คำทูลขอของผู้เจ็บป่วยที่สำนึกผิด

เพลงสดุดีของดาวิด เพื่อการระลึกถึง

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขออย่าทรงดุว่าข้าพระองค์ด้วยโทสะ
 หรือตีสอนข้าพระองค์ด้วยพระพิโรธเลย
²เพราะลูกธนูของพระองค์จมเข้าไปในข้าพระองค์
 และพระหัตถ์ของพระองค์ลงมาเหนือข้าพระองค์
³เนื่องด้วยความโกรธของพระองค์
 จึงไม่มีความปกติในร่างกายของข้าพระองค์
 เนื่องด้วยบาปของข้าพระองค์
 จึงไม่มีความสมบูรณ์ในกระดูกของข้าพระองค์
⁴เพราะความชั่วของข้าพระองค์ท่วมศีรษะ
 มันหนักเหมือนภาระ ซึ่งหนักเหลือกำลังข้าพระองค์
⁵เนื่องด้วยความเขลาของข้าพระองค์
 บาดแผลของข้าพระองค์จึงเน่าเหม็น
⁶ข้าพระองค์ค้อมลงและน้อมตัวลงอย่างมาก
 ข้าพระองค์ดำเนินอย่างทุกข์โศกวันยังค่ำ
⁷เพราะบั้นเอวของข้าพระองค์เต็มไปด้วยรอยไหม้
 และไม่มีความปกติในร่างกายของข้าพระองค์
⁸ข้าพระองค์หมดแรงและถูกตีจนน่วม
 ข้าพระองค์ครวญครางเพราะความทุกข์ระทมใจ
⁹ข้าแต่องค์เจ้านาย ความปรารถนาทั้งสิ้นของข้าพระองค์ก็ปรากฏอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์
 การถอนหายใจของข้าพระองค์คงไม่พ้นที่พระองค์ทรงทราบ
¹⁰ใจของข้าพระองค์สั่น และเรี่ยวแรงของข้าพระองค์หมดไป
 และความสว่างในดวงตาของข้าพระองค์ก็พรากไปจากข้าพระองค์
¹¹มิตรสหายและเพื่อนบ้านของข้าพระองค์ยืนห่างจากภัยพิบัติที่ข้าพระองค์ได้รับ
 และญาติของข้าพระองค์ยืนห่างออกไปไกลโพ้น
¹²บรรดาผู้ที่มุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์ได้วางบ่วงไว้
 ผู้ที่คิดทำร้ายข้าพระองค์พูดถึงความหายนะ
 และคิดแต่อุบายล่อลวงอยู่วันยังค่ำ

การทรงให้บุตรแม่ม่ายที่นาอินเป็นขึ้นจากตาย

 ¹¹หลังจากนั้นไม่นาน พระองค์เสด็จไปยังเมืองหนึ่งชื่อนาอิน พวกสาวกของพระองค์พร้อมกับมหาชนก็ตามพระองค์ไป ¹²ขณะที่มาใกล้ประตูเมืองนั้น นี่แน่ะ มีคนหามศพชายหนุ่มคนหนึ่งมา เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของมารดาซึ่งเป็นหญิงม่าย ชาวเมืองจำนวนมากเดินมาพร้อมกับนาง ¹³เมื่อพระองค์ทอดพระเนตรเห็นมารดาคนนั้น พระองค์ทรงสงสารนางและตรัสว่า “อย่าร้องไห้” ¹⁴แล้วพระองค์เสด็จเข้าไปใกล้แตะต้องโลง พวกคนหามศพก็หยุดยืนอยู่ พระองค์จึงตรัสว่า “ชายหนุ่มเอ๋ย เราสั่งท่านให้ลุกขึ้น” ¹⁵คนที่ตายนั้นก็ลุกขึ้นนั่งแล้วเริ่มพูด พระองค์จึงทรงมอบชายหนุ่มให้แก่มารดาของเขา ¹⁶ทุกคนก็เกิดความเกรงกลัวและสรรเสริญพระเจ้าว่า “ผู้เผยพระวจนะยิ่งใหญ่มาเกิดท่ามกลางเราแล้ว พระเจ้าเสด็จมาเยี่ยมเยียนชนชาติของพระองค์” ¹⁷แล้วกิตติศัพท์ของพระองค์ก็เลื่องลือไปตลอดทั่วยูเดียและทั่วแว่นแคว้นโดยรอบ

ผู้ส่งข่าวของยอห์นผู้ให้บัพติศมา

 ¹⁸พวกศิษย์ของยอห์นก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ยอห์นฟัง ¹⁹ท่านจึงเรียกศิษย์ของท่านสองคนมา แล้วใช้เขาไปหาองค์พระผู้เป็นเจ้าเพื่อถามว่า “ท่านเป็นคนที่จะมานั้นหรือ? หรือว่าเราจะต้องรอคอยอีกคนหนึ่ง?” ²⁰เมื่อสองคนนั้นไปหาพระองค์แล้ว เขาก็ทูลว่า “ยอห์นผู้ให้บัพติศมาใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านเพื่อถามว่า ‘ท่านเป็นคนที่จะมานั้นหรือ? หรือว่าเราจะต้องคอยอีกคนหนึ่ง?’ ” ²¹ในเวลานั้น พระเยซูทรงรักษาคนจำนวนมากให้หายจากโรคภัยต่างๆ และพ้นจากพวกวิญญาณชั่ว และทรงรักษาคนตาบอดหลายคนให้เห็นได้ ²²แล้วพระองค์ตรัสตอบสองคนนั้นว่า “ไปบอกยอห์นในสิ่งที่ท่านได้เห็นและได้ยิน คือว่าคนตาบอดเห็นได้ คนง่อยเดินได้ คนโรคเรื้อนหายสะอาด คนหูหนวกได้ยิน คนตายเป็นขึ้นมา และพวกคนยากจนก็ได้รับฟังข่าวดี ²³ใครไม่มีเหตุสะดุดในตัวเรา คนนั้นก็เป็นสุข”
 ²⁴เมื่อผู้ส่งข่าวของยอห์นไปแล้ว พระองค์จึงตรัสกับฝูงชนถึงยอห์นว่า “ท่านทั้งหลายออกไปยังถิ่นทุรกันดารเพื่อดูอะไร? คงไม่ใช่ดูต้นอ้อไหวเมื่อถูกลมพัดหรอกนะ ²⁵ถ้าไม่ใช่แล้วพวกท่านไปดูอะไร? ไปดูคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนื้อดีหรือ? นี่แน่ะ คนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้างดงามและอยู่อย่างฟุ่มเฟือยย่อมอยู่ในพระราชวัง ²⁶แล้วพวกท่านออกไปดูอะไร? ดูผู้เผยพระวจนะหรือ? แน่ทีเดียว เราบอกว่ายอห์นเป็นยิ่งกว่าผู้เผยพระวจนะ ²⁷คือท่านผู้นี้ที่พระคัมภีร์เขียนไว้ว่า ‘เราจะใช้ทูตของเรานำหน้าท่าน
 ผู้นั้นจะเตรียมมรรคาไว้ข้างหน้าท่าน’
²⁸เราบอกพวกท่านว่า ในบรรดาคนที่เกิดจากผู้หญิงนั้น ไม่มีใครยิ่งใหญ่กว่ายอห์น แต่คนที่ต่ำต้อยที่สุดในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยังใหญ่กว่ายอห์น” ²⁹(ทุกคนรวมทั้งบรรดาคนเก็บภาษี เมื่อได้ยินก็ยอมรับว่าพระเจ้าทรงยุติธรรม โดยเขาได้รับบัพติศมาจากยอห์นแล้ว ³⁰แต่พวกฟาริสีและพวกผู้เชี่ยวชาญบัญญัติไม่ยอมรับพระประสงค์ของพระเจ้าที่มีต่อพวกเขา โดยเขาไม่รับบัพติศมาจากยอห์น)
³¹“เพราะฉะนั้นเราจะเปรียบคนในยุคนี้กับอะไรดี? 32ก็เปรียบเหมือนเด็กๆ ที่นั่งอยู่กลางตลาดร้องบอกแก่กันว่า
‘พวกฉันเป่าปี่ให้พวกเธอแต่พวกเธอไม่เต้น
 พวกฉันคร่ำครวญแต่พวกเธอไม่ร้องไห้’
 ³³เพราะว่ายอห์นผู้ให้บัพติศมา ไม่ได้กินขนมปังหรือดื่มเหล้าองุ่น พวกท่านก็ว่า ‘เขามีผีเข้าสิง’ ³⁴ส่วนบุตรมนุษย์มาทั้งกินและดื่ม และพวกท่านก็ว่า ‘นี่ไง คนตะกละ คนขี้เมา เพื่อนของพวกคนเก็บภาษีและคนบาป’ ³⁵แต่พระปัญญาก็ได้รับการพิสูจน์ว่าถูกต้องแล้วโดยบรรดาคนที่ทำตามภาษากรีกแปลตรงตัวว่า โดยบรรดาลูกของพระปัญญานั้น”

²⁷บาลาคจึงตรัสกับบาลาอัมว่า “มาเถิดเราจะพาท่านไปอีกที่หนึ่ง บางทีพระเจ้าจะทรงให้ท่านแช่งเขาเพื่อข้าพเจ้าจากที่นั่น” ²⁸บาลาคจึงพาบาลาอัมไปที่ยอดเขาเปโอร์ซึ่งมองลงมาเห็นทะเลทราย ²⁹แล้วบาลาอัมทูลบาลาคว่า “ขอทรงสร้างแท่นบูชาเจ็ดแท่นให้ข้าพระบาทที่นี่ ทั้งทรงจัดโคผู้เจ็ดตัว และแกะผู้เจ็ดตัวให้ข้าพระบาท” ³⁰บาลาคก็ทำตามที่บาลาอัมบอก และทรงเอาโคผู้ตัวหนึ่งและแกะผู้ตัวหนึ่งถวายบูชาบนแท่นแต่ละแท่น

กันดารวิถี 24

คำทำนายที่สามของบาลาอัม

 ¹เมื่อบาลาอัมเห็นว่าพระยาห์เวห์พอพระทัยที่จะให้อวยพรอิสราเอล บาลาอัมก็ไม่ไปแสวงหาอาคมอย่างครั้งก่อนๆ แต่มุ่งหน้าตรงไปยังถิ่นทุรกันดาร ²บาลาอัมเงยหน้าขึ้นมองเห็นอิสราเอลตั้งค่ายตามเผ่าต่างๆ แล้วพระวิญญาณของพระเจ้าทรงมาอยู่บนเขา ³เขาจึงกล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
 “คำพยากรณ์ของบาลาอัมบุตรเบโอร์
  คำพยากรณ์ของชายที่ตาสว่าง
 ⁴คำพยากรณ์ของคนที่ได้ยินพระวจนะของพระเจ้า
  ผู้ที่ได้เห็นนิมิตขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
 ผู้ที่ล้มลง แต่นัยน์ตากลับไม่ถูกบดบัง
 ⁵ยาโคบเอ๋ย เต็นท์ของท่านช่างงามเหลือเกิน
  อิสราเอลเอ๋ย ค่ายของท่านก็งาม
 ⁶เหมือนหุบเขาทั้งหลายที่ยืดไปไกล
  เหมือนสวนซึ่งอยู่ข้างแม่น้ำ
 เหมือนต้นกฤษณาที่พระยาห์เวห์ทรงปลูกไว้
  เหมือนต้นสนสีดาร์ที่อยู่ริมน้ำ
 ⁷น้ำจะไหลออกจากถังของเขา
  และพงศ์พันธุ์ของเขาจะอยู่ตามลำน้ำเป็นอันมาก
 กษัตริย์ของเขาจะทรงยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์อากัก
  ราชอาณาจักรของเขาจะรุ่งเรือง
 ⁸พระเจ้าผู้ทรงนำเขาออกมาจากอียิปต์
  ทรงเป็นเหมือนเขาโคกระทิงเพื่อเขา
 เขาจะกินประชาชาติที่เป็นศัตรู
  และหักกระดูกของพวกเขาเป็นท่อนๆ
  และแทงเขาทั้งหลายทะลุด้วยลูกศร
 ⁹เขาหมอบลงและนอนลงอย่างสิงห์ตัวผู้
  เหมือนนางสิงห์ที่ไม่มีใครกล้ามาปลุกให้ลุกขึ้น
 คนที่อวยพรท่านก็จะได้รับพร
  ผู้ที่สาปแช่งท่านก็จะถูกสาปแช่ง”
 ¹⁰บาลาคก็กริ้วบาลาอัม จึงทรงตบมือ แล้วบาลาคตรัสกับบาลาอัมว่า “เราเชิญท่านมาให้สาปแช่งพวกศัตรูของเรา แต่ดูซิ ท่านกลับอวยพรเขาต่อเนื่องกันถึงสามครั้ง ¹¹บัดนี้ จงกลับไปยังที่อยู่ของท่าน เราบอกว่า เราจะให้เกียรติท่านอย่างสูง แต่ดูสิ พระยาห์เวห์ทรงขวางไม่ให้ท่านได้รับเกียรติ” ¹²แต่บาลาอัมทูลบาลาคว่า “ข้าพระบาทบอกผู้สื่อสารซึ่งฝ่าพระบาททรงใช้ให้ไปหาข้าพระบาทแล้วไม่ใช่หรือว่า ¹³‘แม้ว่าบาลาคจะประทานเงินและทองเต็มวังของพระองค์แก่ข้า ข้าก็ไม่อาจจะทำอะไรนอกเหนือพระบัญชาของพระยาห์เวห์ และไม่อาจจะทำดีหรือชั่วตามใจข้า พระยาห์เวห์ตรัสอย่างไร ข้าก็พูดอย่างนั้น’? ¹⁴นี่แน่ะ บัดนี้ข้าพระบาทจะกลับไปยังชนชาติของข้าพระบาท มาเถิด ข้าพระบาทจะสำแดงให้ฝ่าพระบาททรงทราบว่า ชนชาตินี้จะทำอะไรกับชนชาติของฝ่าพระบาทในวันข้างหน้า”

คำทำนายที่สี่ของบาลาอัม

 ¹⁵เขาก็กล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
  “คำพยากรณ์ของบาลาอัมบุตรเบโอร์
  คำพยากรณ์ของชายที่ตาสว่าง
 ¹⁶คำพยากรณ์ของผู้ที่ได้ยินพระวจนะของพระเจ้า
  และรู้ถึงพระปัญญาขององค์ผู้สูงสุด
 ผู้ที่ได้เห็นนิมิตขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
  ผู้ล้มลง แต่นัยน์ตากลับไม่ถูกบดบัง
 ¹⁷ข้าพเจ้าเห็นเขา แต่ไม่ใช่ในเวลานี้
  ข้าพเจ้ามองดูเขา แต่ไม่ใช่จากระยะใกล้ตัว
 ดาวดวงหนึ่งจะออกมาจากยาโคบ
  และพระคทาอันหนึ่งจะมาจากอิสราเอล
 แล้วจะทุบหน้าผากของโมอับ
  และทำลายเผ่าพันธุ์ทั้งหมดของเชท
 ¹⁸ส่วนเอโดมจะตกเป็นมรดก
  เสอีร์จะตกเป็นมรดกของพวกศัตรูของเขา
  แต่อิสราเอลจะสร้างวีรกรรม
 ¹⁹ผู้หนึ่งจากยาโคบจะครอบครอง
 และเขาจะทำลายชาวเมืองที่รอดตาย”
 ²⁰และบาลาอัมมองดูพวกคนอามาเลข แล้วกล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
 “อามาเลขเป็นที่หนึ่งของประชาชาติ
 แต่บั้นปลายของเขาคือการถูกทำลาย”
 ²¹และเขามองดูคนเคไนต์ แล้วกล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
  “ที่อาศัยของเจ้ามั่นคงถาวร
  และรังของเจ้าอยู่ในหินผา
 ²²ถึงอย่างไรคนเคไนต์ก็จะถูกทำลายล้าง
  พวกอัสชูรจะกวาดเจ้าไปเป็นเชลยนานเท่าไร?”
 ²³และบาลาอัมกล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
  “อนิจจาเอ๋ย เมื่อพระเจ้าทรงทำเช่นนี้ใครจะอยู่ได้
 ²⁴แต่เรือจะมาจากชายฝั่งคิทธิม
  ทำลายอัสชูรและเอเบอร์
  และเขาเองก็จะถูกทำลายด้วย”
 ²⁵แล้วบาลาอัมก็ลุกขึ้นกลับไปยังที่อยู่ของเขา และบาลาคก็ทรงไปตามทางของพระองค์ด้วย

กันดารวิถี 25

การกราบไหว้พระบาอัลเปโอร์

 ¹เมื่ออิสราเอลพักอยู่ในเมืองชิทธีม ประชาชนก็เริ่มเล่นชู้กับหญิงชาวโมอับ ²หญิงพวกนี้ก็ชวนประชาชนให้ถวายเครื่องบูชาต่อพระของพวกนาง ประชาชนก็กินและกราบไหว้พระของพวกนาง ³ดังนั้นอิสราเอลก็เข้าถือพระบาอัลแห่งเปโอร์ และพระยาห์เวห์ทรงพระพิโรธต่อคนอิสราเอล ⁴แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงเอาหัวหน้าทั้งหมดของประชาชนฆ่าและตากแดดไว้เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพื่อว่าพระพิโรธรุนแรงของพระยาห์เวห์จะหันไปจากอิสราเอล” ⁵และโมเสสบอกบรรดาผู้พิพากษาของอิสราเอลว่า “ท่านทุกคนจงฆ่าคนของท่านที่เข้าถือพระบาอัลแห่งเปโอร์เสีย”
 ⁶และดูสิ มีชายอิสราเอลคนหนึ่งพาหญิงมีเดียนคนหนึ่งเข้ามาในครอบครัวต่อหน้าโมเสส และต่อหน้าชุมนุมชนทั้งหมดของอิสราเอล ในขณะที่เขาทั้งหลายกำลังร้องไห้อยู่ที่ประตูเต็นท์นัดพบ ⁷เมื่อฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ บุตรของปุโรหิตอาโรนเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นไปจากชุมนุมชน และถือทวนอยู่ในมือ ⁸เขาตามหลังชายอิสราเอลคนนั้นเข้าไปในเต็นท์ แล้วแทงเขาทั้งคู่จนทะลุ คือทะลุตัวชายอิสราเอลและเข้าท้องของหญิงคนนั้น และภัยพิบัติในอิสราเอลก็หยุด ⁹แต่คนที่ตายด้วยภัยพิบัติมีถึง 24,000 คน
 ¹⁰พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹¹“ฟีเนหัสบุตรเอเลอาซาร์ บุตรของปุโรหิตอาโรนได้ยับยั้งความกริ้วของเราต่อคนอิสราเอล ในการที่เขาหวงแหนด้วยความหวงแหนของเราท่ามกลางเขาทั้งหลาย ดังนั้นเราจึงไม่ได้เผาผลาญคนอิสราเอลด้วยความหวงแหนของเรา ¹²ฉะนั้นจงประกาศว่า ‘เราให้พันธสัญญาแห่งสันติแก่เขา ¹³พันธสัญญานั้นจะเป็นของเขาและเชื้อสายของเขาที่มาภายหลัง เป็นพันธสัญญาของตำแหน่งปุโรหิตอันถาวร เพราะเขาหวงแหนเพื่อพระเจ้าของเขา และได้ลบมลทินบาปคนอิสราเอล’ ”
 ¹⁴ชายอิสราเอลคนที่ถูกฆ่าพร้อมกับหญิงชาวมีเดียนนั้นชื่อว่าศิมรี บุตรของสาลู ผู้นำสกุลคนหนึ่งในเผ่าสิเมโอน ¹⁵ส่วนชื่อของหญิงชาวมีเดียนผู้ถูกฆ่าคือ คอสบีบุตรหญิงของศูร์ ซึ่งเป็นผู้นำสกุลคนหนึ่งในมีเดียน
 ¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹⁷“จงก่อกวนคนมีเดียน และฆ่าพวกเขา 18เพราะพวกเขาก่อกวนเจ้าทั้งหลายด้วยการล่อลวง คือเขาล่อลวงพวกเจ้าในเรื่องเปโอร์ และเรื่องคอสบีน้องสาวของพวกเขาซึ่งเป็นบุตรีของหัวหน้าคนมีเดียน นางถูกฆ่าตายในวันที่เกิดภัยพิบัติเนื่องจากเรื่องเปโอร์”

กันดารวิถี 26

การทำสำมะโนครัวคนอิสราเอลรุ่นใหม่

 ¹ภายหลังภัยพิบัติ พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสส และเอเลอาซาร์บุตรของปุโรหิตอาโรนว่า ²“จงทำสำมะโนครัวชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดที่มีอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไปตามสกุลของเขา คือทุกคนในอิสราเอลที่ออกรบได้” ³โมเสสกับเอเลอาซาร์ปุโรหิตกล่าวกับเขาทั้งหลาย ณ ที่ราบโมอับ ริมแม่น้ำจอร์แดนตรงข้ามเมืองเยรีโคว่า ⁴“จงทำสำมะโนครัวประชาชนอายุตั้งแต่ยี่สิบปีขึ้นไป ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส” คนอิสราเอลที่ออกจากแผ่นดินอียิปต์ คือ  ⁵รูเบน บุตรหัวปีของอิสราเอล บุตรของรูเบนคือ ฮาโนคคนตระกูลฮาโนค ปัลลูคนตระกูลปัลลู ⁶เฮสโรนคนตระกูลเฮสโรน คารมีคนตระกูลคารมี
 ⁷เหล่านี้เป็นตระกูลของคนรูเบน พวกเขามีจำนวน 43,730 คน
 ⁸และบุตรของปัลลูคือ เอลีอับ ⁹บุตรของเอลีอับคือ เนมูเอล ดาธาน และอาบีรัม ดาธานและอาบีรัมก็คือคนที่ได้รับเลือกจากชุมนุมชน และเป็นผู้ต่อสู้โมเสสกับอาโรน โดยเข้ากับพวกโคราห์ เมื่อพวกเขาต่อสู้พระยาห์เวห์ ¹⁰และแผ่นดินได้อ้าปากกลืนเขาทั้งสองพร้อมกับโคราห์ ในเวลานั้นที่พวกนั้นตาย และเวลานั้นที่ไฟเผาผลาญ 250 คน และเขาทั้งหลายกลายเป็นเครื่องเตือนใจ ¹¹แต่บุตรทั้งหลายของโคราห์นั้นไม่ตาย