¹¹ถ้อยคำที่พูดถูกกาลเทศะ
 เหมือนผลแอปเปิ้ลทองคำล้อมด้วยเงิน
¹²คำตักเตือนของคนมีปัญญาแก่หูที่คอยฟัง
 ก็เหมือนห่วงทองคำและเครื่องประดับทองบริสุทธิ์
¹³หิมะให้ความเย็นในฤดูเกี่ยวอย่างไร
 ผู้สื่อสารที่ซื่อสัตย์ต่อผู้ที่ใช้เขา ย่อมทำให้จิตวิญญาณของนายชุ่มชื่น   อย่างนั้น
¹⁴คนที่อวดว่าจะให้ของกำนัลแต่ไม่ได้ให้
 ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่มีฝน
¹⁵ความอดกลั้นอาจชักนำผู้ครอบครองได้
 และลิ้นอ่อนหวานอาจโน้มน้าวใจให้อ่อนลงได้
¹⁶ถ้าเจ้าพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอดี
 เกรงว่าเจ้าจะอิ่มและอาเจียนออกมา
¹⁷อย่าไปเยี่ยมเพื่อนบ้านของเจ้าบ่อยๆ
 เกรงว่าเขาจะเอือมระอาเจ้า และเกลียดชังเจ้า
¹⁸ผู้ใดเป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้านของตน
 ก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบ หรือลูกธนูคมกริบ
¹⁹การวางใจคนไม่ซื่อในวันยากลำบาก
^{ก็เหมือนฟันที่ผุหรือเท้าที่ซวนเซ} 20`คนที่ร้องเพลงให้คนหนักใจฟัง
 ก็เหมือนคนถอดเสื้อผ้าออกในวันอากาศหนาว
 และเหมือนเอาน้ำส้มสายชูมาราดบนแผล

พยากรณ์เรื่องคนจะละทิ้งความเชื่อ

 ¹พระวิญญาณตรัสอย่างชัดแจ้งว่า ต่อไปภายหน้าจะมีบางคนละทิ้งความเชื่อ โดยหันไปเชื่อฟังวิญญาณทั้งหลายที่ล่อลวง และคำสอนของพวกผี ²ซึ่งมาจากความหน้าซื่อใจคดของพวกที่ชอบโกหก คือคนทั้งหลายที่มีมโนธรรมตายด้าน ³พวกเขาห้ามการแต่งงาน ห้ามรับประทานอาหารบางชนิด ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างไว้ให้พวกที่เชื่อและรู้จักความจริงรับประทานได้ด้วยใจขอบพระคุณ ⁴เพราะว่าทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างไว้นั้นดี ไม่มีอะไรต้องห้าม ถ้ารับประทานด้วยความขอบพระคุณ ⁵เพราะว่าสิ่งนั้นได้รับการชำระให้บริสุทธิ์ด้วยพระวจนะของพระเจ้าและคำอธิษฐาน

ผู้รับใช้ที่ดีของพระเยซูคริสต์

 ⁶ถ้าท่านให้คำแนะนำเหล่านี้แก่พี่น้อง ท่านก็จะเป็นผู้ปรนนิบัติที่ดีของพระเยซูคริสต์ เจริญเติบโตด้วยถ้อยคำแห่งความเชื่อ และหลักคำสอนอันดีตามที่ท่านประพฤติตามแล้วนั้น ⁷อย่าเกี่ยวข้องกับนิยายของพวกไม่นับถือพระเจ้า และเรื่องเล่าที่ไร้สาระ แต่จงฝึกตนในทางพระเจ้า ⁸เพราะถ้าการฝึกทางกายมีประโยชน์อยู่บ้าง ทางพระเจ้าก็มีประโยชน์ทุกด้าน เพราะมีพระสัญญาสำหรับชีวิตปัจจุบันและอนาคต ⁹คำกล่าวนี้สัตย์จริง และสมควรแก่การรับไว้อย่างยิ่ง ¹⁰การที่เราตรากตรำทำงานและทนสู้ ก็เพราะเรามีความหวังในพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ ผู้เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของทุกคน โดยเฉพาะบรรดาผู้ที่เชื่อในพระองค์ ¹¹จงสั่งและสอนสิ่งเหล่านี้ ¹²อย่าให้ใครหมิ่นประมาทความอ่อนวัยของท่าน แต่จงเป็นแบบอย่างแก่บรรดาผู้เชื่อ ทั้งในด้านวาจาและการประพฤติ ทั้งในด้านความรัก ความเชื่อ และความบริสุทธิ์ ¹³จงอุทิศเวลาให้กับการอ่านพระคัมภีร์ในที่ประชุม ให้กับการเทศนาและสั่งสอนจนกว่าข้าพเจ้าจะมา ¹⁴อย่าละเลยของประทานที่มีอยู่ในตัวท่าน ซึ่งประทานแก่ท่านตามคำเผยพระวจนะ เมื่อคณะผู้ปกครองวางมือบนตัวท่าน ¹⁵จงปฏิบัติหน้าที่เหล่านี้และทุ่มเทตัวเองให้กับหน้าที่ดังกล่าว เพื่อให้ทุกคนเห็นความก้าวหน้าของท่าน ¹⁶จงเอาใจใส่ทั้งตัวท่านและคำสอนของท่าน จงประพฤติสิ่งเหล่านี้อยู่เสมอ เพราะเมื่อทำอย่างนี้แล้ว ท่านจะสามารถช่วยทั้งตัวท่าน และทุกคนที่ฟังท่านให้รอดได้

 ⁷เมื่อบรรดาหัวหน้ากองทหารและคนของพวกเขาได้ยินว่า กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แต่งตั้งเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมให้เป็นผู้ว่าราชการในแผ่นดินนั้น และได้มอบชายหญิงกับเด็กผู้ที่เป็นคนจนที่สุดในแผ่นดิน ซึ่งไม่ได้ถูกกวาดไปเป็นเชลยยังบาบิโลนไว้ให้ท่านนั้น ⁸เขาทั้งหลายก็ไปหาเกดาลิยาห์ที่มิสปาห์ มีอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ โยฮานันบุตรคาเรอาห์ เสไรยาห์บุตรทันหุเมท บรรดาบุตรของเอฟายชาวเนโทฟาห์ เยซันยาห์บุตรของชาวมาอาคาห์ ทั้งตัวพวกเขาและคนของเขา ⁹เกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมบุตรชาฟาน ก็ได้สาบานแก่เขาและคนของเขาว่า “อย่ากลัวที่จะปรนนิบัติคนเคลเดีย จงอาศัยอยู่ในแผ่นดินและปรนนิบัติกษัตริย์แห่งบาบิโลน แล้วจะเป็นการดีต่อพวกท่าน ¹⁰ส่วนตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะอาศัยอยู่ที่มิสปาห์ เพื่อจะเป็นผู้แทนพวกท่านคอยรับรองคนเคลเดีย ผู้ซึ่งจะมาหาเรา แต่ส่วนท่านจงเก็บเหล้าองุ่น ผลไม้ฤดูร้อน และน้ำมัน ไว้ในภาชนะ และจงอยู่ในเมืองต่างๆ ของท่านซึ่งท่านยึดได้นั้น” ¹¹ในทำนองเดียวกัน เมื่อพวกคนยูดาห์ซึ่งอยู่ที่โมอับและท่ามกลางคนอัมโมนและในเอโดมและในแผ่นดินอื่นๆ ได้ยินว่ากษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทิ้งคนส่วนหนึ่งให้เหลือไว้ในยูดาห์และได้แต่งตั้งเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัม ผู้เป็นบุตรชาฟานให้เป็นผู้ว่าราชการเหนือเขาทั้งหลาย ¹²แล้วพวกยิวทั้งปวงก็ได้กลับมาจากทุกที่ซึ่งเขาถูกขับไล่ให้ไปอยู่นั้น และมายังแผ่นดินยูดาห์มาหาเกดาลิยาห์ที่มิสปาห์ และเขาทั้งหลายได้เก็บเหล้าองุ่นและผลไม้ฤดูร้อนได้เป็นอันมาก
 ¹³โยฮานันบุตรของคาเรอาห์และบรรดาหัวหน้ากองทหารที่อยู่ในสนามรบได้มาหาเกดาลิยาห์ที่มิสปาห์ ¹⁴และกล่าวแก่ท่านว่า “ท่านทราบหรือไม่ว่าบาอาลิสกษัตริย์ของคนอัมโมนได้ส่งให้อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์มาเอาชีวิตของท่าน?” ส่วนเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมไม่เชื่อพวกเขา ¹⁵แล้วโยฮานันบุตรคาเรอาห์ได้พูดกับเกดาลิยาห์เป็นการลับที่มิสปาห์ว่า “จงให้ข้าพเจ้าไปฆ่าอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์เสีย และจะไม่มีใครทราบเรื่อง ทำไมจะให้เขาเอาชีวิตของท่าน แล้วพวกคนยูดาห์ซึ่งมารวมกันอยู่กับท่านจะกระจัดกระจายกันไป และคนยูดาห์ที่เหลืออยู่นี้ก็จะพินาศ?” ¹⁶แต่เกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมพูดกับโยฮานันบุตรคาเรอาห์ว่า “ท่านอย่าทำสิ่งนี้เลย เพราะที่ท่านพูดถึงอิชมาเอลนั้นเป็นความเท็จ”

เยเรมีย์ 41

การจลาจลต่อต้านเกดาลิยาห์

 ¹ในเดือนที่ 7 อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ ผู้เป็นบุตรเอลีชามาเชื้อพระวงศ์ เป็นข้าราชการผู้ใหญ่คนหนึ่งของกษัตริย์ ได้มาหาเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมพร้อมกับคนสิบคนที่มิสปาห์ และที่นั่นเขารับประทานอาหารด้วยกันที่มิสปาห์ ²อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์กับคนทั้งสิบที่อยู่กับเขา ก็ได้ลุกขึ้นฆ่าเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมบุตรชาฟาน ผู้ที่กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้แต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการที่แผ่นดินนั้นเสียด้วยดาบจนตาย ³อิชมาเอลได้ฆ่าพวกคนยูดาห์ทั้งหมดที่อยู่กับเกดาลิยาห์ที่มิสปาห์ และทหารเคลเดียผู้เผอิญอยู่ที่นั่นด้วย
 ⁴หลังจากวันที่เกดาลิยาห์ถูกฆ่าและยังไม่มีใครรู้เรื่อง ⁵มีชาย 80 คนมาจากเมืองเชเคม เมืองชิโลห์ และเมืองสะมาเรีย พวกเขาโกนหนวดเคราและสวมเสื้อผ้าขาด และตามตัวมีรอยเชือด นำเครื่องธัญบูชาและกำยานมาถวายที่พระวิหารของพระยาห์เวห์ ⁶อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์มาจากมิสปาห์พบเขาเหล่านั้น อิชมาเอลเดินไปร้องไห้ไป เมื่อเขาพบคนเหล่านั้นจึงพูดกับพวกเขาว่า “เชิญเข้ามาหาเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมเถิด” ⁷เมื่อพวกเขาเข้ามาถึงกลางเมือง อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์และคนที่อยู่กับท่านก็ฆ่าพวกเขา และโยนศพลงไปในที่ขังน้ำ ⁸แต่ในพวกนั้นมีอยู่ 10 คนด้วยกันที่พูดกับอิชมาเอลว่า “อย่าฆ่าเราเลย เพราะเรามีข้าวสาลี ข้าวบาร์เลย์ น้ำมัน และน้ำผึ้งซ่อนไว้ในทุ่งนา” ดังนั้นเขาจึงละเว้นไม่ฆ่าพวกเขาพร้อมกับพวกพี่น้องของเขา
 ⁹ที่ขังน้ำซึ่งอิชมาเอลโยนศพของผู้ที่เขาฆ่าตายลงไปนั้นเป็นที่ใหญ่ ซึ่งกษัตริย์อาสาสร้างไว้เพื่อป้องกันบาอาชากษัตริย์แห่งอิสราเอล อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ก็ใส่คนที่ถูกฆ่าไว้จนเต็ม ¹⁰แล้วอิชมาเอลก็จับคนทั้งหมดที่เหลืออยู่ในมิสปาห์ไปเป็นเชลย คือพวกราชธิดาและประชาชนทั้งหมดที่เหลืออยู่ที่มิสปาห์ ผู้ที่เนบูซาระดานผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ได้มอบหมายให้แก่เกดาลิยาห์บุตรอาหิคัม อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ได้จับพวกเขาเป็นเชลย และออกเดินข้ามฟากไปหาคนอัมโมน
 ¹¹แต่เมื่อโยฮานันบุตรคาเรอาห์และบรรดาหัวหน้ากองทหาร ซึ่งอยู่กับเขาทราบเรื่องความชั่วร้ายซึ่งอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ได้ทำไปนั้น ¹²เขาจึงจัดคนทั้งหมดของเขาไปต่อสู้กับอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ เขาทั้งหลายปะทะท่านที่สระใหญ่ซึ่งอยู่ในเมืองกิเบโอน ¹³และเมื่อประชาชนผู้ซึ่งอยู่กับอิชมาเอลเห็นโยฮานันบุตรคาเรอาห์และบรรดาหัวหน้ากองทหารที่อยู่กับเขา เขาทั้งหลายก็ยินดี ¹⁴ประชาชนทั้งหมดซึ่งอิชมาเอลจับเป็นเชลยมาจากมิสปาห์จึงหันหลังและกลับไป เขาไปหาโยฮานันบุตรคาเรอาห์ ¹⁵แต่อิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์พร้อมกับชาย 8 คนได้หนีรอดจากโยฮานันไปหาคนอัมโมน ¹⁶แล้วโยฮานันบุตรคาเรอาห์และบรรดาหัวหน้าของกองทหารซึ่งอยู่กับท่านได้นำประชาชนที่เหลืออยู่ทั้งหมด ซึ่งอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ได้จับเป็นเชลยจากมิสปาห์หลังจากที่ได้ฆ่าเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัมแล้วนั้น คือทหาร ผู้หญิง เด็ก และข้าราชสำนัก กลับมาจากกิเบโอน ¹⁷และพวกเขาก็ไปอยู่ที่เกรูธคิมฮัมใกล้เบธเลเฮม ตั้งใจจะไปยังอียิปต์ ¹⁸ไปจากคนเคลเดียเพราะกลัว ด้วยว่าอิชมาเอลบุตรเนธานิยาห์ได้ฆ่าเกดาลิยาห์บุตรอาหิคัม ผู้ซึ่งกษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ทรงตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการเหนือแผ่นดินนั้นเสีย

เยเรมีย์ 42

เยเรมีย์แนะนำผู้รอดชีวิตไม่ให้อพยพ

 ¹ส่วนพวกหัวหน้ากองทหารทั้งหมดและโยฮานันบุตรคาเรอาห์ และเยซันยาห์ และประชาชนทั้งปวง จากผู้น้อยที่สุดถึงผู้ใหญ่ที่สุดได้มาหา ²และพูดกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะว่า “โปรดฟังคำร้องของพวกเรา และอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเพื่อพวกเราที่เหลืออยู่ทั้งหมดนี้ เพราะเราเหลืออยู่น้อยคนจากเดิมที่มีคนมากมาย ตามที่ท่านเห็นอยู่กับตาแล้ว ³ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านสำแดงหนทางแก่เรา ว่าเราควรจะไปทางไหน และขอสำแดงสิ่งที่เราควรจะทำ” ⁴เยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะกล่าวแก่พวกเขาว่า “ข้าพเจ้าได้ยินแล้ว นี่แน่ะ ข้าพเจ้าจะอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่าน ตามคำขอร้องของพวกท่าน และพระยาห์เวห์ทรงตอบท่านประการใด ข้าพเจ้าจะบอกแก่ท่าน ข้าพเจ้าจะไม่ปิดบังสิ่งใดไว้จากท่านเลย” ⁵แล้วพวกเขาพูดกับเยเรมีย์ว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงเป็นพยานที่สัตย์จริงและสัตย์ซื่อต่อสู้เรา ถ้าเราไม่ได้ทำตามพระวจนะของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านผู้ทรงใช้ท่าน ⁶ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เราจะเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ผู้ซึ่งเราส่งท่านให้ไปหานั้น เพื่อจะเป็นการดีต่อเรา เมื่อเราเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา”
 ⁷ต่อมาเมื่อครบ 10 วันแล้วพระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ ⁸แล้วท่านจึงให้ตามตัวโยฮานันบุตรคาเรอาห์ และพวกหัวหน้ากองทหารทุกคนผู้อยู่กับท่าน และประชาชนทั้งหมดจากผู้น้อยที่สุดถึงผู้ใหญ่ที่สุด ⁹และบอกเขาว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ผู้ซึ่งท่านได้ใช้ให้ข้าพเจ้านำเอาคำอ้อนวอนของท่านไปเสนอพระองค์นั้น ได้ตรัสดังนี้ว่า ¹⁰‘ถ้าพวกเจ้าจะอยู่ต่อไปในแผ่นดินนี้ เราจะสร้างเจ้าขึ้นและไม่ทำลายลง เราจะปลูกเจ้าไว้ และไม่ถอนเจ้าเสียเพราะเราได้กลับใจจากเหตุร้ายซึ่งเราได้ทำแก่เจ้าแล้ว ¹¹อย่ากลัวกษัตริย์บาบิโลนผู้ซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้น’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ‘อย่ากลัวเขาเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าและช่วยกู้เจ้าให้พ้นจากมือของเขา ¹²เราจะให้ความกรุณาแก่เจ้า เพื่อเขาจะได้กรุณาเจ้าและยอมให้เจ้าอยู่ในแผ่นดินของเจ้าเอง’ ¹³แต่ถ้าพวกเจ้าพูดว่า ‘เราจะไม่อยู่ในแผ่นดินนี้’ โดยไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ¹⁴และกล่าวว่า ‘ไม่เอา เราจะเข้าไปในแผ่นดินอียิปต์ ที่ซึ่งเราจะไม่เห็นสงคราม จะไม่ได้ยินเสียงเขาสัตว์ จะไม่หิวขนมปัง และเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น’ ¹⁵คนยูดาห์ที่เหลืออยู่เอ๋ย ขอฟังพระวจนะของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘ถ้าเจ้ามุ่งหน้าจะเข้าอียิปต์และไปอาศัยที่นั่น ¹⁶แล้วดาบซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้นจะตามทันเจ้าที่นั่นในแผ่นดินอียิปต์ และการกันดารอาหารซึ่งเจ้ากลัวอยู่นั้นจะติดตามเจ้าไปถึงอียิปต์ และเจ้าจะตายที่นั่น ¹⁷ทุกคนซึ่งมุ่งหน้าไปยังอียิปต์ เพื่อจะอยู่ที่นั่นจะตายเสียด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และโรคระบาด เขาจะไม่มีคนเหลืออยู่หรือรอดตายจากเหตุร้ายซึ่งเราจะนำมาเหนือเขา’
 ¹⁸“เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ‘เราได้เทความกริ้วและความโกรธของเราลงเหนือชาวเยรูซาเล็มอย่างไร เราจะเทความโกรธของเราเหนือพวกเจ้าหากเจ้าไปยังอียิปต์อย่างนั้น เจ้าจะเป็นคำสาปเป็นที่น่าหวาดหวั่น เป็นคำแช่งและเป็นคำตำหนิ เจ้าจะไม่ได้เห็นที่นี่อีก’ ¹⁹คนยูดาห์ที่ยังเหลืออยู่เอ๋ย พระยาห์เวห์ได้ตรัสกับท่านแล้วว่า ‘อย่าไปอียิปต์’ จงรู้เป็นแน่ว่าในวันนี้ข้าพเจ้าได้ตักเตือนท่านว่า ²⁰พวกท่านได้ทำผิดต่อชีวิตของท่านเอง เพราะท่านได้ใช้ข้าพเจ้าไปหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านว่า ‘ขออธิษฐานเพื่อเราต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา และพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราตรัสประการใด ขอบอกแก่เรา และเราจะทำตาม’ ²¹และในวันนี้ข้าพเจ้าได้ประกาศพระวจนะนั้นแก่พวกท่านแล้ว แต่ท่านไม่เคยฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านในสิ่งใดๆ ซึ่งพระองค์ทรงใช้ข้าพเจ้ามาบอกท่าน ²²เพราะฉะนั้น บัดนี้จงทราบเป็นแน่ว่า พวกท่านจะตายด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาดในสถานที่ซึ่งพวกท่านปรารถนาจะไปอาศัยอยู่”