พระเจ้าทรงครอบครองบรรดาประชาชาติ

ถึงหัวหน้านักร้อง เพลงสดุดีของตระกูลโคราห์

¹ชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงตบมือ
 จงโห่ร้องถวายแด่พระเจ้าด้วยเสียงยินดี
²เพราะพระยาห์เวห์ผู้สูงสุดเป็นที่น่าคร้ามกลัว
 ทรงเป็นกษัตริย์ยิ่งใหญ่เหนือแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
³พระองค์ทรงปราบปรามชนชาติทั้งหลายให้อยู่ภายใต้เรา
 และชาวประเทศทั้งหลายให้อยู่ใต้เท้าของเรา
⁴พระองค์ทรงเลือกมรดกของเราให้เรา
 เป็นสิ่งภูมิใจของยาโคบที่พระองค์ทรงรัก
⁵พระเจ้าเสด็จขึ้นด้วยเสียงโห่ร้อง
 พระยาห์เวห์เสด็จขึ้นด้วยเสียงแตร
⁶จงร้องเพลงสดุดีพระเจ้า จงร้องเพลงสดุดีเถิด
 จงร้องเพลงสดุดีกษัตริย์ของเรา จงร้องเพลงสดุดีเถิด
⁷เพราะพระเจ้าทรงเป็นกษัตริย์แห่งแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
 จงร้องเพลงสดุดีด้วยความเข้าใจ
⁸พระเจ้าทรงครอบครองบรรดาประชาชาติ
 พระเจ้าประทับบนพระที่นั่งบริสุทธิ์ของพระองค์
⁹บรรดาเจ้านายของชนชาติทั้งหลายประชุมกัน
 ในฐานะประชากรของพระเจ้าของอับราฮัม
เพราะบรรดาโล่ของแผ่นดินโลกเป็นของพระเจ้า
 พระองค์ทรงเป็นที่ยกย่องอย่างสูง

อุปมาเรื่องหญิงม่ายและผู้พิพากษาอธรรม

 ¹พระเยซูตรัสอุปมาเรื่องหนึ่งให้พวกเขาฟัง เพื่อสอนว่าเขาทั้งหลายควรอธิษฐานอยู่เสมอและไม่อ่อนระอาใจ ²พระองค์ตรัสว่า “ในเมืองแห่งหนึ่งมีผู้พิพากษาอยู่คนหนึ่ง เป็นคนที่ไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์ด้วย ³ในเมืองนั้นมีหญิงม่ายคนหนึ่งมาหาท่านพูดว่า ‘ขอให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันในการสู้ความเถิด’ ⁴แต่ผู้พิพากษาคนนั้นไม่ยอมทำจนเวลาผ่านไปนาน แต่ภายหลังเขานึกในใจว่า ‘แม้ว่าข้าจะไม่เกรงกลัวพระเจ้าและไม่เห็นแก่มนุษย์ ⁵แต่เพราะแม่ม่ายคนนี้มาทำให้ข้าลำบาก ข้าจะให้ความยุติธรรมแก่นางเพื่อไม่ให้นางมารบกวนให้รำคาญใจบ่อยๆ’ ” ⁶และองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “จงฟังคำที่ผู้พิพากษาอธรรมคนนี้พูด ⁷พระเจ้าจะไม่ประทานความยุติธรรมแก่คนที่พระองค์ทรงเลือกไว้ คือพวกที่ร้องถึงพระองค์ทั้งกลางวันกลางคืนหรือ? พระองค์จะทรงอดทนได้หรือ? ⁸เราบอกพวกท่านว่า พระองค์จะประทานความยุติธรรมแก่พวกเขาโดยเร็ว แต่เมื่อบุตรมนุษย์มา ท่านยังจะพบความเชื่อในแผ่นดินโลกหรือ?”

อุปมาเรื่องฟาริสีและคนเก็บภาษี

 ⁹สำหรับบางคนที่เชื่อมั่นในตัวเองว่าเป็นคนชอบธรรมและดูหมิ่นคนอื่นนั้น พระองค์ตรัสอุปมานี้ว่า ¹⁰“มีสองคนขึ้นไปอธิษฐานในบริเวณพระวิหาร คนหนึ่งเป็นฟาริสีและคนหนึ่งเป็นคนเก็บภาษี ¹¹คนที่เป็นฟาริสีนั้นยืนอยู่คนเดียวอธิษฐานว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ขอบพระคุณพระองค์ที่ข้าพระองค์ไม่เหมือนคนอื่นที่เป็นคนฉ้อโกง เป็นคนอธรรม และเป็นคนล่วงประเวณี และไม่เหมือนคนเก็บภาษีคนนี้ ¹²ข้าพระองค์ถืออดอาหารสองวันต่อสัปดาห์ และสิ่งสารพัดที่ข้าพระองค์หาได้ ข้าพระองค์ก็เอาทศางค์คือ ร้อยละสิบมาถวายเสมอ’ ¹³ส่วนคนเก็บภาษีนั้นยืนอยู่แต่ไกล ไม่ยอมแม้แต่แหงนหน้าดูฟ้า แต่ตีอกชกตัวกล่าวว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเมตตาแก่ข้าพระองค์ผู้เป็นคนบาปเถิด’ ¹⁴เราบอกพวกท่านว่า คนนี้แหละเมื่อกลับลงไปถึงบ้านของตนก็ถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรม ไม่ใช่อีกคนหนึ่งนั้น เพราะว่าทุกคนที่ยกตัวขึ้นจะต้องถูกเหยียดลง แต่ทุกคนที่ถ่อมตัวลงจะได้รับการยกขึ้น”

การทรงอวยพรเด็กเล็กๆ

 ¹⁵แล้วมีบางคนอุ้มทารกมาหาพระองค์เพื่อจะให้พระองค์ทรงสัมผัสทารกนั้น เมื่อพวกสาวกเห็นก็ห้ามเขา ¹⁶แต่พระเยซูทรงเรียกให้เขาเอาเด็กๆ มา แล้วตรัสว่า “จงยอมให้เด็กเล็กๆ เข้ามาหาเรา อย่าห้ามเขาเลย เพราะว่าแผ่นดินของพระเจ้าเป็นของคนอย่างพวกเขา ¹⁷เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า ใครที่ไม่ยอมรับแผ่นดินของพระเจ้าเหมือนเด็กเล็กๆ จะเข้าในแผ่นดินนั้นไม่ได้”

ขุนนางที่ร่ำรวย

 ¹⁸มีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นขุนนางทูลถามพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ผู้ประเสริฐ ข้าพเจ้าจะทำอย่างไรถึงจะได้ชีวิตนิรันดร์?” ¹⁹พระเยซูตรัสถามคนนั้นว่า “ท่านใช้คำว่าประเสริฐกับเราทำไม? ไม่มีใครประเสริฐนอกจากพระเจ้าองค์เดียว ²⁰ท่านรู้จักบัญญัติแล้วที่ว่า ‘ห้ามล่วงประเวณีผัวเมียเขา ห้ามฆ่าคน ห้ามลักทรัพย์ ห้ามเป็นพยานเท็จ จงให้เกียรติบิดามารดาของเจ้า’ ” ²¹คนนั้นจึงทูลว่า “ข้อเหล่านั้นข้าพเจ้าถือรักษาไว้ตั้งแต่เด็ก” ²²เมื่อพระเยซูทรงได้ยินอย่างนั้น พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านยังขาดสิ่งหนึ่ง จงไปขายสิ่งของทั้งหมดที่ท่านมีอยู่แล้วแจกจ่ายให้คนยากจน ท่านถึงจะมีทรัพย์สมบัติในสวรรค์ แล้วจงกลับมาติดตามเรา” ²³แต่เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้นก็เป็นทุกข์ เพราะเขาเป็นคนมั่งมีมาก ²⁴เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นเขามีอาการอย่างนั้น พระองค์จึงตรัสว่า “คนมั่งมีจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากจริงๆ ²⁵ตัวอูฐจะลอดรูเข็มก็ยังง่ายกว่าการที่คนมั่งมีจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้า” ²⁶พวกที่ได้ยินจึงกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นใครจะรอดได้?” ²⁷แต่พระองค์ตรัสว่า “สิ่งที่มนุษย์ทำไม่ได้ พระเจ้าทรงทำได้” ²⁸เปโตรจึงทูลพระองค์ว่า “นี่แหละ พวกข้าพระองค์ถึงได้สละทิ้งบ้านเรือนของพวกข้าพระองค์ติดตามพระองค์มา” ²⁹พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า คนที่สละบ้าน หรือภรรยา หรือพี่น้อง หรือบิดามารดา หรือบุตรเพราะเห็นแก่แผ่นดินของพระเจ้า ³⁰จะได้รับผลตอบแทนหลายเท่าในยุคนี้ และในยุคหน้าจะได้ชีวิตนิรันดร์”

การตักเตือนเรื่องการไม่เชื่อฟัง

 ¹⁵“แต่ถ้าท่านไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และไม่ระวังที่จะทำตามพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ และกฎเกณฑ์ของพระองค์ ซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้ แล้วคำสาปแช่งทั้งหมดเหล่านี้จะลงมาเหนือท่านและตามทันท่าน ¹⁶ท่านจะถูกสาปแช่งในเมือง ท่านจะถูกสาปแช่งในทุ่งนา ¹⁷กระจาดของท่านและรางนวดแป้งของท่านจะถูกสาปแช่ง ¹⁸พงศ์พันธุ์ของตัวท่านเองจะถูกสาปแช่ง รวมทั้งผลแห่งพื้นดินของท่าน ลูกอ่อนของฝูงโคของท่าน ลูกอ่อนของฝูงแพะแกะของท่านจะถูกสาปแช่ง ¹⁹ท่านจะถูกสาปแช่งเมื่อท่านเข้ามา และท่านจะถูกสาปแช่งเมื่อท่านออกไป
 ²⁰“พระยาห์เวห์จะทรงส่งคำสาปแช่ง ความวุ่นวาย และการตำหนิมายังกิจการทั้งสิ้นที่มือท่านทำ จนท่านจะถูกทำลายและพินาศอย่างรวดเร็วเนื่องด้วยความชั่วซึ่งท่านได้ทำ เพราะท่านได้ทอดทิ้งพระองค์เสีย ²¹พระยาห์เวห์จะทรงบันดาลให้โรคร้ายติดพันท่าน จนพระองค์จะทรงเผาผลาญท่านให้สิ้นเสียจากแผ่นดินซึ่งท่านเข้ายึดครองนั้น ²²พระยาห์เวห์จะทรงเฆี่ยนตีท่านด้วยความซูบผอม และด้วยการป่วยไข้ การอักเสบ ความร้อนอย่างรุนแรง ด้วยดาบ ด้วยแผลพุพอง ด้วยเชื้อรา และสิ่งเหล่านี้จะติดตามท่านไปจนท่านพินาศ ²³และฟ้าสวรรค์ที่อยู่เหนือศีรษะของท่านจะเป็นทองเหลือง และแผ่นดินที่อยู่ใต้ท่านจะเป็นเหล็ก ²⁴พระยาห์เวห์จะทรงบันดาลให้ฝนในแผ่นดินของท่านเป็นฝุ่นและละอองลงมาจากท้องฟ้า อยู่เหนือท่านจนกว่าท่านจะถูกทำลาย
 ²⁵“พระยาห์เวห์จะทรงทำให้ท่านพ่ายแพ้ต่อศัตรูของท่าน ท่านจะออกไปต่อสู้พวกเขาทางเดียว แต่จะหนีจากเขาเจ็ดทาง และท่านจะเป็นที่น่าสยดสยองยิ่งแก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นทั่วโลก ²⁶ซากศพของท่านจะเป็นอาหารของบรรดานกในอากาศและของสัตว์ป่าในโลก และไม่มีผู้ใดขับไล่ฝูงสัตว์เหล่านั้นไปได้ ²⁷พระยาห์เวห์จะทรงเฆี่ยนตีท่านด้วยฝีอียิปต์ ด้วยแผลร้าย ด้วยโรคกลาก และด้วยโรคคัน ซึ่งจะรักษาไม่ได้ ²⁸พระยาห์เวห์จะทรงเฆี่ยนตีท่านด้วยความวิกลจริต ตาบอด และให้จิตใจยุ่งเหยิง ²⁹ท่านจะคลำไปในเวลาเที่ยงเหมือนคนตาบอดคลำไปในความมืด และท่านจะไม่มีความเจริญในทางของท่าน ท่านจะถูกบีบคั้นและถูกปล้นอยู่เสมอ และจะไม่มีใครช่วยท่านเลย ³⁰ท่านจะหมั้นหญิงคนหนึ่งไว้เป็นภรรยา และชายอื่นจะเข้าไปนอนกับนาง ท่านจะสร้างบ้าน แต่จะไม่ได้อาศัยอยู่ในนั้น ท่านจะปลูกสวนองุ่น แต่ท่านจะไม่ได้เก็บผล ³¹คนจะฆ่าโคของท่านต่อหน้าต่อตาท่าน ท่านจะไม่ได้รับประทานเนื้อโคนั้น เขาจะมาแย่งชิงลาไปต่อหน้าต่อตาท่าน และเขาจะไม่เอากลับคืนมาให้ท่าน ฝูงแพะแกะของท่านจะถูกเอาไปให้ศัตรูของท่าน และจะไม่มีใครช่วยท่านเลย ³²เขาจะเอาบุตรชายและบุตรสาวของท่านไปให้แก่ชนชาติอื่น ตาของท่านจะมองดูและหม่นหมองด้วยความอาลัยอาวรณ์ตลอดเวลา ส่วนมือของท่านก็ไร้เรี่ยวแรง ³³ชนชาติที่ท่านไม่เคยรู้จักมาก่อนจะมารับประทานพืชผลแห่งพื้นดินของท่าน และกินผลงานของท่าน เขาจะบีบคั้นและเหยียบย่ำท่านเสมอไป ³⁴ดังนั้นภาพที่ท่านเห็นจึงจะทำให้ท่านบ้าคลั่งไป ³⁵พระยาห์เวห์จะทรงเฆี่ยนตีท่านด้วยฝีร้ายที่หัวเข่าและที่ขา ซึ่งท่านจะรักษาให้หายไม่ได้ เป็นตั้งแต่ฝ่าเท้าจนถึงกระหม่อมของท่าน
 ³⁶“พระยาห์เวห์จะทรงนำท่านและกษัตริย์ผู้ที่ท่านแต่งตั้งไว้เหนือท่านนั้น ไปยังชนชาติซึ่งท่านและบรรพบุรุษของท่านไม่รู้จักมาก่อน ณ ที่นั่นท่านจะปรนนิบัติพระอื่นที่ทำด้วยไม้และหิน ³⁷ท่านจะเป็นที่น่ากลัว เป็นภาษิต เป็นที่โจษจันกันท่ามกลางชนชาติทั้งหลายที่พระยาห์เวห์ทรงพาท่านไปนั้น ³⁸ท่านจะหว่านเมล็ดพืชมากมายไว้ในนาและเก็บผลเข้ามาแต่น้อย เพราะตั๊กแตนปาทังก้าจะกัดกินเสีย ³⁹ท่านจะปลูกและแต่งต้นองุ่น แต่ท่านจะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นหรือเก็บผลเข้ามา เพราะตัวหนอนจะกินมันเสีย ⁴⁰ท่านจะมีต้นมะกอกอยู่ทั่วอาณาเขตของท่าน แต่ท่านจะไม่ได้น้ำมันมาชโลมตัวท่าน เพราะว่าผลมะกอกของท่านจะร่วงหล่นเสีย ⁴¹ท่านจะมีบุตรชายและบุตรสาว แต่จะไม่เป็นของท่าน เพราะเขาจะตกไปเป็นเชลย ⁴²ต้นไม้ทั้งหลายของท่านและผลจากพื้นดินของท่านนั้นตั๊กแตนจะกัดกินเสีย ⁴³คนต่างด้าวซึ่งอยู่ท่ามกลางท่านจะสูงขึ้นเหนือท่านทุกทีๆ และท่านจะต่ำลงทุกทีๆ ⁴⁴เขาจะให้ท่านทั้งหลายยืม และท่านจะไม่มีให้เขายืม เขาจะเป็นหัว และท่านจะเป็นหาง ⁴⁵คำสาปแช่งทั้งหมดนี้จะลงมาเหนือท่านไล่ตามท่าน และจะตามทันท่าน จนกว่าท่านจะถูกทำลาย เพราะว่าท่านไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ที่จะรักษาพระบัญญัติและกฎเกณฑ์ของพระองค์ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาท่านไว้ ⁴⁶สิ่งเหล่านี้จะเป็นหมายสำคัญและการอัศจรรย์อยู่เหนือท่าน และเหนือลูกหลานของท่านเป็นนิตย์  ⁴⁷“เพราะท่านไม่ได้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านด้วยความยินดีและใจชื่นชม เพราะเหตุมีสิ่งสารพัดบริบูรณ์ ⁴⁸เพราะฉะนั้นท่านจึงต้องปรนนิบัติศัตรูของท่าน ซึ่งพระยาห์เวห์จะทรงใช้มาต่อสู้ท่าน ด้วยความหิวและกระหาย เปลือยกายและขัดสนทุกอย่าง และพระองค์จะทรงวางแอกเหล็กบนคอของท่าน จนกว่าพระองค์จะทรงทำลายท่านเสียสิ้น ⁴⁹พระยาห์เวห์จะทรงนำประชาชาติหนึ่งมาต่อสู้กับท่านจากทางไกล จากที่สุดปลายแผ่นดินโลก เร็วเหมือนนกอินทรีบินมา เป็นประชาชาติที่ท่านไม่รู้จักภาษาของเขา ⁵⁰เป็นประชาชาติที่มีหน้าตาดุ คือผู้ซึ่งไม่เคารพผู้อาวุโสและไม่พอใจหนุ่มสาว ⁵¹และจะรับประทานลูกสัตว์ของท่าน และพืชผลจากพื้นดินของท่าน จนท่านจะถูกทำลาย ทั้งเขาจะไม่เหลือข้าว เหล้าองุ่นใหม่ หรือน้ำมัน ลูกโคหรือลูกแกะอ่อนไว้ให้ท่าน จนกว่าเขาจะทำให้ท่านพินาศ ⁵²เขาจะล้อมท่านไว้ทุกเมืองจนกำแพงสูงและเข้มแข็งซึ่งท่านไว้วางใจนั้นพังทลายลงทั่วแผ่นดินของท่าน ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ⁵³ท่านจะต้องรับประทานพงศ์พันธุ์แห่งร่างกายของท่าน คือเนื้อบุตรชายและบุตรสาวของท่าน ผู้ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ในการล้อมและในความทุกข์ลำบาก ซึ่งศัตรูของท่านมาทำให้ท่านทั้งหลายทุกข์ลำบากนั้น ⁵⁴ผู้ชายสำรวยและสำอางเหลือเกินในหมู่พวกท่าน จะมีตาที่ประสงค์ร้ายต่อพี่น้องของตน ต่อภรรยาที่อยู่ในอ้อมอกของตน และต่อลูกๆ ที่เหลืออยู่กับตน ⁵⁵เขาจะไม่ยอมให้ใครได้เนื้อลูกของตนซึ่งกำลังกินอยู่ เพราะไม่มีอะไรเหลือให้เขาอีกแล้ว ในการล้อมและในความทุกข์ลำบาก ซึ่งศัตรูของท่านมาทำให้ท่านทุกข์ลำบากทุกเมือง ⁵⁶ผู้หญิงสำรวยและสำอางในหมู่พวกท่าน ซึ่งไม่เคยย่างเท้าลงดิน เพราะเป็นคนสำอางและสำรวยอย่างนั้น จะมีตาที่ประสงค์ร้ายต่อสามีในอ้อมอกของเธอ และต่อบุตรชายและบุตรสาวของเธอ ⁵⁷แม้แต่กับรกซึ่งเพิ่งออกมาจากหว่างขาของเธอ และลูกแดงที่เพิ่งคลอด เพราะว่าเธอจะแอบกินเป็นอาหาร เพราะขัดสนทุกอย่าง ในการถูกล้อมและในความทุกข์ลำบาก ซึ่งศัตรูของท่านมาทำให้ท่านทุกข์ลำบากทุกเมือง
 ⁵⁸“ถ้าท่านทั้งหลายไม่ระวังที่จะทำตามถ้อยคำทั้งสิ้นของธรรมบัญญัติซึ่งเขียนไว้ในหนังสือเล่มนี้ ที่จะให้ยำเกรงพระนามอันทรงเกียรติและน่าเกรงขามนี้ คือพระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ⁵⁹แล้วพระยาห์เวห์จะทรงนำมาสู่ท่านและลูกหลานของท่านซึ่งความทุกข์ใจอย่างผิดธรรมดา ความทุกข์ใจร้ายแรงและเนิ่นนาน และความเจ็บป่วยต่างๆ ที่ร้ายแรงและเรื้อรัง ⁶⁰และพระองค์จะทรงนำโรคทั้งหลายแห่งอียิปต์ ซึ่งท่านกลัวนั้นมาสู่ท่านอีก และมันจะติดพันท่านอยู่ ⁶¹โรคทุกอย่างและความทุกข์ใจทุกอย่าง ซึ่งไม่ได้ระบุไว้ในหนังสือแห่งธรรมบัญญัตินี้ พระยาห์เวห์จะทรงนำมายังท่าน จนกว่าท่านจะถูกทำลาย ⁶²แม้ว่าพวกท่านมีมากอย่างดวงดาวในท้องฟ้านั้น ท่านก็จะเหลือแต่จำนวนน้อย เพราะท่านไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ⁶³ซึ่งพระยาห์เวห์พอพระทัยที่จะทรงทำดีต่อท่าน และทรงอวยพรให้ท่านทวีมากขึ้นนั้น พระองค์ก็จะพอพระทัยที่จะทรงทำให้ท่านพินาศและทรงทำลายท่านเสียเช่นเดียวกัน ท่านจะต้องถูกถอนออกไปเสียจากแผ่นดินซึ่งท่านกำลังจะเข้ายึดครองนั้น ⁶⁴และพระยาห์เวห์จะทรงทำให้ท่านทั้งหลายกระจัดกระจายไปท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย ตั้งแต่ที่สุดปลายโลกข้างนี้ไปถึงข้างโน้น ณ ที่นั่นท่านจะปรนนิบัติพระอื่นๆ ซึ่งท่านและบรรพบุรุษของท่านไม่รู้จัก คือพระซึ่งทำด้วยไม้และหิน ⁶⁵เมื่อท่านอยู่ท่ามกลางประชาชาติต่างๆ นั้น ท่านจะไม่พบความสบายเลย ส้นเท้าของท่านจะไม่มีที่หยุดพัก เพราะพระยาห์เวห์จะประทานให้ท่านมีจิตใจที่หวาดหวั่น มีตาที่มืดมัวลง และมีชีวิตที่ค่อยๆ วอดลง ⁶⁶และชีวิตของท่านก็จะแขวนอยู่ในความสงสัยต่อหน้าท่าน ท่านจะครั่นคร้ามอยู่ทั้งกลางคืนและกลางวัน ไม่มีความแน่ใจในชีวิตของท่านเลย ⁶⁷ในเวลาเช้าท่านจะกล่าวว่า ‘ถ้าเป็นเวลาเย็นก็จะดี’ และในเวลาเย็นท่านจะกล่าวว่า ‘ถ้าเป็นเวลาเช้าก็จะดี’ เพราะความครั่นคร้ามที่ท่านมีอยู่นั้น และเพราะสิ่งที่ตาท่านจะเห็น ⁶⁸และพระยาห์เวห์จะนำท่านกลับมาทางเรือถึงอียิปต์ เป็นการเดินทางซึ่งข้าพเจ้ากล่าวได้ว่าท่านจะไม่พบเห็นอีกเลย ณ ที่นั่นท่านจะต้องมอบตัวขายให้ศัตรูเป็นทาสชายและทาสหญิง แต่จะไม่มีผู้ใดซื้อท่าน”