⁴⁰พวกเขากบฏต่อพระองค์ในถิ่นทุรกันดาร
 และทำให้พระองค์โทมนัสในที่แห้งแล้งบ่อยถึงเพียงนี้
⁴¹พวกเขายังทดลองพระเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า
 และได้ทำให้องค์บริสุทธิ์ของอิสราเอลเศร้าพระทัย
⁴²พวกเขามิได้ระลึกถึงฤทธานุภาพของพระองค์
 หรือวันที่พระองค์ทรงไถ่เขาจากคู่อริ
⁴³เมื่อพระองค์ทรงทำบรรดาหมายสำคัญของพระองค์ในอียิปต์
 และการอัศจรรย์ทั้งหลายของพระองค์ในไร่นาโศอัน
⁴⁴พระองค์ทรงเปลี่ยนแม่น้ำของพวกเขาให้เป็นเลือด
 เขาจึงดื่มจากลำธารของเขาไม่ได้
⁴⁵พระองค์ทรงส่งฝูงเหลือบมาท่ามกลางพวกเขา มันกัดกินเขา
 และทรงส่งฝูงกบซึ่งทำลายเขา
⁴⁶พระองค์ประทานพืชผลของพวกเขาแก่ตั๊กแตนตัวอ่อน
 และผลผลิตของเขาแก่ตั๊กแตนวัยบิน
⁴⁷พระองค์ทรงทำลายเถาองุ่นของพวกเขาด้วยลูกเห็บ
 และต้นมะเดื่อของเขาด้วยน้ำค้างแข็ง
⁴⁸พระองค์ทรงมอบฝูงวัวของพวกเขาแก่ลูกเห็บ
 และฝูงปศุสัตว์ของเขาแก่ฟ้าผ่า
⁴⁹พระองค์ทรงปล่อยความกริ้วอันร้อนแรงของพระองค์มาเหนือพวกเขา
 ทั้งความเกรี้ยวกราด ความโกรธ และความทุกข์ลำบาก
 คือคณะทูตสวรรค์ผู้ทำลาย
⁵⁰พระองค์ทรงเปิดทางให้แก่ความกริ้วของพระองค์
 พระองค์มิได้ทรงละเว้นพวกเขาจากความตาย
 แต่ทรงมอบชีวิตของเขาแก่โรคระบาด
⁵¹พระองค์ทรงประหารลูกหัวปีทั้งสิ้นในอียิปต์
 คือผลแรกแห่งกำลังของพวกเขาในเต็นท์ของฮาม
⁵²แล้วพระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาเหมือนนำแกะ
 และทรงพาพวกเขาไปในถิ่นทุรกันดารเหมือนพาฝูงแพะแกะ
⁵³พระองค์ทรงนำพวกเขาไปอย่างปลอดภัย เขาจึงไม่กลัว
 แต่ทะเลท่วมศัตรูของพวกเขา
⁵⁴และพระองค์ทรงพาพวกเขามายังแดนบริสุทธิ์ของพระองค์
 ยังภูเขานี้ซึ่งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ได้เนรมิตขึ้น
⁵⁵พระองค์ทรงขับประชาชาติต่างๆ ออกไปต่อหน้าพวกเขา
 พระองค์ทรงวัดแบ่งแดนประชาชาตินั้นให้เป็นมรดก
 และทรงตั้งเผ่าทั้งหลายของอิสราเอลให้อยู่ในเต็นท์ของตน

เปาโลเดินทางไปยังแคว้นมาซิโดเนียและประเทศกรีก

 ¹หลังจากความวุ่นวายสงบลงแล้ว เปาโลจึงให้ไปตามพวกสาวกมาพูดหนุนใจกัน แล้วอำลาพวกเขาไปยังแคว้นมาซิโดเนีย ²เมื่อเดินทางผ่านที่นั่นและพูดหนุนใจสาวกทั้งหลายอย่างมากแล้ว ท่านก็มายังประเทศกรีก ³พักอยู่ที่นั่นสามเดือน และเมื่อท่านกำลังจะลงเรือไปยังแคว้นซีเรียนั้น พวกยิวได้วางแผนทำร้ายท่าน ท่านจึงตัดสินใจกลับไปทางแคว้นมาซิโดเนีย ⁴พวกที่ไปกับเปาโลได้แก่โสปาเทอร์ชาวเมืองเบโรอาผู้เป็นบุตรของปีรัส อาริสทารคัสกับเสคุนดัสชาวเมืองเธสะโลนิกา กายอัสชาวเมืองเดอร์บี ทิโมธี ทีคิกัส และโตรฟีมัสจากแคว้นเอเชีย ⁵แต่พวกเขาเดินทางล่วงหน้าไปก่อนโดยคอยเราอยู่ที่เมืองโตรอัส ⁶หลังจากเทศกาลขนมปังไร้เชื้อ เราลงเรือออกจากเมืองฟีลิปปี และอีกห้าวันต่อมาก็มาทันพวกเขาที่เมืองโตรอัส และพักอยู่ที่นั่นเจ็ดวัน

เปาโลเยี่ยมอำลาเมืองโตรอัส

 ⁷ในวันอาทิตย์ภาษากรีกแปลตรงตัวว่า วันต้นสัปดาห์เมื่อเราประชุมกันทำพิธีหักขนมปัง เปาโลก็กล่าวสั่งสอนเขาทั้งหลาย และเพราะท่านตั้งใจจะจากไปในวันรุ่งขึ้น ท่านจึงกล่าวยืดยาวไปจนถึงเที่ยงคืน ⁸ในห้องชั้นบนที่เราประชุมกันนั้นมีตะเกียงหลายดวง ⁹ชายหนุ่มคนหนึ่งชื่อยุทิกัสนั่งอยู่ที่หน้าต่างกำลังง่วงนอนมากขึ้นทุกทีระหว่างที่เปาโลยังคงสอนยืดยาวต่อไป ในที่สุดเขาผลอยหลับและพลัดตกลงมาจากชั้นสาม เมื่อยกขึ้นมาก็พบว่าตายเสียแล้ว ¹⁰แต่เปาโลลงไปและก้มตัวกอดคนนั้นไว้ แล้วบอกว่า “อย่าตกใจไปเลย เพราะว่าชีวิตยังอยู่ในตัวเขา” ¹¹เมื่อเปาโลกลับขึ้นไปห้องชั้นบน ท่านหักขนมปังและรับประทาน แล้วสนทนากับพวกเขาต่อจนสว่าง จากนั้นท่านก็ลาไป ¹²คนทั้งหลายจึงพาชายหนุ่มที่ยังมีชีวิตอยู่กลับไป และพวกเขาก็ได้รับการหนุนใจไม่น้อยเลย

การโดยสารเรือจากเมืองโตรอัส ถึงเมืองมิเลทัส

 ¹³เราลงเรือก่อนและแล่นเรือไปยังเมืองอัสโสส ตั้งใจว่าจะไปรับเปาโลที่นั่น เพราะท่านสั่งไว้อย่างนั้นเนื่องจากท่านเองตั้งใจไปทางบก ¹⁴เมื่อท่านพบเราที่เมืองอัสโสสแล้ว เราก็รับท่านขึ้นมาแล้วไปยังเมืองมิทิเลนี ¹⁵หลังจากออกจากที่นั่นได้วันหนึ่ง ก็มาถึงยังบริเวณฝั่งตรงข้ามเกาะคิโอส พอวันที่สองมาถึงเกาะสามอส และอีกวันหนึ่งมาถึงเมืองมิเลทัส ¹⁶เพราะเปาโลตัดสินใจว่าจะแล่นผ่านเมืองเอเฟซัสไป เพื่อจะไม่ต้องเสียเวลาในแคว้นเอเชีย ท่านต้องการรีบไปให้ถึงกรุงเยรูซาเล็ม ถ้าเป็นได้ให้ทันวันเพ็นเทคอสต์

เปาโลกล่าวคำปราศรัย กับบรรดาผู้ปกครองชาวเอเฟซัส

 ¹⁷เปาโลจึงส่งคนจากเมืองมิเลทัสไปยังเมืองเอเฟซัสเพื่อเชิญบรรดาผู้ปกครองในคริสตจักรนั้นมา ¹⁸เมื่อมาแล้วเปาโลจึงกล่าวว่า
 “ท่านทั้งหลายย่อมทราบอยู่แล้วว่า ข้าพเจ้าประพฤติอย่างไรตลอดเวลาที่อยู่กับท่านนับตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในแคว้นเอเชีย ¹⁹ข้าพเจ้ารับใช้องค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความถ่อมใจและด้วยน้ำตา ต้องทนต่อการทดลองที่มาถึงตัวเองอันเนื่องจากแผนร้ายของพวกยิว ²⁰สิ่งหนึ่งสิ่งใดซึ่งเป็นคุณประโยชน์ต่อพวกท่าน ข้าพเจ้าไม่ได้ละเว้นที่จะทำ แต่ประกาศกับพวกท่านและสั่งสอนพวกท่านทั้งในที่ชุมนุมชนและตามบ้านเรือน ²¹เป็นพยานทั้งกับพวกยิวและพวกกรีกเรื่องการกลับใจมาหาพระเจ้าและเรื่องความเชื่อในพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ²²นี่แน่ะ บัดนี้พระวิญญาณทรงนำข้าพเจ้าให้ไปยังกรุงเยรูซาเล็ม ไม่ทราบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับข้าพเจ้าที่นั่นบ้าง ²³ยกเว้นสิ่งที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงเป็นพยานกับข้าพเจ้าในทุกๆ เมืองว่าเครื่องจำจองและความยากลำบากกำลังคอยข้าพเจ้าอยู่ ²⁴แต่ข้าพเจ้าไม่ได้ถือว่าชีวิตของข้าพเจ้าเป็นสิ่งมีค่าสำหรับตัวเอง ขอแต่เพียงให้ข้าพเจ้าได้ทำหน้าที่ของข้าพเจ้าและทำพันธกิจที่ได้รับจากพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าให้สำเร็จ คือการเป็นพยานถึงข่าวประเสริฐที่สำแดงพระคุณของพระเจ้า ²⁵นี่แน่ะ บัดนี้ข้าพเจ้าทราบว่า ไม่มีใครในพวกท่านซึ่งเป็นผู้ที่ข้าพเจ้าเที่ยวป่าวประกาศแผ่นดินของพระเจ้าให้นั้น จะได้เห็นหน้าข้าพเจ้าอีก ²⁶เพราะฉะนั้นในวันนี้ข้าพเจ้าขอยืนยันต่อท่านทั้งหลายว่า แม้ท่านทุกคนจะหลงหายไป ข้าพเจ้าก็พ้นโทษแล้ว ²⁷เพราะว่าข้าพเจ้าไม่ได้ละเว้นในการกล่าวเรื่องพระดำริทั้งสิ้นของพระเจ้าให้ท่านฟัง ²⁸จงเฝ้าระวังทั้งตัวพวกท่านเองและฝูงแกะซึ่งพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงตั้งพวกท่านไว้ให้เป็นผู้ดูแล และให้เลี้ยงดูคริสตจักรของพระเจ้าที่พระองค์ทรงได้มาด้วยพระโลหิตของพระบุตรของพระองค์

เอลียาห์กล่าวโทษอาหัสยาห์

 ¹ภายหลังอาหับสิ้นพระชนม์แล้ว โมอับก็กบฏต่ออิสราเอล
 ²ส่วนอาหัสยาห์ทรงตกลงมาจากช่องหน้าต่างตาข่ายที่ห้องชั้นบนของพระองค์ในกรุงสะมาเรีย และประชวรคำราชาศัพท์หมายถึง ป่วย จึงทรงใช้บรรดาผู้สื่อสารไป รับสั่งว่า “จงไปถามพระบาอัลเซบูบ พระแห่งเอโครนว่าเราจะหายจากความเจ็บป่วยนี้หรือไม่?” ³แต่ทูตของพระยาห์เวห์พูดกับเอลียาห์ชาวทิชบีว่า “จงลุกขึ้นไปพบบรรดาผู้สื่อสารของพระราชาแห่งสะมาเรีย และจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า ‘เพราะไม่มีพระเจ้าในอิสราเอลแล้วหรือ? ท่านจึงไปถามพระบาอัลเซบูบ พระแห่งเอโครน’ ⁴เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เจ้าจะไม่ได้ลุกขึ้นจากที่นอนของเจ้า แต่เจ้าจะต้องตายแน่’ ” แล้วเอลียาห์ก็ไป
 ⁵ผู้สื่อสารนั้นก็กลับมาเฝ้าพระราชา พระองค์ตรัสถามเขาทั้งหลายว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงพากันกลับมา?” ⁶พวกเขาทูลพระองค์ว่า “มีชายคนหนึ่งขึ้นมาพบกับพวกข้าพระบาท และพูดกับพวกข้าพระบาทว่า ‘จงกลับไปหาพระราชาผู้ทรงใช้ท่านมา และทูลพระองค์ว่า พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เพราะไม่มีพระเจ้าในอิสราเอลแล้วหรือ? เจ้าจึงใช้คนไปถามพระบาอัลเซบูบพระแห่งเอโครน เพราะฉะนั้นเจ้าจะไม่ได้ลุกขึ้นจากที่นอนของเจ้า แต่เจ้าจะต้องตายแน่’ ” ⁷พระองค์ตรัสถามเขาทั้งหลายว่า “คนที่ขึ้นมาพบเจ้าและบอกสิ่งเหล่านี้แก่เจ้านั้นมีลักษณะอย่างไร?” 8เขาทั้งหลายทูลตอบพระองค์ว่า “ท่านมีขนดก และมีสายหนังคาดเอวของท่าน” และพระองค์ตรัสว่า “เป็นเอลียาห์ชาวทิชบี”
 ⁹แล้วพระราชาก็รับสั่งให้นายกองกับทหาร 50 นายไปหาเอลียาห์ เขาได้ขึ้นไปหาท่าน นี่แน่ะ ท่านนั่งอยู่บนยอดเขาและนายกองกล่าวแก่ท่านว่า “ท่านคนของพระเจ้าคนของพระเจ้า หมายถึง ผู้เผยพระวจนะ พระราชาตรัสดังนี้ว่า ‘ลงมา’ ” ¹⁰แต่เอลียาห์ตอบนายกองว่า “ถ้าเราเป็นคนของพระเจ้า ก็ขอให้ไฟลงมาจากฟ้าสวรรค์เผาผลาญท่าน และคนทั้งห้าสิบของท่านเถิด” แล้วไฟก็ลงมาจากฟ้าสวรรค์ และเผาผลาญเขากับคนทั้งห้าสิบของเขาเสีย
 ¹¹แล้วพระราชารับสั่งให้นายกองอีกคนหนึ่งกับทหาร 50 นายของเขา และเขาก็กล่าวแก่ท่านว่า “ท่านคนของพระเจ้า พระราชาตรัสดังนี้ว่า ‘ลงมาเร็วๆ’ ” ¹²แต่เอลียาห์ตอบว่า “ถ้าเราเป็นคนของพระเจ้า ก็ขอให้ไฟลงมาจากฟ้าสวรรค์เผาผลาญท่าน และคนทั้งห้าสิบของท่านเถิด” และไฟของพระเจ้าลงมาจากฟ้าสวรรค์ และเผาผลาญเขากับคนทั้งห้าสิบของเขาเสีย
 ¹³แล้วพระราชารับสั่งให้นายกองคนที่สามไปพร้อมกับทหาร 50 นายของเขา และนายกองคนที่สามก็ขึ้นไป และคุกเข่าต่อหน้าเอลียาห์ และวิงวอนท่านว่า “ท่านคนของพระเจ้า ขอให้ชีวิตของข้าพเจ้าและชีวิตของผู้รับใช้ของท่านอีก 50 คนนี้เป็นสิ่งประเสริฐในสายตาของท่าน ¹⁴นี่แน่ะ ไฟลงมาจากฟ้าสวรรค์ และได้เผาผลาญนายกองสองคนก่อนเสีย พร้อมทั้งทหาร 50 นายของเขาด้วย แต่บัดนี้ขอให้ชีวิตของข้าพเจ้าเป็นสิ่งประเสริฐในสายตาของท่าน” ¹⁵แล้วทูตของพระยาห์เวห์กล่าวแก่เอลียาห์ว่า “จงลงไปกับเขาเถิด อย่ากลัวเขาเลย” ท่านก็ลุกขึ้นลงไปกับเขาเข้าเฝ้าพระราชา ¹⁶และทูลพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะเจ้าได้ส่งผู้สื่อสารไปถามพระบาอัลเซบูบ พระแห่งเอโครน เนื่องจากไม่มีพระเจ้าในอิสราเอลให้ทูลถามพระวจนะของพระองค์อย่างนั้นหรือ? เพราะฉะนั้น เจ้าจะไม่ได้ลุกขึ้นจากที่นอน แต่เจ้าจะต้องตายแน่’ ”

อาหัสยาห์สิ้นพระชนม์

 ¹⁷ดังนั้นอาหัสยาห์ก็สิ้นพระชนม์ ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ซึ่งเอลียาห์กล่าวนั้น และโยรัม (ผู้เป็นน้องชายของอาหัสยาห์)ได้ขึ้นครองราชย์แทน ในปีที่ 2 แห่งรัชกาลเยโฮรัม พระราชโอรสของเยโฮชาฟัทพระราชาแห่งยูดาห์ เพราะอาหัสยาห์ไม่มีโอรส ¹⁸ส่วนพระราชกิจอื่นๆ นอกนั้นของอาหัสยาห์ ซึ่งพระองค์ทรงกระทำ ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งอิสราเอลไม่ใช่หรือ?

2 พงศ์กษัตริย์ 2

เอลียาห์ถูกรับไปสวรรค์

 ¹ต่อมาเมื่อถึงเวลาที่พระยาห์เวห์จะทรงรับเอลียาห์ไปยังฟ้าสวรรค์ด้วยพายุ เอลียาห์และเอลีชากำลังเดินทางจากกิลกาล ²เอลียาห์พูดกับเอลีชาว่า “จงคอยอยู่ที่นี่ เพราะพระยาห์เวห์ทรงใช้เราไปเบธเอล” แต่เอลีชาตอบว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่และท่านเองมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ข้าพเจ้าจะไม่ไปจากท่านฉันนั้น” ดังนั้นเขาทั้งสองก็ลงไปเบธเอล ³และเหล่าผู้เผยพระวจนะผู้อยู่ในเบธเอลได้ออกมาหาเอลีชา และบอกท่านว่า “ท่านทราบไหมว่า วันนี้พระยาห์เวห์จะทรงรับอาจารย์ของท่านไปจากท่าน?” ท่านตอบว่า “ข้าพเจ้าทราบแล้ว เงียบๆ ไว้”
 ⁴เอลียาห์พูดกับท่านว่า “เอลีชา จงคอยอยู่ที่นี่ เพราะพระยาห์เวห์ทรงใช้เราไปเมืองเยรีโค” แต่ท่านตอบว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่และท่านเองมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ข้าพเจ้าจะไม่ไปจากท่านฉันนั้น” ดังนั้นเขาทั้งสองก็มายังเมืองเยรีโค ⁵และเหล่าผู้เผยพระวจนะผู้อยู่ในเมืองเยรีโคเข้ามาใกล้เอลีชาและพูดกับท่านว่า “ท่านทราบไหมว่า วันนี้พระยาห์เวห์จะทรงรับอาจารย์ของท่านไปจากท่าน?” ท่านตอบว่า “ข้าพเจ้าทราบแล้ว เงียบๆ ไว้”
 ⁶เอลียาห์พูดกับท่านว่า “จงคอยอยู่ที่นี่ เพราะพระยาห์เวห์ทรงใช้เราไปที่แม่น้ำจอร์แดน” แต่ท่านตอบว่า “พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่และท่านเองมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ข้าพเจ้าจะไม่ละทิ้งท่านฉันนั้น” แล้วเขาทั้งสองก็เดินต่อไป ⁷คน 50 คนจากกลุ่มผู้เผยพระวจนะก็ไปด้วยเช่นกัน และยืนอยู่ไกลออกไป ส่วนท่านทั้งสองยืนอยู่ริมแม่น้ำจอร์แดน ⁸แล้วเอลียาห์เอาเสื้อคลุมของท่านม้วนเข้าแล้วฟาดลงที่น้ำนั้น น้ำก็แยกออกไปสองข้าง ท่านทั้งสองก็เดินข้ามไปบนดินแห้ง
 ⁹เมื่อข้ามไปแล้ว เอลียาห์พูดกับเอลีชาว่า “ท่านอยากให้เราทำอะไรให้ ก็จงขอเถิด ก่อนที่เราจะถูกรับไปจากท่าน” และเอลีชาตอบว่า “โปรดให้ข้าพเจ้าได้รับฤทธิ์เดชของท่านสองส่วน” ¹⁰และเอลียาห์ตอบว่า “ท่านขอสิ่งที่ยากนัก แต่ถ้าท่านเห็นเราถูกรับไปจากท่าน ท่านก็จะได้อย่างนั้น แต่ถ้าท่านไม่เห็น ท่านก็จะไม่ได้” ¹¹เมื่อท่านทั้งสองยังเดินสนทนากันต่อไป ดูสิ รถรบเพลิงคันหนึ่งและพวกม้าเพลิงได้แยกเขาทั้งสองออกจากกัน และเอลียาห์ได้ขึ้นไปสวรรค์โดยพายุ ¹²เอลีชาเห็น และร้องว่า “พ่อของข้า พ่อของข้า รถรบแห่งอิสราเอล และทหารม้าประจำรถ” และท่านก็ไม่ได้เห็นเอลียาห์อีกเลย แล้วท่านจับเสื้อของตนฉีกออกเป็นสองท่อน

เอลีชารับหน้าที่ต่อจากเอลียาห์

 ¹³เอลีชาก็หยิบเสื้อคลุมของเอลียาห์ ที่ตกลงมาจากเอลียาห์นั้น และกลับไปยืนอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำจอร์แดน ¹⁴แล้วท่านก็เอาเสื้อคลุมของเอลียาห์ที่ตกลงมานั้น ฟาดลงที่น้ำ กล่าวว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของเอลียาห์สถิตที่ใด?” และเมื่อท่านฟาดลงที่น้ำ น้ำก็แยกออกไปสองข้าง และเอลีชาก็เดินข้ามไป
 ¹⁵เมื่อเหล่าผู้เผยพระวจนะที่อยู่เมืองเยรีโคเห็นท่านอยู่แต่ไกล เขาทั้งหลายพูดว่า “ฤทธิ์เดชของเอลียาห์อยู่กับเอลีชา” และเขาทั้งหลายมาพบท่าน แล้วโน้มตัวลงถึงดินคำนับท่าน ¹⁶เขาทั้งหลายพูดกับท่านว่า “มีชายฉกรรจ์ 50 คนอยู่กับผู้รับใช้ของท่าน โปรดให้พวกเขาไปเสาะหาอาจารย์ของท่าน บางทีพระวิญญาณของพระยาห์เวห์ได้รับท่านไปแล้วเหวี่ยงท่านลงมาที่ภูเขาลูกหนึ่งหรือหุบเขาแห่งหนึ่ง” และท่านว่า “อย่าใช้พวกเขาไปเลย” ¹⁷แต่เมื่อพวกเขารบเร้าท่านจนท่านละอาย แล้วท่านจึงพูดว่า “ใช้ไปซี” เพราะฉะนั้น เขาจึงใช้ห้าสิบคนไป พวกเขาเสาะหาเอลียาห์อยู่สามวันแต่ไม่พบท่าน ¹⁸พวกเขาก็กลับมาหาเอลีชา ขณะที่ท่านพักอยู่ที่เมืองเยรีโค และท่านพูดกับพวกเขาว่า “เราบอกพวกท่านแล้วไม่ใช่หรือว่า อย่าไปเลย”

เอลีชาทำการอัศจรรย์ต่างๆ

 ¹⁹ผู้คนในเมืองนั้นหมายถึง คนในเมืองเยรีโคพูดกับเอลีชาว่า “ดูสิ ทำเลเมืองนี้ร่มรื่นดี เหมือนอย่างที่เจ้านายของข้าพเจ้าได้เห็นแล้ว แต่น้ำไม่ดีและแผ่นดินนั้นก็ไม่เกิดผล” ²⁰ท่านพูดว่า “จงเอาชามใหม่มาใบหนึ่ง ใส่เกลือในนั้น” แล้วเขาทั้งหลายก็หามาให้ ²¹แล้วท่านก็ไปที่น้ำพุ โยนเกลือลงในนั้นและกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า เราทำน้ำนี้ให้ดีแล้ว ตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีความตายหรือการไม่เกิดผลการไม่เกิดผล แปลได้อีกว่า การแท้งลูกเพราะน้ำนี้อีก” ²²ดังนั้น น้ำนั้นจึงดีมาจนถึงทุกวันนี้ ตามถ้อยคำที่เอลีชากล่าวนั้น
 ²³ท่านได้ขึ้นไปจากที่นั่นถึงเมืองเบธเอล และขณะขึ้นไปตามทาง มีกลุ่มเด็กชายเล็กๆ ออกมาจากเมืองล้อเลียนท่านว่า “อ้ายหัวล้าน ไปให้พ้น อ้ายหัวล้าน ไปให้พ้น” ²⁴ท่านก็หันมาเห็นพวกเขา จึงแช่งพวกเขาในพระนามพระยาห์เวห์ และหมีตัวเมียสองตัวออกมาจากป่า ฉีกเด็กพวกนั้นเสีย 42 คน ²⁵จากที่นั่นท่านขึ้นไปถึงภูเขาคารเมล และจากที่นั่นท่านก็กลับมายังกรุงสะมาเรีย