²³แล้วอิสราเอลได้มาที่อียิปต์
 ยาโคบได้อาศัยอยู่ในแผ่นดินของฮาม
²⁴และพระเจ้าทรงทำให้ประชากรของพระองค์มีลูกดก  และทรงทำให้พวกเขาแข็งแรงกว่าคู่อริ ²⁵พระองค์ทรงหันใจเขาเหล่านั้นให้เกลียดประชากรของพระองค์  ให้ใช้กลอุบายแก่บรรดาผู้รับใช้ของพระองค์
²⁶พระองค์ทรงใช้โมเสสผู้รับใช้ของพระองค์  และอาโรนผู้ที่พระองค์ทรงเลือกไว้
²⁷เขาทั้งสองทำหมายสำคัญของพระองค์ท่ามกลางคนเหล่านั้น  ทำการอัศจรรย์ในแผ่นดินของฮาม ²⁸พระองค์ทรงใช้ความมืดมาทำให้แผ่นดินมืด
 เขาทั้งหลายมิได้กบฏต่อพระวจนะของพระองค์ ²⁹พระองค์ทรงทำให้น้ำกลายเป็นเลือด  และให้ปลาของพวกเขาตาย
³⁰แผ่นดินของพวกเขาเต็มไปด้วยกบ  แม้แต่ในห้องบรรทมพระราชาของเขา
³¹พระองค์ตรัส แล้วฝูงเหลือบก็มา
 และริ้นมีไปทั่วเขตแดนของพวกเขา
³²พระองค์ประทานลูกเห็บแทนฝนแก่พวกเขา  และฟ้าผ่าในแผ่นดินของพวกเขา ³³พระองค์ทรงตีเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของพวกเขา  และทรงฟาดต้นไม้ในเขตแดนของพวกเขาแหลกไป
³⁴พระองค์ตรัส แล้วตั๊กแตนวัยบินก็มา  และตั๊กแตนวัยกระโดดมานับไม่ถ้วน ³⁵มากินพืชในแผ่นดินของพวกเขาหมด  และกินผลแห่งดินของพวกเขาสิ้น
³⁶พระองค์ทรงสังหารบุตรหัวปีในแผ่นดินของพวกเขา  คือผลแรกแห่งกำลังทั้งสิ้นของพวกเขา

เปาโลปลื้มปีติที่คริสตจักรกลับใจใหม่

 ²จงเปิดใจรับเราเถิด เราไม่ได้ทำผิดต่อใคร หรือทำลายใคร หรือเอาเปรียบใครเลย ³ข้าพเจ้าพูดเช่นนี้ไม่ใช่เพื่อจะลงโทษพวกท่าน เพราะข้าพเจ้าได้บอกก่อนหน้านี้แล้วว่า ท่านทั้งหลายอยู่ในใจของเรา จะตายหรือจะเป็นก็อยู่ด้วยกัน ⁴ข้าพเจ้าไว้ใจและภูมิใจในพวกท่านมาก ข้าพเจ้าได้รับการหนุนใจอย่างบริบูรณ์ และมีความยินดีอย่างเหลือล้นในความยากลำบากทุกอย่างของเรา
 ⁵เพราะว่าเมื่อมาถึงแคว้นมาซิโดเนียแล้ว ร่างกายของเราไม่ได้พักผ่อนเลย แต่พบความลำบากรอบด้าน ภายนอกมีการต่อสู้ ภายในมีความกลัว ⁶แต่พระเจ้าผู้ทรงหนุนใจคนที่ท้อใจ ได้ทรงหนุนใจเราด้วยการมาของทิตัส ⁷และไม่เฉพาะเพียงการมาของเขาเท่านั้น แต่ยังด้วยการหนุนน้ำใจที่เขาได้รับจากพวกท่าน เขาบอกเราถึงความอาลัยและความโศกเศร้าของท่าน ทั้งความกระตือรือร้นของท่านทั้งหลายที่มีต่อข้าพเจ้า ทำให้ข้าพเจ้ายิ่งมีความยินดีมากขึ้น ⁸เพราะถึงแม้ว่าข้าพเจ้าทำให้ท่านเสียใจเพราะจดหมายฉบับนั้น ข้าพเจ้าก็ไม่เสียใจ (แม้ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าจะเสียใจ เพราะข้าพเจ้าเห็นว่าจดหมายฉบับนั้นทำให้พวกท่านเสียใจแม้เพียงชั่วขณะ) ⁹แต่บัดนี้ข้าพเจ้ามีความยินดี ไม่ใช่เพราะพวกท่านเสียใจ แต่เพราะความเสียใจนั้นทำให้ท่านกลับใจ เพราะว่าท่านทั้งหลายได้รับความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า ท่านจึงไม่ได้รับผลร้ายจากเราเลย ¹⁰เพราะว่าความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า ทำให้เกิดการกลับใจ ซึ่งจะนำไปสู่ความรอดและจะไม่ทำให้เสียใจ แต่ความเสียใจอย่างโลกนั้นย่อมนำสู่ความตาย ¹¹จงดูสิว่าความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้าเช่นนี้ นำไปสู่การเอาจริงเอาจังเพียงไร และยังทำให้เกิดการขวนขวายที่จะพิสูจน์ตัวเอง เกิดความขุ่นเคือง ความตื่นตัว ความอาลัย ความกระตือรือร้น และเกิดการลงโทษ พวกท่านพิสูจน์ตัวเองในทุกด้านแล้วว่าเป็นผู้ปราศจากความผิดในเรื่องนี้ ¹²ด้วยเหตุนี้ ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าเขียนจดหมายถึงท่านทั้งหลาย ก็ไม่ใช่เพราะเห็นแก่คนที่ทำผิด หรือเพราะเห็นแก่คนที่ต้องทนต่อการร้าย แต่เพื่อให้การเอาจริงเอาจังที่ท่านมีต่อเรา ปรากฏกับพวกท่านเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้า ¹³เพราะเหตุนี้เราจึงได้รับการหนุนใจ
 นอกจากได้รับการหนุนใจแล้ว เรายังมีความยินดีมากยิ่งขึ้นเนื่องจากความยินดีของทิตัส เพราะพวกท่านทุกคนทำให้จิตใจของเขาสงบ ¹⁴เพราะที่ข้าพเจ้าอวดเรื่องของท่านแก่ทิตัส ข้าพเจ้าก็ไม่ต้องละอายเลย แต่ทุกสิ่งที่เราพูดกับท่านทั้งหลายเป็นความจริงอย่างไร สิ่งที่เราอวดกับทิตัสก็ปรากฏเป็นจริงอย่างนั้น ¹⁵และความรักที่เขามีต่อพวกท่านก็เพิ่มพูนขึ้น เมื่อเขาระลึกถึงความเชื่อฟังของพวกท่าน และการที่พวกท่านทุกคนต้อนรับเขาด้วยความเกรงกลัวและตัวสั่น ¹⁶ข้าพเจ้าชื่นชมยินดี เพราะข้าพเจ้ามั่นใจพวกท่านได้อย่างเต็มที่

ประณามความอยุติธรรมในสังคม

⁸วิบัติแก่พวกที่เสริมบ้านด้วยบ้าน
 และเพิ่มนาด้วยนา
จนไม่มีเหลือให้คนอื่นอีกแล้ว
 และพวกเจ้าอยู่เพียงลำพังในแผ่นดินนั้น
⁹พระยาห์เวห์จอมทัพทรงกล่าวกับข้าพเจ้า
 “แน่ทีเดียวบ้านหลายหลังจะต้องร้างเปล่า
 บ้านใหญ่และบ้านงามจะไม่มีคนอาศัย
¹⁰เพราะว่าสวนองุ่น 25 ไร่จำนวนไร่จะได้น้ำองุ่นเพียง 8 ลิตร
 และเมล็ดพืช 180 ลิตรจะให้ผลผลิตเพียง 18 ลิตร”
¹¹วิบัติแก่พวกที่ลุกขึ้นแต่เช้ามืด
 เพื่อวิ่งหาเมรัย
และพวกที่อยู่จนดึกดื่น
 แล้วเหล้าองุ่นทำให้เขาเมาหยำเป
¹²งานเลี้ยงของเขามีพิณเขาคู่และพิณใหญ่
 รำมะนา ขลุ่ยและเหล้าองุ่น
แต่พวกเขาไม่ได้สนใจพระราชกิจของพระยาห์เวห์
 หรือพิจารณาพระหัตถกิจของพระองค์
¹³เพราะฉะนั้นชนชาติของเราจึงตกเป็นเชลยเพราะขาดความรู้
 คนสูงศักดิ์ของเขาเป็นคนหิวโหย
 และมวลชนของเขาก็แห้งผากเพราะความกระหาย
¹⁴เพราะฉะนั้นแดนคนตายก็ขยายคอของมันออก
 และอ้าปากกว้างอย่างไม่จำกัด
และพวกเจ้านายของเยรูซาเล็มและมวลชนของเมืองนั้นก็ลงไป
 พร้อมทั้งเสียงอึกทึกและความรื่นเริงที่อยู่ในนั้น
¹⁵มนุษย์ก็ถูกลดต่ำลงและคนก็ต่ำต้อยลง
 และนัยน์ตาของผู้ผยองก็ต่ำต้อยลง
¹⁶แต่พระยาห์เวห์จอมทัพจะได้รับการเทิดทูนไว้โดยความยุติธรรม
 และพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ทรงสำแดงความบริสุทธิ์โดยความชอบธรรม
¹⁷แล้วลูกแกะจะหากินเหมือนเป็นลานหญ้าของพวกมัน
 คนต่างด้าวจะหากินอยู่ในที่ปรักหักพังของคนร่ำรวย
¹⁸วิบัติแก่พวกที่ลากความผิดด้วยสายเชือกของความเท็จ
 และลากความบาปเหมือนกับใช้เชือกโยงเกวียน
¹⁹คือพวกที่กล่าวว่า “ให้พระองค์รีบเร่ง
 ให้พระองค์เร่งงานของพระองค์
เพื่อเราจะได้เห็น
 ให้แผนงานขององค์ผู้บริสุทธิ์ของอิสราเอลสำเร็จโดยเร็ว
 เพื่อเราจะได้รู้”
²⁰วิบัติแก่พวกที่เรียกความชั่วว่าความดี
 และเรียกความดีว่าความชั่ว
พวกที่ถือว่าความมืดคือความสว่าง
 และความสว่างคือความมืด
พวกที่ถือว่าความขมคือความหวาน
 และความหวานคือความขม
²¹วิบัติแก่พวกคนที่ฉลาดในสายตาของตัวเอง
 และเฉียบแหลมในสายตาของตน
²²วิบัติแก่พวกที่เป็นวีรบุรุษในการดื่มเหล้าองุ่น
 และเป็นคนแกล้วกล้าในการผสมเมรัย
²³พวกที่ตัดสินคนชั่วให้พ้นผิดเพราะสินบน
 และเอาความเป็นธรรมไปจากผู้ชอบธรรม
²⁴ดังนั้น เปลวไฟเผาผลาญตอข้าวเช่นไร
 และหญ้าแห้งยุบลงในเปลวเพลิงเช่นไร
รากของพวกเขาก็จะเป็นเหมือนความเปื่อยเน่า
 และความเบ่งบานของเขาจะฟุ้งกระจายไปเหมือนผงคลีเช่นนั้น
เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้งธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์จอมทัพ
 และดูหมิ่นพระวจนะขององค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล
²⁵เหตุฉะนั้น พระพิโรธของพระยาห์เวห์จึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์
 และพระองค์เหยียดพระหัตถ์พระองค์ออกต่อต้านเขาและโจมตีเขา
แล้วภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะเทือน
 และซากศพของพวกเขาก็เหมือนกองขยะ
อยู่กลางถนน
 ถึงกระนั้น พระพิโรธของพระองค์ก็ไม่สร่างซา
 และพระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังเหยียดออกอยู่
²⁶พระองค์จะทรงให้สัญญาณแก่ประชาชาติที่อยู่ไกล
 และผิวพระโอษฐ์เรียกเขามาจากที่สุดปลายแผ่นดินโลก
 และนี่แน่ะ เขาจะมาอย่างเร็วและรีบเร่ง
²⁷ไม่มีใครในพวกเขาอ่อนเปลี้ย และไม่มีใครสะดุดล้ม
 ไม่มีใครง่วงเหงาหรือนอนหลับ
ไม่มีสายคาดเอวสักเส้นหลุดอยู่
 ไม่มีสายรัดรองเท้าสักสายขาดไป
²⁸ลูกธนูทั้งหมดของเขาล้วนแหลมคม
 คันธนูทั้งสิ้นของเขาก็โก่งไว้ กีบม้าทั้งหลายของเขาเหมือนหินเหล็กไฟ
 และล้อรถของเขาเหมือนพายุหมุน
²⁹เสียงคำรามของเขาเหมือนสิงโต
 เขาคำรามดั่งสิงโตหนุ่มทั้งหลาย
เขาคำรนขณะตะครุบเหยื่อ
 แล้วเขาขนไปโดยไม่มีใครช่วยกู้ได้
³⁰ในวันนั้นเขาจะคำรนเหนือเหยื่อนั้น
 เหมือนดังเสียงคะนองของทะเล
และถ้าใครมองไปยังแผ่นดิน
 ดูสิ มีแต่ความมืดและความทุกข์ใจ
แม้ความสว่างก็ถูกเมฆบดบังเสีย

อิสยาห์ 6

นิมิตที่พระเจ้าทรงปรากฏในพระวิหาร

 ¹ในปีที่กษัตริย์อุสซียาห์สิ้นพระชนม์ ข้าพเจ้าเห็นองค์เจ้านายประทับบนพระที่นั่งอันสูงส่งและรับการเทิดทูน และชายฉลองพระองค์ชายฉลองพระองค์ของพระองค์เต็มพระวิหาร ²เหนือพระองค์มีพวกเสราฟิมยืนอยู่ แต่ละองค์มีปีก 6 ปีก ใช้ 2 ปีกปิดหน้า ใช้ 2 ปีกปิดเท้า และใช้ 2 ปีกบินไป ³ต่างก็ร้องต่อกันและกันว่า

 “บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ พระยาห์เวห์จอมทัพ
  แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเต็มด้วยพระสิริของพระองค์”

 ⁴แล้วฐานของธรณีประตูทั้งหลายก็สั่นไหวเนื่องด้วยเสียงของผู้ร้อง และพระนิเวศก็เต็มด้วยควัน ⁵และข้าพเจ้ากล่าวว่า “วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะว่าข้าพเจ้าพินาศแล้ว เพราะข้าพเจ้าเป็นคนริมฝีปากไม่สะอาดและข้าพเจ้าอยู่ท่ามกลางชนชาติที่ริมฝีปากไม่สะอาด แต่ดวงตาของข้าพเจ้าได้เห็นกษัตริย์ คือพระยาห์เวห์จอมทัพ”
 ⁶แล้วองค์หนึ่งในพวกเสราฟิมบินมาหาข้าพเจ้า ในมือมีถ่านเพลิงซึ่งท่านเอาคีมคีบมาจากแท่นบูชา ⁷และท่านแตะต้องปากของข้าพเจ้าพูดว่า “นี่แน่ะ สิ่งนี้ได้แตะต้องริมฝีปากของเจ้าแล้ว ความผิดของเจ้าก็ถูกขจัด และบาปของเจ้าก็ได้รับการลบล้าง” ⁸และข้าพเจ้าได้ยินพระสุรเสียงขององค์เจ้านายตรัสว่า “เราจะใช้ผู้ใดไป? และผู้ใดจะไปแทนพวกเรา? ” แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “ข้าพระองค์อยู่นี่ ขอทรงใช้ข้าพระองค์เถิด” ⁹และพระองค์ตรัสว่า “ไปเถอะและกล่าวแก่ชนชาตินี้ว่า

‘ฟังแล้วฟังอีก แต่อย่าเข้าใจ
 ดูแล้วดูอีก แต่อย่ามองเห็น’
¹⁰จงทำให้ใจของชนชาตินี้มืดทึบ
 และทำให้หูของเขาตึง
และทำให้ตาของเขาบอด
 มิฉะนั้นเขาจะเห็นด้วยตาของเขา
ได้ยินด้วยหูของเขา
 และเข้าใจด้วยใจของเขา
 แล้วหันกลับมาและได้รับการรักษาให้หาย”

 ¹¹แล้วข้าพเจ้าว่า “ข้าแต่องค์เจ้านาย นานเท่าไร? ” และพระองค์ตรัสว่า

 จนกว่าเมืองทั้งหลายถูกทิ้งร้าง ไม่มีผู้อยู่อาศัย  และบ้านเรือนไม่มีคน แผ่นดินก็ร้างเปล่าอย่างสิ้นเชิง ¹²และพระยาห์เวห์ทรงกวาดคนออกไปไกล
 และที่ที่ถูกทิ้งร้างท่ามกลางแผ่นดินนั้นมีมากมาย
¹³และแม้ว่ายังมีเหลืออยู่ในนั้นสักหนึ่งในสิบ
 ก็จะต้องถูกไฟเผาอีก
เหมือนต้นสนหรือต้นโอ๊ก
 ซึ่งเหลืออยู่แต่ตอ
เมื่อถูกโค่น”
 ตอของมันคือเมล็ดพันธุ์บริสุทธิ์

อิสยาห์ 7

อิสยาห์ให้ความมั่นใจต่อกษัตริย์อาหัส

 ¹ในรัชกาลของอาหัสพระราชโอรสของโยธาม พระราชโอรสของอุสซียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ เรซีนกษัตริย์แห่งซีเรีย และเปคาห์บุตรของเรมาลิยาห์ กษัตริย์แห่งอิสราเอลขึ้นมายังเยรูซาเล็ม เพื่อทำสงครามกับเมืองนั้น แต่ไม่อาจรบชนะเมืองนั้น ²เมื่อเขาไปรายงานต่อราชวงศ์ของดาวิดว่า “ซีเรียมาตั้งค่ายอยู่ในเขตเอฟราอิมแล้ว” พระทัยของพระองค์และใจของประชาชนของพระองค์ก็สั่นเหมือนต้นไม้ในป่าสั่นขณะต้องแรง
 ³และพระยาห์เวห์ตรัสกับอิสยาห์ว่า “จงออกไปพบอาหัส ทั้งตัวเจ้าและเชอารยาชูบแปลว่า ส่วนที่เหลืออยู่จะกลับมาบุตรชายของเจ้า ณ ปลายท่อส่งน้ำของสระบนตรงถนนลานซักฟอก ⁴และจงกล่าวกับเขาว่า ‘จงระวัง จงสงบ และอย่ากลัว อย่าให้ใจของเจ้าขลาดกลัว เนื่องจากเศษดุ้นฟืนจวนมอดสองชิ้นนี้ เพราะความกริ้วรุนแรงของเรซีน ซีเรียและบุตรของเรมาลิยาห์ ⁵เพราะว่าซีเรียและเอฟราอิมรวมทั้งบุตรของเรมาลิยาห์ได้วางแผนชั่วร้ายต่อเจ้า กล่าวว่า ⁶“ให้เราทั้งหลายขึ้นไปต่อสู้กับยูดาห์ และทำให้มันหวาดกลัว แล้วให้เราทะลวงเมืองของเขาเพื่อพวกเราเอง และตั้งบุตรของทาเบเอลให้เป็นกษัตริย์ในเมืองนั้น” ’ ”

 ⁷พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า

 “มันจะไม่เป็นเช่นนั้น
และมันจะไม่เกิดขึ้น
⁸เพราะเศียรของซีเรียคือดามัสกัส
 และเศียรของดามัสกัสคือเรซีน
(เอฟราอิมจะแตกเป็นชิ้นๆ จนไม่เป็นชนชาติภายใน 65 ปี)
⁹และเศียรของเอฟราอิมคือสะมาเรีย
 และเศียรของสะมาเรียคือบุตรของเรมาลิยาห์
ถ้าเจ้าไม่เชื่อมั่น
 เจ้าก็ไม่อาจตั้งมั่น”

อิสยาห์ให้หมายสำคัญแก่อาหัสเกี่ยวกับอิมมานูเอล

 ¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสกับอาหัสอีกว่า ¹¹“จงขอหมายสำคัญจากพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ไม่ว่าจะให้ลึกถึงแดนคนตายหรือสูงเทียมฟ้าก็ได้” ¹²แต่อาหัสตอบว่า “เราจะไม่ทูลขอ และเราจะไม่ลองพระยาห์เวห์ดู” ¹³และอิสยาห์กล่าวว่า “ข้าแต่ราชวงศ์ของดาวิด ขอทรงฟัง การทำให้มนุษย์อ่อนใจนั้นเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับพวกฝ่าพระบาทหรือ? และพวกฝ่าพระบาทยังให้พระเจ้าของข้าพระบาทอ่อนพระทัยด้วยหรือ? ¹⁴เพราะฉะนั้น องค์เจ้านายจะประทานหมายสำคัญด้วยพระองค์เอง นี่แน่ะ หญิงสาวคนหนึ่งจะตั้งครรภ์ และคลอดบุตรชายคนหนึ่ง และคนจะเรียกนามของเขาว่า อิมมานูเอล ¹⁵เขาจะรับประทานนมข้นและน้ำผึ้ง ในเวลาที่เขารู้จักปฏิเสธความชั่วและเลือกความดี ¹⁶เพราะก่อนที่เด็กนั้นจะรู้จักปฏิเสธความชั่วและเลือกความดี แผ่นดินของกษัตริย์ทั้งสององค์ซึ่งฝ่าพระบาทหวาดกลัวนั้นจะร้างเปล่าไป ¹⁷พระยาห์เวห์จะทรงนำวันเวลานั้นมาเหนือฝ่าพระบาท เหนือชนชาติของฝ่าพระบาทและเหนือเชื้อสายพระราชบิดาของฝ่าพระบาท เป็นวันเวลาอย่างที่ไม่เคยปรากฏตั้งแต่สมัยเอฟราอิมแยกจากยูดาห์ คือวันเวลาของพระราชาของอัสซีเรีย
 ¹⁸“ในวันเวลานั้น พระยาห์เวห์จะทรงผิวพระโอษฐ์เรียกเหลือบซึ่งอยู่ทางต้นน้ำของแม่น้ำแห่งอียิปต์ และเรียกผึ้งซึ่งอยู่ในแผ่นดินอัสซีเรีย ¹⁹แล้วพวกมันจะมากันหมด และเกาะอยู่ตามห้วยชัน ในซอกหิน และบนต้นหนามขี้แรดทั้งหมดและบนลานหญ้าทั้งสิ้น
 ²⁰“ในวันนั้น องค์เจ้านายจะทรงใช้มีดโกนซึ่งเช่ามาจากดินแดนอีกฟากของแม่น้ำยูเฟรติส คือพระราชาของอัสซีเรีย ในการโกนศีรษะ ขนในที่ลับ และจะทึ้งหนวดเคราออกไปด้วย
 ²¹“ในวันนั้นชายคนหนึ่งจะเลี้ยงแม่โคสาวไว้ตัวหนึ่งและแกะสองตัว ²²และเพราะมันให้นมมากมาย เขาจะรับประทานนมข้น เพราะว่าทุกคนที่เหลืออยู่ในแผ่นดินจะรับประทานนมข้นและน้ำผึ้ง
 ²³“ในวันนั้น ทุกแห่งที่เคยมีเถาองุ่นหนึ่งพันเถา ซึ่งมีค่าเป็นเงิน 1,000 เชเขล จะกลายเป็นต้นหนามย่อยและหนามใหญ่ ²⁴ผู้คนจะไปที่นั่นพร้อมกับคันธนูและลูกธนู เพราะว่าทั้งแผ่นดินจะมีแต่หนามย่อยและหนามใหญ่ ²⁵ส่วนเนินเขาทุกแห่งที่เคยถูกขุดด้วยจอบ เจ้าจะไม่ไปที่นั่นเพราะกลัวหนามย่อยและหนามใหญ่ แต่เนินเขาเหล่านั้นจะกลายเป็นที่ซึ่งเขาปล่อยฝูงโคเดินเล่น และที่ซึ่งให้ฝูงแกะเหยียบย่ำ”

อิสยาห์ 8

บุตรอิสยาห์เป็นหมายสำคัญถึงการรุกรานของอัสซีเรีย

 ¹แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงเอากระดานแผ่นใหญ่มาแผ่นหนึ่ง และจงเขียนลงบนนั้นด้วยอักษรง่ายๆ ว่า ‘มาเฮร์-ชาลาล-หัช-บัส’ ” ²และข้าพเจ้าได้พยานที่น่าเชื่อถือคืออุรียาห์ปุโรหิต และเศคาริยาห์บุตรของเยเบเรคียาห์เพื่อเป็นพยานให้ข้าพเจ้า ³แล้วข้าพเจ้าเข้าไปหาผู้เผยพระวจนะหญิงคือ ภรรยาของท่านอิสยาห์เอง นางก็ตั้งครรภ์และคลอดบุตรชายคนหนึ่ง และพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “จงเรียกชื่อบุตรนั้นว่า ‘มาเฮร์-ชาลาล-หัช-บัส’ ⁴เพราะก่อนที่เด็กนั้นจะรู้จักเรียก ‘พ่อ แม่’ ได้ ทรัพย์สมบัติของดามัสกัสและของที่ริบได้จากสะมาเรียจะถูกขนเอาไปเฉพาะพระพักตร์พระราชาของอัสซีเรีย” ⁵แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าอีกว่า ⁶“เพราะว่าชนชาตินี้ได้ปฏิเสธน้ำแห่งชิโลอาห์ที่ไหลเอื่อยๆ และยินดีเกี่ยวกับเรซีนและบุตรของเรมาลิยาห์” ⁷เพราะฉะนั้น ดูซิ องค์เจ้านายจะทรงนำน้ำแห่งแม่น้ำยูเฟรติสที่มีกำลังและมีมากมาย คือพระราชาของอัสซีเรียและศักดิ์ศรีทั้งหมดของพระองค์มาสู้กับพวกเขา น้ำนั้นจะไหลล้นลำคลองทุกสายของมัน และท่วมฝั่งทั้งหมดของมัน ⁸และจะกวาดต่อเข้าไปในยูดาห์ มันจะท่วมท้นและไหลผ่านไปจนถึงลำคอ และปีกที่แผ่ออกของมันจะปกคลุมความกว้างของแผ่นดินของท่านนะ ท่านอิมมานูเอล

⁹ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงรู้ความหมายและจงหวาดกลัว
 ทุกดินแดนที่ห่างไกลเอ๋ย จงเงี่ยหูฟัง
จงคาดเอวของพวกเจ้าไว้และจงหวาดกลัว
 จงคาดเอวของพวกเจ้าไว้และจงหวาดกลัว
¹⁰จงวางแผนร่วมกัน แต่ก็จะล้มเหลว
 จงหารือกัน แต่จะยืนหยัดอยู่ไม่ได้
 เพราะพระเจ้าสถิตกับเรา