¹⁰ราชธิดาเอ๋ย จงฟัง จงพิเคราะห์ และจงเอียงหูของพระนางมา
 จงลืมชนชาติของพระนางและบ้านพระราชบิดาของพระนางเสีย
¹¹และพระราชาจะทรงปรารถนาความงามของพระนาง
 เนื่องจากพระองค์ทรงเป็นเจ้านายของพระนาง จงโน้มตัวลงคำนับพระองค์เถิด
¹²ชาวเมืองไทระจะเอาของกำนัลมาถวายพระนาง
 เศรษฐีในหมู่ประชาชนจะขอความโปรดปรานจากพระนาง
¹³ราชธิดาของกษัตริย์ประดับพระกายอย่างโอ่อ่าในห้องของพระนาง
 ผ้าทรงของพระนางถักทอด้วยทองคำ
¹⁴พระนางถูกนำเข้าเฝ้าพระราชาในเครื่องทรงลายปัก
 และบรรดาเพื่อนเจ้าสาว คือหญิงพรหมจารีผู้ตามเสด็จพระนาง
  ก็ถูกนำมาเข้าเฝ้าพระองค์
¹⁵พระนางและพวกเธอถูกนำเข้าเฝ้าด้วยความยินดีและความเปรมปรีดิ์
 ทั้งหมดเข้าไปในพระราชวัง
¹⁶บรรดาพระโอรสของพระองค์จะมาแทนที่บรรพบุรุษของพระองค์
 พระองค์จะทรงแต่งตั้งพวกเขาให้เป็นเจ้าปกครองทั่วทั้งแผ่นดินโลก
¹⁷ข้าพระองค์จะทำให้พระนามของพระองค์เป็นที่ระลึกถึงตลอดทุกชั่วชาติพันธุ์
 ฉะนั้น ชนชาติทั้งหลายจะยกย่องพระองค์เป็นนิตย์นิรันดร์

เศรษฐีกับลาซารัส

 ¹⁹“มีเศรษฐีคนหนึ่งนุ่งห่มผ้าสีม่วงและผ้าป่านเนื้อดี อยู่อย่างรื่นเริงฟุ่มเฟือยทุกๆ วัน ²⁰และมีคนยากจนคนหนึ่งชื่อลาซารัส เป็นแผลทั้งตัว นอนอยู่ที่ประตูรั้วบ้านของเศรษฐี ²¹เขาอยากจะกินเศษอาหารที่ตกจากโต๊ะของเศรษฐีคนนั้น แม้สุนัขก็มาเลียแผลของเขา ²²ต่อมาคนยากจนนั้นตาย และพวกทูตสวรรค์นำเขาไปอยู่กับอับราฮัม ส่วนเศรษฐีคนนั้นก็ตายด้วย และถูกฝังไว้ ²³และเมื่อเขาเป็นทุกข์ทรมานอยู่ในแดนคนตาย เขาแหงนหน้าดู เห็นอับราฮัมอยู่แต่ไกล และลาซารัสก็อยู่กับท่าน ²⁴เศรษฐีจึงร้องว่า ‘อับราฮัมบิดาเจ้าข้า ขอเมตตาข้าพเจ้าเถิด ขอใช้ลาซารัสเอาปลายนิ้วจุ่มน้ำมาแตะลิ้นของข้าพเจ้าให้เย็น เพราะข้าพเจ้าต้องทุกข์ระทมอยู่ในเปลวไฟนี้’ ²⁵แต่อับราฮัมตอบว่า ‘ลูกเอ๋ย เจ้าจงระลึกว่าเมื่อเจ้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้าได้สิ่งที่ดีสำหรับตัว และลาซารัสได้แต่สิ่งเลว เวลานี้เขาได้รับการปลอบโยนแล้ว แต่เจ้าได้รับแต่ความทุกข์ระทม ²⁶ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างเรากับพวกเจ้าก็มีเหวใหญ่ตั้งขวางอยู่ เพื่อว่าถ้าใครอยากจะข้ามจากที่นี่ไปถึงพวกเจ้าก็ทำไม่ได้ หรือถ้าจะข้ามจากที่นั่นมาถึงเราก็ทำไม่ได้’ ²⁷เศรษฐีคนนั้นจึงกล่าวว่า ‘ถ้าอย่างนั้น บิดาเจ้าข้า ขอท่านใช้ลาซารัสไปที่บ้านบิดาของข้าพเจ้า ²⁸เพราะว่าข้าพเจ้ามีน้องชายห้าคน ให้ลาซารัสไปเตือนพวกเขา เพื่อไม่ให้เขาต้องมาอยู่ในที่ทุกข์ทรมานแห่งนี้’ ²⁹แต่อับราฮัมตอบว่า ‘เขามีโมเสสและพวกผู้เผยพระวจนะแล้ว ให้พวกเขาฟังคนเหล่านั้นเถิด’ ³⁰เศรษฐีคนนั้นจึงกล่าวว่า ‘ไม่ได้ อับราฮัมบิดาเจ้าข้า แต่ถ้ามีใครสักคนหนึ่งจากพวกคนตายไปหาพวกเขา เขาคงจะกลับใจใหม่’ ³¹อับราฮัมจึงตอบเขาว่า ‘ถ้าพวกเขาไม่ฟังโมเสสและพวกผู้เผยพระวจนะ แม้จะมีใครเป็นขึ้นมาจากตาย เขาก็ยังจะไม่เชื่อ’ ”

ลูกา 17

พระดำรัสสอนบางตอนของพระเยซู

 ¹พระเยซูตรัสกับบรรดาสาวกของพระองค์ว่า “จำเป็นต้องมีเหตุให้หลงผิด แต่วิบัติแก่ผู้ที่เป็นต้นเหตุ ²ถ้าเอาหินโม่แป้งผูกคอคนนั้นถ่วงที่ทะเลก็ดีกว่าที่จะให้เขานำผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งให้หลงผิด ³จงระวังให้ดี ถ้าพี่น้องทำผิดต่อท่าน จงเตือนเขา และถ้าเขากลับใจแล้วก็จงยกโทษให้ ⁴แม้เขาทำผิดต่อท่านวันหนึ่งถึงเจ็ดครั้ง และเขากลับมาหาท่านทั้งเจ็ดครั้งนั้น แล้วบอกว่า ‘ฉันกลับใจแล้ว’ จงยกโทษให้เขาเถิด”
 ⁵พวกอัครทูตทูลพระองค์ว่า “ขอพระองค์โปรดให้ความเชื่อของพวกข้าพระองค์เพิ่มมากยิ่งขึ้น” ⁶พระองค์จึงตรัสว่า “ถ้าพวกท่านมีความเชื่อเพียงเท่าเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดหนึ่ง ท่านก็จะสั่งต้นหม่อนนี้ได้ว่า ‘จงถอนขึ้น ออกไปปักในทะเล’ แล้วมันก็จะเชื่อฟังท่าน
 ⁷“ถ้าพวกท่านมีบ่าวออกไปไถนาหรือเลี้ยงแกะ และเมื่อบ่าวคนนั้นกลับมาจากทุ่งนา ท่านจะบอกเขาหรือว่า ‘เชิญนั่งลงรับประทานเถิด?’ ⁸ท่านจะไม่บอกเขาหรือว่า ‘จงไปหาอะไรมาให้เรารับประทานและคาดเอวไว้คอยปรนนิบัติระหว่างที่เรากินและดื่ม หลังจากนั้นเจ้าจึงค่อยกินและดื่มเถิด?’ ⁹นายจะขอบใจบ่าวนั้นเพราะบ่าวทำตามคำสั่งหรือ? ¹⁰เช่นเดียวกัน เมื่อพวกท่านทำสิ่งสารพัดที่เราบัญชาไว้กับท่านแล้ว ก็จงพูดด้วยว่า ‘เราเป็นบ่าวที่ไม่ได้มีบุญคุณต่อนาย เราเพียงแต่ทำตามหน้าที่ ที่ควรจะทำเท่านั้น’ ”

ผู้ที่ต้องอยู่นอกการประชุม

 ¹“ชายใดมีลูกอัณฑะฝ่อ หรืออวัยวะสืบพันธุ์ด้วน ห้ามเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์
 ²“ห้ามลูกนอกกฎหมายเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์ ห้ามชาติพันธุ์ของเขาเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์ จนถึงสิบชั่วอายุคน
 ³“ห้ามคนอัมโมนหรือคนโมอับเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์ จนถึงสิบชั่วอายุคนของพวกเขา ห้ามพวกเขาเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์เป็นนิตย์ ⁴เพราะว่าพวกเขาไม่ได้มาต้อนรับท่านทั้งหลายตามทางด้วยขนมปังและน้ำเมื่อท่านออกจากอียิปต์ และเพราะว่าเขาได้จ้างบาลาอัมบุตรเบโอร์มาจากเปโธร์แห่งเมโสโปเตเมียให้สาปแช่งท่าน ⁵แต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านไม่ทรงยอมรับฟังบาลาอัม แต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเปลี่ยนคำสาปแช่งให้เป็นคำอวยพรท่าน เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงรักท่าน ⁶ห้ามเสริมสวัสดิภาพหรือความเจริญให้พวกเขาตลอดชีวิตของท่านเป็นนิตย์
 ⁷“ท่านอย่าเกลียดคนเอโดม เพราะเขาเป็นพี่น้องของท่าน ท่านอย่าเกลียดคนอียิปต์ เพราะท่านเคยเป็นคนต่างด้าวอยู่ในแผ่นดินของเขา ⁸ลูกหลานชั่วอายุที่สามซึ่งเกิดกับพวกเขาจะเข้าในการประชุมของพระยาห์เวห์ก็ได้

กฎเกี่ยวกับอนามัย ศาสนพิธี และมนุษยธรรม

 ⁹“เมื่อท่านออกไปตั้งค่ายสู้รบกับศัตรูของท่าน ท่านจงระวังตัวให้พ้นจากสิ่งชั่วทุกอย่าง
 ¹⁰“ถ้าคนใดในพวกท่านไม่สะอาดด้วยอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในเวลากลางคืน เขาต้องไปอยู่นอกค่าย ห้ามเขาเข้ามาในค่าย ¹¹แต่เมื่อถึงเวลาเย็นแล้วให้เขาอาบน้ำชำระตัว และเมื่อดวงอาทิตย์ตกแล้วเขาจะกลับเข้ามาในค่ายได้
 ¹²“ท่านต้องมีที่ภายนอกค่ายเพื่อจะออกไปได้ ¹³และท่านต้องมีไม้แหลมรวมไว้กับเครื่องอาวุธ และเมื่อท่านนั่งถ่ายข้างนอกนั้น ท่านจงใช้ไม้ขุดหลุม และหันไปกลบสิ่งปฏิกูลของท่านเสีย ¹⁴เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงดำเนินอยู่ท่ามกลางค่ายของท่าน เพื่อจะทรงช่วยกู้ท่านและทรงมอบศัตรูของท่านไว้ต่อท่าน เพราะฉะนั้นค่ายของท่านต้องบริสุทธิ์ เพื่อพระองค์จะไม่ทอดพระเนตรสิ่งน่าอายในหมู่พวกท่าน และเสด็จไปเสียจากท่าน
 ¹⁵“ถ้ามีทาสหนีจากนายของเขามาอยู่กับท่าน ห้ามจับทาสนั้นไปส่งนายของเขา ¹⁶จงให้ทาสนั้นอยู่กับท่าน ในหมู่พวกท่าน ในที่ซึ่งเขาจะเลือกในเมืองหนึ่งเมืองใดตามความพอใจของเขา ห้ามกดขี่เขา
 ¹⁷“ห้ามผู้หญิงชาวอิสราเอลคนหนึ่งคนใดเป็นเทวทาสีหญิงผู้ร่วมประเวณีในพิธีศาสนา ห้ามบุตรชายอิสราเอลคนหนึ่งคนใดเป็นเทวทาสชายผู้ร่วมประเวณีในพิธีศาสนา ¹⁸ห้ามนำค่าจ้างของเทวทาสีหรือค่าจ้างจากสุนัขชายที่ร่วมประเวณีในพิธีศาสนามาในพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพื่อการแก้บนใดๆ เพราะทั้งสองสิ่งนี้เป็นสิ่งพึงรังเกียจแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
 ¹⁹“ห้ามท่านให้พี่น้องของท่านยืมเงินเพื่อเอาดอกเบี้ย ไม่ว่าดอกเบี้ยเงินกู้ หรือดอกเบี้ยเครื่องบริโภค หรือดอกเบี้ยของสิ่งใดๆ ที่ให้ยืมเพื่อเอาดอกเบี้ย ²⁰ท่านจะให้คนต่างชาติยืมเพื่อเอาดอกเบี้ยก็ได้ แต่สำหรับพี่น้องของท่าน ห้ามให้ยืมเพื่อเอาดอกเบี้ย เพื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรแก่ท่านในทุกสิ่งซึ่งท่านทำ ในแผ่นดินซึ่งท่านกำลังจะเข้ายึดครองนั้น
 ²¹“เมื่อท่านบนต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านอย่าล่าช้าในการแก้บน เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงเรียกเอาจากท่านเป็นแน่ และท่านจะมีบาป ²²ถ้าท่านงดไม่บน ท่านก็จะไม่มีบาป ²³ท่านจงระวังที่จะทำตามถ้อยคำที่ออกจากริมฝีปากของท่าน ตามที่ท่านได้สมัครใจบนต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ซึ่งท่านสัญญาด้วยปากของท่านแล้ว
 ²⁴“เมื่อท่านเข้าไปในสวนองุ่นของเพื่อนบ้านของท่าน ท่านจะรับประทานผลองุ่นให้อิ่มหนำตามที่ท่านปรารถนาก็ได้ แต่ห้ามใส่ในภาชนะของท่านไป ²⁵เมื่อท่านเข้าไปในนาของเพื่อนบ้านของท่าน ท่านจะเอามือเด็ดรวงข้าวมาก็ได้ แต่ท่านจะใช้เคียวเกี่ยวข้าวของเพื่อนบ้านของท่านไม่ได้

เฉลยธรรมบัญญัติ 24

กฎหมายเรื่องการสมรสและการหย่า

 ¹“เมื่อชายคนใดเพิ่งมีภรรยา แต่งงานกับนาง และต่อมานางไม่เป็นที่โปรดปรานของเขา เพราะเขาพบว่านางมีสิ่งน่าอาย ดังนั้นเขาจึงทำหนังสือหย่าใส่มือของนาง แล้วไล่ออกจากบ้านของตนไป ²และนางก็ออกจากบ้านของเขา แล้วไปเป็นภรรยาของชายอีกคนหนึ่ง ³และสามีคนหลังนี้เกลียดชังนาง จึงเขียนหนังสือหย่าใส่มือนางแล้วไล่นางออกจากบ้าน หรือถ้าสามีคนหลังนี้ที่ได้นางเป็นภรรยาถึงแก่ความตาย ⁴สามีคนเดิมที่ได้ไล่นางไปนั้นจะรับนางที่มลทินแล้วมาเป็นภรรยาอีกไม่ได้ เพราะเป็นสิ่งพึงรังเกียจแด่พระยาห์เวห์ อย่านำความบาปมาสู่แผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านให้เป็นมรดก

กฎหมายเบ็ดเตล็ด

 ⁵“เมื่อชายคนใดเพิ่งมีภรรยา อย่าให้ผู้นั้นออกไปกับกองทัพ หรือมอบงานอย่างใดแก่เขา ให้เขาอยู่บ้านปีหนึ่งเพื่อเขาจะให้ภรรยาซึ่งเขาได้มานั้นมีความสุข ⁶“ห้ามผู้ใดยึดโม่หรือหินโม่ลูกบนไว้เป็นประกัน เพราะสิ่งที่ยึดเป็นประกันนั้นเขาใช้เลี้ยงชีพภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า เพราะมันคือชีวิตที่เขานำไปประกันของเขา
 ⁷“ถ้าชายคนใดถูกจับได้ว่าลักลอบเอาพี่น้องคนอิสราเอลคนหนึ่งคนใดไปใช้เป็นทาสหรือขายเสีย ขโมยคนนั้นจะต้องตาย ดังนั้นท่านจะกำจัดความชั่วเสียจากท่ามกลางท่าน
 ⁸“จงระวังเรื่องโรคเรื้อน จงระวังที่จะทำทุกสิ่งตามคำชี้แจงของพวกปุโรหิตคนเลวี ดังที่ข้าพเจ้าได้บัญชาพวกเขาไว้ ท่านจงระวังที่จะทำตามอย่างนั้น ⁹จงระลึกถึงสิ่งที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงทำแก่มิเรียม ตามทางเมื่อท่านทั้งหลายออกจากอียิปต์
 ¹⁰“เมื่อท่านให้พี่น้องยืมสิ่งใด ห้ามเข้าไปในบ้านของเขาและยึดของประกันของเขา ¹¹ท่านจงยืนอยู่ภายนอก และคนที่ยืมนั้นจะนำของประกันออกมาให้ท่านเอง ¹²ถ้าเขาเป็นคนยากจน ห้ามเอาของประกันนั้นเก็บไว้จนข้ามคืน ¹³เมื่อดวงอาทิตย์ตกท่านจงเอาของนั้นมาคืนให้เขา เพื่อเขาจะมีของคลุมตัวเมื่อเวลานอนและอวยพรแก่ท่าน และจะเป็นความชอบธรรมแก่ท่านเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
 ¹⁴“ห้ามกดขี่ลูกจ้างที่เป็นคนยากจนและขัดสน ไม่ว่าเขาจะเป็นพี่น้องของท่านหรือคนต่างด้าวผู้อยู่ในแผ่นดินภายในเมืองของท่าน ¹⁵ท่านจงจ่ายเงินค่าจ้างวันนั้นให้แก่เขาก่อนดวงอาทิตย์ตก (เพราะเขาเป็นคนยากจน และมีใจจดจ่ออยู่ที่ค่าจ้างนั้น) เกรงว่าเขาจะกล่าวหาท่านต่อพระยาห์เวห์ และจะเป็นความบาปแก่ท่าน
 ¹⁶“อย่าให้บิดารับโทษถึงตายแทนบุตรของตน หรือให้บุตรรับโทษถึงตายแทนบิดาของตน ให้ทุกคนรับโทษถึงตายด้วยบาปของตนเอง
 ¹⁷“ห้ามบิดเบือนความยุติธรรมของคนต่างด้าวหรือของลูกกำพร้า และห้ามรับเสื้อผ้าของหญิงม่ายไว้เป็นประกัน ¹⁸แต่จงระลึกว่า ท่านเคยเป็นทาสอยู่ในอียิปต์ และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงไถ่ท่านออกจากที่นั่น เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านให้ทำเช่นนี้
 ¹⁹“เมื่อท่านเกี่ยวข้าวในนาของท่าน และลืมฟ่อนข้าวไว้ในนาฟ่อนหนึ่ง ห้ามกลับไปเอามา ให้เป็นของคนต่างด้าว ลูกกำพร้า และแม่ม่าย เพื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงอวยพรแก่กิจการทั้งสิ้นแห่งมือของท่าน ²⁰เมื่อท่านฟาดต้นมะกอก ท่านอย่าเก็บที่กิ่งเดิมซ้ำอีก ให้เหลือไว้สำหรับคนต่างด้าว ลูกกำพร้า และแม่ม่าย ²¹เมื่อท่านเก็บผลจากสวนองุ่นของท่าน อย่าไปเก็บเล็มอีก จงเหลือไว้สำหรับคนต่างด้าว ลูกกำพร้า และแม่ม่าย ²²จงระลึกว่าท่านเคยเป็นทาสอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านให้ทำเช่นนี้

เฉลยธรรมบัญญัติ 25

 ¹“ถ้าสองคนมีเรื่องขัดแย้งกันและมาถึงศาล เมื่อมีการพิพากษาคดีของเขาทั้งสองแล้ว และประกาศความบริสุทธิ์ของฝ่ายถูก และกล่าวโทษฝ่ายผิด ²ถ้าผู้ผิดสมควรถูกโบย ก็ให้ผู้พิพากษาให้เขานอนลง แล้วกำหนดให้โบยต่อหน้า มากน้อยตามความผิดของผู้นั้น ³ให้โบยเขาสี่สิบทีก็ได้ แต่อย่าให้เกินนั้นไปเลย เกรงว่าถ้าโบยเขาเกินนั้น พี่น้องของท่านก็เป็นที่ดูถูกในสายตาของท่าน
 ⁴“ห้ามเอาตะกร้อครอบปากโคเมื่อมันกำลังนวดข้าวอยู่

การแต่งงานเพื่อสืบสกุลพี่น้อง

 ⁵“ถ้าพี่น้องอยู่ด้วยกันและคนหนึ่งตายลงโดยไม่มีบุตรชาย ภรรยาของผู้ที่ตายนั้นจะออกไปเป็นภรรยาของคนนอกไม่ได้ ให้พี่น้องของสามีนางเข้าไปหานางและรับหญิงนั้นมาเป็นภรรยา และทำหน้าที่พี่น้องของสามีแก่นาง ⁶บุตรหัวปีที่เกิดมากับหญิงคนนั้นให้สืบชื่อพี่น้องคนที่ตายไปนั้น เพื่อชื่อของเขาจะไม่ถูกลบไปจากอิสราเอล ⁷ถ้าชายคนนั้นไม่ประสงค์จะรับภรรยาของพี่น้องของเขา ก็ให้ภรรยาของพี่น้องของเขาไปหาพวกผู้ใหญ่ที่ประตูเมือง และกล่าวว่า ‘พี่น้องของสามีดิฉันไม่ยอมสืบชื่อของพี่น้องของเขาในอิสราเอล เขาไม่ยอมรับหน้าที่พี่น้องของสามีของดิฉัน’ ⁸แล้วพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นจะเรียกชายคนนั้นมาพูดกับเขา ถ้าเขายังยืนยันโดยกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าไม่ประสงค์จะรับนาง’ ⁹แล้วภรรยาของพี่น้องของเขาจะเข้าไปใกล้ชายคนนั้นต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ ถอดเอารองเท้าของเขาออกมาจากเท้าของเขาข้างหนึ่ง และถ่มน้ำลายรดหน้าเขาแล้วกล่าวว่า ‘ต้องทำอย่างนี้แหละกับผู้ชายที่ไม่ยอมสร้างครอบครัวของพี่น้องของตน’ ¹⁰ในอิสราเอลชื่อของเขาจะถูกเรียกว่าครอบครัวที่ถูกถอดรองเท้า

พระบัญชาอื่นๆ

 ¹¹“ถ้าชายสองคนวิวาททุบตีกัน และภรรยาของชายคนหนึ่งเข้ามาใกล้เพื่อจะช่วยสามีของตนให้พ้นจากมือของผู้ที่ตีเขา และนางยื่นมือออกไปจับของลับของผู้ชายคนนั้น ¹²ท่านจงตัดมือของนางทิ้งเสีย อย่าให้ตาของท่านสงสารนาง
 ¹³“ห้ามมีลูกตุ้มต่างกันไว้ในถุงของท่าน อันหนึ่งหนักอันหนึ่งเบา ¹⁴ในบ้านของท่านห้ามมีเครื่องตวงสองชนิด ใหญ่อันหนึ่งเล็กอันหนึ่ง ¹⁵ท่านจงมีลูกตุ้มที่ถูกต้องและเที่ยงตรงและมีเครื่องตวงที่ถูกต้องและเที่ยงตรง เพื่อวันคืนของท่านจะยืนนานในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่าน ¹⁶เพราะว่าใครที่ทำเช่นนี้ คือทุกคนที่คดโกงเป็นผู้ที่น่ารังเกียจ แด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
 ¹⁷“จงระลึกถึงสิ่งที่คนอามาเลขทำต่อท่านระหว่างทางที่ท่านออกจากอียิปต์ ¹⁸ซึ่งเขาได้ออกโจมตีท่านตามทาง และตัดตอนพวกที่อ่อนแออยู่รั้งท้ายเมื่อท่านอ่อนเพลียเมื่อยล้า และเขาไม่ยำเกรงพระเจ้า ¹⁹เพราะฉะนั้นเมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานให้ท่านหยุดพักจากศัตรูทั้งสิ้นที่อยู่รอบข้างในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านให้ยึดครองเป็นมรดกนั้นแล้ว ท่านจงลบคนอามาเลขเสียจากความทรงจำภายใต้ฟ้า ท่านอย่าลืมเสีย