สดุดี 42

กระหายหาพระเจ้าในยามยากลำบาก

ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของตระกูลโคราห์

¹กวางกระเสือกกระสนหาธารน้ำฉันใด
 ข้าแต่พระเจ้า จิตใจข้าพระองค์ก็กระเสือกกระสนหาพระองค์ฉันนั้น
²จิตใจข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้า
 หาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์
 เมื่อไรข้าพระองค์จะได้มาเห็นพระพักตร์พระเจ้า?
³ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันคืน
 ขณะที่คนพูดกับข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าว่า
 “พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
⁴เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมา
 ข้าพระองค์ระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ คือ
ข้าพระองค์ไปกับมหาชน
 และนำพวกเขาไปเป็นกระบวนแห่ถึงพระนิเวศของพระเจ้า
ด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและเสียงขอบพระคุณ
 คือมวลชนกำลังฉลองเทศกาลเลี้ยง
⁵จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่?
 ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน?
จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก
 ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด
⁶ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน
 เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์

ความสว่างของร่างกาย

 ³³“ไม่มีใครเมื่อจุดตะเกียงแล้วจะตั้งไว้ในที่ลี้ลับหรือเอาถังครอบไว้ แต่จะตั้งไว้บนเชิงตะเกียง เพื่อคนที่เข้ามาจะเห็นแสงสว่าง ³⁴ตาเป็นประทีปของร่างกาย ถ้าตาของท่านปกติ ทั้งตัวก็พลอยสว่างไปด้วย แต่ถ้าตาของท่านผิดปกติ ทั้งตัวก็พลอยมืดไปด้วย ³⁵ระวังให้ดี อย่าให้ความสว่างที่อยู่ในตัวท่านกลายเป็นความมืด ³⁶ถ้าทั้งตัวของท่านเต็มไปด้วยความสว่างไม่มีความมืดเลย มันก็จะสว่างไสวไปหมดเหมือนอย่างความสว่างของตะเกียงที่ส่องมายังท่าน”

การทรงกล่าวโทษพวกฟาริสี และพวกธรรมาจารย์

 ³⁷เมื่อพระองค์ตรัสจบแล้ว คนหนึ่งในพวกฟาริสีก็เชิญพระองค์ไปร่วมรับประทานอาหาร พระองค์จึงเสด็จไปและประทับที่โต๊ะ ³⁸เมื่อฟาริสีคนนั้นเห็นว่าพระองค์ไม่ได้ทำพิธีชำระก่อนรับประทานอาหารก็ประหลาดใจ ³⁹องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “พวกท่านซึ่งเป็นฟาริสีย่อมชำระถ้วยชามแต่เพียงภายนอก แต่ภายในพวกท่านเต็มไปด้วยความโลภและความชั่วร้าย ⁴⁰โอ คนโฉดเขลา ผู้ที่ทรงสร้างภายนอกก็ทรงสร้างภายในด้วยไม่ใช่หรือ? ⁴¹ดังนั้นจงให้ทานด้วยสิ่งที่อยู่ภายใน แล้วทุกสิ่งจะสะอาดบริสุทธิ์สำหรับพวกท่าน
 ⁴²“แต่วิบัติแก่ท่าน พวกฟาริสี เพราะว่าท่านถวายทศางค์คือ ร้อยละสิบเป็นพวกสะระแหน่ ขมิ้น และพืชผักทุกชนิด แต่กลับละเว้นความยุติธรรมและความรักต่อพระเจ้า สิ่งเหล่านี้พวกท่านควรทำอยู่แล้ว แต่สิ่งอื่นๆ ก็ไม่ควรละเว้นด้วย ⁴³วิบัติแก่ท่าน พวกฟาริสี เพราะว่าท่านชอบที่นั่งอันมีเกียรติในธรรมศาลา และชอบให้เขาคำนับกลางตลาด ⁴⁴วิบัติแก่พวกท่าน เพราะว่าท่านเป็นเหมือนอุโมงค์ฝังศพที่ไม่ปรากฏให้เห็น และคนก็เดินเหยียบอยู่บนนั้นโดยไม่รู้เรื่อง” ⁴⁵ผู้เชี่ยวชาญบัญญัติคนหนึ่งทูลพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ การที่ท่านพูดอย่างนั้น ท่านก็ติเตียนเราด้วย” ⁴⁶พระองค์ตรัสว่า “วิบัติแก่ท่านด้วยพวกผู้เชี่ยวชาญบัญญัติ เพราะท่านเอาของที่หนักเหลือรับให้มนุษย์เป็นคนแบก แต่ตัวพวกท่านเองกลับไม่ช่วยยกเลยแม้แต่นิ้วเดียว ⁴⁷วิบัติแก่พวกท่าน เพราะท่านก่ออุโมงค์ให้กับบรรดาผู้เผยพระวจนะ และบรรพบุรุษของท่านเองก็เป็นผู้ฆ่าผู้เผยพระวจนะเหล่านั้น ⁴⁸เพราะฉะนั้นพวกท่านจึงเป็นพยานเห็นชอบกับการกระทำของบรรพบุรุษของท่าน เพราะว่าพวกเขาเป็นผู้ฆ่าผู้เผยพระวจนะเหล่านั้น และพวกท่านก็เป็นผู้ก่ออุโมงค์ให้ ⁴⁹เพราะเหตุนี้พระปัญญาของพระเจ้าจึงตรัสไว้ว่า ‘เราจะใช้พวกผู้เผยพระวจนะและบรรดาอัครทูตไปหาพวกเขา แล้วบางคนจะถูกพวกเขาข่มเหง และบางคนจะถูกพวกเขาฆ่า’ ⁵⁰เพราะฉะนั้นคนยุคนี้แหละที่จะต้องรับผิดชอบในเรื่องโลหิตของบรรดาผู้เผยพระวจนะซึ่งต้องหลั่งออกตั้งแต่แรกสร้างโลก ⁵¹คือตั้งแต่โลหิตของอาเบลจนถึงโลหิตของเศคาริยาห์ที่ถูกฆ่าตายบริเวณระหว่างแท่นบูชากับพระนิเวศของพระเจ้า เราบอกความจริงกับพวกท่านว่า คนยุคนี้จะต้องรับผิดชอบในโลหิตนั้น ⁵²วิบัติแก่ท่าน พวกผู้เชี่ยวชาญบัญญัติ เพราะว่าท่านเอาลูกกุญแจแห่งความรู้ไปเสีย ตัวพวกท่านเองไม่เข้าไป และเมื่อมีคนกำลังจะเข้าไป ท่านก็ขัดขวางไว้”
 ⁵³เมื่อพระองค์เสด็จออกจากที่นั่น พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริสีก็เริ่มผูกพยาบาทและจู่โจมพระองค์ด้วยคำถามต่างๆ ⁵⁴เพื่อคอยจับผิดในสิ่งที่พระองค์ตรัส

พระมหาบัญญัติ

 ¹“ต่อไปนี้เป็นพระบัญญัติ กฎเกณฑ์และกฎหมาย ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทั้งหลายทรงบัญชาให้สอนท่าน เพื่อท่านจะได้ทำตามในแผ่นดินซึ่งท่านจะข้ามไปยึดครองนั้น ²เพื่อท่านจะยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านโดยรักษากฎเกณฑ์และพระบัญญัติทั้งสิ้นของพระองค์ ซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านและบุตรหลานของท่านตลอดชีวิตของท่าน เพื่อว่าวันคืนของท่านจะยืนยาว ³โอ คนอิสราเอล จงฟังและจงระวังที่จะทำตามเพื่อจะเป็นการดีต่อท่าน และเพื่อท่านทั้งหลายจะทวียิ่งขึ้นในแผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านได้ทรงสัญญากับท่าน
 ⁴“โอ คนอิสราเอล จงฟังเถิด พระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์เท่านั้นทรงเป็นพระเจ้าของเราพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์เท่านั้นทรงเป็นพระเจ้าของเรา ⁵ท่านจงรักพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านด้วยสุดจิตสุดใจและสุดกำลังของท่าน ⁶และจงให้ถ้อยคำเหล่านี้ที่ข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้อยู่ในใจของท่าน ⁷และท่านจงสอนถ้อยคำเหล่านั้นแก่บุตรหลานของท่าน และจงพูดถึงถ้อยคำเหล่านั้นเมื่อท่านนั่งอยู่ในบ้าน เดินอยู่ตามทาง นอนลงหรือลุกขึ้น ⁸จงเอาถ้อยคำเหล่านี้ผูกไว้ที่มือของท่านเป็นหมายสำคัญ และคาดไว้ที่หน้าผากของท่านเป็นสัญลักษณ์ 9และจงเขียนถ้อยคำเหล่านี้ไว้ที่เสาประตูบ้าน และที่ประตูของท่าน

การตักเตือนเรื่องการไม่เชื่อฟัง

 ¹⁰“เมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงพาท่านมาถึงแผ่นดินซึ่งทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่านคือกับอับราฮัม อิสอัค และยาโคบว่าจะให้แก่ท่าน มีเมืองใหญ่และดีซึ่งท่านไม่ได้สร้าง ¹¹และมีบ้านที่เต็มไปด้วยของดีซึ่งท่านไม่ได้สะสมไว้ และบ่อน้ำซึ่งท่านไม่ได้ขุด และสวนองุ่นกับสวนมะกอกซึ่งท่านไม่ได้ปลูกไว้ และเมื่อท่านได้รับประทานก็อิ่มหนำ ¹²แล้วจงระวังตัวเกรงว่าพวกท่านจะลืมพระยาห์เวห์ผู้ทรงนำท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์ คือออกจากแดนทาส ¹³ท่านจงยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านจงปรนนิบัติพระองค์ และสาบานโดยออกพระนามของพระองค์ ¹⁴ห้ามท่านทั้งหลายติดตามพระอื่น ซึ่งเป็นพระของชนชาติทั้งหลายที่อยู่ล้อมรอบท่าน ¹⁵เพราะว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านผู้สถิตท่ามกลางท่าน เป็นพระเจ้าผู้ทรงหวงแหน เกรงว่าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงพระพิโรธต่อท่าน และทรงทำลายท่านเสียจากพื้นแผ่นดินโลก
 ¹⁶“ห้ามทดลองพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทั้งหลาย เหมือนที่ได้ทดลองพระองค์ที่มัสสาห์ ¹⁷ท่านทั้งหลายจงตั้งใจรักษาบัญญัติของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และพระโอวาทของพระองค์และกฎเกณฑ์ของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงบัญชาท่านไว้ ¹⁸พวกท่านจงทำสิ่งที่ดีและถูกต้องในสายพระเนตรพระยาห์เวห์ เพื่อจะเป็นการดีต่อท่าน และเพื่อท่านจะได้เข้ายึดครองแผ่นดินดีซึ่งพระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณที่จะประทานแก่บรรพบุรุษของท่าน ¹⁹โดยขับไล่ศัตรูทั้งสิ้นของท่านออกไปให้พ้นหน้าท่าน ดังที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้
 ²⁰“ในอนาคต บุตรของท่านจะถามท่านว่า ‘พระโอวาท กฎเกณฑ์และกฎหมายซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราทรงบัญชาท่านทั้งหลายไว้นั้นมีความหมายว่าอะไร?’ ²¹แล้วท่านจะตอบบุตรของท่านว่า เราเป็นทาสของฟาโรห์ในอียิปต์ และพระยาห์เวห์ทรงนำเราออกจากอียิปต์ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ ²²และพระยาห์เวห์ทรงสำแดงหมายสำคัญและการอัศจรรย์ยิ่งใหญ่และน่ากลัวเหนืออียิปต์ เหนือฟาโรห์ และเหนือราชวงศ์ของท่าน ต่อหน้าต่อตาเราทั้งหลาย ²³แล้วพระองค์ทรงนำเราออกมาจากที่นั่น เพื่อจะทรงนำเราเข้าไปและประทานแผ่นดินซึ่งทรงปฏิญาณกับบรรพบุรุษของเราแก่เรา ²⁴พระยาห์เวห์ทรงบัญชาให้เราทำตามกฎเกณฑ์เหล่านี้ทั้งสิ้น คือให้ยำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราเพื่อเป็นผลดีแก่เราเสมอ เพื่อจะทรงรักษาชีวิตของเราไว้ให้คงอยู่จนทุกวันนี้ ²⁵ถ้าเราทั้งหลายจะระวังที่จะทำตามพระบัญญัติทั้งหมดนี้เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ดังที่ทรงบัญชาเราไว้ ก็จะเป็นความชอบธรรมแก่เราทั้งหลาย’

เฉลยธรรมบัญญัติ 7

ชนชาติที่พระเจ้าทรงเลือกสรร

 ¹“เมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงพาท่านเข้าแผ่นดิน ซึ่งท่านกำลังจะเข้ายึดครอง และขับไล่ชนหลายชาติให้พ้นหน้าท่าน คือคนฮิตไทต์ คนเกอร์กาชี คนอาโมไรต์ คนคานาอัน คนเปริสซี คนฮีไวต์ และคนเยบุส ชนเจ็ดชาตินี้ ใหญ่โตกว่าและมีกำลังมากกว่าท่าน ²และเมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงมอบเขาทั้งหลายไว้ให้ท่าน และท่านจะตีเขาให้พ่ายแพ้ไปนั้น ท่านต้องทำลายเขาให้หมดสิ้น อย่าทำพันธสัญญาใดๆ กับเขาเลย และอย่ามีความเมตตาต่อเขาด้วย ³อย่าเกี่ยวดองกับเขาโดยการแต่งงาน อย่ายกบุตรสาวของท่านให้แก่บุตรชายของเขา หรือรับบุตรสาวของเขามาให้บุตรชายของท่าน ⁴เพราะเขาจะทำให้บุตรชายของท่านหันจากการติดตามเราไปปรนนิบัติพระอื่นๆ แล้วพระยาห์เวห์จะทรงพระพิโรธต่อท่านทั้งหลายและจะทรงทำลายท่านอย่างรวดเร็ว ⁵แต่จงทำกับเขาทั้งหลายอย่างนี้ ท่านทั้งหลายจงพังแท่นบูชาของพวกเขาและทำลายเสาศักดิ์สิทธิ์ของเขาเสีย จงโค่นบรรดาเสาอาเช-ราห์สิ่งเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ อาจจะเป็นเสาไม้แกะสลัก หรือรูปเคารพเจ้าแม่ของเขาและเผารูปเคารพแกะสลักของเขาเสียด้วยไฟ
 ⁶“เพราะว่าท่านเป็นชนชาติบริสุทธิ์สำหรับพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงเลือกท่านออกจากชนชาติทั้งสิ้นที่อยู่บนพื้นโลก ให้มาเป็นชนชาติของพระองค์ เป็นของล้ำค่าของพระองค์ ⁷ที่พระยาห์เวห์ทรงรักและทรงเลือกท่านทั้งหลายนั้น ไม่ใช่เพราะท่านทั้งหลายมีจำนวนมากกว่าชนชาติอื่น เพราะในบรรดาชนชาติทั้งหลาย ท่านมีจำนวนน้อยที่สุด ⁸แต่เพราะพระยาห์เวห์ทรงรักท่านทั้งหลาย และพระองค์ทรงรักษาคำปฏิญาณซึ่งพระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของพวกท่าน พระยาห์เวห์จึงทรงนำท่านออกมาด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ และทรงไถ่ท่านจากแดนทาส จากพระหัตถ์ฟาโรห์กษัตริย์อียิปต์ ⁹ฉะนั้นจงทราบเถิดว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเป็นพระเจ้า เป็นพระเจ้าซื่อสัตย์ผู้ทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคง ต่อบรรดาผู้ที่รักพระองค์และรักษาบัญญัติของพระองค์ถึงพันชั่วอายุคน ¹⁰และทรงตอบแทนผู้ที่เกลียดชังพระองค์ต่อตัวเขาเอง โดยทรงทำลายเขาเสีย พระองค์จะไม่ทรงลดหย่อนโทษผู้ที่เกลียดชังพระองค์ พระองค์จะทรงตอบแทนต่อตัวเขาเอง ¹¹ดังนั้นพวกท่านจงระวังที่จะทำตามบัญญัติ กฎเกณฑ์ และกฎหมาย ซึ่งข้าพเจ้าได้บัญชาท่านในวันนี้

ผลดีของการเชื่อฟัง

 ¹²“และเพราะท่านทั้งหลายเชื่อฟังกฎหมายเหล่านี้ โดยรักษาและทำตาม พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคงกับท่าน ซึ่งทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของท่าน ¹³พระองค์จะทรงรักท่าน ทรงอวยพรท่านและทรงทำให้ท่านทวีจำนวนขึ้น พระองค์จะทรงอวยพรผลแห่งครรภ์ของท่านและผลแห่งพื้นดินของท่าน ข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันของท่าน ทรงให้ลูกโคและลูกแพะแกะของท่านทวีขึ้นบนแผ่นดิน ซึ่งทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของท่านว่าจะประทานแก่ท่าน ¹⁴ท่านจะได้รับพระพรเหนือชนทุกชาติ จะไม่มีชายหรือหญิงเป็นหมันท่ามกลางท่านหรือในหมู่สัตว์เลี้ยงของท่านด้วย ¹⁵และพระยาห์เวห์จะทรงเอาความเจ็บไข้ไปจากพวกท่าน และจะไม่ทรงให้โรคร้ายอย่างในอียิปต์ซึ่งท่านรู้จักนั้นเกิดกับท่าน แต่จะทรงให้เกิดกับผู้ที่เกลียดชังท่าน ¹⁶ท่านจงทำลายชนชาติทั้งสิ้นซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงมอบให้ท่าน อย่าให้นัยน์ตาของท่านสงสารพวกเขาเลย ห้ามปรนนิบัติบรรดาพระของพวกเขาเพราะมันจะเป็นบ่วงดักท่าน
 ¹⁷“ถ้าท่านจะนึกในใจว่า ‘ประชาชาติเหล่านี้ใหญ่โตกว่าข้า ข้าจะขับไล่พวกเขาได้อย่างไร?’ ¹⁸ท่านอย่ากลัวพวกเขาเลย แต่จงระลึกถึงการที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงทำต่อฟาโรห์และต่อคนอียิปต์ทั้งสิ้นนั้น ¹⁹โดยการทดลองยิ่งใหญ่ซึ่งนัยน์ตาของท่านได้เห็นแล้ว ทั้งโดยหมายสำคัญ การอัศจรรย์ พระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ และพระกรที่เหยียดออก ซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงใช้นำท่านออกมา พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงทำต่อชนทุกชาติที่ท่านกลัวอย่างนั้นแหละ ²⁰ยิ่งกว่านั้นอีกพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงใช้ฝูงแตนมาท่ามกลางพวกเขา จนกว่าผู้ที่เหลืออยู่และซ่อนตัวจากท่านจะถูกทำลายสิ้น ²¹ท่านอย่ากลัวพวกเขา เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านสถิตท่ามกลางท่าน ทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่และน่าเกรงกลัว ²²พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงขับไล่ประชาชาติเหล่านี้จากท่านทีละเล็กทีละน้อย ท่านอย่ากำจัดเขาเสียทันที เกรงว่าสัตว์ป่าจะทวีจำนวนแก่ท่านมากไป ²³แต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงมอบพวกเขาไว้ให้ท่าน และทรงทำให้เขาเกิดโกลาหลใหญ่จนเขาพินาศไป ²⁴และพระองค์จะทรงมอบบรรดากษัตริย์ของพวกเขาไว้ในมือของท่าน และท่านจะทำให้ชื่อของพวกเขาพินาศไปจากใต้ฟ้า จะไม่มีใครยืนหยัดต่อสู้ท่านได้ จนกว่าท่านจะทำลายพวกเขาเสีย ²⁵ท่านทั้งหลายจงเผารูปแกะสลักซึ่งเป็นรูปพระทั้งหลายของพวกเขาด้วยไฟ ห้ามโลภเงินหรือทองซึ่งปิดรูปพระอยู่นั้น หรือนำไปเป็นของท่าน เกรงว่าท่านจะหลงสิ่งนั้น เพราะมันเป็นสิ่งพึงรังเกียจแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ²⁶ห้ามนำสิ่งพึงรังเกียจเข้าไปในบ้านของท่าน เกรงว่าท่านจะเป็นเหมือนสิ่งนั้น ท่านจงรังเกียจและเกลียดมันอย่างที่สุด เพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องทำลายถวาย

เฉลยธรรมบัญญัติ 8

การตักเตือนไม่ให้ลืมพระเจ้ายามรุ่งเรือง

 ¹“พระบัญญัติทั้งสิ้นซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้นั้น ท่านทั้งหลายจงระวังที่จะทำตาม เพื่อจะมีชีวิตและทวีจำนวนมากขึ้น และเข้าไปยึดครองแผ่นดินซึ่งพระยาห์เวห์ทรงปฏิญาณกับบรรพบุรุษของพวกท่าน ²ท่านจงระลึกถึงทางซึ่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงนำท่านในถิ่นทุรกันดารถึงสี่สิบปี เพื่อจะทรงทำให้ท่านถ่อมใจ และทรงทดสอบเพื่อจะทราบว่าจิตใจของท่านเป็นอย่างไร ดูว่าท่านจะรักษาพระบัญญัติของพระองค์หรือไม่ ³พระองค์ทรงทำให้ท่านถ่อมใจ ทรงปล่อยท่านให้หิว และทรงเลี้ยงท่านด้วยมานา ซึ่งท่านเองหรือปู่ย่าตายายของท่านก็ไม่ทราบว่าเป็นอะไร เพื่อพระองค์จะทรงทำให้ท่านเข้าใจว่า มนุษย์ไม่ได้ดำรงชีวิตอยู่ด้วยอาหารเพียงสิ่งเดียว แต่มนุษย์จะดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยทุกสิ่งที่ออกมาจากพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ ⁴ในเวลาสี่สิบปีนั้น เสื้อผ้าของท่านก็ไม่ขาด และเท้าของท่านก็ไม่บวม ⁵ท่านจงตระหนักในใจเถิดว่า พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงตีสอนท่าน เหมือนกับบิดาตีสอนบุตรของตนเช่นกัน ⁶เพราะฉะนั้น ท่านจงรักษาพระบัญญัติของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน โดยดำเนินตามทางของพระองค์และยำเกรงพระองค์ ⁷เพราะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงพาท่านเข้าไปในแผ่นดินที่ดี เป็นแผ่นดินที่มีลำธาร น้ำพุ และน้ำบาดาลไหลออกมากลางหุบเขาและเนินเขา ⁸เป็นแผ่นดินที่มีข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เถาองุ่น มะเดื่อและต้นทับทิม เป็นแผ่นดินที่มีน้ำมันมะกอกและน้ำผึ้ง ⁹เป็นแผ่นดินที่ท่านจะรับประทานอาหารอย่างอุดมสมบูรณ์ ท่านจะไม่ขาดอะไรเลย เป็นแผ่นดินที่ศิลาเป็นเหล็ก และท่านจะขุดทองแดงได้จากภูเขา ¹⁰ท่านจะได้รับประทานจนอิ่ม และจะสรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ในเรื่องแผ่นดินดีซึ่งพระองค์ประทานแก่ท่านนั้น
¹¹“ท่านจงระวังตัว เกรงว่าจะลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน โดยไม่รักษาพระบัญญัติกฎหมายและกฎเกณฑ์ของพระองค์ ซึ่งข้าพเจ้าบัญชาท่านในวันนี้ ¹²เกรงว่า เมื่อท่านได้รับประทานจนอิ่ม ได้สร้างบ้านดีๆ และได้อาศัยอยู่ในนั้น ¹³และเมื่อฝูงโคและฝูงแพะแกะของท่านทวีจำนวนขึ้น เงินทองของท่านทวีมากขึ้น และทุกสิ่งที่ท่านมีอยู่ก็ทวีขึ้น ¹⁴แล้วใจของท่านจะผยองขึ้น และลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านผู้ทรงนำท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์ คือออกจากแดนทาส ¹⁵ผู้ทรงนำท่านมาตลอดถิ่นทุรกันดารใหญ่น่ากลัว ซึ่งมีงูแมวเซาและแมงป่องและดินแห้งแล้งไม่มีน้ำ ผู้ประทานน้ำจากหินแข็งแก่ท่าน ¹⁶ผู้ทรงเลี้ยงท่านด้วยมานาในถิ่นทุรกันดาร ซึ่งบรรพบุรุษของท่านไม่รู้จัก เพื่อพระองค์จะทรงทำให้ท่านถ่อมใจและทรงทดสอบท่าน เพื่อทำให้เกิดประโยชน์แก่ท่านในบั้นปลาย ¹⁷จงระวังให้ดีเกรงว่าท่านจะนึกในใจว่า ‘กำลังและเรี่ยวแรงของข้านำทรัพย์มีค่านี้มาให้ข้า’ ¹⁸ท่านจงระลึกถึงพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน เพราะว่าพระองค์ทรงเป็นผู้ประทานกำลังแก่ท่านที่จะได้ทรัพย์สมบัตินี้ เพื่อพระองค์จะทรงดำรงพันธสัญญาซึ่งทรงปฏิญาณต่อบรรพบุรุษของท่าน ดังวันนี้ ¹⁹ถ้าท่านลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และไปติดตามพระอื่นและปรนนิบัตินมัสการพระเหล่านั้น ข้าพเจ้าขอยืนยันต่อท่านในวันนี้ว่า ท่านจะต้องพินาศแน่นอน ²⁰เช่นเดียวกับประชาชาติซึ่งพระยาห์เวห์ทรงทำให้พินาศไปต่อหน้าพวกท่าน ท่านทั้งหลายจะพินาศอย่างนั้นแหละ เพราะท่านไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน