³²คนอธรรมเฝ้าดูคนชอบธรรม
 และหาช่องทางจะสังหารเขาเสีย
³³พระยาห์เวห์จะไม่ทรงทิ้งคนชอบธรรมไว้ในมือคนอธรรม
 หรือให้เขาถูกลงโทษเมื่อเขาขึ้นศาล
³⁴จงรอคอยพระยาห์เวห์ และรักษาพระมรรคาไว้
 แล้วพระองค์จะทรงยกย่องท่านให้ได้แผ่นดินเป็นมรดก
 ท่านจะมองเห็นคนอธรรมถูกทำลาย
³⁵ข้าพเจ้าได้เห็นคนอธรรมใจทมิฬ
 สูงเด่นอย่างต้นไม้พื้นบ้านที่มีใบดกเขียวสด
³⁶ข้าพเจ้าได้ผ่านไป และนี่แน่ะ ไม่มีเขาแล้ว
 ถึงข้าพเจ้าจะเที่ยวหา ก็ไม่พบเขา
³⁷จงเฝ้าดูคนที่ดีพร้อม และจงมองดูคนเที่ยงธรรม
 เพราะคนที่รักสันติภาพจะมีอนาคต
³⁸แต่ผู้ละเมิดจะถูกทำลายไปด้วยกัน
 อนาคตของคนอธรรมจะถูกตัดออกไป
³⁹ความรอดของคนชอบธรรมมาจากพระยาห์เวห์
 พระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของเขาในเวลายากลำบาก
⁴⁰พระยาห์เวห์ทรงช่วยเขาทั้งหลายและทรงช่วยเขาให้พ้นภัย
 พระองค์ทรงช่วยเขาให้พ้นจากคนอธรรมและทรงช่วยเขาให้รอด
 เพราะเขาเข้าลี้ภัยในพระองค์

การพิพากษาผู้อื่น

³⁷“อย่าพิพากษาเขา แล้วพวกท่านจะไม่ถูกพิพากษา อย่าตัดสินลงโทษเขา แล้วพวกท่านจะไม่ถูกตัดสินลงโทษ จงยกโทษให้เขา แล้วพวกท่านจะได้รับการยกโทษ ³⁸จงให้เขา แล้วพวกท่านจะได้รับด้วยแบบยัดสั่นแน่นพูนล้นเต็มหน้าตักของท่าน เพราะว่าเมื่อท่านตวงให้เขาเท่าไร ท่านก็จะได้รับการตวงกลับคืนไปเท่านั้นเช่นกัน”
³⁹พระองค์ตรัสกับพวกเขาเป็นคำเปรียบเทียบอีกว่า “คนตาบอดจะนำทางคนตาบอดได้หรือ? ทั้งสองคนจะไม่ตกบ่อหรอกหรือ? ⁴⁰ศิษย์ย่อมไม่ใหญ่ไปกว่าครู แต่ศิษย์ทุกคนที่ได้รับการฝึกสอนอย่างสมบูรณ์แล้ว ก็จะเป็นเหมือนอย่างครู ⁴¹ทำไมท่านมองเห็นผงที่อยู่ในตาพี่น้องของท่าน แต่กลับมองไม่เห็นไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของตนเอง? ⁴²ทำไมท่านจึงพูดกับพี่น้องของท่านว่า ‘น้องเอ๋ย ให้ฉันเขี่ยผงออกจากตาของเธอ’ แต่ท่านกลับมองไม่เห็นไม้ทั้งท่อนที่อยู่ในตาของท่านเอง โอ คนหน้าซื่อใจคด จงดึงไม้ทั้งท่อนออกจากตาของท่านก่อน แล้วท่านจะเห็นได้ถนัด จึงจะเขี่ยผงออกจากตาพี่น้องของท่านได้

การรู้จักต้นด้วยผลของมัน

⁴³“ต้นไม้ดีย่อมไม่เกิดผลเลว หรือต้นไม้เลวย่อมไม่เกิดผลดี ⁴⁴เพราะว่าจะรู้จักต้นไม้แต่ละต้นได้ ก็ด้วยผลของมัน เขาทั้งหลายย่อมไม่เก็บผลมะเดื่อจากต้นไม้มีหนามหรือเก็บผลองุ่นจากต้นระกำ ⁴⁵คนดีย่อมเอาสิ่งดีออกจากคลังดีในจิตใจของตน และคนชั่วย่อมเอาสิ่งชั่วออกจากคลังชั่วในจิตใจของตน เพราะว่าปากย่อมพูดสิ่งที่เต็มล้นอยู่ในจิตใจ

รากฐานสองชนิด

⁴⁶“ทำไมพวกท่านเรียกเราว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ไม่ทำตามสิ่งที่เราบอกนั้น? ⁴⁷ทุกคนที่มาหาเราและฟังคำของเราแล้วทำตาม เราจะสำแดงให้พวกท่านรู้ว่าเขาเป็นเหมือนอะไร ⁴⁸เขาเป็นเหมือนคนหนึ่งที่สร้างบ้าน เขาขุดลึกลงไปแล้ววางรากฐานอยู่บนศิลา เมื่อมีน้ำท่วมและมีกระแสน้ำไหลเชี่ยวมาซัดบ้านนั้น มันก็ไม่หวั่นไหว เพราะถูกสร้างไว้อย่างมั่นคง ⁴⁹ส่วนคนที่ได้ยินและไม่ทำตาม ก็เป็นเหมือนคนหนึ่งที่สร้างบ้านอยู่บนดินโดยปราศจากรากฐาน เมื่อมีกระแสน้ำไหลเชี่ยวมาซัดบ้านนั้น มันก็พังทลายลงทันที และความหายนะของบ้านนั้นก็ยิ่งใหญ่”

ลูกา 7

การทรงรักษาทาสของนายร้อย

¹เมื่อพระองค์ตรัสคำเหล่านั้นให้ประชาชนฟังเสร็จแล้ว พระองค์จึงเสด็จเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุม ²มีทาสของนายร้อยคนหนึ่งที่นายรักมากป่วยเกือบจะตายแล้ว ³เมื่อนายร้อยได้ยินเรื่องพระเยซู จึงส่งผู้ใหญ่บางคนของพวกยิวไปอ้อนวอน เชิญพระองค์เสด็จมารักษาทาสของเขา ⁴พวกเขาจึงไปหาพระเยซูแล้วก็อ้อนวอนพระองค์ด้วยใจกระตือรือร้นว่า “นายร้อยคนนั้นเป็นคนที่พระองค์สมควรจะทำสิ่งนี้ให้ ⁵เพราะว่าท่านรักชนชาติของเราและสร้างธรรมศาลาให้เรา” ⁶พระเยซูจึงเสด็จไปกับพวกเขา เมื่อไปเกือบจะถึงบ้านอยู่แล้ว นายร้อยก็ให้เพื่อนๆ ไปหาพระองค์ทูลว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าได้ลำบากเลย เพราะว่าข้าพระองค์เป็นคนที่ไม่สมควรจะรับพระองค์เข้าใต้ชายคาบ้านของข้าพระองค์ ⁷เพราะฉะนั้นข้าพระองค์จึงเห็นว่าเป็นการไม่สมควรด้วยที่จะไปหาพระองค์ ขอเพียงแต่รับสั่ง ทาสของข้าพระองค์ก็จะหายโรค ⁸เพราะว่าข้าพระองค์เองก็อยู่ใต้อำนาจทหารและมีทหารที่อยู่ใต้อำนาจ ถ้าข้าพระองค์บอกคนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็จะไป ถ้าบอกคนนั้นว่า ‘มา’ เขาก็จะมา ถ้าบอกทาสของข้าพระองค์ว่า ‘ทำสิ่งนี้’ เขาก็จะทำ” ⁹เมื่อพระเยซูทรงได้ยินคำเหล่านั้นแล้วก็ประหลาดพระทัย จึงทรงเหลียวหลังตรัสกับฝูงชนที่ตามพระองค์มาว่า “เราบอกพวกท่านว่าเราไม่เคยพบความเชื่อมากเท่านี้แม้แต่ในอิสราเอล” ¹⁰เมื่อพวกที่นายร้อยส่งมานั้นกลับถึงบ้าน ก็เห็นทาสคนนั้นหายเป็นปกติแล้ว

²¹ดังนั้นบาลาอัมก็ลุกขึ้นแต่เช้าและผูกอานลา แล้วไปกับพวกเจ้านายของโมอับ

บาลาอัมกับลา และทูตสวรรค์

 ²²แต่พระเจ้ากริ้วบาลาอัมเพราะเขาไป ดังนั้นทูตของพระยาห์เวห์มายืนขวางทางเป็นผู้ขัดขวางบาลาอัม ส่วนบาลาอัมขี่ลาโดยมีคนใช้สองคนไปกับเขา ²³เมื่อลานั้นเห็นทูตของพระยาห์เวห์ถือดาบในมือยืนขวางทางอยู่ ลาก็เลี้ยวออกจากทางและเดินเข้าไปในทุ่งนา บาลาอัมจึงตีลาให้กลับไปตามทางเดิน ²⁴แต่ทูตของพระยาห์เวห์มายืนอยู่ตรงซอยแคบๆ ในสวนองุ่นซึ่งมีกำแพงอยู่ระหว่างทั้งสองข้าง ²⁵เมื่อลาเห็นทูตของพระยาห์เวห์ก็ดันตัวไปติดกำแพง และมันดันเท้าของบาลาอัมเบียดเข้ากับกำแพง บาลาอัมก็ตีลาอีก ²⁶แล้วทูตของพระยาห์เวห์ก็เดินหน้าไปยืนอยู่ตรงซอกแคบซึ่งไม่มีที่จะให้หลีกไปข้างขวาหรือข้างซ้าย ²⁷เมื่อลาเห็นทูตของพระยาห์เวห์มันก็หมอบลง โดยบาลาอัมยังคงอยู่บนหลังลา บาลาอัมก็โกรธ จึงเอาไม้เท้าของเขาตีลานั้น ²⁸แล้วพระยาห์เวห์ทรงเปิดปากลา มันจึงพูดกับบาลาอัมว่า “ข้าพเจ้าทำอะไรแก่ท่าน ท่านจึงตีข้าพเจ้าถึงสามครั้ง” ²⁹บาลาอัมก็พูดกับลาว่า “เพราะเจ้ากลั่นแกล้งเรา เราอยากจะมีดาบอยู่ในมือ เราจะได้ฆ่าเจ้าเสียเดี๋ยวนี้” ³⁰ลาก็พูดกับบาลาอัมว่า “ข้าพเจ้าเป็นลาที่ท่านเองขี่อยู่ทุกวันจนบัดนี้ไม่ใช่หรือ? ข้าพเจ้าเคยทำเช่นนี้กับท่านไหม?” บาลาอัมก็บอกว่า “ไม่เคย”
 ³¹แล้วพระยาห์เวห์ทรงเปิดตาบาลาอัม เขาจึงเห็นทูตของพระยาห์เวห์ยืนขวางทาง และถือดาบอยู่ในมือ บาลาอัมก็ก้มลงกราบ ³²และทูตของพระยาห์เวห์พูดกับบาลาอัมว่า “ทำไมเจ้าจึงตีลาของเจ้าถึงสามครั้ง? ดูซิ เรามาขัดขวางเจ้า เพราะเจ้าขัดขืนเรา ³³ลาได้เห็นเรา และหลีกไปจากหน้าเราถึงสามครั้ง ถ้ามันไม่ได้หลีกไปจากหน้าเรา เราคงฆ่าเจ้าแล้วเมื่อตะกี้นี้แน่ และให้ลารอดตายไป” ³⁴แล้วบาลาอัมพูดกับทูตของพระยาห์เวห์ว่า “ข้าพเจ้าได้ทำบาปแล้ว เพราะข้าพเจ้าไม่ทราบว่าท่านยืนขวางทางต้านข้าพเจ้าอยู่ บัดนี้ถ้าท่านไม่เห็นชอบ ข้าพเจ้าก็จะกลับไป” ³⁵แล้วทูตของพระยาห์เวห์พูดกับบาลาอัมว่า “จงไปกับคนพวกนี้ แต่เจ้าต้องพูดเฉพาะคำที่เราสั่งให้เจ้าพูด” ดังนั้นบาลาอัมก็ไปกับพวกเจ้านายของบาลาค
 ³⁶เมื่อบาลาคได้ยินว่าบาลาอัมมาแล้ว พระองค์จึงทรงออกไปรับบาลาอัมที่เมืองของโมอับซึ่งอยู่ตรงพรมแดนด้านแม่น้ำอารโนน ซึ่งเป็นบริเวณปลายสุดของพรมแดน ³⁷บาลาคพูดกับบาลาอัมว่า “เราอุตส่าห์ใช้คนไปเชิญท่านมาไม่ใช่หรือ? ทำไมท่านจึงไม่มาหาเรา? เราไม่สามารถให้เกียรติแก่ท่านหรือ?” ³⁸บาลาอัมทูลบาลาคว่า “บัดนี้ข้าพระบาทก็มาหาฝ่าพระบาทแล้ว ข้าพระบาทจะพูดอะไรได้ ข้าพระบาทจะต้องพูดคำที่พระเจ้าทรงใส่ในปากของข้าพระบาท”
 ³⁹แล้วบาลาอัมไปกับบาลาคถึงตำบลคีริยาทหุโซท ⁴⁰และบาลาคเอาโคและแกะถวายบูชา แล้วส่งให้บาลาอัมและพวกเจ้านายที่อยู่กับพระองค์

คำทำนายที่หนึ่งของบาลาอัม

 ⁴¹รุ่งขึ้น บาลาคทรงพาบาลาอัมขึ้นไปยังบาโมทบาอัล และจากที่นั่นเขามองเห็นคนอิสราเอลส่วนที่อยู่ใกล้ที่สุด

กันดารวิถี 23

 ¹บาลาอัมทูลบาลาคว่า “ขอทรงสร้างแท่นบูชาเจ็ดแท่นให้ข้าพระบาทที่นี่ ทั้งทรงจัดโคผู้เจ็ดตัวและแกะผู้เจ็ดตัวให้ข้าพระบาท” ²บาลาคก็ทรงทำตามคำของบาลาอัม แล้วบาลาคกับบาลาอัมก็เอาโคผู้ตัวหนึ่งและแกะผู้ตัวหนึ่งถวายบูชาบนแท่นบูชาแต่ละแท่น ³แล้วบาลาอัมทูลบาลาคว่า “ขอทรงยืนอยู่ใกล้เครื่องบูชาที่เป็นของฝ่าพระบาท ส่วนข้าพระบาทจะไป บางทีพระยาห์เวห์จะเสด็จมาพบกับข้าพระบาท และพระองค์ทรงสำแดงสิ่งใดแก่ข้าพระบาท ข้าพระบาทก็จะทูลต่อฝ่าพระบาท” แล้วเขาก็ขึ้นไปยังที่สูง
⁴พระเจ้าทรงพบกับบาลาอัม และบาลาอัมกราบทูลพระองค์ว่า “ข้าพระองค์จัดแท่นบูชาเจ็ดแท่น และได้ถวายโคผู้ตัวหนึ่งและแกะผู้ตัวหนึ่งบูชาบนทุกแท่น” ⁵พระยาห์เวห์ทรงใส่ถ้อยคำในปากของบาลาอัมและตรัสว่า “จงกลับไปหาบาลาค แล้วจงพูดอย่างนั้น” ⁶บาลาอัมจึงกลับไปหาบาลาค และเห็นพระองค์ทรงยืนอยู่ข้างเครื่องบูชาของพระองค์ ทั้งเจ้านายทุกคนของโมอับก็ยืนอยู่กับพระองค์ ⁷บาลาอัมกล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
 “บาลาคพาข้าพเจ้ามาจากอารัม
  กษัตริย์ของโมอับพาข้าพเจ้าจากภูเขาทางตะวันออก
 มาเถิด มาแช่งสาปยาโคบเพื่อเรา
  มาเถิด มาประณามอิสราเอล
 ⁸ข้าพเจ้าจะแช่งผู้ที่พระเจ้าไม่ทรงแช่งได้อย่างไร?
  ข้าพเจ้าจะประณามผู้ที่พระยาห์เวห์ไม่ทรงประณามได้อย่างไร?
 ⁹เพราะจากยอดผาข้าพเจ้ามองเขา
  และจากเนินสูงข้าพเจ้าเห็นเขา
 นี่แน่ะ ชนชาติหนึ่งอยู่ตามลำพัง
  และไม่ได้นับตนเองรวมเข้ากับบรรดาประชาชาติ
 ¹⁰ใครจะนับยาโคบที่มากอย่างผงคลีได้?
  หรือคำนวณหนึ่งในสี่ของอิสราเอล
 ขอให้ข้าพเจ้าตายเหมือนอย่างการตายของผู้ชอบธรรม
  และขอให้บั้นปลายชีวิตข้าพเจ้าเป็นเหมือนของเขา”
 ¹¹แล้วบาลาคตรัสกับบาลาอัมว่า “ท่านทำอะไรกับเรา เราพาท่านให้มาแช่งพวกศัตรูของเรา แต่ดูซิ ท่านกลับอวยพรเขา” ¹²เขาจึงทูลตอบว่า “ข้าพระบาทต้องระวังที่จะพูดสิ่งที่พระยาห์เวห์ทรงใส่ลงในปากข้าพระบาทไม่ใช่หรือ? ”

คำทำนายที่สองของบาลาอัม

 ¹³บาลาคก็พูดกับเขาว่า “เชิญท่านไปอีกที่หนึ่งกับเราเถิด และท่านจะเห็นเขาจากที่นั่นได้ ท่านจะเห็นเพียงส่วนที่ใกล้มากที่สุด และจะไม่เห็นคนทั้งหมด แล้วท่านจงแช่งเขาให้เราจากที่นั่น”
 ¹⁴แล้วบาลาคก็พาบาลาอัมมายังนาของโศฟิม มาถึงยอดภูเขาปิสกาห์ และทรงสร้างแท่นบูชาเจ็ดแท่น และทรงถวายโคผู้ตัวหนึ่งและแกะผู้ตัวหนึ่งบูชาบนทุกแท่น ¹⁵บาลาอัมทูลบาลาคว่า “ขอทรงยืนอยู่ข้างเครื่องบูชาของฝ่าพระบาทที่นี่เถิด ขณะที่ข้าพระบาทไปพบพระเจ้าตรงโน้น” ¹⁶แล้วพระยาห์เวห์ทรงพบกับบาลาอัม และทรงใส่ถ้อยคำในปากของเขา ตรัสว่า “จงกลับไปหาบาลาค และจงพูดอย่างนั้น” ¹⁷บาลาอัมก็มาหาบาลาค และเห็นพระองค์ทรงยืนอยู่ข้างเครื่องบูชาของพระองค์ ทั้งบรรดาเจ้านายของโมอับก็ยืนอยู่กับพระองค์ บาลาคจึงตรัสถามบาลาอัมว่า “พระยาห์เวห์ตรัสอะไร?” ¹⁸บาลาอัมก็กล่าวกลอนภาษิตของเขาว่า
 “บาลาค จงลุกขึ้นและคอยฟัง
  บุตรศิปโปร์จงฟังข้าพเจ้า
 ¹⁹พระเจ้าทรงไม่ใช่มนุษย์ที่จะมุสา
  และไม่ได้ทรงเป็นบุตรของมนุษย์ที่จะต้องกลับใจ
 พระองค์จะไม่ทรงทำตามที่ตรัสไว้แล้วหรือ?
  พระองค์จะไม่ทรงทำให้สำเร็จตามที่ทรงลั่นวาจาไว้แล้วหรือ?
 ²⁰ดูสิ ข้าพเจ้าได้รับพระบัญชาให้อวยพร
  เมื่อพระองค์ทรงอวยพร ข้าพเจ้าก็ไม่อาจเปลี่ยน
 ²¹จะไม่มีความทุกข์ในยาโคบให้ทรงเห็น
  และในอิสราเอลไม่ทรงพบความลำบาก
 พระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาสถิตกับเขา
  และเสียงโห่ร้องถวายพรพระราชาอยู่ท่ามกลางเขา
 ²²พระเจ้าทรงนำพวกเขาออกจากอียิปต์
  ทรงเป็นเหมือนเขาโคกระทิงเพื่อเขา
 ²³ดังนั้น ไม่มีเวทมนตร์ใดอาจกระทบยาโคบ
  ไม่มีของขลังใดอาจทำร้ายอิสราเอล
 บัดนี้ ยาโคบและอิสราเอลจะได้รับคำบอกกล่าว
  ว่าพระเจ้าได้ทรงทำสิ่งใด
 ²⁴ดูสิ ชนชาติหนึ่งลุกขึ้นอย่างนางสิงห์ใหญ่
  และยืนขึ้นอย่างสิงห์ตัวผู้
 มันไม่ยอมนอนลงจนกว่าจะได้กินเหยื่อ และดื่มเลือดของสิ่งที่ถูกฆ่า”
 ²⁵แล้วบาลาคจึงตรัสกับบาลาอัมว่า “อย่าแช่งเขาทั้งอย่าอวยพรเขาเลย” ²⁶แต่บาลาอัมทูลบาลาคว่า “ข้าพระบาททูลฝ่าพระบาทแล้วไม่ใช่หรือว่า ‘ทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์ตรัสนั้น ข้าพระบาทต้องทำตาม?’ ”