¹³มีคนที่ดวงตาแสดงความยโส
 และหนังตาแสดงความถือดี
¹⁴มีคนที่ฟันของเขาเป็นดาบ
 ฟันกรามของเขาเป็นมีด
เพื่อจะทำลายคนยากจนเสียจากแผ่นดิน
 และคนขัดสนเสียจากมนุษย์
¹⁵ปลิงมีลูกตัวเมียสองตัว
 พวกมันร้องว่า “ให้ฉัน ให้ฉัน”
มีสามสิ่งที่ไม่เคยอิ่ม
 สี่สิ่งไม่เคยพูดว่า “พอแล้ว”
¹⁶คือแดนคนตาย ครรภ์ของหญิงหมัน
 แผ่นดินโลกที่ไม่อิ่มน้ำ
 และไฟที่ไม่เคยพูดว่า “พอแล้ว”
¹⁷ดวงตาที่เยาะเย้ยบิดา
 และดูถูกไม่ฟังมารดา
จะถูกฝูงกาแห่งหุบเขาจิกออก
 และลูกนกแร้งจะกินเสีย
¹⁸มีสามสิ่งที่ประหลาดล้ำสำหรับข้า
 สี่สิ่งที่ข้าไม่เข้าใจ
¹⁹คือ ท่าทางของนกอินทรีบนท้องฟ้า
 ท่าทางของงูบนหิน
ท่าทางของเรือในท้องทะเล
 และท่าทางของชายหนุ่มต่อหญิงสาว
²⁰นี่เป็นท่าทางของหญิงผู้ล่วงประเวณี
 คือ นางรับประทาน และนางเช็ดปาก
 และนางพูดว่า “ฉันไม่ได้ประพฤติชั่ว”
²¹แผ่นดินสะเทือนภายใต้สามสิ่ง
 มันไม่อาจทนอยู่ใต้สี่สิ่ง
²²คือ ทาสเมื่อได้เป็นพระราชา
 คนโง่เขลาเมื่อกินอิ่ม
²³หญิงที่ไม่มีใครรักเมื่อได้สามี
 และสาวใช้เมื่อขึ้นมาแทนที่นายหญิงของตน

หนังสือม้วนและพระเมษโปดก

 ¹และในพระหัตถ์ขวาของพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น ข้าพเจ้าเห็นหนังสือม้วนหนึ่งซึ่งเขียนไว้ทั้งข้างในและข้างนอก และมีตราผนึกอยู่เจ็ดดวง ²และข้าพเจ้าได้เห็นทูตสวรรค์ที่มีฤทธิ์องค์หนึ่ง ประกาศด้วยเสียงดังว่า “ใครเป็นผู้ที่สมควรเปิดหนังสือม้วนและแกะตราของมันออก?” ³และไม่มีใครในสวรรค์ หรือบนแผ่นดินโลก หรือใต้แผ่นดินโลกที่สามารถเปิดหนังสือม้วนหรือดูหนังสือนั้น ⁴แล้วข้าพเจ้าก็ร้องไห้อย่างมาก เพราะไม่พบใครที่สมควรจะเปิดหนังสือม้วนหรือดูหนังสือนั้น ⁵แล้วมีคนหนึ่งในพวกผู้อาวุโสบอกกับข้าพเจ้าว่า “อย่าร้องไห้เลย นี่แน่ะ สิงโตแห่งเผ่ายูดาห์ ซึ่งเป็นรากเหง้าของดาวิดทรงมีชัยชนะแล้ว พระองค์จึงทรงสามารถเปิดหนังสือและแกะตราทั้งเจ็ดดวงได้”
 ⁶และระหว่างพระที่นั่งกับสิ่งมีชีวิตทั้งสี่นั้น และท่ามกลางพวกผู้อาวุโส ข้าพเจ้าเห็นพระเมษโปดกทรงยืนอยู่ เหมือนดังถูกปลงพระชนม์แล้ว พระองค์ทรงมีเขาเจ็ดเขาและมีดวงตาเจ็ดดวง ซึ่งเป็นพระวิญญาณทั้งเจ็ดของพระเจ้า ที่พระเจ้าทรงส่งออกไปทั่วแผ่นดินโลกแล้ว ⁷และพระเมษโปดกทรงเข้ามา และทรงรับม้วนหนังสือจากพระหัตถ์ขวาของพระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น ⁸เมื่อพระองค์ทรงรับหนังสือนั้นแล้ว สิ่งมีชีวิตทั้งสี่และผู้อาวุโสยี่สิบสี่คนนั้น ก็ทรุดตัวลงเฉพาะพระพักตร์พระเมษโปดก แต่ละคนถือพิณและถือชามทองคำบรรจุเครื่องหอม ซึ่งเป็นคำอธิษฐานของบรรดาธรรมิกชน ⁹และเขาทั้งหลายก็ร้องเพลงบทใหม่ ว่า

“พระองค์ทรงเป็นผู้ที่สมควรจะรับม้วนหนังสือ
 และทรงแกะตราหนังสือนั้นออก
เพราะพระองค์ถูกปลงพระชนม์และทรงไถ่คนด้วยพระโลหิตเพื่อถวายพระเจ้า
 คือคนจากทุกเผ่า ทุกภาษา ทุกชนชาติและทุกประชาชาติ
¹⁰พระองค์ทรงทำให้เขาเป็นอาณาจักรและเป็นปุโรหิตของพระเจ้าของเรา
 และพวกเขาจะครอบครองบนแผ่นดินโลก”

 ¹¹แล้วข้าพเจ้าก็ได้เห็นและได้ยินเสียงของทูตสวรรค์มากมายนับจำนวนเป็นแสนๆ เป็นล้านๆ ที่อยู่รอบพระที่นั่ง รอบพวกสิ่งมีชีวิต และรอบบรรดาผู้อาวุโส ¹²ร้องเสียงดังว่า

“พระเมษโปดกผู้ถูกปลงพระชนม์แล้วนั้นทรงสมควรได้รับ
 ฤทธานุภาพ ทรัพย์สมบัติ พระปัญญา พระกำลัง
 พระเกียรติ พระสิริ และคำสดุดี”

 ¹³แล้วข้าพเจ้าได้ยินเสียงสิ่งที่ทรงสร้างทั้งหมด ทั้งในสวรรค์ บนแผ่นดินโลก ใต้แผ่นดินโลก ในมหาสมุทร และทุกสิ่งซึ่งอยู่ในที่เหล่านั้น ร้องว่า

“ขอให้คำสดุดี พระเกียรติ พระสิริและอานุภาพ
 จงมีแด่พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งและแด่พระเมษโปดก
 ตลอดไปเป็นนิตย์”

 ¹⁴และสิ่งมีชีวิตทั้งสี่นั้นก็ร้องว่า “อาเมน” และบรรดาผู้อาวุโสก็ทรุดตัวลงและนมัสการ

ศัตรูของพวกยิวพินาศ

 ¹ในวันที่สิบสามเดือนสิบสองคือเดือนอาดาร์ วันที่จะปฏิบัติตามพระบัญชาและกฤษฎีกาของกษัตริย์ ในวันนั้นเองที่ศัตรูของพวกยิวหวังจะมีอำนาจเหนือพวกยิว แต่กลับกลายเป็นวันที่พวกยิวได้มีอำนาจเหนือพวกที่เกลียดชังพวกเขา ²พวกยิวได้ชุมนุมกันตามเมืองต่างๆ ในทุกมณฑลของกษัตริย์อาหสุเอรัส เพื่อจะฆ่าบรรดาคนที่หาทางทำร้ายพวกเขา ไม่มีใครต่อต้านพวกเขาได้ เพราะความกลัวพวกยิวครอบงำชนทุกชาติ ³เจ้านายทั้งปวงของมณฑลและสมุหเทศาภิบาล และพวกข้าหลวงและเจ้าหน้าที่โครงการหลวง ก็ช่วยพวกยิวด้วย เพราะความกลัวโมรเดคัยครอบงำพวกเขา ⁴เพราะโมรเดคัยเป็นใหญ่อยู่ในพระราชวัง และชื่อเสียงของท่านเลื่องลือไปทั่วทุกมณฑล เพราะชายที่ชื่อโมรเดคัยนั้นมีอำนาจมากยิ่งขึ้นทุกที ⁵พวกยิวจึงโจมตีศัตรูทั้งหมดของตนด้วยดาบ ฆ่าและทำลาย และทำแก่ผู้ที่เกลียดชังพวกเขาตามใจชอบ ⁶ในสุสาเมืองป้อม พวกยิวได้ฆ่าและทำลายล้างเสีย 500 คน ⁷ได้ฆ่าปารชันดาธา ดาลโฟน อัสปาธา ⁸และโปราธา อาดัลยา อารีดาธา ⁹และปารมัชทา อารีสัย อารีดัยและไวซาธา ¹⁰คือพวกเขาได้ฆ่าบุตรชายทั้งสิบของฮามานบุตรฮัมเมดาธา ศัตรูของพวกยิว แต่ไม่ได้ปล้นข้าวของ
 ¹¹ในวันนั้นจำนวนคนที่ถูกฆ่าในสุสาเมืองป้อมก็ถูกนำมาเสนอกษัตริย์ ¹²กษัตริย์จึงตรัสกับพระราชินีเอสเธอร์ว่า “พวกยิวได้ฆ่าเสีย 500 คนในสุสาเมืองป้อม รวมทั้งบุตรชายทั้งสิบคนของฮามานด้วย ในมณฑลที่เหลืออยู่ของกษัตริย์ พวกเขาได้ทำอะไรกัน? บัดนี้เธอจะร้องขออะไร? เราจะให้เธอ คำทูลขอของเธอจะทูลขออะไรอีก? เราก็จะทำให้สำเร็จ” ¹³พระนางเอสเธอร์ทูลว่า “ถ้าเป็นที่พอพระทัยกษัตริย์ ในวันพรุ่งนี้ ขอให้พวกยิวที่อยู่ในสุสา ได้ทำตามกฤษฎีกาของวันนี้ และขอให้แขวนคอบุตรชายทั้งสิบของฮามานบนตะแลงแกง” ¹⁴กษัตริย์จึงทรงบัญชาให้ทำเช่นนั้น มีกฤษฎีกาออกในสุสา และพวกเขาแขวนคอบุตรทั้งสิบคนของฮามาน ¹⁵พวกยิวที่อยู่ในสุสาชุมนุมกันในวันที่สิบสี่ เดือนอาดาร์ด้วย และได้ฆ่า 300 คนในสุสา แต่พวกเขาไม่ได้ปล้นเอาข้าวของ
 ¹⁶ส่วนพวกยิวอื่นๆ ซึ่งอยู่ในมณฑลต่างๆ ของกษัตริย์ก็ชุมนุมกันเพื่อปกป้องชีวิตให้พ้นจากศัตรู และฆ่าผู้ที่เกลียดชังพวกเขาเสีย 75,000 คน แต่ไม่ได้ปล้นข้าวของ ¹⁷เหตุนี้เกิดขึ้นในวันที่สิบสามเดือนอาดาร์ และในวันที่สิบสี่พวกเขาหยุดพัก และทำวันนั้นให้เป็นวันกินเลี้ยงและวันยินดี

เริ่มต้นเทศกาลปูริม

 ¹⁸แต่พวกยิวที่อยู่ในสุสาชุมนุมกันในวันที่สิบสามและวันที่สิบสี่ และหยุดพักในวันที่สิบห้า ทำวันนั้นให้เป็นวันกินเลี้ยงและวันยินดี ¹⁹เพราะฉะนั้น พวกยิวในชนบทที่อยู่ตามเมืองรอบนอกได้ทำวันที่สิบสี่ของเดือนอาดาร์ให้เป็นวันยินดีและวันกินเลี้ยง และเป็นวันรื่นเริง และเป็นวันที่ส่งของขวัญไปให้กันและกัน
 ²⁰และโมรเดคัยบันทึกเหตุการณ์เหล่านี้และส่งจดหมายไปยังพวกยิวทั้งหมด ผู้อยู่ในมณฑลทั้งปวงของกษัตริย์อาหสุเอรัส ทั้งใกล้และไกล ²¹ชักชวนพวกเขาให้ถือวันที่สิบสี่เดือนอาดาร์ และวันที่สิบห้าเดือนเดียวกันทุกๆ ปี ²²เป็นวันที่พวกยิวพ้นจากศัตรู และเป็นเดือนที่เปลี่ยนความโศกเศร้าเป็นความยินดี และการคร่ำครวญเป็นวันรื่นเริงให้แก่พวกเขา และให้พวกเขาถือเป็นวันเลี้ยงฉลองและวันยินดี เป็นวันที่ส่งของขวัญแก่กันและกัน และให้ของขวัญแก่คนจน
 ²³พวกยิวจึงตกลงทำตามที่พวกเขาเริ่มต้นไว้แล้ว และตามที่โมรเดคัยเขียนไปถึงพวกเขา ²⁴เพราะฮามานบุตรฮัมเมดาธา คนอากัก ศัตรูของพวกยิวทั้งปวง ได้ปองร้ายต่อพวกยิวเพื่อทำลายพวกเขาและได้ทอดสลาก เพื่อล้างผลาญและทำลายพวกเขา ²⁵แต่เมื่อพระนางเอสเธอร์เข้าเฝ้ากษัตริย์ พระองค์รับสั่งเป็นลายลักษณ์อักษรให้แผนการร้ายซึ่งฮามานได้คิดต่อพวกยิวนั้นกลับตกลงบนศีรษะของเขาเอง และให้ตัวเขากับบุตรของเขาถูกแขวนบนตะแลงแกง ²⁶เพราะฉะนั้น พวกเขาจึงเรียกวันเหล่านี้ว่าปูริม ตามคำ “ปูร์” ดังนั้น เพราะทุกอย่างที่เขียนไว้ในจดหมายนี้ และเพราะสิ่งที่พวกยิวพบเห็นในเรื่องนี้ และสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกเขา ²⁷พวกยิวจึงกำหนดและสัญญาว่าตัวพวกเขาเอง เชื้อสายของพวกเขา และทุกคนที่เข้าจารีตยิว จะถือสองวันนี้ดังที่บันทึกไว้ และตามวันเวลาที่กำหนดไว้ทุกปีไม่เว้นเลย ²⁸และสัญญาว่าจะจดจำวันดังกล่าวนี้ และถือตลอดทุกชั่วอายุคน ทุกตระกูล ทุกมณฑลและทุกเมือง วันเทศกาลปูริมนี้จะไม่เลิกถือในท่ามกลางพวกยิว หรือการระลึกถึงวันเหล่านี้จะไม่สิ้นสุดไปในเชื้อสายของพวกเขาเลย
 ²⁹แล้วพระราชินีเอสเธอร์บุตรหญิงของอาบีฮาอิล พร้อมกับโมรเดคัยคนยิว ได้เขียนรับรองจดหมายฉบับที่สองนี้เรื่องเทศกาลปูริมอย่างหนักแน่น ³⁰โมรเดคัยก็ส่งจดหมายไปถึงยิวทั้งปวงใน 127 มณฑลของอาหสุเอรัสเป็นคำอวยพรให้อยู่เย็นเป็นสุข ³¹และให้ถือเทศกาลปูริมตามกำหนดเวลา ดังที่โมรเดคัยคนยิวและพระราชินีเอสเธอร์มีรับสั่งพวกยิว และตามที่พวกเขาตั้งไว้สำหรับตนเองและสำหรับเชื้อสายของพวกเขาเกี่ยวกับการอดอาหารและการคร่ำครวญของพวกเขา ³²พระเสาวนีย์ของพระนางเอสเธอร์กำหนดระเบียบการของเทศกาลปูริมไว้ และมีบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร

เอสเธอร์ 10

 ¹กษัตริย์อาหสุเอรัส มีรับสั่งให้เก็บส่วยทั่วแผ่นดิน และหมู่เกาะในทะเล ²พระราชกิจทั้งสิ้นอันทรงพลานุภาพกับเรื่องราวความยิ่งใหญ่ของโมรเดคัย ซึ่งกษัตริย์ทรงยกท่านขึ้น ไม่ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งมีเดียและเปอร์เซียหรือ? ³เพราะโมรเดคัยคนยิว มีตำแหน่งรองจากกษัตริย์อาหสุเอรัส และท่านเป็นใหญ่ท่ามกลางพวกยิว และเป็นที่นิยมชมชอบของมวลญาติพี่น้องของท่าน เพราะท่านแสวงหาสิ่งดีให้ชนชาติของท่าน และพูดให้เกิดสันติสุขแก่พงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของท่าน