คำอธิษฐานขอการคุ้มครองรักษา

ถึงหัวหน้านักร้อง สำหรับพวกขลุ่ย เพลงสดุดีของดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอเอียงพระโสตสดับถ้อยคำของข้าพระองค์
 ขอทรงฟังเสียงคร่ำครวญของข้าพระองค์
²ข้าแต่พระเจ้า พระมหากษัตริย์ของข้าพระองค์
 ขอทรงฟังเสียงร้องทูลของข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์
³ข้าแต่พระยาห์เวห์ ยามเช้าพระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์
 ยามเช้าข้าพระองค์เตรียมคำอธิษฐานหรือ เครื่องบูชาแด่พระองค์ และเฝ้าคอยอยู่
⁴พระองค์มิใช่พระเจ้าผู้ปีติยินดีในความอธรรม
 ความชั่วร้ายจะไม่อาศัยอยู่กับพระองค์
⁵คนโอ้อวดจะไม่ยืนอยู่เฉพาะพระเนตรของพระองค์
 พระองค์ทรงเกลียดชังผู้ทำความชั่วทุกคน
⁶พระองค์ทรงทำลายผู้ที่พูดมุสา
 พระยาห์เวห์ทรงสะอิดสะเอียนผู้กระหายเลือดและคนหลอกลวง
⁷แต่โดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์
ข้าพระองค์จะเข้าไปในพระนิเวศของพระองค์
 ข้าพระองค์จะกราบลงตรงมายังพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์
ด้วยความยำเกรง
⁸ข้าแต่พระยาห์เวห์ เนื่องด้วยพวกศัตรูของข้าพระองค์
 ขอทรงนำข้าพระองค์ไปโดยความชอบธรรมของพระองค์
 ขอทรงให้ข้าพระองค์เดินในพระมรรคาของพระองค์อย่างราบรื่น
⁹เพราะในปากของพวกเขาไม่มีความจริง
จิตใจของพวกเขาคือการทำลาย
 ลำคอของพวกเขาคือหลุมฝังศพที่เปิดอยู่
พวกเขาประจบสอพลอด้วยลิ้น
¹⁰ข้าแต่พระเจ้า โปรดให้พวกเขารับกรรมชั่วของตน
 และให้ล้มลงด้วยความคิดเห็นของตนเอง
เพราะการละเมิดมากมายนั้น ขอทรงขับไล่พวกเขาไป
 เนื่องจากพวกเขาได้กบฏต่อพระองค์
¹¹แต่ให้ทุกคนที่ลี้ภัยอยู่ในพระองค์ยินดี
 ให้พวกเขาร้องเพลงด้วยความยินดีเป็นนิตย์
 และขอทรงป้องกันพวกเขาไว้ เพื่อคนที่รักพระนามของพระองค์จะปรีดาปราโมทย์ในพระองค์
¹²ข้าแต่พระยาห์เวห์ เพราะพระองค์ทรงอวยพรคนชอบธรรม
 พระองค์ทรงคุ้มครองพวกเขาไว้ด้วยความโปรดปรานประดุจโล่

เรื่องความโกรธ

 ²¹“ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้กับคนในสมัยก่อนว่า ‘ห้ามฆ่าคน ถ้าใครฆ่าคน คนนั้นจะต้องถูกพิพากษา’ ²²แต่เราบอกพวกท่านว่า ใครโกรธพี่น้องของตน คนนั้นจะต้องถูกพิพากษา ถ้าใครพูดกับพี่น้องอย่างเหยียดหยาม คนนั้นจะต้องถูกนำไปยังศาลสูงให้พิพากษา และถ้าใครพูดว่า ‘อ้ายโฉด’ คนนั้นจะมีโทษถึงไฟนรก ²³เพราะฉะนั้น ถ้าท่านนำเครื่องบูชามาถึงแท่นบูชาแล้ว และระลึกขึ้นได้ว่า พี่น้องมีเหตุขัดเคืองข้อหนึ่งข้อใดกับท่าน ²⁴จงวางเครื่องบูชาไว้ที่หน้าแท่นบูชา และกลับไปคืนดีกับพี่น้องผู้นั้นเสียก่อน แล้วจึงค่อยมาถวายเครื่องบูชาของท่าน ²⁵จงปรองดองกับคู่ความโดยเร็วในขณะที่พากันไปศาล มิฉะนั้นคู่ความนั้นจะมอบตัวท่านไว้กับผู้พิพากษา แล้วผู้พิพากษาจะมอบตัวท่านไว้กับผู้คุม และท่านจะต้องถูกขังไว้ในคุก ²⁶เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ท่านจะออกจากที่นั่นไม่ได้จนกว่าจะใช้หนี้หมด

เรื่องการล่วงประเวณี

 ²⁷“ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า ‘ห้ามล่วงประเวณีผัวเมียเขา’ ²⁸ส่วนเราบอกพวกท่านว่า ใครมองผู้หญิงด้วยใจกำหนัดในหญิงนั้น คนนั้นได้ล่วงประเวณีในใจของเขากับหญิงนั้นแล้ว ²⁹ถ้าตาข้างขวาของท่านทำให้ตัวท่านหลงผิด จงควักออกทิ้งเสีย เพราะว่าถึงจะเสียอวัยวะอย่างหนึ่ง ก็ดีกว่าตัวท่านจะต้องลงนรก ³⁰ถ้ามือข้างขวาของท่านทำให้ตัวท่านหลงผิด จงตัดทิ้งเสีย เพราะถึงจะเสียอวัยวะอย่างหนึ่ง ก็ดีกว่าตัวท่านจะต้องลงนรก

เรื่องการหย่าร้าง

 ³¹“ยังมีคำกล่าวไว้ว่า ‘ถ้าใครจะหย่าภรรยาก็ให้ทำหนังสือหย่าให้กับภรรยานั้น’ ³²เราบอกท่านทั้งหลายว่า ถ้าใครจะหย่าภรรยา เพราะเหตุอื่นนอกจากการมีชู้ คนนั้นก็จะเป็นเหตุให้หญิงนั้นผิดศีลล่วงประเวณี และถ้าใครแต่งงานกับหญิงที่หย่าแล้วนั้น คนนั้นก็ผิดศีลล่วงประเวณีด้วย

เรื่องการสาบาน

 ³³“อีกประการหนึ่งท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้แก่คนในสมัยก่อนว่า‘ห้ามเสียคำสัตย์สาบาน คำสัตย์สาบานที่ได้ถวายต่อองค์พระผู้เป็นเจ้านั้น ต้องรักษาไว้ให้มั่น’ ³⁴ส่วนเราบอกพวกท่านว่า อย่าสาบานเลย ไม่ว่าจะทำโดยอ้างถึงสวรรค์ เพราะสวรรค์เป็นที่ประทับของพระเจ้า ³⁵หรืออ้างถึงแผ่นดินโลก เพราะแผ่นดินโลกเป็นที่รองพระบาทของพระเจ้า หรืออ้างถึงกรุงเยรูซาเล็ม เพราะกรุงเยรูซาเล็มเป็นราชธานีของพระมหากษัตริย์ ³⁶อย่าสาบานโดยอ้างถึงศีรษะของตน เพราะท่านจะทำให้ผมขาว หรือดำไปสักเส้นหนึ่งก็ไม่ได้ ³⁷จริงก็จงว่าจริง ไม่ก็ว่าไม่ คำพูดที่เกินกว่านี้มาจากความชั่ว

เรื่องการตอบแทน

 ³⁸“ท่านทั้งหลายได้ยินคำซึ่งกล่าวไว้ว่า‘ตาแทนตา และฟันแทนฟัน’ ³⁹ส่วนเราบอกพวกท่านว่า อย่าต่อสู้คนชั่ว ถ้าใครตบแก้มขวาของท่านก็จงหันแก้มอีกข้างหนึ่งให้เขาด้วย ⁴⁰ถ้าใครต้องการจะฟ้องศาล เพื่อจะปรับเอาเสื้อของท่านไป ก็จงสละเสื้อคลุมให้เขาด้วย ⁴¹ถ้าใครจะเกณฑ์ท่านให้เดินทางไปหนึ่งกิโลเมตร ก็ให้เลยไปกับเขาถึงสองกิโลเมตร ⁴²ถ้าเขาจะขอสิ่งใดจากท่าน ก็จงให้ อย่าเมินหน้าจากผู้ที่ต้องการขอยืมจากท่าน

เชื้อสายของเชม

¹⁰ต่อไปนี้เป็นเชื้อสายของเชม เมื่อเชมมีอายุได้ 100 ปีก็มีบุตรชื่ออารปัคชาดหลังน้ำท่วมสองปี ¹¹ตั้งแต่เชมมีบุตรคือ อารปัคชาดแล้ว ก็มีชีวิตอยู่อีก 500 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ¹²เมื่ออารปัคชาดมีอายุได้ 35 ปี ก็มีบุตรชื่อเช-ลาห์ ¹³ตั้งแต่อารปัคชาดมีบุตรคือเช-ลาห์แล้ว ก็มีชีวิตอีก 403 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
¹⁴เมื่อเช-ลาห์มีอายุได้ 30 ปี ก็มีบุตรชื่อเอเบอร์ ¹⁵ตั้งแต่เช-ลาห์มีบุตรคือเอเบอร์แล้ว ก็มีชีวิตอีก 403 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ¹⁶เมื่อเอเบอร์มีอายุได้ 34 ปี ก็มีบุตรชื่อเปเลก ¹⁷ตั้งแต่เอเบอร์มีบุตรคือเปเลกแล้ว ก็มีชีวิตอีก 430 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ¹⁸เมื่อเปเลกมีอายุได้ 30 ปีก็มีบุตรชื่อเรอู ¹⁹ตั้งแต่เปเลกมีบุตรคือเรอูแล้ว ก็มีชีวิตอีก 209 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 20เมื่อเรอูมีอายุได้ 32 ปี ก็มีบุตรชื่อเสรุก ²¹ตั้งแต่เรอูมีบุตรคือเสรุกแล้ว ก็มีชีวิตอีก 207 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ²²เมื่อเสรุกมีอายุได้ 30 ปี ก็มีบุตรชื่อนาโฮร์ ²³ตั้งแต่เสรุกมีบุตรคือนาโฮร์แล้ว ก็มีชีวิตอีก 200 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ²⁴เมื่อนาโฮร์มีอายุได้ 29 ปี ก็มีบุตรชื่อเท-ราห์ ²⁵ตั้งแต่นาโฮร์มีบุตรคือเท-ราห์แล้ว ก็มีชีวิตอีก 119 ปี มีบุตรชายหญิงอีกหลายคน
 ²⁶เมื่อเท-ราห์มีอายุได้ 70 ปี ก็มีบุตร ชื่ออับราม นาโฮร์ และฮาราน

เชื้อสายของเท-ราห์

²⁷ต่อไปนี้เป็นเชื้อสายของเท-ราห์ เท-ราห์มีบุตรชื่อ อับราม นาโฮร์ และฮาราน ฮารานก็มีบุตรชื่อโลท ²⁸ส่วนฮารานสิ้นชีวิตก่อนเท-ราห์บิดาของเขาในแผ่นดินที่เขาเกิด คือเมืองเออร์ของชาวเคลเดีย ²⁹อับรามกับนาโฮร์ต่างก็ได้ภรรยา ภรรยาของอับรามชื่อซาราย ภรรยาของนาโฮร์ชื่อมิลคาห์ ซึ่งเป็นบุตรีของฮาราน ฮารานเป็นบิดาของนางมิลคาห์และนางอิสคาห์ ³⁰ฝ่ายนางซารายนั้นเป็นหมัน ไม่มีบุตร
³¹เท-ราห์ก็พาอับรามบุตรของตน กับโลทหลานชายซึ่งเป็นบุตรของฮาราน พร้อมกับซารายบุตรสะใภ้ คือภรรยาของอับรามบุตรชายของเขา พวกเขาออกจากเมืองเออร์ของชาวเคลเดีย เพื่อเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน แต่เมื่อพวกเขามาถึงฮารานแล้วก็อาศัยอยู่ที่นั่น ³²เท-ราห์ก็สิ้นชีวิตในเมืองฮาราน รวมอายุเท-ราห์ได้ 205 ปี

ปฐมกาล 12

พระเจ้าทรงเรียกอับราม

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสแก่อับรามว่า “เจ้าจงออกจากดินแดนของเจ้า จากญาติพี่น้องของเจ้า จากบ้านบิดาของเจ้า ไปยังดินแดนที่เราจะสำแดงแก่เจ้า ²เราจะให้เจ้าเป็นชนชาติใหญ่ เราจะอวยพรเจ้า จะให้เจ้ามีชื่อเสียงใหญ่โต แล้วเจ้าจะเป็นพร ³เราจะอวยพรคนที่อวยพรเจ้า เราจะสาปคนที่แช่งเจ้า บรรดาเผ่าพันธุ์ทั่วโลกจะได้พรเพราะเจ้า”
 ⁴ฝ่ายอับรามก็ไปตามพระดำรัสของพระยาห์เวห์ โลทก็ไปด้วย เมื่ออับรามออกจากเมืองฮารานนั้นท่านมีอายุได้ 75 ปี ⁵อับรามพานางซารายภรรยาของท่าน กับโลทบุตรของน้องชายและทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่สะสมไว้ ทั้งบรรดาผู้คนที่ได้ไว้ที่ฮารานนั้นออกเดินทางไปยังแผ่นดินคานาอัน เมื่อเข้าไปในแผ่นดินคานาอันแล้ว ⁶อับรามก็ผ่านดินแดนนั้นมาถึงสถานที่ของเชเคม คือ ที่ต้นโอ๊กคือ ต้นก่อซึ่งเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ณ โมเรห์แปลได้อีกว่า ของโมเรห์ คราวนั้นคนคานาอันอยู่ที่แผ่นดินนั้น ⁷พระยาห์เวห์ทรงปรากฏพระองค์แก่อับราม ตรัสว่า “ดินแดนนี้เราจะยกให้เชื้อสายของเจ้า” ณ ที่นั่นอับรามสร้างแท่นบูชาแด่พระยาห์เวห์ผู้ปรากฏพระองค์แก่ท่าน ⁸ท่านย้ายไปจากที่นั่น มาถึงภูเขาทางทิศตะวันออกของเบธเอล จึงตั้งเต็นท์อยู่ที่นั่น โดยเบธเอลอยู่ทางทิศตะวันตกและอัยอยู่ทางทิศตะวันออก และสร้างแท่นบูชาพระยาห์เวห์ที่นั่น และนมัสการออกพระนามพระยาห์เวห์ ⁹แล้วอับรามก็เดินทางต่อไป ยกเต็นท์เดินทางเรื่อยไปทางเนเกบ

อับรามและซารายในอียิปต์

 ¹⁰เกิดการกันดารอาหารในแผ่นดินนั้น อับรามจึงลงไปที่อียิปต์และอาศัยอยู่ที่นั่น ด้วยว่ามีการกันดารอาหารหนักในแผ่นดิน ¹¹เมื่อใกล้จะเข้าอียิปต์ อับรามก็พูดกับนางซารายภรรยาของท่านว่า “นี่แน่ะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นหญิงรูปงาม ¹²เมื่อคนอียิปต์เห็นเธอ พวกเขาจะว่า ‘หญิงคนนี้เป็นภรรยาของเขา’ แล้วก็จะฆ่าฉันเสีย แต่จะไว้ชีวิตเธอ ¹³ขอให้บอกว่าเธอเป็นน้องสาวของฉัน เพื่อเขาจะได้ทำดีต่อฉันเพราะเธอ และฉันจะได้รอดชีวิตเพราะเธอ” ^14เมื่ออับรามมาถึงอียิปต์แล้ว คนอียิปต์เห็นว่านางสวยมาก ¹⁵เมื่อคนในราชสำนักของฟาโรห์เห็นนางแล้ว ก็ทูลยกย่องนางนั้นต่อฟาโรห์ นางจึงถูกพาไปอยู่ในวังของฟาโรห์ ¹⁶ฝ่ายฟาโรห์ทรงโปรดปรานอับรามเพราะเห็นแก่นางนั้น อับรามก็ได้แกะ โค ลาตัวผู้ ทาส ทาสี ลาตัวเมีย และอูฐ
 ¹⁷แต่พระยาห์เวห์ทรงทำให้เกิดภัยพิบัติร้ายแรงต่างๆ แก่ฟาโรห์ และราชวงศ์ของพระองค์ เพราะเรื่องนางซารายภรรยาของอับราม ¹⁸ฟาโรห์จึงทรงเรียกอับรามมา ตรัสว่า “ทำไมเจ้าทำแก่เราอย่างนี้เล่า? ทำไมเจ้าไม่บอกให้เรารู้ว่านางเป็นภรรยาของเจ้า? ¹⁹ทำไมเจ้าว่า ‘เธอเป็นน้องสาวของข้าพระบาท’? เราจึงรับนางมาเพื่อเป็นภรรยาของเรา นี่แน่ะ ภรรยาของเจ้า จงรับไป แล้วออกไปได้” ²⁰ฟาโรห์ตรัสสั่งพวกมหาดเล็กเรื่องอับราม พวกเขาจึงส่งอับรามไปกับภรรยาและทรัพย์สมบัติทั้งหมดของท่าน

ปฐมกาล 13

อับรามแยกกับโลท

 ¹อับรามกับภรรยาจึงออกจากอียิปต์ไปเนเกบ พร้อมด้วยทรัพย์สมบัติทั้งหมด โลทก็ไปด้วย ²อับรามมั่งคั่งมากด้วยฝูงปศุสัตว์ เงินและทองคำ ³ท่านเดินทางเป็นระยะๆ ต่อไปจากเนเกบจนมาถึงเบธเอล ที่ที่เต็นท์ของท่านตั้งอยู่คราวก่อน ระหว่างเบธเอลกับอัย ⁴คือที่ที่เมื่อก่อนท่านสร้างแท่นบูชาไว้ และที่นั่นอับรามนมัสการออกพระนามพระยาห์เวห์ ⁵ฝ่ายโลทที่ไปกับอับรามนั้น มีฝูงแพะแกะ และฝูงโคกับเต็นท์ด้วย ⁶ที่ดินที่นั่นไม่กว้างขวางพอให้พวกเขาอยู่ด้วยกันได้ เพราะทรัพย์สมบัติของพวกเขามีมาก จึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ ⁷คนเลี้ยงสัตว์ของอับรามกับคนเลี้ยงสัตว์ของโลทก็วิวาทกัน เวลานั้นคนคานาอันและคนเปริสซียังอาศัยอยู่ในดินแดนนั้น
 ⁸อับรามจึงพูดกับโลทว่า “ขออย่าให้เราและคนเลี้ยงสัตว์ของเราทะเลาะกันเลย เพราะเราเป็นญาติสนิท ⁹ที่ดินทั้งหมดอยู่ตรงหน้าเจ้าไม่ใช่หรือ? ขอให้เจ้าแยกไปจากเราเถิด ถ้าเจ้าไปทางซ้ายเราก็จะไปทางขวา หรือเจ้าจะไปทางขวา เราก็จะไปทางซ้าย” ¹⁰โลทเงยหน้าแลดูที่ลุ่มของแม่น้ำจอร์แดนทั้งหมด เห็นว่ามีน้ำบริบูรณ์อยู่ทุกแห่ง (นี่เป็นสภาพก่อนพระยาห์เวห์ทรงทำลายเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์) เหมือนพระอุทยานของพระยาห์เวห์ เหมือนแผ่นดินอียิปต์ ในทิศที่จะไปทางเมืองโศอาร์ ¹¹โลทจึงเลือกที่ลุ่มทั้งหมดของแม่น้ำจอร์แดน โลทออกเดินทางไปทิศตะวันออก ญาติสนิททั้งสองจึงแยกกันไป ¹²อับรามอาศัยอยู่ในแผ่นดินคานาอัน ส่วนโลทอาศัยอยู่ท่ามกลางเมืองต่างๆ ในที่ราบ และย้ายเต็นท์ไปตั้งถึงเมืองโสโดม ¹³ผู้ชายเมืองโสโดมเป็นคนชั่วร้าย ทำผิดบาปต่อพระยาห์เวห์มาก
 ¹⁴ เมื่อโลทจากอับรามไปแล้ว พระยาห์เวห์ตรัสแก่อับรามว่า “จงเงยหน้าดูสถานที่ตั้งแต่เจ้าอยู่นี้ไปทางทิศเหนือ ทิศใต้ ทิศตะวันออก และทิศตะวันตก ¹⁵เพราะดินแดนทั้งหมดที่เจ้าแลเห็นนี้ เราจะยกให้เจ้าและเชื้อสายของเจ้าตลอดนิรันดร์ ¹⁶เราจะทำให้เชื้อสายของเจ้ามากเหมือนผงคลีดิน ใครนับผงคลีดินได้ก็จะนับเชื้อสายของเจ้าได้ ¹⁷จงลุกขึ้นเดินให้ทั่วดินแดนนี้ ทั้งด้านยาวและด้านกว้าง เพราะว่าเราจะยกดินแดนนี้ให้เจ้า” ¹⁸อับรามจึงย้ายเต็นท์มาอาศัยอยู่ที่หมู่ต้นโอ๊กของมัมเร ซึ่งอยู่ที่เฮโบรน แล้วสร้างแท่นบูชาถวายพระยาห์เวห์ที่นั่น