คำทูลขอความเป็นธรรม และการตัดสินว่าไม่มีความผิด

ของดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอประทานความเป็นธรรมแก่ข้าพระองค์
 เพราะข้าพระองค์ดำเนินอยู่ในความซื่อสัตย์สุจริตของข้าพระองค์
 ข้าพระองค์ได้วางใจในพระยาห์เวห์ ข้าพระองค์จะไม่หวั่นไหว
²ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงพิสูจน์ข้าพระองค์ ขอทรงลองข้าพระองค์
 ขอทรงทดสอบจิตและใจของข้าพระองค์เถิด
³เพราะความรักมั่นคงของพระองค์อยู่ต่อตาข้าพระองค์
 และข้าพระองค์ดำเนินในความซื่อสัตย์ของพระองค์
⁴ข้าพระองค์มิได้นั่งอยู่กับคนหลอกลวง
 อีกทั้งมิได้คบหากับคนเสแสร้ง
⁵ข้าพระองค์เกลียดชุมนุมชนคนชั่ว
 และข้าพระองค์จะไม่นั่งกับคนอธรรม
⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ชำระมือเพื่อแสดงความบริสุทธิ์
 และเดินรอบแท่นบูชาของพระองค์
⁷พลางร้องเพลงขอบพระคุณ
 และบอกเล่าถึงการอัศจรรย์ทั้งสิ้นของพระองค์
⁸ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์รักพระนิเวศอันเป็นที่พำนักของพระองค์
 และเป็นที่ประทับแห่งพระสิริของพระองค์
⁹ขออย่าทรงกวาดข้าพระองค์ไปกับคนบาป
 หรือกวาดชีวิตข้าพระองค์ไปกับคนกระหายเลือด
¹⁰คือคนซึ่งในมือของเขามีแผนชั่ว
 และมือขวาของเขาเต็มด้วยสินบน
¹¹แต่สำหรับข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะเดินในความสุจริต
 ขอทรงไถ่ข้าพระองค์ และขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์
¹²เท้าของข้าพระองค์เหยียบอยู่บนพื้นราบ
 ข้าพระองค์จะถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์ในที่ชุมนุมชน

การทรงจำแลงพระกาย

 ²หกวันต่อมา พระเยซูทรงพาเปโตร ยากอบ และยอห์นขึ้นภูเขาสูงตามลำพัง แล้วพระกายของพระองค์ก็เปลี่ยนไปต่อหน้าพวกเขา ³และฉลองพระองค์ก็ขาวเป็นมันระยับ จนไม่มีช่างฟอกผ้าคนใดในโลกจะฟอกให้ขาวอย่างนั้นได้ ⁴แล้วเอลียาห์กับโมเสสก็ปรากฏแก่สาวกเหล่านั้น กำลังสนทนากับพระเยซู ⁵เปโตรทูลพระเยซูว่า “พระอาจารย์ ดีจริงๆ ที่เราได้มาอยู่ที่นี่ ให้เราทำเพิงขึ้นสามหลัง สำหรับพระองค์หลังหนึ่ง สำหรับโมเสสหลังหนึ่ง และสำหรับเอลียาห์หลังหนึ่ง” ⁶เปโตรไม่รู้ว่าจะพูดอะไร เพราะพวกเขากำลังตกใจกลัว ⁷แล้วก็มีเมฆมาปกคลุมพวกเขาไว้และมีพระสุรเสียงดังออกมาจากเมฆนั้นว่า “ท่านผู้นี้เป็นบุตรที่รักของเรา จงเชื่อฟังท่านเถิด” ⁸ทันใดนั้น เมื่อพวกสาวกมองดูรอบๆ ก็ไม่เห็นใคร เห็นแต่พระเยซูทรงอยู่กับพวกเขา
 ⁹เมื่อลงมาจากภูเขา พระองค์ตรัสสั่งพวกสาวก ไม่ให้นำสิ่งที่เห็นนั้นไปบอกกับคนอื่นจนกว่าบุตรมนุษย์จะเป็นขึ้นจากตาย ¹⁰ดังนั้นพวกสาวกจึงเก็บงำเรื่องนี้ไว้ แต่ก็ถามกันว่า การเป็นขึ้นมาจากตายมีความหมายอย่างไร? ¹¹พวกเขาจึงทูลถามพระองค์ว่า “ทำไมพวกธรรมาจารย์ถึงกล่าวว่า เอลียาห์จะต้องมาก่อน?” ¹²พระองค์ตรัสตอบพวกเขาว่า “เอลียาห์จะต้องมาก่อนแน่นอนเพื่อทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างกลับคืนสู่สภาพเดิม แต่ทำไมยังมีถ้อยคำเขียนเกี่ยวกับบุตรมนุษย์ว่า พระองค์จะต้องทรงทนทุกขเวทนาหลายประการและทรงถูกทอดทิ้ง ¹³แต่เราบอกพวกท่านว่า เอลียาห์นั้นได้มาแล้ว และพวกเขาทำต่อท่านทุกอย่างตามใจชอบ ซึ่งก็เป็นไปตามถ้อยคำที่เขียนไว้เกี่ยวกับท่าน”

การทรงรักษาเด็กที่มีผีโสโครก

 ¹⁴เมื่อกลับมาที่เหล่าสาวก เห็นมหาชนกำลังล้อมรอบพวกเขา และพวกธรรมาจารย์กำลังถกเถียงกับพวกเขาอยู่ ¹⁵ทันทีที่ฝูงชนทั้งหมดเห็นพระองค์ก็ประหลาดใจอย่างมาก จึงวิ่งเข้ามาต้อนรับพระองค์ ¹⁶พระองค์จึงตรัสถามพวกเขาว่า “พวกท่านถกเถียงกับพวกเขาด้วยเรื่องอะไร?” ¹⁷คนหนึ่งในฝูงชนทูลตอบพระองค์ว่า “ท่านอาจารย์ ข้าพเจ้าได้พาลูกชายมาหาท่านเพราะมีผีใบ้เข้าสิง ¹⁸เมื่อไหร่ก็ตามที่ผีเข้าสิงตัวเขา มันจะทำให้เขาล้มชัก น้ำลายฟูมปาก กัดฟัน และตัวแข็งทื่อ ข้าพเจ้ามาขอให้พวกสาวกของท่านขับมันออก แต่พวกเขาไม่สามารถทำได้” ¹⁹พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “โอ นี่เป็นยุคที่ขาดความเชื่อ เราจะต้องอยู่กับพวกท่านนานแค่ไหน? และจะต้องอดทนกับพวกท่านนานเพียงไร? จงพาเด็กคนนั้นมาหาเราเถิด” ²⁰พวกเขาจึงพาเด็กคนนั้นมาหาพระองค์ เมื่อผีนั้นเห็นพระองค์ มันก็ทำให้เด็กล้มชักทันที และลงไปกลิ้งเกลือกที่ดิน มีน้ำลายฟูมปาก ²¹พระองค์จึงตรัสถามผู้เป็นบิดาว่า “เขาเป็นอย่างนี้มานานเท่าไหร่?” บิดาทูลตอบว่า “ตั้งแต่เขายังเล็กๆ ²²และผีมักจะทำให้เขาตกในกองไฟหรือในน้ำ เพื่อจะฆ่าให้ตาย ถ้าท่านสามารถช่วยได้ก็โปรดสงสารและช่วยเราทั้งสองด้วย” ²³พระเยซูจึงตรัสกับบิดานั้นว่า “ ‘ถ้าช่วยได้’ น่ะหรือ? ใครเชื่อก็ทำให้ได้ทุกสิ่ง” ²⁴บิดาของเด็กจึงร้องทูลทันทีว่า “ข้าพเจ้าเชื่อ และขอโปรดช่วยในส่วนที่ขาดอยู่ด้วยเถิด” ²⁵เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นฝูงชนกำลังวิ่งเข้ามา พระองค์ตรัสห้ามผีโสโครกนั้นว่า “เจ้าผีใบ้หูหนวก เราสั่งให้เจ้าออกจากตัวเขา และอย่ากลับเข้ามาสิงในตัวเขาอีก” ²⁶ผีนั้นจึงร้องเสียงดังและทำให้เด็กคนนั้นล้มชักอย่างรุนแรง แล้วมันก็ออกมา เด็กคนนั้นก็แน่นิ่งเหมือนคนตายจนคนส่วนมากกล่าวว่า “เขาตายแล้ว” ²⁷แต่พระเยซูทรงจับมือพยุงเด็กคนนั้น เขาก็ยืนขึ้น ²⁸เมื่อพระองค์เสด็จเข้าในบ้านแล้ว พวกสาวกก็มาทูลถามพระองค์เป็นการส่วนตัวว่า “ทำไมพวกข้าพระองค์ถึงขับผีนั้นออกไม่ได้?” ²⁹พระองค์ตรัสตอบพวกเขาว่า “ผีแบบนี้จะขับออกได้ด้วยการอธิษฐานเท่านั้น”

การทรงพยากรณ์อีกครั้ง ถึงการสิ้นพระชนม์ และการคืนพระชนม์ของพระองค์

 ³⁰พระองค์กับพวกสาวกเสด็จออกจากที่นั่น และเดินทางผ่านแคว้นกาลิลี แต่พระองค์ไม่ทรงประสงค์จะให้ใครรู้ ³¹เพราะว่าพระองค์ทรงกำลังสอนสาวกของพระองค์ว่า “บุตรมนุษย์จะถูกมอบไว้ในมือของคนทั้งหลาย และพวกเขาจะฆ่าท่าน หลังจากถูกประหารแล้วสามวัน ท่านจะเป็นขึ้นมาใหม่” ³²แต่พวกสาวกไม่เข้าใจถ้อยคำนี้ และไม่กล้าทูลถามพระองค์

การเย็บเสื้อตำแหน่งของปุโรหิต

 ¹และพวกเขาใช้ด้ายสีฟ้า สีม่วง และสีแดงเข้มนั้นทำเสื้อตำแหน่งสำหรับใส่เวลาปรนนิบัติในวิสุทธิสถาน และพวกเขาได้ทำเสื้อตำแหน่งบริสุทธิ์สำหรับอาโรน ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
²พวกเขาทำเสื้อเอโฟดด้วยทองคำ ด้วยด้ายสีฟ้า สีม่วง สีแดงเข้ม และผ้าป่านเนื้อดี ³พวกเขาตีทองแผ่ออกเป็นแผ่นบางๆ แล้วตัดเป็นเส้นๆ เพื่อทอเข้ากับด้ายสีฟ้า เข้ากับด้ายสีม่วง เข้ากับด้ายสีแดงเข้ม และเข้ากับผ้าป่านเนื้อดีด้วยฝีมือช่างชำนาญงาน ⁴พวกเขาทำแถบติดไว้ที่บ่าเพื่อโยงเอโฟดให้ติดกับริมตอนบนทั้งสองชิ้น ⁵สายรัดเอวก็ทออย่างประณีตสำหรับคาดทับเอโฟดนั้น ทำด้วยฝีมืออย่างเดียวกันและใช้วัสดุอย่างเดียวกับเอโฟด คือทำด้วยทองคำ ด้ายสีฟ้า สีม่วง สีแดงเข้ม และผ้าป่านเนื้อดี ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
 ⁶พวกเขาเอาโอนิกซ์ฝังไว้ในกระเปาะทองคำซึ่งมีลวดลายวิจิตร และแกะสลักอย่างแกะตรา เป็นรายชื่อเผ่าของอิสราเอล ⁷แล้วเขาติดพลอยนั้นไว้กับเอโฟดบนแถบบ่า เพื่อให้ระลึกถึงเผ่าต่างๆ ของอิสราเอล ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
 ⁸เขาทำทับทรวงด้วยฝีมือช่างชำนาญงานเหมือนกับทำเอโฟด คือทำด้วยทองคำ ด้ายสีฟ้า สีม่วง สีแดงเข้ม และผ้าป่านเนื้อดี ⁹ทำเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส พับทบกลางยาว 22 เซนติเมตร กว้าง 22 เซนติเมตร เป็นสองทบด้วยกัน ¹⁰พวกเขาฝังอัญมณีสี่แถวบนทับทรวงนั้น แถวที่หนึ่งฝังคาร์เนเลียน เพอริโดและมรกต ¹¹แถวที่สองฝังเทอร์คอยซ์ ไพลินและเพชร ¹²แถวที่สามฝังเพทาย โมราและแอเมทิสต์ ¹³แถวที่สี่ฝังเบริล โอนิกซ์ และแจสเพอร์ อัญมณีทั้งหมดนี้เขาได้ฝังในกระเปาะลวดลายวิจิตร ทำด้วยทองคำ ¹⁴อัญมณีทั้งสิบสองอย่างนี้จารึกชื่อแต่ละชื่อของบรรดาบุตรอิสราเอลไว้เหมือนแกะตรา ตามลำดับสิบสองเผ่า ¹⁵พวกเขาทำสร้อยถักเกลียวด้วยทองคำบริสุทธิ์สำหรับทับทรวง ¹⁶และทำกระเปาะลวดลายวิจิตรสองอันด้วยทองคำ และห่วงทองคำสองห่วง ติดไว้ที่ปลายทั้งสองของทับทรวง ¹⁷เขาทั้งหลายสอดสร้อยทองคำสองสายนั้นในห่วงตรงมุมทับทรวง ¹⁸และปลายสร้อยอีกสองข้างนั้น พวกเขาทำติดกับกระเปาะลวดลายวิจิตรทั้งสอง และติดมันไว้ข้างหน้าแถบทั้งสองที่ยึดเอโฟดบนบ่า ¹⁹เขาทั้งหลายทำห่วงทองคำสองห่วงติดที่มุมล่างด้านในทั้งสองข้างของทับทรวงที่ติดกับเอโฟด ²⁰และเขาทั้งหลายทำห่วงทองคำอีกสองห่วงใส่ไว้ริมเอโฟดด้านหน้า ใต้แถบที่ตะเข็บเหนือสายรัดเอวซึ่งทอด้วยฝีมือประณีต ²¹และพวกเขาผูกทับทรวงนั้นติดกับเอโฟดโดยใช้ด้ายถักสีฟ้าร้อยผูกที่ห่วง และให้ทับทรวงทับสายรัดเอวซึ่งทอด้วยฝีมือประณีตของเอโฟด เพื่อไม่ให้ทับทรวงหลุดไปจากเอโฟดตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
 ²²เขาทำเสื้อคลุมเข้าชุดกับเอโฟดด้วยผ้าทอสีฟ้าล้วน ²³และที่คอเสื้อตรงกลางของเสื้อนั้น เขาทำเช่นเดียวกับคอเสื้อทหารและมีขลิบรอบคอเพื่อไม่ให้ขาด ²⁴ที่ชายเสื้อคลุม เขาทั้งหลายปักเป็นรูปลูกทับทิม โดยใช้ด้ายสีฟ้า สีม่วง สีแดงเข้ม และผ้าป่านเนื้อดี ²⁵เขาทั้งหลายทำลูกพรวนด้วยทองคำบริสุทธิ์ แล้วติดลูกพรวนระหว่างผลทับทิมรอบชายเสื้อคลุมนั้น ²⁶คือลูกพรวนลูกหนึ่ง ผลทับทิมผลหนึ่ง และลูกพรวนอีกลูกหนึ่ง ผลทับทิมอีกผลหนึ่ง สลับกันแบบนี้ รอบชายเสื้อคลุมนั้น เพื่อสวมเวลาปรนนิบัติพระเจ้าตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
 ²⁷พวกเขาทำเสื้อยาวกรอมเท้าด้วยผ้าป่านเนื้อดีสำหรับอาโรน และบุตรชายของท่าน ²⁸และทำผ้ามาลา และทำหมวกด้วยผ้าป่าน และทำชั้นในด้วยผ้าป่านเนื้อดี ²⁹และทำสายรัดเอวด้วยผ้าป่านเนื้อดี และปักด้วยด้ายสีฟ้า สีม่วง สีแดงเข้ม ด้วยฝีมือช่างปัก ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส
 ³⁰พวกเขาทำแผ่นทองคำสำหรับมงกุฎบริสุทธิ์จารึกคำว่า “บริสุทธิ์แด่พระยาห์เวห์” ไว้เหมือนอย่างแกะตรา ³¹แล้วเขาเอาด้ายถักสีฟ้าผูกแผ่นทองคำนั้นไว้บนผ้ามาลา ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส

งานเสร็จสมบูรณ์

 ³²ดังนั้นงานทุกอย่างสำหรับพลับพลา คือเต็นท์นัดพบก็เสร็จสิ้นลง พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสสอย่างไร คนอิสราเอลก็ทำอย่างนั้นทุกประการ ³³พวกเขาจึงนำพลับพลามามอบให้โมเสส ทั้งเต็นท์และเครื่องใช้ทุกชิ้นคือ ขอเกี่ยว กรอบไม้ กลอน เสา และฐานรองรับเสา ³⁴ผ้าคลุมเต็นท์ทำด้วยหนังแกะตัวผู้ย้อมสีแดง และหนังอย่างดี และม่านสำหรับบังตา ³⁵หีบแห่งสักขีพยานกับไม้คานสำหรับหามหีบนั้น และพระที่นั่งกรุณา ³⁶โต๊ะกับเครื่องใช้ทุกอย่างสำหรับโต๊ะนั้น และขนมปังเฉพาะพระพักตร์ ³⁷คันประทีปบริสุทธิ์กับตะเกียงที่ตั้งบนคันประทีปนั้น รวมทั้งเครื่องใช้ทั้งหมดของคันประทีปนั้น และน้ำมันตะเกียง ³⁸แท่นบูชาทองคำ น้ำมันเจิม เครื่องหอม และม่านบังตาสำหรับประตูเต็นท์ ³⁹แท่นบูชาทองสัมฤทธิ์ กับตะแกรงทองสัมฤทธิ์สำหรับแท่นนั้น ไม้คานหามและเครื่องใช้ทั้งหมดของแท่น อ่างกับฐานรองอ่าง ⁴⁰ม่านบังลาน เสา กับฐานรองรับเสา ม่านบังตาสำหรับประตูเข้าลาน เชือก และหลักหมุดสำหรับลานและเครื่องใช้ทั้งหมดสำหรับปรนนิบัติที่พลับพลา สำหรับเต็นท์นัดพบ ⁴¹เสื้อตำแหน่งทำอย่างประณีตสำหรับสวมเมื่อปรนนิบัติในวิสุทธิสถาน เสื้อตำแหน่งบริสุทธิ์สำหรับอาโรนผู้เป็นปุโรหิต เสื้อตำแหน่งสำหรับบรรดาบุตรอาโรน สำหรับใช้สวมในเวลาปฏิบัติงานในตำแหน่งปุโรหิต ⁴²ทุกสิ่งที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสสนั้น คนอิสราเอลก็ทำตาม ⁴³โมเสสจึงตรวจดูงานทั้งสิ้นและเห็นว่าพระยาห์เวห์ทรงบัญชาอย่างไร พวกเขาก็ทำเสร็จสิ้นทุกอย่าง โมเสสจึงอวยพรพวกเขา

อพยพ 40

การก่อตั้งพลับพลาและการจัดวางอุปกรณ์

 ¹พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า ²“ในวันที่หนึ่งเดือนที่หนึ่ง จงตั้งพลับพลา คือเต็นท์นัดพบขึ้น ³จงวางหีบแห่งสักขีพยานในพลับพลาและกั้นม่านบังหีบนั้นไว้ ⁴จงยกโต๊ะเข้ามาตั้งไว้ และจัดเครื่องใช้บนโต๊ะไว้ตามที่ของมัน แล้วจงนำคันประทีปนั้นเข้ามาและตั้งตะเกียงของคันประทีปให้เข้าที่ ⁵จงตั้งแท่นบูชาทองคำสำหรับเผาเครื่องหอมตรงหน้าหีบแห่งสักขีพยาน แล้วติดม่านบังตาที่ประตูพลับพลา ⁶จงตั้งแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวไว้ตรงหน้าประตูพลับพลาคือหน้าประตูเต็นท์นัดพบ ⁷จงตั้งอ่างไว้ระหว่างเต็นท์นัดพบกับแท่นบูชา แล้วตักน้ำใส่อ่างนั้น ⁸จงกั้นเขตทำลานกว้างไว้รอบพลับพลา และติดม่านบังตาไว้ที่ประตูเข้าลานนั้น ⁹แล้วเจ้าจงเอาน้ำมันเจิมมาเจิมพลับพลากับทุกสิ่งที่อยู่ในพลับพลานั้น และชำระเครื่องใช้ทุกชิ้นให้บริสุทธิ์ แล้วพลับพลานั้นจะบริสุทธิ์ ¹⁰จงเจิมแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว และเครื่องใช้ทุกอย่างบนแท่นนั้น และชำระแท่นนั้นให้บริสุทธิ์ แล้วแท่นบูชานั้นจะบริสุทธิ์ที่สุด ¹¹จงเจิมทั้งอ่างและฐานรองอ่าง อีกทั้งชำระให้บริสุทธิ์ด้วย ¹²แล้วเจ้าจงนำอาโรนกับบุตรของเขามาที่ประตูเต็นท์นัดพบ แล้วใช้น้ำล้างชำระตัวพวกเขาเสีย ¹³เจ้าจงสวมเสื้อตำแหน่งบริสุทธิ์ให้อาโรน แล้วเจิมและชำระเขาให้บริสุทธิ์ เพื่อเขาจะเป็นปุโรหิตปรนนิบัติเรา ¹⁴แล้วจงนำบุตรของเขามาด้วย และสวมเสื้อยาวกรอมเท้าให้ ¹⁵จงเจิมพวกเขาเช่นเดียวกับที่เจิมบิดาของเขา เพื่อพวกเขาจะเป็นปุโรหิตปรนนิบัติเรา การเจิมนั้นจะเป็นการเจิมแต่งตั้งพวกเขาไว้เป็นปุโรหิตตลอดชาติพันธุ์ของเขาทั้งหลาย”
 ¹⁶โมเสสทำทุกสิ่งตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาท่าน ¹⁷ในวันที่หนึ่งเดือนแรกปีที่สอง พวกเขาก็ตั้งพลับพลาขึ้น ¹⁸โมเสสตั้งพลับพลาขึ้น ท่านวางฐาน ตั้งกรอบไม้ ติดสลักกลอน และตั้งเสาขึ้น ¹⁹ท่านกางผ้าเต็นท์คลุมพลับพลา แล้วเอาผ้าคลุมบนเต็นท์ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ²⁰ท่านใส่พระโอวาทไว้ในหีบนั้น และสอดไม้คานไว้ข้างหีบ และตั้งพระที่นั่งกรุณาไว้บนหีบ ²¹แล้วท่านนำหีบนั้นไปไว้ในพลับพลา และกั้นม่านบังหีบแห่งสักขีพยานนั้นไว้ ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ²²ท่านตั้งโต๊ะไว้ในเต็นท์นัดพบทางทิศเหนือของพลับพลานอกม่านนั้น ²³แล้วจัดเรียงขนมปังบนโต๊ะเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ²⁴และท่านตั้งคันประทีปไว้ในเต็นท์นัดพบตรงข้ามกับโต๊ะนั้นทางทิศใต้ของพลับพลา ²⁵แล้วก็จัดตะเกียงให้เข้าที่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ²⁶ท่านตั้งแท่นบูชาทองคำในเต็นท์นัดพบตรงหน้าม่าน ²⁷และเผาเครื่องหอมบนแท่นนั้น ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ²⁸ท่านกั้นม่านบังตาที่ประตูพลับพลา ²⁹ท่านตั้งแท่นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวไว้ตรงประตูพลับพลา คือตรงประตูเต็นท์นัดพบ แล้วถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและเครื่องธัญบูชาบนแท่นนั้น ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ³⁰ท่านตั้งอ่างไว้ระหว่างเต็นท์นัดพบกับแท่นบูชา แล้วใส่น้ำในอ่างสำหรับชำระล้าง ³¹โมเสสกับอาโรน และบุตรชายของท่าน ล้างมือและเท้าด้วยน้ำในอ่างนั้น ³²เมื่อไรที่เขาทั้งหลายจะเข้าไปในเต็นท์นัดพบ หรือเข้าไปใกล้แท่นบูชานั้น พวกเขาก็จะชำระล้างเสียก่อน ตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาโมเสส ³³ท่านกั้นบริเวณลานรอบพลับพลาและแท่นนั้น แล้วกั้นม่านบังตาที่ตรงประตูลาน ดังนั้นโมเสสก็ทำงานเสร็จสมบูรณ์

เมฆและพระรัศมีปกคลุมพลับพลา

 ³⁴ในขณะนั้นมีเมฆมาปกคลุมเต็นท์นัดพบไว้ และพระรัศมีของพระยาห์เวห์ ก็ปรากฏอยู่เต็มพลับพลานั้น ³⁵โมเสสเข้าไปในเต็นท์นัดพบไม่ได้ เพราะเมฆปกคลุมอยู่ และพระรัศมีของพระยาห์เวห์ก็อยู่เต็มพลับพลานั้น ³⁶ตลอดการเดินทางของคนอิสราเอล เมื่อไรที่เมฆนั้นลอยขึ้นจากพลับพลา พวกเขาก็ออกเดินทางต่อไปทุกครั้ง ³⁷แต่หากว่าเมฆนั้นไม่ได้ลอยขึ้นไป พวกเขาก็ไม่ออกเดินทางเลยจนกว่าจะถึงวันที่เมฆนั้นลอยขึ้นไป ³⁸เพราะตลอดทางที่พวกเขาไปนั้น ในตอนกลางวันเมฆของพระยาห์เวห์อยู่เหนือพลับพลา และในตอนกลางคืนมีไฟในเมฆนั้นประจักษ์แก่ตาคนอิสราเอลทั้งหมด