ג (กิเมล)
¹⁷ขอทรงดีต่อผู้รับใช้ของพระองค์
 เพื่อข้าพระองค์จะมีชีวิตอยู่ และจะปฏิบัติตามพระวจนะของพระองค์
¹⁸ขอทรงเปิดตาข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเห็น
 สิ่งอัศจรรย์จากธรรมบัญญัติของพระองค์
¹⁹ข้าพระองค์เป็นคนต่างด้าวบนแผ่นดินโลก
 ขออย่าทรงซ่อนพระบัญญัติของพระองค์จากข้าพระองค์
²⁰จิตใจของข้าพระองค์กระตือรือร้นด้วยความปรารถนาใน
 กฎหมายของพระองค์ตลอดเวลา
²¹พระองค์ทรงขนาบคนโอหัง คนที่ถูกสาป
 ผู้หลงไปจากพระบัญญัติของพระองค์
²²ขอทรงเอาการเยาะเย้ยและการหมิ่นประมาทไปจากข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ได้รักษาพระโอวาทของพระองค์
²³แม้พวกเจ้านายนั่งปรึกษากันต่อสู้ข้าพระองค์
 แต่ผู้รับใช้ของพระองค์จะตรึกตรองกฎเกณฑ์ของพระองค์
²⁴พระโอวาทของพระองค์เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์
 เป็นที่ปรึกษาของข้าพระองค์

 ¹พี่น้องทั้งหลาย เรื่องวันและเวลาที่ทรงกำหนดไว้นั้น ไม่จำเป็นต้องเขียนบอกให้ท่านรู้ ²เพราะท่านเองก็รู้ดีแล้วว่า วันขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะมาอย่างขโมยที่มาในเวลากลางคืน ³เมื่อเขาพูดกันว่า “สงบสุขและปลอดภัยแล้ว” เมื่อนั้นแหละความพินาศก็จะมาถึงทันที เหมือนกับความเจ็บปวดมาถึงหญิงมีครรภ์ พวกเขาจะหนีก็ไม่พ้น ⁴แต่พี่น้องทั้งหลาย ท่านไม่อยู่ในความมืดแล้ว วันนั้นไม่น่าจะมาถึงท่านอย่างขโมยมา ⁵ท่านทุกคนเป็นลูกของความสว่าง และเป็นลูกของเวลากลางวัน เราไม่ได้เป็นของกลางคืนหรือของความมืด ⁶เพราะฉะนั้นเราอย่าหลับเหมือนอย่างคนอื่น แต่ให้เราเฝ้าระวังและมีสติ ⁷เพราะว่าคนนอนหลับก็ย่อมหลับในเวลากลางคืน และคนเมาก็ย่อมเมาในเวลากลางคืน ⁸แต่เมื่อเราเป็นของเวลากลางวันแล้วก็ให้เรามีสติ จงสวมความเชื่อกับความรักเป็นเกราะป้องกันอก และสวมความหวังที่จะได้ความรอดเป็นหมวกเหล็ก ⁹เพราะว่าพระเจ้าไม่ได้ทรงกำหนดเราไว้สำหรับพระพิโรธ แต่สำหรับการรับความรอด โดยพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ¹⁰ผู้สิ้นพระชนม์เพื่อเรา เพื่อว่าถึงจะตื่นอยู่หรือจะหลับ เราจะได้มีชีวิตกับพระองค์ ¹¹เพราะฉะนั้นจงหนุนใจกัน และต่างคนต่างจงเสริมสร้างกันขึ้น ตามอย่างที่พวกท่านกำลังทำอยู่นั้น

คำเตือนสติและคำทักทายสุดท้าย

 ¹²พี่น้องทั้งหลาย เราขอร้องท่านให้นับถือคนที่ทำงานอยู่ท่ามกลางพวกท่าน และปกครองท่านและตักเตือนท่านในองค์พระผู้เป็นเจ้า ¹³จงเคารพและรักเขาให้มากเพราะงานที่เขาได้ทำ จงอยู่อย่างสงบสุขด้วยกัน ¹⁴พี่น้องทั้งหลาย ขอให้พวกท่านตักเตือนคนที่เกียจคร้าน หนุนใจผู้ที่ขาดความกล้าหาญ ช่วยเหลือคนที่อ่อนกำลัง และมีความอดทนต่อทุกคน ¹⁵อย่าให้คนใดทำชั่วตอบแทนการชั่ว แต่จงหาทางทำดีเสมอต่อพวกท่านเอง และต่อคนทั่วไปด้วย ¹⁶จงชื่นบานอยู่เสมอ ¹⁷จงอธิษฐานอย่างสม่ำเสมอ ¹⁸จงขอบพระคุณในทุกกรณี เพราะนี่แหละเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า สำหรับพวกท่านในพระเยซูคริสต์ ¹⁹อย่าขัดขวางพระวิญญาณ ²⁰อย่าดูหมิ่นถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะ ²¹จงพิสูจน์ทุกสิ่ง สิ่งที่ดีนั้นจงยึดถือไว้ให้มั่น ²²จงเว้นเสียจากสิ่งที่ชั่วทุกอย่าง
 ²³ขอให้พระเจ้าแห่งสันติสุขทรงชำระท่านทั้งหลายให้เป็นคนบริสุทธิ์หมดจด และทรงรักษาทั้งวิญญาณ จิตใจ และร่างกายของท่านไว้ให้ปราศจากการติเตียน จนถึงวันที่พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะเสด็จมา ²⁴พระองค์ผู้ทรงเรียกท่านนั้นซื่อสัตย์ และพระองค์จะทรงทำให้สำเร็จ
 ²⁵พี่น้องทั้งหลาย จงอธิษฐานเพื่อเราด้วย
 ²⁶จงทักทายปราศรัยพี่น้องด้วยการจูบอันบริสุทธิ์
 ²⁷ข้าพเจ้าบัญชาพวกท่านโดยองค์พระผู้เป็นเจ้า ให้ท่านอ่านจดหมายฉบับนี้ให้พี่น้องฟังทุกคน
 ²⁸ขอให้พระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด

ถ้วยแห่งพระพิโรธของพระเจ้า

 ¹⁵พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงเอาถ้วยเหล้าองุ่นแห่งความโกรธนี้ไปจากมือเรา และบังคับบรรดาประชาชาติซึ่งเราส่งเจ้าไปหานั้นให้ดื่มจากถ้วยนั้น ¹⁶เขาจะดื่มและเดินโซเซและบ้าคลั่งไปเนื่องด้วยดาบซึ่งเราส่งไปท่ามกลางเขาทั้งหลาย”
 ¹⁷ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงรับถ้วยมาจากพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์ และบังคับประชาชาติทั้งสิ้นซึ่งพระยาห์เวห์ทรงใช้ให้ข้าพเจ้าไปหานั้นดื่ม ¹⁸คือกรุงเยรูซาเล็มและเมืองต่างๆ ของยูดาห์ ทั้งบรรดากษัตริย์และเจ้านายของเมืองนั้น ทำให้ถูกทิ้งร้างและที่ร้างเปล่า เป็นที่เยาะเย้ยและแช่งสาปอย่างทุกวันนี้ ¹⁹ฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์กับบรรดาข้าราชการ และเจ้านายและประชาชนของพระองค์นั้น ²⁰และบรรดาชนต่างด้าวที่อยู่ท่ามกลางเขา บรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินอูส และบรรดากษัตริย์แห่งแผ่นดินฟีลิสเตีย (คือเมืองอัชเคโลน กาซา เอโครน และเมืองอัชโดดที่เหลืออยู่) ²¹เอโดม โมอับและคนอัมโมน ²²บรรดากษัตริย์แห่งเมืองไทระ บรรดากษัตริย์เมืองไซดอนและบรรดากษัตริย์แห่งเมืองชายทะเลฟากโน้น ²³เมืองเดดาน เทมา บุส และบรรดาคนที่โกนผมจอนหู ²⁴บรรดากษัตริย์แห่งอาระเบียและบรรดากษัตริย์แห่งเผ่าที่ปะปนกันอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ²⁵บรรดากษัตริย์แห่งศิมรี และบรรดากษัตริย์แห่งเอลาม และบรรดากษัตริย์แห่งมีเดีย ²⁶บรรดากษัตริย์แห่งเมืองทิศเหนือ ทั้งไกลและใกล้ทีละองค์ และบรรดาราชอาณาจักรแห่งโลกซึ่งอยู่บนพื้นพิภพ และกษัตริย์แห่งเชชัก จะดื่มภายหลังกษัตริย์เหล่านี้
 ²⁷“แล้วเจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า จงดื่มให้เมาแล้วก็อาเจียน จงล้มลงและอย่าลุกขึ้นอีกเลย เนื่องด้วยดาบซึ่งเราจะส่งมาท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย’
 ²⁸“และถ้าเขาปฏิเสธไม่รับถ้วยจากมือของเจ้าดื่ม เจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า เจ้าต้องดื่ม ²⁹เพราะนี่แน่ะ เราได้เริ่มลงโทษเมืองซึ่งเรียกตามชื่อของเราแล้ว และเจ้าจะลอยนวลไปได้โดยไม่ต้องโทษหรือ? พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า เจ้าจะลอยนวลไปไม่ได้ เพราะเรากำลังเรียกดาบเล่มหนึ่งมาเหนือชาวแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
³⁰“เพราะฉะนั้น เจ้าจงเผยพระวจนะเหล่านี้ทั้งสิ้นสู้เขาทั้งหลาย และกล่าวแก่เขาว่า
 ‘พระยาห์เวห์จะเปล่งพระสุรเสียงจากที่สูง
และจากที่พำนักบริสุทธิ์ของพระองค์ พระองค์จะตรัส
 พระองค์จะเปล่งพระสุรเสียงดังสนั่นต่อฝูงแกะของพระองค์
และทรงโห่ร้องอย่างกับคนย่ำองุ่นโห่ร้อง
 ต่อชาวพิภพทั้งสิ้น
³¹เสียงกัมปนาทจะก้องไปทั่วปลายพิภพ
 เพราะพระยาห์เวห์ทรงมีคดีกับบรรดาประชาชาติ
พระองค์ทรงเข้าพิพากษาเนื้อหนังทั้งสิ้น
 ส่วนคนอธรรมนั้น
พระองค์จะทรงฟันเสียด้วยดาบ’ ”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
³²พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
 “นี่แน่ะ เหตุร้ายจะไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้น
และพายุใหญ่จะก่อตัวขึ้นมา
 จากส่วนพิภพโลกที่ไกลที่สุด”
 ³³และบรรดาผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงประหารในวันนั้น จะมีจากปลายโลกข้างนี้ถึงปลายโลกข้างโน้น เขาเหล่านั้นจะไม่มีใครคร่ำครวญให้ หรือรวบรวมหรือฝังไว้ แต่จะเป็นเหมือนมูลสัตว์อยู่บนพื้นดิน
³⁴ท่านผู้เลี้ยงแกะทั้งหลายเอ๋ย จงคร่ำครวญและร้องเถิด
 ท่านเจ้าของฝูงแกะ จงกลิ้งเกลือกในขี้เถ้า
เพราะวันเวลาแห่งการสังหารท่านและวันเวลาที่ท่านต้องกระจัดกระจาย มาถึงแล้ว
 และพวกท่านจะล้มลงเหมือนภาชนะล้ำค่า
³⁵ผู้เลี้ยงแกะจะไม่มีทางหนี
 เจ้าของฝูงแกะไม่มีทางรอด
³⁶จงฟังเสียงร้องของผู้เลี้ยงแกะ
 และเสียงคร่ำครวญของเจ้าของฝูงแกะ
 เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงทำลายลานหญ้าของเขาทั้งหลายเสีย
³⁷และที่อาศัยอันสงบสุขก็ถูกผลาญเสียแล้ว  เนื่องด้วยความกริ้วอันแรงกล้าของพระยาห์เวห์
³⁸พระองค์ทรงออกจากที่ซุ่มของพระองค์อย่างสิงห์หนุ่ม
 เพราะว่าแผ่นดินของเขาทั้งหลายเป็นที่ร้างเปล่า
เนื่องด้วยความกริ้วของผู้กดขี่
 และเนื่องด้วยความกริ้วอันแรงกล้าของพระองค์

เยเรมีย์ 26

คำพยากรณ์ของเยเรมีย์ในพระวิหาร

 ¹ในต้นรัชกาลของเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์ยูดาห์ พระวจนะนี้มาจากพระยาห์เวห์ว่า ²พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “จงยืนอยู่ในลานพระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์ และจงพูดกับเมืองทั้งสิ้นแห่งยูดาห์ ซึ่งมานมัสการในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ คือพูดถ้อยคำที่เราสั่งเจ้าให้พูดกับพวกเขา อย่าเว้นสักคำเดียว ³บางทีพวกเขาจะฟัง และทุกคนจะหันกลับจากทางชั่วร้ายของเขา และเราจะกลับใจไม่ทำการร้ายซึ่งเราเจตนาจะทำต่อพวกเขา เนื่องด้วยการกระทำชั่วร้ายของเขา ⁴เจ้าจงพูดกับพวกเขาว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ถ้าพวกเจ้าไม่ฟังเรา ที่จะดำเนินตามธรรมบัญญัติที่เราได้วางไว้ต่อหน้าเจ้า ⁵และฟังถ้อยคำของบรรดาผู้รับใช้ของเรา คือบรรดาผู้เผยพระวจนะ ซึ่งเราได้ส่งไปหาเจ้าอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เจ้าไม่ฟังนั้น ⁶แล้วเราจะทำให้พระนิเวศนี้เหมือนอย่างชิโลห์ และเราจะทำให้เมืองนี้เป็นคำสาปแก่บรรดาประชาชาติทั่วโลก”
 ⁷บรรดาปุโรหิต ผู้เผยพระวจนะ และประชาชนทั้งสิ้นได้ยินเยเรมีย์พูดถ้อยคำเหล่านี้ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ⁸และเมื่อเยเรมีย์ได้จบคำพูดทั้งสิ้น ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงบัญชาท่านให้พูดแก่ประชาชนนั้น บรรดาปุโรหิตผู้เผยพระวจนะและประชาชนทั้งสิ้นได้จับเยเรมีย์กล่าวว่า “เจ้าจะต้องตาย ⁹ทำไมเจ้าจึงเผยพระวจนะในพระนามของพระยาห์เวห์ว่า ‘พระนิเวศนี้จะเหมือนชิโลห์และเมืองนี้จะร้างเปล่า ไม่มีชาวเมืองอยู่’ ” และประชาชนทั้งสิ้นก็กลุ้มรุมกันมาล้อมเยเรมีย์ที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์
 ¹⁰เมื่อบรรดาเจ้านายแห่งยูดาห์ได้ยินสิ่งเหล่านี้แล้ว ท่านก็ขึ้นมาจากพระราชวังถึงพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และมานั่งในทางเข้าประตูใหม่แห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ¹¹แล้วบรรดาปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะจึงบอกเจ้านายและประชาชนทั้งปวงว่า “ชายคนนี้ควรได้รับโทษถึงตาย เพราะเขาเผยพระวจนะกล่าวโทษเมืองนี้ ดังที่ท่านทั้งหลายได้ยินกับหูของท่านเองแล้ว”
 ¹²เยเรมีย์จึงบอกเจ้านายทั้งสิ้นและประชาชนทั้งปวงว่า “พระยาห์เวห์ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาเผยพระวจนะต่อพระนิเวศและเมืองนี้ ตามถ้อยคำทั้งสิ้นซึ่งท่านทั้งหลายได้ยินมา ¹³เพราะฉะนั้น บัดนี้ท่านทั้งหลายจงแก้ไขทางและการกระทำของท่านและเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และพระยาห์เวห์จะกลับพระทัยจากเหตุร้ายซึ่งพระองค์ได้ทรงกำหนดให้ท่าน ¹⁴แต่ส่วนตัวข้าพเจ้า นี่แน่ะ ข้าพเจ้าอยู่ในมือของพวกท่าน ท่านจงทำต่อข้าพเจ้าตามที่ท่านเห็นดีเห็นชอบเถิด ¹⁵ขอแต่เพียงให้ทราบแน่ว่า ถ้าท่านประหารข้าพเจ้า ท่านจะนำโลหิตไร้ความผิดมาตกบนตัวท่านเองและเมืองนี้และชาวเมืองนี้ เพราะความจริงพระยาห์เวห์ทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาพูดถ้อยคำเหล่านี้ทั้งสิ้นให้เข้าหูของท่าน”
 ¹⁶แล้วเจ้านายและประชาชนทั้งสิ้นได้พูดกับบรรดาปุโรหิต และผู้เผยพระวจนะว่า “ชายผู้นี้ไม่สมควรต้องโทษประหาร เพราะเขาได้พูดกับเราในพระนามของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา” ¹⁷และผู้ใหญ่บางคนแห่งแผ่นดินนั้นก็ลุกขึ้นพูดกับประชาชนทั้งสิ้นที่ชุมนุมกันอยู่ว่า ¹⁸“มีคาห์ชาวเมืองโมเรเชทได้เผยพระวจนะในสมัยเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ และกล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นของยูดาห์ว่า ‘พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า

“เมืองศิโยนจะถูกไถเหมือนไถนา
 กรุงเยรูซาเล็มจะกลายเป็นกองสิ่งปรักหักพัง
 และภูเขาที่ตั้งของนิเวศนั้นจะเป็นที่สูงแห่งป่าไม้” ’

 ¹⁹เฮเซคียาห์กษัตริย์ยูดาห์ และคนยูดาห์ทั้งสิ้นได้ฆ่าท่านเสียหรือ? ท่านยำเกรงพระยาห์เวห์และทูลวิงวอนขอพระยาห์เวห์ และพระยาห์เวห์ได้กลับพระทัยต่อเหตุร้ายซึ่งพระองค์ทรงกำหนดให้เขาเหล่านั้นไม่ใช่หรือ? แต่เรากำลังจะนำเหตุร้ายยิ่งใหญ่มาสู่ตัวเราเอง”
 ²⁰ยังมีชายอีกคนหนึ่งผู้เผยพระวจนะในพระนามของพระยาห์เวห์ ชื่ออุรียาห์ บุตรเชไมยาห์ ชาวคีริยาทเยอาริม ท่านได้เผยพระวจนะกล่าวโทษเมืองนี้ และแผ่นดินนี้เป็นถ้อยคำคล้ายคลึงกับของเยเรมีย์ ²¹และเมื่อกษัตริย์เยโฮยาคิม พร้อมกับบรรดานักรบและบรรดาเจ้านายได้ยินถ้อยคำนี้ พระราชาก็ทรงแสวงหาทางจะสังหารท่านเสีย และเมื่ออุรียาห์ได้ทราบเรื่อง ท่านก็กลัวจึงหนีไปยังอียิปต์ ²²แล้วกษัตริย์เยโฮยาคิมก็ส่งชายบางคน คือเอลนาธันบุตรอัคโบร์และคนอื่นอีกไปยังอียิปต์ ²³และพวกเขาจับอุรียาห์มาจากอียิปต์ และนำท่านมาถวายกษัตริย์เยโฮยาคิม พระองค์ทรงประหารท่านเสียด้วยดาบ และโยนศพเข้าไปในที่ฝังศพของคนสามัญ
 ²⁴แต่อาหิคัมบุตรชาฟานได้ช่วยเหลือเยเรมีย์ ฉะนั้นเยเรมีย์จึงไม่ได้ถูกมอบให้ประชาชนประหารชีวิต