¹⁵อย่าซุ่มทำร้ายที่อาศัยของคนชอบธรรมอย่างที่คนอธรรมทำ
 อย่าทำลายที่พักของเขา
¹⁶เพราะคนชอบธรรมล้มลงเจ็ดครั้งแล้วก็ลุกขึ้นอีก
 แต่คนอธรรมจะสะดุดล้มลงในความยากลำบาก
¹⁷อย่าเปรมปรีดิ์เมื่อศัตรูของเจ้าล้ม
 และอย่าให้ใจของเจ้ายินดีเมื่อเขาสะดุด
¹⁸เกรงว่าพระยาห์เวห์จะทอดพระเนตรและไม่พอพระทัย
 และทรงหันความกริ้วจากเขาเสีย
¹⁹อย่าฉุนเฉียวเพราะคนทำบาป
 และอย่าอิจฉาคนอธรรม
²⁰เพราะคนชั่วไม่มีอนาคต
 ประทีปของคนอธรรมจะถูกดับเสีย
²¹ลูกเอ๋ย จงยำเกรงพระยาห์เวห์และพระราชา
 อย่าคบค้ากับพวกกบฏ
²²เพราะภัยพิบัติของพวกเขาจะอุบัติขึ้นโดยพลัน
 และใครจะทราบถึงความพินาศที่จะมาจากพระองค์ทั้งสองเล่า?

 ¹เพราะฉะนั้นเมื่อพระเจ้าทรงทำให้พวกท่านเป็นขึ้นมาด้วยกันกับพระคริสต์แล้ว ก็จงแสวงหาสิ่งที่อยู่เบื้องบนในที่ซึ่งพระคริสต์สถิตอยู่ คือประทับอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า ²จงเอาใจใส่สิ่งที่อยู่เบื้องบน ไม่ใช่สิ่งที่อยู่บนแผ่นดินโลก ³เพราะว่าท่านตายแล้ว และชีวิตของพวกท่านซ่อนไว้กับพระคริสต์ในพระเจ้า ⁴เมื่อพระคริสต์ผู้ทรงเป็นชีวิตของท่านทั้งหลายทรงปรากฏ ในเวลานั้นท่านก็จะปรากฏพร้อมกับพระองค์ในศักดิ์ศรีด้วย
 ⁵เพราะฉะนั้นจงประหารโลกียวิสัยภาษากรีกแปลตรงตัวว่า ประหารอวัยวะบนแผ่นดินโลกในตัวท่าน คือการล่วงประเวณี การโสโครก ราคะตัณหา ความปรารถนาชั่ว และความโลภ (ซึ่งเป็นการบูชารูปเคารพ) ⁶สิ่งเหล่านี้ เป็นเหตุให้พระพิโรธของพระเจ้ามาถึง [คนเหล่านั้นที่ไม่เชื่อฟัง]สำเนาโบราณบางฉบับไม่มีข้อความนี้ ⁷เมื่อก่อนพวกท่านก็เคยดำเนินชีวิตแบบนี้ คือมีชีวิตอยู่กับสิ่งเหล่านี้ ⁸แต่บัดนี้ท่านทั้งหลายจงละทิ้งสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด คือความโกรธ ความฉุนเฉียว การคิดร้าย การใส่ร้าย และคำพูดหยาบโลนที่ออกจากปากของท่าน ⁹อย่าพูดโกหกต่อกันและกัน เพราะว่าท่านได้ปลดวิสัยมนุษย์เก่า กับพฤติกรรมของมนุษย์นั้นแล้ว ¹⁰และสวมวิสัยมนุษย์ใหม่ ที่กำลังได้รับการสร้างขึ้นใหม่ตามพระฉายาของพระองค์ผู้ทรงสร้าง เพื่อให้รู้จักพระเจ้า ¹¹การนี้ไม่มีกรีกหรือยิว คนที่เข้าสุหนัตหรือไม่เข้าสุหนัต อนารยชนและคนป่าเถื่อน ไม่มีทาสหรือเสรีชน แต่ว่าพระคริสต์ทรงเป็นทุกสิ่ง และทรงอยู่ในทุกสิ่ง
 ¹²เพราะฉะนั้นในฐานะเป็นพวกที่พระเจ้าทรงเลือก พวกที่บริสุทธิ์ และพวกที่ทรงรัก จงสวมใจเมตตา ใจกรุณา ใจถ่อม ใจสุภาพอ่อนโยน ใจอดทน ¹³จงอดทนต่อกันและกัน และถ้าใครมีเรื่องราวต่อกัน ก็จงให้อภัยกัน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้อภัยพวกท่านอย่างไร ท่านก็จงทำอย่างนั้นด้วย ¹⁴แล้วจงสวมความรักทับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด ความรักผูกพันทุกสิ่งไว้อย่างสมบูรณ์ ¹⁵และจงให้สันติสุขของพระคริสต์นำพาจิตใจภาษากรีกแปลตรงตัวว่า เป็นผู้ตัดสินในจิตใจของท่านทั้งหลาย พระเจ้าทรงเรียกท่านให้มาเป็นกายเดียวกันก็เพื่อสันติสุขนี้ และจงมีใจขอบพระคุณ ¹⁶จงให้พระวจนะของพระคริสต์อยู่ในพวกท่านอย่างบริบูรณ์ จงสั่งสอนและเตือนสติกันด้วยปัญญาทั้งสิ้น จงร้องเพลงสดุดี เพลงนมัสการ และเพลงฝ่ายจิตวิญญาณด้วยการขอบพระคุณพระเจ้าในใจของท่าน ¹⁷และเมื่อท่านทั้งหลายทำสิ่งใดไม่ว่าจะด้วยวาจาหรือด้วยการประพฤติ จงทำทุกสิ่งในพระนามของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า และขอบพระคุณพระเจ้าพระบิดา โดยทางพระองค์

หน้าที่ทางสังคมของชีวิตใหม่

¹⁸ภรรยาทั้งหลายจงยอมเชื่อฟังสามีของตน ซึ่งเป็นสิ่งที่สมควรในองค์พระผู้เป็นเจ้า ¹⁹สามีทั้งหลายจงรักภรรยาของตน และอย่าทำรุนแรงต่อพวกนาง ²⁰บุตรทั้งหลายจงเชื่อฟังบิดามารดาของตนในทุกเรื่อง เพราะสิ่งนี้เป็นที่ชอบพระทัยขององค์พระผู้เป็นเจ้า ²¹บิดาทั้งหลายก็อย่ายั่วบุตรของตนให้ขัดเคืองใจ เพื่อว่าพวกเขาจะไม่ท้อใจ ²²ทาสทั้งหลายจงเชื่อฟังนายของตนในโลกนี้ทุกอย่าง ไม่เฉพาะแต่เมื่ออยู่ในสายตาเหมือนอย่างพวกประจบสอพลอ แต่ทำด้วยจริงใจโดยความเกรงกลัวองค์พระผู้เป็นเจ้า ²³ไม่ว่าพวกท่านจะทำสิ่งใด ก็จงทำด้วยความเต็มใจเหมือนทำถวายองค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่ใช่เหมือนทำต่อมนุษย์ ²⁴ท่านทั้งหลายก็รู้ว่า ท่านจะได้รับมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นบำเหน็จ เพราะท่านกำลังรับใช้พระคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่ ²⁵ส่วนคนที่ทำความผิดก็จะได้รับผลตามความผิดที่เขาได้ทำ และจะไม่มีการเห็นแก่หน้าใครเลย

โคโลสี 4

 ¹นายทั้งหลายจงทำต่อทาสของตนอย่างยุติธรรมและเท่าเทียมกัน เพราะท่านทั้งหลายก็รู้ว่าท่านมีเจ้านายองค์หนึ่งในสวรรค์ด้วย

ความแห้งแล้งอย่างยิ่ง

 ¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงเยเรมีย์ เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า

²“ยูดาห์ไว้ทุกข์
 และประตูเมืองทั้งหลายของเธอก็อ่อนกำลังลง
ประชาชนของเธอก็คร่ำครวญอยู่บนแผ่นดิน
 และเสียงร้องของเยรูซาเล็มก็ดังขึ้น
³พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ
 พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ
เห็นว่าไม่มีน้ำ
 เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า
เขาอับอายและขายหน้า
 จึงคลุมศีรษะเสีย
⁴เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง
 เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน
พวกชาวนาก็อับอาย
 จึงคลุมศีรษะเสีย
⁵แม้กวางตัวเมียที่อยู่ในท้องทุ่งก็ละทิ้งลูกที่ตกใหม่เสีย
 เพราะว่าไม่มีหญ้า
⁶ลาป่ายืนอยู่บนที่สูงโล่ง
 มันหอบเหมือนกับหมาป่า
ตาของมันก็มืดมัว
 เพราะว่าไม่มีพืชผัก”
⁷“แม้ว่าความผิดบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายก็เป็นพยานปรักปรำข้าพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงโปรดเถิด เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์
บรรดาความไม่ซื่อสัตย์ของข้าพระองค์ทั้งหลายก็มากมาย
 ข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปต่อพระองค์
⁸ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงเป็นความหวังแห่งอิสราเอล
 เป็นพระผู้ช่วยของเขาในยามลำบาก
ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนแขกเมืองในแผ่นดิน
 หรือเหมือนคนเดินทางแวะอาศัยเพียงคืนเดียว?
⁹ทำไมพระองค์จึงทรงเป็นเหมือนชายที่งุนงง
 หรือเหมือนชายฉกรรจ์แต่ช่วยใครไม่ได้?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ แม้กระนั้นก็ดีพระองค์สถิตท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลาย
 คนเขาเรียกพวกข้าพระองค์โดยพระนามของพระองค์
 ขออย่าทรงละทิ้งข้าพระองค์ทั้งหลาย”
¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า
 “ด้วยเหตุที่พวกเขารักจะพเนจรไป
ไม่ยับยั้งเท้าของตนไว้
 ฉะนั้นพระยาห์เวห์จึงไม่ทรงโปรดปรานเขา
พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดบาปของเขา
 และลงโทษบาปของเขา”
 ¹¹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อย่าอธิษฐานเพื่อความอยู่เย็นเป็นสุขของชนชาตินี้เลย ¹²แม้ว่าเขาอดอาหารเราก็จะไม่ฟังเสียงร้องของเขา แม้เขาถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาเราก็จะไม่ยอมรับ แต่เราจะผลาญเขาเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหารและด้วยโรคระบาด”

ประณามผู้เผยพระวจนะเท็จ

 ¹³แล้วข้าพเจ้าพูดว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พวกผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่เขาว่า ‘พวกเจ้าจะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร แต่เราจะให้สันติภาพที่แน่นอนแก่เจ้าในสถานที่นี้’ ” ¹⁴และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นเผยพระวจนะเท็จในนามของเรา เราไม่ได้ใช้พวกเขา และเราไม่ได้บัญชาเขาหรือพูดกับเขา เขาเผยนิมิตเท็จแก่พวกเจ้าเป็นการทำนายที่ไร้ค่า เป็นการล่อลวงของจิตใจเขาเอง ¹⁵ฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้พวกเขาและผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วยดาบและการกันดารอาหาร ¹⁶และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ตามถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบ จะไม่มีใครฝังเขา คือทั้งตัวเขา ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทความชั่วร้ายของเขาสนองตอบเขา
¹⁷“เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า
 ‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวัน
อย่าให้หยุดยั้ง
 เพราะประชากรของเราต้องเจ็บปวดด้วยบาดแผลฉกรรจ์
 ด้วยถูกตีอย่างหนักมาก
¹⁸ถ้าเราออกไปตามท้องทุ่ง
 ก็เห็นคนที่ถูกฆ่าด้วยดาบ
ถ้าเราเข้าไปในเมือง
 ก็เห็นคนเจ็บป่วยเนื่องจากการกันดารอาหาร
เพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิต
 ต่างก็ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”
 ประชาชนทูลขอพระเมตตา
¹⁹พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์อย่างสิ้นเชิงแล้วหรือ?
 พระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือ?
ทำไมพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลาย
 จนเกินกว่าที่จะรักษาข้าพระองค์ให้หายได้?
ข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพ แต่ไม่พบสิ่งดีใดๆ เลย
 ข้าพระองค์มองหาเวลาเยียวยา แต่ดูสิ มีแต่ความสยดสยอง
²⁰ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทั้งหลาย   ขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์
 และความผิดบาปของบรรพบุรุษของข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์
²¹เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์
 ขออย่าให้พระที่นั่งรุ่งเรืองของพระองค์ต้องเสื่อมเสีย
 ขอทรงระลึกถึงและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
²²ในบรรดารูปเคารพแห่งประชาชาติมีพระองค์ใดเล่าที่บันดาลให้เกิดฝนได้?
 หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเองได้หรือ?
ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์
 พระองค์คือพระเจ้าที่ทรงทำอย่างนั้นได้ไม่ใช่หรือ?
พวกข้าพระองค์หวังในพระองค์
 เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น

เยเรมีย์ 15

การลงโทษที่ไม่อาจหลีกหนีได้

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “แม้ว่าโมเสสและซามูเอลจะมายืนอยู่ต่อหน้าเรา จิตใจของเราจะไม่หันไปหาชนชาตินี้ ไล่เขาทั้งหลายออกไปให้พ้นสายตาของเรา แล้วให้เขาไป ²และเมื่อเขาถามเจ้าว่า ‘เราจะไปที่ไหน?’ เจ้าจงพูดกับเขาว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 คนเหล่านั้นที่ถูกกำหนดให้แก่โรคระบาดจะไปเป็นโรค  ระบาด
  คนที่ถูกกำหนดให้แก่ดาบจะโดนดาบ
 คนที่ถูกกำหนดให้แก่การกันดารอาหาร จะพบการกันดารอาหาร
  คนที่ถูกกำหนดให้แก่การเป็นเชลยจะเป็นเชลย”
³พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราจะกำหนดสี่อย่างไว้เหนือเขาคือ ดาบสังหาร สุนัขลากไป นกในอากาศ และสัตว์บนแผ่นดินโลกกัดกินและทำลาย ⁴และเราจะทำให้เขาเป็นความหวาดกลัวแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินโลก เนื่องจากการกระทำซึ่งมนัสเสห์โอรสเฮเซคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ทรงกระทำในเยรูซาเล็ม
 ⁵เยรูซาเล็มเอ๋ย ใครจะสงสารเจ้า
  หรือใครจะเสียใจกับเจ้า
 ใครจะแวะมาถามทุกข์สุขของเจ้า?
⁶เจ้าได้ปฏิเสธเรา”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
  “เจ้าถอยหลังเรื่อยไป
 เราจึงได้เหยียดมือออกไปต่อสู้เจ้าและทำลายเจ้า
  เราเอือมต่อการผ่อนผันแล้ว
 ⁷เราฝัดพวกเขาด้วยส้อมฝัดข้าว
  ที่ประตูทั้งหลายของเมืองนั้น
 เราทำให้ลูกของเขาตาย เราทำลายประชากรของเรา
  เขาทั้งหลายไม่ได้หันกลับจากทางของเขา
 ⁸จำนวนหญิงม่ายของเขาจะมาก
  ยิ่งกว่าทรายชายทะเล
 ณ เวลาเที่ยงวัน เรานำผู้ทำลาย
  มายังบรรดาแม่ของคนหนุ่มทั้งหลาย
 เราทำให้ความระทมเหลือแสนและความสยดสยอง
  ตกเหนือเธอโดยฉับพลัน
 ⁹เธอผู้มีบุตรเจ็ดคนก็อ่อนกำลัง
  เธอสลบไปแล้ว
 ดวงอาทิตย์ของเธอตกเมื่อยังวันอยู่
  เธอต้องอับอายและขายหน้า
 เราจะมอบผู้ที่เหลืออยู่ให้แก่ดาบ
  ต่อหน้าศัตรูของเขา”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

เยเรมีย์ร้องทุกข์อีกและได้รับการย้ำให้แน่ใจ

 ¹⁰แม่จ๋า วิบัติแก่ฉัน ที่แม่คลอดฉันมา เป็นคนที่ทำให้เกิดการแก่งแย่งและการชิงดีทั่วทั้งแผ่นดิน ฉันไม่ได้ให้ยืม หรือฉันก็ไม่ได้ยืมเขา แต่ทุกคนแช่งฉัน ¹¹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เราไม่ได้ปลดปล่อยเจ้าเพราะประสงค์ดีหรือ? เราไม่ได้ให้ศัตรูมาอ้อนวอนต่อเจ้าในเวลาลำบากและในเวลาทุกข์ใจหรือ? ¹²มีใครสามารถหักเหล็กได้หรือ คือเหล็กจากทิศเหนือและทองสัมฤทธิ์?
 ¹³“ความมั่งคั่งและทรัพย์สมบัติของเจ้า เราจะมอบให้เป็นของริบโดยไม่คิดค่าเพราะบาปทั้งสิ้นของเจ้า ตลอดทั่วดินแดนของเจ้า ¹⁴เราจะทำให้เจ้าต้องปรนนิบัติศัตรูของเจ้าในแผ่นดินซึ่งเจ้าไม่รู้จักเพราะความโกรธของเรา ไฟจึงถูกจุดขึ้น ซึ่งจะไหม้อยู่เป็นนิตย์”
 ¹⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงทราบ
  ขอทรงระลึกถึงข้าพระองค์ และเยี่ยมเยียนข้าพระองค์
  ขอทรงแก้แค้นผู้ข่มเหงข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์
 โดยการอดกลั้นพระทัยของพระองค์นั้น ขออย่าทรงนำข้าพระองค์ไปเสีย
  ขอทรงตระหนักว่าข้าพระองค์ทนการติเตียนด้วยเห็นแก่พระองค์
 ¹⁶เมื่อพบพระวจนะของพระองค์แล้ว ข้าพระองค์ก็กินเสีย
  พระวจนะของพระองค์เป็นความชื่นบานแก่ข้าพระองค์
  และเป็นความปีติยินดีแห่งจิตใจของข้าพระองค์
 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าจอมทัพ
  เพราะว่าเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์
 ¹⁷ข้าพระองค์ไม่ได้นั่งอยู่ในหมู่คนที่สนุกสนานกัน
  ทั้งข้าพระองค์ก็ไม่ได้เปรมปรีดิ์
 ข้าพระองค์นั่งอยู่คนเดียว เพราะว่าพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือข้าพระองค์
  เพราะพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์เต็มด้วยความเกรี้ยวกราด
 ¹⁸ทำไมความเจ็บของข้าพระองค์จึงไม่หยุดยั้ง
  บาดแผลของข้าพระองค์ก็รักษาไม่หาย
  มันไม่ยอมหาย?
 พระองค์ทรงเป็นเหมือนลำธารที่พึ่งไม่ได้แก่ข้าพระองค์หรือ?
  หรืออย่างน้ำที่เหือดแห้ง?
 ¹⁹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จึงตรัสว่า
 “ถ้าเจ้ากลับมา เราจะให้เจ้ากลับสู่สภาพดี
  และเจ้าจะยืนอยู่ต่อหน้าเรา
 ถ้าเจ้าออกปากพูดแต่สิ่งประเสริฐและไม่พูดสิ่งเลวทราม
  เจ้าจะเป็นเหมือนปากของเรา
 เขาทั้งหลายจะหันกลับมาหาเจ้า
  แต่เจ้าอย่าหันไปหาเขา
 ²⁰เราจะทำให้เจ้าเป็นกำแพงป้อมทองสัมฤทธิ์แก่ชนชาตินี้
 เขาทั้งหลายจะต่อสู้กับเจ้า
  แต่เขาจะไม่ชนะเจ้า
 เพราะเราอยู่กับเจ้า
  จะช่วยเจ้าให้รอดและช่วยกู้เจ้า”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ²¹“เราจะช่วยกู้เจ้าจากมือของคนอธรรม
  และไถ่เจ้าจากเงื้อมมือของคนโหดร้าย”