¹¹พวกพยานคิดร้ายลุกขึ้น
 เขาถามข้าพระองค์ถึงสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่ทราบ
¹²พวกเขาตอบแทนความดีของข้าพระองค์ด้วยความชั่ว
 จิตใจของข้าพระองค์ก็ตรอมตรม
¹³ส่วนข้าพระองค์ เมื่อพวกเขาป่วย
 ข้าพระองค์สวมผ้ากระสอบเป็นสัญลักษณ์ของการไว้ทุกข์
ข้าพระองค์ถ่อมตัวลงด้วยการอดอาหาร
 ข้าพระองค์ซบหน้าลงที่อก อธิษฐาน
¹⁴ข้าพระองค์ทุกข์ใจ อย่างกับเขาเป็นเพื่อน หรือเป็นพี่น้องของข้าพระองค์
 ข้าพระองค์หมอบราบลงอย่างทุกข์โศก อย่างกับคนไว้ทุกข์ให้มารดา
¹⁵แต่พอข้าพระองค์สะดุด พวกเขาก็ยินดี
 เขารวมหัวกันต่อสู้ข้าพระองค์
พวกอันธพาลซึ่งข้าพระองค์ไม่รู้จัก
 ได้ใส่ร้ายป้ายสี
¹⁶พวกเขาเย้ยหยันข้าพระองค์อย่างหยาบคาย
 ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใส่ข้าพระองค์
¹⁷ข้าแต่องค์เจ้านาย พระองค์จะนิ่งทอดพระเนตรอีกนานเท่าใด?
 ขอทรงช่วยข้าพระองค์จากการปองร้ายของเขา
 ช่วยชีวิตข้าพระองค์จากเหล่าสิงห์หนุ่ม
¹⁸แล้วข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระองค์ในที่ชุมนุมใหญ่
 ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ท่ามกลางคนเป็นอันมาก

พระกุมารเยซูในพระวิหาร

 ⁴¹บิดามารดานั้นเคยขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็มในเทศกาลปัสกาเทศกาลของพวกยิว เพื่อระลึกถึงการที่พระเจ้าทรงช่วยกู้ชาติของตนให้พ้นจากการเป็นทาสในอียิปต์ทุกๆ ปี ⁴²ดังนั้นเมื่อพระกุมารมีอายุได้สิบสองปี พวกเขาก็ขึ้นไปร่วมเทศกาลนั้นตามธรรมเนียม ⁴³หลังจากครบกำหนดวันเทศกาลแล้ว ขณะกำลังเดินทางกลับ พระกุมารเยซูยังคงค้างอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม แต่บิดามารดาไม่รู้ ⁴⁴เพราะเขาทั้งสองคิดว่าพระกุมารอยู่ในหมู่คนที่มาด้วยกัน เขาจึงเดินทางต่อไปได้วันหนึ่งแล้วก็เริ่มหาพระกุมารในหมู่ญาติพี่น้องและพวกคนที่รู้จักกัน ⁴⁵เมื่อไม่พบจึงกลับไปตามหาที่กรุงเยรูซาเล็ม ⁴⁶เมื่อหาได้สามวันแล้ว ก็พบพระกุมารนั่งอยู่ในพระวิหารท่ามกลางพวกอาจารย์ กำลังฟังและไต่ถามอาจารย์เหล่านั้นอยู่ ⁴⁷คนทั้งหลายที่ได้ยินต่างประหลาดใจในสติปัญญาและคำตอบของพระกุมารนั้น ⁴⁸ส่วนบิดามารดาเมื่อเห็นแล้วก็ประหลาดใจ มารดากล่าวว่า “ลูกเอ๋ย ทำไมถึงทำกับเราอย่างนี้ ดูซิ พ่อกับแม่เที่ยวตามหาลูกด้วยความทุกข์ใจ” ⁴⁹พระเยซูตอบว่า “พ่อกับแม่ตามหาลูกทำไม? พ่อกับแม่ไม่รู้หรือว่าลูกต้องอยู่ในพระนิเวศของพระบิดา?” ⁵⁰แต่บิดามารดาไม่เข้าใจคำที่พระเยซูกล่าวกับเขาทั้งสอง ⁵¹แล้วพระกุมารก็ลงไปกับบิดามารดา ยังเมืองนาซาเร็ธ และยอมเชื่อฟังเขาทั้งสอง ส่วนมารดาเก็บเรื่องราวทั้งหมดนั้นไว้ในใจ
⁵²พระเยซูเจริญขึ้นในด้านสติปัญญาและด้านร่างกาย เป็นที่ชอบต่อพระพักตร์พระเจ้าและต่อหน้าคนทั้งหลายด้วย

⁶⁶วันที่สิบ อาหิเยเซอร์บุตรอัมมีชัดดัย ผู้นำของพงศ์พันธุ์ดาน
 ⁶⁷ของถวายของเขาคือจานเงินใบหนึ่งหนัก 1.5 กิโลกรัม ชามเงินใบหนึ่งหนัก 800 กรัม ตามมาตรฐานของสถานนมัสการ ภาชนะทั้งสองนี้มีแป้งอย่างดีเคล้าน้ำมันบรรจุเต็มเพื่อเป็นธัญบูชา ⁶⁸ชามทองคำเล็กใบหนึ่งหนัก 110 กรัม มีเครื่องหอมบรรจุเต็ม ⁶⁹ลูกโคผู้ตัวหนึ่ง แกะผู้ตัวหนึ่ง และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีตัวหนึ่งเพื่อเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ⁷⁰แพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ⁷¹โคผู้สองตัว แกะผู้ห้าตัว แพะผู้ห้าตัว และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีห้าตัวเป็นศานติบูชา สิ่งเหล่านี้เป็นของถวายของอาหิเยเซอร์บุตรของอัมมีชัดดัย
⁷²วันที่สิบเอ็ด ปากีเอลบุตรโอคราน ผู้นำของพงศ์พันธุ์อาเชอร์
 ⁷³ของถวายของเขาคือจานเงินใบหนึ่งหนัก 1.5 กิโลกรัม ชามเงินใบหนึ่งหนัก 800 กรัม ตามมาตรฐานของสถานนมัสการ ภาชนะทั้งสองนี้มีแป้งอย่างดีเคล้าน้ำมันบรรจุเต็มเพื่อเป็นธัญบูชา ⁷⁴ชามทองคำเล็กใบหนึ่งหนัก 110 กรัม มีเครื่องหอมบรรจุเต็ม ⁷⁵ลูกโคผู้ตัวหนึ่ง แกะผู้ตัวหนึ่ง และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีตัวหนึ่งเพื่อเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ⁷⁶แพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ⁷⁷โคผู้สองตัว แกะผู้ห้าตัว แพะผู้ห้าตัว และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีห้าตัวเป็นศานติบูชา สิ่งเหล่านี้เป็นของถวายของปากีเอลบุตรของโอคราน
⁷⁸วันที่สิบสอง อาหิราบุตรเอนัน ผู้นำของพงศ์พันธุ์นัฟทาลี
 ⁷⁹ของถวายของเขาคือ จานเงินใบหนึ่งหนัก 1.5 กิโลกรัม ชามเงินใบหนึ่งหนัก 800 กรัม ตามมาตรฐานของสถานนมัสการ ภาชนะทั้งสองนี้มีแป้งอย่างดีเคล้าน้ำมันบรรจุเต็มเพื่อเป็นธัญบูชา ⁸⁰ชามทองคำเล็กใบหนึ่งหนัก 110 กรัม มีเครื่องหอมบรรจุเต็ม ⁸¹ลูกโคผู้ตัวหนึ่ง แกะผู้ตัวหนึ่ง และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีตัวหนึ่งเพื่อเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ⁸²แพะผู้ตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ⁸³โคผู้สองตัว แกะผู้ห้าตัว แพะผู้ห้าตัว และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีห้าตัวเป็นศานติบูชา สิ่งเหล่านี้เป็นของถวายของอาหิราบุตรของเอนัน
 ⁸⁴นี่เป็นของถวายในงานมอบถวายแท่นบูชาจากผู้นำของคนอิสราเอลในวันที่มีพิธีเจิมแท่นบูชา คือจานเงินสิบสองใบ ชามเงินสิบสองใบ ชามทองคำเล็กสิบสองใบ ⁸⁵จานเงินใบหนึ่งหนัก 1.5 กิโลกรัม และชามใบหนึ่งหนัก 800 กรัม เงินที่ใช้ทำภาชนะทั้งหมดหนัก 27.6 กิโลกรัม ตามมาตรฐานของสถานนมัสการ ⁸⁶ชามทองคำเล็กสิบสองใบมีเครื่องหอมบรรจุเต็ม หนักใบละ 110 กรัม ตามมาตรฐานของสถานนมัสการ ทองคำที่ใช้ทำถ้วยทั้งหมดหนัก 1.32 กิโลกรัม ⁸⁷สัตว์สำหรับเครื่องบูชาเผาทั้งตัว มีโคผู้สิบสองตัว แกะผู้สิบสองตัว ลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีสิบสองตัวพร้อมกับธัญบูชาที่คู่กัน และแพะผู้สิบสองตัวเพื่อเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ⁸⁸สัตว์ทั้งหมดที่ใช้ถวายเป็นศานติบูชามีโคผู้ยี่สิบสี่ตัว แกะผู้หกสิบตัว แพะผู้หกสิบตัว และลูกแกะผู้อายุหนึ่งปีหกสิบตัว เหล่านี้เป็นของถวายในงานมอบถวายแท่นบูชาเมื่อแท่นได้รับการเจิมแล้ว
 ⁸⁹เมื่อโมเสสเข้าไปในเต็นท์นัดพบเพื่อจะกราบทูลพระองค์ ท่านได้ยินพระสุรเสียงตรัสกับท่านมาจากพระที่นั่งกรุณา ซึ่งอยู่บนหีบแห่งสักขีพยานระหว่างเครูบทั้งสอง และพระองค์ทรงสนทนากับท่าน

กันดารวิถี 8

ตะเกียงทั้งเจ็ดดวง

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“จงกล่าวกับอาโรนว่า เมื่อเจ้าตั้งตะเกียง จงให้ตะเกียงทั้งเจ็ดส่องแสงไปด้านหน้าคันประทีป” ³และอาโรนก็ทำตาม ท่านตั้งตะเกียงให้ส่องแสงออกไปทางด้านหน้าคันประทีป ตามที่พระยาห์เวห์ตรัสสั่งกับโมเสส ⁴การทำคันประทีปให้ทำดังนี้ คือเป็นงานทองคำที่ใช้ค้อนทุบ เป็นการทุบด้วยค้อนตั้งแต่ฐานขึ้นไปถึงดอก ตามแบบที่พระยาห์เวห์ทรงสำแดงแก่โมเสส เขาจึงทำคันประทีปตามนั้น

การชำระคนเลวีเพื่อทำหน้าที่

 ⁵และพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ⁶“จงนำคนเลวีออกจากคนอิสราเอลและชำระเขาทั้งหลาย ⁷เจ้าจงชำระพวกเขาดังนี้ จงเอาน้ำชำระมาประพรมเขาและให้พวกเขาโกนทั่วทั้งตัว ทั้งให้ซักเสื้อผ้า แล้วเขาทั้งหลายก็ได้ชำระตัวเองให้สะอาด ⁸และให้เขาทั้งหลายนำลูกโคผู้กับเครื่องธัญบูชาที่คู่กัน คือแป้งอย่างดีเคล้าน้ำมัน และเจ้าจงนำลูกโคผู้อีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ⁹แล้วจงพาพวกคนเลวีมาที่หน้าเต็นท์นัดพบ และให้ชุมชนอิสราเอลทั้งหมดมาชุมนุมกัน ¹⁰เมื่อเจ้านำคนเลวีมาเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ จงให้คนอิสราเอลเอามือของพวกเขาวางบนคนเลวี ¹¹และให้อาโรนถวายคนเลวีแด่พระยาห์เวห์ให้เป็นเครื่องถวายเครื่องถวาย เพื่อเขาทั้งหลายจะทำงานปรนนิบัติพระยาห์เวห์ ¹²แล้วคนเลวีจะเอามือของตนวางบนหัวโคผู้ทั้งสองตัว เจ้าจงเอาโคตัวหนึ่งมาถวายเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และอีกตัวหนึ่งให้เป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวแด่พระยาห์เวห์ เพื่อลบมลทินบาปของคนเลวี ¹³เจ้าจงให้คนเลวียืนต่อหน้าอาโรนและบุตรทั้งหลายของเขา และจงถวายเขาทั้งหลายให้เป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์
 ¹⁴“ดังนี้แหละ เจ้าจะแยกคนเลวีออกจากคนอิสราเอล และคนเลวีจะเป็นของเรา ¹⁵หลังจากนั้น คนเลวีจะเข้าไปรับใช้ที่เต็นท์นัดพบ ในเมื่อเจ้าได้ชำระพวกเขาและได้ถวายพวกเขาเป็นเครื่องถวายแล้ว ¹⁶เพราะพวกเขาถูกแยกจากคนอิสราเอลและมอบให้แก่เราอย่างสิ้นเชิง เรารับเขาทั้งหลายมาเป็นของเราเพื่อแทนที่ทุกคนซึ่งเป็นคนแรกที่เกิดจากครรภ์มารดา คือบุตรหัวปีทั้งหมดของประชาชนอิสราเอล ¹⁷เพราะว่าลูกหัวปีทั้งหมดของคนอิสราเอลเป็นของเราไม่ว่าคนหรือสัตว์ ในวันที่เราสังหารลูกหัวปีในแผ่นดินอียิปต์ เราได้แยกเขาไว้เป็นของเรา ¹⁸แต่เราเอาคนเลวีแทนที่บุตรหัวปีของคนอิสราเอล ¹⁹และเราให้คนเลวีจากท่ามกลางคนอิสราเอลแก่อาโรนและบุตรทั้งหลายของเขา ให้ทำงานรับใช้แทนคนอิสราเอลที่เต็นท์นัดพบ และลบมลทินให้คนอิสราเอล เพื่อจะไม่มีภัยพิบัติเกิดแก่คนอิสราเอล เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้สถานนมัสการ”
 ²⁰โมเสส อาโรน และชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดก็ได้ทำต่อคนเลวีอย่างนั้น คนอิสราเอลทำทุกสิ่งตามที่พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสสในเรื่องคนเลวี ²¹คนเลวีก็ชำระตัวเองจากบาปและซักเสื้อผ้าของพวกเขา อาโรนก็ถวายพวกเขาเป็นเครื่องถวายแด่พระยาห์เวห์ แล้วอาโรนลบมลทินเพื่อชำระเขาทั้งหลาย ²²ตั้งแต่นั้นมาคนเลวีก็เข้าไปทำงานรับใช้ในเต็นท์นัดพบต่อหน้าอาโรนและบุตรชายของอาโรน พวกเขาทำอย่างนั้นกับคนเลวีตามที่พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสสในเรื่องคนเลวี
 ²³พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²⁴“นี่เป็นกฎเกี่ยวกับคนเลวี คือให้คนเลวีที่มีอายุตั้งแต่ 25 ปีขึ้นไป เข้าไปทำหน้าที่ในงานรับใช้ที่เต็นท์นัดพบ ²⁵พออายุ 50 ปีก็ให้เขาหยุดทำหน้าที่ในงานรับใช้ และไม่ต้องทำงานอีกต่อไป ²⁶เขาอาจจะช่วยเหลือพี่น้องที่เต็นท์นัดพบในการดูแลการงาน แต่ไม่ต้องลงมือทำเอง เจ้าจงทำเช่นนี้กับคนเลวีเกี่ยวกับงานของพวกเขา”

กันดารวิถี 9

การถือเทศกาลปัสกาที่ซีนาย

 ¹ในเดือนที่หนึ่งปีที่สอง ตั้งแต่เขาทั้งหลายออกจากแผ่นดินอียิปต์ พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสที่ถิ่นทุรกันดารซีนายว่า ²“จงให้คนอิสราเอลถือเทศกาลปัสกาตามเวลาที่กำหนดไว้ ³คือในวันที่สิบสี่เวลาเย็นของเดือนนี้ เจ้าทั้งหลายจงถือเทศกาลปัสกาตามเวลาที่กำหนดนั้น เจ้าจงทำตามกฎเกณฑ์และกฎหมายทั้งสิ้นของเทศกาลเลี้ยงนั้น” ⁴โมเสสจึงบอกคนอิสราเอลให้ถือเทศกาลปัสกา ⁵เขาทั้งหลายถือเทศกาลปัสกาในเวลาเย็นของวันที่สิบสี่เดือนที่หนึ่งที่ถิ่นทุรกันดารซีนาย และคนอิสราเอลก็ทำทุกอย่างตามที่พระยาห์เวห์ตรัสสั่งโมเสส ⁶แต่มีผู้ชายบางคนเป็นมลทินเพราะแตะต้องศพ จึงถือปัสกาในวันนั้นไม่ได้ พวกเขาจึงมาหาภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า มาอยู่ต่อหน้าโมเสสและอาโรนในวันนั้น ⁷คนเหล่านั้นกล่าวกับท่านว่า “เรามีมลทินเพราะแตะต้องศพ ทำไมจึงไม่ให้เราถวายเครื่องบูชาของพระยาห์เวห์ตามเวลาที่กำหนดไว้ท่ามกลางคนอิสราเอล?” ⁸และโมเสสบอกเขาทั้งหลายว่า “จงคอยอยู่ก่อนเพื่อข้าพเจ้าจะฟังดูว่า พระยาห์เวห์จะตรัสสั่งในเรื่องของพวกท่านอย่างไร”
 ⁹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ¹⁰“จงกล่าวกับคนอิสราเอลว่า ถ้ามีใครในพวกเจ้าหรือในชาติพันธุ์ของเจ้ามีมลทินเพราะแตะต้องศพหรือไปทางไกล ผู้นั้นสามารถถือปัสกาแด่พระยาห์เวห์ได้ ¹¹แต่ให้ถือปัสกาในเวลาเย็นของวันที่สิบสี่เดือนที่สอง ให้เขากินขนมปังไร้เชื้อและผักรสขม ¹²เขาทั้งหลายต้องไม่ให้อะไรเหลือไว้จนวันรุ่งขึ้น และไม่ให้หักกระดูกแกะปัสกา ให้เขาทำตามกฎเกณฑ์ในเรื่องเทศกาลปัสกาทุกประการ ¹³ส่วนคนที่สะอาดและไม่ได้เดินทาง แต่ไม่ยอมถือเทศกาลปัสกา ก็ให้คนนั้นถูกตัดออกจากท่ามกลางชนชาติของเขา เพราะเขาไม่ได้นำเครื่องบูชาของพระยาห์เวห์มาถวายตามเวลากำหนด เขาต้องรับโทษของเขา ¹⁴ถ้าคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลายจะถือเทศกาลปัสกาแด่พระยาห์เวห์ ก็ให้เขาถือตามกฎเกณฑ์และกฎหมายของเทศกาลปัสกา เจ้าจงมีกฎเกณฑ์อย่างเดียวกันสำหรับคนต่างด้าวและคนพื้นเมือง”