¹⁰ความโอหังมีแต่ก่อให้เกิดการวิวาท
 แต่ปัญญาอยู่กับผู้ที่รับคำแนะนำ
¹¹ทรัพย์สมบัติที่ได้มาเร็วจะร่อยหรอหมดไป
 แต่คนที่เก็บเล็กผสมน้อยจะมีมากขึ้น
¹²ความหวังที่ถูกหน่วงไว้ทำให้อ่อนใจ
 แต่การสมปรารถนาเป็นต้นไม้แห่งชีวิต
¹³คนที่ดูหมิ่นพระวจนะก็ทำลายตนเอง
 แต่คนที่นับถือพระบัญญัติจะได้รับบำเหน็จ
¹⁴คำสอนของคนมีปัญญาเป็นน้ำพุแห่งชีวิต
 เพื่อให้คนหลีกจากบ่วงมรณาได้
¹⁵ความฉลาดทำให้ได้รับความโปรดปราน
 แต่หนทางของคนทรยศนั้นไม่ราบเรียบ
¹⁶คนสุขุมทุกคนทำการด้วยความรู้
 แต่คนโง่ย่อมเผยความโง่ของตน
¹⁷ผู้สื่อสารอธรรมย่อมนำไปสู่ความลำบาก
 แต่ทูตที่ซื่อสัตย์นำการรักษามาให้
¹⁸ความยากจนและความอัปยศมาถึงคนที่เพิกเฉยต่อคำสั่งสอน
 แต่คนที่สนใจคำตักเตือนจะได้รับเกียรติ
¹⁹ความปรารถนาที่กลายเป็นจริงนั้นหวานชื่นแก่วิญญาณ
 แต่การหันจากความชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังสำหรับคนโง่

การทรยศและการจับกุมพระเยซู

 ¹เมื่อพระเยซูตรัสอย่างนี้แล้ว พระองค์ก็เสด็จออกไปกับพวกสาวกของพระองค์ ข้ามห้วยขิดโรนไปยังสวนแห่งหนึ่ง พระองค์เสด็จเข้าไปในสวนนั้นกับพวกสาวก ²ยูดาสคนที่จะทรยศพระองค์ก็รู้จักสวนนั้นด้วย เพราะว่าพระเยซูกับพวกสาวกเคยมาพบกันที่นั่นบ่อยๆ ³ยูดาสนำพวกทหารโรมันกับเจ้าหน้าที่มาจากพวกหัวหน้าปุโรหิตและพวกฟาริสี พวกเขาถือโคมถือไต้และอาวุธไปที่นั่นด้วย ⁴พระเยซูทรงทราบทุกสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับพระองค์ พระองค์จึงเสด็จออกไปถามเขาว่า “พวกท่านมาหาใคร?” ⁵เขาทูลตอบพระองค์ว่า “มาหาเยซูชาวนาซาเร็ธ” พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราเป็นผู้นั้น” ยูดาสคนที่ทรยศพระองค์ก็ยืนอยู่กับคนเหล่านั้น ⁶เมื่อพระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “เราเป็นผู้นั้น” เขาก็ถอยหลังและล้มลงที่ดิน ⁷พระองค์ตรัสถามเขาอีกว่า “พวกท่านมาหาใคร?” เขาทูลตอบว่า “มาหาเยซูชาวนาซาเร็ธ” ⁸พระเยซูตรัสตอบว่า “เราบอกท่านแล้วว่าเราเป็นผู้นั้น ถ้าท่านตามหาเราก็จงปล่อยคนเหล่านี้ไปเถิด” ⁹ทั้งนี้เพื่อให้เป็นจริงตามพระดำรัสที่พระองค์ตรัสว่า “คนเหล่านั้นซึ่งพระองค์ประทานแก่ข้าพระองค์ไม่ได้เสียไปสักคนเดียว” ¹⁰ซีโมนเปโตรมีดาบจึงชักออกฟันทาสคนหนึ่งของมหาปุโรหิตถูกหูข้างขวาขาด ทาสคนนั้นชื่อมัลคัส ¹¹พระเยซูตรัสกับเปโตรว่า “จงเอาดาบใส่ฝักเสีย เราจะไม่ดื่มถ้วยที่พระบิดาประทานแก่เราหรือ?”

พระเยซูทรงอยู่ต่อหน้ามหาปุโรหิต

 ¹²พวกพลทหารกับนายทหารและเจ้าหน้าที่ของพวกยิวจึงจับพระเยซูมัดไว้ ¹³แล้วพาพระองค์ไปหาอันนาสก่อน เพราะอันนาสเป็นพ่อตาของคายาฟาสซึ่งเป็นมหาปุโรหิตในปีนั้น ¹⁴คายาฟาสคนนี้แหละที่แนะนำพวกยิวว่า ควรให้คนหนึ่งตายแทนประชาชน

เปโตรปฏิเสธพระเยซู

 ¹⁵ซีโมนเปโตรกับสาวกอีกคนหนึ่งติดตามพระเยซูไป แต่เพราะสาวกคนนั้นรู้จักกับมหาปุโรหิต เขาจึงเข้าไปกับพระเยซูจนถึงลานบ้านของมหาปุโรหิต ¹⁶แต่เปโตรยืนอยู่ข้างนอกริมประตู สาวกอีกคนหนึ่งนั้นที่รู้จักกับมหาปุโรหิตจึงออกไปพูดกับหญิงที่เฝ้าประตูแล้วพาเปโตรเข้าไป ¹⁷ผู้หญิงคนที่เฝ้าประตูถามเปโตรว่า “ท่านก็เป็นคนหนึ่งในพวกสาวกของคนนั้นด้วยไม่ใช่หรือ?” เขาตอบว่า “ไม่ใช่” ¹⁸พวกทาสกับเจ้าหน้าที่ก็ยืนอยู่ที่นั่น เอาถ่านมาก่อไฟเพราะอากาศหนาว แล้วก็ยืนผิงไฟกัน เปโตรก็ยืนผิงไฟอยู่กับเขาด้วย

มหาปุโรหิตสอบสวนพระเยซู

 ¹⁹มหาปุโรหิตก็ถามพระเยซูถึงพวกสาวกของพระองค์และคำสอนของพระองค์ ²⁰พระเยซูตรัสตอบท่านว่า “เรากล่าวให้โลกฟังโดยเปิดเผย เราสั่งสอนเสมอทั้งในธรรมศาลาและในบริเวณพระวิหารที่พวกยิวเคยชุมนุมกัน เราไม่ได้สอนสิ่งใดอย่างลับๆ เลย ²¹ท่านถามเราทำไม? จงถามคนที่ฟังเราว่า เราพูดอะไรกับพวกเขา เขารู้ว่าเราสอนอะไร” ²²เมื่อพระองค์ตรัสอย่างนั้นแล้ว เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่นั่นก็ตบพระพักตร์พระเยซูแล้วพูดว่า “เจ้าตอบมหาปุโรหิตอย่างนั้นหรือ?” ²³พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “ถ้าเราพูดผิดก็จงเป็นพยานในสิ่งที่ผิดนั้น แต่ถ้าเราพูดถูก ท่านตบเราทำไม?” ²⁴อันนาสจึงให้พาพระเยซูซึ่งถูกมัดอยู่ไปหาคายาฟาสมหาปุโรหิต

ดาวิดกับขนมปังบริสุทธิ์

 ¹แล้วดาวิดก็มาที่เมืองโนบไปหาอาหิเมเลคปุโรหิต และอาหิเมเลคตัวสั่นมาหาดาวิดพูดกับท่านว่า “ทำไมท่านจึงมาคนเดียว และไม่มีใครมากับท่าน” ²ดาวิดจึงพูดกับอาหิเมเลคปุโรหิตว่า “พระราชาทรงบัญชาข้าพเจ้าให้ทำเรื่องหนึ่ง ทรงรับสั่งแก่ข้าพเจ้าว่า ‘อย่าให้ใครรู้อะไรถึงเรื่องที่เราใช้เจ้าไปทำนั้น และด้วยเรื่องซึ่งเราได้บัญชาเจ้านั้น’ ข้าพเจ้าได้นัดหมายไว้กับพวกคนหนุ่ม ณ ที่แห่งหนึ่ง ³เวลานี้ท่านมีอะไรอยู่บ้าง ให้ขนมปังข้าพเจ้าสักห้าก้อน หรืออะไรที่ท่านหาได้” ⁴ปุโรหิตนั้นตอบดาวิดว่า “ข้าพเจ้าไม่มีขนมปังธรรมดาเลย แต่มีขนมปังบริสุทธิ์ ขอแต่พวกคนหนุ่มได้อยู่ห่างจากผู้หญิงมาก็แล้วกัน” ⁵และดาวิดตอบปุโรหิตว่า “ที่จริงเมื่อพวกเราออกไปปฏิบัติงาน ผู้หญิงก็ถูกกันให้ห่างจากพวกเราภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ผู้หญิงก็ถูกกันให้ห่างจากเราสามวันแล้วเหมือนครั้งก่อนๆ ที่ข้าพเจ้าออกไป แม้การเดินทางธรรมดา กายของพวกคนหนุ่มก็บริสุทธิ์อยู่แล้ว ยิ่งวันนี้กายของพวกเขาก็ยิ่งบริสุทธิ์กว่า” ⁶ดังนั้นปุโรหิตจึงมอบขนมปังบริสุทธิ์ให้แก่ดาวิด เพราะที่นั่นไม่มีขนมปังอื่นนอกจากขนมปังเฉพาะพระพักตร์ ซึ่งเก็บมาจากเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพื่อวางขนมปังใหม่ในวันที่เก็บเอาขนมปังเก่านั้นออกไป
 ⁷ในวันนั้นมีชายที่เป็นผู้รับใช้คนหนึ่งของซาอูลอยู่ที่นั่น ถูกจำกัดให้เฝ้าพระยาห์เวห์อยู่ เขาชื่อโดเอก คนเอโดม เป็นหัวหน้าคนเลี้ยงสัตว์ของซาอูล ⁸และดาวิดพูดกับอาหิเมเลคว่า “ที่นี่ท่านไม่มีหอกหรือดาบติดมืออยู่สักเล่มหนึ่งหรือ? ด้วยข้าพเจ้าไม่ได้นำดาบหรือเครื่องอาวุธติดมาเลย เพราะราชการของพระราชาเป็นเรื่องด่วน” ⁹ปุโรหิตนั้นจึงกล่าวว่า “ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตีย ซึ่งท่านฆ่าที่หุบเขาเอลาห์นั้น ดูสิ ยังถูกผ้าห่ออยู่ที่ข้างหลังเอโฟด ถ้าท่านจะเอาดาบนั้น จงเอาไปเถิด นอกจากเล่มนี้แล้วก็ไม่มีดาบอื่นอีก” และดาวิดพูดว่า “ไม่มีดาบอื่นเหมือนดาบเล่มนั้นแล้ว เอาให้ข้าพเจ้าเถิด”

ดาวิดหนีไปเมืองกัท

 ¹⁰และดาวิดก็ลุกขึ้นในวันนั้น หนีจากซาอูลไปหาอาคีชกษัตริย์เมืองกัท ¹¹และพวกมหาดเล็กของอาคีชทูลว่า “ดาวิดคนนี้ไม่ใช่หรือที่เป็นกษัตริย์ของแผ่นดินนั้น? พวกเขาไม่ได้ร้องเพลงและเต้นรำหรือว่า

‘ซาอูลฆ่าคนเป็นพันๆ
  และดาวิดฆ่าคนเป็นหมื่นๆ’? ”

 ¹²และดาวิดก็เก็บถ้อยคำเหล่านี้ไว้ในใจและกลัวอาคีชกษัตริย์เมืองกัทยิ่งนัก ¹³ท่านจึงเปลี่ยนอากัปกิริยาต่อหน้าพวกเขา และทำตนเป็นคนบ้าสดด.34เมื่ออยู่ในอำนาจของพวกเขา เที่ยวกาไว้ที่ประตูรั้ว และปล่อยให้น้ำลายไหลลงเปรอะเครา ¹⁴อาคีชจึงรับสั่งกับพวกมหาดเล็กของพระองค์ว่า “นี่แน่ะ พวกเจ้าเห็นว่าคนนั้นบ้า แล้วพวกเจ้าพาเขามาหาเราทำไม? ¹⁵เราขาดคนบ้าหรือ? เจ้าจึงพาคนนี้มาทำบ้าต่อหน้าเรา คนอย่างนี้ควรเข้ามาในวังของเราหรือ?”

1 ซามูเอล 22

ดาวิดกับผู้ติดตามที่อดุลลัม

 ¹ดาวิดก็ไปจากที่นั่นหนีไปอยู่ที่ถ้ำอดุลลัม เมื่อพวกพี่ชายของท่านและพงศ์พันธุ์ของบิดาท่านทั้งสิ้นได้ยินเรื่องพวกเขาก็ลงไปหาท่านที่นั่น ²นอกนั้นทุกคนที่มีความทุกข์ยาก และทุกคนที่มีหนี้สิน และทุกคนที่ไม่พอใจก็รวมกันมาหาท่าน และท่านก็เป็นหัวหน้าของพวกเขา มีคนมาอยู่กับท่านประมาณ 400 คน ³ดาวิดก็ออกจากที่นั่นไปยังเมืองมิสปาห์ในโมอับ และท่านทูลพระราชาแห่งโมอับว่า “ขอโปรดให้บิดามารดาของข้าพเจ้าออกมาอยู่กับพวกพระองค์เถิด จนกว่าข้าพเจ้าจะทราบว่าพระเจ้าจะทรงกระทำประการใดเพื่อข้าพเจ้า” ⁴และท่านก็นำบิดามารดามาฝากไว้กับพระราชาแห่งโมอับ และพวกท่านก็อาศัยอยู่กับพระราชาตลอดเวลาที่ดาวิดอยู่ในที่กำบังเข้มแข็ง ⁵แล้วผู้เผยพระวจนะกาดพูดกับดาวิดว่า “ท่านอย่าอยู่ในที่กำบังเข้มแข็งนี้เลย จงเข้าไปในแผ่นดินยูดาห์เถิด” ดาวิดก็ไปและมาอยู่ในป่าเฮเรท

ซาอูลทรงประหารปุโรหิตเมืองโนบ

 ⁶ซาอูลทรงทราบว่ามีผู้พบดาวิดและพวกที่อยู่กับท่าน เวลานั้นซาอูลประทับที่เมืองกิเบอาห์ใต้ต้นสนหมอก ณ ที่เนินสูง ทรงถือหอกอยู่และพวกมหาดเล็กของพระองค์ก็ยืนอยู่รอบพระองค์ ⁷และซาอูลตรัสกับพวกมหาดเล็กที่ยืนอยู่รอบพระองค์ว่า “พวกเจ้าพงศ์พันธุ์เบนยามิน จงฟังเถิด บุตรของเจสซีจะให้นาและสวนองุ่นแก่พวกเจ้าทั้งหลายหรือ? จะตั้งพวกเจ้าให้เป็นผู้บังคับการกองพันกองร้อยหรือ? ⁸พวกเจ้าทั้งหมดคิดกบฏต่อเรา ไม่มีใครแจ้งแก่เราเลย เมื่อลูกของเราทำพันธสัญญากับบุตรของเจสซีนั้น ไม่มีใครในพวกเจ้าร่วมทุกข์กับเรา หรือแจ้งแก่เราว่า ลูกของเราปลุกปั่นผู้รับใช้ของเราให้ต่อสู้เรา คอยซุ่มดักเราอยู่อย่างทุกวันนี้” ⁹โดเอกคนเอโดมหัวหน้าพวกมหาดเล็กของซาอูลจึงทูลตอบว่า “ข้าพระบาทเห็นบุตรเจสซีมาที่เมืองโนบ มาหาอาหิเมเลคบุตรอาหิทูบ ¹⁰แล้วเขาก็ทูลถามพระยาห์เวห์ให้ท่าน และให้เสบียงอาหาร และให้ดาบของโกลิอัทคนฟีลิสเตียแก่ท่านไป”
 ¹¹แล้วพระราชาก็ใช้ให้ไปเรียกอาหิเมเลคปุโรหิต บุตรอาหิทูบ และพงศ์พันธุ์บิดาของท่านทั้งสิ้น ที่เป็นพวกปุโรหิตที่อยู่เมืองโนบ ทุกคนก็มาหาพระราชา ¹²และซาอูลตรัสว่า “บุตรอาหิทูบเอ๋ย จงฟังเถิด” เขาทูลตอบว่า “เจ้านายของข้าพระบาท ข้าพระบาทอยู่ที่นี่” ¹³และซาอูลตรัสแก่เขาว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงร่วมกันกบฏต่อเรา ทั้งเจ้าและบุตรของเจสซี ในการที่เจ้าให้ขนมปังและดาบแก่เขา และทูลถามพระเจ้าให้เขา? เขาจึงลุกขึ้นต่อสู้เรา และคอยซุ่มดักเราอยู่อย่างทุกวันนี้” ¹⁴และอาหิเมเลคทูลตอบพระราชาว่า “ในบรรดาข้าราชการของฝ่าพระบาท มีใครเล่าที่จะซื่อสัตย์อย่างดาวิด ราชบุตรเขยของพระราชาผู้บังคับบัญชาทหารราชองครักษ์ และเป็นผู้มีเกียรติในพระราชสำนักของฝ่าพระบาท? ¹⁵วันนั้นข้าพระบาททูลขอพระเจ้าครั้งแรกเพื่อเขาจริงหรือ? ไม่เป็นเช่นนั้นแน่ ขอพระราชาอย่าทรงกล่าวโทษสิ่งใดต่อผู้รับใช้ของพระองค์ หรือพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของบิดาของข้าพระบาท เพราะผู้รับใช้ของฝ่าพระบาทไม่ทราบเรื่องทั้งหมดนี้เลยไม่ว่ามากหรือน้อย” ¹⁶พระราชาตรัสว่า “อาหิเมเลค เจ้าจะต้องตายแน่ ทั้งเจ้าและพงศ์พันธุ์ทั้งสิ้นของบิดาเจ้าด้วย” ¹⁷และพระราชาก็รับสั่งแก่ราชองครักษ์ผู้ยืนเฝ้าอยู่ว่า “จงหันมาฆ่าพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์เสีย เพราะว่ามือของพวกเขาอยู่กับดาวิด และเพราะพวกเขารู้แล้วว่ามันหนีไป แต่ไม่แจ้งให้เรารู้” แต่พวกข้าราชการของพระราชาไม่ยอมลงมือฆ่าพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์ ¹⁸แล้วพระราชาจึงตรัสกับโดเอกว่า “เจ้าจงหันไปฆ่าปุโรหิตเหล่านั้น” โดเอกคนเอโดมก็หันไปฟันบรรดาปุโรหิต ในวันนั้น เขาฆ่าชายที่สวมเอโฟดผ้าป่านเสีย 85 คน ¹⁹และเขาประหารชาวเมืองโนบ ซึ่งเป็นเมืองของปุโรหิตเสียด้วยคมดาบ ฆ่าทั้งผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก และเด็กกินนม โค ลาและแกะด้วยคมดาบ
 ²⁰แต่บุตรชายคนหนึ่งของอาหิเมเลคบุตรอาหิทูบ ชื่ออาบียาธาร์รอดพ้นและหนีตามดาวิดไป ²¹อาบียาธาร์ก็บอกดาวิดว่าซาอูลประหารพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์ ²²ดาวิดจึงพูดกับอาบียาธาร์ว่า “ในวันนั้นเมื่อโดเอกคนเอโดมอยู่ที่นั่น เรารู้แล้วว่า เขาจะทูลซาอูลแน่ เราเองเป็นเหตุแห่งความตายของทุกคนในพงศ์พันธุ์บิดาท่าน ²³จงอยู่กับเราเถิด อย่ากลัวเลย เพราะผู้ที่แสวงหาชีวิตของเราก็แสวงหาชีวิตของท่านด้วย แต่ท่านจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับเรา”

1 ซามูเอล 23

ดาวิดช่วยกู้เมืองเคอีลาห์

 ¹พวกเขาบอกดาวิดว่า “ดูสิ พวกฟีลิสเตียกำลังรบเมืองเคอีลาห์อยู่และปล้นเอาข้าวที่ลาน” ²ดาวิดจึงทูลถามพระยาห์เวห์ว่า “ควรที่ข้าพระองค์จะไปต่อสู้กับคนฟีลิสเตียเหล่านี้หรือไม่?” และพระยาห์เวห์ตรัสกับดาวิดว่า “จงไปต่อสู้พวกฟีลิสเตียและช่วยกู้เมืองเคอีลาห์ไว้” ³แต่พวกของดาวิดเรียนท่านว่า “ดูสิ พวกเราอยู่ในยูดาห์นี่ก็ยังกลัวอยู่ ถ้าพวกเราขึ้นไปยังเคอีลาห์สู้รบกับกองทัพของฟีลิสเตียเราจะยิ่งกลัวมากขึ้นเท่าใด?” ⁴แล้วดาวิดก็ทูลถามพระยาห์เวห์อีก และพระเจ้าตรัสตอบท่านว่า “จงลุกขึ้นลงไปยังเคอีลาห์เถิด เพราะเราจะมอบพวกฟีลิสเตียไว้ในมือของเจ้า” ⁵และดาวิดกับพวกของท่านก็ไปยังเคอีลาห์ต่อสู้กับพวกฟีลิสเตีย นำเอาฝูงปศุสัตว์ของพวกเขาไป และทำให้พวกเขาสูญเสียมาก ดังนั้นดาวิดก็ได้ช่วยกู้ชาวเมืองเคอีลาห์ไว้
 ⁶เมื่ออาบียาธาร์บุตรของอาหิเมเลคหนีไปหาดาวิดที่เมืองเคอีลาห์นั้น เขาถือเอโฟดลงมาด้วย ⁷มีคนไปทูลซาอูลว่า ดาวิดมาที่เคอีลาห์แล้ว ซาอูลจึงตรัสว่า “พระเจ้าทรงมอบแปลได้อีกว่า ละทิ้งเขาไว้ในมือเราแล้ว เพราะเขาขังตัวเอง เมื่อเขาเข้าไปในเมืองที่มีประตูและดาล” ⁸และซาอูลทรงให้เรียกทหารทั้งปวงเข้าสงคราม ให้ลงไปยังเคอีลาห์เพื่อล้อมดาวิดกับพวกของท่านไว้ ⁹ดาวิดทราบว่าซาอูลทรงวางแผนทำร้ายท่าน ท่านจึงพูดกับอาบียาธาร์ปุโรหิตว่า “จงนำเอโฟดมาที่นี่เถิด” ¹⁰ดาวิดกราบทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้รับใช้ของพระองค์ได้ยินแน่ว่าซาอูลทรงหาช่องทางที่จะมายังเคอีลาห์ เพื่อทำลายเมืองนี้เพราะข้าพระองค์เป็นเหตุ ¹¹ประชาชนชาวเคอีลาห์จะมอบข้าพระองค์ไว้ในมือท่านหรือ? ซาอูลจะเสด็จลงมาดังที่ผู้รับใช้ของพระองค์ได้ยินนั้นหรือ? ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ขอพระองค์ทรงบอกผู้รับใช้ของพระองค์เถิด” และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “เขาจะลงมา” ¹²แล้วดาวิดจึงกราบทูลว่า “ประชาชนชาวเคอีลาห์จะมอบข้าพระองค์และพวกของข้าพระองค์ไว้ในมือของซาอูลหรือ?” และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “พวกเขาจะมอบ” ¹³แล้วดาวิดกับพวกของท่านซึ่งมีประมาณ 600 คน ก็ลุกขึ้นไปจากเคอีลาห์และพวกเขาก็ไปตามที่ๆ เขาจะไปได้ เมื่อมีคนไปทูลซาอูลว่า ดาวิดหนีไปจากเคอีลาห์แล้ว ซาอูลก็ทรงเลิกการติดตาม ¹⁴และดาวิดก็อยู่ตามที่กำบังเข้มแข็งในถิ่นทุรกันดาร และอยู่ในแดนเทือกเขาแห่งถิ่นทุรกันดารศิฟ และซาอูลก็ทรงแสวงหาท่านทุกวัน แต่พระเจ้าไม่ได้ทรงมอบท่านไว้ในมือของซาอูล
 ¹⁵และดาวิดเห็นว่าซาอูลเสด็จออกมาเพื่อฆ่าท่าน ดาวิดอยู่ในถิ่นทุรกันดารศิฟที่โฮเรช ¹⁶และโยนาธานราชบุตรของซาอูลลุกขึ้นไปหาดาวิดที่โฮเรช และทำให้ท่านเข้มแข็งขึ้นในพระเจ้า ¹⁷โยนาธานพูดกับท่านว่า “อย่ากลัวเลยเพราะว่ามือของซาอูลเสด็จพ่อของฉันจะหาท่านไม่พบ ท่านจะได้เป็นพระราชาเหนืออิสราเอล และฉันจะเป็นที่สองรองจากท่าน ซาอูลเสด็จพ่อของฉันก็ทราบเรื่องนี้ด้วย” ¹⁸และทั้งสองก็ทำพันธสัญญาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ดาวิดยังค้างอยู่ที่โฮเรช และโยนาธานก็กลับไปวัง
 ¹⁹ชาวศิฟขึ้นไปหาซาอูลที่กิเบอาห์ทูลว่า “ดาวิดได้ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพวกข้าพระบาทสดด.54 ในที่กำบังเข้มแข็งที่โฮเรช บนเนินเขาฮาคีลาห์ซึ่งอยู่ใต้เยชิโมนไม่ใช่หรือ? ²⁰ข้าแต่พระราชา เมื่อใดที่ปรารถนาเสด็จลงไป ขอเสด็จลงไป ส่วนพวกข้าพระบาทจะมอบเขาไว้ในพระหัตถ์ของพระราชา” ²¹และซาอูลตรัสว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงอวยพรแก่พวกท่าน เพราะพวกท่านปรานีเรา ²²ขอจงไปหาดูให้แน่นอนยิ่งขึ้น เกี่ยวกับที่ๆ เขาอยู่ ใครเห็นเขาที่นั่นบ้าง? เพราะมีคนบอกข้าว่า เขาเจ้าเล่ห์จริงๆ ²³จงดูให้รู้ที่ซุ่มทั้งหมดที่เขาซ่อนตัวที่นั่นและกลับมาหาเราด้วยข้อความที่แน่นอน แล้วเราจะไปกับพวกท่าน ถ้าเขาอยู่ในเขตแดนนั้น เราจะค้นหาเขาในตระกูลยูดาห์ทั้งหมด” ²⁴พวกเขาก็ลุกขึ้นไปยังศิฟก่อนซาอูล
 ดาวิดกับพวกของท่านอยู่ในถิ่นทุรกันดารมาโอนในอาราบาห์ใต้เยชิโมน ²⁵ซาอูลกับพวกของพระองค์ก็ค้นหาท่าน มีคนบอกดาวิด ท่านจึงลงไปยังศิลาและอยู่ในถิ่นทุรกันดารมาโอน เมื่อซาอูลทรงทราบก็ทรงติดตามดาวิดไปในถิ่นทุรกันดารมาโอน ²⁶ซาอูลเสด็จไปฟากภูเขาข้างหนึ่ง ดาวิดกับพวกของท่านอยู่ที่ภูเขาอีกฟากหนึ่ง ดาวิดก็รีบหนีไปจากซาอูล เพราะซาอูลกับพวกของพระองค์ล้อมเข้ามาใกล้ดาวิดกับพวกของท่านเพื่อจะจับ ²⁷แต่มีผู้สื่อสารคนหนึ่งมาทูลซาอูลว่า “ขอรีบเสด็จกลับ เพราะพวกฟีลิสเตียมาปล้นแผ่นดิน” ²⁸ซาอูลจึงเสด็จกลับจากการไล่ตามดาวิดไปรบกับพวกฟีลิสเตีย เขาจึงเรียกที่นั้นว่าศิลาพ้นภัย 29ดาวิดก็ขึ้นไปจากที่นั่นไปอาศัยในที่กำบังเข้มแข็งแห่งเอนเกดี