²¹ปากของคนชอบธรรมเลี้ยงคนมากมาย
 แต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก
²²พระพรของพระยาห์เวห์ทำให้มั่งคั่ง
 และพระองค์ไม่ได้ทรงเพิ่มความโศกเศร้าเข้ากับพระพร
²³คนโง่ทำความผิดเหมือนการเล่นสนุก
 แต่คนที่มีความเข้าใจก็เพลิดเพลินกับปัญญา
²⁴สิ่งที่คนอธรรมกลัว มันจะมาถึงเขา
 แต่สิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนา พระองค์จะประทานให้
²⁵เมื่อพายุหมุนผ่านไปแล้ว ก็ไม่มีคนอธรรมอีก
 แต่คนชอบธรรมจะตั้งมั่นเป็นนิตย์
²⁶น้ำส้มสายชูกับฟัน และควันกับตา เป็นฉันใด
 คนเกียจคร้านกับผู้ที่ใช้เขา ก็เป็นฉันนั้น
²⁷ความยำเกรงพระยาห์เวห์นั้นยืดชีวิตให้ยาว
 แต่ปีเดือนของคนอธรรมจะสั้นเข้า
²⁸ความหวังของคนชอบธรรมคือความยินดี
 แต่ความมุ่งหวังของคนอธรรมก็สูญเปล่า
²⁹ทางของพระยาห์เวห์เป็นที่กำบังแข็งแกร่งแก่คนซื่อสัตย์
 แต่เป็นความหายนะแก่คนประพฤติชั่ว
³⁰คนชอบธรรมจะไม่มีวันสั่นคลอน
 แต่คนอธรรมจะไม่ได้อยู่ในแผ่นดิน

การตรึงพระเยซูที่กางเขน

 ²⁶เมื่อกำลังพาพระองค์ออกไป พวกเขาเกณฑ์ซีโมนชาวไซรีนที่มาจากบ้านนอก แล้วเอากางเขนวางบนตัวเขา ให้แบกตามพระเยซูไป ²⁷มีคนจำนวนมากตามพระองค์ไปด้วย ทั้งพวกผู้หญิงที่กำลังทุกข์โศกและคร่ำครวญเพราะพระองค์ ²⁸พระเยซูทรงหันมาทางพวกเขาตรัสว่า “ธิดาทั้งหลายแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่าร้องไห้สงสารเราเลย แต่จงร้องไห้สงสารตนเองและลูกๆ เถิด ²⁹เพราะว่าจะมีเวลาหนึ่งที่พวกเขาจะกล่าวว่า ‘พวกผู้หญิงที่เป็นหมัน และครรภ์ที่ไม่ได้ปฏิสนธิ และเต้านมที่ไม่เคยเลี้ยงลูก ก็เป็นสุข’

³⁰ในเวลานั้นเขาจะเริ่มพูดกับภูเขาทั้งหลายว่า
‘จงพังลงมาทับเรา’
 และพูดกับเนินเขาว่า
 ‘จงปกคลุมเราไว้’

³¹เพราะว่าถ้าเขาทำอย่างนี้เมื่อไม้ยังสดอยู่ อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไม้แห้งแล้ว?”
 ³²มีอีกสองคนที่เป็นผู้ร้าย ซึ่งเขาพาไปประหารชีวิตพร้อมกับพระองค์ ³³เมื่อไปถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่ากะโหลกศีรษะ เขาก็ตรึงพระองค์ไว้ที่นั่นบนกางเขนพร้อมกับผู้ร้ายสองคนนั้น ข้างขวาคนหนึ่งข้างซ้ายคนหนึ่ง ³⁴พระเยซูตรัสว่า “พระบิดาเจ้าข้า ขอทรงยกโทษพวกเขาเพราะเขาไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร” แล้วพวกเขาก็เอาฉลองพระองค์มาจับฉลากแบ่งกัน ³⁵ประชาชนก็ยืนมองดูอยู่ พวกผู้นำก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วยว่า “เขาช่วยคนอื่นให้รอดได้ ก็ให้เขาช่วยตัวเองด้วยซิ ถ้าหากเขาเป็นพระคริสต์ของพระเจ้าที่ทรงเลือกไว้” ³⁶พวกทหารก็เยาะเย้ยพระองค์ด้วย และเข้ามาเอาเหล้าองุ่นเปรี้ยวส่งให้พระองค์ ³⁷แล้วกล่าวว่า “ถ้าเจ้าเป็นกษัตริย์ของพวกยิวก็จงช่วยตัวเองให้รอดเถิด” ³⁸เหนือพระองค์มีคำจารึกไว้ด้วยว่า “คนนี้เป็นกษัตริย์ของพวกยิว”
 ³⁹ผู้ร้ายคนหนึ่งที่ถูกตรึงไว้จึงพูดหมิ่นประมาทพระองค์ว่า “เจ้าเป็นพระคริสต์ไม่ใช่หรือ? จงช่วยตัวเองกับเราทั้งสองให้รอดเถิด” ⁴⁰แต่อีกคนหนึ่งห้ามปรามเขาว่า “เจ้าไม่เกรงกลัวพระเจ้าหรือ? เพราะเจ้าก็ถูกลงโทษเหมือนกัน ⁴¹และเราทั้งสองก็สมควรกับโทษนั้นจริง เพราะเราได้รับผลสมกับการกระทำ แต่ท่านผู้นี้ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย” ⁴²แล้วคนนั้นจึงทูลว่า “พระเยซู ขอพระองค์ทรงระลึกถึงข้าพระองค์เมื่อพระองค์เสด็จเข้าไปในแผ่นดินของพระองค์” ⁴³พระเยซูทรงตอบเขาว่า “เราบอกความจริงกับท่านว่า วันนี้ท่านจะอยู่กับเราในเมืองบรมสุขเกษม”

การสิ้นพระชนม์ของพระเยซู

 ⁴⁴เวลานั้นประมาณเที่ยงวัน เกิดมืดมัวทั่วทั้งแผ่นดินจนถึงบ่ายสามโมง ⁴⁵ดวงอาทิตย์ก็มืดไป ม่านในพระวิหารก็ขาดตรงกลาง ⁴⁶พระเยซูทรงร้องเสียงดังตรัสว่า “ข้าแต่พระบิดา ข้าพระองค์ขอฝากจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์” ตรัสอย่างนั้นแล้วก็สิ้นพระชนม์ ⁴⁷เมื่อนายร้อยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ จึงสรรเสริญพระเจ้าว่า “แท้จริงท่านผู้นี้เป็นคนชอบธรรม” ⁴⁸ฝูงชนทั้งหมดที่มาชุมนุมกันเพื่อจะดูเหตุการณ์นั้น เมื่อเห็นแล้วก็พากันตีอกชกตัวกลับไป ⁴⁹ทุกคนที่รู้จักพระองค์ รวมทั้งพวกผู้หญิงซึ่งตามพระองค์มาจากกาลิลี ก็ยืนอยู่แต่ไกลมองเห็นสิ่งเหล่านี้

การฝังพระศพพระเยซู

 ⁵⁰มีชายคนหนึ่งชื่อโยเซฟ ท่านเป็นสมาชิกสภา เป็นคนดีและชอบธรรม ⁵¹ท่านไม่เห็นด้วยกับมติและการกระทำของสภานั้น ท่านเป็นชาวอาริมาเธียซึ่งเป็นเมืองของพวกยิว และเป็นคนที่คอยแผ่นดินของพระเจ้า ⁵²ชายคนนี้เข้าไปหาปีลาตขอพระศพของพระเยซู ⁵³เมื่อเขาเอาพระศพลงแล้ว จึงเอาผ้าป่านพันหุ้มไว้ แล้วนำพระศพไปวางไว้ในอุโมงค์ซึ่งเจาะไว้ในศิลา อุโมงค์นั้นยังไม่เคยวางศพของใครเลย ⁵⁴วันนั้นเป็นวันจัดเตรียม และใกล้จะถึงวันสะบาโตแล้ว ⁵⁵พวกผู้หญิงที่ตามพระองค์มาจากแคว้นกาลิลีก็ตามไปและเห็นอุโมงค์นั้น ทั้งเห็นว่าเขาวางพระศพของพระองค์ไว้อย่างไรด้วย ⁵⁶แล้วพวกนางก็กลับไปจัดแจงเครื่องหอมกับน้ำมันหอม
 ในวันสะบาโตนั้นพวกเขาก็หยุดพักตามบัญญัติ

 ¹⁶เมื่อได้ทำพันธสัญญากับเขาผ่านมาสามวัน ก็ได้ยินว่าพวกเหล่านั้นเป็นเพื่อนบ้านอยู่ท่ามกลางพวกตน ¹⁷และคนอิสราเอลก็ออกเดินไปถึงเมืองของเขาในวันที่สาม เมืองของเขานั้นคือเมืองกิเบโอน เคฟีราห์ เบเอโรท และคีริยาทเยอาริม ¹⁸แต่คนอิสราเอลไม่ได้ฆ่าเขา เพราะว่าพวกผู้นำของชุมนุมชน ได้สาบานต่อพวกเขาในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลแล้ว ชุมนุมชนก็บ่นต่อว่าพวกผู้นำ ¹⁹แต่พวกผู้นำได้กล่าวแก่ชุมนุมชนทั้งปวงว่า “เราได้สาบานต่อพวกเขาในพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอล ดังนั้น เราจะแตะต้องเขาไม่ได้ ²⁰เราต้องทำต่อพวกเขาอย่างนี้โดยให้เขามีชีวิตอยู่ เพื่อไม่ให้พระพิโรธตกลงเหนือเรา ตามคำสาบานซึ่งเราได้สาบานต่อพวกเขานั้น” ²¹และพวกผู้นำก็กล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า “ให้พวกเขามีชีวิตอยู่เถิด” พวกเขาจึงเป็นคนตัดฟืนและเป็นคนตักน้ำให้ชุมนุมชนทั้งหมด ดังที่พวกผู้นำได้บอกพวกเขาไว้
 ²²โยชูวาจึงเรียกคนเหล่านั้นมาและท่านกล่าวแก่เขาว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงหลอกลวงเราโดยกล่าวว่า ‘เราอยู่ห่างไกลจากท่านมาก’ ในเมื่อพวกเจ้าอยู่ท่ามกลางเรา? ²³เจ้าทั้งหลายจึงถูกสาปแช่งและพวกเจ้าจะไม่ขาดจากการเป็นทาส คือเป็นคนตัดฟืนและเป็นคนตักน้ำสำหรับพระนิเวศของพระเจ้าของเรา” ²⁴เขาทั้งหลายตอบโยชูวาว่า “เพราะผู้รับใช้ของท่านได้ทราบมาอย่างแน่นอนว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงบัญชาโมเสสผู้รับใช้ของพระองค์ให้มอบแผ่นดินนี้ทั้งหมดแก่ท่าน และให้ทำลายชาวแผ่นดินให้พ้นหน้าท่าน ดังนั้น เราจึงกลัวมากว่าพวกท่านจะทำอันตรายต่อชีวิตของเรา เราจึงทำอย่างนี้ ²⁵นี่แน่ะ บัดนี้เราอยู่ในมือของท่าน จงทำต่อเราตามที่ท่านเห็นดีเห็นชอบเถิด” ²⁶โยชูวาจึงทำเช่นนั้น คือให้พวกเขารอดจากมือประชาชนอิสราเอล ไม่ให้ประหารชีวิตเขาเสีย ²⁷ในวันนั้นโยชูวาได้ตั้งพวกเขาให้เป็นคนตัดฟืนและคนตักน้ำสำหรับชุมนุมชน และสำหรับแท่นบูชาของพระยาห์เวห์ ณ สถานที่ซึ่งพระองค์ทรงเลือกสืบมาจนทุกวันนี้

โยชูวา 10

ดวงอาทิตย์หยุดนิ่ง

 ¹เมื่ออาโดนีเซเดกกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็มทรงได้ยินว่า โยชูวาได้ยึดเมืองอัย และทำลายเมืองนั้นเสียอย่างสิ้นเชิงแล้ว (ท่านได้ทำต่อเมืองอัยและกษัตริย์ของเมืองนี้ อย่างเดียวกับที่ได้ทำต่อเมืองเยรีโคและกษัตริย์ของเมืองนั้น) และทรงทราบด้วยว่าชาวเมืองกิเบโอนได้ทำสันติภาพกับอิสราเอลแล้วและอยู่ท่ามกลางพวกเขา ²พวกเขาก็กลัวมาก เพราะว่ากิเบโอนเป็นเมืองใหญ่เสมอเมืองหลวง และใหญ่กว่าเมืองอัย และบุรุษชาวเมืองนั้นก็ล้วนเป็นนักรบกล้าหาญ ³ด้วยเหตุนี้อาโดนีเซเดกกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็มจึงทรงให้ไปหาโฮฮัมกษัตริย์แห่งเฮโบรน และปิรามกษัตริย์แห่งยารมูท และยาเฟียกษัตริย์แห่งลาคีช และเดบีร์กษัตริย์แห่งเอกโลน ทูลว่า ⁴“ขอเชิญท่านมาหาข้าพเจ้า และช่วยข้าพเจ้าตีเมืองกิเบโอนเถิด เพราะว่าเมืองนั้นได้ทำสันติภาพกับโยชูวา และประชาชนอิสราเอล” ⁵กษัตริย์คนอาโมไรต์ทั้งห้าพระองค์ คือกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็ม กษัตริย์แห่งเฮโบรน กษัตริย์แห่งยารมูท กษัตริย์แห่งลาคีช และกษัตริย์แห่งเอกโลน ก็ทรงรวบรวมกำลังของตน และทรงยกขึ้นไปพร้อมกับกองทัพทั้งหลายตั้งค่ายต่อสู้เมืองกิเบโอน
 ⁶ชาวเมืองกิเบโอนจึงใช้คนไปหาโยชูวาที่ค่ายในกิลกาล กล่าวว่า “ขอท่านอย่าได้ปล่อยมือจากผู้รับใช้ของท่านเลย ขอเร่งขึ้นมาช่วยพวกเราให้รอดและช่วยเหลือเรา เพราะว่าบรรดากษัตริย์ของคนอาโมไรต์ ซึ่งอยู่ในแดนเทือกเขา ได้รวมกำลังกันต่อสู้เรา” ⁷โยชูวาจึงขึ้นไปจากกิลกาล ทั้งท่านและพวกทหารและนักรบกล้าหาญทุกคน ⁸พระยาห์เวห์ตรัสกับโยชูวาว่า “อย่ากลัวเขาเลยเพราะเราได้มอบเขาไว้ในมือเจ้าแล้ว จะไม่มีใครในพวกเขาสักคนเดียวที่จะยืนหยัดต่อสู้เจ้าได้” ⁹โยชูวาจึงยกเข้าโจมตีพวกนั้นทันที โดยเดินทางตลอดคืนจากกิลกาล ¹⁰พระยาห์เวห์ทรงทำให้พวกเขาสะดุ้งแตกตื่นต่อหน้าอิสราเอลซึ่งได้ฆ่าพวกเขาเสียมากมายที่กิเบโอน และไล่ติดตามพวกเขาไปตามทางที่ขึ้นไปถึงเบธโฮโรน และตามฆ่าพวกเขาไปจนถึงเมืองอาเซคาห์ และเมืองมักเคดาห์ ¹¹ขณะเมื่อพวกเขาหนีไปข้างหน้าอิสราเอล ไปตามทางเบธโฮโรนนั้น พระยาห์เวห์ทรงโยนหินใหญ่ๆ ลงมาจากฟ้า ตลอดถึงเมืองอาเซคาห์ เขาทั้งหลายก็ตาย ผู้ที่ตายด้วยลูกเห็บนั้นก็มากกว่าผู้ที่ประชาชนอิสราเอลฆ่าเสียด้วยดาบ
 ¹²แล้วโยชูวาก็ทูลพระยาห์เวห์ในวันที่พระยาห์เวห์ทรงมอบคนอาโมไรต์แก่ประชาชนอิสราเอลนั้น และท่านได้กล่าวต่อหน้าอิสราเอลว่า
“ดวงอาทิตย์เอ๋ย จงหยุดนิ่งตรงเมืองกิเบโอน
และดวงจันทร์เอ๋ย ตรงหุบเขาอัยยาโลน”
¹³ดวงอาทิตย์ก็หยุดนิ่ง และดวงจันทร์ก็นิ่งอยู่
จนชนชาตินี้ได้แก้แค้นศัตรูของเขาเสร็จ
เรื่องนี้มีจารึกไว้ในหนังสือยาชาร์ไม่ใช่หรือ? ดวงอาทิตย์ก็หยุดนิ่งอยู่กลางท้องฟ้า ไม่ได้รีบตกไปตามเวลาประมาณหนึ่งวันเต็ม ¹⁴ทั้งในสมัยก่อนหรือในสมัยต่อมา ไม่มีวันอย่างนั้นอีกแล้วที่พระยาห์เวห์ทรงสดับฟังเสียงของมนุษย์ เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงต่อสู้เพื่ออิสราเอล
 ¹⁵แล้วโยชูวากับอิสราเอลทั้งหมดก็กลับมาสู่ค่ายที่กิลกาล

กษัตริย์ทั้งห้าพ่ายแพ้

 ¹⁶กษัตริย์ทั้งห้านั้นทรงหนีไปซ่อนตัวอยู่ในถ้ำมักเคดาห์ ¹⁷มีคนไปบอกโยชูวาว่า “มีคนพบกษัตริย์ทั้งห้าทรงซ่อนตัวอยู่ในถ้ำที่มักเคดาห์” ¹⁸โยชูวาจึงกล่าวว่า “จงกลิ้งหินใหญ่ๆ ปิดปากถ้ำเสีย และวางยามเฝ้าพวกเขาไว้ ¹⁹แต่พวกท่านอย่าคอยอยู่เลยจงติดตามศัตรูของท่านไปเถิด จงเข้าโจมตีกองระวังหลังอย่าให้กลับเข้าในเมืองของเขาได้ เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของท่านแล้ว” ²⁰เมื่อโยชูวากับประชาชนอิสราเอลเสร็จจากการฆ่าคนเหล่านั้นเสียเป็นอันมากแล้ว ผู้ที่เหลืออยู่ก็หนีเข้าไปในเมืองที่มีกำแพงล้อม ²¹ประชาชนก็กลับมาหาโยชูวา ณ ค่ายที่มักเคดาห์โดยสวัสดิภาพทุกคน ไม่มีใครกล้ากล่าวร้ายพงศ์พันธุ์อิสราเอลอีกต่อไป
 ²²แล้วโยชูวาจึงกล่าวว่า “จงเปิดปากถ้ำนำกษัตริย์ทั้งห้านั้นออกจากถ้ำมาหาเรา” ²³พวกเขาก็ทำตาม นำกษัตริย์ทั้งห้าออกจากถ้ำมาหาท่าน มีกษัตริย์แห่งเยรูซาเล็ม กษัตริย์แห่งเฮโบรน กษัตริย์แห่งยารมูท กษัตริย์แห่งลาคีช และกษัตริย์แห่งเอกโลน ²⁴เมื่อพวกเขานำกษัตริย์เหล่านั้นมาหาโยชูวา โยชูวาจึงเรียกคนอิสราเอลทั้งหมดมาและสั่งหัวหน้าของทหารที่ออกไปรบพร้อมกับท่านว่า “จงเข้ามาใกล้เถิด เอาเท้าเหยียบคอกษัตริย์เหล่านี้” แล้วพวกเขาก็เข้ามาใกล้และเอาเท้าเหยียบที่คอ ²⁵และโยชูวากล่าวแก่เขาว่า “อย่ากลัวหรือตกใจเลย จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิด เพราะว่าพระยาห์เวห์จะทรงทำต่อศัตรูทั้งหมดของท่านซึ่งท่านสู้รบด้วยอย่างนี้แหละ” ²⁶ภายหลังโยชูวาได้ประหารชีวิตกษัตริย์ทั้งห้าเสีย แล้วแขวนไว้ที่ต้นไม้ห้าต้น แขวนอยู่บนต้นไม้เช่นนั้นจนเวลาเย็น ²⁷แต่เมื่อถึงเวลาดวงอาทิตย์ตก โยชูวาได้บัญชาและเขาก็ปลดพระศพลงจากต้นไม้และทิ้งไว้ในถ้ำ ซึ่งกษัตริย์เหล่านั้นได้ซ่อนตัวอยู่ และเอาหินใหญ่ๆ ปิดปากถ้ำนั้นไว้ ซึ่งยังอยู่จนกระทั่งวันนี้
 ²⁸ในวันนั้นโยชูวายึดเมืองมักเคดาห์ได้ และประหารเมืองนั้นเสียด้วยคมดาบ ทั้งกษัตริย์ของเมืองนั้นด้วย ท่านได้ทำลายพวกเขาเสียอย่างสิ้นเชิง ทุกชีวิตที่อยู่ในเมืองไม่มีเหลือสักคนเดียว และท่านได้ทำต่อกษัตริย์แห่งมักเคดาห์อย่างที่ท่านได้ทำต่อกษัตริย์แห่งเยรีโค
 ²⁹แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็ออกจากเมืองมักเคดาห์มาถึงลิบนาห์ และเข้าสู้รบกับเมืองลิบนาห์ ³⁰พระยาห์เวห์ได้ทรงมอบเมืองนั้นกับกษัตริย์ไว้ในมือคนอิสราเอล และท่านได้ประหารเมืองนั้นกับทุกคนที่อยู่ในเมืองนั้นด้วยคมดาบ ท่านไม่ให้เหลือสักคนเดียวในเมืองนั้น และท่านได้ทำต่อกษัตริย์ของเมืองนั้นอย่างที่ท่านได้ทำต่อกษัตริย์แห่งเยรีโค
 ³¹แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็ออกจากเมืองลิบนาห์มาถึงลาคีช แล้วล้อมเมืองไว้และเข้าโจมตีเมืองนั้น ³²พระยาห์เวห์ทรงมอบเมืองลาคีชไว้ในมืออิสราเอล และท่านก็ได้ยึดเมืองนั้นในวันที่สอง และประหารทุกคนที่อยู่ในเมืองนั้นด้วยคมดาบ ดังทุกสิ่งที่ท่านได้ทำต่อเมืองลิบนาห์
 ³³ครั้งนั้นโฮรามกษัตริย์แห่งเกเซอร์ได้ขึ้นมาช่วยเมืองลาคีช และโยชูวาได้ประหารพระองค์กับคนของพระองค์ จนไม่เหลือผู้รอดชีวิตเลย
 ³⁴แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็ออกจากเมืองลาคีชมาถึงเอกโลน ได้เข้าล้อมและโจมตีเมืองนั้น ³⁵และเขาก็ตีได้ในวันที่สองและฆ่าทุกคนด้วยคมดาบจนทำลายเขาเสียสิ้นในวันนั้น ดังทุกสิ่งที่ท่านได้ทำต่อเมืองลาคีช
 ³⁶แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็ขึ้นไปจากเมืองเอกโลนมาถึงเฮโบรน และเข้าโจมตีเมืองนั้น ³⁷ยึดเมืองนั้นแล้วก็ประหารกษัตริย์และหมู่บ้านโดยรอบทั้งหมด กับทุกคนที่อยู่ในเมืองนั้นเสียด้วยคมดาบ ท่านไม่ให้เหลือสักคนเดียวดังที่ท่านได้ทำต่อเมืองเอกโลน และได้ทำลายเมืองนั้นกับทุกคนที่อยู่ในเมืองนั้นเสียสิ้น
 ³⁸แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็กลับมายังเมืองเดบีร์ เข้าโจมตีเมืองนั้น ³⁹ท่านได้ยึดเมืองนั้นรวมทั้งกษัตริย์และหมู่บ้านโดยรอบทั้งหมด และได้ประหารพวกเขาเสียด้วยคมดาบ และได้ทำลายทุกคนที่อยู่ในเมืองนั้นเสียอย่างสิ้นเชิง ท่านไม่ให้เหลือสักคนเดียว ท่านทำต่อเมืองเฮโบรนอย่างไร ท่านก็ทำต่อเมืองเดบีร์และต่อกษัตริย์ของเขาอย่างนั้น ดังที่ทำต่อเมืองลิบนาห์และต่อกษัตริย์ของเขาเช่นกัน
 ⁴⁰โยชูวาก็โจมตีแผ่นดินนั้นได้ทั้งหมด คือแดนเทือกเขา เนเกบทางทิศใต้ ที่แห้งแล้ง ที่ลุ่ม และที่ลาด ทั้งกษัตริย์ทั้งหมดของเมืองเหล่านั้นด้วย ท่านไม่ให้เหลือสักคนเดียว แต่ได้ทำลายทุกสิ่งที่หายใจเสีย ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลได้ทรงบัญชาไว้ ⁴¹โยชูวาโจมตีพวกเขาได้ตั้งแต่เมืองคาเดชบารเนียจนถึงเมืองกาซา และทั่วแผ่นดินโกเชนจนถึงเมืองกิเบโอน ⁴²กษัตริย์เหล่านี้ทั้งหมดพร้อมทั้งแผ่นดินของพระองค์ โยชูวายึดได้ในคราวเดียว เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลได้ทรงสู้รบเพื่ออิสราเอล ⁴³แล้วโยชูวาพร้อมกับอิสราเอลทั้งหมดก็กลับมายังค่ายที่กิลกาล