¹¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสอนพระมรรคาของพระองค์แก่ข้าพระองค์
 เพื่อข้าพระองค์จะดำเนินในความจริงของพระองค์
 ขอทรงรวมใจของข้าพระองค์เป็นใจเดียว ให้ยำเกรงพระนามของพระองค์
¹²ข้าแต่องค์เจ้านายพระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะยกย่องพระองค์ด้วยสุดใจ
 และข้าพระองค์จะเทิดทูนพระนามของพระองค์เป็นนิตย์
¹³เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ที่ทรงมีต่อข้าพระองค์นั้นใหญ่ยิ่ง
 และพระองค์ทรงช่วยกู้ชีวิตของข้าพระองค์จากที่ลึกของแดนคนตาย
¹⁴ข้าแต่พระเจ้า คนโอหังได้ลุกขึ้นต่อสู้ข้าพระองค์
 กลุ่มคนไร้ความปรานีมุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์
 พวกเขาไม่เห็นพระองค์อยู่ในสายตา
¹⁵ข้าแต่องค์เจ้านาย แต่พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าแห่งพระกรุณาและพระคุณ
 กริ้วช้า และอุดมด้วยความรักมั่นคงและความซื่อสัตย์
¹⁶ขอทรงหันมาเมตตาข้าพระองค์
 ขอประทานพระกำลังแก่ผู้รับใช้ของพระองค์
 และขอทรงช่วยบุตรชายของหญิงคนใช้ของพระองค์ให้รอด
¹⁷ขอทรงสำแดงหมายสำคัญแห่งความโปรดปรานแก่ข้าพระองค์
 เพื่อคนที่เกลียดชังข้าพระองค์จะเห็นและอับอาย
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ เพราะพระองค์ได้ทรงอุปถัมภ์ข้าพระองค์และทรงปลอบโยนข้าพระองค์

 ¹⁶เพราะเหตุนี้ การเป็นทายาทนั้นจึงขึ้นอยู่กับความเชื่อ เพื่อจะได้เป็นตามพระคุณ เพื่อรับรองพระสัญญานั้นแก่ลูกหลานของอับราฮัมทุกคน ไม่ใช่แก่ลูกหลานที่ถือธรรมบัญญัติเท่านั้น แต่แก่ลูกหลานที่มีความเชื่อเช่นเดียวกับอับราฮัมผู้เป็นบิดาของเราทุกคน ¹⁷ตามที่มีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “เราได้ให้เจ้าเป็นบิดาของชนหลายชาติ” เฉพาะพระพักตร์พระองค์ที่ท่านเชื่อ คือพระเจ้าผู้ทรงให้ชีวิตแก่คนที่ตายแล้ว และทรงเรียกสิ่งที่ยังไม่ได้เกิด ให้มีขึ้น ¹⁸แม้ดูว่าจะหมดหวังแล้ว แต่อับราฮัมยังเชื่อว่าจะได้เป็น“บิดาของชนหลายชาติ” ตามคำที่ได้ตรัสไว้แล้วว่า “พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะมากมายอย่างนั้น” ¹⁹ความเชื่อของท่านไม่ได้ลดน้อยลงเลย เมื่อท่านพิจารณาดูสังขารของท่าน ซึ่งเปรียบเหมือนตายไปแล้ว (เพราะท่านมีอายุประมาณร้อยปีแล้ว) และเมื่อคำนึงถึงครรภ์ของนางซาราห์ว่าเป็นหมัน ²⁰ท่านไม่ได้หวั่นไหวแคลงใจในพระสัญญาของพระเจ้า แต่ท่านมีความเชื่อมั่นคง จึงถวายเกียรติแด่พระเจ้า ²¹ท่านเชื่อมั่นว่า พระเจ้าทรงสามารถทำสิ่งที่ทรงสัญญาได้ ²²ด้วยเหตุนี้เอง พระองค์ทรงถือว่าท่านเป็นคนชอบธรรม ²³แต่ข้อความว่า “ทรงถือว่าท่านเป็นคนชอบธรรม” นั้น ไม่ได้เขียนไว้สำหรับท่านแต่ผู้เดียว ²⁴แต่สำหรับเราด้วย ที่ทรงถือว่าเราเป็นคนชอบธรรม คือเราที่เชื่อในพระองค์ผู้ทรงให้พระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราเป็นขึ้นจากความตาย ²⁵คือพระเยซูผู้ทรงถูกมอบให้ถึงความตาย เพราะการล่วงละเมิดของเรา คือผู้ที่พระเจ้าทรงให้เป็นขึ้นเพื่อให้เราเป็นคนชอบธรรม

โรม 5

ผลของการถูกชำระให้ชอบธรรม

 ¹เพราะฉะนั้น เมื่อเราถูกชำระให้ชอบธรรมโดยความเชื่อแล้ว เราจึงอยู่อย่างสงบสุขเฉพาะพระพักตร์พระเจ้าทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ²โดยทางพระองค์เราจึงเข้ามายืนอยู่ในร่มพระคุณนี้ และเราชื่นชมยินดีในความหวังว่าจะได้มีส่วนในพระสิริของพระเจ้า ³ยิ่งกว่านั้น เราก็ชื่นชมยินดีในความทุกข์ยากด้วย เพราะเรารู้ว่าความทุกข์ยากนั้น ทำให้เกิดความทรหดอดทน ⁴และความทรหดอดทนทำให้เห็นว่าเราเป็นคนที่พระเจ้าทรงใช้ได้ และการที่เป็นเช่นนั้นทำให้มีความหวัง ⁵และความหวังจะไม่ทำให้ผิดหวังภาษากรีกแปลตรงตัวว่า จะไม่ทำให้อับอาย หรือ เสียเกียรติ เพราะเหตุว่าความรักของพระเจ้าได้หลั่งเข้าสู่จิตใจของเรา โดยทางพระวิญญาณบริสุทธิ์ ซึ่งพระองค์ได้ประทานให้แก่เราแล้ว
 ⁶ขณะเมื่อเรายังอ่อนกำลัง พระคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อคนอธรรมในเวลาที่เหมาะสม ⁷อันที่จริง มีน้อยคนนักจะยอมตายเพื่อคนชอบธรรม แต่บางทีจะมีคนยอมตายเพื่อคนดีก็ได้ ⁸แต่พระเจ้าทรงสำแดงความรักของพระองค์แก่เรา คือขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้น พระคริสต์สิ้นพระชนม์เพื่อเรา ⁹เพราะฉะนั้นเมื่อเราถูกชำระให้ชอบธรรมแล้วโดยพระโลหิตของพระองค์ ยิ่งกว่านั้นเราจะพ้นจากพระพิโรธของพระเจ้าโดยพระองค์ ¹⁰เพราะว่าถ้าขณะที่เรายังเป็นศัตรูต่อพระเจ้าเราได้กลับคืนดีกับพระองค์ โดยที่พระบุตรของพระองค์สิ้นพระชนม์ ยิ่งกว่านั้นอีกเมื่อกลับคืนดีแล้ว เราก็จะรอดโดยพระชนม์ชีพของพระองค์ ¹¹ไม่ใช่เพียงเท่านั้น เรายังชื่นชมยินดีในพระเจ้า โดยทางพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ผู้ทรงเป็นเหตุให้เรากลับคืนดีกับพระเจ้า

อิสราเอลจะถูกทำลายเพราะความนิ่งนอนใจ

¹วิบัติแก่ผู้ที่อยู่อย่างสบายในศิโยน
 และแก่ผู้ที่วางใจในภูเขาสะมาเรีย
คือผู้มีชื่อเสียงโดดเด่นแห่งประชาชาติ
 ผู้ซึ่งพงศ์พันธุ์อิสราเอลมาหานั่นน่ะ
²จงไปยังเมืองคาลเนห์ และดูเอาเถิด
 จากที่นั่นก็ไปยังฮามัทเมืองใหญ่
แล้วลงไปยังเมืองกัทของชาวฟีลิสเตีย
 เมืองของเจ้าดีกว่าอาณาจักรเหล่านี้หรือ?
หรืออาณาเขตเมืองเหล่านั้นใหญ่กว่าอาณาเขตเมืองของเจ้าหรือ?
³โอ เจ้าผู้อยากผัดวันหายนะให้เนิ่นไป
 แต่กลับนำเอาการปกครองที่ทารุณเข้ามาใกล้
⁴วิบัติแก่ผู้ที่นอนบนเตียงงาช้าง
 และผู้ซึ่งเหยียดกายอยู่บนเก้าอี้นอน
และกินลูกแกะที่ได้มาจากฝูงแกะ
 กับลูกวัวจากคอกวัว
⁵และร้องเพลงเล่นๆ ประสานเสียงพิณใหญ่
 เขาใช้เครื่องดนตรีแต่งเพลงใหม่เหมือนดาวิด
⁶ผู้ใช้ชามใส่เหล้าองุ่นดื่ม
 และชโลมตัวด้วยน้ำมันอย่างดี
 แต่ไม่เป็นทุกข์โศกในเรื่องความพินาศของโยเซฟ
⁷เพราะฉะนั้น เขาจึงต้องเป็นพวกแรกที่ตกไปเป็นเชลย
 และเสียงรื่นเริงของพวกที่นอนเหยียดกายก็จะหมดสิ้นไป ⁸พระยาห์เวห์องค์เจ้านายได้ทรงปฏิญาณเองว่า  (พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพตรัสว่า) “เราสะอิดสะเอียนความเย่อหยิ่งของยาโคบ  และเกลียดป้อมทั้งหลายของเขา  เราจะมอบเมืองนั้นและสิ่งสารพัดที่อยู่ในเมืองนั้นแก่ศัตรู”

 ⁹ถ้าในบ้านเดียวมีคนเหลืออยู่ 10 คน เขาจะต้องตายหมด ¹⁰และเมื่อญาติผู้ตาย คือผู้ที่เผาศพ มาเพื่อจะนำกระดูกออกนอกบ้าน และจะกล่าวกับคนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องชั้นในของบ้านนั้นว่า “ยังมีใครอยู่กับเจ้าหรือ?” เขาจะตอบว่า “ไม่มี” และเขาจะกล่าวว่า “จุ๊ จุ๊ อย่าให้เราออกพระนามของพระยาห์เวห์”
¹¹เพราะนี่แน่ะ พระยาห์เวห์ทรงบัญชาแล้ว
 บ้านใหญ่จะถูกตีแตกเป็นชิ้นๆ
 และบ้านเล็กก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆ
¹²ม้าวิ่งบนศิลาได้หรือ?
 มีผู้ใดใช้โคไถทะเลได้หรือ? แต่พวกเจ้าได้เปลี่ยนความยุติธรรมให้เป็นพิษ  และเปลี่ยนผลของความชอบธรรมให้ขม ¹³เจ้าทั้งหลายผู้เปรมปรีดิ์อยู่ในการยึดเมืองโลเดบาร์  ผู้กล่าวว่า “เราได้ยึดคารนาอิมแปลว่า เขาสัตว์มาเป็นของเรา  ด้วยกำลังของเรามิใช่หรือ?” ¹⁴พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพตรัสดังนี้ว่า  “นี่แน่ะ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะยกชาติหนึ่งขึ้นต่อสู้เจ้า  และเขาจะบีบบังคับเจ้าตั้งแต่ทางเข้าเมืองฮามัท
 ถึงลำธารอาราบาห์”

อาโมส 7

นิมิตสามอย่างเรื่องตั๊กแตน ไฟ และสายดิ่ง

 ¹พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้า นี่แน่ะ พระองค์ทรงสร้างตั๊กแตนว้าว่อน ในเวลาที่พืชรุ่นหลังเริ่มงอกขึ้นมา และนี่แน่ะ เป็นพืชรุ่นหลัง (หลังจากส่วนของกษัตริย์ได้เกี่ยวแล้ว) ²เมื่อตั๊กแตนกินพืชผักในแผ่นดินนั้นหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงว่า

“ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ขอทรงให้อภัย
 ยาโคบจะดำรงอยู่ได้อย่างไร?
 เขาเล็กนิดเดียว”
³เกี่ยวกับเรื่องนี้พระยาห์เวห์เปลี่ยนพระทัย
 พระยาห์เวห์ตรัสว่า “จะไม่เป็นไปอย่างนี้”
4พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้า นี่แน่ะ พระยาห์เวห์องค์
เจ้านายทรงเรียกให้มีการลงโทษด้วยไฟ และไฟได้เผาผลาญที่ลึกใต้พิภพ
 และกินแผ่นดินเสีย
⁵ข้าพเจ้าจึงทูลว่า
“ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ขอทรงยับยั้งไว้
 ยาโคบจะดำรงอยู่ได้อย่างไร?
 เขาเล็กนิดเดียว”
⁶เกี่ยวกับเรื่องนี้พระยาห์เวห์เปลี่ยนพระทัย
 พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสว่า “จะไม่เป็นไปอย่างนี้เช่นกัน”

 ⁷พระองค์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้า นี่แน่ะ องค์เจ้านายทรงยืนอยู่ข้างกำแพงที่สร้างโดยใช้สายดิ่ง มีสายดิ่งอยู่ในพระหัตถ์ ⁸และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อาโมสเอ๋ย เจ้าเห็นอะไร?” และข้าพเจ้าทูลว่า “สายดิ่งเส้นหนึ่ง พระเจ้าข้า” แล้วองค์เจ้านายตรัสว่า

“นี่แน่ะ เรากำลังเอาสายดิ่งวัด
 ท่ามกลางอิสราเอลประชากรของเรา
 เราจะไม่อภัยโทษเขาอีก
⁹บรรดาที่สูงของอิสอัคจะถูกทำให้ร้างเปล่า
 และสถานนมัสการทั้งหลายของอิสราเอลจะถูกทำลาย
และเราจะถือดาบลุกขึ้นต่อสู้พงศ์พันธุ์เยโรโบอัม”

อามาซิยาห์ทูลฟ้องกษัตริย์เรื่องอาโมส

 ¹⁰แล้วอามาซิยาห์ปุโรหิตแห่งเบธเอลส่งคนไปยังเยโรโบอัมกษัตริย์แห่งอิสราเอล ทูลว่า “อาโมสได้คิดกบฏต่อพระองค์ในท่ามกลางพงศ์พันธุ์อิสราเอล ถ้อยคำทั้งหมดของเขาก็ทำลายบ้านเมือง ¹¹เพราะอาโมสได้กล่าวดังนี้ว่า

‘เยโรโบอัมจะสิ้นพระชนม์ด้วยดาบ
 และอิสราเอลจะตกเป็นเชลย
 ไกลจากแผ่นดินของเขา’ ”