²⁵พยานที่พูดความจริงเป็นผู้ช่วยชีวิต
 แต่ผู้ที่หายใจออกมาเป็นคำมุสาก็เป็นคนขายเพื่อน
²⁶ผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์ย่อมมีสวัสดิภาพ
 ลูกหลานของเขาจะมีที่ลี้ภัย
²⁷ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นน้ำพุแห่งชีวิต
 เพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
²⁸ศักดิ์ศรีของพระราชาอยู่ในมวลชน
 หากไร้ประชาชน เจ้านายก็วิบัติ
²⁹คนที่โกรธช้าก็มีความเข้าใจมาก
 แต่คนที่โกรธเร็วก็ยกย่องความโง่
³⁰จิตใจสงบให้ชีวิตแก่เนื้อหนัง
 แต่ความอิจฉาทำให้กระดูกผุ
³¹ผู้กดขี่คนยากจนก็ดูถูกพระผู้สร้างของเขา
 แต่ผู้เมตตาคนขัดสนก็ถวายพระเกียรติแด่พระองค์
³²คนอธรรมถูกคว่ำลงตามกรรมชั่วของเขา
 แต่คนชอบธรรมมีที่ลี้ภัยเมื่อเขาตาย
³³ปัญญาอาศัยอยู่ในใจของคนที่มีความเข้าใจ
 และปัญญาเป็นที่ประจักษ์แม้ในความคิดของคนโง่
³⁴ความชอบธรรมย่อมเชิดชูประชาชาติ
 แต่บาปเป็นสิ่งที่น่าอายมากแก่ชนชาติ
³⁵ข้าราชการที่ฉลาดย่อมได้รับความโปรดปรานจากพระราชา
 แต่พระพิโรธของพระองค์ก็ตกแก่ผู้ที่ประพฤติน่าอับอาย

การประกาศข่าวประเสริฐในสะมาเรีย

 ⁴พวกที่กระจัดกระจายไปก็เที่ยวประกาศพระวจนะนั้น ⁵ส่วนฟีลิปไปยังเมืองหนึ่งในแคว้นสะมาเรีย และประกาศเรื่องพระคริสต์ให้ชาวเมืองนั้นฟัง ⁶ฝูงชนต่างสนใจฟังถ้อยคำของฟีลิปขณะฟังท่านประกาศ และเห็นหมายสำคัญต่างๆ ที่ท่านทำ ⁷เพราะว่าพวกผีโสโครกที่สิงอยู่ในหลายๆ คนพากันร้องเสียงดังแล้วออกจากคนเหล่านั้น พวกที่เป็นอัมพาตกับเป็นง่อยก็หายเป็นปกติ ⁸จึงเกิดความปลื้มปีติอย่างยิ่งในเมืองนั้น
 ⁹และมีคนหนึ่งชื่อซีโมนเคยเล่นคาถาอาคมในเมืองนั้นมาก่อน เขาทำให้ชาวสะมาเรียพิศวงหลงใหล เขายกตัวว่าเป็นผู้วิเศษ ¹⁰คนทั้งหมดตั้งแต่คนเล็กน้อยไปจนถึงคนใหญ่โตต่างสนใจฟังคนนั้น แล้วว่า “คนนี้คือฤทธานุภาพของพระเจ้าที่เรียกว่ามหิทธิฤทธิ์” ¹¹คนทั้งหลายสนใจฟังเขา เพราะเขาทำวิทยาคมให้ผู้คนพิศวงหลงใหลมานานแล้ว ¹²แต่เมื่อฟีลิปประกาศข่าวประเสริฐเกี่ยวกับแผ่นดินของพระเจ้าและพระนามของพระเยซูคริสต์แล้ว คนทั้งหลายก็เชื่อและรับบัพติศมาทั้งชายและหญิง ¹³ซีโมนเองก็เชื่อด้วย เมื่อรับบัพติศมาแล้วก็อยู่กับฟีลิปต่อไป และประหลาดใจที่เห็นหมายสำคัญกับการอัศจรรย์ยิ่งใหญ่ที่ฟีลิปทำ
 ¹⁴เมื่อพวกอัครทูตที่อยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม ได้ยินว่าชาวสะมาเรียได้รับพระวจนะของพระเจ้าแล้ว จึงให้เปโตรกับยอห์นไปหาเขาทั้งหลาย ¹⁵เมื่อเปโตรกับยอห์นไปถึงก็อธิษฐานเผื่อพวกเขา เพื่อให้พวกเขาได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ ¹⁶เพราะว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์ยังไม่ได้เสด็จลงมาสถิตกับใคร พวกเขาเพียงแต่ได้รับบัพติศมาในพระนามของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น ¹⁷เปโตรกับยอห์นจึงวางมือบนพวกเขา แล้วพวกเขาได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ ¹⁸เมื่อซีโมนเห็นว่าคนเหล่านั้นได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์โดยการวางมือของอัครทูตทั้งสอง จึงนำเงินมาให้ท่านทั้งสอง ¹⁹กล่าวว่า “ขอช่วยให้ข้าพเจ้ามีอำนาจแบบนี้ด้วย เพื่อว่าเมื่อข้าพเจ้าวางมือให้คนไหน คนนั้นจะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์” ²⁰เปโตรจึงกล่าวกับซีโมนว่า “เงินของเจ้าจงพินาศพร้อมกับตัวเจ้า เพราะเจ้าคิดว่าของประทานจากพระเจ้าสามารถซื้อด้วยเงินได้ ²¹เจ้าไม่มีหุ้นหรือส่วนใดๆ ในการงานนี้ เพราะใจของเจ้าไม่ซื่อตรงต่อพระเจ้า ²²เพราะฉะนั้นจงกลับใจใหม่จากการชั่วร้ายของเจ้า และอธิษฐานขอต่อพระเจ้า พระองค์อาจจะทรงยกความผิดที่เจ้าคิดอยู่ในใจ ²³เพราะข้าเห็นแล้วว่าเจ้าตกอยู่ในความขมขื่นและการผูกมัดของความอธรรม” ²⁴ซีโมนจึงตอบว่า “ขอพวกท่านช่วยอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้าเผื่อข้าพเจ้าด้วย เพื่อว่าเหตุการณ์ที่พวกท่านกล่าวนั้นจะไม่เกิดขึ้นกับข้าพเจ้าแม้แต่อย่างเดียว”
 ²⁵เมื่ออัครทูตทั้งสองเป็นพยานและประกาศพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วก็กลับไปยังกรุงเยรูซาเล็ม และประกาศข่าวประเสริฐในหมู่บ้านชาวสะมาเรียหลายแห่ง

ฟีลิปและขันทีชาวเอธิโอป

 ²⁶แต่ทูตองค์หนึ่งขององค์พระผู้เป็นเจ้าสั่งฟีลิปว่า “จงลุกขึ้น ไปยังทิศใต้ตามทางที่ลงไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงกาซา” (ซึ่งเป็นทางเปลี่ยว) ²⁷ฟีลิปก็ลุกไป และนี่แน่ะ มีขันทีชาวเอธิโอปคนหนึ่ง เป็นข้าราชการของพระนางคานดาสีพระราชินีของชาวเอธิโอป และเป็นนายคลังทรัพย์ทั้งหมดของพระราชินีองค์นั้น ท่านมานมัสการที่กรุงเยรูซาเล็ม ²⁸ขณะนั่งรถม้ากลับไปนั้น ท่านกำลังอ่านหนังสืออิสยาห์ผู้เผยพระวจนะอยู่ ²⁹พระวิญญาณตรัสสั่งฟีลิปว่า “จงเข้าไปชิดรถม้าคันนั้นเถิด” ³⁰ฟีลิปจึงวิ่งเข้าไปใกล้ และได้ยินท่านอ่านหนังสืออิสยาห์ผู้เผยพระวจนะ จึงถามว่า “ท่านเข้าใจสิ่งที่อ่านหรือไม่?” ³¹ขันทีจึงตอบว่า “ถ้าไม่มีใครอธิบาย จะเข้าใจได้อย่างไร?” ท่านจึงเชิญฟีลิปขึ้นไปนั่งบนรถม้ากับท่าน ³²พระคัมภีร์ตอนที่ท่านอ่านอยู่นั้นคือข้อเหล่านี้

“ท่านถูกนำไปฆ่าเหมือนอย่างแกะ
 ลูกแกะนิ่งอยู่ต่อหน้าผู้ตัดขนของมันอย่างไร
 ท่านก็ไม่ปริปากของท่านอย่างนั้น
 ³³ในเวลาที่ท่านถูกเหยียดหยาม ท่านไม่ได้รับความยุติธรรม
 ใครจะเล่าถึงเชื้อสายของท่าน?
 เพราะชีวิตของท่านถูกตัดขาดจากแผ่นดินโลก”

³⁴ขันทีจึงถามฟีลิปว่า “สิ่งที่ผู้เผยพระวจนะกล่าวนี้เล็งถึงใคร เล็งถึงตัวท่านเอง หรือเล็งถึงคนอื่น? ขอบอกข้าพเจ้าเถิด” ³⁵ฟีลิปจึงเริ่มเล่าโดยตั้งต้นจากพระคัมภีร์ตอนนั้น ท่านประกาศข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซูกับขันทีผู้นั้น ³⁶ขณะกำลังเดินทางไปก็มาถึงที่ที่มีน้ำแห่งหนึ่ง ขันทีจึงบอกว่า “นี่แน่ะ ที่นี่มีน้ำ มีอะไรขัดข้องไม่ให้ข้าพเจ้ารับบัพติศมา” [ ³⁷ฟีลิปจึงตอบว่า “ถ้าท่านเต็มใจเชื่อท่านก็รับได้” ขันทีจึงตอบว่า “ข้าพเจ้าเชื่อว่าพระเยซูคริสต์เป็นพระบุตรของพระเจ้า]” ³⁸แล้วท่านจึงสั่งให้หยุดรถ คนทั้งสองก็ลงไปในน้ำทั้งฟีลิปกับขันที ฟีลิปให้ท่านรับบัพติศมา ³⁹เมื่อท่านทั้งสองขึ้นจากน้ำแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงรับฟีลิปไป และขันทีคนนั้นไม่ได้เห็นท่านอีก จึงเดินทางต่อไปด้วยความยินดี ⁴⁰แต่มีคนพบฟีลิปที่เมืองอาโซทัส และเมื่อท่านเดินทางไป ท่านก็ประกาศข่าวประเสริฐทั่วทุกเมืองจนกระทั่งท่านไปถึงเมืองซีซารียา

เชบากบฏ

 ¹และที่นั่นมีคนก่อกวนคนหนึ่งชื่อเชบาบุตรบิครีคนเบนยามิน เขาเป่าเขาสัตว์ขึ้น กล่าวว่า

“เราไม่มีส่วนในดาวิด
เราไม่มีมรดกในบุตรของเจสซี
โอ อิสราเอล กลับไปที่อยู่ของตนเถิด”

 ²ดังนั้นพวกคนอิสราเอลทั้งหมดจึงละจากการตามดาวิด และไปตามเชบาบุตรบิครี แต่พวกคนยูดาห์ได้ติดตามพระราชาของพวกเขาอย่างมั่นคงจากแม่น้ำจอร์แดนไปถึงเยรูซาเล็ม
 ³ดาวิดเสด็จกลับพระราชวังที่เยรูซาเล็ม พระราชารับสั่งให้นำนางสนมทั้งสิบคน ที่พระองค์ทรงละไว้ให้เฝ้าพระราชวังนั้นไปไว้ในบ้านที่มียามเฝ้าหลังหนึ่ง ทรงเลี้ยงดูแต่ไม่ได้เสด็จไปหาพวกนาง พวกนางจึงถูกกักไว้ให้มีชีวิตอยู่อย่างแม่ม่ายจนวันตาย
 ⁴พระราชาตรัสสั่งอามาสาว่า “จงระดมคนยูดาห์ให้มาหาเราพร้อมกันภายในสามวัน ตัวท่านจงมาที่นี่ด้วย” ⁵อามาสาก็ออกไประดมคนยูดาห์ แต่เขาก็ทำงานล่าช้าเกินเวลาที่พระองค์กำหนด ⁶ดาวิดตรัสกับอาบีชัยว่า “บัดนี้เชบาบุตรบิครีจะทำร้ายเรามากกว่าอับซาโลม ท่านจงนำบรรดาข้าราชการทหารของเจ้านายของท่านไปไล่ตามเขา เกรงว่าเขาจะหาบรรดาเมืองที่มีป้อมได้ และหนีพ้นสายตาเรา” ⁷มีพวกของโยอาบออกไปตามเขาและคนเคเรธีกับคนเปเลทกับนักรบทั้งหมด และพวกเขาออกจากเยรูซาเล็มเพื่อไล่ตามเชบาบุตรบิครี ⁸เมื่อพวกเขามาถึงศิลาใหญ่ที่อยู่ในเมืองกิเบโอน อามาสาก็มาพบพวกเขา ฝ่ายโยอาบสวมเครื่องแต่งกายทหาร มีเข็มขัดติดดาบที่อยู่ในฝัก คาดอยู่ที่บั้นเอว เมื่อท่านเดินไปดาบก็ตกลง ⁹โยอาบจึงถามอามาสาว่า “พี่ชายของข้า สบายดีหรือ?” และโยอาบก็เอามือขวาจับเคราอามาสาจะจูบเขา 10แต่อามาสาไม่ได้ระวังดาบซึ่งอยู่ในมือของโยอาบ โยอาบจึงเอาดาบแทงท้องอามาสาไส้ทะลักถึงดิน ไม่แทงครั้งที่สอง แล้วเขาก็ตาย
 แล้วโยอาบกับอาบีชัยน้องชายของเขาก็ไล่ตามเชบาบุตรบิครีไป ¹¹ทหารหนุ่มคนหนึ่งของโยอาบมายืนอยู่ใกล้อามาสาพูดว่า “ใครเห็นด้วยกับโยอาบและใครอยู่ฝ่ายดาวิดให้ผู้นั้นติดตามโยอาบไป” ¹²อามาสาก็นอนจมกองเลือดของตัวเองอยู่ที่ในทางหลวง เมื่อชายคนนั้นเห็นพวกทหารทั้งสิ้นมายืนอยู่ เขาก็ย้ายศพอามาสาจากทางหลวงไปทิ้งในทุ่งนาและเอาเสื้อผ้าปิดไว้ เพราะเมื่อใครมาก็เข้าไปดูและยืนอยู่ ¹³เมื่อเอาศพออกจากทางหลวงแล้ว ทหารทั้งปวงก็ตามโยอาบเพื่อไล่ตามเชบาบุตรบิครี ¹⁴เชบาก็ผ่านคนอิสราเอลทุกเผ่าไปจนถึงตำบลอาเบล แขวงเมืองเบธมาอาคาห์ และคนเบรีทั้งหมด พวกเขาก็มารวมกันและติดตามเขาไป ¹⁵พวกทหารที่อยู่กับโยอาบก็มาถึงและล้อมเขาไว้ในตำบลอาเบลแขวงเมืองเบธมาอาคาห์ พวกเขาก่อเนินขึ้นซึ่งอยู่ตรงข้ามป้อมเพื่อต่อสู้กับเมืองนั้น ทหารทั้งหมดที่อยู่กับโยอาบก็ทะลวงกำแพงเพื่อให้พัง ¹⁶มีหญิงฉลาดคนหนึ่งร้องออกมาจากในเมืองว่า “ขอฟังหน่อย ขอฟังหน่อย ได้โปรดบอกโยอาบให้เข้ามาใกล้ ฉันอยากจะพูดกับท่าน” ¹⁷โยอาบก็เข้ามาใกล้หญิงนั้น นางนั้นก็พูดว่า “ท่านคือโยอาบหรือ?” เขาตอบว่า “ใช่แล้ว” นางจึงเรียนท่านว่า “ขอท่านฟังถ้อยคำของสาวใช้ของท่านสักหน่อย” ท่านก็ตอบว่า “เรากำลังฟังอยู่แล้ว” ¹⁸นางก็พูดว่า “สมัยโบราณพวกเขาพูดกันว่า ‘ให้พวกเขาขอคำปรึกษาที่อาเบลเถิด’ ดังนั้นพวกเขาจึงตกลงกันได้ ¹⁹ฉันเป็นคนหนึ่งที่รักสงบและซื่อสัตย์ในอิสราเอล ท่านหาช่องที่จะทำลายเมือง อันเป็นเมืองแม่ของอิสราเอล ทำไมท่านจึงจะกลืนมรดกของพระยาห์เวห์เสีย?” ²⁰โยอาบจึงตอบว่า “ซึ่งเราจะกลืนหรือทำลายนั้น ขอให้ห่างไกล ขอให้ห่างไกลจากเรา ²¹เรื่องนี้ไม่เป็นความจริง แต่มีชายคนหนึ่งจากแดนเทือกเขาเอฟราอิมชื่อเชบาบุตรบิครี ได้ยกมือของเขาขึ้นต่อสู้กษัตริย์ คือต่อสู้ดาวิด จงมอบเขามาเท่านั้น แล้วเราจะละจากการต่อสู้เมืองนี้” หญิงนั้นจึงตอบโยอาบว่า “ดูเถิด ศีรษะของเขาจะถูกโยนข้ามกำแพงมาให้ท่าน” ²²แล้วหญิงนั้นก็ไปหาประชาชนทั้งหมดด้วยปัญญาของนาง พวกเขาก็ได้ตัดศีรษะของเชบาบุตรบิครีโยนให้โยอาบ โยอาบก็เป่าเขาสัตว์ ต่างก็แยกกันไปจากเมืองนั้น กลับไปยังที่อยู่ของตน โยอาบก็กลับไปเฝ้าพระราชาที่กรุงเยรูซาเล็ม
 ²³โยอาบเป็นผู้บังคับบัญชากองทัพทั้งหมดในอิสราเอล และเบไนยาห์บุตรเยโฮยาดาเป็นผู้บังคับบัญชากองคนเคเรธีและคนเปเลท ²⁴และอาโดรัมดูแลคนงานโยธา เยโฮชาฟัทบุตรอาหิลูดเป็นเจ้ากรมสารบรรณ ²⁵เชวาเป็นราชเลขา ศาโดกกับอาบียาธาร์เป็นปุโรหิต ²⁶อิราตระกูลยาอีร์เป็นปุโรหิตของดาวิดด้วย

2 ซามูเอล 21

ดาวิดทรงแก้แค้นให้คนกิเบโอน

 ¹ในสมัยของดาวิดมีการกันดารอาหารอยู่สามปี ปีแล้วปีเล่า และดาวิดก็ทูลถามพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เพราะซาอูลและพงศ์พันธุ์ของเขาแปดเปื้อนโลหิต พวกเขาฆ่าคนกิเบโอน” ²พระราชาจึงทรงเรียกคนกิเบโอนมาตรัสแก่พวกเขา (ฝ่ายคนกิเบโอนนั้นไม่ใช่พงศ์พันธุ์อิสราเอล แต่เป็นคนอาโมไรต์ที่ยังเหลืออยู่ ถึงแม้ว่าประชาชนอิสราเอลได้ปฏิญาณต่อพวกเขา แต่ซาอูลก็ทรงหาช่องที่จะสังหารพวกเขาเสีย เพราะความกระตือรือร้นเพื่อพงศ์พันธุ์อิสราเอลและยูดาห์) ³ดาวิดตรัสถามคนกิเบโอนว่า “เราจะทำอะไรให้แก่พวกท่านได้? เราจะทำอย่างไรจึงจะลบมลทินบาปเสียได้ เพื่อพวกท่านจะได้อวยพรแก่มรดกของพระยาห์เวห์?” ⁴คนกิเบโอนทูลตอบพระองค์ว่า “ระหว่างพวกข้าพระบาทกับซาอูลและพงศ์พันธุ์ของท่านนั้นไม่ใช่เรื่องเงินหรือทอง ทั้งไม่ใช่เรื่องของพวกข้าพระบาทที่จะประหารชีวิตใครในอิสราเอล” พระองค์จึงตรัสว่า “พวกท่านพูดว่าอย่างไร เราก็จะทำให้พวกท่าน” ⁵พวกเขากราบทูลพระราชาว่า “สำหรับชายผู้ที่ล้างผลาญพวกข้าพระบาท และวางแผนทำลายพวกข้าพระบาท เพื่อไม่ให้พวกข้าพระบาทมีที่อยู่ในเขตแดนสักแห่งของอิสราเอล ⁶ขอทรงมอบบุตร 7 คนของเขาให้พวกข้าพระบาท เพื่อจะได้แขวนคอพวกเขาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ที่กิเบอาห์แห่งซาอูลผู้รับการเลือกสรรของพระยาห์เวห์”แปลได้อีกว่า ที่กิเบอาห์บนภูเขาของพระยาห์เวห์ และพระราชาตรัสว่า “เราจะมอบพวกเขาให้”
 ⁷แต่พระราชาทรงไว้ชีวิตเมฟีโบเชทบุตรของโยนาธานโอรสของซาอูล ด้วยเหตุคำปฏิญาณที่ทั้งสองทำในพระนามพระยาห์เวห์ คือระหว่างดาวิดกับโยนาธานโอรสของซาอูล ⁸แต่พระราชานำเอาบุตรสองคนของนางริสปาห์บุตรีของอัยยาห์ ซึ่งเกิดกับซาอูล ชื่ออารโมนีกับเมฟีโบเชท กับบุตรห้าคนของเมราบสำเนาโบราณฉบับฮีบรูอื่นว่า มีคาล ราชธิดาของซาอูล ซึ่งพระนางมีกับอาดรีเอลบุตรบารซิลลัยชาวเมโหลาห์ ⁹พระองค์ทรงมอบคนเหล่านี้ไว้ในมือของคนกิเบโอน พวกเขาจึงแขวนคอคนเหล่านี้ไว้บนภูเขาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และทั้งเจ็ดคนก็ตายไปด้วยกัน พวกเขาถูกฆ่าตายในวันแรกของฤดูเกี่ยวข้าว ในวันเริ่มต้นการเกี่ยวข้าวบาร์เลย์
 ¹⁰แล้วนางริสปาห์บุตรีของอัยยาห์ก็เอาผ้ากระสอบปูไว้บนก้อนหินสำหรับตนเอง ตั้งแต่ต้นฤดูเกี่ยวจนฝนจากท้องฟ้าตกบนพวกเขา กลางวันนางก็ไม่ยอมให้นกในอากาศมาเกาะ และกลางคืนก็ไม่ให้สัตว์ป่าทุ่งมา ¹¹เมื่อเขาทูลดาวิดให้ทรงทราบว่านางริสปาห์บุตรีของอัยยาห์นางสนมของซาอูลทำอย่างไร ¹²ดาวิดก็เสด็จไปนำอัฐิของซาอูลและของโยนาธานโอรสมาจากเมืองยาเบชกิเลอาด จากผู้ที่ลักลอบเอาไปจากลานเมืองเบธชาน ที่พวกฟีลิสเตียได้แขวนทั้งสองพระองค์ไว้ ในวันที่พวกฟีลิสเตียประหารซาอูลบนเขากิลโบอา ¹³พระองค์ทรงนำอัฐิของซาอูลและของโยนาธานโอรสของพระองค์ขึ้นมาจากที่นั่น และรวบรวมกระดูกของบรรดาผู้ที่ถูกแขวนคอตาย ¹⁴และพวกเขาก็ฝังอัฐิของซาอูลและของโยนาธานโอรสของพระองค์ไว้ในแผ่นดินของเบนยามินในเมืองเศ-ลาในอุโมงค์ของคีชบิดาของพระองค์ พวกเขาก็ทำตามทุกอย่างที่พระราชาทรงบัญชาไว้ หลังจากนั้นพระเจ้าก็ทรงสดับคำอธิษฐานเพื่อแผ่นดินนั้น

ความกล้าหาญของทหารดาวิด

 ¹⁵พวกฟีลิสเตียมาทำสงครามกับคนอิสราเอลอีก ดาวิดก็เสด็จลงไปพร้อมกับบรรดาข้าราชการทหารของพระองค์ และทรงสู้รบกับคนฟีลิสเตีย และดาวิดก็ทรงอ่อนเพลีย ¹⁶อิชบีเบโนบผู้เป็นคนหนึ่งในพงศ์พันธุ์ของคนยักษ์ถือหอกทองสัมฤทธิ์หนักสามกิโลกรัมครึ่ง มีดาบใหม่คาดเอว คิดจะฆ่าดาวิดเสีย ¹⁷แต่อาบีชัยบุตรนางเศรุยาห์เข้ามาช่วยพระองค์ไว้ และสู้รบกับคนฟีลิสเตียคนนั้น ฆ่าเขาเสีย แล้วเหล่าทหารของดาวิดก็ทูลปฏิญาณต่อพระองค์ว่า “ขอฝ่าพระบาทอย่าเสด็จไปทำศึกพร้อมกับพวกข้าพระบาทอีกต่อไปเลย เพื่อฝ่าพระบาทจะไม่ดับประทีปของอิสราเอล”
 ¹⁸ต่อมาภายหลัง มีการรบกับพวกฟีลิสเตียอีกที่เมืองโกบ คราวนั้นสิบเบคัยตระกูลหุชาห์ได้ฆ่าสัฟผู้เป็นคนหนึ่งในพงศ์พันธุ์ของคนยักษ์ ¹⁹และมีการรบกับพวกฟีลิสเตียที่เมืองโกบอีก เอลฮานันบุตรยาอาเรโอเรกิม ชาวเบธเลเฮมได้ฆ่าโกลิอัทว่า น้องชายของโกลิอัท ชาวกัทผู้มีหอกที่มีด้ามโตเท่าไม้กระพั่นทอผ้า ²⁰มีการรบกันอีกที่เมืองกัท อันเป็นเมืองที่มีชายคนหนึ่งรูปร่างใหญ่โต มีนิ้วมือข้างละหกนิ้ว และนิ้วเท้าข้างละหกนิ้ว รวมกันยี่สิบสี่นิ้ว เขาก็สืบเชื้อสายมาจากพวกคนยักษ์ด้วย ²¹เมื่อเขาท้าทายอิสราเอล โยนาธานบุตรของชิเมอีเชษฐาของดาวิดก็ฆ่าเขาเสีย ²²คนทั้งสี่นี้สืบเชื้อสายคนยักษ์ในเมืองกัท พวกเขาล้มตายด้วยพระหัตถ์ของดาวิด และด้วยมือของเหล่าข้าราชการทหารของพระองค์