ד (ดาเลท)
²⁵จิตใจของข้าพระองค์เกาะติดผงคลี
 ขอทรงรักษาชีวิตข้าพระองค์ไว้ตามพระวจนะของพระองค์
²⁶ข้าพระองค์ได้ทูลถึงทางของข้าพระองค์ และพระองค์ทรงตอบข้าพระองค์
 ขอทรงสอนกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
²⁷ขอทรงทำให้ข้าพระองค์เข้าใจทางแห่งข้อบังคับของพระองค์
 และข้าพระองค์จะตรึกตรองถึงการอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์
²⁸ข้าพระองค์ร้องไห้ด้วยความโศก
 ขอทรงเสริมกำลังข้าพระองค์ตามพระวจนะของพระองค์
²⁹ขอทรงให้ทางเทียมเท็จห่างไกลจากข้าพระองค์
 และขอทรงพระกรุณาสอนธรรมบัญญัติของพระองค์แก่ข้าพระองค์
³⁰ข้าพระองค์ได้เลือกทางแห่งความซื่อสัตย์
 ข้าพระองค์ตั้งกฎหมายของพระองค์ไว้ตรงหน้าข้าพระองค์
³¹ข้าพระองค์ผูกพันอยู่กับพระโอวาทของพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอาย
³²ข้าพระองค์จะวิ่งในทางแห่งพระบัญญัติของพระองค์
 เพราะพระองค์ทรงขยายความเข้าใจของข้าพระองค์

ה (เฮ)
³³ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงสอนทางแห่งกฎเกณฑ์ของพระองค์แก่ข้าพระองค์
 และข้าพระองค์จะรักษาไว้จนสุดปลาย
³⁴ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะรักษา
  ธรรมบัญญัติของพระองค์ไว้
 และปฏิบัติตามด้วยสุดใจ
³⁵ขอทรงนำข้าพระองค์ไปในทางแห่งพระบัญญัติของพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ยินดีในทางนั้น

การทักทาย

 ¹เปาโล สิลวานัส และทิโมธี
 เรียน คริสตจักรของชาวเมืองเธสะโลนิกา ในพระเจ้าพระบิดาของเรา และพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า
 ²ขอให้พระคุณและสันติสุขจากพระเจ้าคือพระบิดา และจากพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า ดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด

การพิพากษาเมื่อพระคริสต์จะเสด็จมา

 ³พี่น้องทั้งหลาย เราต้องขอบพระคุณพระเจ้าเพราะท่านอยู่เสมอ ซึ่งเป็นเรื่องสมควรยิ่งเพราะความเชื่อของท่านจำเริญขึ้น และความรักของท่านทุกคนที่มีต่อกันทวีขึ้นด้วย ⁴ฉะนั้นเราเองจึงอวดท่านต่อบรรดาคริสตจักรของพระเจ้า ในเรื่องความทรหดอดทน และความเชื่อของท่านในยามที่ถูกข่มเหงนานาประการ และที่ท่านอดทนต่อความยากลำบากนั้น
 ⁵เรื่องนี้ชี้ชัดถึงการพิพากษาอันยุติธรรมของพระเจ้า ซึ่งจะพิสูจน์ว่าท่านเป็นผู้สมควรกับแผ่นดินของพระเจ้า ซึ่งท่านทั้งหลายกำลังทนทุกข์อยู่เพราะเห็นแก่แผ่นดินนั้น ⁶พระเจ้าทรงยุติธรรม คือพระองค์จะทรงเอาความยากลำบากไปสนองคนเหล่านั้นที่ก่อความยากลำบากให้กับท่าน ⁷และจะทรงให้ท่านที่รับความยากลำบากนั้นได้รับความบรรเทาด้วยกันกับเรา เมื่อพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงปรากฏจากสวรรค์ พร้อมกับหมู่ทูตสวรรค์ผู้มีฤทธิ์ของพระองค์ ⁸ด้วยเปลวเพลิง พระองค์จะลงโทษสนองคนที่ไม่รู้จักพระเจ้า และคนที่ไม่ดำเนินชีวิตตามข่าวประเสริฐเรื่องของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ⁹คนเหล่านั้นจะได้รับโทษ อันเป็นความพินาศนิรันดร์และพรากจากพระพักตร์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า และจากพระสิริแห่งพระกำลังของพระองค์ ¹⁰ในวันนั้นที่พระองค์จะเสด็จมา เพื่อรับพระเกียรติท่ามกลางธรรมิกชนของพระองค์ และเพื่อเป็นที่อัศจรรย์ใจในท่ามกลางผู้ที่เชื่อทุกคน รวมทั้งพวกท่านเพราะท่านก็ได้เชื่อคำพยานของเราด้วย ¹¹เพราะเหตุนี้ เราจึงอธิษฐานเพื่อพวกท่านเสมอ ขอพระเจ้าของเราทรงให้ท่านเป็นผู้ที่สมควรแก่การทรงเรียกนั้น และขอพระองค์ทรงให้ความตั้งใจดีทุกประการ และกิจการแห่งความเชื่อทุกอย่างสำเร็จด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ ¹²เพื่อพระนามของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะได้รับพระเกียรติเพราะท่านทั้งหลาย และท่านจะได้รับเกียรติเพราะพระองค์ ตามพระคุณแห่งพระเจ้าของเรา และแห่งพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า

หมายสำคัญเกี่ยวกับแอก

 ¹ในต้นรัชกาลเศเดคียาห์ โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์ยูดาห์ พระวจนะนี้มาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ ²พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงทำสายรัดและแอกสำหรับตัวเจ้า จงสวมคอของเจ้า ³และส่งข่าวไปยังกษัตริย์แห่งเอโดม กษัตริย์แห่งโมอับ และกษัตริย์แห่งคนอัมโมน กษัตริย์แห่งไทระ และกษัตริย์แห่งไซดอน ด้วยมือของทูตที่มาเข้าเฝ้าเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ที่กรุงเยรูซาเล็ม ⁴จงฝากคำกำชับเหล่านี้แก่บรรดานายของพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า เจ้าจงกล่าวเรื่องต่อไปนี้ให้นายของเจ้าฟังว่า ⁵นี่คือเราเอง ผู้ได้สร้างโลก ทั้งมนุษย์และสัตว์ซึ่งอยู่ในโลกด้วยฤทธานุภาพใหญ่ยิ่งและด้วยแขนที่เหยียดออกของเรา และเราจะให้แก่ใครก็ได้แล้วแต่เราเห็นชอบ ⁶บัดนี้ เราได้ให้แผ่นดินเหล่านี้ทั้งสิ้นไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์บาบิโลนผู้รับใช้ของเรา และเราได้ให้สัตว์ป่าทุ่งแก่เขาด้วย ที่จะปรนนิบัติเขา ⁷ประชาชาติทั้งสิ้นจะต้องปรนนิบัติตัวเขา ลูกและหลานของเขา จนกว่าเวลากำหนดแห่งแผ่นดินของเขาเองจะมาถึง แล้วหลายประชาชาติ และบรรดามหากษัตริย์จะทำให้เขาตกเป็นทาสของพวกเขา
 ⁸“แต่ถ้าประชาชาติใด หรือราชอาณาจักรใด จะไม่ปรนนิบัติเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนผู้นี้ และไม่ยอมวางคอไว้ใต้แอกของกษัตริย์บาบิโลน เราจะลงโทษประชาชาตินั้นด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ จนกว่าเราจะล้างผลาญเสียด้วยมือของเขา ⁹เพราะฉะนั้น อย่าฟังบรรดาผู้เผยพระวจนะ หรือผู้ทำนาย หรือคนช่างฝันของเจ้า หรือหมอดู หรือนักวิทยาคมของเจ้า ผู้ซึ่งกล่าวแก่เจ้าว่า ‘ท่านจะไม่ปรนนิบัติกษัตริย์แห่งบาบิโลน’ ¹⁰เพราะพวกเขาเผยพระวจนะแก่เจ้าเป็นความเท็จ เพื่อให้เจ้าต้องโยกย้ายไกลไปจากแผ่นดินของเจ้า และเราจะขับไล่เจ้าออกไป และเจ้าจะพินาศ ¹¹แต่ประชาชาติใดซึ่งเอาคอของตนวางไว้ใต้แอกของกษัตริย์แห่งบาบิโลนและปรนนิบัติเขา เราจะละเขาไว้บนแผ่นดินของเขา เพื่อให้ทำไร่ไถนาและให้อาศัยอยู่ที่นั่น’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ”
 ¹²ข้าพเจ้าได้ทูลเศเดคียาห์กษัตริย์ยูดาห์ในทำนองเดียวกันว่า “จงโน้มพระศอของพระองค์ลงใต้แอกของกษัตริย์บาบิโลน และปรนนิบัติพระองค์และประชาชนของพระองค์ และจงมีชีวิตอยู่ ¹³ทำไมพระองค์กับชนชาติของพระองค์จะมาตายเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด ดังที่พระยาห์เวห์ทรงลั่นวาจาเกี่ยวกับประชาชาติใดๆ ที่จะไม่ปรนนิบัติกษัตริย์บาบิโลน ¹⁴อย่าฟังถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะผู้กล่าวแก่พระองค์ว่า ‘พระองค์จะไม่ปรนนิบัติกษัตริย์บาบิโลน’ เพราะซึ่งเขาทั้งหลายเผยพระวจนะแก่พระองค์นั้นเป็นการมุสา ¹⁵พระยาห์เวห์ตรัสว่า เราไม่ได้ใช้เขา แต่เขาเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา ซึ่งทำให้เราต้องขับไล่เจ้าออกไปและเจ้าจะต้องพินาศ ทั้งตัวเจ้าและผู้เผยพระวจนะทั้งหลายซึ่งเผยพระวจนะให้แก่เจ้า”
 ¹⁶และข้าพเจ้าก็ได้พูดกับปุโรหิตและประชาชนนี้ทั้งสิ้นว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า อย่าเชื่อฟังถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะของเจ้า ซึ่งเผยพระวจนะให้แก่เจ้าว่า ‘ดูสิ ไม่ช้าเขาจะนำเครื่องใช้ของพระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์กลับมาจากกรุงบาบิโลน’ เพราะซึ่งเขาเผยพระวจนะแก่เจ้านั้นเป็นความเท็จ ¹⁷อย่าฟังเขาเลย จงปรนนิบัติกษัตริย์แห่งบาบิโลนและมีชีวิตอยู่ ทำไมจะให้เมืองนี้ถูกทิ้งร้าง? ¹⁸ถ้าเขาเหล่านั้นเป็นผู้เผยพระวจนะ และถ้าพระวจนะของพระยาห์เวห์อยู่กับเขา ก็ขอให้เขาทูลวิงวอนต่อพระยาห์เวห์จอมทัพไม่ให้เครื่องใช้ซึ่งเหลืออยู่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และในพระราชวังของกษัตริย์แห่งยูดาห์ และในกรุงเยรูซาเล็ม ถูกนำไปยังบาบิโลน ¹⁹เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้เกี่ยวกับบรรดาเสา อ่างสาคร และขาตั้ง และเครื่องใช้อื่นๆ ที่เหลืออยู่ในเมืองนี้ ²⁰ที่เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนไม่ได้ทรงริบไป เมื่อพระองค์ทรงจับเยโคนิยาห์ราชบุตรของเยโฮยาคิมกษัตริย์ของยูดาห์จากกรุงเยรูซาเล็มไปเป็นเชลยยังกรุงบาบิโลน พร้อมกับบรรดาข้าราชการผู้ใหญ่ของเยรูซาเล็ม ²¹พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้เกี่ยวด้วยเรื่องเครื่องใช้ซึ่งยังเหลืออยู่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ในพระราชวังของกษัตริย์แห่งยูดาห์และในกรุงเยรูซาเล็ม ²²พระยาห์เวห์ตรัสว่า เครื่องใช้เหล่านี้จะถูกขนไปยังบาบิโลนและจะอยู่ที่นั่นจนถึงวันที่เราเอาใจใส่มัน แล้วเราจึงจะนำมันกลับมา และให้กลับสู่สถานที่นี้”

เยเรมีย์ 28

ฮานันยาห์ต่อต้านเยเรมีย์และเสียชีวิต

 ¹ในปีเดียวกันนั้นเมื่อต้นรัชกาลเศเดคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ในเดือนที่ 5 ปีที่ 4 ฮานันยาห์บุตรของอัสซูร์ ผู้เผยพระวจนะจากกิเบโอน ได้พูดกับข้าพเจ้าในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ต่อหน้าบรรดาปุโรหิตและประชาชนทั้งหลายว่า ²“พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้หักแอกของกษัตริย์แห่งบาบิโลนแล้ว ³ภายใน 2 ปี เราจะนำเครื่องใช้ทั้งสิ้นของพระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์กลับมาที่นี่ ซึ่งเป็นภาชนะที่เนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลนริบไปจากที่นี่และขนไปยังบาบิโลน ⁴เราจะนำเยโคนิยาห์โอรสของเยโฮยาคิมกษัตริย์ยูดาห์ และบรรดาผู้ถูกกวาดจากยูดาห์ไปยังบาบิโลนกลับมาที่นี่อีก’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะเราจะหักแอกของกษัตริย์แห่งบาบิโลน’ ”
 ⁵แล้วเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะก็พูดกับฮานันยาห์ต่อหน้าบรรดาปุโรหิต และประชาชนทั้งปวงผู้ซึ่งอยู่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁶และเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะกล่าวว่า “อาเมน ขอพระยาห์เวห์ทรงทำเช่นนั้นเถิด ขอพระยาห์เวห์ทรงทำให้ถ้อยคำซึ่งท่านเผยพระวจนะนั้นเป็นจริง และทรงนำเครื่องใช้แห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์และบรรดาผู้ถูกกวาดไปทั้งสิ้นจากบาบิโลนกลับมาที่นี่ ⁷อย่างไรก็ตามขอฟังถ้อยคำนี้ซึ่งข้าพเจ้าจะพูดให้ท่านและให้ประชาชนทั้งสิ้นได้ยิน ⁸บรรดาผู้เผยพระวจนะซึ่งอยู่ก่อนท่านและข้าพเจ้า ตั้งแต่โบราณกาลได้เผยพระวจนะถึงสงคราม เหตุร้าย และโรคระบาดและในหลายประเทศและหลายราชอาณาจักรใหญ่ๆ ⁹ส่วนผู้เผยพระวจนะผู้เผยว่าจะมีสันติภาพ เมื่อเป็นจริงตามถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะนั้น จึงรู้กันว่าพระยาห์เวห์ทรงใช้ผู้เผยพระวจนะนั้นจริง”
 ¹⁰แล้วฮานันยาห์ผู้เผยพระวจนะก็ปลดแอกออกจากคอของเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ และหักมันเสีย ¹¹และฮานันยาห์ได้กล่าวต่อหน้าประชาชนทั้งสิ้นว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘อย่างนั้นแหละ เราจะหักแอกของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลนจากคอของบรรดาประชาชาติทั้งสิ้นภายใน 2 ปี’ ” แต่เยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะก็ออกไปเสีย
 ¹²หลังจากฮานันยาห์ผู้เผยพระวจนะหักแอกจากคอของเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ว่า ¹³“จงไปบอกฮานันยาห์ว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เจ้าได้หักแอกไม้ แต่เจ้าจะมีแอกเหล็กมาแทน ¹⁴เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เราได้วางแอกเหล็กไว้บนคอประชาชาติเหล่านี้ทั้งสิ้น ให้เป็นทาสของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลน และเขาทั้งหลายจะปรนนิบัติเขา เราได้ยกสัตว์ป่าทุ่งให้เขาด้วย” ¹⁵และผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ได้พูดกับฮานันยาห์ผู้เผยพระวจนะว่า “ฮานันยาห์ขอท่านฟัง พระยาห์เวห์ไม่ได้ทรงใช้ท่านและท่านได้ทำให้ชนชาตินี้วางใจในความเท็จ ¹⁶เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘นี่แน่ะ เราจะกำจัดเจ้าไปจากพื้นโลก ในปีนี้เองเจ้าจะต้องตาย เพราะเจ้าได้กล่าวถ้อยคำเป็นการกบฏต่อพระยาห์เวห์’ ” ¹⁷ในปีเดียวกันนั้น ในเดือนที่ 7 ฮานันยาห์ผู้เผยพระวจนะก็ตาย

เยเรมีย์ 29

จดหมายของเยเรมีย์ถึงพวกที่ถูกกวาดต้อนไปในบาบิโลน

 ¹ต่อไปนี้เป็นถ้อยคำในจดหมาย ซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะฝากไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงพวกผู้ใหญ่ที่เหลืออยู่ในพวกเชลยและถึงบรรดาปุโรหิต บรรดาผู้เผยพระวจนะ และประชาชนทั้งสิ้น ผู้ซึ่งเนบูคัดเนสซาร์ได้ให้กวาดไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลน ²นี่เป็นเรื่องหลังจากกษัตริย์เยโคนิยาห์ และพระชนนี พวกข้าราชสำนัก บรรดาเจ้านายของยูดาห์และเยรูซาเล็ม และบรรดาช่างและช่างเหล็กได้ออกไปจากกรุงเยรูซาเล็มแล้ว ³จดหมายนั้นได้ส่งไปด้วยมือของเอลาสาห์บุตรของชาฟาน และเกมาริยาห์บุตรฮิลคียาห์ ผู้ซึ่งเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงส่งไปที่บาบิโลนยังเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน ความว่า ⁴“พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้แก่บรรดาผู้เป็นเชลย ผู้ซึ่งเราได้เนรเทศเขาไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลนนั้นว่า ⁵‘จงสร้างบ้านและเข้าอยู่ในบ้านนั้น จงปลูกสวนและรับประทานพืชผลที่ได้นั้น ⁶จงมีภรรยาและมีบุตรชายบุตรหญิง จงหาภรรยาให้บุตรชายของพวกเจ้า และยกบุตรหญิงของเจ้าให้แต่งงานเสีย เพื่อพวกเขาจะได้มีบุตรชายและบุตรหญิงทวีมากขึ้นที่นั่นและไม่ลดลง ⁷แต่จงแสวงหาสวัสดิภาพของเมือง ซึ่งเราได้กวาดเจ้าให้ไปเป็นเชลยอยู่นั้น และจงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์เพื่อเมืองนั้น เพราะว่าเจ้าจะพบสวัสดิภาพของเจ้าในสวัสดิภาพของเมืองนั้น’ ⁸เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘อย่ายอมให้ผู้เผยพระวจนะของพวกเจ้าหรือผู้ทำนายของเจ้าผู้อยู่ท่ามกลางเจ้าหลอกลวงเจ้า และอย่าเชื่อความฝันซึ่งเขาทั้งหลายได้ฝันเห็น ⁹เพราะที่เขาเผยพระวจนะแก่เจ้าในนามของเรานั้นเป็นความเท็จ เราไม่ได้ใช้เขาไป’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ¹⁰“เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เมื่อครบ 70 ปี แห่งบาบิโลนแล้ว เราจะเยี่ยมเยียนพวกเจ้าและจะให้คำสัญญาของเราสำเร็จเพื่อเจ้าและจะนำเจ้ากลับมาสู่สถานที่นี้’ ¹¹พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘เพราะเรารู้แผนงานที่เรามีไว้สำหรับพวกเจ้า เป็นแผนงานเพื่อสวัสดิภาพ ไม่ใช่เพื่อทำร้ายเจ้า เพื่อจะให้อนาคตและความหวังแก่เจ้า ¹²แล้วเจ้าจะร้องทูลเรา และมาอธิษฐานต่อเรา และเราจะฟังเจ้า ¹³เจ้าจะแสวงหาเราและพบเราเมื่อเจ้าแสวงหาเราด้วยสิ้นสุดใจของเจ้า’ ¹⁴พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘เราจะให้เจ้าพบเรา และเราจะให้เจ้ากลับสู่สภาพดีและรวบรวมเจ้ามาจากบรรดาประชาชาติและจากทุกที่ที่เราขับไล่เจ้าให้ไปอยู่นั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ และเราจะนำเจ้ากลับมายังที่ซึ่งเราเนรเทศเจ้าให้จากไปนั้น’
 ¹⁵“เพราะเจ้าทั้งหลายได้กล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ได้ทรงให้มีผู้เผยพระวจนะสำหรับพวกเราขึ้นในบาบิโลน’ ¹⁶(พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้เกี่ยวกับกษัตริย์ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด และเกี่ยวกับประชาชนทั้งสิ้นผู้อาศัยอยู่ในเมืองนี้ คือญาติพี่น้องของท่านผู้ไม่ได้ถูกเนรเทศไปกับท่านว่า ¹⁷‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ เราจะส่งดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาดมาเหนือเขาทั้งหลาย และเราจะทำให้เขาเหมือนกับมะเดื่อที่เสียซึ่งเลวมากจนเขารับประทานไม่ได้ ¹⁸เราจะไล่ติดตามเขาด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาด และจะทำให้เขาเป็นที่หวาดกลัวแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก ให้เป็นคำสาป ให้เป็นความหวาดหวั่น ให้เป็นที่เยาะเย้ย และให้เป็นที่ตำหนิ ท่ามกลางบรรดาประชาชาติซึ่งเราได้ขับไล่เขาให้ไปอยู่นั้น” ¹⁹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เพราะว่าเขาทั้งหลายไม่เชื่อฟังถ้อยคำของเราที่ส่งมายังเขาครั้งแล้วครั้งเล่า โดยผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของเรา แต่พวกเจ้าไม่ยอมฟัง” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ’) ²⁰เจ้าทั้งปวงผู้ถูกเนรเทศ ผู้ซึ่งเราส่งไปจากกรุงเยรูซาเล็มถึงบาบิโลน จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ที่ว่า ²¹‘พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้เกี่ยวกับอาหับบุตรของโคลายาห์ และเศเดคียาห์บุตรมาอาเสยาห์ ผู้ซึ่งได้เผยพระวจนะเท็จแก่เจ้าในนามของเรา นี่แน่ะ เราจะมอบเขาทั้งสองไว้ในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน และท่านจะฆ่าเขาทั้งสองเสียต่อหน้าต่อตาเจ้า ²²เนื่องจากเขาทั้งสอง บรรดาผู้ที่ถูกเนรเทศจากยูดาห์ไปถึงบาบิโลนจะใช้คำสาปต่อไปนี้ว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงทำให้เจ้าเหมือนเศเดคียาห์และอาหับ ผู้ที่กษัตริย์บาบิโลนเผาเสียด้วยไฟ” ²³เพราะเขาทั้งสองได้ทำความโง่เขลาในอิสราเอล ได้ล่วงประเวณีกับภรรยาของเพื่อนบ้านและได้พูดถ้อยคำเท็จในนามของเราซึ่งเราไม่ได้บัญชาเขา เราเป็นผู้ที่รู้ และเป็นพยาน’ ” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ