ความสุขของผู้ที่ได้รับการอภัย

ของดาวิด มัสคิลบทหนึ่ง

¹บุคคลผู้ซึ่งการละเมิดของเขาได้รับอภัยก็เป็นสุข
 คือผู้ซึ่งบาปได้รับการกลบเกลื่อน
²บุคคลซึ่งพระยาห์เวห์มิได้ทรงถือโทษก็เป็นสุข
 คือผู้ที่ไม่มีการหลอกลวงในจิตใจของเขา
³เมื่อข้าพระองค์ไม่สารภาพบาป ร่างกายของข้าพระองค์ก็ทรุดโทรมไป
 โดยการคร่ำครวญวันยังค่ำ
⁴พระหัตถ์ของพระองค์หนักอยู่บนข้าพระองค์ทั้งวันทั้งคืน
 กำลังของข้าพระองค์ก็เหือดแห้งไปอย่างกับถูกความร้อนในหน้าแล้ง
⁵ข้าพระองค์สารภาพบาปของข้าพระองค์ต่อพระองค์
 และข้าพระองค์มิได้ปกปิดความชั่วของข้าพระองค์ไว้
ข้าพระองค์ทูลว่า “ข้าพระองค์จะสารภาพการละเมิดของข้าพระองค์ต่อพระยาห์เวห์”
 แล้วพระองค์ทรงอภัยความบาปชั่วของข้าพระองค์
⁶เพราะฉะนั้น ขอให้ผู้จงรักภักดีทุกคนอธิษฐานต่อพระองค์
 ในเวลาที่จะพบพระองค์ได้ ในเวลาน้ำท่วมมาก
 น้ำจะไม่มาถึงคนนั้น
⁷พระองค์ทรงเป็นที่กำบังของข้าพระองค์
 พระองค์ทรงปกป้องข้าพระองค์จากความยากลำบาก
 พระองค์ทรงล้อมข้าพระองค์ไว้ด้วยเพลง
⁸เราจะแนะนำและสอนเจ้าถึงทางที่เจ้าควรจะเดินไป
 เราจะให้คำปรึกษาแก่เจ้าและเฝ้าดูเจ้าอยู่
⁹อย่าเป็นเหมือนม้าหรือล่อที่ปราศจากความเข้าใจ
 ซึ่งต้องติดสายผ่าปากและบังเหียน
 มิฉะนั้นมันจะไม่มาใกล้เจ้า
¹⁰อันความทุกข์ของคนอธรรมนั้นมีมาก
 แต่ความรักมั่นคงจะล้อมบุคคลที่วางใจในพระยาห์เวห์
¹¹ท่านทั้งหลายผู้ชอบธรรม จงยินดีในพระยาห์เวห์และจงเปรมปรีดิ์
 ทุกท่านผู้มีใจซื่อตรง จงโห่ร้องด้วยความยินดีเถิด

การสิ้นพระชนม์ของพระเยซู

 ³³เมื่อถึงเวลาเที่ยงก็เกิดมืดมัวทั่วแผ่นดินจนถึงบ่ายสามโมง ³⁴พอถึงบ่ายสามโมง พระเยซูก็ทรงร้องเสียงดังว่า “เอโลอี เอโลอี ลามา สะบักธานี” แปลว่า “พระเจ้าของข้าพระองค์ พระเจ้าของข้าพระองค์ ทำไมพระองค์ทรงทอดทิ้งข้าพระองค์?” ³⁵บางคนที่ยืนอยู่ที่นั่นเมื่อได้ยินก็พูดว่า “ดูสิ เขากำลังร้องเรียกเอลียาห์” ³⁶มีคนหนึ่งวิ่งไปเอาฟองน้ำชุบเหล้าองุ่นเปรี้ยวเสียบปลายไม้อ้อ ส่งถวายให้พระองค์เสวย แล้วกล่าวว่า “คอยดูซิว่าเอลียาห์จะมาเอาเขาลงหรือเปล่า?” ³⁷แล้วพระเยซูทรงร้องเสียงดังแล้วก็สิ้นพระชนม์ ³⁸ม่านในพระวิหารก็ขาดออกเป็นสองท่อน ตั้งแต่บนตลอดล่าง ³⁹ส่วนนายร้อยที่ยืนอยู่ตรงพระพักตร์พระองค์ เมื่อได้ยินพระองค์ร้องเสียงดัง และเห็นว่าพระองค์สิ้นพระชนม์อย่างไร จึงกล่าวว่า “ท่านผู้นี้เป็นพระบุตรของพระเจ้าจริงๆ” ⁴⁰ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งก็เฝ้ามองอยู่แต่ไกล ในพวกผู้หญิงเหล่านั้น มีมารีย์ชาวมักดาลา มารีย์มารดาของยากอบน้อยและของโยเสส และนางสะโลเม ⁴¹ผู้หญิงเหล่านั้นเป็นพวกที่ติดตามและปรนนิบัติพระองค์ เมื่อพระองค์อยู่ที่แคว้นกาลิลี และยังมีผู้หญิงคนอื่นๆ อีกหลายคนที่ขึ้นมายังกรุงเยรูซาเล็มพร้อมกับพระองค์

การฝังพระศพพระเยซู

 ⁴²เมื่อถึงเวลาพลบค่ำ และเพราะเหตุว่าวันนั้นเป็นวันเตรียมคือวันก่อนวันสะบาโต ⁴³โยเซฟจากอาริมาเธียซึ่งเป็นสมาชิกสภาและเป็นที่นับถือของคนทั้งหลาย อีกทั้งยังเป็นคนที่กำลังคอยแผ่นดินของพระเจ้า ไปหาปีลาตด้วยความกล้าหาญเพื่อขอพระศพของพระเยซู ⁴⁴ปีลาตก็ประหลาดใจที่พระเยซูสิ้นพระชนม์แล้ว จึงเรียกนายร้อยมาถามว่า ตายแล้วหรือ ⁴⁵เมื่อรู้เรื่องจากนายร้อยแล้ว ท่านจึงมอบพระศพให้แก่โยเซฟ ⁴⁶แล้วโยเซฟก็ไปซื้อผ้าป่าน และอัญเชิญพระศพลงมา เอาผ้าป่านพันหุ้มไว้ แล้วอัญเชิญพระศพไปวางไว้ในอุโมงค์ซึ่งสกัดจากศิลา แล้วกลิ้งก้อนหินปิดปากอุโมงค์ไว้ ⁴⁷มารีย์ชาวมักดาลา และมารีย์มารดาของโยเสสได้เห็นสถานที่ที่พระศพถูกบรรจุไว้

เทศกาลเลี้ยงตามกำหนด

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เทศกาลเลี้ยงตามกำหนดแด่พระยาห์เวห์ ซึ่งเจ้าจะต้องประกาศว่าเป็นการประชุมบริสุทธิ์ คือเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดของเรานั้นมีดังนี้

สะบาโต ปัสกา และเทศกาลเลี้ยงตามกำหนด

 ³“จงทำการงานในหกวัน แต่วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตแห่งการหยุดพักสงบ เป็นวันประชุมบริสุทธิ์ ห้ามทำการงานใดๆ เป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์ ตามที่อยู่ทั่วไปของเจ้า
 ⁴“ต่อไปนี้เป็นเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดแด่พระยาห์เวห์ เป็นการประชุมบริสุทธิ์ ซึ่งเจ้าจะต้องประกาศกำหนดเวลาให้เขารับรู้ ⁵ในเวลาเย็นวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่งเป็นวันเทศกาลปัสกาของพระยาห์เวห์ ⁶และในวันที่สิบห้าเดือนเดียวกัน เป็นเทศกาลกินขนมปังไร้เชื้อถวายแด่พระยาห์เวห์ ให้พวกเจ้ารับประทานขนมปังไร้เชื้อเจ็ดวัน ⁷ในวันแรกจงมีการประชุมบริสุทธิ์ ห้ามทำงานประจำ ⁸แต่เจ้าจงถวายเครื่องบูชาด้วยไฟแด่พระยาห์เวห์ให้ครบเจ็ดวัน ในวันที่เจ็ดเป็นวันประชุมบริสุทธิ์ ห้ามทำงานประจำใดๆ”

การถวายผลแรก

 ⁹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹⁰“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อพวกเจ้ามาถึงแผ่นดินซึ่งเราให้เจ้า และเกี่ยวพืชผลของแผ่นดินนั้น พวกเจ้าจงเอาพืชผลส่วนหนึ่งที่เก็บเกี่ยวในรุ่นแรกนำไปให้ปุโรหิต ¹¹และปุโรหิตจะนำพืชผลส่วนนั้น ทำพิธีโบกถวายแด่พระยาห์เวห์ เพื่อพวกเจ้าจะเป็นที่โปรดปราน ในวันรุ่งขึ้นหลังวันสะบาโตปุโรหิตจะทำพิธีโบกถวาย ¹²ในวันที่เจ้าทำพิธีโบกถวายพืชผล จงถวายลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีที่ไม่มีตำหนิเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวถวายแด่พระยาห์เวห์ ¹³และเครื่องธัญบูชาที่คู่กันนั้นคือแป้งอย่างดีสองกิโลกรัมเคล้าน้ำมัน เป็นเครื่องบูชาเผาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นกลิ่นพอพระทัย และเครื่องดื่มบูชาที่คู่กันคือเหล้าองุ่นหนึ่งลิตร ¹⁴ห้ามรับประทานขนมปัง หรือข้าวคั่ว หรือข้าวดิบ จนกว่าจะถึงวันเดียวกันนี้ คือจนกว่าพวกเจ้าจะนำเครื่องบูชาถวายแด่พระเจ้าของเจ้า ทั้งนี้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตามที่อาศัยทั่วไปของพวกเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า

เทศกาลสัปดาห์

 ¹⁵“ตั้งแต่วันรุ่งขึ้นจนถึงวันสะบาโต จงนับให้ได้ครบเจ็ดสัปดาห์เต็มๆ คือนับจากวันที่พวกเจ้านำพืชผลรุ่นแรกเข้ามาทำพิธีโบกถวายเป็นต้นไป ¹⁶นับไปให้ได้ห้าสิบวัน จนถึงวันถัดจากวันสะบาโตที่เจ็ด แล้วเจ้าจงนำเมล็ดใหม่มาถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นธัญบูชา ¹⁷จงนำขนมปังสองก้อนทำด้วยแป้งสองกิโลกรัมจากที่อาศัยของพวกเจ้ามาทำพิธีโบกถวาย ให้ทำด้วยแป้งอย่างดีใส่เชื้อปิ้งเป็นผลรุ่นแรกถวายแด่พระยาห์เวห์ ¹⁸พร้อมกับขนมปังนั้นเจ้าจงนำลูกแกะเจ็ดตัวอายุหนึ่งปีปราศจากตำหนิ โคหนุ่มตัวหนึ่ง แกะผู้สองตัว มาเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวถวายแด่พระยาห์เวห์ พร้อมกับธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาซึ่งคู่กัน ให้เป็นเครื่องบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นพอพระทัยถวายแด่พระยาห์เวห์ ¹⁹จงถวายแพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีสองตัวเป็นเครื่องศานติบูชา ²⁰ให้ปุโรหิตโบกถวายพร้อมกับขนมปังซึ่งเป็นผลรุ่นแรก เป็นเครื่องโบกถวายแด่พระยาห์เวห์พร้อมกับลูกแกะสองตัว เป็นของถวายบริสุทธิ์แด่พระยาห์เวห์สำหรับปุโรหิต ²¹และในวันเดียวกันนั้น เจ้าจงประกาศให้มีการประชุมบริสุทธิ์ ห้ามทำงานประจำใดๆ ทั้งนี้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตามที่พักอาศัยของเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า
 ²²“และเมื่อเจ้าเก็บเกี่ยวพืชผลในแผ่นดินของเจ้า ห้ามเกี่ยวไปถึงขอบไร่นาจนหมดเกลี้ยง และห้ามเก็บเมล็ดที่เกี่ยวตก จงทิ้งไว้ให้คนยากจนและคนต่างด้าว เราคือยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า”

เทศกาลเสียงแตร

 ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²⁴“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า ในวันที่หนึ่งของเดือนที่เจ็ด เจ้าทั้งหลายจงถือเป็นวันหยุดพักสงบวันหนึ่ง เป็นวันประชุมบริสุทธิ์ ประกาศเป็นที่ระลึกด้วยเสียงแตร ²⁵ห้ามทำงานประจำใดๆ และจงนำเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์”

วันลบมลทิน

 ²⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²⁷“ในวันที่สิบของเดือนที่เจ็ดนี้เป็นวันลบมลทิน จะเป็นวันประชุมบริสุทธิ์แก่เจ้า และจงปฏิเสธความปรารถนาของเจ้า และนำเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ ²⁸ในวันเดียวกันนั้นห้ามทำงานทุกอย่าง เพราะเป็นวันลบมลทิน ที่จะทำการลบมลทินของเจ้าต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ²⁹ในวันเดียวกันนี้ ถ้าผู้ใดไม่ปฏิเสธความปรารถนาของตนเอง ก็ให้ไล่ผู้นั้นออกจากท่ามกลางชนชาติของตน ³⁰และในวันเดียวกันนี้ถ้าผู้ใดทำงานใดๆ เราจะทำลายผู้นั้นเสียจากท่ามกลางชนชาติของเขา ³¹ห้ามทำงานทุกอย่าง ทั้งนี้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตามที่พักอาศัยของเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า ³²จะเป็นวันสะบาโตสำหรับหยุดพักสงบแก่เจ้า และพวกเจ้าต้องปฏิเสธความปรารถนาของเจ้า เริ่มแต่เวลาเย็นในวันที่เก้าของเดือน เจ้าต้องรักษาวันสะบาโตจากเวลาเย็นถึงเวลาเย็น”

เทศกาลอยู่เพิง

 ³³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ³⁴“จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า ในวันที่สิบห้าเดือนที่เจ็ดนี้ เป็นวันเทศกาลอยู่เพิง ถวายแด่พระยาห์เวห์ทั้งสิ้นเจ็ดวัน ³⁵จะมีการประชุมบริสุทธิ์ในวันแรก ห้ามทำงานประจำใดๆ ³⁶จงนำเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ทั้งเจ็ดวัน ในวันที่แปดเจ้าจงมีการประชุมบริสุทธิ์ และนำเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นการประชุมตามพิธี ห้ามทำงานประจำใดๆ  ³⁷“ต่อไปนี้เป็นเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดแด่พระยาห์เวห์ ซึ่งเจ้าต้องประกาศเป็นเวลาประชุมบริสุทธิ์ เพื่อถวายสิ่งต่อไปนี้แด่พระยาห์เวห์ คือเครื่องบูชาด้วยไฟ เครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชา ทั้งเครื่องสัตวบูชาและเครื่องดื่มบูชา ให้ถวายแต่ละอย่างตามวันที่กำหนดไว้ ³⁸นอกเหนือจากวันสะบาโตแห่งพระยาห์เวห์ นอกเหนือจากของถวายของเจ้า นอกเหนือจากเครื่องบูชาแก้บนของเจ้า และนอกเหนือจากเครื่องบูชาด้วยใจสมัครของเจ้าซึ่งเจ้านำมาถวายแด่พระยาห์เวห์
 ³⁹“ในวันที่สิบห้าของเดือนที่เจ็ด เมื่อเจ้าได้เก็บพืชผลที่ได้จากแผ่นดินนั้นเข้ามาแล้ว เจ้าจงมีเทศกาลเลี้ยงแด่พระยาห์เวห์เจ็ดวัน ในวันแรกให้หยุดพักสงบ และในวันที่แปดก็ให้หยุดพักสงบ ⁴⁰ในวันแรกจงนำมาซึ่งผลจากต้นมะนาว ใบอินทผลัม กิ่งไม้ที่มีใบมาก กิ่งต้นหลิว และจงปีติยินดีอยู่เจ็ดวันต่อพระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า ⁴¹จงถือเป็นพิธีเทศกาลเลี้ยงปีละเจ็ดวันถวายแด่พระยาห์เวห์ ทั้งนี้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า เจ้าจงถือพิธีนี้ในเดือนที่เจ็ด ⁴²จงอยู่ในเพิงเจ็ดวัน ทุกคนที่เป็นชาวพื้นเมืองอิสราเอลให้เข้าอยู่ในเพิง ⁴³เพื่อชาติพันธุ์ของเจ้าจะได้รับรู้ว่า เมื่อเราพาคนอิสราเอลออกจากแผ่นดินอียิปต์นั้น เราได้ให้เขาอยู่ในเพิง เราคือยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้า”
 ⁴⁴ดังนี้แหละ โมเสสจึงได้ประกาศให้คนอิสราเอลทราบถึงเทศกาลเลี้ยงตามกำหนดของพระยาห์เวห์

เลวีนิติ 24

การดูแลรักษาประทีป

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“เจ้าจงบัญชาแก่คนอิสราเอลให้นำน้ำมันบริสุทธิ์ คั้นจากมะกอกเพื่อเติมประทีป ให้ตะเกียงส่องแสงอยู่เสมอ ³ภายในเต็นท์นัดพบข้างนอกม่านหีบแห่งสักขีพยานนั้น ให้อาโรนจัดประทีปให้เป็นระเบียบตั้งแต่เวลาเย็นจนเวลาเช้าเสมอไปต่อพระยาห์เวห์ ทั้งนี้ให้เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า ⁴ให้อาโรนจัดประทีปให้เป็นระเบียบอยู่บนคันประทีปทองคำบริสุทธิ์เสมอไปแด่พระยาห์เวห์

ขนมปังสำหรับพลับพลา

 ⁵“จงเอาแป้งอย่างดีปิ้งขนมปังสิบสองก้อน ก้อนหนึ่งใช้แป้งสองกิโลกรัม ⁶จงจัดขนมปังนั้นวางบนโต๊ะทองคำบริสุทธิ์ เป็นสองแถว แถวละหกก้อนแด่พระยาห์เวห์ ⁷และเจ้าจงเอากำยานบริสุทธิ์ใส่ไว้ทุกแถว เพื่อจะคู่กับขนมปังเป็นส่วนอนุสรณ์ เพื่อเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ ⁸ทุกๆ วันสะบาโตให้อาโรนจัดไว้ให้เป็นระเบียบถวายแด่พระยาห์เวห์เสมอไปในนามของอิสราเอล เป็นพันธสัญญานิรันดร์ ⁹ให้ขนมนี้ตกเป็นของอาโรนและบุตรชายของเขา ให้เขารับประทานได้ในที่บริสุทธิ์ เพราะเป็นส่วนบริสุทธิ์ที่สุดที่ได้จากเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นกฎเกณฑ์ถาวรสำหรับพวกเขา”

โทษของการเหยียดหยามพระนาม

 ¹⁰ครั้งนั้นมีชายคนหนึ่งมีมารดาเป็นชาวอิสราเอล ส่วนบิดาเป็นชาวอียิปต์ออกไปท่ามกลางคนอิสราเอล และบุตรชายของหญิงอิสราเอลนี้ทะเลาะกับชายอิสราเอลคนหนึ่งในค่าย ¹¹และบุตรชายของหญิงอิสราเอลคนนี้ได้เหยียดหยามพระนามและได้แช่งด่า เขาทั้งหลายจึงนำตัวเขามาให้โมเสส มารดาของเขาชื่อเชโลมิทบุตรสาวของดิบรีคนเผ่าดาน ¹²เขาทั้งหลายจึงขังชายคนนั้นไว้ จนกว่าพระประสงค์ของพระยาห์เวห์จะเป็นที่กระจ่างต่อเขาทั้งหลาย
 ¹³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹⁴“จงนำผู้ที่แช่งด่านั้นออกมาจากค่าย ให้บรรดาผู้ที่ได้ยินคำแช่งด่า เอามือของตนวางไว้บนศีรษะของเขา และให้ชุมนุมชนเอาหินขว้างเขาให้ตาย ¹⁵และจงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า ผู้ใดแช่งด่าพระเจ้าของเขา ผู้นั้นจะต้องได้รับโทษบาป ¹⁶ผู้ใดเหยียดหยามพระนามพระยาห์เวห์จะต้องถูกลงโทษถึงตาย ให้ชุมนุมชนขว้างเขาเสียให้ตาย คนต่างด้าวหรือชาวเมืองก็ดี เมื่อเขาเหยียดหยามพระนาม จะต้องถูกลงโทษถึงตาย ¹⁷ผู้ที่ฆ่าคนตายจะต้องถูกลงโทษถึงตาย ¹⁸ผู้ที่ฆ่าสัตว์จะต้องชดใช้สัตว์ ชีวิตแทนชีวิต ¹⁹ถ้าผู้ใดทำให้เพื่อนบ้านเสียโฉม เขาทำให้เสียโฉมอย่างไร ก็ให้ทำแก่เขาอย่างนั้น ²⁰กระดูกหักแทนกระดูกหัก ตาแทนตา ฟันแทนฟัน เขาทำให้เสียโฉมอย่างไร เขาก็ต้องถูกทำให้เสียโฉมอย่างนั้น ²¹ผู้ใดที่ฆ่าสัตว์ต้องเสียค่าชดใช้ และผู้ใดที่ฆ่าคน ให้ผู้นั้นถูกลงโทษถึงตาย ²²จงมีกฎหมายอย่างเดียวกันสำหรับคนต่างด้าว และสำหรับคนท้องถิ่น เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า” ²³โมเสสก็กล่าวแก่คนอิสราเอล ดังนั้นพวกเขาจึงพาคนที่แช่งด่านั้นออกมาจากค่าย และเอาหินขว้างเขาตาย คนอิสราเอลทำดังนี้ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสสไว้