คำทูลขอความช่วยเหลือยามบ้านเมืองย่ำแย่

มัสคิลบทหนึ่งของอาสาฟ

¹ข้าแต่พระเจ้า ไฉนพระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นนิตย์?
 ไฉนความกริ้วของพระองค์จะกรุ่นขึ้นต่อแกะแห่งทุ่งหญ้าของพระองค์?
²ขอทรงระลึกถึงชุมนุมชนของพระองค์ ซึ่งทรงได้มาแต่ดึกดำบรรพ์
 ซึ่งทรงไถ่ไว้ให้เป็นเผ่าของพระองค์โดยเฉพาะ
 ขอทรงระลึกถึงภูเขาศิโยน ซึ่งพระองค์เคยประทับนั้น
³ขอทรงนำย่างพระบาทของพระองค์ไปยังที่ซึ่งปรักหักพังเป็นนิตย์
 ศัตรูได้ทำลายทุกสิ่งในสถานนมัสการ
⁴พวกคู่อริของพระองค์คำรามอยู่กลางสถานที่ประชุมของพระองค์
 พวกเขาตั้งหมายสำคัญของเขาเองขึ้น
⁵พวกเขาเป็นเหมือนคนที่เงื้อขวานขึ้น
 ตัดพงไม้ทึบ
⁶แล้วบรรดาไม้ที่แกะสลักทั้งสิ้น
 พวกเขาก็พังลงมาเสียด้วยขวานและค้อน
⁷เขาทั้งหลายเอาไฟเผาสถานนมัสการของพระองค์จนวอดวาย
 พวกเขาทำให้ที่ประทับแห่งพระนามของพระองค์เป็นมลทินไป
⁸เขาทั้งหลายรำพึงในใจว่า “เราจะเอาชนะเขาให้สิ้นเชิง”
 พวกเขาเผาสถานที่ประชุมทุกแห่งของพระเจ้าในแผ่นดิน
⁹พวกเราไม่เห็นหมายสำคัญทั้งหลายของเรา
 ไม่มีผู้เผยพระวจนะอีกแล้ว
 ในพวกเรา ไม่มีใครทราบว่านานเท่าใด

ไอเนอัสหายโรค

 ³²ขณะที่เปโตรเดินทางไปๆ มาๆ ทั่วทุกแห่งนั้น ท่านก็ลงไปหาพวกธรรมิกชนที่อาศัยอยู่ในเมืองลิดดาด้วย ³³เปโตรพบคนหนึ่งชื่อไอเนอัสที่นั่น เขาเป็นอัมพาตต้องนอนอยู่บนเตียงมาแปดปีแล้ว ³⁴เปโตรกล่าวกับเขาว่า “ไอเนอัส พระเยซูคริสต์ทรงให้ท่านหายโรค จงลุกขึ้นเก็บที่นอนของท่านเถิด” ทันใดนั้นไอเนอัสก็ลุกขึ้น ³⁵เมื่อคนทั้งหลายที่อยู่ในเมืองลิดดาและที่ราบชาโรนเห็นแล้วก็กลับใจมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า

เปโตรที่เมืองลิดดาและยัฟฟา

 ³⁶ในเมืองยัฟฟามีหญิงคนหนึ่งที่เป็นสาวกชื่อทาบิธาตามภาษากรีกว่าโดรคัสแปลว่า กวาง หญิงคนนี้เคยทำคุณประโยชน์และสงเคราะห์คนจนมากมาย ³⁷เวลานั้นหญิงคนนี้ป่วยจนถึงแก่ความตาย พวกเขาจึงอาบน้ำศพและตั้งไว้ในห้องชั้นบน ³⁸เมืองลิดดานั้นอยู่ใกล้กับเมืองยัฟฟา เมื่อพวกสาวกได้ยินว่าเปโตรอยู่ที่นั่น จึงใช้คนสองคนไปขอร้องท่านว่า “เชิญมาหาโดยด่วน” ³⁹เปโตรจึงลุกขึ้นไปกับเขาทั้งสอง เมื่อถึงแล้วพวกเขาก็พาท่านขึ้นไปที่ห้องชั้นบน พวกหญิงม่ายก็ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ ท่านและชี้ให้ท่านดูเสื้อผ้าต่างๆ ที่โดรคัสทำเมื่อยังมีชีวิตอยู่ ⁴⁰เปโตรจึงให้คนทั้งหลายออกไปข้างนอก และคุกเข่าลงอธิษฐาน แล้วหันมายังศพนั้นกล่าวว่า “ทาบิธา จงลุกขึ้น” ทาบิธาก็ลืมตา เมื่อเห็นเปโตรจึงลุกขึ้นนั่ง ⁴¹เปโตรยื่นมือออกมาพยุงเธอ แล้วเรียกพวกธรรมิกชนกับบรรดาแม่ม่ายเข้ามา แล้วมอบหญิงที่มีชีวิตนั้นให้กับพวกเขา ⁴²เหตุการณ์นั้นลือไปตลอดทั่วเมืองยัฟฟา คนจำนวนมากก็พากันมาเชื่อถือองค์พระผู้เป็นเจ้า ⁴³เปโตรอาศัยอยู่ในเมืองยัฟฟาหลายวัน โดยพักอยู่กับซีโมนที่เป็นช่างฟอกหนัง

กิจการ 10

เปโตรและโครเนลิอัส

 ¹และมีชายคนหนึ่งชื่อโครเนลิอัสอาศัยอยู่ในเมืองซีซารียา เป็นนายร้อยในกองพันทหารที่เรียกว่ากองอิตาเลียน ²ท่านและครอบครัวเป็นคนเคร่งศาสนาและเกรงกลัวพระเจ้า ท่านให้ทานแก่ประชาชนอย่างมากมายและอ้อนวอนพระเจ้าอยู่เสมอ ³เวลาประมาณบ่ายสามโมง นายร้อยคนนั้นเห็นนิมิตชัดเจนว่ามีทูตสวรรค์องค์หนึ่งของพระเจ้ามาหาตน และกล่าวว่า “โครเนลิอัส” ⁴โครเนลิอัสจ้องมองทูตองค์นั้นด้วยความตกใจกลัว และถามว่า “นี่หมายความถึงอะไร ท่านเจ้าข้า?” ทูตสวรรค์จึงตอบท่านว่า “คำอธิษฐานและการให้ทานของท่านขึ้นไปถึงพระเจ้าเป็นเหตุให้พระองค์ทรงระลึกถึงท่านแล้ว ⁵บัดนี้จงใช้คนไปเมืองยัฟฟา เชิญซีโมนที่เรียกว่าเปโตรมา ⁶ท่านอาศัยอยู่กับซีโมนที่เป็นช่างฟอกหนัง บ้านของเขาอยู่ริมฝั่งทะเล” ⁷เมื่อทูตสวรรค์ที่พูดกับท่านจากไปแล้ว ท่านก็เรียกหาคนใช้สองคนกับทหารที่เคร่งศาสนาคนหนึ่งซึ่งเคยปรนนิบัติท่านเสมอ ⁸เมื่อโครเนลิอัสเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พวกเขาฟังแล้ว ท่านก็ใช้พวกเขาไปเมืองยัฟฟา  ⁹วันรุ่งขึ้นเวลาประมาณเที่ยง ขณะที่คนกลุ่มนี้เดินทางใกล้จะถึงเมืองยัฟฟา เปโตรขึ้นไปบนหลังคาตึกเพื่ออธิษฐาน ¹⁰ขณะนั้นท่านหิวอยากจะรับประทานอาหาร และในระหว่างที่ยังจัดอาหารกันอยู่ เปโตรก็ตกอยู่ในภวังค์ ¹¹และท่านเห็นท้องฟ้าแหวกออกเป็นช่อง มีอะไรอย่างหนึ่งเหมือนผ้าผืนใหญ่ ซึ่งมุมทั้งสี่ถูกหย่อนลงมายังพื้นโลก ¹²ในนั้นมีสัตว์ทุกอย่าง ทั้งสัตว์สี่เท้า สัตว์เลื้อยคลาน และนกในอากาศ ¹³แล้วมีพระสุรเสียงกล่าวกับท่านว่า “เปโตร จงลุกขึ้นฆ่ากิน” ¹⁴เปโตรจึงทูลว่า “ไม่ได้ องค์พระผู้เป็นเจ้า เพราะว่าสิ่งไม่บริสุทธิ์หรือเป็นมลทินนั้น ข้าพระองค์ไม่เคยรับประทานเลย” ¹⁵แล้วมีพระสุรเสียงมาเป็นครั้งที่สองกล่าวกับท่านว่า “สิ่งที่พระเจ้าทรงชำระแล้ว เจ้าอย่าว่าเป็นสิ่งไม่บริสุทธิ์” ¹⁶สิ่งนี้ปรากฏถึงสามครั้ง แล้วถูกรับขึ้นไปในท้องฟ้าทันที
 ¹⁷เมื่อเปโตรยังคิดสงสัยเรื่องนิมิตที่เห็นนั้นว่ามีความหมายอย่างไร ในทันใดนั้น คนที่โครเนลิอัสใช้ไปนั้นก็มายืนอยู่หน้าประตูรั้วหลังจากถามหาจนพบตึกของซีโมน ¹⁸พวกเขาร้องถามว่าซีโมนที่เรียกว่าเปโตรพักอยู่ที่นี่หรือไม่? ¹⁹ขณะเปโตรตริตรองเรื่องนิมิตอยู่นั้น พระวิญญาณตรัสกับท่านว่า “นี่แน่ะ มีชายสามคนมาหาเจ้า ²⁰จงลุกขึ้นลงไปข้างล่างและไปกับพวกเขาเถิด อย่าลังเลใจเลย เพราะว่าเราใช้พวกเขามา” ²¹เปโตรจึงลงไปหาคนเหล่านั้นกล่าวว่า “นี่แน่ะ ข้าพเจ้าคือคนที่พวกท่านตามหา พวกท่านมีธุระอะไรหรือ?” ²²เขาทั้งหลายจึงตอบว่า “นายร้อยโครเนลิอัสเป็นคนชอบธรรมและเกรงกลัวพระเจ้า และเป็นคนมีชื่อเสียงดีในหมู่พวกยิว โครเนลิอัสผู้นี้ได้รับคำบอกจากทูตสวรรค์บริสุทธิ์ให้มาเชิญท่านไปบ้านเพื่อฟังถ้อยคำของท่าน” ²³เปโตรจึงเชิญพวกเขาเข้าไปข้างในและให้พักอยู่ที่นั่น

นักรบของดาวิด

 ⁸ต่อไปนี้เป็นชื่อนักรบที่ดาวิดทรงมีอยู่คือโยเชบบัสเชเบธ ตระกูลทัคโมนี เป็นหัวหน้าของคนทั้งสามนั้น เขาเหวี่ยงหอกเข้าแทงคน 800 คนซึ่งเขาได้ฆ่าเสียในครั้งเดียว
 ⁹ในจำนวนนักรบสามคน คนที่รองคนนั้นมาคือเอเลอาซาร์บุตรโดโด ผู้เป็นบุตรของอาโหอาห์ ท่านอยู่กับดาวิด ตั้งแต่ครั้งที่พวกเขาพูดหยามพวกฟีลิสเตียซึ่งชุมนุมกันที่นั่นเพื่อทำสงคราม และคนอิสราเอลก็ถอยทัพ ¹⁰ท่านลุกขึ้นฆ่าฟันพวกฟีลิสเตีย จนมือของท่านเป็นเหน็บแข็งติดดาบ ในวันนั้นพระยาห์เวห์ทรงทำให้ได้ชัยชนะอย่างใหญ่หลวง พวกทหารก็กลับตามท่านมา เพื่อปลดข้าวของจากผู้ที่ถูกฆ่าตายเท่านั้น
 ¹¹รองเขามาคือชัมมาห์บุตรอาเกชาวฮาราร์ พวกฟีลิสเตียมาชุมนุมกันอยู่ที่เลฮี เป็นที่ที่มีพื้นดินผืนหนึ่งมีถั่วแดงเต็มไปหมด พวกทหารก็หนีไปต่อหน้าพวกฟีลิสเตีย ¹²แต่ท่านยืนมั่นอยู่ในผืนดินผืนนั้น และป้องกันผืนดินนั้นไว้ และฆ่าฟันพวกฟีลิสเตีย และพระยาห์เวห์ทรงทำให้มีชัยชนะอย่างใหญ่หลวง
 ¹³ในพวกทหารเอกสามสิบคนนั้น มี 3 คนที่ลงมาหาดาวิดที่ถ้ำอดุลลัมในฤดูเกี่ยวข้าว มีพวกฟีลิสเตียกองหนึ่งตั้งค่ายอยู่ในหุบเขาเรฟาอิม ¹⁴คราวนั้นดาวิดประทับในที่กำบังเข้มแข็ง และทหารประจำการของพวกฟีลิสเตียก็อยู่ที่เบธเลเฮม ¹⁵ดาวิดตรัสด้วยความปรารถนาว่า “ใครหนอจะส่งน้ำจากบ่อที่เบธเลเฮมที่อยู่ข้างประตูเมืองมาให้เราดื่มได้” ¹⁶วีรบุรุษสามคนนั้นก็แหกค่ายคนฟีลิสเตียเข้าไป ตักน้ำจากบ่อเบธเลเฮมซึ่งอยู่ข้างประตูเมือง และนำมาถวายแก่ดาวิด แต่ดาวิดไม่ทรงยอมดื่มน้ำนั้น แต่พระองค์ทรงเทน้ำนั้นถวายแด่พระยาห์เวห์ ¹⁷และตรัสว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ซึ่งข้าพระองค์จะทำเช่นนี้ ก็ขอให้ห่างไกลจากข้าพระองค์ ที่จะดื่มโลหิตของบรรดาผู้ไปด้วยการเสี่ยงชีวิตของพวกเขาหรือ?” พระองค์จึงไม่ทรงยอมดื่ม นักรบทั้งสามได้ทำสิ่งเหล่านี้
 ¹⁸อาบีชัยน้องชายของโยอาบบุตรนางเศรุยาห์ เป็นหัวหน้าของทั้งสามสิบคนนั้น ท่านได้ยกหอกต่อสู้ทหาร 300 คน และฆ่าพวกเขา และมีชื่อเสียงดังวีรบุรุษสามคนนั้น ¹⁹ท่านเป็นผู้มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในสามสิบคนนั้นแปลได้อีกว่า ท่านเป็นผู้ได้รับเกียรติมากที่สุดในจำนวนสามคนนั้นไม่ใช่หรือ? ฉะนั้นได้เป็นผู้บังคับบัญชาของพวกเขา แต่ท่านไม่มียศเท่ากับสามคนนั้น
 ²⁰เบไนยาห์บุตรเยโฮยาดาเป็นคนเข้มแข็งแห่งเมืองขับเซเอล เป็นคนทำมหกิจหลายอย่าง ท่านฆ่าบุตรทั้งสองของอารีเอลแห่งโมอับ ท่านได้ลงไปฆ่าสิงโตในบ่อในวันที่หิมะตกด้วย ²¹ท่านฆ่าคนอียิปต์คนหนึ่งเป็นชายรูปงาม คนอียิปต์นั้นถือหอกอยู่ แต่เบไนยาห์ถือไม้เท้าลงไปหาเขาและแย่งเอาหอกมาจากมือของคนอียิปต์คนนั้น และฆ่าเขาตายด้วยหอกของเขาเอง ²²เบไนยาห์บุตรเยโฮยาดาทำกิจเหล่านี้จึงมีชื่อเสียงดั่งนักรบสามคนนั้น ²³ท่านมีชื่อเสียงโด่งดังกว่าสามสิบคนนั้น แต่ท่านไม่มียศเท่ากับสามคนนั้น และดาวิดก็ทรงตั้งท่านให้เป็นผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์
 ²⁴ในสามสิบคนนั้น มีอาสาเฮลน้องชายของโยอาบ เอลฮานันบุตรชายของโดโดชาวเบธเลเฮม ²⁵ชัมมาห์ชาวเมืองฮาโรด เอลีคาชาวเมืองฮาโรด ²⁶เฮเลสตระกูลเปเลท อิราบุตรอิกเขชชาวเมืองเทโคอา ²⁷อาบีเยเซอร์ชาวเมืองอานาโธท เมบุนนัยตระกูลหุชาห์ ²⁸ศัลโมนชาวอาโหอาห์ มาหะรัยชาวเนโทฟาห์ ²⁹เฮเลบบุตรบาอานาห์ชาวเนโทฟาห์ อิททัยบุตรรีบัยชาวกิเบอาห์แห่งคนเบนยามิน ³⁰เบไนยาห์ชาวปิราโธน ฮิดดัยชาวลำธารกาอัช ³¹อาบีอัลโบนชาวอารบาห์ อัสมาเวทชาวบาฮูริม ³²เอลียาบาชาวชาอัลโบน บรรดาบุตรชายของยาเชน โยนาธาน ³³ชัมมาห์ชาวฮาราร์ อาหิอัมบุตรของชาราร์ชาวฮาราร์ ³⁴เอลีเฟเลทบุตรอาหัสบัยชาวมาอาคาห์ เอลีอัมบุตรอาหิโธเฟลชาวกิโลห์ ³⁵เฮสโรชาวคารเมล ปารัยชาวอารบี ³⁶อิกาลบุตรนาธันชาวโศบาห์ บานีคนเผ่ากาด ³⁷เศเลกคนอัมโมน นาหะรัยชาวเบเอโรท คนถือเครื่องอาวุธของโยอาบบุตรนางเศรุยาห์ ³⁸อิราตระกูลอิทรี กาเรบตระกูลอิทรี 39อุรียาห์คนฮิตไทต์ รวมทั้งหมด 37 คน

2 ซามูเอล 24

ดาวิดทรงให้นับอิสราเอลและยูดาห์

 ¹พระพิโรธของพระยาห์เวห์เกิดขึ้นต่ออิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง จึงทรงเร้าใจดาวิดต่อสู้พวกเขา ตรัสว่า “จงไปนับคนอิสราเอลและคนยูดาห์” ²พระราชาจึงทรงรับสั่งกับโยอาบ แม่ทัพซึ่งอยู่กับพระองค์ว่า “จงไปให้ทั่วอิสราเอลทุกเผ่า ตั้งแต่เมืองดานถึงเบเออร์เชบา และจงนับจำนวนประชาชน เพื่อเราจะได้ทราบจำนวนรวมของประชาชน” ³แต่โยอาบกราบทูลพระราชาว่า “ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของฝ่าพระบาททรงเพิ่มประชาชนที่มีอยู่อีกร้อยเท่า ขอพระเนตรของพระราชาเจ้านายของข้าพระบาทได้ทรงเห็น เหตุใดพระราชาเจ้านายของข้าพระบาทจึงพอพระทัยทรงทำเรื่องนี้?” ⁴แต่พระดำรัสของพระราชาบังคับโยอาบและบรรดาผู้บังคับบัญชากองทัพ โยอาบกับบรรดาผู้บังคับบัญชาของกองทัพจึงออกไปจากพระพักตร์พระราชา เพื่อจะนับประชาชนอิสราเอล ⁵พวกเขาข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปและตั้งค่ายในเมืองอาโรเออร์ ด้านขวาของเมืองที่อยู่กลางหุบเขากาดถึงยาเซอร์ ⁶แล้วพวกเขาก็มายังกิเลอาดและมาถึงคาเดชในดินแดนของคนฮิตไทต์ และพวกเขามาถึงเมืองดานยาอัน อ้อมไปถึงไซดอน ⁷และมาถึงป้อมของไทระ และเมืองทั้งหมดของคนฮีไวต์ และของคนคานาอัน และพวกเขาออกไปยังเนเกบแห่งยูดาห์ที่เมืองเบเออร์เชบา ⁸เมื่อพวกเขาไปทั่วแผ่นดินนั้นแล้ว พวกเขาจึงมายังกรุงเยรูซาเล็มเมื่อสิ้น 9 เดือนกับ 20 วัน ⁹และโยอาบก็ถวายจำนวนประชาชนที่นับได้แก่พระราชาในอิสราเอล มีทหารหาญ 800,000 คน ผู้พร้อมทำศึกภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ผู้ชักดาบได้ และคนยูดาห์มี 500,000 คน

การพิพากษาบาปของดาวิด

 ¹⁰เมื่อนับจำนวนประชาชนเสร็จแล้ว พระทัยของดาวิดก็ทรงสำนึกผิด และดาวิดกราบทูลต่อพระยาห์เวห์ว่า “ข้าพระองค์ได้ทำบาปใหญ่หลวงในเรื่องซึ่งข้าพระองค์ได้ทำนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่ขอพระองค์ทรงอภัยความบาปชั่วของผู้รับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพระองค์ทำอย่างโง่เขลายิ่งนัก” ¹¹และเมื่อดาวิดทรงลุกขึ้นในตอนเช้า พระวจนะของพระยาห์เวห์ก็มายังกาดผู้เผยพระวจนะผู้ทำนายของดาวิดว่า ¹²“จงไปบอกดาวิดว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เรากำหนด 3 อย่างให้เจ้า จงเลือกอย่างหนึ่งจาก 3 อย่างนี้ เพื่อเราจะได้ทำต่อเจ้า’ ” ¹³กาดจึงเข้าเฝ้าดาวิดและทูลพระองค์ว่า “จะให้เกิดกันดารอาหารในแผ่นดินของฝ่าพระบาท 7 ปี หรือฝ่าพระบาทจะยอมหนีต่อหน้าศัตรูของฝ่าพระบาทเป็นเวลา 3 เดือนเพราะเขาไล่ตามฝ่าพระบาท หรือจะให้โรคระบาดเกิดขึ้นในแผ่นดินของฝ่าพระบาท 3 วัน บัดนี้ขอฝ่าพระบาททรงตรึกตรอง และตัดสินว่าจะให้ข้าพระบาทกลับไปกราบทูลสิ่งใดต่อพระองค์ผู้ทรงใช้ข้าพระบาทมา” ¹⁴ดาวิดจึงตรัสกับกาดว่า “เราเป็นทุกข์มาก ขอให้พวกเราตกเข้าไปอยู่ในพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ เพราะพระกรุณาของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก แต่ขออย่าให้เราตกเข้าไปในมือของมนุษย์เลย”
 ¹⁵ดังนั้นพระยาห์เวห์จึงทรงให้โรคระบาดเกิดขึ้นในอิสราเอล ตั้งแต่เวลาเช้าจนสิ้นเวลากำหนด และประชาชนที่ตายตั้งแต่เมืองดานถึงเบเออร์เชบามี 70,000 คน ¹⁶และเมื่อทูตสวรรค์ยื่นมือออกเหนือกรุงเยรูซาเล็มเพื่อทำลายเมืองนั้น พระยาห์เวห์กลับพระทัยเรื่องเหตุร้ายนั้น ทรงบัญชาทูตสวรรค์ผู้กำลังทำลายท่ามกลางประชาชนว่า “พอแล้ว ยั้งมือของเจ้า” ส่วนทูตของพระยาห์เวห์ก็อยู่ที่ลานนวดข้าวของอาราวนาห์คนเยบุส ¹⁷เมื่อดาวิดทอดพระเนตรทูตสวรรค์ผู้กำลังสังหารประชาชนนั้น พระองค์กราบทูลพระยาห์เวห์ว่า “นี่แหละข้าพระองค์เองทำผิด ข้าพระองค์เองทำบาป แต่บรรดาแกะเหล่านี้ พวกเขาได้ทำอะไร ขอพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือข้าพระองค์และพงศ์พันธุ์บิดาของข้าพระองค์เถิด”

แท่นบูชาของดาวิดบนลานนวดข้าว

 ¹⁸ในวันนั้นกาดก็เข้ามาเฝ้าดาวิด กราบทูลพระองค์ว่า “ขอเสด็จขึ้นไปสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์บนลานนวดข้าวของอาราวนาห์คนเยบุส” ¹⁹ดาวิดก็เสด็จขึ้นไปตามคำของกาดตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชา ²⁰เมื่ออาราวนาห์มองลงมา เห็นพระราชาและบรรดาข้าราชการขึ้นมาหาตน อาราวนาห์ก็ออกไปย่อตัวลงซบหน้าถึงดินต่อพระราชา ²¹และอาราวนาห์ทูลว่า “เหตุใดพระราชาเจ้านายของข้าพระบาท จึงเสด็จมาหาผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท?” ดาวิดตรัสว่า “มาซื้อลานนวดข้าวจากท่าน เพื่อสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ เพื่อระงับโรคร้ายจากประชาชน” ²²อาราวนาห์จึงทูลดาวิดว่า “ขอพระราชาเจ้านายของข้าพระบาท ทรงรับสิ่งที่พระองค์ทรงเห็นชอบขึ้นถวาย ที่นี่มีวัวสำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเลื่อนนวดข้าวกับแอกสำหรับวัวเป็นฟืน ²³ข้าแต่พระราชา ของทั้งสิ้นนี้อาราวนาห์ขอถวายแด่พระราชา” และอาราวนาห์ทูลพระราชาอีกว่า “ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของฝ่าพระบาททรงโปรดปรานฝ่าพระบาท” ²⁴แต่พระราชาตรัสกับอาราวนาห์ว่า “ไม่ได้ เพราะเราจะซื้อจากท่านจริงๆ ตามราคานั้น เราจะถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา โดยที่เราไม่เสียอะไรเลยนั้นไม่ได้” ดาวิดจึงทรงซื้อลานนวดข้าวกับวัวเป็นเงิน 50 แผ่น ²⁵ดาวิดก็ทรงสร้างแท่นบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์ที่นั่น และทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวกับเครื่องศานติบูชา พระยาห์เวห์ทรงสดับคำอธิษฐานเพื่อแผ่นดินนั้น และโรคร้ายก็ถูกระงับเสียจากอิสราเอล