การระลึกถึงพระราชกิจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองเยดูธูน เพลงสดุดีของอาสาฟ

¹ข้าพเจ้าร้องทูลพระเจ้า
 ข้าพเจ้าร้องทูลพระเจ้าเพื่อพระองค์จะทรงฟังข้าพเจ้า
²ในวันที่ข้าพเจ้าทุกข์ใจ ข้าพเจ้าแสวงหาองค์เจ้านาย
 ยามค่ำคืน มือข้าพเจ้าเหยียดไม่หยุด
 จิตใจข้าพเจ้าไม่รับคำปลอบโยน
³ข้าพเจ้าระลึกถึงพระเจ้า ข้าพเจ้าก็ครวญคราง
 ข้าพเจ้าตรึกตรอง จิตวิญญาณของข้าพเจ้าก็อ่อนระอาไป
⁴พระองค์ทรงจับหนังตาของข้าพเจ้าไว้ไม่ให้ปิด
 ข้าพเจ้าทุกข์มากจนพูดไม่ออก
⁵ข้าพเจ้าพิจารณาถึงวันเก่าๆ
 ปีที่นมนานมาแล้ว
⁶ข้าพเจ้าระลึกถึงเพลงของข้าพเจ้าในยามค่ำคืน
 ข้าพเจ้าตรึกตรองด้วยใจ และจิตวิญญาณของข้าพเจ้าก็เสาะหา
⁷“องค์เจ้านายจะทรงทอดทิ้งเป็นนิตย์หรือ?
 และจะไม่พอพระทัยอีกเลยหรือ?
⁸ความรักมั่นคงของพระองค์ยั้งหยุดอยู่เป็นนิตย์หรือ?
 พระสัญญาของพระองค์สิ้นสุดทุกชั่วชาติพันธุ์หรือ?
⁹พระเจ้าทรงลืมที่จะเมตตาหรือ?
 เพราะความกริ้ว พระองค์จึงทรงยับยั้งพระกรุณาหรือ?”

การประชุมในกรุงเยรูซาเล็ม

 ¹มีบางคนลงมาจากแคว้นยูเดียสั่งสอนพี่น้องว่า ถ้าไม่เข้าสุหนัตตามจารีตของโมเสสก็จะไม่สามารถได้รับความรอด ²เมื่อเกิดการโต้แย้งและถกเถียงระหว่างเปาโลและบารนาบัสกับคนเหล่านั้นมากมายแล้ว เขาทั้งหลายก็ตั้งเปาโลและบารนาบัสกับคนอื่นๆ ให้ขึ้นไปหารือกับบรรดาอัครทูตและบรรดาผู้ปกครองในกรุงเยรูซาเล็มเกี่ยวกับเรื่องที่เถียงกันนั้น ³คริสตจักรจึงจัดส่งท่านเหล่านั้นไป และเมื่อเดินทางผ่านแคว้นฟีนิเซียกับแคว้นสะมาเรียพวกท่านก็เล่าเรื่องที่พวกต่างชาติกลับใจใหม่ ทำให้พวกพี่น้องมีความยินดีอย่างยิ่ง ⁴เมื่อมาถึงกรุงเยรูซาเล็ม คริสตจักรและบรรดาอัครทูตและบรรดาผู้ปกครองก็มาต้อนรับพวกท่าน แล้วพวกท่านจึงเล่าให้พวกเขาฟังถึงเหตุการณ์ทั้งปวงที่พระเจ้าทรงทำร่วมกับพวกท่าน ⁵แต่มีบางคนในพวกฟาริสีที่มีความเชื่อยืนขึ้นกล่าวว่า เราจำเป็นต้องกำชับพวกเขาให้เข้าสุหนัตและถือปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของโมเสส
 ⁶บรรดาอัครทูตกับบรรดาผู้ปกครองจึงประชุมปรึกษากันในเรื่องนั้น ⁷เมื่อถกเถียงกันมากแล้ว เปโตรจึงยืนขึ้นกล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย พวกท่านทราบอยู่แล้วว่า เมื่อแรกเริ่มนั้น พระเจ้าทรงเลือกข้าพเจ้าจากท่ามกลางท่านทั้งหลายมาเป็นผู้ประกาศถ้อยคำแห่งข่าวประเสริฐให้คนต่างชาติฟังและเชื่อ ⁸พระเจ้าผู้ทรงทราบจิตใจมนุษย์ทรงรับรองคนต่างชาติ และประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์แก่พวกเขาเช่นเดียวกับที่ให้แก่เรา ⁹พระองค์ไม่ทรงถือเราถือเขา แต่ทรงชำระใจพวกเขาให้บริสุทธิ์โดยความเชื่อ ¹⁰เมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมท่านทั้งหลายจึงทดลองพระเจ้าโดยวางแอกบนคอของพวกสาวก ซึ่งเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษหรือเราเองแบกไม่ไหว ¹¹แต่ตรงข้าม เราเชื่อว่าเราเองจะรอดโดยพระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าเช่นเดียวกับพวกเขา”
 ¹²คนทั้งหลายก็นิ่งฟังบารนาบัสกับเปาโลเล่าเรื่องหมายสำคัญและการอัศจรรย์ต่างๆ ซึ่งพระเจ้าทรงทำผ่านท่านทั้งสองท่ามกลางพวกต่างชาติ ¹³หลังจากกล่าวจบแล้วยากอบจึงกล่าวว่า “พี่น้องทั้งหลาย ขอฟังข้าพเจ้า ¹⁴สิเมโอนบอกแล้วว่า พระเจ้าทรงเยี่ยมเยียนคนต่างชาติครั้งแรกเพื่อจะทรงเลือกชนกลุ่มหนึ่งออกจากเขาทั้งหลายให้เป็นของพระองค์ ¹⁵คำของผู้เผยพระวจนะก็สอดคล้องกับเรื่องนี้ ดังที่เขียนไว้แล้วว่า

¹⁶ *‘ภายหลังเราจะกลับมา
และเราจะสร้างพลับพลาของดาวิดซึ่งพังลงแล้วขึ้นใหม่
ที่ย่อยยับนั้นเราจะก่อขึ้นอีก
และจะตั้งขึ้นใหม่
¹⁷ เพื่อคนอื่นๆ จะแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้า
รวมทั้งคนต่างชาติทั้งหมดที่ออกนามของเรา
องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงแจ้งเหตุการณ์เหล่านี้ *¹⁸ให้ทราบแต่โบราณกาลตรัสไว้แล้ว’

 ¹⁹“เพราะฉะนั้นตามความเห็นของข้าพเจ้า อย่าให้เราเพิ่มความยุ่งยากแก่คนต่างชาติที่กลับมาหาพระเจ้า ²⁰แต่ให้เขียนจดหมายถึงพวกเขาว่า ให้งดเว้นเสียจากสิ่งที่เป็นมลทินเนื่องด้วยรูปเคารพ จากการล่วงประเวณี จากการกินเนื้อสัตว์ที่ถูกรัดคอตาย และจากการกินเลือด ²¹เพราะว่าตั้งแต่โบราณมา มีคนประกาศเรื่องของโมเสสในทุกเมือง และมีการอ่านเรื่องของท่านในธรรมศาลาทุกวันสะบาโต”

 ¹⁰ต่อมาเมื่อสิ้นยี่สิบปี ที่ซาโลมอนได้ทรงสร้างอาคารสองหลัง คือพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และพระราชวังของกษัตริย์ ¹¹แล้วพระราชาซาโลมอนก็ประทานเมือง 20 เมืองในแผ่นดินกาลิลีแก่ฮีรามกษัตริย์แห่งไทระ เพราะฮีรามได้ส่งไม้สนสีดาร์ ไม้สนสามใบและทองคำให้แก่ซาโลมอน ตามที่พระองค์มีพระประสงค์ ¹²แต่เมื่อฮีรามเสด็จจากเมืองไทระเพื่อชมเมืองที่ซาโลมอนประทานแก่ท่าน เมืองเหล่านั้นไม่เป็นที่พอพระทัยท่าน ¹³เพราะฉะนั้นท่านจึงว่า “น้องเอ๋ย เมืองที่ท่านให้เรานั้นเป็นเมืองอะไรอย่างนี้?” ท่านจึงเรียกเมืองเหล่านั้นว่า แผ่นดินคาบูลจนทุกวันนี้ ¹⁴ฮีรามได้ส่งทองคำหนักสี่ตันแก่พระราชา

พระราชกิจอื่นๆ ของซาโลมอน

 ¹⁵นี่เป็นเรื่องแรงงานเกณฑ์ ซึ่งพระราชาซาโลมอนได้เกณฑ์ให้มาสร้างพระนิเวศของพระยาห์เวห์ พระราชวังของพระองค์ ป้อมมิลโล กำแพงกรุงเยรูซาเล็ม เมืองฮาโซร์ เมืองเมกิดโด เมืองเกเซอร์ ¹⁶ฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ได้ทรงยกทัพขึ้นมา ยึดเมืองเกเซอร์และเอาไฟเผาเสีย อีกทั้งได้ฆ่าคนคานาอันซึ่งอยู่ในเมืองนั้น และได้ยกเมืองนั้นให้เป็นของขวัญแก่พระธิดาของท่าน ซึ่งเป็นพระมเหสีของซาโลมอน ¹⁷ซาโลมอนทรงสร้างเมืองเกเซอร์ขึ้นใหม่ และสร้างเมืองเบธโฮโรนตอนล่าง ¹⁸ทั้งเมืองบาอาลัทและเมืองทามาร์ในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินนั้น ¹⁹ทั้งบรรดาเมืองคลังหลวงที่ซาโลมอนมีอยู่ และเมืองทั้งหลายสำหรับรถรบของพระองค์ และเมืองทั้งหลายสำหรับทหารม้าของพระองค์ และสิ่งใดๆ ซึ่งซาโลมอนมีพระประสงค์จะสร้างในกรุงเยรูซาเล็ม ในเลบานอน และทั่วแผ่นดินอยู่ในอาณาจักรของพระองค์ ²⁰ประชาชนทั้งหมดที่เหลืออยู่และไม่ใช่คนอิสราเอลได้แก่ คนอาโมไรต์ คนฮิตไทต์ คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส ²¹ลูกหลานของพวกเขาที่เหลืออยู่ในแผ่นดิน ซึ่งคนอิสราเอลไม่สามารถจะทำลายให้สิ้นได้ ซาโลมอนก็ทรงเกณฑ์ให้เป็นทาสแรงงานอยู่จนทุกวันนี้ ²²แต่คนอิสราเอลนั้น ซาโลมอนไม่ได้ทรงทำให้เป็นทาส เพราะเขาทั้งหลายเป็นทหาร เป็นข้าราชการ เป็นผู้บังคับบัญชา เป็นนายทหาร เป็นผู้บังคับการรถรบ และเป็นทหารม้าของพระองค์
 ²³เหล่านี้เป็นข้าราชการผู้ใหญ่เหนือพระราชกิจของซาโลมอน จำนวน 550 คน พวกเขาเป็นผู้ดูแลประชาชนที่ทำงาน
 ²⁴แต่พระธิดาของฟาโรห์ได้เสด็จขึ้นจากนครดาวิด มายังพระตำหนักของพระนางซึ่งซาโลมอนทรงสร้างถวาย แล้วพระราชาจึงสร้างป้อมมิลโล
 ²⁵ปีละสามครั้ง ซาโลมอนทรงถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเครื่องศานติบูชาบนแท่นบูชา ซึ่งทรงสร้างถวายพระยาห์เวห์ อีกทั้งทรงเผาเครื่องหอมเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ดังนั้นพระองค์จึงสร้างพระนิเวศจนสำเร็จ

ซาโลมอนทรงทำการค้าขาย

 ²⁶พระราชาซาโลมอนทรงสร้างกองเรือที่เมืองเอซิโอนเกเบอร์ ซึ่งอยู่ใกล้เมืองเอโลทบนฝั่งทะเลแดง ในแผ่นดินเอโดม ²⁷และฮีรามได้ส่งข้าราชการและพลเรือผู้คุ้นเคยกับทะเล ไปกับกองเรือพร้อมกับข้าราชการของซาโลมอน ²⁸เขาทั้งหลายไปถึงเมืองโอฟีร์ และนำทองคำจากที่นั่นจำนวน 14,000 กิโลกรัม มาถวายพระราชาซาโลมอน

1 พงศ์กษัตริย์ 10

พระราชินีแห่งเชบาเสด็จเยี่ยมซาโลมอน

 ¹เมื่อพระราชินีแห่งเชบาทรงได้ยินกิตติศัพท์ของซาโลมอน อันเนื่องมาจากพระนามของพระยาห์เวห์ พระนางก็เสด็จมาทดสอบพระองค์ด้วยปัญหายุ่งยากต่างๆ ²พระนางเสด็จมายังกรุงเยรูซาเล็มพร้อมด้วยข้าราชบริพารมากมาย กับฝูงอูฐบรรทุกเครื่องเทศ ทองคำมากมาย อัญมณีล้ำค่า และเมื่อพระนางเสด็จมาถึงซาโลมอนแล้ว พระนางก็ทูลเรื่องในใจทุกประการต่อพระองค์ ³และซาโลมอนตรัสตอบปัญหาทุกข้อของพระนาง ไม่มีสิ่งใดซ่อนเร้นจากพระราชาซึ่งพระองค์จะทรงตอบพระนางไม่ได้ ⁴และเมื่อพระราชินีแห่งเชบาทรงเห็นพระสติปัญญาทั้งสิ้นของซาโลมอน และพระราชวังที่พระองค์ทรงสร้าง ⁵ทั้งอาหารที่โต๊ะเสวย กับที่นั่งของบรรดาข้าราชการ และการปรนนิบัติของพวกมหาดเล็ก ตลอดจนเครื่องแต่งกายของพวกเขา อีกทั้งพนักงานเชิญถ้วยเสวยของพระองค์ รวมทั้งเครื่องบูชาเผาทั้งตัวของพระองค์ที่ทรงถวายบูชา ณ พระนิเวศของพระยาห์เวห์ พระทัยของพระนางก็ตื่นตะลึงอย่างยิ่ง
 ⁶พระนางทูลพระราชาว่า “ข่าวคราวซึ่งหม่อมฉันได้ยินในประเทศของหม่อมฉัน เกี่ยวกับพระราชกิจและพระสติปัญญาของฝ่าพระบาทนั้นเป็นความจริง ⁷แต่หม่อมฉันไม่ได้เชื่อถ้อยคำเหล่านั้น จนกระทั่งหม่อมฉันได้มาเฝ้า และเห็นด้วยตาของหม่อมฉันเอง ดูสิ ที่เขาบอกแก่หม่อมฉันก็ไม่ถึงครึ่งหนึ่ง พระสติปัญญาและความมั่งคั่งฝ่าพระบาทก็มากยิ่งกว่าข่าวคราวที่หม่อมฉันได้ยิน ⁸บรรดาคนของฝ่าพระบาทก็เป็นสุข บรรดาข้าราชการเหล่านี้ของฝ่าพระบาทก็เป็นสุข คือผู้ที่คอยปรนนิบัติเฉพาะพระพักตร์ฝ่าพระบาทเป็นประจำ และฟังพระสติปัญญาของฝ่าพระบาท ⁹สาธุการแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของฝ่าพระบาท ผู้พอพระทัยในฝ่าพระบาท และทรงตั้งฝ่าพระบาทไว้บนบัลลังก์แห่งอิสราเอล เพราะพระยาห์เวห์ทรงรักอิสราเอลเป็นนิตย์ พระองค์จึงทรงแต่งตั้งให้ฝ่าพระบาทเป็นพระราชา เพื่อฝ่าพระบาทจะทรงอำนวยความยุติธรรมและความชอบธรรม” ¹⁰แล้วพระนางก็ถวายทองคำหนัก 4,000 กิโลกรัมแด่พระราชา ทั้งเครื่องเทศอีกมากมาย และอัญมณีล้ำค่า ไม่มีเครื่องเทศเข้ามามากมายเหมือนอย่างที่พระราชินีแห่งเชบาถวายแด่พระราชาซาโลมอนอีกเลย
 ¹¹ยิ่งกว่านั้นอีก กองเรือของฮีรามที่บรรทุกทองคำมาจากโอฟีร์ ได้นำไม้จันทน์แดงมากมายและอัญมณีล้ำค่ามาจากโอฟีร์ ¹²แล้วพระราชาทรงใช้ไม้จันทน์แดงทำเสาสำหรับพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และสำหรับพระราชวังของกษัตริย์ และทำพิณเขาคู่และพิณใหญ่สำหรับพวกนักร้อง จนทุกวันนี้ก็ไม่เคยมีไม้จันทน์แดงเข้ามาให้เห็นมากมายอย่างนี้อีก
 ¹³พระราชาซาโลมอนประทานแก่พระราชินีแห่งเชบา ทุกอย่างที่พระนางทรงประสงค์ตามที่ทูลขอ นอกเหนือจากสิ่งที่ได้ประทานแก่พระนางแล้วด้วยพระทัยกว้างขวางของพระราชาซาโลมอน ดังนั้นพระนางก็เสด็จกลับไปยังแผ่นดินของพระนาง พร้อมกับพวกข้าราชการของพระนาง
 ¹⁴น้ำหนักของทองคำที่นำมาถวายซาโลมอนในปีหนึ่งนั้นเป็นทองคำหนักถึง 23,000 กิโลกรัม ¹⁵นอกเหนือจากทองซึ่งมาจากพวกคนค้าขายและจากสินค้าของพวกพ่อค้า และจากบรรดากษัตริย์แห่งอาระเบียและจากบรรดาเจ้าเมืองของแผ่นดิน ¹⁶พระราชาซาโลมอนทรงให้เอาทองคำมาทุบเป็นโล่ใหญ่ 200 อัน โล่อันหนึ่งใช้ทองคำหนักประมาณ 7 กิโลกรัม ¹⁷และพระองค์ทรงให้เอาทองคำมาทุบเป็นโล่เล็ก 300 อัน โล่อันหนึ่งใช้ทองคำหนักประมาณ 2 กิโลกรัม และพระราชาทรงเก็บโล่ไว้ในพระตำหนักพนาเลบานอน ¹⁸พระราชาทรงทำพระที่นั่งงาช้างขนาดใหญ่ และทรงบุด้วยทองคำบริสุทธิ์ ¹⁹พระที่นั่งนั้นมีบันไดหกขั้น ด้านบนพนักหลังของพระที่นั่งนั้นกลม และสองข้างของพระที่นั่งมีที่วางพระหัตถ์ มีรูปสิงโตสองตัวยืนอยู่ข้างๆ ที่วางพระหัตถ์ ²⁰และมีรูปสิงโตอีกสิบสองตัวยืนอยู่บนข้างบันไดหกขั้น ขั้นละสองตัว ไม่มีราชอาณาจักรใดๆ เคยทำสิ่งเหล่านี้เลย ²¹ถ้วยทั้งสิ้นของพระราชาซาโลมอนทำด้วยทองคำ และภาชนะทั้งสิ้นของพระตำหนักพนาเลบานอนทำด้วยทองคำบริสุทธิ์ ไม่มีที่ทำด้วยเงินเลย เงินนั้นถือว่าเป็นของไม่มีค่าอะไรในสมัยของซาโลมอน ²²เพราะว่าพระราชามีกองเรือเมืองทารชิช เดินทะเลพร้อมกับกองเรือของฮีราม กองเรือเมืองทารชิชนำทองคำ เงิน งาช้าง ลิง และนกยูงมาสามปีต่อครั้ง ²³ดังนั้น พระราชาซาโลมอนจึงยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์อื่นๆ ในโลก ในเรื่องสมบัติและสติปัญญา ²⁴และทั่วทั้งโลกก็แสวงหาที่จะเข้าเฝ้าซาโลมอน เพื่อจะฟังพระสติปัญญาซึ่งพระเจ้าประทานไว้ในพระทัยของพระองค์ ²⁵ทุกคนก็นำเครื่องบรรณาการของเขามา คือภาชนะเงินและภาชนะทอง เสื้อผ้า อาวุธ เครื่องเทศ ม้าและล่อ ตามจำนวนกำหนดทุกๆ ปี
 ²⁶ซาโลมอนทรงสะสมรถรบและทหารม้า พระองค์ทรงมีรถรบ 1,400 คัน และทหารม้า 12,000 คน ซึ่งพระองค์ทรงให้ประจำอยู่ที่เมืองรถรบ และอยู่กับพระราชาในกรุงเยรูซาเล็ม ²⁷และพระราชาทรงทำให้เงินในกรุงเยรูซาเล็มเป็นเหมือนก้อนหิน และทรงทำให้มีไม้สนสีดาร์มากมายเหมือนต้นมะเดื่อแห่งเนินเชเฟลาห์ ²⁸ม้าอันเป็นสินค้าเข้าของซาโลมอนมาจากอียิปต์และคูเอ และบรรดาพ่อค้าของพระราชาก็ได้ม้ามาจากคูเอตามราคา ²⁹ส่วนรถรบที่มาจากอียิปต์คันหนึ่งมีราคาเป็นเงิน 600 เชเขล ม้าตัวหนึ่งมีราคาเป็นเงิน 150 เชเขล ดังนั้นโดยทางพวกพ่อค้า เขาก็ส่งออกไปยังกษัตริย์ทั้งปวงของคนฮิตไทต์และบรรดากษัตริย์ของซีเรีย

1 พงศ์กษัตริย์ 11

ความผิดพลาดของซาโลมอน

 ¹พระราชาซาโลมอนทรงรักหญิงต่างชาติหลายคน นอกจากพระธิดาของฟาโรห์แล้ว มีหญิงโมอับ หญิงอัมโมน หญิงเอโดม หญิงไซดอน และหญิงฮิตไทต์ ²ซึ่งเป็นประชาชาติที่พระยาห์เวห์ตรัสกับคนอิสราเอลว่า “พวกเจ้าอย่าแต่งงานกับพวกเขา หรืออย่าให้พวกเขามาแต่งงานกับพวกเจ้า เพราะพวกเขาจะหันจิตใจของพวกเจ้าไปตามพระต่างๆ ของเขาอย่างแน่นอน” ซาโลมอนทรงติดพันหญิงเหล่านี้ด้วยความรัก ³พระองค์ทรงมีมเหสี 700 คน และนางห้าม 300 คน และบรรดามเหสีของพระองค์ก็หันพระทัยของพระองค์ไปเสีย ⁴ต่อมาเมื่อซาโลมอนทรงพระชราแล้ว บรรดามเหสีของพระองค์ได้หันพระทัยของพระองค์ไปตามพระอื่นๆ และพระทัยของพระองค์ไม่ภักดีต่อพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพระองค์ ไม่เหมือนอย่างพระทัยของดาวิดพระราชบิดาของพระองค์ ⁵เพราะซาโลมอนทรงดำเนินตามเจ้าแม่อัชโทเรท พระของชาวไซดอน และตามพระมิลโคม สิ่งที่น่าเกลียดน่าชังของชาวอัมโมน ⁶ซาโลมอนจึงทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ และไม่ได้ทรงดำเนินตามพระยาห์เวห์อย่างเต็มพระทัย ไม่เหมือนอย่างดาวิดพระราชบิดาของพระองค์ ⁷แล้วซาโลมอนได้ทรงสร้างปูชนียสถานสูงบนภูเขาที่อยู่ตรงข้ามกรุงเยรูซาเล็มสำหรับพระเคโมช ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังของโมอับ และสำหรับพระโมเลค ซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเกลียดน่าชังของคนอัมโมน ⁸พระองค์ทรงทำอย่างนั้นเพื่อมเหสีต่างชาติทั้งหมดของพระองค์ หญิงเหล่านั้นได้เผาเครื่องหอมและถวายเครื่องสัตวบูชาแก่บรรดาพระของพวกนาง
 ⁹พระยาห์เวห์กริ้วซาโลมอน เพราะพระทัยของท่านได้หันไปจากพระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ทรงปรากฏแก่ท่านสองครั้งแล้ว ¹⁰และได้ทรงบัญชาท่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ ว่าท่านไม่ควรไปติดตามพระอื่นๆ แต่ท่านไม่ได้รักษาพระบัญชาของพระยาห์เวห์ ¹¹เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์ตรัสกับซาโลมอนว่า “เพราะเจ้าทำเช่นนี้ และเจ้าไม่ได้รักษาพันธสัญญาและกฎเกณฑ์ของเรา ซึ่งเราได้บัญชาเจ้า เราจะฉีกอาณาจักรเสียจากเจ้าอย่างแน่นอน และมอบให้ข้าราชการของเจ้า ¹²อย่างไรก็ตาม เพื่อเห็นแก่ดาวิดบิดาของเจ้า เราจะไม่ทำในสมัยของเจ้า แต่เราจะฉีกมันออกจากมือบุตรชายของเจ้า ¹³อย่างไรก็ดี เราจะไม่ฉีกอาณาจักรเสียทั้งหมด แต่เราจะให้เผ่าหนึ่งแก่บุตรชายของเจ้า เพื่อเห็นแก่ดาวิดผู้รับใช้ของเรา และเพื่อเห็นแก่เยรูซาเล็มซึ่งเราได้เลือกไว้”