¹⁰ยังอีกหน่อยหนึ่ง คนอธรรมจะไม่มีอีก
 แม้จะมองดูที่ของเขาให้ดี เขาก็ไม่ได้อยู่ที่นั่น
¹¹แต่คนที่ถ่อมใจจะได้แผ่นดินเป็นมรดก
 และจะปีติยินดีในความสมบูรณ์พูนสุข
¹²คนอธรรมวางแผนทำร้ายคนชอบธรรม
 และขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่เขา
¹³แต่องค์เจ้านายทรงพระสรวลคนอธรรม
 เพราะทอดพระเนตรเห็นวันเวลาของเขากำลังมาถึง
¹⁴คนอธรรมชักดาบและโก่งคันธนู
 เพื่อล้มคนยากจนและคนขัดสน
 เพื่อสังหารคนที่ดำเนินชีวิตอย่างเที่ยงธรรม
¹⁵แต่ดาบของเขาจะแทงเข้าไปในใจของเขาเอง
 และคันธนูของเขาจะหัก
¹⁶เล็กๆ น้อยๆ ที่คนชอบธรรมมี ก็ดีกว่า
 ความอุดมสมบูรณ์ของคนอธรรมมากมาย
¹⁷เพราะแขนของคนอธรรมจะหัก
 แต่พระยาห์เวห์ทรงค้ำจุนคนชอบธรรม
¹⁸พระยาห์เวห์ทรงทราบวันเวลาของคนที่ดีพร้อม
 และมรดกของเขาจะดำรงอยู่เป็นนิตย์
¹⁹เขาจะไม่อับอายในเวลาเลวร้าย
 ในยามขาดแคลนเขาจะมีบริบูรณ์
²⁰แต่คนอธรรมจะพินาศ
 ศัตรูของพระยาห์เวห์เป็นเหมือนศักดิ์ศรีของทุ่งหญ้า
 เขาอันตรธานไป อันตรธานไปเหมือนควัน

การทรงรักษาคนง่อย

 ¹⁷ต่อมาวันหนึ่ง ขณะที่พระองค์ทรงสั่งสอนอยู่ มีพวกฟาริสีและพวกอาจารย์สอนธรรมบัญญัติมานั่งอยู่ด้วย เป็นคนที่มาจากทั่วทุกหมู่บ้านในแคว้นกาลิลี แคว้นยูเดีย และกรุงเยรูซาเล็ม ฤทธิ์เดชขององค์พระผู้เป็นเจ้าหมายถึง พระเจ้าก็อยู่กับพระองค์เพื่อที่จะรักษาโรคได้ ¹⁸และนี่แน่ะ มีบางคนหามคนง่อยซึ่งนอนอยู่บนที่นอนมา พวกเขาพยายามหาทางหามคนง่อยเข้ามาวางตรงหน้าพระองค์ ¹⁹แต่หาทางเข้ามาไม่ได้เพราะมีคนมาก เขาจึงขึ้นไปบนหลังคาตึก แล้วหย่อนคนง่อยพร้อมกับที่นอนลงมาตามช่องกระเบื้อง วางตรงหน้าพระเยซูท่ามกลางฝูงชน ²⁰เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นความเชื่อของพวกเขา พระองค์จึงตรัสว่า “เพื่อนเอ๋ย บาปต่างๆ ของท่านได้รับการยกโทษแล้ว” ²¹พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีจึงคิดในใจว่า “คนนี้พูดหมิ่นประมาทพระเจ้า เขาเป็นใครกัน? ใครจะอภัยบาปได้นอกจากพระเจ้าเท่านั้น?” ²²แต่เมื่อพระเยซูทรงทราบความคิดของพวกเขา พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ทำไมท่านทั้งหลายจึงคิดในใจอย่างนี้? ²³การที่พูดว่า ‘บาปต่างๆ ของท่านได้รับการยกโทษแล้ว’ กับการพูดว่า ‘จงลุกขึ้นเดินไปเถิด’ แบบไหนจะง่ายกว่ากัน? ²⁴แต่ทั้งนี้เพื่อให้พวกท่านรู้ว่าบุตรมนุษย์มีสิทธิอำนาจในโลกที่จะยกโทษบาปได้” พระองค์จึงตรัสสั่งคนง่อยว่า “เราสั่งท่านว่าจงลุกขึ้นยกที่นอนแล้วกลับไปที่บ้านของท่าน” ²⁵ทันใดนั้นเขาก็ลุกขึ้นต่อหน้าทุกคน ยกที่นอนแล้วกลับบ้าน พร้อมกับถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า 26ทุกคนก็อัศจรรย์ใจและได้ถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ต่างเต็มไปด้วยความเกรงกลัวและพูดกันว่า “วันนี้เราได้เห็นสิ่งที่เหลือเชื่อ”

การทรงเรียกเลวี

 ²⁷หลังจากเหตุการณ์เหล่านั้นแล้ว พระองค์เสด็จออกไป และทอดพระเนตรเห็นคนเก็บภาษีคนหนึ่งชื่อเลวีนั่งอยู่ที่ด่านภาษี จึงตรัสกับเขาว่า “จงตามเรามาเถิด” ²⁸เขาก็ลุกขึ้น สละทิ้งทุกสิ่งและตามพระองค์ไป
 ²⁹แล้วเลวีก็จัดงานเลี้ยงใหญ่เพื่อพระองค์ในบ้านของตน มีคนเก็บภาษีกลุ่มใหญ่และคนอื่นๆ มาร่วมในงานนั้นด้วย ³⁰พวกฟาริสีและพวกธรรมาจารย์ในคณะของเขาก็บ่นว่าพวกสาวกของพระองค์ กล่าวว่า “ทำไมพวกท่านมากินดื่มกับพวกคนเก็บภาษีและคนบาป?” ³¹พระเยซูตรัสตอบพวกเขาว่า “คนสบายไม่ต้องการหมอ แต่คนเจ็บป่วยต้องการ ³²เราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรม แต่มาเรียกคนบาปให้กลับใจใหม่”

 ³⁶แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ³⁷“จงบอกเอเลอาซาร์บุตรอาโรนปุโรหิต ให้นำกระถางไฟออกจากกองไฟ และกระจายก้อนถ่านไฟออกไปไกลๆ เพราะกระถางไฟเหล่านั้นเป็นของบริสุทธิ์ ³⁸กระถางไฟของคนเหล่านี้ที่ทำบาปจนต้องเสียชีวิตนั้น พวกเจ้าจงตีแผ่ออกเป็นแผ่นคลุมแท่นบูชา เพราะพวกเขาได้ถวายกระถางเหล่านั้นต่อพระยาห์เวห์ จึงเป็นของบริสุทธิ์ และจงให้สิ่งเหล่านี้เป็นหมายสำคัญแก่คนอิสราเอล” ³⁹ดังนั้นเอเลอาซาร์ปุโรหิตจึงนำกระถางไฟทองสัมฤทธิ์ ซึ่งพวกที่ถูกไฟเผานำไปถวายบูชานั้นมาตีแผ่ออกเป็นแผ่นคลุมแท่นบูชา ⁴⁰เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจคนอิสราเอลว่าคนสามัญที่ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ของอาโรนนั้นห้ามเข้าไปเผาเครื่องหอมเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ มิฉะนั้นจะเป็นอย่างโคราห์และพรรคพวกของเขา เหมือนดังที่พระยาห์เวห์ตรัสกับเอเลอาซาร์ผ่านโมเสส
 ⁴¹พอรุ่งขึ้นชุมนุมชนอิสราเอลก็บ่นว่าโมเสสและอาโรนว่า “ท่านทั้งสองทำให้คนของพระยาห์เวห์เสียชีวิต” ⁴²และเมื่อชุมนุมชนมาประชุมต่อต้านโมเสสและอาโรน พวกเขาหันหน้ามาสู่เต็นท์นัดพบ และดูสิ เมฆมาปกคลุมเต็นท์นั้น และพระสิริของพระยาห์เวห์ก็ปรากฏ ⁴³โมเสสกับอาโรนจึงมาที่หน้าเต็นท์นัดพบ ⁴⁴และพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ⁴⁵“จงออกไปจากท่ามกลางชุมนุมชนนี้ เพื่อเราจะผลาญเขาทั้งหลายเสียในพริบตาเดียว” และท่านทั้งสองก็ซบหน้าลง ⁴⁶โมเสสพูดกับอาโรนว่า “จงเอากระถางไฟ และเอาไฟจากแท่นบูชาใส่ลงไป แล้วใส่เครื่องหอมและรีบนำไปที่ชุมนุมชนและลบมลทินบาปของชุมนุมชนนั้น เพราะพระพิโรธพลุ่งออกมาจากพระยาห์เวห์แล้ว ภัยพิบัติก็เกิดขึ้นแล้ว” ⁴⁷อาโรนจึงนำกระถางไฟดังที่โมเสสบอกและวิ่งเข้าไปท่ามกลางที่ประชุม ดูสิ ภัยพิบัติเกิดขึ้นกับประชาชนแล้ว ท่านใส่เครื่องหอมแล้วลบมลทินบาปของประชาชน ⁴⁸ท่านยืนอยู่ระหว่างคนตายกับคนเป็น แล้วภัยพิบัติก็ถูกระงับไป ⁴⁹คนที่ตายด้วยภัยพิบัติมี 14,700 คน ไม่นับคนที่ตายด้วยเรื่องของโคราห์ 50เมื่อภัยพิบัติถูกระงับแล้ว อาโรนก็กลับไปหาโมเสสตรงทางเข้าเต็นท์นัดพบ

กันดารวิถี 17

ไม้เท้าของอาโรนออกดอก

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงพูดกับคนอิสราเอลและเอาไม้เท้าจากเขาทั้งหลาย ไม้เท้าหนึ่งอันจากแต่ละสกุล รวมเป็นไม้เท้าสิบสองอันจากผู้นำของทุกสกุล เจ้าจงเขียนชื่อแต่ละคนไว้บนไม้เท้าของเขา ³เขียนชื่อของอาโรนไว้บนไม้เท้าของคนเลวี เพราะจะมีไม้เท้าอันเดียวสำหรับหัวหน้าของแต่ละสกุล ⁴จงวางไม้เท้าเหล่านั้นไว้ในเต็นท์นัดพบตรงหน้าหีบแห่งสักขีพยานที่เราพบกับเจ้าทั้งหลาย ⁵และไม้เท้าของคนที่เราเลือกสรรนั้นจะงอก เช่นนี้แหละ เราจะทำให้เสียงบ่นของคนอิสราเอลซึ่งบ่นว่าเจ้าต่อเรานั้นสงบลง” ⁶โมเสสจึงสั่งคนอิสราเอล และผู้นำทุกคนของพวกเขาก็มอบไม้เท้าแก่ท่านคนละอัน ไม้เท้าหนึ่งอัน สำหรับผู้นำหนึ่งคนตามสกุล รวมเป็น 12 อัน และไม้เท้าของอาโรนก็รวมอยู่ในไม้เท้าเหล่านั้นด้วย ⁷แล้วโมเสสวางไม้เท้าเหล่านั้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ในเต็นท์แห่งสักขีพยาน
 ⁸วันรุ่งขึ้นโมเสสเข้าไปในเต็นท์แห่งสักขีพยาน และดูสิ ไม้เท้าของอาโรนสำหรับพงศ์พันธุ์เลวีนั้นงอกขึ้น ทั้งมีดอกตูมและดอกบาน และเกิดผลอัลมอนด์สุกบ้าง ⁹แล้วโมเสสนำไม้เท้าทั้งหมดจากเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์มายังคนอิสราเอลทั้งหมด พวกเขาได้ตรวจดู แล้วแต่ละคนก็นำไม้เท้าของตนไป ¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงนำไม้เท้าของอาโรนกลับไปวางไว้ต่อหน้าหีบแห่งสักขีพยาน เพื่อเก็บไว้เป็นหมายสำคัญเตือนพวกกบฏ เพื่อเจ้าจะให้เขาทั้งหลายยุติการบ่นว่าเรา เพื่อพวกเขาจะไม่ต้องตาย” ¹¹โมเสสก็ทำเช่นนี้ พระยาห์เวห์ตรัสสั่งท่านอย่างไร ท่านก็ทำอย่างนั้น  ¹²และคนอิสราเอลพูดกับโมเสสว่า “ดูซิ เราพินาศแล้ว เราถึงที่ตายแล้ว เราตายกันหมดแล้ว 13ทุกคนที่มาใกล้พลับพลาของพระยาห์เวห์ต้องตาย เราจะต้องตายกันหมดหรือ?”

กันดารวิถี 18

หน้าที่ของปุโรหิตและคนเลวี

 ¹ดังนั้นพระยาห์เวห์ตรัสกับอาโรนว่า “เจ้ากับบุตรทั้งหลายของเจ้า และสกุลของเจ้าจะต้องรับโทษความผิดด้วยกันเนื่องจากสถานนมัสการ ส่วนเจ้าและบุตรของเจ้าจะต้องรับโทษความผิดด้วยกันเนื่องจากหน้าที่ปุโรหิตของพวกเจ้า ²นอกจากนี้ เจ้าจงนำพี่น้องของเจ้าคือเผ่าเลวีซึ่งเป็นเผ่าของบรรพบุรุษภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า บิดาเจ้ามา เพื่อเขาทั้งหลายจะสมทบกับเจ้าและช่วยเหลือเจ้า ขณะที่เจ้าและบรรดาบุตรของเจ้าอยู่ต่อหน้าเต็นท์แห่งสักขีพยานด้วยกัน ³เขาทั้งหลายจะทำหน้าที่ต่างๆ แทนเจ้า และทำหน้าที่ในเต็นท์ทุกอย่าง แต่ห้ามพวกเขาเข้าใกล้บรรดาเครื่องใช้ของสถานนมัสการหรือแท่นบูชา มิฉะนั้นทั้งพวกเขาและเจ้าจะต้องตาย ⁴เขาทั้งหลายจะสมทบกับเจ้า และคอยทำหน้าที่ต่างๆ อยู่ที่เต็นท์นัดพบ ในงานปรนนิบัติทุกอย่างของเต็นท์ และห้ามใครเข้ามาใกล้เจ้าทั้งหลาย ⁵พวกเจ้าต้องคอยทำหน้าที่ของสถานนมัสการและหน้าที่ของแท่นบูชา เพื่อพระพิโรธจะไม่เกิดขึ้นกับคนอิสราเอลอีก ⁶และเราได้นำคนเลวีพี่น้องของเจ้ามาจากท่ามกลางคนอิสราเอลเป็นของประทานแก่เจ้า เป็นของถวายแด่พระยาห์เวห์เพื่อให้ทำงานของเต็นท์นัดพบ ⁷ส่วนเจ้าและบรรดาบุตรชายนั้นจงทำหน้าที่ของปุโรหิตด้วยกัน เพื่อการปรนนิบัติทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแท่นบูชา และที่อยู่ภายในม่าน พวกเจ้าจงอยู่ปฏิบัติงาน เราให้ตำแหน่งปุโรหิตแก่พวกเจ้าเป็นงานที่ประทานให้ แต่คนนอกที่เข้ามาใกล้จะต้องตาย”

ส่วนแบ่งของปุโรหิต

 ⁸แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับอาโรนว่า “ดูสิ เราให้หน้าที่ดูแลเครื่องถวายของเราแก่เจ้า คือบรรดาของถวายบริสุทธิ์ของคนอิสราเอล เราให้สิ่งเหล่านี้แก่เจ้าและบุตรหลานของเจ้าเป็นส่วนแบ่งที่กำหนดถาวร ⁹ในบรรดาของบริสุทธิ์ที่สุดจากส่วนที่ไม่ได้เผาไฟซึ่งเป็นของเจ้ามีดังนี้ ของถวายทั้งหมดของพวกเขา ธัญบูชาทั้งหมดของเขา เครื่องบูชาลบล้างบาปทั้งหมดของเขา และเครื่องบูชาชดใช้บาปทั้งหมดของเขา ซึ่งพวกเขาถวายแก่เรานั้นจะเป็นของบริสุทธิ์ที่สุดแก่เจ้าและแก่บุตรหลานของเจ้า ¹⁰เจ้าจงรับประทานสิ่งนี้ดังของบริสุทธิ์ที่สุด ผู้ชายทุกคนรับประทานได้ สิ่งนี้จะเป็นของบริสุทธิ์แก่เจ้า ¹¹สิ่งต่อไปนี้ก็เป็นของเจ้าด้วย คือบรรดาเครื่องถวายที่พวกเขาถวาย และเครื่องโบกถวายทั้งหมดของคนอิสราเอล เราให้แก่เจ้าและบุตรชายหญิงซึ่งอยู่กับเจ้าเป็นส่วนแบ่งที่กำหนดถาวร ทุกคนที่สะอาดซึ่งอยู่ในครัวเรือนของเจ้ารับประทานได้ ¹²น้ำมันที่ดีที่สุดทั้งหมด เหล้าองุ่นที่ดีที่สุดและเมล็ดพืชทั้งหมด และผลรุ่นแรกที่เขาทั้งหลายถวายแด่พระยาห์เวห์นั้นเราให้แก่เจ้า ¹³ผลรุ่นแรกของพืชทุกอย่างที่อยู่ในแผ่นดิน ซึ่งเขานำมาถวายพระยาห์เวห์จะเป็นของเจ้า ทุกคนในครัวเรือนของเจ้าที่สะอาดรับประทานได้ ¹⁴ของมอบถวายทุกอย่างในอิสราเอลจะเป็นของเจ้า ¹⁵ลูกหัวปีของทุกชีวิตที่ออกจากครรภ์ไม่ว่าคนหรือสัตว์ซึ่งเขาถวายแด่พระยาห์เวห์จะเป็นของเจ้า แต่อย่างไรก็ตาม บุตรหัวปีของมนุษย์นั้นเจ้าจะต้องไถ่ไว้ และเจ้าต้องไถ่ลูกหัวปีของพวกสัตว์ที่มลทินด้วย ¹⁶และค่าไถ่ (พออายุได้หนึ่งเดือนเจ้าก็ต้องไถ่) ให้เจ้ากำหนดว่าเป็นเงินห้าเชเขล ตามเชเขลของสถานนมัสการ (หนึ่งเชเขลหนักประมาณ 12 กรัม) ¹⁷แต่ลูกหัวปีของโค หรือลูกหัวปีของแกะ หรือลูกหัวปีของแพะ เจ้าไม่ต้องไถ่ เพราะเป็นของบริสุทธิ์ เจ้าจงเอาเลือดของมันพรมบนแท่นบูชา และเอาไขมันของมันเผาเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟให้เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระยาห์เวห์ ¹⁸แต่เนื้อของมันจะเป็นของเจ้า เช่นเดียวกับเนื้ออกที่โบกถวายและเนื้อโคนขาขวาที่เป็นของเจ้า ¹⁹เครื่องถวายทุกอย่างที่บริสุทธิ์ที่คนอิสราเอลถวายแด่พระยาห์เวห์ เราให้แก่เจ้าและแก่บุตรชายหญิงซึ่งอยู่กับเจ้า เป็นส่วนแบ่งที่กำหนดถาวร เป็นพันธสัญญาเกลือนิรันดร์เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์สำหรับเจ้าและพงศ์พันธุ์ของเจ้าด้วย” ²⁰และพระยาห์เวห์ตรัสกับอาโรนว่า “เจ้าจะไม่ได้รับมรดกในแผ่นดินของพวกเขา และจะไม่มีส่วนแบ่งใดๆ ท่ามกลางพวกเขาเลย เราเองจะเป็นส่วนแบ่งของเจ้าและเป็นมรดกของเจ้าท่ามกลางคนอิสราเอล
 ²¹“และดูสิ เราให้ทศางค์ร้อยละสิบทั้งหมด ในอิสราเอลแก่คนเลวีเป็นมรดก เป็นค่าตอบแทนงานที่เขาทั้งหลายทำอยู่ คืองานที่เต็นท์นัดพบ ²²ตั้งแต่นี้ไปคนอิสราเอลจะไม่เข้ามาใกล้เต็นท์นัดพบ เกรงว่าพวกเขาจะรับโทษบาปถึงตาย ²³แต่คนเลวีจะต้องทำงานของเต็นท์นัดพบ และพวกเขาจะต้องรับโทษความผิดของเขา จะเป็นกฎกำหนดถาวรตลอดชาติพันธุ์ของเจ้า เขาทั้งหลายจะไม่มีส่วนมรดกท่ามกลางคนอิสราเอล ²⁴เพราะว่าทศางค์ของคนอิสราเอล ซึ่งถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นเครื่องถวาย เราได้ให้แก่คนเลวีเป็นมรดก เพราะฉะนั้นเราจึงบอกพวกเขาว่าเขาจะไม่มีมรดกท่ามกลางคนอิสราเอล”
 ²⁵พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²⁶“ยิ่งกว่านั้น เจ้าจงกล่าวแก่คนเลวีว่า ‘เมื่อพวกเจ้ารับทศางค์จากคนอิสราเอล ซึ่งเราให้แก่พวกเจ้าเป็นมรดกของเจ้าที่มาจากพวกเขานั้น เจ้าจงนำร้อยละสิบจากทศางค์นั้นถวายแด่พระยาห์เวห์เป็นเครื่องถวาย ²⁷และเครื่องถวายของพวกเจ้านั้นจะนับเสมือนพืชผลที่ได้จากลานนวดข้าว และเสมือนผลผลิตเต็มเปี่ยมจากบ่อย่ำองุ่น ²⁸ดังนั้นพวกเจ้าต้องถวายเครื่องถวายจากทศางค์ทั้งหมดของเจ้าที่รับจากคนอิสราเอลนั้นแด่พระยาห์เวห์ด้วย แล้วพวกเจ้าจงมอบส่วนที่เป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์นี้ให้แก่อาโรนปุโรหิต ²⁹เจ้าจงถวายเครื่องถวายทั้งหมดจากทุกอย่างที่พวกเจ้าได้รับนั้นแด่พระยาห์เวห์ คือจากส่วนที่ดีที่สุดทั้งหมดของสิ่งนั้น เป็นส่วนบริสุทธิ์จากสิ่งนั้น’ ³⁰ฉะนั้นเจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘เมื่อเจ้าได้ถวายส่วนที่ดีที่สุดจากของเหล่านั้นแล้ว ให้คนเลวีนับส่วนที่เหลืออยู่ภาษาฮีบรูไม่มีข้อความ ส่วนที่เหลืออยู่ เสมือนพืชที่ได้มาจากลานนวดข้าวและเสมือนผลผลิตจากบ่อย่ำองุ่น ³¹และเจ้าทั้งหลายจะรับประทานส่วนนั้น ณ ที่ใดๆ ก็ได้ ทั้งตัวเจ้าและครัวเรือนของเจ้า เพราะว่าเป็นค่าตอบแทนการทำงานของพวกเจ้าในเต็นท์นัดพบ ³²เมื่อเจ้าได้ถวายส่วนที่ดีที่สุดแล้ว เจ้าจะไม่มีโทษเนื่องจากของถวายนั้น แต่พวกเจ้าอย่าทำสิ่งบริสุทธิ์ของคนอิสราเอลให้มลทินเกรงว่าเจ้าจะต้องตาย’ ”