คำอธิษฐานขอทรงช่วยให้พ้นจากศัตรู

เพลงสดุดีของดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพระองค์
 ขอเงี่ยพระกรรณสดับคำวิงวอนของข้าพระองค์ตามความซื่อสัตย์ของพระองค์
 ขอทรงตอบข้าพระองค์ตามความชอบธรรมของพระองค์
²ขออย่าทรงตัดสินผู้รับใช้ของพระองค์
 เพราะไม่มีชีวิตใดชอบธรรมเฉพาะพระพักตร์พระองค์
³เพราะศัตรูไล่กวดข้าพระองค์
 เขาขยี้ชีวิตข้าพระองค์ลงถึงดิน
 เขาทำให้ข้าพระองค์อยู่ในที่มืด เหมือนคนที่ตายนานแล้ว
⁴จิตวิญญาณข้าพระองค์จึงอ่อนระอาอยู่ภายใน
 และใจข้าพระองค์ก็กลัวลาน
⁵ข้าพระองค์ระลึกถึงสมัยเก่า
 ข้าพระองค์ใคร่ครวญถึงพระราชกิจทั้งสิ้นของพระองค์
 ข้าพระองค์ตรึกตรองถึงผลงานแห่งพระหัตถ์ของพระองค์
⁶ข้าพระองค์ชูมือทั้งคู่ไปยังพระองค์
 จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์อย่างแผ่นดินที่แห้งผาก
เส-ลาห์
⁷ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์
 จิตวิญญาณของข้าพระองค์ฝ่อไปแล้ว
ขออย่าซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์
 เกรงว่าข้าพระองค์จะเหมือนคนเหล่านั้นที่ลงไปยังหลุมมรณา
⁸ขอทรงให้ข้าพระองค์ได้ยินถึงความรักมั่นคงของพระองค์ในเวลาเช้า
 เพราะข้าพระองค์วางใจในพระองค์
ขอทรงสอนข้าพระองค์ถึงทางที่ควรไป
 เพราะข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์
⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากศัตรู
 ข้าพระองค์ได้ซ่อนตัวอยู่ในพระองค์
¹⁰ขอทรงสอนให้ข้าพระองค์ทำตามพระทัยของพระองค์
 เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์
ขอพระวิญญาณประเสริฐของพระองค์
 ทรงนำข้าพระองค์ไปตามทางราบเรียบ
¹¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงรักษาชีวิตข้าพระองค์ไว้
  เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์
 ขอทรงนำข้าพระองค์ออกมาจากความยากลำบาก
  โดยความชอบธรรมของพระองค์
¹²และขอทรงทำลายศัตรูของข้าพระองค์ ตามความรักมั่นคงของพระองค์
 และขอทรงกำจัดคู่อริทั้งสิ้นของข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์เป็นผู้รับใช้ของพระองค์

ดวงตรา

 ¹และข้าพเจ้าเห็นพระเมษโปดกทรงแกะตราดวงหนึ่งในเจ็ดดวงนั้น และข้าพเจ้าได้ยินสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งในสี่ตนนั้นร้องเสียงดังเหมือนอย่างเสียงฟ้าร้องว่า “มาเถอะ” ²ข้าพเจ้าก็เห็น และนี่แน่ะ ม้าสีขาวตัวหนึ่งออกมา ผู้ที่ขี่ม้าตัวนั้นถือธนู และได้รับมอบมงกุฎ แล้วท่านก็ออกไปอย่างมีชัย และเพื่อจะได้ชัยชนะ
 ³เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สอง ข้าพเจ้าก็ได้ยินสิ่งมีชีวิตที่สองร้องว่า “มาเถอะ” ⁴และม้าอีกตัวหนึ่งเข้ามา เป็นม้าสีแดงสด ผู้ที่ขี่ม้าตัวนี้ได้รับมอบหมายให้เอาสันติภาพไปจากแผ่นดินโลก เพื่อให้คนรบราฆ่าฟันกัน และท่านผู้นี้ได้รับมอบดาบใหญ่เล่มหนึ่ง
 ⁵เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สาม ข้าพเจ้าก็ได้ยินสิ่งมีชีวิตที่สามร้องว่า “มาเถอะ” แล้วข้าพเจ้าเห็น และนี่แน่ะ ม้าสีดำตัวหนึ่งเข้ามา และผู้ที่ขี่ม้าตัวนี้ถือตราชู ⁶แล้วข้าพเจ้าก็ได้ยินเหมือนอย่างเสียงพูดดังออกมาจากท่ามกลางสิ่งมีชีวิตทั้งสี่นั้นว่า “ข้าวสาลีราคาลิตรละหนึ่งเดนาริอัน ข้าวบาร์เลย์สามลิตรต่อหนึ่งเดนาริอัน แต่เจ้าอย่าทำอันตรายน้ำมันและเหล้าองุ่น”
 ⁷เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่สี่ ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียงสิ่งมีชีวิตที่สี่ร้องว่า “มาเถอะ” ⁸แล้วข้าพเจ้าเห็น และนี่แน่ะ ม้าสีกะเลียวตัวหนึ่ง ผู้ที่ขี่ม้าตัวนี้มีชื่อว่ามัจจุราช และแดนคนตายก็ติดตามมาด้วย พระองค์ทรงให้ทั้งสองนี้มีอำนาจเหนือแผ่นดินโลกหนึ่งในสี่ส่วน ที่จะทำลายได้ด้วยคมดาบ ด้วยความอดอยาก ด้วยโรคระบาด และด้วยสัตว์ร้ายแห่งแผ่นดิน
⁹เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่ห้า ข้าพเจ้าก็เห็นดวงวิญญาณทั้งหลายที่ใต้แท่นบูชา ซึ่งเป็นวิญญาณของคนทั้งหลายที่ถูกฆ่าเพราะพระวจนะของพระเจ้าและเพราะคำพยานที่เขายึดถือนั้น ¹⁰เขาทั้งหลายร้องเสียงดังว่า “ข้าแต่องค์เจ้านาย ผู้บริสุทธิ์และสัตย์จริง อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะทรงพิพากษา และแก้แค้นต่อคนทั้งหลายที่อยู่บนแผ่นดินโลกซึ่งหลั่งเลือดของเรา” ¹¹แล้วพระองค์ประทานเสื้อคลุมสีขาวแก่พวกเขาแต่ละคน และทรงบอกให้พักต่อไปอีกหน่อยหนึ่ง จนกว่าผู้ร่วมรับใช้และพี่น้องของเขาจะถูกฆ่าเหมือนอย่างพวกเขาครบจำนวน
 ¹²เมื่อพระองค์ทรงแกะตราดวงที่หก ข้าพเจ้าเห็นแผ่นดินไหวยิ่งใหญ่ ดวงอาทิตย์กลายเป็นสีดำมืด เหมือนกับเสื้อผ้าขนสัตว์ที่ใช้ไว้ทุกข์ และดวงจันทร์วันเพ็ญก็กลายเป็นเหมือนกับสีเลือด ¹³และดวงดาวทั้งหลายในท้องฟ้าก็ตกลงมาบนพื้นดิน เหมือนกับต้นมะเดื่อที่ถูกลมแรงพัดจนผลที่ยังไม่สุกหล่นลงมา ¹⁴ท้องฟ้าก็หายไปเหมือนกับหนังสือที่ถูกม้วนเก็บ และภูเขาทุกลูกและเกาะทุกเกาะก็ถูกเคลื่อนไปจากที่เดิม ¹⁵แล้วกษัตริย์ทั้งหลายในโลก พวกคนใหญ่คนโต บรรดานายทหารใหญ่ พวกเศรษฐี พวกผู้มีอำนาจ และทุกคนทั้งที่เป็นทาสหรือเสรีชน ต่างซ่อนตัวอยู่ในถ้ำและโขดหินตามภูเขา ¹⁶พวกเขาร้องบอกกับภูเขาและโขดหินว่า “จงล้มทับเราเถิด จงซ่อนเราไว้ ให้พ้นจากพระพักตร์ของพระองค์ผู้ประทับอยู่บนพระที่นั่ง และจากพระพิโรธของพระเมษโปดก ¹⁷เพราะว่าวันสำคัญแห่งพระพิโรธของพระองค์มาถึงแล้ว และใครจะสามารถยืนหยัดอยู่ได้เล่า”

 ¹ครุวาท คือ พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่มีต่ออิสราเอล โดยมาลาคี

อิสราเอลเป็นชาติที่ทรงโปรดมากกว่าเอโดม

 ²พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราได้รักเจ้าทั้งหลาย แต่เจ้าพูดว่า ‘พระองค์ได้ทรงรักข้าพระองค์อย่างไร’? พระยาห์เวห์ตรัสว่า เอซาวเป็นพี่ชายของยาโคบไม่ใช่หรือ? เราก็ยังรักยาโคบ ³แต่เราได้เกลียดเอซาว เราได้ทำให้เทือกเขาของเขาร้างเปล่า และมอบมรดกของเขาให้แก่หมาป่าแห่งถิ่นทุรกันดาร ⁴เมื่อเอโดมกล่าวว่า ‘เราถูกทำลายลงแล้ว แต่เราจะกลับมาสร้างที่ปรักหักพังขึ้นใหม่’ พระยาห์เวห์จอมทัพก็ตรัสว่า พวกเขาจะสร้างขึ้นก็ได้ แต่เราก็จะรื้อลงเสีย จนคนจะเรียกกันว่าเป็นเมืองชั่วร้าย เป็นชนชาติที่พระยาห์เวห์กริ้วอยู่เป็นนิตย์ ⁵ตาของเจ้าเองจะเห็นสิ่งนี้ และเจ้าจะกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์นี้ใหญ่ยิ่งนัก แม้กระทั่งนอกเขตแดนของอิสราเอล’

ความเสื่อมของบรรดาปุโรหิต

 ⁶“บุตรก็ย่อมให้เกียรติแก่บิดา คนใช้ก็ย่อมให้เกียรตินาย แล้วถ้าเราเป็นบิดา เกียรติของเราอยู่ที่ไหน? และถ้าเราเป็นนาย ความยำเกรงเราอยู่ที่ไหน? นี่แหละพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสกับท่านนะ โอ บรรดาปุโรหิตผู้ดูหมิ่นนามของเรา ท่านก็ว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายดูหมิ่นพระนามของพระองค์อย่างไร?’ ⁷ก็โดยการนำอาหารมลทินมาถวายบนแท่นของเราอย่างไรล่ะ แล้วเจ้าว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายทำให้มันเป็นมลทินอย่างไร?’ ก็โดยคิดว่าโต๊ะของพระยาห์เวห์นั้นเป็นที่ดูหมิ่นอย่างไรล่ะ ⁸เมื่อเจ้านำสัตว์ตาบอดมาเป็นสัตวบูชา การทำอย่างนั้นไม่ผิดหรือ? และเมื่อเจ้าถวายสัตว์ที่พิการหรือป่วย การทำอย่างนั้นไม่ผิดหรือ? พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ถ้าพวกเจ้านำของอย่างนั้นไปกำนัลผู้ว่าราชการของพวกเจ้าดู เขาจะพอใจเจ้าหรือ? จะแสดงความชอบพอต่อเจ้าไหม? ⁹ลองอ้อนวอนขอความชอบต่อพระเจ้า เพื่อพระองค์จะทรงพระกรุณาต่อพวกเราดูซี ด้วยของถวายดังกล่าวมานี้จากมือของเจ้า พระองค์จะทรงชอบพอเจ้าสักคนหนึ่งหรือ? พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ ¹⁰โอ อยากให้สักคนหนึ่งในพวกเจ้าปิดประตูของพระวิหารเสีย เพื่อว่าเจ้าจะไม่ก่อไฟบนแท่นบูชาของเราเสียเปล่า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เราไม่พอใจเจ้า และเราจะไม่รับเครื่องบูชาจากมือของเจ้า ¹¹พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ตั้งแต่ที่ดวงอาทิตย์ขึ้นถึงที่ดวงอาทิตย์ตก นามของเราก็ใหญ่ยิ่งท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย และเขาถวายเครื่องหอมและของถวายที่บริสุทธิ์แด่นามของเราทุกที่ทุกแห่ง เพราะว่านามของเรานั้นใหญ่ยิ่งท่ามกลางประชาชาติ ¹²แต่เมื่อเจ้ากล่าวว่า ‘โต๊ะขององค์เจ้านายเป็นมลทิน’ และดูหมิ่นอาหารที่ถวายนั้น เจ้าก็ทำให้นามนั้นเป็นมลทินไปแล้ว ¹³พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้ากล่าวว่า ‘นี่เป็นภาระหนัก’ แล้วเจ้าก็ทำฮึดฮัดกับเรา เจ้านำเอาสิ่งที่ได้แย่งชิงมา หรือสิ่งที่พิการหรือป่วย ของเหล่านี้แหละเจ้านำมาเป็นของบูชา พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะรับของนั้นจากมือของเจ้าหรือ? ¹⁴พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า คนใดที่มีสัตว์ตัวผู้อยู่ในฝูง และได้บนไว้ และยังเอาสัตว์ที่มีตำหนิไปถวายแด่องค์เจ้านาย คำสาปแช่งจงตกอยู่กับคนโกงนั้นเถิด เพราะเราเป็นพระมหากษัตริย์องค์ยิ่งใหญ่ และนามของเราเป็นที่กลัวเกรงท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย

มาลาคี 2

 ¹“โอ ปุโรหิตเอ๋ย บัดนี้ คำบัญชานี้มีอยู่เพื่อเจ้าทั้งหลาย ²พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า ถ้าเจ้าไม่ฟัง และถ้าเจ้าไม่จำใส่ใจที่จะถวายเกียรติแก่นามของเรา เราจะส่งคำแช่งมาให้เจ้า และเราจะสาปแช่งพระพรซึ่งเคยมาถึงเจ้า เราได้สาปแช่งพระพรนั้นแล้วนะ เพราะเจ้าไม่จำใส่ใจไว้ ³นี่แน่ะ เราจะกำราบลูกหลานของเจ้า และจะละเลงมูลสัตว์ใส่หน้าพวกเจ้า คือมูลสัตว์ของเครื่องบูชาของเจ้า และเขาจะนำเจ้าไปยังกองมูลสัตว์ ⁴พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าจึงจะทราบว่า เราส่งคำบัญชานี้มาให้เจ้า เพื่อว่าพันธสัญญาของเราซึ่งทำไว้กับเลวีนั้นยังคงอยู่ ⁵พันธสัญญาของเราซึ่งมีไว้กับเขานั้นเป็นพันธสัญญาที่ให้ชีวิตและสันติภาพ เราได้ให้สิ่งเหล่านี้แก่เขา เพื่อเขาจะได้ยำเกรง และเขาได้ยำเกรงเราและเกรงขามนามของเรา ⁶ในปากของเขามีคำสั่งสอนที่เป็นความจริง จะหาความผิดที่ริมฝีปากของเขาไม่ได้เลย เขาดำเนินกับเราด้วยสันติและความเที่ยงตรง และเขาได้ช่วยคนจำนวนมากให้หันจากความบาปผิด ⁷เพราะว่าริมฝีปากของปุโรหิตควรรักษาความรู้เอาไว้ และคนทั้งหลายควรแสวงหาคำสั่งสอนจากปากของเขา เพราะว่าเขาเป็นทูตของพระยาห์เวห์จอมทัพ ⁸แต่พวกเจ้าเองได้หันไปเสียจากทางนั้น เจ้าเป็นเหตุให้หลายคนสะดุดเพราะคำสั่งสอนของเจ้า พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าได้ทำให้พันธสัญญาของเลวีเสื่อมไป ⁹ดังนั้นเราจึงทำให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นและเหยียดหยามต่อหน้าประชาชนทั้งปวง เพราะเจ้าไม่ได้เดินตามมรรคาของเรา แต่ได้ลำเอียงในการสั่งสอนของเจ้า”

อิสราเอลทำให้พันธสัญญาเสื่อม

 ¹⁰เราทุกคนมีบิดาคนเดียวไม่ใช่หรือ? พระเจ้าองค์เดียวได้ทรงสร้างเรามิใช่หรือ? แล้วทำไมเราจึงทรยศต่อกันและกัน ทำให้พันธสัญญาของบรรพบุรุษของเราเป็นมลทิน? ¹¹ยูดาห์ก็ทรยศ การน่าเกลียดน่าชังเขาก็ทำกันในอิสราเอลและในเยรูซาเล็ม เพราะว่ายูดาห์ได้ทำให้สถานศักดิ์สิทธิ์ของพระยาห์เวห์ซึ่งพระองค์ทรงรักนั้นเป็นมลทิน และได้ไปแต่งงานกับบุตรีของพระต่างด้าว ¹²ขอพระยาห์เวห์ทรงกำจัดชายคนใดที่ทำเช่นนี้ทั้งครอบครัวเสียจากเต็นท์ของยาโคบ ถึงแม้ว่าเขาจะนำเครื่องบูชาถวายแด่พระยาห์เวห์จอมทัพก็ตามเถิด
 ¹³และพวกท่านได้ทำอย่างนี้อีกด้วย คือท่านเอาน้ำตารดทั่วแท่นบูชาของพระยาห์เวห์ ร้องไห้คร่ำครวญเพราะพระองค์ไม่สนพระทัยหรือรับเครื่องบูชาด้วยชอบพระทัยจากมือของท่านอีกแล้ว ¹⁴พวกท่านถามว่า “เหตุใดพระองค์จึงไม่รับ?” เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงเป็นพยานระหว่างท่านกับภรรยาคนที่ท่านได้เมื่อหนุ่มนั้น แม้ว่านางเป็นคู่เคียงของท่านและเป็นภรรยาของท่านตามพันธสัญญา ท่านก็ทรยศต่อนาง ¹⁵แต่ไม่มีสักคนหนึ่งที่มีสติจะทำอย่างนี้ ผู้มีสตินั้นย่อมประสงค์อะไร? ย่อมประสงค์ลูกหลานที่เชื่อฟังพระเจ้า ดังนั้นจงระวังตัวให้ดี อย่าให้ผู้ใดทรยศต่อภรรยาคนที่ได้เมื่อหนุ่มนั้น ¹⁶พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลตรัสว่า “เพราะว่าเราเกลียดชังการหย่าร้าง และความทารุณ” พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ เพราะฉะนั้น จงระวังตัวให้ดี อย่าเป็นคนทรยศ