สรรเสริญพระเจ้าที่ทรงดีต่ออิสราเอล

ถึงหัวหน้านักร้อง บทเพลงสดุดี

¹แผ่นดินโลกทั้งสิ้นเอ๋ย จงโห่ร้องด้วยความชื่นบานถวายแด่พระเจ้า
²จงร้องเพลงสดุดีพระสิริแห่งพระนามของพระองค์
 จงถวายเพลงสรรเสริญพระสิริของพระองค์
³จงทูลพระเจ้าว่า “พระราชกิจของพระองค์ช่างน่าครั่นคร้าม
 ฤทธานุภาพของพระองค์ก็ใหญ่ยิ่ง จนศัตรูจำต้องหมอบราบต่อพระองค์
⁴แผ่นดินโลกทั้งสิ้นจะนมัสการพระองค์
 เขาทั้งหลายจะร้องเพลงสดุดีพระองค์
 ร้องเพลงสดุดีพระนามของพระองค์”
⁵จงมาดูพระราชกิจของพระเจ้า
 กิจการของพระองค์น่าครั่นคร้ามท่ามกลางมนุษย์ทั้งหลาย
⁶พระองค์ทรงเปลี่ยนทะเลให้เป็นดินแห้ง
 คนเดินข้ามแม่น้ำไป
 ที่นั่นเราได้ยินดีในพระองค์
⁷ผู้ทรงปกครองด้วยพระอานุภาพของพระองค์เป็นนิตย์
 พระเนตรของพระองค์เฝ้าจับจ้องบรรดาประชาชาติอยู่
 อย่าให้พวกกบฏยกย่องตนเอง
⁸ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงถวายสาธุการแด่พระเจ้าของเรา
 จงให้เสียงสรรเสริญพระองค์เป็นที่ได้ยิน
⁹พระองค์ทรงให้เราอยู่ท่ามกลางคนเป็น
 และไม่ทรงยอมให้เท้าเราพลาด
¹⁰ข้าแต่พระเจ้า เพราะพระองค์ทรงลองใจข้าพระองค์ทั้งหลาย
 พระองค์ทรงถลุงพวกข้าพระองค์อย่างถลุงเงิน
¹¹พระองค์ทรงนำข้าพระองค์ทั้งหลายเข้ามาในข่าย
 พระองค์ทรงวางความทุกข์ยากไว้บนหลังพวกข้าพระองค์ ¹²พระองค์ทรงให้คนขับรถรบแล่นทับศีรษะของข้าพระองค์ทั้งหลาย
 พวกข้าพระองค์ต้องลุยน้ำลุยไฟ
แต่พระองค์ยังทรงนำข้าพระองค์ทั้งหลายมาสู่ที่กว้างใหญ่

³⁷ถึงแม้ว่าพระองค์ทรงทำหมายสำคัญมากมายหลายอย่างให้เขาเห็น พวกเขาก็ยังไม่วางใจในพระองค์ ³⁸ทั้งนี้เพื่อจะสำเร็จตามคำของอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะที่ว่า

 “องค์พระผู้เป็นเจ้า ใครจะเชื่อสิ่งที่เราประกาศ?
  และพระกรของพระเจ้าทรงสำแดงแก่ใคร?”

³⁹เพราะเหตุนี้ พวกเขาจึงเชื่อวางใจไม่ได้ เพราะอิสยาห์กล่าวไว้อีกว่า

  ⁴⁰“พระองค์ทรงปิดตาของพวกเขา
 และทำใจของเขาให้แข็งกระด้างไป
เกรงว่าพวกเขาจะเห็นด้วยตา
  และเข้าใจด้วยจิตใจ และหันกลับมา
ให้เรารักษาเขาให้หาย”

⁴¹อิสยาห์กล่าวอย่างนี้ เพราะว่าท่านเห็นพระสิริของพระองค์และกล่าวถึงพระองค์ ⁴²อย่างไรก็ดี แม้แต่ในพวกเจ้าหน้าที่เองก็มีหลายคนวางใจในพระองค์ แต่พวกเขาไม่ยอมรับพระองค์อย่างเปิดเผยเพราะกลัวพวกฟาริสี เขากลัวว่าจะถูกขับออกจากธรรมศาลา ⁴³เพราะว่าพวกเขารักการชมของมนุษย์ มากกว่าการชมของพระเจ้า

พระดำรัสของพระเยซูเป็นหลักพิพากษา

 ⁴⁴และพระเยซูทรงประกาศว่า “คนที่วางใจเรานั้นไม่ได้วางใจในเราเอง แต่วางใจในพระองค์ผู้ทรงใช้เรามา ⁴⁵และคนที่เห็นเราก็เห็นผู้ทรงใช้เรามา ⁴⁶เราเข้ามาในโลกเป็นความสว่าง เพื่อทุกคนที่วางใจในเราจะไม่อยู่ในความมืด ⁴⁷เราไม่พิพากษาคนที่ได้ยินถ้อยคำของเราและไม่ทำตาม เพราะว่าเราไม่ได้มาเพื่อจะพิพากษาโลก แต่มาเพื่อจะช่วยโลกให้รอด ⁴⁸ถ้าใครไม่ยอมรับเราและไม่รับคำของเรา จะมีสิ่งหนึ่งพิพากษาเขา คำที่เรากล่าวแล้วนั่นแหละจะพิพากษาเขาในวันสุดท้าย ⁴⁹เพราะเราไม่ได้กล่าวตามใจเราเอง แต่พระบิดาผู้ทรงใช้เรามาเป็นผู้บัญชาเราว่าจะกล่าวอะไรหรือพูดอะไร ⁵⁰เรารู้ว่าพระบัญญัติของพระองค์นั้นเป็นชีวิตนิรันดร์ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราพูดนั้น เราก็พูดตามที่พระบิดาทรงบอกเรา”

ยอห์น 13

การทรงล้างเท้าของพวกสาวก

 ¹ก่อนถึงงานเทศกาลปัสกา พระเยซูทรงทราบว่าถึงเวลาแล้วที่พระองค์จะทรงจากโลกนี้ไปหาพระบิดา พระองค์ทรงรักบรรดาคนของพระองค์ที่อยู่ในโลกนี้ พระองค์ทรงรักเขาทั้งหลายจนถึงที่สุด ²ขณะเมื่อรับประทานอาหารเย็นอยู่นั้น (มารได้ดลใจยูดาสบุตรของซีโมนอิสคาริโอทให้ทรยศพระองค์แล้ว) ³พระเยซูทรงทราบว่าพระบิดาประทานทุกสิ่งไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ และทรงทราบว่าพระองค์มาจากพระเจ้าและจะไปหาพระเจ้า ⁴พระองค์ทรงลุกจากการเสวยอาหาร ทรงถอดฉลองพระองค์ออกวางไว้ และทรงเอาผ้าเช็ดตัวคาดเอวของพระองค์ ⁵แล้วทรงเทน้ำลงในอ่างและทรงเอาน้ำล้างเท้าของพวกสาวก และทรงเช็ดด้วยผ้าที่ทรงคาดเอวไว้นั้น ⁶เมื่อพระองค์ทรงมาถึงซีโมนเปโตร เขาทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์จะทรงล้างเท้าของข้าพระองค์หรือ?” ⁷พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “สิ่งที่เราทำในขณะนี้ท่านยังไม่รู้เรื่อง แต่ภายหลังท่านจะเข้าใจ” ⁸เปโตรทูลพระองค์ว่า “พระองค์จะทรงล้างเท้าของข้าพระองค์ไม่ได้เด็ดขาด” พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “ถ้าเราไม่ล้างท่านแล้ว ท่านจะมีส่วนในเราไม่ได้” ⁹ซีโมนเปโตรทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ไม่เพียงแต่เท้าของข้าพระองค์เท่านั้น แต่ขอโปรดล้างทั้งมือและศีรษะด้วย” ¹⁰พระเยซูตรัสกับเขาว่า “คนที่อาบน้ำแล้วไม่จำเป็นต้องชำระกายอีก ล้างแต่เท้าเท่านั้น เพราะสะอาดหมดทั้งตัวแล้ว พวกท่านก็สะอาดแล้วแต่ไม่ใช่ทุกคน” ¹¹เพราะพระองค์ทรงทราบว่าใครจะทรยศพระองค์ เพราะเหตุนี้พระองค์จึงตรัสว่า “ไม่ใช่ทุกคนในพวกท่านสะอาด”
 ¹²เมื่อพระองค์ทรงล้างเท้าของพวกเขาแล้ว พระองค์ก็ทรงฉลองพระองค์แล้วประทับลงตรัสกับเขาว่า “พวกท่านเข้าใจสิ่งที่เราทำกับท่านหรือไม่? ¹³พวกท่านเรียกเราว่าพระอาจารย์และองค์พระผู้เป็นเจ้า ท่านเรียกถูกแล้ว เพราะเราเป็นอย่างนั้น ¹⁴เพราะฉะนั้นถ้าเราผู้เป็นองค์พระผู้เป็นเจ้าและพระอาจารย์ยังล้างเท้าของพวกท่าน ท่านก็ควรจะล้างเท้าของกันและกันด้วย ¹⁵เพราะว่าเราวางแบบอย่างแก่พวกท่านแล้ว เพื่อให้ท่านทำเหมือนอย่างที่เราทำกับท่านด้วย ¹⁶เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า บ่าวจะเป็นใหญ่กว่านายไม่ได้ และทูตจะเป็นใหญ่กว่าคนที่ใช้เขาไปก็ไม่ได้ ¹⁷เมื่อพวกท่านรู้อย่างนี้แล้วและประพฤติตาม ท่านก็เป็นสุข

ซาอูลเผยพระวจนะ

 ⁹เมื่อซาอูลหันหลังไปจากซามูเอล พระเจ้าทรงเปลี่ยนจิตใจของซาอูลเป็นอีกแบบ และหมายสำคัญเหล่านี้ทั้งหมดเกิดขึ้นในวันนั้น ¹⁰เมื่อเขาทั้งสองมาถึงกิเบอาห์ นี่แน่ะ ผู้เผยพระวจนะหมู่หนึ่งพบกับท่านและพระวิญญาณของพระเจ้าทรงสวมทับท่าน และท่านก็เผยพระวจนะอยู่ในหมู่พวกเขา ¹¹และเมื่อคนทั้งปวงที่รู้จักท่านมาก่อนเห็นท่านเผยพระวจนะอยู่กับพวกผู้เผยพระวจนะ ประชาชนเหล่านั้นก็พูดกันและกันว่า “อะไรหนอเกิดขึ้นแก่บุตรชายของคีช? ซาอูลอยู่ในจำพวกผู้เผยพระวจนะด้วยหรือ?” ¹²ชายคนหนึ่งที่อยู่ที่นั่นตอบว่า “และบิดาของพวกเขาคือใคร?” ดังนั้นจึงเป็นคำภาษิตว่า “ซาอูลอยู่ในจำพวกผู้เผยพระวจนะด้วยหรือ?” ¹³เมื่อท่านเผยพระวจนะเสร็จแล้วท่านก็มายังปูชนียสถานสูง
 ¹⁴ลุงของซาอูลจึงถามซาอูลกับคนใช้ว่า “พวกเจ้าไปไหนมา?” และเขาตอบว่า “ไปหาลา และเมื่อเราเห็นว่าเราไม่พบลานั้นแล้ว เราจึงไปหาซามูเอล” ¹⁵ลุงของซาอูลกล่าวว่า “ซามูเอลบอกอะไรแก่เจ้าบ้าง? ขอเล่าให้ฟัง” ¹⁶และซาอูลตอบลุงของเขาว่า “ท่านบอกเราชัดเจนว่าพบลาแล้ว” แต่เรื่องราวที่เกี่ยวกับราชอาณาจักร ซึ่งซามูเอลกล่าวถึงนั้นท่านไม่ได้บอกสิ่งใดเลย

แต่งตั้งซาอูลเป็นกษัตริย์

 ¹⁷ซามูเอลจึงเรียกประชาชนมาชุมนุมต่อพระยาห์เวห์ที่มิสปาห์ ¹⁸และท่านกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้นำอิสราเอลออกจากอียิปต์ และเราได้ช่วยกู้พวกเจ้าจากมือของชาวอียิปต์ และจากมือของราชอาณาจักรทั้งหลายที่บีบบังคับเจ้า’ ¹⁹แต่วันนี้พวกเจ้าละทิ้งพระเจ้า ผู้ซึ่งช่วยพวกเจ้าให้พ้นจากความยากลำบากและความทุกข์ร้อน และพวกเจ้ากล่าวว่า ‘เราไม่ยอม แต่ขอตั้งกษัตริย์ไว้เหนือเรา’ เพราะฉะนั้นบัดนี้พวกเจ้าจงเข้าเฝ้าพระยาห์เวห์ตามเผ่าและตามตระกูลของพวกเจ้า”
 ²⁰แล้วซามูเอลก็นำเผ่าอิสราเอลทุกเผ่าเข้ามาใกล้ และจับฉลากได้เผ่าเบนยามิน ²¹ท่านก็นำเผ่าเบนยามินเข้ามาใกล้ตามตระกูล จับฉลากได้ตระกูลมัตรี และจับฉลากได้ซาอูลบุตรคีช แต่เมื่อพวกเขาหาซาอูลก็หาไม่พบ ²²เขาจึงทูลถามพระยาห์เวห์ต่อไปว่า “ชายคนนั้นมาที่นี่หรือยัง?” และพระยาห์เวห์ตรัสว่า “ดูสิ เขาซ่อนตัวอยู่ที่กองสัมภาระ” ²³เขาทั้งหลายจึงวิ่งไปพาเขามาจากที่นั่น และเมื่อเขายืนอยู่ท่ามกลางประชาชน เขาก็สูงกว่าประชาชนทุกคนจากบ่าขึ้นไป ²⁴ซามูเอลจึงกล่าวแก่ประชาชนทั้งปวงว่า “พวกเจ้าเห็นผู้ที่พระยาห์เวห์ทรงเลือกไว้แล้วหรือ? ในท่ามกลางประชาชนไม่มีใครเหมือนเขา” และประชาชนจึงร้องเสียงดังว่า “ขอพระราชาทรงพระเจริญ”
 ²⁵แล้วซามูเอลจึงบอกกับประชาชนให้ทราบถึงสิทธิและหน้าที่ของตำแหน่งพระราชา และท่านบันทึกไว้ในหนังสือและวางถวายแด่พระยาห์เวห์ แล้วซามูเอลก็ให้ประชาชนกลับไปยังบ้านของตนทุกคน ²⁶ซาอูลก็กลับไปยังบ้านของท่านที่กิเบอาห์ด้วย และมีนักรบซึ่งพระเจ้าทรงดลจิตใจไปกับท่านด้วย ²⁷แต่มีคนอันธพาลบางคนกล่าวว่า “ชายคนนี้จะช่วยเราได้อย่างไร?” และเขาทั้งหลายก็ดูหมิ่นท่าน ไม่นำเครื่องบรรณาการมาถวาย แต่ท่านก็นิ่งเสีย

1 ซามูเอล 11

ซาอูลรบชนะคนอัมโมน

 ¹นาหาชคนอัมโมนได้ยกขึ้นไปตั้งค่ายสู้เมืองยาเบชกิเลอาด บรรดาชาวเมืองยาเบชจึงพูดกับนาหาชว่า “ขอทำพันธสัญญากับพวกเราและพวกเราจะยอมปรนนิบัติท่าน” ²แต่นาหาชคนอัมโมนพูดกับพวกเขาว่า “เราจะทำพันธสัญญากับพวกเจ้าตามเงื่อนไขต่อไปนี้ คือเราจะทะลวงตาขวาของเจ้าเสียทุกคนให้เป็นที่อัปยศแก่คนอิสราเอลทั้งปวง” ³ส่วนพวกผู้ใหญ่แห่งเมืองยาเบชพูดกับท่านว่า “ขอผ่อนผันให้พวกเราสักเจ็ดวัน เพื่อพวกเราจะได้ส่งพวกผู้สื่อสารไปให้ทั่วเขตแดนอิสราเอลแล้วถ้าไม่มีคนใดช่วยกู้พวกเราได้ พวกเราจะยอมมอบตัวไว้ให้แก่ท่าน” ⁴เมื่อพวกผู้สื่อสารมาถึงกิเบอาห์เมืองของซาอูล พวกเขาก็เล่าเรื่องราวให้เข้าหูของประชาชนและประชาชนทั้งปวงก็ร้องไห้เสียงดัง
 ⁵นี่แน่ะ ซาอูลต้อนฝูงโคกลับมาจากทุ่ง และซาอูลถามว่า “ประชาชนเป็นอะไรไป? ทำไมพวกเขาจึงร้องไห้?” ดังนั้นเขาจึงเล่าให้ท่านทราบถึงเรื่องของพวกยาเบช ⁶เมื่อท่านได้ยินเรื่องราวเหล่านี้ พระวิญญาณของพระเจ้าก็ทรงสวมทับซาอูลและท่านโกรธจัด ⁷ท่านจึงเอาโคมาคู่หนึ่งฟันออกเป็นท่อนๆ ส่งไปทั่วเขตแดนทั้งสิ้นของอิสราเอลทางมือของพวกผู้สื่อสารกล่าวว่า “ใครที่ไม่ออกมาตามซาอูลและซามูเอล จะทำอย่างนี้แก่โคของเขา” และความเกรงกลัวพระยาห์เวห์ก็มาเหนือประชาชน พวกเขาพากันออกมาเป็นใจเดียวกัน ⁸เมื่อซาอูลรวมพลอยู่ที่เบเซก นับพงศ์พันธุ์อิสราเอลได้ 300,000 คน และชายเผ่ายูดาห์ได้ 30,000 คน ⁹พวกเขาจึงพูดกับพวกผู้สื่อสารที่มานั้นว่า “จงบอกแก่ชาวยาเบชกิเลอาดว่า ‘พรุ่งนี้เวลาแดดร้อนพวกท่านจะได้รับการช่วยกู้’ ” เมื่อพวกผู้สื่อสารกลับมาบอกพวกยาเบช พวกเขาก็ยินดี ¹⁰ดังนั้นชาวยาเบชจึงพูดว่า “พรุ่งนี้เราจะมอบตัวของเราไว้ให้แก่ท่าน ท่านจงทำแก่เราตามที่ท่านเห็นควร” ¹¹พอวันรุ่งขึ้นซาอูลก็จัดประชาชนออกเป็นสามหมู่ยกเข้ามากลางค่ายตอนเช้ามืดและฆ่าฟันคนอัมโมนเสียจนเวลาแดดจัด ผู้ที่รอดชีวิตไปได้ก็กระจัดกระจายไปรวมกันไม่ได้สักคู่เดียวเลย
 ¹²แล้วประชาชนจึงพูดกับซามูเอลว่า “ใครที่พูดว่า ‘ซาอูลจะปกครองเหนือพวกเราหรือ?’ นั้น จงนำคนเหล่านั้นออกมา พวกเราจะได้ฆ่าพวกเขาเสีย” ¹³แต่ซาอูลกล่าวว่า “ในวันนี้อย่าให้ผู้ใดถูกประหารชีวิตเลย เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่พระยาห์เวห์ประทานการช่วยกู้ในอิสราเอล” ¹⁴แล้วซามูเอลจึงกล่าวแก่ประชาชนว่า “มาเถิด ให้เราไปยังกิลกาลและรื้อฟื้นเรื่องราชอาณาจักรที่นั่นอีก” ¹⁵ประชาชนทั้งปวงจึงไปยังกิลกาล และที่นั่นพวกเขาก็ตั้งซาอูลเป็นกษัตริย์เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ที่กิลกาล แล้วพวกเขาถวายสัตว์เป็นเครื่องศานติบูชาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ซาอูลกับประชาชนอิสราเอลทั้งปวงก็ชื่นชมยินดีอย่างยิ่งที่นั่น

1 ซามูเอล 12

คำอำลาของซามูเอล

 ¹ซามูเอลจึงกล่าวแก่คนอิสราเอลทั้งปวงว่า “ดูสิ ข้าพเจ้าฟังเสียงของพวกท่านทุกเรื่อง ซึ่งพวกท่านได้บอกข้าพเจ้าและได้แต่งตั้งพระราชาเหนือพวกท่านแล้ว ²บัดนี้ กษัตริย์ก็ทรงดำเนินอยู่ต่อหน้าพวกท่าน ส่วนข้าพเจ้าก็ชราผมหงอกแล้ว และนี่แน่ะ พวกบุตรของข้าพเจ้าก็อยู่กับพวกท่านและข้าพเจ้าเองดำเนินอยู่ต่อหน้าพวกท่านตั้งแต่หนุ่มๆ มาจนทุกวันนี้ ³ข้าพเจ้าอยู่ที่นี่ ขอท่านเป็นพยานปรักปรำข้าพเจ้าเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และต่อหน้าผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้ ข้าพเจ้าได้ริบโคของใครบ้างหรือ? หรือข้าพเจ้าเอาลาของใครไปบ้าง? หรือข้าพเจ้าได้ฉ้อโกงใคร? ข้าพเจ้าได้บีบบังคับใครบ้าง? ข้าพเจ้าได้รับสินบนจากมือของใครที่ทำให้ข้าพเจ้าปิดตาของข้าพเจ้า? ข้าพเจ้าจะคืนให้แก่พวกท่าน” ⁴พวกเขาพูดว่า “ท่านไม่ได้ฉ้อพวกเราหรือบีบบังคับพวกเราหรือรับสิ่งใดไปจากมือของใคร” ⁵ท่านก็กล่าวแก่พวกเขาว่า “พระยาห์เวห์ทรงเป็นพยานต่อสู้พวกท่าน และผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้ก็เป็นพยานในวันนี้ ว่าพวกท่านไม่พบสิ่งใดในมือของข้าพเจ้า” และพวกเขากล่าวว่า “พระองค์ทรงเป็นพยาน”
 ⁶และซามูเอลก็กล่าวแก่ประชาชนว่า “พระยาห์เวห์ผู้ทรงแต่งตั้งโมเสสกับอาโรน และผู้ทรงนำบรรพบุรุษของพวกท่านขึ้นมาจากแผ่นดินอียิปต์ ⁷ฉะนั้นขอพวกท่านจงยืนนิ่งอยู่ ข้าพเจ้าจะวินิจฉัยพวกท่านเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เกี่ยวกับพระราชกิจอันชอบธรรมทั้งปวงของพระยาห์เวห์ ที่พระองค์ทรงทำต่อพวกท่านและต่อบรรพบุรุษของพวกท่าน ⁸เมื่อยาโคบเข้าไปในอียิปต์ และบรรพบุรุษของพวกท่านร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์ก็ทรงใช้โมเสสกับอาโรน ท่านทั้งสองได้นำบรรพบุรุษของพวกท่านออกจากอียิปต์และทำให้พวกเขามาอาศัยอยู่ในที่นี้ ⁹แต่พวกเขาลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเขา พระองค์จึงทรงขายพวกเขาไว้ในมือของสิเสรา แม่ทัพของกองทัพของเมืองฮาโซร์ และมอบไว้ในมือของพวกฟีลิสเตีย และในมือของกษัตริย์แห่งโมอับ และเขาเหล่านั้นก็ต่อสู้บรรพบุรุษของพวกท่าน ¹⁰และพวกเขาร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ว่า ‘พวกข้าพระองค์ได้ทำบาปแล้ว เพราะว่าพวกข้าพระองค์ได้ละทิ้งพระยาห์เวห์ไปปรนนิบัติบรรดาพระบาอัลและบรรดาพระอัชทาโรท แต่บัดนี้ขอทรงช่วยกู้พวกข้าพระองค์ให้พ้นมือของพวกศัตรูของพวกข้าพระองค์ และพวกข้าพระองค์จะปรนนิบัติพระองค์’ ¹¹และพระยาห์เวห์ทรงส่งเยรุบบาอัล และเบดาน และเยฟธาห์ และซามูเอล และทรงช่วยกู้พวกท่านออกจากมือของพวกศัตรูทุกด้านและพวกท่านได้อาศัยอยู่อย่างปลอดภัย ¹²และเมื่อพวกท่านเห็นนาหาชกษัตริย์ของชาวอัมโมนมาต่อสู้พวกท่าน พวกท่านพูดกับข้าพเจ้าว่า ‘ไม่ได้ เพราะเราต้องการกษัตริย์ปกครองเหนือพวกเรา’ แม้ว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านทรงเป็นพระมหากษัตริย์ของพวกท่าน ¹³บัดนี้ จงดูพระราชาที่พวกท่านเลือก ผู้ซึ่งพวกท่านได้ร้องขอ ดูสิ พระยาห์เวห์ทรงตั้งพระราชาไว้เหนือพวกท่านแล้ว ¹⁴ถ้าพวกท่านยำเกรงพระยาห์เวห์และปรนนิบัติพระองค์ และฟังพระสุรเสียงของพระองค์ และไม่กบฏต่อพระบัญชาของพระยาห์เวห์ และทั้งพวกท่านและกษัตริย์ผู้ปกครองเหนือท่าน จะเป็นผู้ติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่านก็ดีแล้ว ¹⁵แต่ถ้าพวกท่านไม่ฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์ แต่กบฏต่อพระบัญชาของพระยาห์เวห์แล้วพระหัตถ์ของพระยาห์เวห์จะต่อสู้พวกท่าน ดังเช่นบรรพบุรุษของพวกท่าน ¹⁶เพราะฉะนั้นบัดนี้พวกท่านจงยืนนิ่งอยู่ และดูสิ่งที่ยิ่งใหญ่นี้ ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงทำต่อหน้าต่อตาของพวกท่าน ¹⁷วันนี้เป็นฤดูเกี่ยวข้าวสาลีไม่ใช่หรือ? ข้าพเจ้าจะร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงให้มีฟ้าร้องและฝน และพวกท่านจะได้รู้และเห็นว่าความชั่วร้ายของพวกท่าน ซึ่งพวกท่านได้ทำในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์นั้นมากมายเพียงใด ในการที่ได้ทูลขอให้มีกษัตริย์สำหรับตน” ¹⁸ซามูเอลจึงร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ และพระยาห์เวห์ทรงให้มีฟ้าร้องและฝนมาในวันนั้น ประชาชนทั้งปวงก็เกรงกลัวพระเจ้าและซามูเอลยิ่งนัก
 ¹⁹และประชาชนทั้งปวงพูดกับซามูเอลว่า “ขอท่านอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเผื่อผู้รับใช้ทั้งหลายของท่าน เพื่อพวกเราจะไม่ถึงตาย เพราะเราได้เพิ่มความชั่วร้ายนี้เข้ากับบาปทั้งสิ้นของพวกเรา คือขอให้มีกษัตริย์สำหรับพวกเรา” ²⁰และซามูเอลพูดกับประชาชนว่า “อย่ากลัวเลย แม้พวกท่านได้ทำความชั่วร้ายทั้งปวงนี้ แต่พวกท่านอย่าหันไปเสียจากการติดตามพระยาห์เวห์ แต่จงปรนนิบัติพระยาห์เวห์ด้วยสิ้นสุดใจของพวกท่าน ²¹และอย่าหันไปติดตามสิ่งไร้สาระซึ่งไม่เป็นประโยชน์ หรือช่วยกู้ไม่ได้เพราะพวกนี้เป็นสิ่งไร้ค่า ²²เพราะพระยาห์เวห์จะไม่ทรงละทิ้งประชากรของพระองค์ ด้วยเห็นแก่พระนามอันใหญ่ยิ่งของพระองค์ เพราะพระยาห์เวห์พอพระทัยที่จะทำให้ท่านเป็นประชากรของพระองค์ ²³ยิ่งกว่านั้นส่วนข้าพเจ้าเองขออย่าให้มีวี่แววที่ข้าพเจ้าจะทำบาปต่อพระยาห์เวห์ด้วยการหยุดอธิษฐานเพื่อพวกท่าน แต่ข้าพเจ้าจะชี้แนะทางที่ดีและที่ถูกต้องให้พวกท่าน ²⁴เพียงแต่ว่าจงยำเกรงพระยาห์เวห์ ปรนนิบัติพระองค์ด้วยใจซื่อสัตย์ และด้วยสิ้นสุดใจของพวกท่าน จงพิจารณาถึงมหกิจซึ่งพระองค์ได้ทรงทำแก่พวกท่าน ²⁵แต่ถ้าพวกท่านยังทำชั่วจริงๆ พวกท่านรวมทั้งกษัตริย์ของพวกท่านจะถูกกวาดต้อนไป”