คำอธิษฐานขอทรงช่วยให้พ้นจากผู้ข่มเหง

มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด เมื่อท่านอยู่ในถ้ำ คำอธิษฐาน
¹ข้าพเจ้าร้องทูลพระยาห์เวห์ ด้วยเสียงของข้าพเจ้า
 ข้าพเจ้าขอพระกรุณาจากพระยาห์เวห์ ด้วยเสียงของข้าพเจ้า
²ข้าพเจ้าระบายความทุกข์ของข้าพเจ้าต่อพระองค์
 ข้าพเจ้าทูลเรื่องความลำบากต่อพระองค์
³เมื่อจิตวิญญาณของข้าพระองค์อ่อนระอา
 พระองค์ทรงรู้จักทางของข้าพระองค์
ในวิถีที่ข้าพระองค์เดินไป
 พวกเขาซ่อนกับไว้ดักข้าพระองค์
⁴ขอทรงมองทางขวาข้าพระองค์และทอดพระเนตร
 เพราะไม่มีใครเหลียวแลข้าพระองค์
ข้าพระองค์ไม่มีที่หลบภัย
 ไม่มีใครห่วงใยข้าพระองค์
⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์
 ข้าพระองค์ทูลว่า พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์
 เป็นมรดกส่วนของข้าพระองค์ในแผ่นดินของคนเป็น
⁶ขอทรงฟังเสียงร้องทูลของข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ตกต่ำมากนัก
ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากผู้ข่มเหง
 เพราะพวกเขาแข็งแรงเกินกำลังข้าพระองค์
⁷ขอทรงพาข้าพระองค์ออกจากคุก
 เพื่อข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระนามของพระองค์
คนชอบธรรมจะล้อมข้าพระองค์ไว้
 เพราะพระองค์จะทรงทำแก่ข้าพระองค์อย่างดี

การนมัสการในสวรรค์

 ¹หลังจากนั้นข้าพเจ้าเห็นประตูที่เปิดอ้าอยู่ในสวรรค์ และพระสุรเสียงแรกที่ข้าพเจ้าได้ยินนั้น ตรัสกับข้าพเจ้าเหมือนอย่างเสียงแตรว่า “จงขึ้นมาบนนี้เถิด และเราจะสำแดงให้เจ้าเห็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นหลังจากนี้” ²ในทันใดนั้น พระวิญญาณก็ทรงดลใจข้าพเจ้า และนี่แน่ะ มีพระที่นั่งตั้งอยู่ในสวรรค์และมีท่านผู้หนึ่งประทับบนพระที่นั่งนั้น ³และท่านที่ประทับบนพระที่นั่งนั้นปรากฏเหมือนแจสเพอร์และคาร์เนเลียน และมีรุ้งรอบๆ พระที่นั่งนั้น ปรากฏเหมือนมรกต ⁴และรอบพระที่นั่งนั้นมีบัลลังก์อีกยี่สิบสี่บัลลังก์ มีผู้อาวุโสยี่สิบสี่คนนั่งอยู่บนบัลลังก์เหล่านั้น ทุกคนสวมเสื้อผ้าสีขาวและสวมมงกุฎทองคำบนศีรษะของพวกเขา ⁵และมีฟ้าแลบ เสียงครืนๆ และฟ้าร้อง ดังออกมาจากพระที่นั่งนั้น และมีคบเพลิงเจ็ดอันจุดอยู่ตรงหน้าพระที่นั่ง คบเพลิงเหล่านั้นคือพระวิญญาณทั้งเจ็ดของพระเจ้า ⁶และตรงหน้าพระที่นั่งนั้นเป็นเหมือนอย่างทะเลแก้วที่ใสเหมือนแก้วผลึก
 และบริเวณรอบพระที่นั่งทั้งสองข้างนั้น มีสิ่งมีชีวิตสี่ตนที่มีตาเต็มทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ⁷สิ่งมีชีวิตที่หนึ่งนั้นเหมือนสิงโต สิ่งมีชีวิตที่สองนั้นเหมือนโค สิ่งมีชีวิตที่สามนั้นมีหน้าเหมือนอย่างมนุษย์ และสิ่งมีชีวิตที่สี่เหมือนนกอินทรีที่บินอยู่ ⁸สิ่งมีชีวิตทั้งสี่นั้น แต่ละตนมีปีกหกปีก และมีตาอยู่รอบๆ และข้างในเต็มไปหมด และพวกเขาร้องตลอดวันตลอดคืนไม่ได้หยุดเลยว่า

“บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์
 องค์พระผู้เป็นเจ้าคือพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพสูงสุด
 ผู้ทรงเคยเป็นอยู่ ผู้ทรงเป็นอยู่ และผู้ที่จะเสด็จมา”

 ⁹เมื่อใดก็ตามที่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นถวายพระสิริ พระเกียรติ และคำขอบพระคุณแด่พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่ง และผู้ทรงพระชนม์อยู่ตลอดไปเป็นนิตย์นั้น ¹⁰ผู้อาวุโสทั้งยี่สิบสี่ท่านก็ทรุดตัวลงเฉพาะพระพักตร์พระองค์ผู้ประทับบนพระที่นั่งนั้น และนมัสการพระองค์ผู้ทรงพระชนม์อยู่ตลอดไปเป็นนิตย์ และถอดมงกุฎออกวางตรงหน้าพระที่นั่งร้องว่า

¹¹“องค์พระผู้เป็นเจ้าและพระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย
 พระองค์ทรงสมควรที่จะได้รับพระสิริ พระเกียรติและฤทธานุภาพ
เพราะว่าพระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่ง
 และสรรพสิ่งก็ดำรงอยู่และถูกสร้างขึ้นตามพระประสงค์ของพระองค์”

กษัตริย์ทรงยกย่องโมรเดคัย

 ¹คืนวันนั้น กษัตริย์บรรทมไม่หลับ จึงมีรับสั่งให้นำหนังสือบันทึกเหตุการณ์ที่น่าจดจำ คือพงศาวดารมา พวกเขาก็อ่านถวายกษัตริย์ ²และก็พบคำเขียนว่าโมรเดคัยได้ทูลแจ้งเรื่องบิกธานาและเทเรชขันทีสองคนของกษัตริย์ ผู้เฝ้าธรณีประตูผู้หาทางจะปลงพระชนม์กษัตริย์อาหสุเอรัส ³กษัตริย์ตรัสว่า “ได้ให้เกียรติและยศศักดิ์อะไรแก่โมรเดคัยเพราะเรื่องนี้บ้าง?” ข้าราชการของกษัตริย์ผู้ปรนนิบัติพระองค์ทูลว่า “ยังไม่ได้ให้สิ่งใด พ่ะย่ะค่ะ” ⁴กษัตริย์ตรัสว่า “ใครอยู่ในลานบ้าน?” ส่วนฮามานเพิ่งเข้ามาถึงลานชั้นนอกของพระราชวัง เพื่อจะทูลกษัตริย์เรื่องเอาโมรเดคัยแขวนคอเสียที่ตะแลงแกง ซึ่งได้เตรียมไว้สำหรับเขา ⁵ข้าราชการของกษัตริย์จึงทูลพระองค์ว่า “นั่นท่านฮามาน กำลังยืนอยู่ในพระลาน พ่ะย่ะค่ะ” และกษัตริย์ตรัสว่า “ให้เขาเข้ามา” ⁶ฮามานจึงเข้ามา กษัตริย์ตรัสกับเขาว่า “ควรจะทำอย่างไรกับคนที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่อง?” และฮามานรำพึงในใจว่า “ใครเล่าที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องมากกว่าข้า?” ⁷แล้วฮามานทูลกษัตริย์ว่า “สำหรับคนที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องนั้น ⁸โปรดให้นำฉลองพระองค์ และม้าทรงที่มีมงกุฎบนหัวของมันมา ⁹และทรงมอบฉลองพระองค์และม้านั้นแก่เจ้านายชั้นสูงที่สุดคนหนึ่งของกษัตริย์ และทรงให้เขาแต่งตัวให้กับคนที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่อง และให้เขาช่วยท่านผู้นั้นขึ้นนั่งบนหลังม้าและนำท่านไปตามถนนในเมือง และให้เขาป่าวร้องไปข้างหน้าท่านว่า ‘ผู้ที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องก็เป็นอย่างนี้แหละ’ ” ¹⁰กษัตริย์จึงตรัสกับฮามานว่า “รีบเข้าเถอะ เอาเสื้อและม้าอย่างที่ท่านว่า แล้วทำอย่างนั้นกับโมรเดคัยคนยิว ซึ่งนั่งที่ประตูพระราชวัง อย่าละเว้นสิ่งใดตามที่ท่านกล่าวมานั้นเลย” ¹¹ฮามานจึงนำฉลองพระองค์กับม้าและแต่งตัวให้โมรเดคัย และให้ท่านขึ้นม้าไปตามถนนในเมือง ฮามานก็ป่าวร้องไปข้างหน้าท่านว่า “คนที่กษัตริย์พอพระทัยจะยกย่องก็เป็นอย่างนี้แหละ”
 ¹²แล้วโมรเดคัยก็กลับมายังประตูพระราชวัง แต่ฮามานรีบกลับบ้าน คลุมศีรษะและคร่ำครวญ ¹³และฮามานก็เล่าทุกสิ่งที่เกิดกับเขาให้เศเรชภรรยาและเพื่อนทุกคนของเขาฟัง ที่ปรึกษาและเศเรชภรรยาของเขากล่าวว่า “ถ้าท่านเริ่มล้มลงต่อหน้าโมรเดคัย และเพราะเขาเป็นชาติยิว ท่านจะไม่ชนะเขา แต่จะล้มลงต่อหน้าเขาแน่”

ฮามานพบความหายนะ แต่โมรเดคัยพบความรุ่งเรือง

 ¹⁴ขณะที่เขาทั้งหลายกำลังพูดกับฮามานอยู่ พวกขันทีของกษัตริย์ก็มาถึงและรีบพาฮามานไปยังงานเลี้ยงซึ่งพระนางเอสเธอร์ทรงจัดขึ้นนั้น

เอสเธอร์ 7

 ¹กษัตริย์จึงเสด็จพร้อมกับฮามานไปงานเลี้ยงของพระราชินีเอสเธอร์ ²ในวันที่สองขณะกำลังดื่มเหล้าองุ่นอยู่ กษัตริย์ตรัสกับพระนางเอสเธอร์อีกว่า “ราชินีเอสเธอร์ เธอจะร้องขออะไร? เราจะให้ และเธอจะทูลขออะไร? แม้ถึงครึ่งราชอาณาจักรของเรา ก็จะได้” ³พระราชินีเอสเธอร์ทูลตอบว่า “ข้าแต่กษัตริย์ ถ้าหม่อมฉันเป็นที่โปรดปรานของฝ่าพระบาท และถ้าเป็นที่พอพระทัยกษัตริย์ ขอประทานชีวิตของหม่อมฉันตามคำร้องขอของหม่อมฉัน และขอไว้ชีวิตชนชาติของหม่อมฉันตามคำทูลขอของหม่อมฉัน ⁴เพราะพวกเราถูกขายทั้งหม่อมฉันและชนชาติของหม่อมฉัน ให้ถูกทำลาย ให้ถูกสังหารและให้ถูกล้างผลาญ ถ้าพวกเราถูกขายเพียงให้เป็นทาสชายและหญิง หม่อมฉันก็จะไม่ปริปาก เพราะความทุกข์ยากเพียงแค่นี้ไม่อาจเปรียบกับความเสียหายของกษัตริย์ได้” ⁵กษัตริย์อาหสุเอรัสจึงตรัสกับพระราชินีเอสเธอร์ว่า “คนนั้นเป็นใคร? อยู่ที่ไหน? จึงบังอาจคิดทำการเช่นนี้” ⁶และพระนางเอสเธอร์ทูลว่า “คู่อริและศัตรูคือฮามานคนชั่วช้าผู้นี้ เพคะ” ฮามานก็ตกใจกลัวต่อพระพักตร์กษัตริย์และพระราชินี ⁷กษัตริย์ทรงลุกขึ้นจากงานเลี้ยงด้วยพระพิโรธ และเสด็จเข้าในพระราชอุทยาน แต่ฮามานยังอยู่เพื่อทูลขอชีวิตจากพระราชินีเอสเธอร์ เพราะเขาเห็นว่ากษัตริย์ทรงมุ่งร้ายต่อเขาแล้ว ⁸เมื่อกษัตริย์เสด็จกลับจากพระราชอุทยานมายังที่ซึ่งดื่มเหล้าองุ่น ฮามานยังกราบอยู่ที่พระแท่นซึ่งพระนางเอสเธอร์ประทับอยู่นั้น กษัตริย์ตรัสว่า “เขายังจะข่มขืนพระราชินีต่อหน้าต่อตาเราในบ้านของเราหรือ?” พอพระดำรัสหลุดจากพระโอษฐ์กษัตริย์ พวกเขาก็มาคลุมหน้าฮามาน ⁹ฮารโบนาขันทีคนหนึ่งที่อยู่เฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ทูลว่า “ดูสิ ตะแลงแกงสูงยี่สิบสองเมตรซึ่งฮามานเตรียมไว้สำหรับโมรเดคัย ผู้ทูลรายงานและช่วยชีวิตกษัตริย์ก็ยังตั้งอยู่ที่บ้านของฮามาน” กษัตริย์ตรัสว่า “แขวนคอมันบนนั้นแหละ” ¹⁰พวกเขาก็แขวนคอฮามานบนตะแลงแกงซึ่งฮามานเตรียมไว้สำหรับโมรเดคัย แล้วพระพิโรธของกษัตริย์ก็สงบลง

เอสเธอร์ 8

พระนางเอสเธอร์ช่วยชีวิตพวกยิว

 ¹ในวันนั้น กษัตริย์อาหสุเอรัสประทาน บ้านของฮามานศัตรูของพวกยิวแก่พระราชินีเอสเธอร์ โมรเดคัยก็เข้าเฝ้ากษัตริย์ เพราะพระนางเอสเธอร์ได้ทูลว่าท่านเป็นอะไรกับพระนาง ²กษัตริย์จึงถอดแหวนตราซึ่งพระองค์ทรงเอามาจากฮามานและประทานแก่โมรเดคัย ส่วนพระนางเอสเธอร์ก็ทรงตั้งโมรเดคัยเป็นใหญ่เหนือบ้านของฮามาน
 ³แล้วพระนางเอสเธอร์ทูลกษัตริย์อีก พระนางกราบลงที่พระบาทของพระองค์ และวิงวอนพระองค์ด้วยน้ำพระเนตร เพื่อขอให้ยุติแผนชั่วของฮามาน คนอากัก และการคิดร้ายต่อพวกยิวเสีย ⁴กษัตริย์จึงยื่นพระคทาสุวรรณแก่พระนางเอสเธอร์ พระนางเอสเธอร์ก็ทรงลุกขึ้นยืนเฝ้ากษัตริย์ ⁵พระนางทูลว่า “ถ้าเป็นที่พอพระทัยกษัตริย์ และถ้าหม่อมฉันเป็นที่โปรดปรานต่อพระพักตร์ของพระองค์ท่าน ถ้าสิ่งนั้นถูกต้องเหมาะสมต่อพระพักตร์กษัตริย์ และหม่อมฉันเป็นที่โปรดปรานในสายพระเนตรของพระองค์ท่าน ขอทรงให้มีพระอักษรรับสั่งให้กลับความในจดหมายซึ่งฮามานบุตรฮัมเมดาธา คนอากัก ได้คิดและเขียนขึ้นเพื่อทำลายพวกยิวที่อยู่ในมณฑลทั้งสิ้นของกษัตริย์ ⁶เพราะหม่อมฉันจะทนดูเหตุร้ายมาถึงชนชาติของหม่อมฉันได้อย่างไร? หม่อมฉันจะทนดูการทำลายญาติพี่น้องของหม่อมฉันได้อย่างไร?” ⁷กษัตริย์อาหสุเอรัสจึงตรัสกับพระราชินีเอสเธอร์และกับโมรเดคัยคนยิวว่า “ดูสิ เรามอบบ้านของฮามานแก่พระนางเอสเธอร์แล้ว และพวกเขาก็แขวนคอมันบนตะแลงแกง เพราะมันยื่นมือออกทำร้ายพวกยิว ⁸พวกท่านจงเขียนเกี่ยวกับพวกยิวตามที่เห็นว่าดี ในนามของกษัตริย์และประทับตราด้วยแหวนตราของกษัตริย์ เพราะว่ากฤษฎีกาที่เขียนในนามของกษัตริย์ และประทับตราด้วยแหวนตราของกษัตริย์ จะเปลี่ยนกลับไม่ได้”
 ⁹แล้วพระองค์ทรงเรียกราชอาลักษณ์เข้ามาในเวลานั้น ในเดือนที่สาม คือเดือนสิวัน ณ วันที่ยี่สิบสาม และให้เขียนกฤษฎีกาตามที่โมรเดคัยบัญชาทุกประการ ส่งถึงพวกยิว ถึงบรรดาสมุหเทศาภิบาล และพวกข้าหลวงและเจ้านายแห่งมณฑล ตั้งแต่อินเดียถึงคูช 127 มณฑล ไปถึงทุกมณฑลเป็นตัวอักษรของมณฑลนั้น และถึงชนทุกชาติเป็นภาษาของเขา และถึงพวกยิวเป็นตัวอักษรและภาษาของเขา ¹⁰และโมรเดคัยเขียนในพระนามของกษัตริย์อาหสุเอรัสและประทับตราด้วยแหวนตราของกษัตริย์ และส่งจดหมายนั้นไปโดยผู้ถือสารที่ขึ้นม้าเร็วซึ่งเป็นพันธุ์ม้าหลวง ¹¹ตามจดหมายเหล่านี้กษัตริย์ทรงอนุญาตให้พวกยิวผู้อยู่ในทุกเมืองมาชุมนุมกันเพื่อป้องกันชีวิตของตน เพื่อทำลาย เพื่อสังหารและเพื่อล้างผลาญกองกำลังทั้งสิ้นของประชาชนหรือของมณฑล ซึ่งจะมาทำร้ายพวกเขาทั้งเด็กและผู้หญิง และมาปล้นข้าวของของพวกเขาไป ¹²ภายในวันเดียวในทุกมณฑลของกษัตริย์อาหสุเอรัสคือ วันที่สิบสามเดือนสิบสอง คือเดือนอาดาร์ ¹³สำเนาของหนังสือที่เขียนนั้นจะต้องออกเป็นกฤษฎีกาในทุกมณฑล และแจ้งให้ประชาชนทุกคนทราบ และให้พวกยิวพร้อมกันในวันนั้นเพื่อแก้แค้นศัตรูของตน ¹⁴ผู้ถือสารจึงขึ้นม้าหลวง รีบเร่งขี่ไปตามพระบัญชาของกษัตริย์ กฤษฎีกานั้นออกในสุสาเมืองป้อม
 ¹⁵ขณะที่โมรเดคัยออกไปพ้นพระพักตร์กษัตริย์ ท่านสวมฉลองพระองค์สีฟ้าและสีขาว พร้อมกับมงกุฎทองคำใหญ่และเสื้อคลุมผ้าป่านสีม่วง ส่วนชาวเมืองสุสาก็โห่ร้องยินดี ¹⁶พวกยิวมีความสุข ความยินดี ความชื่นบานและเกียรติ ¹⁷ในทุกมณฑลทุกเมือง ไม่ว่าที่ใดที่พระบัญชาของกษัตริย์และกฤษฎีกาของพระองค์มาถึง ก็มีความยินดีและความชื่นบานท่ามกลางพวกยิว มีการเลี้ยงและวันรื่นเริง คนจำนวนมากมาจากชนหลายชาติของประเทศก็เข้าเป็นยิว เพราะความกลัวพวกยิวครอบงำพวกเขา