เสียงเรียกให้บรรดาประชาชาตินมัสการพระเจ้า

¹ประชาชาติทั้งสิ้นเอ๋ย จงสรรเสริญพระยาห์เวห์เถิด
 ชนชาติทั้งปวงเอ๋ย จงยกย่องพระองค์เถิด
²เพราะความรักมั่นคงของพระองค์ที่มีต่อพวกเรานั้นใหญ่ยิ่งนัก
 และความซื่อสัตย์ของพระยาห์เวห์ดำรงเป็นนิตย์

สรรเสริญพระยาห์เวห์

พันธกิจของเปาโลที่มีต่อคริสตจักร

 ²⁴เวลานี้ข้าพเจ้าชื่นชมยินดีในความทุกข์ยากเพราะเห็นแก่พวกท่าน และความยากลำบากอย่างพระคริสต์ที่ทรงทนเพราะเห็นแก่พระกายของพระองค์คือคริสตจักร ซึ่งยังขาดอยู่นั้น ข้าพเจ้าก็ทนจนครบบริบูรณ์ในเนื้อหนังของข้าพเจ้า ²⁵ข้าพเจ้ามาเป็นผู้ปรนนิบัติของคริสตจักรตามภารกิจที่พระเจ้าทรงมอบให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อกล่าวพระวจนะของพระเจ้าแก่พวกท่านอย่างเต็มบริบูรณ์ ²⁶คือความล้ำลึกที่ซ่อนไว้หลายยุคและหลายชั่วอายุคน ซึ่งเวลานี้โปรดให้ปรากฏแก่พวกธรรมิกชนของพระองค์แล้ว ²⁷พระเจ้าทรงประสงค์ที่จะให้พวกเขารู้ว่า ความล้ำลึกนี้มีศักดิ์ศรีอุดมเพียงไรในหมู่คนต่างชาติ นั่นคือพระคริสต์สถิตในพวกท่าน อันเป็นความหวังที่จะได้รับศักดิ์ศรี ²⁸พระองค์นี้แหละที่เราประกาศอยู่โดยการเตือนสติและสั่งสอนทุกคนด้วยสรรพปัญญา เพื่อว่าเราจะถวายทุกคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้วในพระคริสต์ ²⁹เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงตรากตรำต่อสู้ตามกำลังที่พระองค์ทรงทำกิจในตัวข้าพเจ้าอย่างมากมาย

โคโลสี 2

 ¹เพราะว่าข้าพเจ้าต้องการให้ท่านทั้งหลายรู้ว่าข้าพเจ้าต่อสู้มากเพียงไรเพื่อท่าน เพื่อชาวเมืองเลาดีเซีย และเพื่อทุกคนที่ไม่เคยเห็นหน้าข้าพเจ้าเป็นส่วนตัว ²เพื่อว่าพวกเขาจะได้รับการหนุนใจและผูกพันกันในความรัก ซึ่งจะทำให้เขาเปี่ยมด้วยความมั่นใจอย่างบริบูรณ์ในด้านความเข้าใจ และทำให้พวกเขารู้ความล้ำลึกของพระเจ้า คือพระคริสต์ ³ซึ่งคลังสติปัญญาและความรู้ทุกอย่างซ่อนอยู่ในพระองค์ ⁴ข้าพเจ้ากล่าวเช่นนี้เพื่อจะไม่ให้ใครล่อลวงพวกท่านด้วยคำชักชวนที่น่าฟัง ⁵เพราะว่าถึงแม้ตัวข้าพเจ้าไม่อยู่ แต่ใจก็อยู่กับท่านทั้งหลาย และมีความชื่นชมยินดีที่เห็นท่านอยู่กันอย่างเรียบร้อย และเห็นความเชื่อมั่นคงของพวกท่านในพระคริสต์

ประชาชนคร่ำครวญในการพิพากษา

¹⁷พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้ว่า
 “จงตรึกตรองดู และเรียกพวกนางร้องไห้มา
 จงให้คนไปตามพวกมืออาชีพมา
¹⁸ให้พวกเขารีบส่งเสียงคร่ำครวญเพื่อเราทั้งหลาย
 เพื่อน้ำตาจะไหลจากตาของเรา
 และหนังตาของเราจะมีน้ำตาไหลออกมา
¹⁹เพราะได้ยินเสียงคร่ำครวญจากศิโยน
 ‘พวกเราล่มจมแล้ว
เราแสนจะอับอาย
 เพราะเราต้องออกจากแผ่นดิน
 เพราะเขาได้ทำลายที่อาศัยของเราลง’ ”
²⁰พวกผู้หญิงเอ๋ย จงฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์
 และให้หูของพวกเจ้ารับพระวจนะจากพระโอษฐ์ของพระองค์
จงสอนบทคร่ำครวญแก่บุตรีของเจ้า
 จงสอนเพลงไว้อาลัยแก่เพื่อนบ้านของเธอทุกคน
²¹เพราะความตายได้เข้ามาทางหน้าต่างของเรา
 มันเข้ามาในวังทั้งหลายของเรา
ตัดเด็กๆ ออกเสีย จากถนนหนทาง
 และตัดหนุ่มๆ ออกเสียจากลานเมือง
²²จงพูดว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 ศพมนุษย์จะเกลื่อนกลาด
เหมือนมูลสัตว์ตามพื้นทุ่ง
 เหมือนฟ่อนข้าวที่หล่นตามหลังผู้เกี่ยว
 และไม่มีใครจะเก็บ”

 ²³“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า อย่าให้ผู้มีปัญญาอวดสติปัญญาของตน อย่าให้ชายฉกรรจ์อวดความเข้มแข็งของตน อย่าให้คนมั่งมีอวดความมั่งคั่งของตน ²⁴แต่ให้ผู้อวดอวดสิ่งนี้ คือการที่เขาเข้าใจและรู้จักเราว่าเราคือพระยาห์เวห์ ผู้สำแดงความรักมั่นคง ความยุติธรรม และความชอบธรรมในโลก เพราะเราพอใจในสิ่งเหล่านี้” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ²⁵“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ วันเวลากำลังจะมาถึงแล้ว เมื่อเราจะลงโทษทุกคนที่เข้าสุหนัตเพียงเนื้อหนังคือ ²⁶คนอียิปต์ คนยูดาห์ คนเอโดม คนอัมโมน คนโมอับและทุกคนที่อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารที่โกนผมจอนหู เพราะทุกประชาชาติไม่ได้เข้าสุหนัต และพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของอิสราเอลก็ไม่ได้เข้าสุหนัตทางใจ”

เยเรมีย์ 10

การบูชารูปเคารพนำการทำลายมาสู่อิสราเอล

¹พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับเจ้า ²พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า

“อย่าเอาอย่างบรรดาประชาชาติ
 หรืออย่าคร้ามกลัวเพราะหมายสำคัญของท้องฟ้า
 ตามที่บรรดาประชาชาติคร้ามกลัวนั้น
³เพราะธรรมเนียมของชนชาติทั้งหลายก็ไร้สาระ
 เขาตัดต้นไม้ต้นหนึ่งมาจากป่า
 เป็นสิ่งที่มือช่างได้ทำด้วยขวาน
⁴เขาทั้งหลายก็เอาเงินและทองมาประดับ
 เขายึดมันไว้ด้วยค้อนและตะปู
 มันก็ไม่โยกเยก
⁵รูปเคารพของเขาก็เหมือนหุ่นไล่กาอยู่ในสวนแตงกวา
 มันพูดไม่ได้
คนต้องขนมันไป
 เพราะมันเดินไม่ได้
อย่ากลัวมันเลย
 เพราะมันทำร้ายไม่ได้
 และมันก็ทำดีไม่ได้ด้วย”
⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ ไม่มีใครเหมือนพระองค์
 พระองค์ทรงเป็นใหญ่ และพระนามของพระองค์มีฤทธิ์มาก
⁷ข้าแต่กษัตริย์แห่งบรรดาประชาชาติ ใครจะไม่ยำเกรงพระองค์?
 เพราะพระองค์ทรงสมควรได้รับความยำเกรง
เพราะในบรรดาปราชญ์ของประชาชาติทั้งหลาย
 และในอาณาจักรทั้งสิ้นของพวกเขา
 ไม่มีใครเหมือนพระองค์
⁸เขาทั้งหลายทั้งเขลาและโง่
 การสั่งสอนของรูปเคารพเป็นเพียงไม้
⁹เครื่องเงินทุบนั้นถูกนำมาจากเมืองทารชิช
 และทองคำก็มาจากเมืองอุฟาส
เป็นผลงานของช่างฝีมือและเป็นผลน้ำมือของช่างทอง
 เสื้อผ้าของรูปเคารพนั้นสีครามและสีม่วง
 ล้วนเป็นผลงานของผู้เชี่ยวชาญทั้งสิ้น
¹⁰แต่พระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าเที่ยงแท้
 พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และทรงเป็นพระมหากษัตริย์เนืองนิตย์
เมื่อทรงพระพิโรธแผ่นดินก็หวั่นไหว
 และบรรดาประชาชาติจะไม่สามารถทนต่อความกริ้วของพระองค์ได้
¹¹เจ้าจงพูดกับเขาทั้งปวงดังนี้ว่า “บรรดาพระที่ไม่ได้สร้างสวรรค์
  และโลก จะพินาศไปจากโลก และจากภายใต้สวรรค์”
¹²แต่พระองค์ทรงสร้างโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์
 ทรงสถาปนาพิภพไว้ด้วยพระสติปัญญาของพระองค์
 และทรงคลี่ท้องฟ้าออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
¹³เมื่อพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียง ก็มีเสียงน้ำคะนองในท้องฟ้า
 และทรงทำให้หมอกลอยขึ้นจากปลายพิภพ
ทรงทำฟ้าแลบเพื่อฝน
 และทรงนำลมมาจากพระคลังของพระองค์
¹⁴มนุษย์ทุกคนเขลาและไม่มีความรู้
 ช่างทองทุกคนจะได้อายเพราะรูปเคารพของตน
เพราะรูปเคารพหล่อของเขาเป็นของปลอม
 และไม่มีลมหายใจในรูปเหล่านั้น
¹⁵มันเป็นของไร้ค่า และเป็นผลงานที่น่าเยาะเย้ย
 มันจะต้องพินาศเมื่อถึงเวลาการลงโทษ
¹⁶พระองค์ผู้ทรงเป็นส่วนมรดกของยาโคบไม่เหมือนสิ่งเหล่านี้
 เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ก่อร่างทุกสิ่งขึ้น
และอิสราเอลเป็นเผ่าที่เป็นมรดกของพระองค์
 พระยาห์เวห์จอมทัพคือพระนามของพระองค์
 การเนรเทศที่จะมาถึง
¹⁷เจ้าทั้งหลายที่อาศัยอยู่ภายใต้วงล้อมเอ๋ย
 จงเก็บข้าวของจากพื้นดิน
¹⁸เพราะพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “นี่แน่ะ เราจะเหวี่ยงชาวแผ่นดินออกไปเสีย
ณ เวลานี้
 และเราจะนำความทุกข์ใจมาถึงเขาเพื่อให้เขารู้สึก”
¹⁹วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะความเจ็บปวดของข้าพเจ้า
 บาดแผลของข้าพเจ้าก็สาหัส
แต่ข้าพเจ้าเคยว่า “แท้จริงนี่เป็นความเจ็บป่วย
 และข้าพเจ้าจะต้องทนเอา”
²⁰เต็นท์ของข้าพเจ้าก็ถูกทำลาย  และเชือกเต็นท์ของข้าพเจ้าก็ขาดสิ้น
ลูกๆ ของข้าพเจ้าจากข้าพเจ้าไปหมด
 และไม่มีพวกเขาอีกแล้ว
ไม่มีใครกางเต็นท์ให้ข้าพเจ้าอีก
 และแขวนม่านของข้าพเจ้าให้
²¹เพราะว่าผู้เลี้ยงแกะก็เขลาและไม่ได้ทูลถามพระยาห์เวห์
 เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่จำเริญขึ้น
 และฝูงแกะของเขาก็กระจัดกระจายไป
²²ดูสิ เสียงเล่าลือมาถึงแล้ว
 เสียงโกลาหลยิ่งใหญ่จากแดนเหนือ
มาทำให้เมืองต่างๆ ของยูดาห์เป็นที่ร้างเปล่า
 ให้เป็นที่อยู่ของหมาป่า
²³ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทราบแล้วว่าทางของมนุษย์ไม่ขึ้นอยู่กับตัวเขา
 คือไม่ได้อยู่ที่มนุษย์ที่จะดำเนินไป และนำย่างเท้าของตนเอง
²⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงตีสอนข้าพระองค์ตามสมควร
 ไม่ใช่ด้วยความกริ้วของพระองค์ เกรงว่าพระองค์จะทรงทำลายข้าพระองค์
²⁵ขอพระองค์ทรงเทพระพิโรธของพระองค์เหนือบรรดาชนชาติที่ไม่รู้จักพระองค์
 และเหนือบรรดาตระกูลที่ไม่ออกพระนามของพระองค์
เพราะเขาทั้งหลายได้เผาผลาญยาโคบ
 เขาได้กินท่านเสียและเผาผลาญท่านเสีย
 และทำให้ที่อาศัยของท่านถูกทิ้งร้าง

เยเรมีย์ 11

อิสราเอลและยูดาห์ผิดพันธสัญญา

 ¹พระวจนะมาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ว่า ²“เจ้าจงฟังถ้อยคำในพันธสัญญานี้เถิด และจงกล่าวแก่คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็ม ³เจ้าจงกล่าวแก่เขาว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ให้คนที่ไม่เชื่อฟังถ้อยคำในพันธสัญญานี้ถูกแช่งเถิด ⁴คือพันธสัญญาที่เราบัญชาแก่บรรพบุรุษของพวกเจ้า ผู้ซึ่งเราได้นำออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ จากเตาไฟเหล็ก และกล่าวแก่เขาว่า จงฟังเสียงของเรา และจงทำทุกอย่างที่เราบัญชาเจ้าไว้ เจ้าจึงจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเจ้า ⁵เพื่อเราจะทำให้สำเร็จตามคำสาบานซึ่งเราได้ปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของเจ้าว่า เราจะให้แผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์แก่เขาอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้” แล้วข้าพเจ้าจึงทูลตอบว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้เป็นดังนั้นเถิด”
 ⁶และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงป่าวร้องถ้อยคำทั้งหมดนี้ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์และตามถนนของเยรูซาเล็มว่า จงฟังถ้อยคำแห่งพันธสัญญานี้และประพฤติตาม ⁷เพราะเราได้กล่าวตักเตือนอย่างแข็งขันต่อบรรพบุรุษของเจ้า เมื่อเรานำพวกเขาขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์ ตักเตือนเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แม้จนถึงทุกวันนี้ กล่าวว่า จงฟังเสียงของเรา ⁸แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อฟังหรือเงี่ยหูฟัง ทุกคนดำเนินตามความดื้อด้านแห่งจิตใจอันชั่วร้ายของเขา ดังนั้นเราจึงนำทุกสิ่งตามถ้อยคำแห่งพันธสัญญานี้ที่เราได้บัญชาให้เขากระทำ แต่เขาไม่ได้ทำตามนั้น ให้มาตกเหนือเขา”
 ⁹พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า “มีการคิดกบฏท่ามกลางคนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็ม ¹⁰พวกเขาได้หันกลับไปหาความผิดบาปแห่งบรรพบุรุษของเขา ผู้ปฏิเสธไม่ยอมฟังถ้อยคำของเรา เขาติดตามพระอื่นๆ ไป และปรนนิบัติพระนั้น คนอิสราเอลและคนยูดาห์ได้ผิดพันธสัญญาของเรา ซึ่งเรากระทำต่อบรรพบุรุษของเขา ¹¹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะนำเหตุร้ายมาเหนือเขา ซึ่งเขาหนีไม่พ้น ถึงเขาจะร้องทุกข์ต่อเรา เราก็จะไม่ฟังเขา ¹²แล้วเมืองต่างๆ ของยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มจะไปร้องทุกข์ต่อพระ ซึ่งพวกเขาได้เผาเครื่องหอมถวายนั้น แต่พระเหล่านั้นช่วยเขาในเวลาลำบากไม่ได้ ¹³ยูดาห์เอ๋ย พระทั้งหลายของเจ้าก็มากเท่ากับบรรดาเมืองของเจ้า และตามจำนวนถนนในกรุงเยรูซาเล็ม เจ้าได้ตั้งแท่นบูชาถวายสิ่งที่อับอาย คือแท่นสำหรับเผาเครื่องหอมถวายแก่พระบาอัล
 ¹⁴“เพราะฉะนั้น เจ้าเองอย่าอธิษฐานเพื่อชนชาตินี้ อย่าวิงวอนหรืออธิษฐานเพื่อพวกเขา เพราะเราจะไม่ฟังเมื่อเขาร้องต่อเราในเวลาลำบาก ¹⁵ผู้เป็นที่รักของเรามาทำอะไรในนิเวศของเราเล่า ในเมื่อนางได้ทำการชั่วช้ามาก? คำบนบานและเนื้อสัตว์ที่สักการบูชาจะหันเหโทษของเจ้าได้หรือ? อย่างนี้แล้วเจ้าจะเริงโลดได้หรือ? ¹⁶พระยาห์เวห์ทรงเคยเรียกเจ้าว่า ‘ต้นมะกอกสดงดงามด้วยผลอย่างดี’ แต่พระองค์ทรงก่อไฟเผามันเสียด้วยเสียงดังสนั่น และกิ่งทั้งหลายของมันจะถูกเผาผลาญหมด ¹⁷พระยาห์เวห์จอมทัพผู้ทรงปลูกเจ้า ได้ทรงประกาศความร้ายให้ตกแก่เจ้า เพราะความชั่วช้าซึ่งคนอิสราเอลและคนยูดาห์ได้กระทำ ได้ยั่วยุให้เราโกรธด้วยการเผาเครื่องหอมถวายแก่พระบาอัล”