¹⁹สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้นจะสั่งสอนคนรับใช้ไม่ได้
 เพราะแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่เชื่อฟัง
²⁰เจ้าเห็นคนปากไวหรือ?
 ยังมีความหวังในคนโง่มากกว่าเขา
²¹คนที่ตามใจคนรับใช้ของตนตั้งแต่เด็กๆ
 ในที่สุดจะพบว่าเขานำความยุ่งยากมาให้
²²คนขี้โมโหเร้าให้เกิดการวิวาท
 และคนเจ้าอารมณ์ก็ทำให้เกิดการทรยศมากขึ้น
²³ความหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลง
 แต่คนถ่อมตัวจะได้รับเกียรติ
²⁴ผู้สมคบกับขโมยย่อมเกลียดชังชีวิตของตน
 เขาได้ยินคำสาบาน แต่ไม่เปิดเผยอะไรเลย
²⁵การกลัวคนได้วางบ่วงไว้
 แต่คนที่วางใจในพระยาห์เวห์ก็ปลอดภัย
²⁶คนมากมายแสวงหาความพอใจจากผู้ครอบครอง
 แต่คนจะได้รับความยุติธรรมจากพระยาห์เวห์
²⁷คนอยุติธรรมเป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนชอบธรรม  และคนซื่อตรงก็เป็นที่สะอิดสะเอียนแก่คนอธรรม

การทักทาย

 ¹จาก ข้าพเจ้าผู้ปกครอง
 เรียน ท่านสุภาพสตรีที่ทรงเลือกไว้ และลูกๆ ของท่าน ผู้ซึ่งข้าพเจ้ารักอย่างแท้จริง และไม่ใช่แต่ข้าพเจ้าเท่านั้น ทุกคนที่รู้ความจริงก็รักด้วย ²ทั้งนี้เพราะความจริงที่อยู่ในเราและจะดำรงอยู่กับเราชั่วนิรันดร์
 ³พระคุณ พระเมตตา และสันติสุขจากพระเจ้าพระบิดา และจากพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระบิดา จะดำรงอยู่กับเราในความจริงและในความรัก

ความจริงและความรัก

 ⁴ข้าพเจ้าชื่นชมยินดีอย่างยิ่งที่พบว่าลูกของท่านบางคนดำเนินชีวิตตามความจริง ตรงตามที่เราได้รับพระบัญชาจากพระบิดา ⁵ท่านสุภาพสตรีที่รัก เดี๋ยวนี้ข้าพเจ้าขอวิงวอนท่าน ไม่ใช่ว่าข้าพเจ้าเขียนบัญญัติใหม่ถึงท่าน แต่เป็นบัญญัติที่เรามีอยู่แล้วตั้งแต่เริ่มแรก นั่นก็คือให้เรารักกันและกัน ⁶และความรักนั้นก็คือการที่เราประพฤติตามพระบัญญัติของพระองค์ ตามที่ท่านทั้งหลายได้ยินได้ฟังมาตั้งแต่เริ่มแรก จงประพฤติตามนั้น ⁷เพราะว่ามีผู้ล่อลวงจำนวนมากออกมาในโลก เป็นพวกที่ไม่ยอมรับว่าพระเยซูคริสต์เสด็จมาเป็นมนุษย์ คนประเภทนั้นแหละเป็นผู้ล่อลวงและเป็นศัตรูของพระคริสต์ ⁸จงระวังตัวให้ดี เพื่อว่าพวกท่านจะไม่สูญเสียสิ่งที่ท่านทำมาแล้ว แต่จะได้รับบำเหน็จเต็มที่ ⁹ผู้ที่ล่วงเกินและไม่อยู่ในคำสั่งสอนของพระคริสต์ก็ไม่มีพระเจ้า ผู้ที่อยู่ในคำสั่งสอนของพระคริสต์มีทั้งพระบิดาและพระบุตร ¹⁰ถ้าใครมาหาท่านและไม่นำคำสั่งสอนนี้มาด้วย อย่ารับเขาไว้ในบ้าน และอย่าทักทายเขาเลย ¹¹เพราะว่าผู้ที่ทักทายเขา ก็มีส่วนร่วมในการทำชั่วของเขา

คำทักทายสุดท้าย

 ¹²ข้าพเจ้ายังมีอีกหลายเรื่องที่จะเขียนถึงพวกท่าน แต่ไม่อยากใช้กระดาษและน้ำหมึกเขียน ข้าพเจ้าหวังว่าจะมาหาท่าน และพูดคุยกับท่านเอง เพื่อความชื่นชมยินดีของเราจะได้เต็มเปี่ยม
 ¹³ลูกๆ ของน้องสาวที่ได้ทรงเลือกไว้ ก็ฝากคำทักทายมายังท่าน

พระเจ้าทรงบัญชาให้สร้างพระวิหาร

 ¹ณ วันที่ 1 เดือนที่ 6 ปีที่ 2 แห่งรัชกาลพระราชาดาริอัส พระวจนะของพระยาห์เวห์มาโดยทางผู้เผยพระวจนะฮักกัย ถึงเศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล ผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ และถึงมหาปุโรหิตโยชูวาบุตรเยโฮซาดักว่า ²“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า ประชาชนพวกนี้กล่าวว่า ‘ยังไม่ถึงเวลาที่จะสร้างพระนิเวศของพระยาห์เวห์’ ” ³แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์จึงมาโดยผู้เผยพระวจนะฮักกัย ว่า ⁴“นี่เป็นเวลาที่พวกเจ้าเองอาศัยอยู่ในบ้านที่มีไม้บุ แต่พระนิเวศนี้ถูกทิ้งให้พังทลายหรือ? ⁵เพราะฉะนั้นบัดนี้พระยาห์เวห์จอมทัพจึงตรัสว่า จงพิจารณาความเป็นอยู่ของพวกเจ้า ⁶พวกเจ้าหว่านมาก แต่เก็บเกี่ยวน้อย พวกเจ้ารับประทาน แต่ไม่เคยอิ่ม พวกเจ้าดื่ม แต่ก็ไม่หยุดกระหาย พวกเจ้านุ่งห่ม แต่ก็ไม่อบอุ่น คนที่ได้ค่าจ้าง ก็ได้ค่าจ้างมาใส่ถุงที่มีรูรั่ว
 ⁷“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า จงพิจารณาดูความเป็นอยู่ของพวกเจ้า ⁸พระยาห์เวห์ตรัสว่า จงขึ้นไปบนเนินเขาและนำไม้มาสร้างพระนิเวศ แล้วเราจะมีความพอใจในพระนิเวศนั้น และเราจะได้รับเกียรติ ⁹เจ้าทั้งหลายคาดหวังมาก แต่ดูซิกลับได้น้อย และเมื่อพวกเจ้านำผลมาที่บ้าน เราก็เป่ามันไปเสีย เพราะเหตุใด? พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ก็เพราะนิเวศของเราพังทลายอยู่ ส่วนพวกเจ้าต่างก็ยุ่งอยู่กับเรื่องบ้านของตัวเอง ¹⁰เพราะฉะนั้น ท้องฟ้าที่อยู่เหนือพวกเจ้าจึงระงับน้ำค้างไว้ และแผ่นดินก็ระงับพืชผลของมันเสีย ¹¹และเราก็เรียกความแห้งแล้งมาสู่แผ่นดินและเนินเขาต่างๆ มาสู่ข้าว เหล้าองุ่นใหม่และน้ำมัน มาสู่ผลผลิตต่างๆ ที่มาจากพื้นดิน มาสู่มนุษย์และสัตว์เลี้ยง และมาสู่ผลงานทั้งหมดที่ทำจากมือ”
 ¹²แล้วเศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอลและมหาปุโรหิตโยชูวาบุตรเยโฮซาดักพร้อมกับประชาชนทั้งหมดที่เหลืออยู่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา และถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะฮักกัย เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาทั้งหลายทรงใช้ท่านมา และประชาชนก็เกรงกลัวเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹³แล้วฮักกัย ทูตของพระยาห์เวห์จึงกล่าวถ้อยคำของพระองค์แก่ประชาชนว่า “พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราอยู่กับเจ้าทั้งหลาย” ¹⁴และพระยาห์เวห์ทรงเร้าวิญญาณจิตของเศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล ผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ และทรงเร้าวิญญาณจิตของมหาปุโรหิตโยชูวาบุตรเยโฮซาดัก และทรงเร้าวิญญาณจิตของประชาชนทั้งหมดที่เหลืออยู่ เขาทั้งหลายก็มาและสร้างพระนิเวศของพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าของเขาทั้งหลาย ¹⁵ณ วันที่ 24 ของเดือนนั้นคือเดือนที่ 6 ในปีที่ 2 ของรัชกาลพระราชาดาริอัส

ฮักกัย 2

ศักดิ์ศรีในอนาคตของพระวิหาร

 ¹ณ วันที่ 21 เดือนที่ 7 พระวจนะของพระยาห์เวห์มาโดยทางผู้เผยพระวจนะฮักกัย ว่า ²“จงกล่าวแก่เศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล ผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ กับมหาปุโรหิตโยชูวาบุตรเยโฮซาดัก และกับประชาชนที่เหลืออยู่ ว่า ³ในพวกเจ้าที่เหลืออยู่มีใครบ้างที่เคยเห็นพระนิเวศนี้ประกอบด้วยศักดิ์ศรีเมื่อครั้งก่อน? และบัดนี้พวกเจ้าเห็นเป็นอย่างไร? มองดูแล้วเหมือนไม่มีอะไรเลยใช่ไหม? ⁴พระยาห์เวห์ตรัสว่า แต่บัดนี้ เศรุบบาเบลเอ๋ย จงเข้มแข็งเถิด มหาปุโรหิตโยชูวาบุตรเยโฮซาดักเอ๋ย จงเข้มแข็งเถิด และประชาชนทั้งสิ้นของแผ่นดินเอ๋ย จงเข้มแข็งเถิด พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า จงทำงานเถิด เพราะเราอยู่กับเจ้าทั้งหลาย ⁵ตามคำสัญญาที่เราได้ทำไว้กับพวกเจ้าเมื่อเจ้าทั้งหลายออกจากอียิปต์ และวิญญาณของเราดำรงอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า อย่ากลัวเลย ⁶เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า อีกไม่นาน เราจะเขย่าท้องฟ้าและโลก ทะเลและแผ่นดินแห้งอีกครั้งหนึ่ง ⁷เราจะเขย่าประชาชาติทั้งหมด และทรัพย์สมบัติของประชาชาติทั้งหมดจะเข้ามา แล้วเราจะบรรจุนิเวศนี้ให้เต็มด้วยศักดิ์ศรี พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสเช่นนี้ ⁸เงินเป็นของเรา และทองก็เป็นของเรา พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ⁹พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ศักดิ์ศรีของพระนิเวศหลังนี้จะยิ่งใหญ่กว่าหลังก่อน และในสถานที่นี้ เราจะให้สันติสุข” พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ

คำว่ากล่าวและคำสัญญา

 ¹⁰ณ วันที่ 24 เดือนที่ 9 ในปีที่ 2 ของรัชกาลพระราชาดาริอัส พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงผู้เผยพระวจนะฮักกัย ว่า ¹¹“พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า จงถามบรรดาปุโรหิตในเรื่องธรรมบัญญัติเถิดว่า ¹²‘ถ้าคนไหนถือเนื้อบริสุทธิ์ไปโดยการห่อด้วยชายเสื้อคลุม และชายเสื้อนั้นไปแตะต้องขนมปัง หรือแกง หรือเหล้าองุ่น หรือน้ำมัน หรืออาหารใดๆ สิ่งเหล่านี้จะบริสุทธิ์ไปด้วยหรือไม่?’ ” พวกปุโรหิตตอบว่า “ไม่” ¹³แล้วฮักกัยจึงถามอีกว่า “ถ้าคนไหนที่เป็นมลทินเพราะไปแตะต้องศพ แล้วมาแตะต้องสิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้จะเป็นมลทินไปด้วยหรือไม่?” บรรดาปุโรหิตตอบว่า “เป็นมลทินด้วย” ¹⁴ฮักกัยจึงตอบว่า “พระยาห์เวห์ตรัสว่า ในสายตาของเรา ประชาชนพวกนี้ก็เป็นอย่างนั้น ชนชาตินี้ก็เป็นอย่างนั้น และผลงานทุกอย่างที่มือของพวกเขาทำก็เป็นอย่างนั้น และสิ่งที่พวกเขาถวายบูชาที่นั่น ก็เป็นมลทิน ¹⁵แต่บัดนี้ ให้พิจารณาดูตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ก่อนที่ศิลาก้อนหนึ่งจะวางซ้อนบนศิลาอีกก้อนหนึ่งในพระวิหารของพระยาห์เวห์ ¹⁶พวกเจ้าเป็นอย่างไร? เมื่อใครมายังกองข้าวคิดว่าจะตวงได้ 200 กิโลกรัม แต่ก็ได้เพียง 100 กิโลกรัม เมื่อใครมายังบ่อเก็บน้ำองุ่นคิดว่าจะตักได้ 100 ลิตร แต่ก็ได้เพียง 40 ลิตร ¹⁷พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราได้โจมตีพวกเจ้าและผลงานทุกอย่างที่มือของพวกเจ้าทำด้วยการทำให้ข้าวม้านและขึ้นรา และด้วยลูกเห็บ แต่เจ้าทั้งหลายไม่มาหาเรา ¹⁸บัดนี้ จงพิจารณาดู ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คือวันที่ 24 เดือนที่ 9 คือตั้งแต่วันที่วางรากฐานพระวิหารของพระยาห์เวห์ จงพิจารณาดูเถิด ¹⁹ยังมีเมล็ดข้าวตกค้างอยู่ในยุ้งฉางหรือ? เถาองุ่น ต้นมะเดื่อ และต้นทับทิม กับต้นมะกอกยังไม่เกิดผลหรือ? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะอวยพรเจ้า”

พระสัญญาของพระเจ้าซึ่งมีต่อเศรุบบาเบล

 ²⁰พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงฮักกัยเป็นครั้งที่สองในวันที่ 24 ของเดือนนั้นว่า ²¹“จงพูดกับเศรุบบาเบลผู้ว่าราชการแคว้นยูดาห์ว่า เรากำลังจะเขย่าท้องฟ้าและแผ่นดินโลก ²²เรากำลังจะคว่ำบัลลังก์ของบรรดาราชอาณาจักร และทำลายพลังของบรรดาราชอาณาจักรแห่งประชาชาติทั้งหลาย และเราจะคว่ำบรรดารถรบกับผู้ขับขี่ พวกม้ากับผู้ขับขี่ของมันจะต้องล้มลง คือทุกคนจะต้องล้มลงด้วยดาบพวกพ้องของเขาเอง ²³พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ในวันนั้นเราจะรับเจ้า โอ เศรุบบาเบลบุตรเชอัลทิเอล ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะทำเจ้าให้เป็นเหมือนแหวนตรา เพราะเราได้เลือกสรรเจ้าแล้ว” พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ