¹⁵มีทองคำและมีทับทิมมากมาย
 แต่ปากที่มีความรู้ก็เป็นของล้ำค่ายิ่ง
¹⁶จงริบเสื้อผ้าของผู้ที่ค้ำประกันให้คนอื่น
 และจงยึดมันไว้ เมื่อเขาประกันให้คนต่างด้าว
¹⁷อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มา
 แต่ภายหลังปากของเขาจะเต็มไปด้วยกรวดทราย
¹⁸แผนงานดำรงอยู่ได้ด้วยคำแนะนำ
 จงทำสงครามโดยมีการชี้แนะ
¹⁹คนที่เที่ยวซุบซิบย่อมเผยความลับ
 ฉะนั้นอย่าเข้าสังคมกับคนปากบอน
²⁰คนที่แช่งบิดาหรือมารดาของตน
 ประทีปของเขาจะดับมืดมิด
²¹มรดกที่ได้มาอย่างชิงสุกก่อนห่าม
 ที่สุดปลายก็ไม่เป็นมงคล
²²อย่าพูดว่า “ข้าจะแก้แค้นความชั่ว”
 จงรอคอยพระยาห์เวห์ พระองค์จะทรงช่วยเจ้า
²³ตุ้มน้ำหนักฉ้อฉลเป็นที่เกลียดชังต่อพระยาห์เวห์
 และตาชั่งขี้โกงก็ไม่ดี
²⁴ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระยาห์เวห์ทรงกำหนด
 แล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร?
²⁵การพูดพล่อยๆ ว่า “นี่เป็นของบริสุทธิ์” ก็เป็นบ่วงดักตนเอง
 แล้วจึงมาคิดได้หลังจากปฏิญาณไปแล้ว
²⁶พระราชาที่มีปัญญาย่อมทรงฝัดร่อนคนอธรรม
 แล้วทรงขับล้อเกวียนทับพวกเขา
²⁷มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระยาห์เวห์
 ส่องดูทุกส่วนภายในเขา
²⁸ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์เฝ้ารักษาพระราชาไว้
 และพระราชาจะทรงค้ำชูพระที่นั่งไว้ด้วยความชอบธรรม
²⁹ศักดิ์ศรีของคนหนุ่มคือกำลังของเขา
 แต่ความภูมิฐานของคนแก่คือผมหงอก
³⁰การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผลก็ขจัดความชั่วเสีย
 การโบยตีชำระล้างส่วนลึกภายใน

ภาษาแปลกๆ และการเผยพระวจนะ

 ¹จงมุ่งหาความรัก และขวนขวายของประทานจากพระวิญญาณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเผยพระวจนะ ²เพราะว่าคนที่พูดภาษาแปลกๆ นั้น ไม่ได้พูดกับมนุษย์ แต่ทูลต่อพระเจ้า เพราะว่าไม่มีใครเข้าใจได้ เขาพูดเป็นความล้ำลึกโดยพระวิญญาณ ³แต่ผู้ที่เผยพระวจนะนั้น พูดกับมนุษย์เพื่อให้เจริญขึ้น ให้มีการชูใจและการปลอบใจ ⁴คนที่พูดภาษาแปลกๆ นั้นก็ทำให้ตัวเองเจริญขึ้น แต่ผู้เผยพระวจนะนั้นทำให้คริสตจักรเจริญขึ้น ⁵ข้าพเจ้าต้องการให้พวกท่านทุกคนพูดภาษาแปลกๆ แต่ยิ่งกว่านั้น ข้าพเจ้าต้องการให้พวกท่านเผยพระวจนะ เพราะว่าคนที่เผยพระวจนะนั้นก็ใหญ่กว่าคนที่พูดภาษาแปลกๆ นอกจากว่ามีคนแปลได้ เพื่อคริสตจักรจะได้รับความเจริญ
 ⁶แต่ว่าพี่น้องทั้งหลาย ถ้าข้าพเจ้ามาหาท่านและพูดภาษาแปลกๆ จะเป็นประโยชน์อะไรต่อพวกท่าน หากข้าพเจ้าไม่พูดกับพวกท่านด้วยคำวิวรณ์ คำที่ให้ความรู้ คำเผยพระวจนะ หรือคำสั่งสอน? ⁷แม้แต่สิ่งไม่มีชีวิตที่ทำเสียงได้ เช่นปี่และพิณ ถ้าไม่ให้เสียงสูงต่ำที่แตกต่างกัน คนจะรู้ทำนองที่เป่าหรือดีดได้อย่างไร? ⁸ถ้าแตรให้เสียงไม่ชัดเจน ใครจะเตรียมตัวเข้าทำศึกสงคราม? ⁹ท่านทั้งหลายก็เป็นเช่นนั้น คือในการพูดภาษาแปลกๆ ถ้าท่านไม่ใช้ถ้อยคำที่เข้าใจได้ คนจะเข้าใจคำพูดนั้นได้อย่างไร? สิ่งที่ท่านพูดนั้นจะหายไปกับสายลม ¹⁰แน่นอน ในโลกนี้มีภาษามากมาย และไม่มีภาษาใดที่ปราศจากความหมาย ¹¹เพราะฉะนั้น ถ้าข้าพเจ้าไม่เข้าใจความหมายของภาษานั้นๆ ข้าพเจ้าจะกลายเป็นคนต่างภาษากับคนที่พูด และคนที่พูดนั้นจะเป็นคนต่างภาษากับข้าพเจ้าด้วย ¹²ท่านทั้งหลายก็เป็นเช่นนั้น เมื่อท่านกำลังขวนขวายของประทานจากพระวิญญาณ ก็จงพยายามเพิ่มพูนสิ่งที่จะทำให้คริสตจักรเจริญขึ้น
 ¹³ฉะนั้นคนที่พูดภาษาแปลกๆ ก็ควรอธิษฐานขอให้แปลได้ด้วย ¹⁴เพราะถ้าข้าพเจ้าอธิษฐานเป็นภาษาแปลกๆ จิตวิญญาณของข้าพเจ้าอธิษฐานก็จริง แต่ความคิดก็ไม่เป็นประโยชน์ ^15เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าควรทำอย่างไร? ข้าพเจ้าจะอธิษฐานด้วยจิตวิญญาณและด้วยความคิด และจะร้องเพลงด้วยจิตวิญญาณและด้วยความคิด ¹⁶มิฉะนั้นถ้าท่านสรรเสริญพระเจ้าด้วยจิตวิญญาณ คนที่อยู่ในกลุ่มที่ไม่เข้าใจจะว่า “อาเมน” กับคำขอบพระคุณของท่านได้อย่างไร ในเมื่อเขาไม่รู้ว่าท่านพูดอะไร? ¹⁷เพราะว่าแม้ท่านจะขอบพระคุณอย่างไพเราะ แต่คนอื่นก็ไม่เจริญขึ้น ¹⁸ข้าพเจ้าขอบพระคุณพระเจ้า ข้าพเจ้าพูดภาษาแปลกๆ มากกว่าท่านทั้งหลายอีก ¹⁹แต่ว่าในคริสตจักรข้าพเจ้าต้องการที่จะพูดสักห้าคำด้วยความคิด เพื่อสอนคนอื่นดีกว่าที่จะพูดหมื่นคำเป็นภาษาแปลกๆ

การกบฏต่อเรโหโบอัม

 ¹เรโหโบอัมได้ไปยังเมืองเชเคม เพราะอิสราเอลทั้งสิ้นได้มายังเชเคมเพื่อจะตั้งพระองค์ให้เป็นกษัตริย์ ²เมื่อเยโรโบอัมบุตรเนบัททราบเรื่องนี้แล้ว ท่านจึงกลับจากอียิปต์ (ที่เยโรโบอัมต้องอาศัยอยู่ในอียิปต์เพราะท่านหนีจากพระพักตร์พระราชาซาโลมอน) ³เขาทั้งหลายก็ใช้คนไปเรียกท่าน และเยโรโบอัมกับอิสราเอลทั้งหมดได้มาทูลเรโหโบอัมว่า ⁴“พระราชบิดาของฝ่าพระบาททำให้แอกของพวกข้าพระบาทหนักนัก เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอทรงลดภาระหนักจากพระราชบิดาของฝ่าพระบาท และทำให้แอกหนักที่พระองค์วางอยู่เหนือพวกข้าพระบาทเบาลงเสีย แล้วพวกข้าพระบาทจะปรนนิบัติฝ่าพระบาท” ⁵พระองค์ตรัสกับเขาว่า “อีกสามวันจงกลับมาหาเรา” ประชาชนจึงกลับไป
 ⁶แล้วกษัตริย์เรโหโบอัมก็ทรงปรึกษากับบรรดาผู้อาวุโส ผู้ได้ปรนนิบัติซาโลมอนพระราชบิดาของพระองค์เมื่อยังทรงพระชนม์อยู่ว่า “ท่านทั้งหลายจะแนะนำเราให้ตอบประชาชนนี้อย่างไร?” ⁷เขาทั้งหลายทูลพระองค์ว่า “ถ้าฝ่าพระบาททรงเมตตาต่อประชาชนนี้และให้พวกเขาพอใจ และตรัสตอบคำดีแก่พวกเขา เขาทั้งหลายจะเป็นผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทเป็นนิตย์” ⁸แต่พระองค์ทรงปฏิเสธคำปรึกษาที่บรรดาผู้อาวุโสถวายนั้น และไปปรึกษากับพวกคนหนุ่มที่เติบโตขึ้นมาพร้อมกับพระองค์ และอยู่ปรนนิบัติพระองค์ ⁹และพระองค์ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “พวกท่านจะแนะนำเราอย่างไร เพื่อพวกเราจะตอบประชาชนนี้ผู้ที่ทูลเราว่า ‘ขอทรงทำให้แอกซึ่งพระราชบิดาของพระองค์วางอยู่เหนือพวกข้าพระบาทเบาลง’? ” ¹⁰และคนหนุ่มเหล่านั้นผู้ได้เติบโตขึ้นมาพร้อมกับพระองค์ทูลพระองค์ว่า “ขอฝ่าพระบาทตรัสดังนี้แก่ประชาชนนี้ ผู้ทูลพระองค์ว่า ‘พระราชบิดาของฝ่าพระบาทได้ทรงทำให้แอกของพวกข้าพระบาทหนัก แต่ขอฝ่าพระบาททรงทำให้เบาลง’ นั้น ขอฝ่าพระบาทตรัสแก่เขาทั้งหลายอย่างนี้ว่า ‘นิ้วก้อยของเราก็หนากว่าเอวของพระราชบิดาเรา ¹¹พระราชบิดาของเราได้วางแอกหนักบนท่านทั้งหลาย ส่วนเราก็จะเพิ่มภาระบนแอกของท่านทั้งหลายอีก พระราชบิดาของเราตีสอนท่านทั้งหลายด้วยแส้ แต่เราจะตีสอนท่านด้วยแมงป่อง’ ”
 ¹²เยโรโบอัมกับประชาชนทั้งหมดจึงเข้ามาเฝ้าเรโหโบอัมในวันที่สาม ดังที่พระราชารับสั่งว่า “จงกลับมาหาเราในวันที่สาม” ¹³และพระราชาตรัสตอบเขาทั้งหลายอย่างดุดัน พระองค์ทรงปฏิเสธคำปรึกษาของบรรดาผู้อาวุโส ¹⁴และตรัสกับเขาทั้งหลายตามคำปรึกษาของพวกคนหนุ่มว่า “พระราชบิดาของเราทำแอกของท่านทั้งหลายให้หนัก แต่เราจะเพิ่มภาระบนแอกนั้น พระราชบิดาของเราตีสอนท่านทั้งหลายด้วยแส้ แต่เราจะตีสอนท่านด้วยแมงป่อง” ¹⁵พระราชาจึงไม่ทรงฟังประชาชน เพราะเหตุการณ์นี้เป็นมาจากพระเจ้า เพื่อพระยาห์เวห์จะทรงทำให้พระวจนะของพระองค์ได้สำเร็จ ซึ่งพระองค์ตรัสโดยอาหิยาห์ชาวชีโลห์แก่เยโรโบอัมบุตรเนบัท

¹⁶และเมื่ออิสราเอลทั้งสิ้นเห็นว่าพระราชาไม่ทรงฟังเขาทั้งหลาย ประชาชนก็ทูลตอบพระราชาว่า

“พวกข้าพระบาทมีส่วนอะไรในดาวิด
 พวกข้าพระบาทไม่มีมรดกในบุตรเจสซี
โอ อิสราเอลเอ๋ย กลับไปบ้านเรือนของท่านแต่ละคนเถิด
 ข้าแต่ดาวิด จงดูแลราชวงศ์ของพระองค์เองเถิด”

อิสราเอลทั้งสิ้นจึงไปยังบ้านเรือนพวกเขา ¹⁷แต่ประชาชนอิสราเอลผู้อาศัยอยู่ในเมืองต่างๆ ของยูดาห์นั้น เรโหโบอัมยังทรงปกครองเหนือพวกเขา ¹⁸แล้วพระราชาเรโหโบอัมทรงใช้ฮาโดรัมผู้ดูแลคนงานโยธาไป และคนอิสราเอลก็เอาหินขว้างท่านถึงตาย แล้วพระราชาเรโหโบอัมก็ทรงรีบขึ้นรถรบหนีไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ¹⁹อิสราเอลจึงกบฏต่อราชวงศ์ของดาวิดจนถึงทุกวันนี้

2 พงศาวดาร 11

 ¹เมื่อเรโหโบอัมทรงมาถึงกรุงเยรูซาเล็มแล้ว พระองค์ก็ทรงระดมพลจากพงศ์พันธุ์ยูดาห์และเบนยามิน ซึ่งเป็นนักรบที่คัดเลือกแล้ว 180,000 คน เพื่อจะสู้รบกับอิสราเอล เพื่อจะเอาราชอาณาจักรคืนมาให้แก่เรโหโบอัม ²แต่พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเชไมยาห์ คนของพระเจ้าว่า ³“จงไปทูลเรโหโบอัมพระราชโอรสของซาโลมอนพระราชาแห่งยูดาห์ และบอกกับคนอิสราเอลทั้งหมดในยูดาห์และเบนยามินว่า ⁴‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า พวกเจ้าอย่าขึ้นไปสู้รบกับพี่น้องของเจ้า จงกลับบ้านของตนทุกคนเถิด เพราะสิ่งนี้เป็นมาจากเรา’ ” แล้วพวกเขาจึงเชื่อฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ และกลับไปโดยไม่ได้สู้รบกับเยโรโบอัม ⁵เรโหโบอัมประทับในกรุงเยรูซาเล็ม และพระองค์ทรงเสริมเมืองเป็นปราการเพื่อการป้องกันในยูดาห์ ⁶พระองค์ทรงเสริมเบธเลเฮม เอตาม เทโคอา ⁷เบธซูร์ โสโค อดุลลัม ⁸กัท มาเรชาห์ และศีฟ ⁹อาโดราอิม ลาคีช และอาเซคาห์ ¹⁰โศราห์ อัยยาโลน และเฮโบรน คือบรรดาเมืองป้อมที่อยู่ในยูดาห์และในเบนยามิน ¹¹พระองค์ทรงเสริมป้อมปราการให้แข็งแรง และตั้งผู้บังคับบัญชาในป้อมเหล่านั้น และทรงสะสมอาหาร น้ำมัน และเหล้าองุ่น ¹²พระองค์ทรงเก็บโล่และหอกไว้ในเมืองทุกแห่ง และทรงทำให้เมืองพวกนั้นแข็งแรงอย่างยิ่ง ยูดาห์และเบนยามินจึงเป็นของพระองค์

บรรดาปุโรหิตและคนเลวีสนับสนุนเรโหโบอัม

 ¹³บรรดาปุโรหิตกับคนเลวีที่อยู่ในอิสราเอลทั้งหมดมาหาพระองค์จากดินแดนทุกแห่งที่พวกเขาอยู่ ¹⁴เพราะพวกคนเลวีละทิ้งทุ่งหญ้าและที่นาของเขาและมายังยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม เพราะเยโรโบอัมและบรรดาพระราชโอรสของพระองค์ทรงขับไล่เขาทั้งหลายออกจากตำแหน่งปุโรหิตของพระยาห์เวห์ ¹⁵และเยโรโบอัมทรงแต่งตั้งปุโรหิตของพระองค์ขึ้นสำหรับปูชนียสถานสูงทั้งหลาย สำหรับปีศาจแพะ และสำหรับรูปลูกวัวที่พระองค์ทรงสร้างขึ้น ¹⁶และบรรดาผู้ที่ตั้งใจแสวงพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลจากทุกเผ่าของอิสราเอล ก็ติดตามพวกเขามายังกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อถวายสัตวบูชาต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของเขา ¹⁷เขาทั้งหลายได้เสริมกำลังให้อาณาจักรยูดาห์ และทำให้เรโหโบอัมพระราชโอรสของซาโลมอนเข้มแข็งอยู่ 3 ปี เพราะพวกเขาดำเนินอยู่ในวิถีทางของดาวิดและซาโลมอนเป็นเวลา 3 ปี
 ¹⁸เรโหโบอัมทรงรับนางมาหะลัทพระธิดาของเยรีโมทพระราชโอรสของดาวิดเป็นมเหสี และมารดาของนางคืออาบีฮาอิลบุตรีของเอลีอับบุตรเจสซี ¹⁹และพระนางก็ประสูติพระราชโอรสให้พระองค์ คือ เยอูช เชมาริยาห์ และศาฮัม ²⁰ต่อมาพระองค์ก็ทรงรับมาอาคาห์พระธิดาของอับซาโลม ผู้ซึ่งประสูติ อาบียาห์ อัททัย ศีศา และชโลมีธให้พระองค์ ²¹เรโหโบอัมทรงรักมาอาคาห์พระธิดาของอับซาโลมมากกว่าบรรดาพระชายา และพวกนางสนมของพระองค์ทั้งหมด (พระองค์ทรงมีพระชายา 18 องค์และนางสนม 60 คนและมีพระราชโอรส 28 องค์และพระราชธิดา 60 องค์) ²²และเรโหโบอัมทรงแต่งตั้งอาบียาห์โอรสของมาอาคาห์ให้เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ในพวกพี่น้องของตน เพราะจะทรงให้เป็นกษัตริย์ ²³พระองค์ทรงจัดการอย่างฉลาด โดยส่งพระราชโอรสทั้งหลายของพระองค์ไปทั่วแผ่นดินของยูดาห์และเบนยามิน ให้อยู่ในเมืองป้อมทุกแห่ง และประทานเสบียงอาหารให้อย่างบริบูรณ์รวมทั้งทรงหามเหสีหลายๆ องค์ให้พระราชโอรสแต่ละองค์

2 พงศาวดาร 12

ชิชักบุกยูดาห์

 ¹เมื่อราชอาณาจักรของเรโหโบอัมตั้งมั่นคงและแข็งแรงแล้ว พระองค์ทรงละทิ้งธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ และอิสราเอลทั้งหมดก็ละทิ้งร่วมกับพระองค์ด้วย ²ต่อมาในปีที่ห้าของกษัตริย์เรโหโบอัม เพราะเขาทั้งหลายไม่ซื่อสัตย์ต่อพระยาห์เวห์ ชิชักกษัตริย์อียิปต์เสด็จขึ้นมารบกับกรุงเยรูซาเล็ม ³มีรถรบ 1,200 คันและทหารม้า 60,000 คน และพลไพร่ผู้มากับพระองค์จากอียิปต์อีกจำนวนนับไม่ถ้วนได้แก่ คนลิเบีย คนสุคีอิม และคนคูช ⁴พระองค์ทรงยึดบรรดาเมืองป้อมของยูดาห์และมายังกรุงเยรูซาเล็ม ⁵แล้วเชไมยาห์ผู้เผยพระวจนะมาเฝ้าเรโหโบอัมและพวกเจ้านายของยูดาห์ ซึ่งมาประชุมกันอยู่ที่เยรูซาเล็มเกี่ยวกับเรื่องชิชัก และท่านกล่าวกับเขาทั้งหลายว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘พวกเจ้าได้ละทิ้งเรา เราจึงละทิ้งพวกเจ้าให้อยู่ในมือของชิชัก’ ” ⁶แล้วเจ้านายแห่งอิสราเอลและพระราชาถ่อมตนลงและกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมแล้ว” ⁷เมื่อพระยาห์เวห์ทรงเห็นว่า เขาทั้งหลายถ่อมตัวลง พระวจนะของพระเจ้าได้มาถึงเชไมยาห์ว่า “เขาทั้งหลายได้ถ่อมตัวลงแล้ว เราจะไม่ทำลายเขา แต่เราจะให้การช่วยกู้แก่พวกเขาบ้าง และพระพิโรธของเราจะไม่เทลงมาเหนือเยรูซาเล็มโดยมือของชิชัก ⁸อย่างไรก็ดีเขาทั้งหลายต้องเป็นผู้รับใช้ของชิชัก เพื่อพวกเขาจะทราบความแตกต่างระหว่างการรับใช้เรา และการรับใช้บรรดาราชอาณาจักรในดินแดนต่างๆ”
 ⁹ชิชักกษัตริย์อียิปต์เสด็จขึ้นมารบกับกรุงเยรูซาเล็ม พระองค์ทรงเอาทรัพย์สมบัติแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์และทรัพย์สมบัติแห่งพระราชวังไป พระองค์ทรงเอาไปทุกอย่าง และทรงเอาโล่ทองคำ ที่ซาโลมอนทรงสร้างไว้นั้นไปด้วย ¹⁰และกษัตริย์เรโหโบอัมทรงทำโล่ทองสัมฤทธิ์ขึ้นแทน และมอบไว้ในมือของทหารรักษาพระองค์ ผู้เฝ้าประตูพระราชวัง ¹¹เมื่อพระราชาเสด็จเข้าไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ทหารรักษาพระองค์ก็ถือโล่ออกมา แล้วนำกลับไปเก็บไว้ในห้องทหารรักษาพระองค์ตามเดิม ¹²เมื่อพระองค์ทรงถ่อมตัวลง พระพิโรธของพระยาห์เวห์ก็ไปจากพระองค์ ไม่ได้ทรงทำลายพระองค์อย่างสิ้นเชิง ยิ่งกว่านั้นในยูดาห์ก็ยังมีสิ่งดีอยู่
 ¹³กษัตริย์เรโหโบอัมจึงทรงทำให้พระองค์เข้มแข็งขึ้นในกรุงเยรูซาเล็มและครองราชย์ เมื่อเรโหโบอัมทรงเป็นกษัตริย์นั้นมีพระชนมายุ 41 พรรษา และครองราชย์ 17 ปีในกรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งเป็นเมืองที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกจากเผ่าทั้งหมดของอิสราเอล เพื่อจะตั้งพระนามของพระองค์ไว้ที่นั่น พระราชมารดาของพระองค์มีพระนามว่านาอามาห์คนอัมโมน ¹⁴และพระองค์ทรงทำความชั่วร้าย เพราะพระองค์ไม่ได้ตั้งพระทัยที่จะแสวงหาพระยาห์เวห์
 ¹⁵ส่วนพระราชกิจของเรโหโบอัมตั้งแต่ต้นจนจบ ได้บันทึกไว้ในหนังสือบันทึกของเชไมยาห์ผู้เผยพระวจนะ และของอิดโดผู้ทำนายตามแบบลำดับวงศ์ตระกูลไม่ใช่หรือ? มีสงครามระหว่างเรโหโบอัมและเยโรโบอัมตลอดรัชสมัย ¹⁶และเรโหโบอัมก็ทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพระองค์ และทรงถูกฝังไว้ในนครดาวิด และอาบียาห์พระราชโอรสก็ขึ้นครองราชย์แทน