บทเพลงแห่งชัยชนะ

¹จงขอบพระคุณพระยาห์เวห์ เพราะพระองค์ประเสริฐ
 เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์
²ให้อิสราเอลกล่าวเถิดว่า
 “ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”
³ให้วงศ์วานอาโรนกล่าวเถิดว่า
“ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”
⁴ให้บรรดาผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์กล่าวเถิดว่า
 “ความรักมั่นคงของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์”
⁵ข้าพเจ้าได้ร้องทูลพระยาห์เวห์จากความคับแค้นใจ
 พระยาห์เวห์ทรงตอบข้าพเจ้าโดยประทานความโล่งใจให้
⁶เมื่อพระยาห์เวห์ทรงอยู่ฝ่ายข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่กลัว
 มนุษย์จะทำอะไรแก่ข้าพเจ้าได้เล่า?
⁷พระยาห์เวห์ทรงอยู่ฝ่ายข้าพเจ้าเพื่อช่วยข้าพเจ้า
 ดังนั้นข้าพเจ้าจะมองเห็นคนที่เกลียดข้าพเจ้าแพ้
⁸เข้าลี้ภัยอยู่ในพระยาห์เวห์ ก็ดีกว่า
 วางใจในมนุษย์
⁹เข้าลี้ภัยอยู่ในพระยาห์เวห์ ก็ดีกว่า
 วางใจในเจ้านาย
¹⁰ประชาชาติทั้งสิ้นได้ล้อมข้าพเจ้า
 แต่โดยพระนามพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าห้ำหั่นพวกเขา
¹¹เขาทั้งหลายได้ล้อมข้าพเจ้า ได้ล้อมข้าพเจ้าทุกด้าน
 แต่โดยพระนามพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าห้ำหั่นพวกเขา
¹²เขาทั้งหลายได้ล้อมข้าพเจ้าเหมือนฝูงผึ้ง
 พวกเขามอดดับไป เหมือนไฟไหม้หนาม
 โดยพระนามพระยาห์เวห์ ข้าพเจ้าห้ำหั่นพวกเขา
¹³ข้าพเจ้าถูกผลักอย่างแรง ข้าพเจ้ากำลังจะล้ม
 แต่พระยาห์เวห์ทรงช่วยข้าพเจ้า
¹⁴พระยาห์เวห์ทรงเป็นกำลังและบทเพลงของข้าพเจ้า
 พระองค์ทรงเป็นความรอดของข้าพเจ้า
¹⁵มีเสียงยินดีและไชโย
 อยู่ในเต็นท์ของผู้ชอบธรรมว่า
 “พระหัตถ์ขวาของพระยาห์เวห์ห้าวหาญนัก
¹⁶พระหัตถ์ขวาของพระยาห์เวห์เป็นที่เชิดชู
 พระหัตถ์ขวาของพระยาห์เวห์ห้าวหาญนัก”

ชีวิตที่บริบูรณ์ในพระคริสต์

 ⁶เพราะฉะนั้น ในเมื่อพวกท่านรับพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าไว้แล้ว ก็จงดำเนินชีวิตในพระองค์ด้วย ⁷จงหยั่งรากและก่อร่างสร้างขึ้นในพระองค์ จงมั่นคงในความเชื่อตามที่ได้รับการสอนมาแล้ว และจงให้การขอบพระคุณทวียิ่งขึ้น
 ⁸จงระวังให้ดี อย่าให้ใครทำให้พวกท่านตกเป็นทาสด้วยหลักปรัชญา และคำหลอกลวงที่เหลวไหลตามตำนานของมนุษย์ ตามพวกภูตผีที่ครอบงำของจักรวาลแปลได้อีกว่า ตามหลักคำสอนเบื้องต้นของโลกนี้ ไม่ใช่ตามพระคริสต์ ⁹เพราะว่าความเป็นพระเจ้าที่ครบบริบูรณ์ทั้งสิ้นดำรงอยู่ในพระกายของพระองค์ ¹⁰และพวกท่านได้รับความครบบริบูรณ์ในพระองค์ ผู้ทรงเป็นศีรษะเหนือภูตผีที่ครอบครองและภูตผีที่มีอำนาจทั้งหมด ¹¹ในพระองค์นั้น ท่านทั้งหลายได้รับการเข้าสุหนัตด้วยพิธีเข้าสุหนัตที่ไม่ได้ทำด้วยมือมนุษย์ โดยการขจัดเนื้อหนังบาปภาษากรีกแปลตรงตัวว่า ขจัดกายแห่งเนื้อหนังด้วยการเข้าสุหนัตจากพระคริสต์ ¹²พวกท่านถูกฝังร่วมกับพระองค์ในการบัพติศมา ที่พระเจ้าทรงให้ท่านเป็นขึ้นมาร่วมกับพระองค์ด้วย โดยความเชื่อในพลานุภาพของพระเจ้าผู้ทรงทำให้พระองค์เป็นขึ้นจากตาย ¹³และท่านซึ่งตายแล้วเนื่องด้วยการละเมิดทั้งหลาย และเนื่องด้วยการไม่ได้เข้าสุหนัตในเนื้อหนังของพวกท่าน พระเจ้าทรงทำให้พวกท่านมีชีวิตร่วมกับพระคริสต์พระคริสต์ และทรงให้อภัยการละเมิดทั้งหลายของเรา ¹⁴พระองค์ทรงฉีกเอกสารหนี้ที่มีคำสั่งต่างๆ ซึ่งต่อสู้และขัดขวางเรา และทรงขจัดไปเสียโดยตรึงไว้ที่กางเขน ¹⁵พระองค์ทรงปลดพวกภูตผีที่ครอบครองและพวกภูตผีที่มีอำนาจ พระองค์ทรงประจานพวกมันอย่างเปิดเผย และมีชัยชนะเหนือพวกมันโดยทางกางเขนนั้น
 ¹⁶เพราะฉะนั้นอย่าให้ใครพิพากษาท่านทั้งหลายในเรื่องการกิน การดื่ม ในเรื่องเทศกาล หรือวันต้นเดือน หรือวันสะบาโต ¹⁷สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเงาของสิ่งที่มาในภายหลัง แต่ตัวจริงภาษากรีกแปลตรงตัวว่า แต่กายคือพระคริสต์ ¹⁸อย่าให้ใครตัดสิทธิ์พวกท่านด้วยการทำทีถ่อมใจและด้วยการนมัสการพวกทูตสวรรค์ พวกเขาใฝ่ฝันอยู่ในนิมิต หยิ่งผยองอย่างไม่มีเหตุตามความคิดฝ่ายเนื้อหนังของเขา ¹⁹และไม่ได้ยึดมั่นในพระคริสต์ ผู้ทรงเป็นศีรษะ ซึ่งเป็นเหตุให้ทั่วทั้งร่างกายได้รับการบำรุงเลี้ยง และประสานเข้าด้วยกันโดยข้อและเอ็นต่างๆ จึงได้เจริญขึ้นตามที่พระเจ้าทรงให้เจริญขึ้นนั้น

ชีวิตใหม่ในพระคริสต์

 ²⁰ถ้าท่านทั้งหลายตายกับพระคริสต์พ้นจากพวกภูตผีที่ครอบของจักรวาลแล้ว ทำไมท่านจึงมีชีวิตเหมือนกับว่าพวกท่านยังอยู่ฝ่ายโลก? ทำไมท่านยอมอยู่ใต้กฎต่างๆ ²¹เช่น “อย่าหยิบ” “อย่าชิม” “อย่าแตะต้อง” ²²สิ่งทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่จะพินาศเมื่อใช้มัน และเป็นเพียงกฎเกณฑ์และคำสอนของมนุษย์ ²³จริงอยู่สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนมีปัญญา คือการนมัสการด้วยความสมัครใจ การทำทีถ่อมใจ และการทรมานกาย แต่ไม่มีประโยชน์อะไรในการต่อสู้กับความใคร่ของเนื้อหนัง

การคุกคามต่อชีวิตของเยเรมีย์

¹⁸พระยาห์เวห์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าก็รู้
 พระองค์ทรงเปิดเผยการกระทำของเขาแก่ข้าพระองค์
¹⁹แต่ข้าพระองค์เป็นเหมือนลูกแกะเชื่องตัวหนึ่ง
 ซึ่งถูกพาไปฆ่า
ข้าพระองค์ไม่ทราบเลยว่าข้าพระองค์เอง
 ได้ถูกพวกเขาวางแผนการต่อสู้ โดยกล่าวว่า
“ให้เราทำลายต้นไม้กับผลของมันเสียด้วย
 ให้เราตัดเขาออกเสียจากแดนคนเป็น
 เพื่อชื่อของเขาจะไม่เป็นที่ระลึกถึงอีกเลย”
²⁰แต่ว่า ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงพิพากษาอย่างชอบธรรม
 ผู้ทรงทดลองดูทั้งความคิดและจิตใจ
ขอให้ข้าพระองค์แลเห็นการแก้แค้นของพระองค์ตกแก่พวกเขา
 เพราะข้าพระองค์ได้มอบเรื่องของข้าพระองค์ไว้กับพระองค์แล้ว
 ²¹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ เกี่ยวกับคนตำบลอานาโธท ผู้จะเอาชีวิตของเจ้า และกล่าวแก่เจ้าว่า “อย่าเผยพระวจนะในพระนามของพระยาห์เวห์ เพื่อเจ้าจะไม่ต้องตายด้วยมือของพวกเรา” ²²เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสว่า “นี่แน่ะ เราจะลงโทษเขาทั้งหลาย พวกคนหนุ่มจะตายด้วยดาบ บรรดาบุตรชายและบุตรหญิงของเขาจะตายด้วยการกันดารอาหาร ²³จะไม่มีใครเหลือเลย เพราะเราจะนำสิ่งร้ายมาสู่คนตำบลอานาโธท คือปีแห่งการลงโทษเขา”

เยเรมีย์ 12

เยเรมีย์ร้องทุกข์ต่อพระเจ้า

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงชอบธรรม
 เมื่อข้าพระองค์สู้คดีกับพระองค์
แต่ข้าพระองค์ยังขอทูลเสนอมูลคดีต่อพระองค์
 ทำไมทางของคนอธรรมจึงเจริญขึ้น
 ทำไมทุกคนที่ทรยศก็อยู่เย็นเป็นสุข
²พระองค์ทรงปลูกเขาทั้งหลายและเขาก็หยั่งรากลง
 พวกเขางอกงามขึ้นและเกิดผล
พระองค์ทรงอยู่ใกล้ที่ปากของเขา
 แต่ไกลจากใจของเขา
³ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์
 พระองค์ทรงเห็นข้าพระองค์ และทรงทดลองความคิดของข้าพระองค์ที่มีต่อพระองค์
ขอทรงฉุดพวกเขาออกมาเหมือนแกะสำหรับการฆ่า
 และแยกเขาไว้ต่างหากเพื่อวันประหาร
⁴แผ่นดินนี้จะไว้ทุกข์นานเท่าใด
 และผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใด?
เพราะความอธรรมของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้น
 สัตว์และนกก็ถูกกวาดไปสิ้น
เพราะเขาว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรบั้นปลายของเราทั้งหลาย”
 พระเจ้าทรงตอบเยเรมีย์
⁵“ถ้าเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์ และเขาทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อย  เจ้าจะแข่งกับม้าได้อย่างไร?
และถ้าเจ้ายังล้มลงในแผ่นดินที่ปลอดภัย
 เจ้าจะทำอย่างไรในดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดน?
⁶เพราะว่าแม้แต่พี่น้องของเจ้าและเชื้อสายของบิดาเจ้า
 ก็ได้ทำการทรยศต่อเจ้า
เขายังร้องไล่ตามเจ้าไปอย่างเต็มเสียง
 แม้ว่าเขาพูดถ้อยคำอย่างดีกับเจ้า
 ก็อย่าเชื่อเขาเลย
⁷“เราได้ละทิ้งนิเวศของเรา
 เราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้ง
เราได้มอบผู้เป็นที่รักแห่งจิตใจเรา
 ไว้ในมือศัตรูของเธอ
⁸มรดกของเรา
 ได้กลายเป็นเหมือนสิงห์ป่าสำหรับเรา
เขาตะเบ็งเสียงใส่เรา
 เพราะฉะนั้น เราจึงเกลียดเขา
⁹สำหรับเราแล้วมรดกของเราเป็นเหมือนถ้ำของหมาในหรือ?
 ฝูงนกกินเหยื่อรุมล้อมมันอยู่หรือ?
ไปเถอะ ไปรวบรวมสัตว์ป่าในท้องทุ่งทั้งสิ้น
 พาพวกมันมากินเสีย
¹⁰ผู้เลี้ยงแกะเป็นอันมากได้ทำลายสวนองุ่นของเรา
 เขาทั้งหลายได้เหยียบย่ำส่วนของเรา
เขาได้ทำให้ส่วนที่เราพอใจ
 กลายเป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้างเปล่า
¹¹เขาได้ทำส่วนของเราให้ร้างเปล่า
 ที่ร้างเปล่านั้นก็คร่ำครวญต่อเรา
แผ่นดินทั้งสิ้นก็ถูกทิ้งให้ร้างเปล่า
 แต่ไม่มีใครเอาใจใส่เรื่องนั้น
¹²ผู้ทำลายล้างได้มา
 บนบรรดาที่สูงโล่งในถิ่นทุรกันดาร
เพราะว่าพระแสงดาบของพระยาห์เวห์ทำลายจากปลายแผ่นดินข้างนี้ไปถึงปลายอีกข้างหนึ่ง
 ไม่มีสวัสดิภาพแก่มนุษย์คนใดเลย
 ¹³เขาทั้งหลายหว่านข้าวสาลีแต่ได้เกี่ยวหนาม
 เขาทำให้ตัวเหน็ดเหนื่อยแต่ไม่ได้กำไรอะไร
เจ้าทั้งหลายจงอับอายด้วยผลการเกี่ยวของเจ้า
 ด้วยเหตุพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์”

 ¹⁴พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “เกี่ยวกับเพื่อนบ้านชั่วช้าของเรา ผู้ได้แตะต้องมรดกสืบทอดซึ่งเราได้ให้แก่อิสราเอลประชากรของเรานั้น นี่แน่ะ เราจะถอนเขาทั้งหลายขึ้นจากแผ่นดินของเขา และเราจะถอนเชื้อสายยูดาห์จากท่ามกลางพวกเขา ¹⁵และหลังจากเราได้ถอนเขาขึ้นแล้ว เราจะกลับมีความเมตตาต่อเขาอีก และเราจะนำเขาแต่ละคนมายังมรดกของตนและยังแผ่นดินของตน ¹⁶และถ้าเขาทั้งหลายจะอุตส่าห์ศึกษาทางแห่งประชากรของเรา คือปฏิญาณในนามของเราว่า ‘พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ อย่างที่เขาได้สอนประชากรของเราให้ปฏิญาณโดยพระบาอัลแล้ว เขาจะได้รับการสร้างขึ้นไว้ท่ามกลางประชากรของเรา ¹⁷แต่ถ้าพวกเขาไม่ฟัง เราก็จะถอนชนชาตินั้นออกและทำลายเขาจนสิ้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

เยเรมีย์ 13

ผ้าป่านคาดเอว

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงไปซื้อผ้าป่านคาดเอวมาผืนหนึ่ง คาดเอวของเจ้าไว้และอย่าจุ่มน้ำ” ²ข้าพเจ้าจึงซื้อผ้าคาดเอวผืนหนึ่งตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ และคาดเอวของข้าพเจ้าไว้ ³และพระวจนะของพระยาห์เวห์มาถึงข้าพเจ้าครั้งที่สองว่า ⁴“จงเอาผ้าคาดเอวซึ่งเจ้าได้ซื้อมา และคาดอยู่ที่เอวของเจ้า ลุกขึ้นไปยังแม่น้ำยูเฟรติส แล้วซ่อนผ้านั้นไว้ในซอกหินแห่งหนึ่ง” ⁵ข้าพเจ้าก็ไปและซ่อนผ้านั้นไว้ข้างแม่น้ำยูเฟรติส ดังที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาข้าพเจ้า ⁶ต่อมาอีกหลายวันพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงลุกขึ้นไปยังแม่น้ำยูเฟรติส และเอาผ้าคาดเอวซึ่งเราได้สั่งเจ้าให้ซ่อนไว้นั้นมาเสียจากที่นั่น” ⁷แล้วข้าพเจ้าก็ไปที่แม่น้ำยูเฟรติส และขุดเอาผ้าคาดเอวมาจากที่ซึ่งข้าพเจ้าได้ซ่อนไว้ นี่แน่ะ ผ้าคาดเอวนั้นเสียหมด จะใช้การอะไรก็ไม่ได้ ⁸แล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์ก็มายังข้าพเจ้าว่า ⁹“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราจะทำลายความทะนงใจของยูดาห์และความทะนงใจใหญ่หลวงของเยรูซาเล็มเสียอย่างนั้นแหละ ¹⁰คือชนชาติชั่วร้ายนี้ ผู้ปฏิเสธไม่ฟังถ้อยคำของเรา ผู้ดื้อที่ทำตามใจของตนเอง และได้ติดตามพระอื่นๆ ไป เพื่อจะปรนนิบัติและนมัสการพระเหล่านั้น จะเป็นเหมือนผ้าคาดเอวนี้ซึ่งจะใช้การอะไรก็ไม่ได้ ¹¹เพราะผ้าคาดเอวติดอยู่ที่เอวของมนุษย์ฉันใด เราก็ได้ทำให้ประชาชนทั้งสิ้นของอิสราเอลและประชาชนทั้งสิ้นของยูดาห์ติดอยู่กับเราฉันนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ เพื่อเขาทั้งหลายจะเป็นประชากร ชื่อเสียง คำสรรเสริญ และความภูมิใจของเรา แต่พวกเขาก็ไม่ฟัง

สัญลักษณ์ของไหเหล้า

¹²“ฉะนั้น เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่พวกเขา ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เหล้าองุ่นจะเต็มไหทุกลูก’ และเขาทั้งหลายจะพูดกับเจ้าว่า ‘เราไม่รู้หรือว่าเหล้าองุ่นจะต้องเต็มไหทุกลูก?’ ¹³แล้วเจ้าจงพูดกับพวกเขาว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะให้ชาวแผ่นดินนี้ทั้งสิ้นเต็มไปด้วยความมึนเมา คือกษัตริย์ทั้งหลายผู้ประทับบนบัลลังก์ของดาวิด พวกปุโรหิต พวกผู้เผยพระวจนะ และชาวกรุงเยรูซาเล็มทั้งสิ้น ¹⁴และพระยาห์เวห์ตรัสว่า เราจะเหวี่ยงพวกเขาให้ชนกัน พวกพ่อกับพวกลูก เราจะไม่สงสารหรือไว้ชีวิต หรือมีความเมตตาที่จะไม่ทำลายเขา’ ”

คำเตือนว่าจะต้องเป็นเชลย

¹⁵จงฟังและตั้งใจฟัง อย่ายโสไปเลย
 เพราะพระยาห์เวห์ได้ตรัสแล้ว
¹⁶จงถวายพระสิริแด่พระยาห์เวห์ พระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย
 ก่อนที่พระองค์จะทรงนำความมืดมา
ก่อนที่เท้าของเจ้าจะสะดุด
 บนภูเขาที่มีแสงสลัว
และขณะเมื่อพวกเจ้ามองหาความสว่าง
 พระองค์ทรงกลับให้เป็นความมืดคลุ้ม
 และทรงทำให้เป็นความมืดทึบ
¹⁷แต่ถ้าพวกเจ้าไม่ฟัง
 จิตใจของข้าพเจ้าก็จะร้องไห้ในที่ลับ เพราะความหยิ่งของเจ้า
ตาของข้าพเจ้าจะร้องไห้อย่างหนักและมีน้ำตาอาบหน้า
 เพราะฝูงแกะของพระยาห์เวห์ถูกต้อนไปเป็นเชลย
¹⁸จงกล่าวแก่กษัตริย์และพระชนนีว่า
 “ขอประทับ ณ ที่ต่ำ
เพราะว่ามงกุฎอันงดงามของพระองค์
 ได้หล่นมาจากพระเศียรของพระองค์แล้ว”
¹⁹เมืองต่างๆ ทางทิศใต้ก็ถูกปิด
 โดยไม่มีใครจะเปิดได้
ยูดาห์ทั้งหมดถูกกวาดไปเป็นเชลยแล้ว
 ถูกกวาดไปเป็นเชลยจนหมดสิ้น
²⁰“จงเงยหน้าของเจ้าขึ้นดู
 เขาเหล่านั้นที่มาจากทิศเหนือ
ฝูงแกะที่ได้มอบไว้ให้แก่เจ้านั้นอยู่ที่ไหน?
 คือฝูงแกะที่งดงามของเจ้านั่นน่ะ
²¹เจ้าจะว่าอย่างไรเมื่อเขาตั้งคนเหล่านั้น
 ผู้ซึ่งตัวเจ้าเองได้สอนให้เป็นมิตรกับเจ้า
ไว้เป็นประมุขของเจ้า?
 ความเจ็บปวดจะไม่เข้ามาครอบงำเจ้า
 อย่างความเจ็บปวดของผู้หญิงที่กำลังคลอดบุตรหรือ?
²²และถ้าเจ้าพูดในใจของเจ้าว่า
 ‘ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดกับข้า?’
ก็เพราะความผิดบาปอันมากมายของเจ้า
 เสื้อคลุมของเจ้าจึงต้องถูกถลกขึ้น
 และเจ้าจึงถูกข่มขืน
²³คนคูชเปลี่ยนสีผิวของตนเอง
 หรือเสือดาวเปลี่ยนลายของมันได้หรือ?
ถ้าได้แล้วพวกเจ้าผู้ที่เคยชินต่อการทำความชั่ว
 จึงจะมาทำความดีได้ ²⁴เราจะกระจายพวกเขาไปเหมือนแกลบ
 ที่ถูกลมจากถิ่นทุรกันดารพัดไป
²⁵นี่เป็นส่วนของเจ้า
 เป็นส่วนที่เราได้ตวงออกให้แก่เจ้า
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 เพราะเจ้าได้ลืมเราเสีย
 และไว้วางใจในการมุสา
²⁶ฉะนั้น เราเองจะถลกเสื้อคลุมของเจ้ามาปกหน้าเจ้า
 คือให้เห็นความอับอายขายหน้าของเจ้า
²⁷เราได้เห็นการที่น่าสะอิดสะเอียน
 การล่วงประเวณี ความกำหนัดโหยหา และการเล่นชู้ด้วยตัณหาของเจ้า
บนเนินเขาทั้งหลายที่ในทุ่งนา
 โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า อีกนานสักเท่าใด เจ้าจึงจะยอมทำให้ตนสะอาดได้?”