ความดีของพระเจ้ากับความอกตัญญูของอิสราเอล

มัสคิลบทหนึ่งของอาสาฟ

¹ประชากรของข้าเอ๋ย จงเงี่ยหูฟังคำสอนของข้า
 จงเอียงหูฟังถ้อยคำจากปากข้า
²ข้าจะอ้าปากกล่าวคำอุปมา
 ข้าจะกล่าวคำปริศนาของโบราณกาล
³ถึงสิ่งที่เราได้ยินได้ทราบ
 ที่บรรพบุรุษของเราได้บอกเรา
⁴เราจะไม่ซ่อนไว้จากลูกหลานของพวกเขา
 แต่จะบอกแก่คนรุ่นหลัง
ถึงพระราชกิจอันน่าสรรเสริญของพระยาห์เวห์ และฤทธานุภาพของพระองค์
 และการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งพระองค์ได้ทรงกระทำ
⁵เพราะพระองค์ทรงสถาปนาพระโอวาทไว้ในยาโคบ
 และทรงตั้งธรรมบัญญัติไว้ในอิสราเอล
ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาแก่บรรพบุรุษของเรา
 ว่าให้แจ้งเรื่องราวเหล่านั้นแก่ลูกหลานของพวกเขา
⁶เพื่อคนรุ่นหลัง  คือลูกหลานที่จะเกิดมา จะทราบเรื่อง
 และจะลุกขึ้นบอกลูกหลานของพวกเขาต่อไปอีก
⁷เพื่อพวกเขาจะตั้งความหวังไว้ในพระเจ้า
 และไม่ลืมพระราชกิจของพระเจ้า
 แต่รักษาพระบัญญัติของพระองค์
⁸และเพื่อพวกเขาจะมิได้เหมือนบรรพบุรุษ
 ซึ่งเป็นชาติพันธุ์ที่ดื้อดึงและมักกบฏ
ชาติพันธุ์ที่จิตใจไม่มั่นคง
 ผู้ซึ่งจิตวิญญาณของเขาไม่ซื่อตรงต่อพระเจ้า

ทิโมธีไปกับเปาโลและสิลาส

 ¹เปาโลไปยังเมืองเดอร์บีกับเมืองลิสตราด้วย และนี่แน่ะ ที่นั่นมีสาวกคนหนึ่งชื่อทิโมธี มีมารดาที่เป็นชาวยิวและเป็นผู้เชื่อ แต่บิดาเป็นชาวกรีก ²ทิโมธีมีชื่อเสียงดีในหมู่พวกพี่น้อง ที่อยู่ในเมืองลิสตราและเมืองอิโคนียูม ³เปาโลต้องการพาทิโมธีไปด้วยจึงให้เข้าสุหนัตเพราะเห็นแก่พวกยิวที่อยู่ในเมืองเหล่านั้น เพราะพวกเขาทุกคนรู้ว่าบิดาของเขาเป็นชาวกรีก ⁴เมื่อพวกท่านเดินทางไปตามเมืองต่างๆ ก็ได้ส่งคำสั่งที่เป็นข้อตกลงของพวกอัครทูตและพวกผู้ปกครองในกรุงเยรูซาเล็มให้แก่สาวกทั้งหลายเพื่อให้ปฏิบัติตาม ⁵คริสตจักรทั้งปวงจึงเข้มแข็งในความเชื่อ และคริสตสมาชิกก็เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน

นิมิตของเปาโลเรื่องชายชาวมาซิโดเนีย

 ⁶พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงไม่ให้กล่าวพระวจนะของพระเจ้าในแคว้นเอเชีย พวกท่านจึงไปทั่วแว่นแคว้นฟรีเจียกับกาลาเทีย ⁷เมื่อมาถึงเขตแดนแคว้นมิเซียแล้ว ก็พยายามจะเข้าไปยังแว่นแคว้นบิธีเนีย แต่พระวิญญาณของพระเยซูไม่โปรดให้ไป ⁸แล้วพวกท่านเดินทางผ่านแคว้นมิเซียมายังเมืองโตรอัส ⁹ในเวลากลางคืน เปาโลได้รับนิมิตเห็นชาวมาซิโดเนียคนหนึ่งยืนอ้อนวอนว่า “ขอมาช่วยเราในแคว้นมาซิโดเนียด้วย” ¹⁰เมื่อท่านเห็นนิมิตนั้นแล้ว เราจึงหาโอกาสไปยังแคว้นมาซิโดเนียทันที เพราะแน่ใจว่าพระเจ้าทรงเรียกเราไปประกาศข่าวประเสริฐกับชาวแคว้นนั้น

นางลิเดียกลับใจ

 ¹¹เราลงเรือจากโตรอัสตรงไปยังเกาะสาโมธรัส รุ่งขึ้นก็ถึงเมืองเนอาบุรี ¹²และเมื่อออกจากที่นั่นแล้วก็ไปยังเมืองฟีลิปปีซึ่งเป็นเมืองเอกในเขตแคว้นมาซิโดเนียและเป็นอาณานิคมของโรมัน เราจึงพักอยู่ในเมืองนั้นหลายวัน ¹³ในวันสะบาโตเราออกจากประตูเมืองไปยังฝั่งแม่น้ำ เข้าใจว่ามีที่สำหรับอธิษฐาน เราจึงนั่งสนทนากับพวกผู้หญิงที่ประชุมกันที่นั่น ¹⁴มีหญิงคนหนึ่งในพวกที่ฟังเราชื่อลิเดีย นางมาจากเมืองธิยาทิรา เป็นคนขายผ้าสีม่วงและเป็นคนที่นับถือพระเจ้า หญิงคนนั้นมาฟังเรา และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปิดใจของนางให้สนใจถ้อยคำที่เปาโลกล่าว ¹⁵เมื่อหญิงคนนั้นกับครัวเรือนของนางได้รับบัพติศมาแล้ว จึงอ้อนวอนเราว่า “ถ้าท่านทั้งหลายเห็นว่าข้าพเจ้าเป็นคนซื่อสัตย์ต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ก็ขอเชิญเข้ามาพักอาศัยในบ้านของข้าพเจ้าเถิด” และนางก็ได้วิงวอนจนเราขัดไม่ได้

ลูกวัวทองคำของเยโรโบอัม

 ²⁵เยโรโบอัมทรงสร้างเมืองเชเคมในถิ่นเทือกเขาเอฟราอิม และประทับในเมืองนั้น แล้วก็เสด็จออกจากที่นั่น ไปสร้างเมืองเปนูเอล ²⁶และเยโรโบอัมทรงรำพึงในพระทัยว่า “คราวนี้ราชอาณาจักรจะกลับไปเป็นของราชวงศ์ของดาวิด ²⁷ถ้าประชาชนนี้ขึ้นไปถวายเครื่องสัตวบูชา ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ที่กรุงเยรูซาเล็ม แล้วจิตใจของประชาชนนี้จะหันกลับไปยังเจ้านายของพวกเขา คือไปยังเรโหโบอัมพระราชาแห่งยูดาห์ และพวกเขาจะฆ่าเราเสีย แล้วหันกลับไปยังเรโหโบอัมพระราชาแห่งยูดาห์” ²⁸ดังนั้นพระราชาจึงทรงปรึกษา และได้ทรงสร้างลูกวัวทองคำสองตัว แล้วตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็มนานพอแล้ว โอ อิสราเอลเอ๋ย จงดูพระเจ้าของท่าน ผู้ทรงนำท่านขึ้นมาจากอียิปต์” ²⁹และพระองค์ก็ทรงประดิษฐานตัวหนึ่งไว้ที่เบธเอล และอีกตัวหนึ่งก็ทรงตั้งไว้ในเมืองดาน ³⁰และสิ่งนี้เป็นบาป เพราะประชาชนไปกราบไหว้ลูกวัวทองคำตัวหนึ่งที่เบธเอล และไปไกลจนถึงเมืองดานเพื่อกราบไหว้อีกตัวหนึ่ง ³¹แล้วพระองค์ทรงสร้างนิเวศแห่งปูชนียสถานสูง และทรงตั้งปุโรหิตจากประชาชนธรรมดาผู้ไม่ใช่คนเลวี ³²และเยโรโบอัมทรงกำหนดเทศกาลเลี้ยง ในวันที่สิบห้าเดือนแปดเหมือนกับการเลี้ยงในยูดาห์ และทรงถวายเครื่องสัตวบูชาบนแท่นบูชา พระองค์ทรงทำเช่นนั้นในเบธเอล คือถวายเครื่องสัตวบูชาแก่รูปลูกวัวที่ได้ทรงสร้างไว้นั้น และพระองค์ทรงสถาปนาปุโรหิตประจำปูชนียสถานสูง ซึ่งทรงสร้างไว้ ณ เบธเอล ³³พระองค์ทรงขึ้นไปยังแท่นบูชา ซึ่งพระองค์ทรงสร้างไว้ที่เบธเอล ในวันที่สิบห้าเดือนแปด ในเดือนซึ่งพระองค์ทรงดำริเอง และทรงกำหนดเทศกาลเลี้ยงสำหรับคนอิสราเอล และทรงขึ้นไปยังแท่นบูชาเพื่อเผาเครื่องหอม

1 พงศ์กษัตริย์ 13

คนของพระเจ้าจากยูดาห์

 ¹และนี่แน่ะ ขณะที่เยโรโบอัมทรงยืนอยู่ที่แท่นบูชาเพื่อเผาเครื่องหอม คนของพระเจ้าคนหนึ่งออกจากยูดาห์ไปยังเบธเอล โดยพระวจนะของพระยาห์เวห์ ²แล้วท่านได้ร้องกล่าวโทษแท่นบูชานั้นโดยพระวจนะของพระยาห์เวห์ว่า “โอ แท่นบูชา แท่นบูชา พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘นี่แน่ะ เด็กชายคนหนึ่งชื่อโยสิยาห์จะเกิดมาในราชวงศ์ของดาวิด และบนเจ้า คือบนแท่นนี้ เขาจะฆ่าปุโรหิตแห่งปูชนียสถานสูงผู้เผาเครื่องหอมบนเจ้า และเขาจะเผากระดูกคนบนเจ้า’ ” ³ท่านก็ให้หมายสำคัญในวันเดียวกันนั้น กล่าวว่า “นี่เป็นหมายสำคัญที่พระยาห์เวห์ตรัสว่า ‘นี่แน่ะ แท่นบูชานั้นจะถูกพังทลายและขี้เถ้าที่อยู่บนนั้นจะถูกเทออก’ ” ⁴เมื่อพระราชาเยโรโบอัมทรงสดับถ้อยคำของคนของพระเจ้า ซึ่งร้องกล่าวโทษแท่นบูชาที่เบธเอลนั้น พระองค์ก็เหยียดพระหัตถ์ออกจากแท่น ตรัสว่า “จงจับเขาไว้” แล้วพระหัตถ์ของพระองค์ซึ่งเหยียดออกต่อท่านนั้นก็เหี่ยวแห้งไป จนไม่ทรงสามารถชักกลับเข้าหาตัวได้อีก ⁵แท่นบูชาก็ถูกพังทลาย และขี้เถ้าก็ถูกเทจากแท่น มันเกิดขึ้นตามหมายสำคัญที่คนของพระเจ้าให้ไว้โดยพระวจนะของพระยาห์เวห์ ⁶แล้วพระราชาตรัสตอบคนของพระเจ้าว่า “โปรดวิงวอนขอพระกรุณาแห่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และจงอธิษฐานเพื่อเรา แล้วเราจะชักมือกลับเข้าหาตัวได้อีก” และคนของพระเจ้าก็วิงวอนขอพระกรุณาแห่งพระยาห์เวห์ และพระราชาก็ชักพระหัตถ์กลับเข้าหาพระองค์ได้อีก และหายเป็นปกติ ⁷และพระราชาตรัสกับคนของพระเจ้าว่า “เชิญมาบ้านกับเราเถิด และรับประทานอาหารกัน เราจะให้รางวัลท่าน” ⁸แต่คนของพระเจ้าทูลพระราชาว่า “ถึงแม้ฝ่าพระบาทจะประทานราชสมบัติครึ่งหนึ่ง ข้าพระบาทก็จะไม่ไปกับฝ่าพระบาท และจะไม่รับประทานอาหารหรือดื่มน้ำในสถานที่นี้ ⁹เพราะพระยาห์เวห์ทรงบัญชาข้าพระบาท โดยพระวจนะของพระองค์ว่า ‘อย่ากินอาหาร หรือดื่มน้ำ หรือกลับไปตามทางที่เจ้ามา’ ” ¹⁰ดังนั้นท่านจึงไปเสียอีกทางหนึ่ง และไม่กลับไปตามทางที่ท่านมายังเบธเอล
 ¹¹มีผู้เผยพระวจนะอาวุโสคนหนึ่งอาศัยอยู่ในเบธเอล บุตรชายของเขามาเล่าให้ฟังถึงทุกอย่างที่คนของพระเจ้าทำในวันนั้นที่เบธเอล พวกเขายังได้บอกบิดาของเขา เรื่องถ้อยคำที่คนของพระเจ้ากล่าวกับพระราชาด้วย 12และบิดาของเขาถามพวกเขาว่า “ท่านไปทางไหน?” และพวกบุตรชายของเขาก็ชี้ทางที่คนของพระเจ้าผู้มาจากยูดาห์ได้เดินไป ¹³เขาจึงพูดกับพวกบุตรชายว่า “จงผูกอานลาให้พ่อ” พวกเขาจึงผูกอานลาให้ แล้วเขาก็ขึ้นขี่ ¹⁴เขาไปตามคนของพระเจ้า และพบท่านนั่งอยู่ใต้ต้นโอ๊กคือ ต้นก่อซึ่งเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ต้นหนึ่ง เขาจึงพูดกับท่านว่า “ท่านเป็นคนของพระเจ้าที่มาจากยูดาห์หรือ?” ท่านตอบว่า “ใช่แล้ว” ¹⁵เขาจึงตอบท่านว่า “เชิญไปบ้านกับข้าพเจ้า และรับประทานอาหารกัน” ¹⁶ท่านพูดว่า “ข้าพเจ้าจะกลับไปกับท่าน หรือเข้าไปพักกับท่านไม่ได้ ข้าพเจ้าจะรับประทานอาหาร หรือดื่มน้ำกับท่านในสถานที่นี้ไม่ได้ ¹⁷เพราะพระวจนะของพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า ‘อย่ารับประทานอาหารหรือดื่มน้ำที่นั่น หรือกลับไปตามทางที่เจ้ามา’ ” ¹⁸เขาจึงพูดกับท่านว่า “ข้าพเจ้าก็เป็นผู้เผยพระวจนะเช่นเดียวกับท่านด้วย มีทูตสวรรค์องค์หนึ่งมาบอกข้าพเจ้าโดยพระวจนะของพระยาห์เวห์ว่า ‘จงพาเขากลับบ้านกับเจ้า เพื่อเขาจะได้รับประทานอาหารและดื่มน้ำ’ ” แต่เขาโกหกท่าน ¹⁹ดังนั้นท่านจึงกลับไปกับเขา ได้รับประทานอาหารและดื่มน้ำในบ้านของเขา
 ²⁰ขณะที่พวกเขากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังผู้เผยพระวจนะผู้นำท่านกลับมา ²¹และเขาร้องต่อคนของพระเจ้าผู้มาจากยูดาห์ว่า “พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘เพราะเจ้าไม่เชื่อฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ และไม่รักษาพระบัญญัติที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าทรงบัญชาเจ้า ²²แต่เจ้าได้กลับมาและรับประทานอาหาร และดื่มน้ำในที่ซึ่งพระองค์ตรัสกับเจ้าว่า “อย่ารับประทานอาหารหรือดื่มน้ำ” ศพของเจ้าจะไปไม่ถึงอุโมงค์ฝังศพบรรพบุรุษของเจ้า’ ” ²³ต่อมาหลังจากท่านได้รับประทานอาหารและดื่มน้ำแล้ว เขาก็ผูกอานลาให้ผู้เผยพระวจนะผู้ที่เขาได้พากลับมา ²⁴เมื่อท่านไป มีสิงโตมาพบท่านระหว่างทางและฆ่าท่านเสีย แล้วศพของท่านก็ถูกทิ้งไว้ข้างทาง และลาตัวนั้นก็ยืนอยู่ข้างๆ ศพ สิงโตก็ยืนอยู่ข้างๆ ศพด้วย ²⁵และนี่แน่ะ มีคนผ่านไปเห็นศพทิ้งอยู่ข้างทาง และสิงโตยืนอยู่ข้างศพนั้น พวกเขาก็มาบอกกันในเมืองที่ผู้เผยพระวจนะอาวุโสอยู่นั้น
 ²⁶เมื่อผู้เผยพระวจนะผู้ที่นำท่านกลับมาจากทางทราบเรื่อง เขาก็พูดว่า “นั่นคือคนของพระเจ้า ผู้ไม่เชื่อฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ เพราะฉะนั้นพระยาห์เวห์ทรงมอบท่านไว้กับสิงโต ซึ่งได้กัดฉีกท่านและฆ่าท่านตามพระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับท่าน” ²⁷เขาจึงพูดกับพวกบุตรชายของเขาว่า “จงผูกอานลาให้พ่อ” แล้วพวกเขาก็ผูกอานลาให้ ²⁸เขาจึงไปและพบศพนั้นทิ้งอยู่ข้างทาง ลากับสิงโตยืนอยู่ข้างศพ สิงโตไม่ได้กินศพนั้นหรือกัดฉีกลานั้น ²⁹ผู้เผยพระวจนะก็เอาศพคนของพระเจ้าขึ้นวางบนลา แล้วนำกลับมายังเมืองของตนเอง เพื่อไว้ทุกข์ให้และฝังท่านเสีย ³⁰แล้วเขาวางศพนั้นในอุโมงค์ฝังศพของตนเอง และพวกเขาก็ไว้ทุกข์ให้ท่านกล่าวว่า “อนิจจา พี่น้องของข้าเอ๋ย” ³¹หลังจากฝังท่านแล้ว เขาก็พูดกับพวกบุตรชายของตนว่า “เมื่อพ่อตาย จงฝังพ่อไว้ในอุโมงค์ฝังศพที่ฝังคนของพระเจ้านั้น จงวางกระดูกของพ่อไว้ข้างกระดูกของท่าน ³²เพราะว่าถ้อยคำที่ท่านประกาศโดยพระวจนะของพระยาห์เวห์ กล่าวโทษแท่นบูชาในเบธเอล และกล่าวโทษนิเวศทุกแห่งของปูชนียสถานสูงซึ่งอยู่ในเมืองต่างๆ ของสะมาเรีย จะสำเร็จอย่างแน่นอน”
 ³³หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ เยโรโบอัมไม่ได้ทรงหันกลับจากทางชั่วของพระองค์ แต่กลับให้บางคนในท่ามกลางประชาชนเป็นปุโรหิตประจำปูชนียสถานสูง ใครพอใจจะเป็นปุโรหิต ก็ทรงแต่งตั้งเขาให้เป็นปุโรหิตประจำปูชนียสถานสูงต่างๆ ³⁴และสิ่งนี้ได้เป็นบาปแก่ราชวงศ์เยโรโบอัม เพื่อจะทำลายล้างราชวงศ์นั้นเสียจากพื้นแผ่นดินโลก

1 พงศ์กษัตริย์ 14

การพิพากษาราชวงศ์ของเยโรโบอัม

 ¹ในเวลานั้น อาบียาห์พระราชโอรสของเยโรโบอัมประชวร ²และเยโรโบอัมรับสั่งกับมเหสีของพระองค์ว่า “จงลุกขึ้นปลอมตัวของเจ้า อย่าให้ใครรู้ว่าเจ้าเป็นมเหสีของเยโรโบอัม และจงไปเมืองชีโลห์ นี่แน่ะ อาหิยาห์ผู้เผยพระวจนะอยู่ที่นั่น ผู้ได้กล่าวเรื่องเราว่า เราจะได้เป็นกษัตริย์เหนือประชาชนนี้ ³ เจ้าจงเอาขนมปังสิบก้อน ขนมหวานบ้าง และน้ำผึ้งไหหนึ่ง ไปหาท่าน ท่านจะบอกเจ้าว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเด็กนั้น”
 ⁴มเหสีของเยโรโบอัมก็ทำตามนั้น พระนางทรงลุกขึ้น เสด็จไปเมืองชีโลห์ เสด็จมาถึงบ้านของอาหิยาห์ ส่วนอาหิยาห์มองไม่เห็น เพราะว่าตาของท่านมืดมัวด้วยอายุของท่าน ⁵พระยาห์เวห์ตรัสกับอาหิยาห์ว่า “ดูสิ มเหสีของเยโรโบอัมกำลังมา เพื่อจะถามเจ้าเรื่องลูกของนาง เพราะเด็กนั้นป่วย เจ้าจงบอกนางอย่างนี้”
 เมื่อพระนางเสด็จไปถึง ก็แสร้งทำเป็นหญิงอื่น ⁶แต่เมื่ออาหิยาห์ได้ยินเสียงฝีพระบาทของพระนางมาถึงประตู ท่านจึงพูดว่า “ขอเชิญพระมเหสีของเยโรโบอัมเสด็จเข้ามาข้างใน ทำไมจึงทรงแสร้งทำเป็นหญิงอื่นเล่า? เพราะข้าพระบาทได้รับพระบัญชาให้ทูลข่าวอันน่าสลดใจแก่พระนาง ⁷ขอเสด็จไปทูลเยโรโบอัมว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า “เพราะเราได้ยกเจ้าขึ้นจากฝูงชน และทำให้เจ้าเป็นประมุขเหนืออิสราเอลประชากรของเรา ⁸และได้ฉีกราชอาณาจักรจากราชวงศ์ของดาวิดมาให้เจ้า แต่เจ้าก็ไม่เหมือนอย่างดาวิดผู้รับใช้ของเรา ผู้รักษาบัญญัติทั้งหลายของเรา และติดตามเราด้วยสุดใจของเขา ทำแต่สิ่งที่ถูกต้องในสายตาของเรา ⁹แต่เจ้าได้ทำชั่วยิ่งกว่าทุกคนที่อยู่ก่อนเจ้า เจ้าไปสร้างพระอื่นและรูปหล่อโลหะ และทำให้เราโกรธ และได้เหวี่ยงเราทิ้งเบื้องหลังของเจ้า ¹⁰เพราะฉะนั้น นี่แน่ะ เราจะนำเหตุร้ายมาเหนือราชวงศ์ของเยโรโบอัม และจะตัดชายทุกคนจากเยโรโบอัม ทั้งทาสและไทในอิสราเอล และจะผลาญราชวงศ์เยโรโบอัมเสียอย่างสิ้นเชิงอย่างที่คนเผามูลสัตว์ให้ไหม้จนสิ้น ¹¹ใครในวงศ์เยโรโบอัมที่ตายในเมือง สุนัขจะกิน และใครตายในทุ่งนา นกในอากาศจะกิน เพราะพระยาห์เวห์ตรัสแล้ว” ’ ¹²เพราะฉะนั้น ขอลุกขึ้นเสด็จไปยังพระตำหนักของพระนาง เมื่อพระนางเสด็จเข้าเมือง พระกุมารนั้นก็จะสิ้นพระชนม์ ¹³แล้วอิสราเอลทั้งหมดจะไว้ทุกข์ให้ และจะฝังพระศพไว้ เพราะพระกุมารผู้เดียวเท่านั้นในราชวงศ์เยโรโบอัมที่จะไปถึงอุโมงค์ฝังศพ เพราะในตัวพระกุมารซึ่งอยู่ในราชวงศ์ของเยโรโบอัมนั้น ยังพบบางสิ่งที่พอพระทัยพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ¹⁴ยิ่งกว่านั้นอีก พระยาห์เวห์จะทรงตั้งกษัตริย์องค์หนึ่งเหนืออิสราเอล ผู้จะกำจัดราชวงศ์ของเยโรโบอัมเสียในวันนี้และตั้งแต่นี้ไป ¹⁵พระยาห์เวห์จะทรงตีอิสราเอลดุจไม้อ้อสั่นอยู่ในน้ำ และจะทรงถอนรากอิสราเอลออกเสียจากแผ่นดินอันดีนี้ ซึ่งพระองค์ประทานแก่บรรพบุรุษของพวกเขา และจะกระจายพวกเขาไปฟากตะวันออกของแม่น้ำยูเฟรติส เพราะเขาทั้งหลายได้สร้างบรรดาพระอาเช-ราห์สิ่งเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ อาจเป็นเสาไม้แกะสลัก หรือรูปเคารพเจ้าแม่ ทำให้พระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธ ¹⁶และพระองค์จะทรงมอบอิสราเอลไว้ เพราะบาปของเยโรโบอัม ซึ่งท่านได้ทำและทำให้อิสราเอลทำบาปด้วย”
 ¹⁷แล้วมเหสีของเยโรโบอัมทรงลุกขึ้น เสด็จจากไป และเสด็จถึงเมืองทีรซาห์ เมื่อพระนางเสด็จถึงธรณีประตูพระตำหนัก พระกุมารก็สิ้นพระชนม์ ¹⁸แล้วคนอิสราเอลทั้งหมดก็ฝังพระศพพระกุมารและไว้ทุกข์ให้ ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งตรัสทางผู้รับใช้ของพระองค์คืออาหิยาห์ผู้เผยพระวจนะ

เยโรโบอัมสิ้นพระชนม์

 ¹⁹ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเยโรโบอัม เรื่องพระองค์ทรงทำศึก และทรงครอบครองอย่างไรนั้น ดูสิ ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งอิสราเอล ²⁰เยโรโบอัมทรงครองราชย์เป็นเวลา 22 ปี และทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพระองค์ แล้วนาดับพระราชโอรสของพระองค์ก็ขึ้นครองราชย์แทน