คำแนะนำของพ่อ

¹ลูกทั้งหลายเอ๋ย จงฟังคำสั่งสอนของพ่อ
 และจงใส่ใจเพื่อจะได้ความรอบรู้
²เพราะข้าให้ภาษิตดีแก่พวกเจ้า
 อย่าทอดทิ้งคำสอนของข้า
³เมื่อข้าเป็นเด็กอยู่กับพ่อข้า
 อ่อนเยาว์และเป็นแก้วตาของแม่ข้า
⁴พ่อสอนข้าว่า
 “ให้ใจของเจ้ายึดถ้อยคำของพ่อไว้ให้มั่น
 จงรักษาบัญญัติของพ่อ และมีชีวิตอยู่
⁵จงเอาปัญญาและจงเอาความรอบรู้
 อย่าลืมและอย่าหันจากถ้อยคำแห่งปากของพ่อ
⁶อย่าทอดทิ้งปัญญา แล้วเธอจะรักษาเจ้าไว้
 จงรักเธอ แล้วเธอจะคุ้มครองเจ้า
⁷จุดเริ่มต้นของปัญญาเป็นอย่างนี้คือ จงเอาปัญญา
 ไม่ว่าเจ้าจะได้อะไรก็ตาม จงเอาความรอบรู้ไว้
⁸จงตีราคาปัญญาให้สูง แล้วเธอจะยกย่องเจ้า
 เธอจะให้เกียรติเจ้า เมื่อเจ้ากอดเธอไว้
⁹เธอจะเอามงคลงามสวมศีรษะเจ้า
 จะให้มงกุฎแห่งศักดิ์ศรีแก่เจ้า”

การทรงพยากรณ์ถึงการทำลายพระวิหาร

 ¹พระเยซูเสด็จออกจากบริเวณพระวิหาร ระหว่างเสด็จไป บรรดาสาวกของพระองค์มาชี้อาคารทั้งหลายในบริเวณพระวิหารให้พระองค์ทอดพระเนตร ²พระองค์จึงตรัสตอบพวกเขาว่า “สิ่งทั้งหมดนี้พวกท่านเห็นแล้วไม่ใช่หรือ? เราบอกความจริงกับท่านว่า ที่นี่จะไม่เหลือก้อนหินซ้อนทับกันอยู่แม้แต่ก้อนเดียว แต่จะถูกทำลายลงหมด”

หมายสำคัญของการสิ้นยุค

 ³ระหว่างที่พระเยซูประทับบนภูเขามะกอกเทศ สาวกทั้งหลายมาเฝ้าเป็นส่วนตัวกราบทูลว่า “ขอโปรดให้พวกข้าพระองค์ทราบว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? และอะไรเป็นหมายสำคัญว่าพระองค์จะเสด็จมาและยุคเก่าจะสิ้นสุดลง?” ⁴พระเยซูตรัสตอบว่า “ระวังให้ดี อย่าให้ใครล่อลวงพวกท่าน ⁵เพราะว่าจะมีหลายคนมาโดยอ้างนามของเราและกล่าวว่า ‘เราเป็นพระคริสต์’ และพวกเขาจะล่อลวงคนเป็นจำนวนมาก ⁶ท่านจะได้ยินเสียงสงครามและข่าวลือเรื่องสงคราม คอยระวังอย่าตื่นตระหนกเลย เพราะว่าทุกสิ่งจะต้องเกิดขึ้น แต่ที่สุดปลายยุคยังมาไม่ถึง ⁷เพราะว่า ประชาชาติกับประชาชาติ และอาณาจักรกับอาณาจักรจะต่อสู้กัน ทั้งจะเกิดกันดารอาหารและแผ่นดินไหวในที่ต่างๆ ⁸แต่สิ่งทั้งหมดนี้เป็นการเริ่มต้นของความทุกข์เหมือนเมื่อเริ่มคลอดลูก
 ⁹“เวลานั้นพวกเขาจะมอบตัวท่านให้ทนทุกข์ลำบากและจะฆ่าท่านทั้งหลายเสีย และประชาชาติทั้งหมดจะเกลียดชังท่านเพราะนามของเรา ¹⁰ในเวลานั้นคนจำนวนมากจะถดถอยไปและจะทรยศกันและกัน ทั้งจะเกลียดชังกันและกันด้วย ¹¹ผู้เผยพระวจนะเทียมเท็จหลายคนจะเกิดขึ้น และล่อลวงคนจำนวนมาก ¹²ความรักของคนจำนวนมากจะเยือกเย็นลงเพราะความอธรรมแผ่กว้างออกไป ¹³แต่ใครสู้ทนถึงที่สุดก็จะได้รับการช่วยให้รอด ¹⁴ข่าวประเสริฐเรื่องแผ่นดินของพระเจ้านี้จะถูกประกาศไปทั่วโลก ให้เป็นคำพยานแก่บรรดาประชาชาติ แล้วที่สุดปลายจะมาถึง

ความวิบัติยิ่งใหญ่

 ¹⁵“เพราะฉะนั้นเมื่อท่านเห็นสิ่งที่น่ารังเกียจซึ่งก่อให้เกิดความหายนะตั้งอยู่ในสถานบริสุทธิ์ ตามพระวจนะที่กล่าวโดยดาเนียลผู้เผยพระวจนะ (ให้ผู้อ่านเข้าใจเอาเถิด) ¹⁶เมื่อนั้นให้พวกที่อยู่ในแคว้นยูเดียหนีไปที่ภูเขา ¹⁷คนที่อยู่บนดาดฟ้า อย่าลงมาเก็บข้าวของออกจากบ้านของตน ¹⁸ส่วนคนที่อยู่ตามทุ่งนา อย่ากลับไปเอาเสื้อผ้าของตน ¹⁹วิบัติแก่บรรดาผู้หญิงที่มีครรภ์ และมีลูกอ่อนกินนมอยู่ในเวลานั้น ²⁰จงอธิษฐานขอให้วันที่ท่านหนีนั้นจะไม่เกิดในฤดูหนาวหรือวันสะบาโต ²¹เพราะว่าในเวลานั้นจะเกิดความทุกข์ลำบากยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่เคยมีตั้งแต่เริ่มโลกมาจนถึงทุกวันนี้ และจะไม่เกิดขึ้นอีกเลย ²²ถ้าไม่ได้ทรงให้วันเหล่านั้นย่นสั้นเข้า จะไม่มีมนุษย์รอดได้เลย แต่เพราะทรงเห็นแก่พวกที่ทรงเลือก จึงทรงให้วันเหล่านั้นย่นสั้นเข้า ²³ในเวลานั้นถ้าใครจะบอกท่านทั้งหลายว่า ‘นี่แน่ะ พระคริสต์อยู่ที่นี่’ หรือ ‘อยู่ที่โน่น’ อย่าเชื่อเลย ²⁴เพราะว่าจะมีพระคริสต์เทียมเท็จและผู้เผยพระวจนะเทียมเท็จหลายคนปรากฏขึ้น แสดงหมายสำคัญและการอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ เพื่อล่อลวงแม้พวกที่พระเจ้าทรงเลือกถ้าเป็นได้ ²⁵นี่แน่ะ เราบอกพวกท่านไว้ก่อนแล้ว ²⁶เพราะฉะนั้นถ้าใครบอกท่านว่า ‘ดูซิ ท่านผู้นั้นอยู่ในถิ่นทุรกันดาร’ อย่าออกไป หรือบอกว่า ‘ดูซิ อยู่ที่ห้องชั้นใน’ ก็อย่าเชื่อ ²⁷เพราะว่าฟ้าแลบจากทิศตะวันออกส่องไปจนถึงทิศตะวันตกอย่างไร การเสด็จมาของบุตรมนุษย์ก็จะเป็นอย่างนั้น ²⁸ซากศพอยู่ที่ไหนฝูงนกแร้งก็จะรุมล้อมกันอยู่ที่นั่น

การเสด็จมาของบุตรมนุษย์

 ²⁹“แต่พอความทุกข์ลำบากในวันเหล่านั้นหมดแล้ว
ดวงอาทิตย์จะมืดไป
 และดวงจันทร์จะไม่ส่องแสง
ดวงดาวทั้งหลายจะตกจากฟ้าสวรรค์
 และบรรดาสิ่งที่มีอำนาจในฟ้าสวรรค์จะถูกทำให้หวั่นไหว
 ³⁰เมื่อนั้นหมายสำคัญแห่งบุตรมนุษย์จะปรากฏขึ้นในท้องฟ้า มนุษย์ทุกชาติทั่วโลกจะทุกข์โศก แล้วจะเห็น บุตรมนุษย์เสด็จมาบนเมฆในท้องฟ้า ทรงฤทธานุภาพและทรงพระรัศมีอย่างยิ่ง ³¹แล้วพระองค์จะทรงส่งทูตสวรรค์ทั้งหลายของพระองค์มาด้วยเสียงแตรที่ดังมาก และให้รวบรวมคนทั้งหมดที่พระองค์ทรงเลือกไว้แล้ว จากทั้งสี่ทิศ ตั้งแต่ที่สุดฟ้าข้างนี้จนถึงที่สุดฟ้าข้างโน้น

เอลีฮูตำหนิโยบที่มั่นใจว่าตัวเองชอบธรรม

¹เอลีฮูพูดต่อไปว่า
²“ท่านคิดว่า นี่ยุติธรรมหรือ
 ที่ท่านพูดว่า ‘ข้าชอบธรรมต่อพระเจ้า’?
³ที่ท่านถามว่า ‘ข้าจะได้ประโยชน์อะไร?
 ข้าจะได้อะไรจากการไม่ทำบาป?’
⁴ข้าพเจ้าจะตอบท่าน
 กับมิตรสหายของท่านด้วย
⁵จงมองดูท้องฟ้าเถิด
 ดูเมฆซึ่งอยู่สูงกว่าท่าน
⁶ถ้าท่านทำบาป ท่านได้ทำอะไรที่กระทบกระเทือนพระองค์หรือ?
 ถ้าการละเมิดของท่านทวีขึ้น ท่านได้ทำอะไรพระองค์เล่า?
⁷ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม ท่านถวายอะไรแก่พระองค์หรือ?
 หรือพระองค์ทรงรับอะไรจากมือของท่าน?
⁸ความอธรรมของท่านก็เป็นอันตรายแก่คนอย่างท่าน
 และความชอบธรรมของท่านก็เป็นประโยชน์แก่มนุษย์
⁹“เหตุด้วยการถูกบีบบังคับเป็นอันมาก เขาได้ร้องทุกข์
 เขาร้องขอความช่วยเหลือเนื่องด้วยแขนของผู้ทรงอำนาจ
¹⁰แต่ไม่มีสักคนพูดว่า ‘พระเจ้าผู้ทรงสร้างข้า
 ผู้ประทานบทเพลงในยามค่ำคืน อยู่ที่ไหน
¹¹ผู้ทรงสอนเรามากกว่าสอนสัตว์ในแผ่นดินโลก
 และทรงทำให้เรามีปัญญากว่านกบนฟ้า?’
¹²เขาร้องทุกข์ ณ ที่นั่น แต่พระองค์มิได้ทรงตอบ
 เนื่องจากความเย่อหยิ่งของคนชั่ว
¹³แน่ละ พระเจ้ามิได้ทรงฟังเสียงลมๆ แล้งๆ
 และองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ก็มิได้ใส่พระทัยเสียงนั้น
¹⁴จะยิ่งน้อยกว่านั้นสักเท่าใด เมื่อท่านว่า ท่านไม่เห็นพระองค์
 และเมื่อว่า คดีนั้นก็อยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์ และท่านคอยพระองค์อยู่
¹⁵บัดนี้ เพราะพระพิโรธของพระองค์มิได้ลงโทษ
 และพระองค์มิได้สนพระทัยการละเมิดแม้แต่น้อย
¹⁶เพราะฉะนั้น โยบจึงอ้าปากพูดคำลมๆ แล้งๆ
 และทวีคำพูดโดยปราศจากความรู้”

โยบ 36

เอลีฮูยกย่องความดีของพระเจ้า

¹และเอลีฮูพูดต่อไปด้วยว่า
²“ขอทนอยู่กับข้าพเจ้าสักหน่อย และข้าพเจ้าจะสำแดงแก่ท่าน
 เพราะข้าพเจ้ามีบางสิ่งที่จะพูดแทนพระเจ้าอีก
³ข้าพเจ้าจะเอาความรู้มาจากที่ไกล
 และถวายความชอบธรรมแก่ผู้ทรงสร้างข้าพเจ้า
⁴เพราะที่จริงถ้อยคำของข้าพเจ้ามิใช่คำเท็จ
 ผู้รอบรู้อยู่กับท่าน
⁵“ดูเถิด พระเจ้าทรงอานุภาพ และมิได้ทรงดูหมิ่นผู้ใดเลย
 พระองค์ทรงอานุภาพในเรื่องกำลังแห่งความเข้าใจ
⁶พระองค์ไม่ทรงสงวนชีวิตคนอธรรม
 แต่ประทานความยุติธรรมแก่ผู้ทุกข์ยาก
⁷พระองค์มิได้ละพระเนตรจากคนชอบธรรม
 แต่กับบรรดาพระราชาบนพระบัลลังก์
 พระองค์ทรงตั้งเขาไว้เป็นนิตย์ และเขาได้รับการยกย่อง
⁸และถ้าเขาถูกล่ามโซ่ตรวน
 และติดอยู่ในบ่วงแห่งความทุกข์ใจ
⁹พระองค์ก็ทรงสำแดงกิจการของเขาทั้งหลายแก่เขา
 และสำแดงการละเมิดของเขาว่าเขาได้ประพฤติตัวด้วยความยโส
¹⁰พระองค์ทรงเบิกหูของเขาให้ฟังคำเตือนสอน
 และทรงบัญชาให้เขาหันจากความชั่วของเขา
¹¹ถ้าเขาเชื่อฟังและปรนนิบัติพระองค์
 เขาจะอยู่ครบอายุของเขาด้วยความเจริญรุ่งเรือง
 และอยู่ครบปีของเขาด้วยความสุขใจ
¹²แต่ถ้าเขาไม่เชื่อฟัง ก็จะพินาศด้วยดาบ
 และตายโดยปราศจากความรู้
¹³“คนที่ใจไม่นับถือพระเจ้าก็เก็บความโกรธไว้
 เมื่อพระองค์ทรงมัดเขา เขาก็ไม่ร้องให้ช่วย
¹⁴เขาตายเมื่อยังหนุ่ม
 และชีวิตของเขาสิ้นสุดลงท่ามกลางพวกเทวทาส
¹⁵พระองค์ทรงช่วยกู้ผู้ทุกข์ยากไว้ด้วยความทุกข์ยากของเขา
 และทรงให้ความลำเค็ญเบิกหูของเขา
¹⁶เออ พระองค์ทรงชวนท่านให้ออกมาจากความทุกข์ใจ
 มายังที่กว้างไร้ขอบเขตจำกัด
 และสิ่งที่วางบนโต๊ะของท่านก็มีแต่อาหารชั้นเลิศ
¹⁷“แต่ท่านถูกพิพากษาอย่างที่สมกับคนอธรรม
 การพิพากษาและความยุติธรรมจับท่านได้
¹⁸จงระวังเถิด เกรงว่าพระพิโรธจะล่อชวนท่านให้เย้ยหยัน
 และอย่าให้สินบนก้อนโตทำให้ท่านหลงไป
¹⁹ความร่ำรวยจะช่วยให้ท่านพ้นจากความทุกข์ใจหรือ?
 ความพยายามสุดกำลังของท่านจะช่วยท่านได้หรือ?
²⁰อย่าอาลัยถึงกลางคืน
 เมื่อชนชาติทั้งหลายถูกตัดขาดในที่ของเขา
²¹ระวังให้ดี อย่าหันไปหาความชั่ว
 เพราะเหตุนี้ ท่านจึงถูกทดสอบด้วยความทุกข์ใจ
²²ดูเถิด พระเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องด้วยพลานุภาพของพระองค์
 ผู้ใดเป็นผู้สั่งสอนเหมือนอย่างพระองค์เล่า?
²³ผู้ใดกำหนดเส้นทางให้พระองค์?
 หรือผู้ใดจะพูดได้ว่า ‘พระองค์ทรงทำผิดแล้ว’?

เอลีฮูประกาศความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

²⁴“จงระลึกถึงที่จะยกย่องพระราชกิจของพระองค์
 ซึ่งมนุษย์ได้ร้องเพลงกล่าวถึงนั้น
²⁵มนุษย์ทั้งปวงเพ่งดูสิ่งนั้นอยู่แล้ว
 มนุษย์เห็นสิ่งนั้นได้แต่ไกล
²⁶ดูเถิด พระเจ้าก็ใหญ่ยิ่ง และเราหาหยั่งรู้ถึงพระองค์ไม่
 อายุของพระองค์เป็นสิ่งที่ค้นหากันไม่ได้
²⁷เพราะพระองค์ทรงดึงหยดน้ำขึ้นไป
 มันกลั่นเป็นฝนจากเมฆของพระองค์
²⁸ซึ่งเมฆเทลงมา
 และหยดลงที่มนุษย์อย่างอุดม
²⁹เออ มีคนใดเข้าใจการแผ่ของเมฆ
 และการคะนองแห่งพลับพลาของพระองค์หรือ?
³⁰ดูเถิด พระองค์ทรงกระจายฟ้าแลบออกไปรอบพระองค์
 และคลุมก้นบึ้งทะเล
³¹เพราะพระองค์ทรงพิพากษาชนชาติทั้งหลายด้วยสิ่งนี้
 พระองค์ประทานอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์
³²พระองค์ทรงกุมฟ้าแลบไว้ในอุ้งพระหัตถ์
 และทรงบัญชาให้ฟ้าผ่าจุดที่หมายไว้
³³เสียงครืนๆ ของมันประกาศเกี่ยวกับพระองค์
 และฝูงปศุสัตว์ก็ประกาศเกี่ยวกับพายุซึ่งจะมาถึง

โยบ 37

¹“เรื่องนี้ทำให้หัวใจของข้าพเจ้าสั่นรัว
 สะทกสะท้านขวัญหนีดีฝ่อ
²จงฟัง จงฟังเสียงกัมปนาทของพระองค์
 และเสียงกระหึ่มที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระองค์
³พระองค์ทรงปล่อยให้ไปทั่วใต้ฟ้าทั้งสิ้น
 และฟ้าแลบของพระองค์ไปถึงสุดปลายแผ่นดินโลก
⁴หลังจากนั้น พระสุรเสียงของพระองค์ครางกระหึ่มตามไป
 พระองค์แผดพระสุรเสียงอันทรงอำนาจ
 พระองค์มิได้ทรงหน่วงเหนี่ยวฟ้าแลบ เมื่อพระสุรเสียง
  ของพระองค์กังวานไป
⁵พระเจ้าเปล่งพระสุรเสียงกัมปนาทของพระองค์อย่างอัศจรรย์
 พระองค์ทรงทำการใหญ่โตซึ่งเราเข้าใจไม่ได้
⁶เพราะพระองค์ตรัสกับหิมะว่า ‘ตกลงบนแผ่นดินซี’
 และในทำนองเดียวกันก็ตรัสกับฝน
 และกับห่าฝนอันหนักของพระองค์
⁷พระองค์ทรงมัดมือของมนุษย์ทุกคน
 เพื่อทุกคนจะรู้พระราชกิจของพระองค์
⁸แล้วสัตว์ป่าจึงเข้าไปสู่รังของมัน
 และพักอยู่ในถ้ำของมัน
⁹พายุออกมาจากห้องทิศใต้
 และความหนาวมาจากลมเหนือ
¹⁰พระเจ้าประทานน้ำแข็งด้วยลมหายใจของพระองค์
 และน้ำกว้างใหญ่ก็แข็งตัว
¹¹พระองค์ทรงบรรทุกความชุ่มชื้นไว้ที่เมฆทึบ
 ทรงกระจายเมฆที่มีฟ้าแลบออกไป
¹²เมฆหันไปรอบๆ ตามการทรงนำของพระองค์
 เพื่อให้สำเร็จกิจทั้งสิ้นซึ่งพระองค์ทรงบัญชามัน
 เหนือผิวพิภพที่มนุษย์อาศัยอยู่ได้
¹³ไม่ว่าจะเพื่อการตีสอน หรือเพื่อแผ่นดินของพระองค์
 หรือเพื่อความรักมั่นคง พระองค์ทรงทำให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น
¹⁴“ท่านโยบ ขอฟังข้อนี้
 จงนิ่งพิจารณาพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระเจ้า
¹⁵ท่านทราบหรือว่าพระเจ้าทรงกำชับเมฆ
 และทำให้ฟ้าแลบจากเมฆของพระองค์อย่างไร?
¹⁶ท่านทราบถึงการทรงตัวของเมฆ
 ว่าเป็นพระราชกิจอันอัศจรรย์ของพระองค์ผู้รอบรู้หรือ?
¹⁷ตัวท่าน ผู้ที่เสื้อผ้าของตนร้อน
 เมื่อแผ่นดินสงบนิ่งเพราะลมร้อนแห่งทิศใต้หรือ?
¹⁸ท่านแผ่ฟ้าออกไปอย่างพระองค์
 ให้แข็งอย่างคันฉ่องที่หลอมด้วยโลหะได้หรือ?
¹⁹จงสอนเรามาว่าเราควรจะทูลพระองค์อย่างไร
 เพราะความมืด เราจึงร่างสำนวนของเราไม่ได้
²⁰จะทูลพระองค์ได้ไหมว่า ข้าพระองค์อยากจะทูล?
 มีผู้ใดเคยพูดไหมว่าเขาอยากจะตาย?
²¹“ส่วนมนุษย์เพ่งดูแสงสว่างไม่ได้
 เมื่อมันสุกใสอยู่ในท้องฟ้า
 เมื่อลมผ่านและกวาดกลุ่มเมฆไป
²²แสงทองส่องมาจากทิศเหนือ
 พระเจ้าทรงฉลองพระองค์ด้วยความโอ่อ่าตระการอย่างน่าเกรงขาม
²³องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์นั้น เราไม่อาจค้นพบพระองค์ได้
 พระองค์ใหญ่ยิ่งในเรื่องฤทธานุภาพ
 และโดยความยุติธรรมและความชอบธรรมเป็นอันมากยิ่ง พระองค์จะไม่ทรงกดขี่
²⁴เพราะฉะนั้นมนุษย์จึงยำเกรงพระองค์
 พระองค์ไม่ทรงนับถือผู้ใดที่ถือตัวว่ามีปัญญา”