คำเชิญชวนและคำสัญญาของหญิงโง่

¹³หญิงโง่นั้นส่งเสียงเอ็ดอึง
 นางเบาปัญญาและไม่รู้อะไรเลย
¹⁴นางนั่งที่ประตูบ้านของนาง
 บนที่นั่งตามที่สูงของเมือง
¹⁵พลางร้องเรียกผู้ที่ผ่านไป
 ผู้เดินตรงไปตามทางของเขา ว่า
¹⁶“ใครเป็นคนรู้น้อย ให้เขาหันเข้ามาที่นี่”
 นางพูดกับผู้ที่ไม่มีสามัญสำนึก ว่า
¹⁷“น้ำที่ขโมยมาหวานดี
 และอาหารที่รับประทานในที่ลับก็อร่อย”
¹⁸แต่เขาไม่ทราบว่าคนตายอยู่ที่นั่น
 และแขกของนางก็อยู่ในห้วงลึกของแดนคนตาย

อุปมาเรื่องพ่อบ้านที่ไม่ซื่อสัตย์

 ¹พระเยซูตรัสกับพวกสาวกของพระองค์ว่า “เศรษฐีคนหนึ่งมีพ่อบ้าน มีคนมาฟ้องเศรษฐีว่าพ่อบ้านคนนั้นกำลังผลาญสมบัติของท่าน ²เศรษฐีจึงเรียกพ่อบ้านมา บอกกับเขาว่า ‘เรื่องที่เราได้ยินเกี่ยวกับเจ้านั้นเป็นอย่างไรกัน? เอาบัญชีพ่อบ้านของเจ้ามา เพราะว่าเจ้าจะเป็นพ่อบ้านต่อไปไม่ได้’ ³พ่อบ้านคนนั้นจึงคิดในใจว่า ‘ข้าจะทำอะไรดี เพราะข้ากำลังจะถูกนายถอดออกจากหน้าที่แล้ว? จะไปขุดดินก็ไม่มีแรง จะไปขอทานก็อายเขา ⁴ข้ารู้แล้วว่าจะทำอะไรดี เพื่อว่าเมื่อข้าถูกถอดจากหน้าที่แล้ว คนอื่นๆ จะยังรับข้าไว้ในบ้านของเขา’ ⁵คนนั้นจึงเรียกลูกหนี้ของนายมาทีละคน แล้วถามคนแรกว่า ‘ท่านเป็นหนี้นายของข้าพเจ้าเท่าไหร่?’ ⁶เขาตอบว่า ‘น้ำมันร้อยถัง’ พ่อบ้านจึงบอกเขาว่า ‘ไปเอาบัญชีของท่านมา นั่งลงแล้วแก้เป็นห้าสิบถังเร็วๆ เข้า’ ⁷แล้วเขาก็ถามอีกคนหนึ่งว่า ‘ท่านเป็นหนี้เท่าไหร่?’ เขาตอบว่า ‘ข้าวสาลีร้อยกระสอบ’ พ่อบ้านจึงบอกว่า ‘เอาบัญชีของท่านมาแก้เป็นแปดสิบ’ ⁸แล้วเศรษฐีก็ชมพ่อบ้านอสัตย์นั้น เพราะเขาทำด้วยความฉลาด เพราะว่าลูกของยุคนี้รู้จักใช้ความฉลาดกับคนในสมัยของพวกเขามากกว่าลูกของความสว่าง ⁹เราบอกท่านทั้งหลายว่า จงทำตัวให้มีมิตรสหายด้วยเงินทองอธรรม เพื่อที่ว่าเมื่อสูญเสียมันไปแล้ว เขาจะได้ต้อนรับท่านไว้ในที่อาศัยตลอดไป
 ¹⁰“คนที่ซื่อสัตย์ในของเล็กน้อยจะซื่อสัตย์ในของมากด้วย และคนที่ไม่ซื่อสัตย์ในของเล็กน้อย จะไม่ซื่อสัตย์ในของมากเช่นกัน ¹¹ดังนั้นถ้าพวกท่านยังไม่ซื่อสัตย์ในเงินทองอธรรมแล้ว ใครจะมอบของเที่ยงแท้ให้แก่ท่าน? ¹²และถ้าพวกท่านยังไม่ซื่อสัตย์ในสิ่งที่เป็นของคนอื่นแล้ว ใครจะมอบสิ่งที่เป็นของท่านเองให้แก่ท่าน? ¹³ไม่มีผู้ใดเป็นข้าสองเจ้าบ่าวสองนายได้ เพราะจะเกลียดชังนายคนหนึ่งและจะรักนายอีกคนหนึ่ง หรือจะนับถือนายคนหนึ่งและจะดูหมิ่นนายอีกคนหนึ่ง ท่านจะรับใช้พระเจ้าและเงินทองพร้อมกันไม่ได้”

ธรรมบัญญัติและแผ่นดินของพระเจ้า

 ¹⁴พวกฟาริสีที่เห็นแก่เงินเมื่อได้ยินคำเหล่านั้นแล้วจึงเยาะเย้ยพระองค์ ¹⁵แต่พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “พวกท่านทำทีดูเป็นคนชอบธรรมต่อหน้ามนุษย์ แต่พระเจ้าทรงทราบจิตใจของท่าน เพราะว่าสิ่งที่มีคุณค่าสูงในหมู่มนุษย์ ก็เป็นที่เกลียดชังในสายพระเนตรของพระเจ้า
 ¹⁶“มีเพียงภาษากรีกไม่มีคำว่า มีเพียงธรรมบัญญัติและผู้เผยพระวจนะจนกระทั่งยอห์นมาปรากฏ ตั้งแต่นั้นมาเขาประกาศข่าวประเสริฐเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า และทุกคนก็พยายามแย่งชิงกันเข้าไปในแผ่นดินนั้น ¹⁷ถึงกระนั้น ฟ้าและดินจะล่วงไปก็ยังง่ายกว่าขีด ขีดหนึ่งในธรรมบัญญัติหลุดหายไป
 ¹⁸“ผู้ที่หย่าภรรยาของตนแล้วไปมีภรรยาใหม่ก็ผิดประเวณี และคนที่รับหญิงซึ่งสามีหย่าแล้วมาเป็นภรรยาของตนก็ผิดประเวณีด้วย

กฎหมายเรื่องฆาตกรรมที่ไม่รู้ตัวผู้ทำผิด

 ¹“ในแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานให้ท่านเข้ายึดครองนั้น ถ้าพบศพคนที่ถูกฆ่าทิ้งอยู่กลางทุ่งนาโดยไม่ทราบว่าใครฆ่าเขาตาย ²ก็ให้พวกผู้ใหญ่และผู้พิพากษาของท่านออกมาวัดระยะทางถึงเมืองที่อยู่รอบๆ ศพผู้ตาย ³ให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองที่อยู่ใกล้ศพผู้ตายนั้น นำโคตัวเมียตัวหนึ่งซึ่งยังไม่เคยใช้งานและยังไม่เคยเทียมแอก ⁴และให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้น นำโคตัวเมียนั้นลงไปที่หุบเขาซึ่งมีน้ำไหล ซึ่งไม่มีใครไถหรือหว่านเลย และหักคอโคตัวเมียที่หุบเขานั้น ⁵และพวกปุโรหิตผู้เป็นบุตรหลานของเลวีจะต้องเข้ามาใกล้ เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านได้ทรงเลือกพวกเขาไว้ให้ปรนนิบัติพระองค์ และให้อวยพรในพระนามของพระยาห์เวห์ ให้การวิวาทและการทำร้ายทุกเรื่องสิ้นสุดลงด้วยคำของปุโรหิตเหล่านี้ ⁶และพวกผู้ใหญ่ของเมืองที่อยู่ใกล้ศพผู้ตายนั้น จะล้างมือของพวกเขาเหนือโคตัวเมียซึ่งถูกหักคอที่ในหุบเขานั้น ⁷และเขาจะเป็นพยานว่า ‘มือของพวกเราไม่ได้ทำให้โลหิตนี้ตก และตาของเราก็ไม่เห็น ⁸ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงลบล้างบาปแก่อิสราเอลประชากรของพระองค์ ผู้ซึ่งพระองค์ได้ทรงไถ่ไว้ ขออย่าทรงถือโทษเรื่องโลหิตของผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางอิสราเอลประชากรของพระองค์ แต่ขอทรงลบล้างบาปเนื่องจากโลหิตนี้แก่พวกเขา’ ⁹ดังนั้นท่านจะกำจัดความผิดเรื่องโลหิตของผู้บริสุทธิ์นั้นเสียจากท่ามกลางท่าน เมื่อท่านทำสิ่งที่ชอบในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์

หญิงเชลยศึก

 ¹⁰“เมื่อท่านออกไปทำสงครามกับพวกศัตรูของท่าน และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงมอบพวกเขาไว้ในมือของท่านแล้ว และท่านจับเขามาเป็นเชลย ¹¹และท่านเห็นผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างงดงามในหมู่เชลยนั้น และปรารถนาจะได้มาเป็นภรรยาของท่าน ¹²ท่านจงพานางมาไว้ที่บ้านของท่าน ให้นางโกนศีรษะและตัดเล็บมือเสีย ¹³และให้นางถอดเครื่องแต่งกายอย่างเชลยออก และให้อยู่ในบ้านของท่าน ให้ไว้ทุกข์ถึงบิดามารดาของนางหนึ่งเดือนเต็ม หลังจากนั้นท่านจึงจะเข้าไปหานางและเป็นสามีของนางได้ และให้นางเป็นภรรยาของท่าน ¹⁴ภายหลังถ้าท่านไม่พอใจนางนั้น จงปล่อยนางไปตามแต่นางจะพอใจไปไหน ห้ามขายนางเอาเงิน ห้ามทำกับนางเยี่ยงทาส เพราะท่านทำให้นางได้อายแล้ว

สิทธิของบุตรหัวปี

 ¹⁵“ถ้าชายคนหนึ่งมีภรรยาสองคน รักคนหนึ่ง ไม่ชอบอีกคนหนึ่ง ภรรยาทั้งสองคือ ทั้งคนที่รักและคนที่ไม่ชอบก็มีบุตรด้วยกัน และบุตรหัวปีเป็นบุตรของภรรยาคนที่ตนไม่ชอบ ¹⁶เมื่อถึงวันแบ่งทรัพย์สินให้แก่บุตรเป็นมรดกนั้น ห้ามเขาทำต่อบุตรของภรรยาคนที่ตนรักนั้นเหมือนเป็นบุตรหัวปี แทนบุตรของภรรยาที่ตนไม่ชอบซึ่งเป็นบุตรหัวปี ¹⁷แต่เขาต้องยอมรับบุตรหัวปีคือบุตรของภรรยาคนที่ตนไม่ชอบ โดยแบ่งทุกสิ่งที่มีให้แก่บุตรหัวปีสองเท่า เพราะว่าคนนี้เป็นต้นกำลังของบิดา สิทธิของบุตรหัวปีเป็นของเขา

บุตรที่ดื้อ

 ¹⁸“ถ้าชายคนใดมีบุตรที่ดื้อและไม่อยู่ในโอวาท ไม่เชื่อฟังเสียงของบิดาของตนหรือเสียงของมารดาของตน แม้ว่าบิดามารดาจะได้ตีสอน เขาก็ไม่ยอมฟัง ¹⁹ให้บิดามารดาจับตัวเขาออกมาหาพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้น ณ ประตูเมืองของเขา ²⁰และพูดกับพวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นว่า ‘บุตรชายของเราคนนี้เป็นคนดื้อและไม่อยู่ในโอวาท ไม่เชื่อฟังเสียงเรา เป็นคนตะกละและขี้เมา’ ²¹แล้วผู้ชายทุกคนในเมืองนั้นจะเอาหินขว้างเขาให้ตาย ดังนั้นท่านจะได้กำจัดความชั่วเสียจากท่ามกลางท่าน คนอิสราเอลทั้งสิ้นจะได้ยินและเกรงกลัว

กฎหมายเบ็ดเตล็ด

 ²²“ถ้าคนใดทำความผิดซึ่งมีโทษถึงตาย และเขาถูกประหารชีวิต และท่านแขวนเขาไว้ที่ต้นไม้ ²³ห้ามปล่อยให้ศพของเขาค้างอยู่ที่ต้นไม้ ท่านจงฝังเขาเสียในวันเดียวกันนั้น เพราะผู้ที่ต้องถูกแขวนไว้บนต้นไม้ก็ถูกสาปแช่งโดยพระเจ้า ท่านอย่าทำให้แผ่นดินของท่านซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านประทานแก่ท่านเป็นมรดกนั้นเป็นมลทิน

เฉลยธรรมบัญญัติ 22

 ¹“เมื่อท่านเห็นโคหรือแกะของพี่น้องของท่านหลงไป อย่านิ่งเฉยเสีย จงพาสัตว์เหล่านั้นกลับไปให้พี่น้องของท่าน ²ถ้าเขาไม่ได้อยู่ใกล้ท่าน หรือท่านไม่รู้จักเขา จงนำสัตว์นั้นมาไว้ที่บ้านของท่านและให้อยู่กับท่านจนพี่น้องมาเที่ยวหา แล้วท่านจงมอบคืนให้เขาไป ³เช่นเดียวกับลาของพี่น้องท่าน ก็ให้ทำเหมือนกัน และเช่นเดียวกับเสื้อผ้าของพี่น้องท่าน ก็เหมือนกัน และทุกสิ่งของพี่น้องที่หายไปและที่ท่านพบเข้า ท่านจงคืนให้แก่เขา ท่านจะนิ่งเฉยเสีย ไม่ช่วยเขาไม่ได้ ⁴ถ้าท่านเห็นลาหรือโคของพี่น้องล้มลงตามทาง อย่านิ่งเฉยเสีย ท่านจงช่วยเขาพยุงสัตว์เหล่านั้นขึ้นอีก
 ⁵“ห้ามผู้หญิงใช้เครื่องแต่งกายของผู้ชาย และห้ามผู้ชายแต่งกายด้วยเสื้อผ้าของผู้หญิง เพราะทุกคนที่ทำสิ่งเหล่านี้ก็เป็นที่พึงรังเกียจแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน
 ⁶“เมื่อท่านเผอิญไปพบรังนกตามทาง บนต้นไม้ใดๆ หรือบนพื้นดิน มีลูกนกหรือไข่และแม่นกกกอยู่บนลูกนกหรือไข่นั้น ห้ามเอาแม่นกไปพร้อมกับลูกนก ⁷จงปล่อยแม่นกไปเสีย แต่ลูกนกนั้นท่านจะเอาไปเป็นของท่านก็ได้ เพื่อจะเป็นการดีต่อท่าน และท่านจะมีอายุยืนนาน
 ⁸“เมื่อท่านสร้างบ้านใหม่ จงก่อขอบขึ้นกันไว้ที่ดาดฟ้าหลังคา เพื่อท่านจะไม่ทำให้โลหิตตกบนบ้านของท่าน เพราะมีคนตกลงมาจากหลังคา
 ⁹“ห้ามเอาเมล็ดพืชสองชนิดหว่านลงในสวนองุ่นของท่าน เกรงว่าจะต้องมอบถวายผลทั้งหมดนั้น คือทั้งพืชผลที่ท่านหว่านและผลองุ่นของสวนนั้น ¹⁰ ห้ามเอาโคและลาเข้าเทียมไถด้วยกัน ¹¹ห้ามสวมเครื่องแต่งกายที่ทอด้วยขนสัตว์ปนด้ายป่าน
 ¹²“ท่านจงทำพู่ห้อยไว้ที่มุมทั้งสี่ของชายเสื้อคลุมของท่านซึ่งท่านใช้คลุมตัว

กฎหมายเรื่องความสัมพันธ์ทางเพศ

 ¹³“ถ้าชายใดได้ภรรยาและได้เข้าหานาง แล้วเกิดเกลียดชังนาง ¹⁴และกล่าวหานางว่าประพฤติตัวเสื่อมเสีย ทำให้นางเสียชื่อเสียง โดยกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้ารับหญิงนี้มาเป็นภรรยา เมื่อข้าพเจ้าเข้าไปหานางก็เห็นว่านางไม่ได้เป็นพรหมจารี’ ¹⁵ให้บิดาของหญิงสาวนั้นและมารดาของนาง นำหลักฐานที่แสดงว่าหญิงนั้นเป็นพรหมจารีมาให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นที่ประตูเมือง ¹⁶และบิดาของหญิงสาวนั้นจะบอกกับพวกผู้ใหญ่ว่า ‘ข้าพเจ้าได้ยกลูกสาวของข้าพเจ้าให้เป็นภรรยาชายคนนี้ แต่เขากลับเกลียดชังนาง ¹⁷ดูสิ ชายผู้นี้หาเหตุกล่าวติเตียนว่า “ข้าพเจ้าไม่พบหลักฐานการเป็นหญิงพรหมจารีในบุตรสาวของท่าน” แต่นี่คือหลักฐานว่า ลูกสาวของข้าพเจ้าเป็นหญิงพรหมจารี’ แล้วเขาจะคลี่เครื่องแต่งกายนั้นออกต่อหน้าพวกผู้ใหญ่ของเมือง ¹⁸ให้พวกผู้ใหญ่ของเมืองนั้นจับชายคนนั้นมาเฆี่ยน ¹⁹และปรับเงินเขาหนึ่งร้อยเชเขลหนึ่งร้อยเชเขลคือน้ำหนักประมาณ 1 กิโลกรัม และมอบเงินนั้นให้แก่บิดาของหญิงสาว เพราะเขาทำให้หญิงพรหมจารีอิสราเอลคนหนึ่งเสียชื่อเสียง หญิงนั้นจะเป็นภรรยาของเขาต่อไป เขาจะหย่าร้างไม่ได้เลยตลอดชีวิตของเขา ²⁰แต่ถ้าเรื่องนั้นเป็นความจริงและไม่พบหลักฐานของหญิงพรหมจารีที่หญิงสาวนั้น ²¹พวกเขาจะพาหญิงสาวนั้นออกมานอกประตูบ้านบิดาของเธอ แล้วพวกผู้ชายของเมืองนั้นจะเอาหินขว้างเธอให้ตาย เพราะเธอได้ทำความโง่เขลาในอิสราเอล คือเป็นหญิงโสเภณีในบ้านของบิดา ดังนั้นท่านจะกำจัดความชั่วออกจากท่ามกลางท่าน
 ²²“ถ้าพบชายคนหนึ่งไปนอนกับภรรยาของคนอื่น ทั้งสองคนคือชายที่ไปนอนกับหญิงและหญิงคนนั้นจะต้องมีโทษถึงตาย ดังนั้นท่านจะกำจัดความชั่วจากอิสราเอล
 ²³“ถ้ามีหญิงพรหมจารีคนหนึ่งหมั้นไว้แล้ว และมีชายคนหนึ่งไปพบเธอในเมืองและได้นอนกับเธอ ²⁴พวกท่านจงพาเขาทั้งสองออกไปที่ประตูเมือง และเอาหินขว้างเขาทั้งสองให้ตายเสีย เพราะว่าหญิงสาวคนนั้น แม้อยู่ในเมืองก็ไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือ ส่วนชายคนนั้นได้ทำให้ภรรยาของเพื่อนบ้านได้รับความละอาย ดังนั้น ท่านจะกำจัดความชั่วเสียจากท่ามกลางท่าน
 ²⁵“แต่ถ้าชายคนหนึ่งไปพบหญิงสาวที่คนอื่นหมั้นไว้แล้วที่กลางทุ่ง และชายคนนั้นจับตัวหญิงคนนั้นและได้นอนกับเธอ เฉพาะผู้ชายคนที่นอนกับเธอเท่านั้นจะต้องมีโทษถึงตาย ²⁶แต่ท่านอย่าทำอะไรหญิงสาวนั้นเลย หญิงสาวนั้นไม่มีความผิดที่จะต้องโทษถึงตาย เพราะคดีนี้ก็เหมือนกับคดีเรื่องชายคนหนึ่งเข้าต่อสู้และฆ่าเพื่อนบ้านของตน ²⁷เพราะชายนั้นพบเธอที่กลางทุ่ง แม้ว่าหญิงสาวที่หมั้นแล้วคนนั้นจะร้องขอความช่วยเหลือก็ไม่มีผู้ใดมาช่วยได้
 ²⁸“ถ้าชายคนหนึ่งพบหญิงพรหมจารีที่ยังไม่ได้หมั้น และเขาจับตัวเธอไว้และนอนกับเธอ และมีผู้รู้เห็น ²⁹ชายผู้ที่ได้นอนกับเธอนั้นจะต้องมอบเงินห้าสิบเชเขลให้แก่บิดาของหญิงสาวคนนั้น และให้เธอตกเป็นภรรยาของเขา เพราะเขาทำให้เธอได้รับความอาย และเขาจะหย่าร้างเธอไม่ได้ตลอดชีวิตของเขา
 ³⁰“ห้ามผู้ชายคนใดเอาภรรยาของบิดาของเขามาเป็นภรรยาของตน และห้ามเปิดผ้าของบิดาของเขา