คำกล่าวเพิ่มเติมของคนมีปัญญา

²³ข้อความเหล่านี้เป็นคำกล่าวของคนมีปัญญาด้วย
 การลำเอียงในการตัดสินนั้นไม่ดีเลย
²⁴ผู้ที่กล่าวแก่คนอธรรมว่า “เจ้าไร้ความผิด”
 จะถูกประชาชนแช่งและประชาชาติรังเกียจ
²⁵แต่ผู้ที่ประณามคนอธรรมจะปีติยินดี
 และพรอันดีจะมายังพวกเขา
²⁶คนที่เป็นเพื่อนแท้
 คือคนที่ตอบตรงไปตรงมา
²⁷จงเตรียมงานของเจ้าที่ข้างนอก
 จงทำมันให้พร้อมสำหรับเจ้าที่ในนา
 และหลังจากนั้นก็จงสร้างบ้านของเจ้า
²⁸อย่าเป็นพยานปรักปรำเพื่อนบ้านของเจ้าอย่างไม่มีเหตุ
 และอย่าล่อลวงด้วยปากของเจ้า
²⁹อย่ากล่าวว่า “ข้าจะทำแก่เขาอย่างที่เขาได้ทำแล้วแก่ข้า
 ข้าจะทำตอบแทนเขาตามการกระทำของเขา”
³⁰ข้าผ่านไปที่ไร่นาของคนเกียจคร้าน
 ข้างสวนองุ่นของคนไม่มีสามัญสำนึก
³¹และนี่แน่ะ มีหนามงอกเต็มไปหมด
 หน้าดินก็ปกคลุมด้วยต้นเหงือกหนาม
 และกำแพงหินของมันก็พังลง
³²เมื่อข้ามองดูและได้พิเคราะห์
 ข้าเห็นและได้รับคติสอนใจ
³³“หลับนิด เคลิ้มหน่อย
 กอดมือพักนิดหน่อย”
³⁴แล้วความจนจะมาหาเจ้าอย่างขโมย
 และความขัดสนอย่างคนถืออาวุธ

ชีวิตที่พอพระทัยพระเจ้า

 ¹พี่น้องทั้งหลาย ในที่สุดนี้ เนื่องจากเราได้สอนท่านถึงวิธีดำเนินชีวิตซึ่งจะเป็นที่พอพระทัยพระเจ้า และท่านดำเนินอย่างนั้นอยู่แล้ว เราจึงขอวิงวอนและเตือนสติท่านในพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า จงดำเนินให้ดียิ่งขึ้นอีก ²เพราะพวกท่านทราบคำแนะนำซึ่งเราได้ให้ไว้กับท่านในพระนามของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว ³พระประสงค์ของพระเจ้าเป็นอย่างนี้คือ ให้พวกท่านเป็นคนบริสุทธิ์ คือให้เว้นจากการล่วงประเวณี ⁴ให้ท่านทุกคนรู้จักบังคับร่างกายของตนแปลได้อีกว่า มีภรรยาของตนในทางบริสุทธิ์ และในทางที่มีเกียรติ ⁵ไม่ใช่ด้วยราคะตัณหาเหมือนอย่างคนต่างชาติที่ไม่รู้จักพระเจ้า ⁶อย่าล่วงเกินและทำผิดต่อพี่น้องในเรื่องนี้เลย เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นผู้ทรงลงโทษคนที่ทำผิดอย่างนั้น เหมือนอย่างที่เราได้เตือนสอนและบอกไว้ก่อนแล้ว ⁷เพราะพระเจ้าไม่ได้ทรงเรียกเราให้เป็นคนลามก แต่ทรงเรียกให้เป็นคนบริสุทธิ์ ⁸เหตุฉะนั้นคนที่ปฏิเสธคำสอนนี้ไม่ได้ปฏิเสธมนุษย์เท่านั้น แต่ได้ปฏิเสธพระเจ้า ผู้ประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระองค์ให้แก่ท่าน
 ⁹ส่วนเรื่องการรักพี่น้องนั้น ไม่จำเป็นที่จะให้ใครเขียนถึงพวกท่านอีก เพราะพระเจ้าทรงสอนท่านเองให้รักกันอยู่แล้ว ¹⁰ความจริงท่านได้ประพฤติต่อพี่น้องทุกคนทั่วแคว้นมาซิโดเนียเช่นนั้นอยู่ แต่พี่น้องทั้งหลาย ขอให้ท่านทำอย่างนี้มากขึ้นอีก ¹¹และจงตั้งเป้าว่าจะอยู่อย่างสงบ และทำกิจธุระส่วนของตน และทำงานด้วยมือของตนเอง เหมือนอย่างที่เรากำชับท่านแล้ว ¹²เพื่อพวกท่านจะได้เป็นที่นับถือของคนภายนอก และไม่ต้องรบกวนใครภาษากรีกแปลตรงตัวว่า และจะไม่ขัดสนสิ่งใดเลย

การเสด็จกลับมาขององค์พระผู้เป็นเจ้า

 ¹³พี่น้องทั้งหลาย เราไม่อยากให้ท่านขาดความเข้าใจเรื่องคนที่ล่วงหลับไปแล้ว เพื่อท่านจะไม่เป็นทุกข์โศกเศร้า อย่างคนอื่นๆ ที่ไม่มีความหวัง ¹⁴เพราะในเมื่อเราเชื่อว่าพระเยซูสิ้นพระชนม์และคืนพระชนม์แล้ว โดยพระเยซูนั้น พระเจ้าจะทรงนำบรรดาคนที่ล่วงหลับไปแล้วนั้นมากับพระองค์ ¹⁵ตามพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้า เราขอบอกพวกท่านข้อนี้ว่า เราที่ยังมีชีวิตอยู่และคอยองค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมา จะไม่ล่วงหน้าไปก่อนพวกที่ล่วงหลับไปแล้ว ¹⁶คือว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จมาจากสวรรค์ด้วยพระดำรัสสั่ง ด้วยเสียงเรียกของหัวหน้าทูตสวรรค์และด้วยเสียงแตรของพระเจ้า และทุกคนที่ตายแล้วในพระคริสต์จะเป็นขึ้นมาก่อน
 ¹⁷หลังจากนั้นพระเจ้าจะทรงรับพวกเราซึ่งยังมีชีวิตอยู่ขึ้นไปในเมฆพร้อมกับคนเหล่านั้น และจะได้พบองค์พระผู้เป็นเจ้าในฟ้าอากาศ อย่างนั้นแหละ เราก็จะอยู่กับองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นนิตย์ ¹⁸เพราะฉะนั้น จงหนุนใจกันด้วยถ้อยคำเหล่านี้เถิด

ประณามผู้เผยพระวจนะเท็จ

⁹เกี่ยวกับเรื่องบรรดาผู้เผยพระวจนะนั้น
 ใจข้าเป็นทุกข์อยู่ภายในข้า
และกระดูกทั้งสิ้นของข้าก็สั่น
 ข้าเป็นเหมือนคนเมา
ข้าเป็นเหมือนคนไร้สติเพราะเหล้าองุ่น
 เนื่องด้วยพระยาห์เวห์
 และพระวจนะบริสุทธิ์ของพระองค์
¹⁰เพราะว่า แผ่นดินนั้นเต็มด้วยคนล่วงประเวณี
 ด้วยเหตุคำสาปแช่ง แผ่นดินนั้นก็ไว้ทุกข์
และลานหญ้าในถิ่นทุรกันดารก็แห้งไป
 วิถีของเขาทั้งหลายก็ชั่วช้า
 และอำนาจของเขาก็ไม่เป็นธรรม
¹¹“ทั้งผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตก็อธรรม
 แม้ในนิเวศของเรา เราก็ได้เห็นความชั่วของเขา”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
¹²“เพราะฉะนั้น หนทางของเขาทั้งหลาย
 จะเป็นเหมือนทางลื่นในความมืดแก่เขา
เขาจะถูกขับไล่เข้าไปและล้มลงในนั้น
 เพราะเราจะนำเหตุร้ายมาเหนือเขา
ในปีแห่งการลงโทษเขา”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
¹³“ในบรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งสะมาเรีย
 เราได้เห็นสิ่งที่ไม่เหมาะอย่างยิ่ง
พวกเขาได้เผยพระวจนะในนามของพระบาอัล
 และได้ให้อิสราเอลประชากรของเราหลงไป
¹⁴แต่ในบรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งเยรูซาเล็ม
 เราได้เห็นสิ่งน่าหวาดหวั่น
พวกเขาล่วงประเวณีและดำเนินอยู่ในความมุสา
 เขาหนุนกำลังมือของผู้ทำความชั่ว
จึงไม่มีใครหันจากความอธรรมของเขา
 ทุกคนกลายเป็นเหมือนโสโดม แก่เรา
 และชาวเมืองนั้นก็เหมือนเมืองโกโมราห์”
¹⁵เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพจึงตรัสเกี่ยวกับผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นว่า
 “นี่แน่ะ เราจะเลี้ยงเขาด้วยบอระเพ็ด
และให้น้ำมีพิษเขาดื่ม
 เพราะว่าความอธรรมได้ออกไปทั่วแผ่นดินนี้
 จากผู้เผยพระวจนะแห่งเยรูซาเล็ม”
¹⁶พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า “อย่าฟังถ้อยคำของผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยให้ท่านฟัง ทำให้ท่านเต็มด้วยความหวังลมๆ แล้งๆ เขากล่าวถึงนิมิตในใจของเขาเอง ไม่ใช่จากพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ ¹⁷เขาพูดกับคนที่ดูหมิ่นพระวจนะของพระยาห์เวห์เสมอว่า ‘ท่านจะสุขสบาย’ และแก่ทุกคนที่ดื้อตามใจของตนเอง เขากล่าวว่า ‘จะไม่มีเหตุร้ายมาถึงเจ้า’ ”
¹⁸เพราะว่าใครเล่าที่ได้ยืนอยู่ในที่ประชุมของพระยาห์เวห์
 ที่จะพิเคราะห์เห็นและฟังพระวจนะของพระองค์?
 หรือใครที่ใส่ใจในพระวจนะของพระองค์และเชื่อฟัง?
¹⁹นี่แน่ะ พายุของพระยาห์เวห์
 คือพระพิโรธได้ออกไปแล้ว
เป็นพายุหมุนรุนแรง
 มันจะวนเหนือศีรษะของคนอธรรม ²⁰ความกริ้วของพระยาห์เวห์จะไม่หันกลับ
 จนกว่าพระองค์จะทรงทำให้สำเร็จ
ตามพระเจตนาในพระทัยของพระองค์
 ภายหลังพวกเจ้าจะเข้าใจเรื่องนี้แจ่มแจ้ง
²¹“เราไม่ได้ส่งผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นไป
 แต่พวกเขายังวิ่งไป
เราไม่ได้พูดกับเขา
 แต่เขายังเผยพระวจนะ
²²แต่ถ้าเขาทั้งหลายได้ยืนอยู่ในที่ประชุมของเรา
 เขาก็คงจะได้ป่าวร้องถ้อยคำของเราต่อประชากรของเรา
และคงจะได้ให้พวกเขาหันกลับจากทางชั่วของเขา
 และหันกลับจากการกระทำชั่วช้าของเขาแล้ว”
 ²³พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เราเป็นพระเจ้าที่อยู่ใกล้ ไม่ใช่พระเจ้าที่อยู่ไกลด้วยหรือ?” ²⁴พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ใครจะซ่อนตัวจากเราไปอยู่ในที่ลี้ลับเพื่อเราจะไม่เห็นเขาได้หรือ? เราไม่ได้อยู่เต็มฟ้าสวรรค์และโลกหรือ?” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ²⁵“เราได้ยินผู้เผยพระวจนะผู้ซึ่งเผยพระวจนะเท็จในนามของเราได้กล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าฝันไป ข้าพเจ้าฝันไป’ ²⁶จะเป็นเช่นนี้ไปอีกนานสักเท่าใด? พวกผู้เผยพระวจนะคิดได้อย่างนี้หรือ? คือผู้เผยพระวจนะเท็จตามการหลอกลวงในใจของตน ²⁷ผู้มุ่งหมายจะทำให้ประชากรของเราลืมชื่อเรา โดยความฝันของพวกเขาซึ่งเล่าสู่กันฟัง อย่างกับบรรพบุรุษของเขาที่ลืมชื่อเรา ไปติดตามพระบาอัล ²⁸จงให้ผู้เผยพระวจนะที่ฝันเล่าความฝัน แต่ให้คนที่มีถ้อยคำของเรากล่าวถ้อยคำของเราอย่างสุจริต เพราะฟางข้าวจะเปรียบอะไรกับข้าวได้?” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ²⁹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “ถ้อยคำของเราเหมือนไฟและเหมือนค้อนที่ทุบหินให้แตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่ใช่หรือ?” ³⁰พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ เราต่อสู้กับบรรดาผู้เผยพระวจนะ ผู้ขโมยถ้อยคำของเราจากกันและกัน” ³¹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ เราต่อสู้กับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้ใช้ลิ้นของเขากล่าวว่า ‘องค์เจ้านายตรัสว่า’ ³²นี่แน่ะ เราต่อสู้คนเหล่านั้นที่เผยความฝันเท็จ” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “และผู้ซึ่งบอกและนำประชากรของเราให้หลงไป โดยคำมุสาอย่างไม่ยั้งคิดของเขา เมื่อเราไม่ได้ใช้เขาหรือสั่งเขา เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่เป็นประโยชน์แก่ชนชาตินี้อย่างใดเลย” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ³³“เมื่อมีประชาชนคนหนึ่งคนใด หรือผู้เผยพระวจนะคนใด หรือปุโรหิตคนใด ถามเจ้าว่า ‘อะไรเป็นครุวาท ของพระยาห์เวห์?’ เจ้าจงตอบเขาว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสว่า พวกเจ้านั่นแหละเป็นภาระ และเราจะโยนเจ้าไปเสีย’ ³⁴และส่วนผู้เผยพระวจนะ ปุโรหิต หรือประชาชนผู้หนึ่งผู้ใดซึ่งพูดว่า ‘ครุวาทของพระยาห์เวห์’ เราจะลงโทษผู้นั้นและครอบครัวของเขา ³⁵พวกเจ้าจงพูดดังนี้ คือทุกคนพูดกับเพื่อนบ้านของตน หรือทุกคนพูดกับพี่น้องของตนว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงตอบว่าอะไร?’ หรือ ‘พระยาห์เวห์ตรัสว่าอะไร?’ ³⁶แต่อย่าเอ่ยว่า ‘ครุวาทของพระยาห์เวห์’ อีกเลย เพราะว่าครุวาทนั้นเป็นคำของแต่ละคน และเจ้าได้ผันแปรพระวจนะของพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่คือพระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าของพวกเรา ³⁷เจ้าจงกล่าวกับผู้เผยพระวจนะดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงตอบท่านว่าอะไร?’ หรือ ‘พระยาห์เวห์ตรัสว่าอะไร?’ ³⁸แต่ถ้าพวกเจ้าพูดว่า ‘ครุวาทของพระยาห์เวห์’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เพราะพวกเจ้าได้กล่าวคำเหล่านี้ว่า ‘ครุวาทของพระยาห์เวห์’ เมื่อเราใช้ไปหาเจ้าว่า เจ้าอย่าพูดว่า ‘ครุวาทของพระยาห์เวห์’ ³⁹เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ เราจะยกเจ้าทั้งหลายขึ้นแน่ และโยนเจ้าไปเสียจากหน้าเรา ทั้งเจ้าและเมืองซึ่งเราได้ให้แก่เจ้าและแก่บรรพบุรุษของเจ้า ⁴⁰และเราจะนำการตำหนิเป็นนิตย์และความอายเป็นนิตย์มาเหนือเจ้าทั้งหลาย ซึ่งจะไม่ลืมเลย”

เยเรมีย์ 24

มะเดื่อดีและเลว

 ¹หลังจากเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้จับเยโคนิยาห์คนเดียวกับโคนิยาห์ หรือเยโฮยาคีนโอรสของเยโฮยาคิมกษัตริย์ยูดาห์ไปเป็นเชลยจากเยรูซาเล็ม พร้อมกับเจ้านายแห่งยูดาห์ ทั้งพวกช่างและช่างเหล็ก และนำเขามายังกรุงบาบิโลนแล้ว พระยาห์เวห์ก็ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าดังนี้ นี่แน่ะ มีกระจาดสองใบใส่มะเดื่อวางไว้หน้าพระวิหารของพระยาห์เวห์ ²กระจาดใบหนึ่งมีมะเดื่ออย่างดียอดเยี่ยมเหมือนมะเดื่อที่สุกต้นฤดู แต่กระจาดอีกใบหนึ่งนั้นมีมะเดื่ออย่างเลวทีเดียว เลวจนรับประทานไม่ได้ ³และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร?” ข้าพเจ้าทูลตอบว่า “เห็นมะเดื่อที่ดีก็ดีมากและที่เลวก็เลวมาก เลวจนรับประทานไม่ได้ พระเจ้าข้า”
 ⁴แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าว่า ⁵“พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า ก็เหมือนอย่างมะเดื่อที่ดีเหล่านี้แหละ เราจะถือว่าพวกเหล่านั้นที่ถูกกวาดไปจากยูดาห์ยังดีอยู่ คือผู้ที่เราได้ส่งไปจากสถานที่นี้ไปสู่แผ่นดินของคนเคลเดีย ⁶เราจะตั้งตาดูเขาเพื่อจะทำความดี และเราจะพาเขาทั้งหลายกลับมายังแผ่นดินนี้อีก เราจะสร้างเขาขึ้นและจะไม่รื้อลง เราจะปลูกฝังเขาและไม่ถอนเขาเสีย ⁷เราจะให้จิตใจแก่เขาที่จะรู้จักว่าเราคือพระยาห์เวห์ และเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา เพราะเขาจะกลับมาหาเราด้วยความเต็มใจ
 ⁸“แต่พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เหมือนอย่างมะเดื่อที่เลวซึ่งเลวมากจนรับประทานไม่ได้นั้น เราจะทำต่อเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ทั้งเจ้านายของเขา และชาวเยรูซาเล็มที่เหลืออยู่ผู้ซึ่งยังค้างอยู่ในแผ่นดินนี้ และผู้ที่ยังอาศัยอยู่ในอียิปต์ ⁹เราจะทำให้เขาเป็นที่หวาดกลัว เป็นสิ่งร้ายแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นในโลก ให้เป็นที่ถูกตำหนิ เป็นภาษิต เป็นคำเยาะเย้ย และเป็นคำแช่งทั่วไปทุกแห่งซึ่งเราขับไล่เขาให้ไปอยู่นั้น ¹⁰และเราจะส่งดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาดมายังเขา จนเขาถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงจากแผ่นดินซึ่งเราได้ให้แก่เขาและแก่บรรพบุรุษของเขา”

เยเรมีย์ 25

คำพยากรณ์ถึงการเป็นเชลยในบาบิโลน

 ¹มีถ้อยคำมาถึงเยเรมีย์เกี่ยวด้วยเรื่องชนชาติยูดาห์ทั้งสิ้น ในปีที่ 4 แห่งรัชกาลเยโฮยาคิม โอรสของโยสิยาห์กษัตริย์ยูดาห์ (ปีนั้นเป็นปีต้นรัชกาลของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์บาบิโลน) ²ซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะได้กล่าวแก่ประชาชนยูดาห์ และแก่ชาวเยรูซาเล็มทั้งสิ้นว่า ³“ตั้งแต่ปีที่ 13 ในสมัยของกษัตริย์โยสิยาห์ โอรสของอาโมนกษัตริย์ยูดาห์ จนถึงวันนี้เป็นเวลา 23 ปี พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ได้บอกแก่ท่านทั้งหลายอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ท่านก็ไม่ฟัง ⁴ท่านไม่ฟังหรือเอียงหูของท่านฟัง แม้ว่าพระยาห์เวห์ทรงส่งบรรดาผู้เผยพระวจนะผู้รับใช้ของพระองค์มาครั้งแล้วครั้งเล่า ⁵กล่าวว่า ‘บัดนี้ทุกคนจงหันกลับจากทางชั่วของตนและจากการกระทำผิดของตน เพื่อจะได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์ประทานแก่เจ้าและบรรพบุรุษของเจ้าตั้งแต่โบราณและต่อไปเป็นนิตย์ ⁶อย่าไปติดตามพระอื่นๆ เพื่อจะปรนนิบัติและนมัสการพระเหล่านั้น หรือยั่วเย้าเราให้โกรธด้วยผลงานแห่งมือของเจ้า แล้วเราจะไม่ทำอันตรายแก่เจ้า’ ⁷พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘แม้กระนั้นพวกเจ้าก็ไม่ฟังเรา และเจ้าจึงได้ยั่วเย้าเราให้กริ้วด้วยผลงานจากมือของเจ้า ซึ่งเป็นผลร้ายแก่เจ้าเอง’ ⁸“เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพจึงตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะเจ้าไม่เชื่อฟังถ้อยคำของเรา’ ⁹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘นี่แน่ะ เราจะเรียกชนเผ่าทั้งสิ้นของทิศเหนือและเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์บาบิโลนผู้รับใช้ของเรา และเราจะนำเขาทั้งหลายมาต่อสู้แผ่นดินนี้และชาวเมืองนี้และบรรดาประชาชาติเหล่านี้ซึ่งอยู่ล้อมรอบ เราจะทำลายเขาทั้งหลายให้สิ้น และเราจะทำให้เขาเป็นที่หวาดหวั่นและเป็นที่เยาะเย้ยและเป็นที่ทิ้งร้างเป็นนิตย์ ¹⁰ยิ่งกว่านั้นอีก เราจะกำจัดเสียงบันเทิงและเสียงร่าเริง เสียงเจ้าบ่าวและเสียงเจ้าสาว เสียงหินโม่และแสงตะเกียงเสียจากเจ้า ¹¹แผ่นดินนี้ทั้งสิ้นจะถูกทิ้งร้างและเป็นที่ร้างเปล่า และบรรดาประชาชาติเหล่านี้จะปรนนิบัติกษัตริย์แห่งบาบิโลนอยู่ 70 ปี ¹²พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เมื่อครบ 70 ปีแล้ว เราจะลงโทษกษัตริย์บาบิโลนและชนชาตินั้น คือแผ่นดินของคนเคลเดียเพราะความผิดบาปของเขาทั้งหลาย เราจะทำให้แผ่นดินนั้นถูกทิ้งร้างอยู่เป็นนิตย์ ¹³เราจะนำให้ถ้อยคำทั้งสิ้นสำเร็จที่แผ่นดินนั้น คือถ้อยคำที่เราได้กล่าวสู้เมืองนั้น คือทุกสิ่งที่เขียนไว้ในหนังสือนี้ ซึ่งเยเรมีย์ได้เผยพระวจนะแก่ประชาชาติทั้งสิ้น ¹⁴เพราะว่าหลายประชาชาติและบรรดามหากษัตริย์จะทำให้เขาเหล่านั้นเป็นทาสด้วย และเราจะตอบแทนเขาทั้งหลายตามการกระทำและผลงานจากมือของเขา’ ”