ถ้อยคำแห่งสติปัญญาของซาโลมอน

¹ต่อไปนี้เป็นบรรดาสุภาษิตของซาโลมอนด้วยเหมือนกัน
 ซึ่งคนของเฮเซคียาห์ กษัตริย์ยูดาห์ได้คัดลอกไว้
²ความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าคือการซ่อนสิ่งต่างๆ ไว้
 แต่ความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์คือการค้นสิ่งนั้นให้ปรากฏ
³ฟ้าสูงและแผ่นดินลึกฉันใด
 พระทัยของพระราชาก็เหลือจะหยั่งรู้ฉันนั้น
⁴จงไล่ขี้แร่ออกจากเงิน
 แล้วจะมีวัสดุสำหรับช่างเงิน
⁵จงไล่คนอธรรมออกไปเสียจากพระพักตร์พระราชา
 แล้วพระที่นั่งของพระองค์จะสถาปนาไว้ด้วยความชอบธรรม
⁶อย่ายกย่องตัวเองเฉพาะพระพักตร์พระราชา
 และอย่ายืนอยู่ในที่ของคนใหญ่คนโต
⁷เพราะให้เขากล่าวกับเจ้าว่า “เชิญขึ้นมาที่นี่”
 ก็ดีกว่าถูกไล่ลงไปที่ต่ำต่อหน้าเจ้านาย
 สิ่งที่ดวงตาของเจ้าเห็น
⁸อย่าด่วนนำเข้ามายังโรงศาล
 มิฉะนั้นในที่สุดเจ้าจะทำอย่างไร
 หากเพื่อนบ้านของเจ้าทำให้เจ้าขายหน้า
⁹จงถกเรื่องของเจ้ากับเพื่อนบ้าน
 และอย่าเผยความลับของอีกฝ่ายหนึ่ง
¹⁰เกรงว่าผู้ที่ได้ยินจะประณามเจ้า
 และเจ้าจะเสียชื่อตลอดไป

จงอธิษฐานเพื่อเรา

 ¹พี่น้องทั้งหลาย ในที่สุดจงอธิษฐานเพื่อเรา เพื่อคำสอนเรื่องขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะได้แผ่ไปอย่างรวดเร็วจะได้แผ่ไปอย่างรวดเร็ว และรับเกียรติอย่างที่เป็นไปในหมู่พวกท่านแล้ว ²และเพื่อเราจะได้พ้นจากคนพาลชั่วร้าย เพราะว่าไม่ใช่ทุกคนเชื่อ ³แต่ว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงซื่อสัตย์ จะทรงเสริมกำลังของท่าน และทรงป้องกันท่านไว้ให้พ้นจากมารร้าย ⁴เราก็มั่นใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าว่าท่านกำลังทำ และจะทำสิ่งที่เรากำชับท่านต่อไป ⁵ขอองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำใจของท่านทั้งหลายให้เข้าถึงความรักซึ่งมาจากพระเจ้า และถึงความทรหดอดทนซึ่งมาจากพระคริสต์

คำเตือนไม่ให้เกียจคร้าน

 ⁶พี่น้องทั้งหลาย เราขอกำชับท่านในพระนามของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราว่า จงปลีกตัวออกห่างพี่น้องทุกคนที่อยู่อย่างเกียจคร้าน และไม่ประพฤติตามคำสอนซึ่งเขาได้รับจากเรา ⁷เพราะตัวท่านเองก็รู้อยู่ว่า ควรจะเอาอย่างเรา เราไม่ได้เกียจคร้านเลยเมื่ออยู่ท่ามกลางพวกท่าน ⁸และเราไม่เคยกินอาหารของใครโดยไม่จ่ายเงิน แต่เราได้ทำงานหนักด้วยความพากเพียรทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อจะไม่เป็นภาระแก่ใครในพวกท่าน ⁹ไม่ใช่เพราะเราไม่มีสิทธิ์ แต่เพื่อทำตัวเป็นแบบอย่างให้ท่านทำตาม ¹⁰แม้เมื่อเราอยู่กับพวกท่าน เราก็ได้กำชับอย่างนี้ว่า ถ้าใครไม่ยอมทำงาน ก็อย่าให้เขากิน ¹¹เพราะเราได้ยินว่ามีบางคนในพวกท่านอยู่อย่างเกียจคร้าน ไม่ทำงานอะไรเลย แต่ชอบยุ่งกับธุระของคนอื่น ¹²เรากำชับและเตือนสติคนเช่นนั้นในพระนามพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าว่า ให้เขาทำงานด้วยใจสงบและหาเลี้ยงชีพเอง ¹³พี่น้องทั้งหลาย ท่านอย่าอ่อนใจที่จะทำความดีเลย
 ¹⁴ถ้าใครไม่เชื่อฟังถ้อยคำของเราในจดหมายฉบับนี้ จงหมายหัวคนนั้นไว้ อย่าสมาคมกับเขาเลยเพื่อเขาจะได้รู้สึกอาย ¹⁵อย่าถือว่าเขาเป็นศัตรู แต่จงเตือนเขาในฐานะพี่น้อง

คำอวยพร

 ¹⁶ขอให้องค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งสันติสุข ประทานสันติสุขให้แก่ท่านทั้งหลายทุกเวลาและในทุกสถานการณ์ ขอให้องค์พระผู้เป็นเจ้าดำรงอยู่กับท่านทุกคนเถิด
 ¹⁷คำทักทายนี้เป็นลายมือของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าลงชื่อไว้ว่า เปาโล เป็นเครื่องหมายในจดหมายทุกฉบับ ข้าพเจ้าเขียนอย่างนี้ ¹⁸ขอให้พระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราดำรงอยู่กับท่านทุกคน

¹⁵พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “ได้ยินเสียงในเมืองรามาห์
เป็นเสียงโอดครวญและร่ำไห้
 นางราเชลร้องไห้คร่ำครวญ เพราะบุตรทั้งหลายของตน
นางไม่รับคำปลอบโยนในเรื่องบุตรทั้งหลายของตน
 เพราะว่าบุตรทั้งหลายนั้นไม่มีแล้ว”
¹⁶พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “ระงับเสียงร้องไห้คร่ำครวญไว้เสียเถิด
และระงับน้ำตาจากตาของเจ้าเสีย
 เพราะว่าการงานของเจ้าจะได้รับรางวัล
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 และเขาทั้งหลายจะกลับมาจากแผ่นดินของศัตรู”
¹⁷พระยาห์เวห์ตรัสว่า “เรื่องอนาคตของเจ้ายังมีหวัง
 และพวกลูกของเจ้าจะกลับมายังประเทศของเขาเอง
¹⁸“เราได้ยินเอฟราอิมคร่ำครวญว่า
 ‘พระองค์ทรงตีสอนข้าพระองค์ และข้าพระองค์ก็ถูกตีสอน
อย่างลูกโคที่ยังไม่เชื่อง
 ขอทรงนำข้าพระองค์กลับ เพื่อข้าพระองค์จะได้กลับสู่สภาพเดิม
 เพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์
¹⁹เพราะหลังจากที่ข้าพระองค์หันกลับ ข้าพระองค์ก็กลับใจ
 และหลังจากที่ข้าพระองค์รับคำสั่งสอนแล้ว
ข้าพระองค์ก็ตีขาตัวเองด้วยความเสียใจอย่างยิ่ง
 ข้าพระองค์อับอาย และขายหน้า
 เพราะข้าพระองค์ต้องทนรับความเสื่อมเสีย ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อยังหนุ่มอยู่นั้น’
²⁰เอฟราอิมเป็นบุตรชายที่รักของเรา
 เป็นลูกที่เราชื่นชมไม่ใช่หรือ?
เพราะเราจะพูดกล่าวโทษเขาตราบใด
 เราก็ยังระลึกถึงเขาอยู่ตราบนั้น
เพราะฉะนั้น จิตใจของเราจึงถวิลหาเขา
 เราจะมีความเมตตาต่อเขาแน่”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
²¹“จงปักป้ายชี้ทางไว้สำหรับตน  จงทำป้ายนำทางไว้สำหรับตัว
จงพิจารณาให้ดีถึงทางหลวง
 คือทางซึ่งเจ้าดำเนินไปนั้น
อิสราเอลพรหมจารีเอ๋ย จงกลับเถิด
 จงกลับมายังเมืองเหล่านี้ของเจ้า
²²ลูกสาว ผู้กลับสัตย์เอ๋ย
 เจ้าจะเถลไถลอยู่อีกนานสักเท่าใด?
เพราะพระยาห์เวห์ทรงสร้างสิ่งใหม่บนพิภพ คือ  ผู้หญิงล้อมผู้ชาย”
 ²³พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า “เมื่อเราให้เขากลับสู่สภาพเดิม เขาจะใช้ถ้อยคำต่อไปนี้ในแผ่นดินของยูดาห์ และในเมืองทั้งหลายอีกครั้งหนึ่ง คือ

‘โอ ที่อยู่แห่งความชอบธรรมเอ๋ย ภูเขาบริสุทธิ์เอ๋ย
 ขอพระยาห์เวห์ทรงอวยพรเจ้า’

 ²⁴ยูดาห์และเมืองทั้งสิ้นนั้น ทั้งบรรดาชาวนา บรรดาผู้ที่ท่องเที่ยวไปมาพร้อมกับฝูงแกะของเขา จะอาศัยอยู่ด้วยกันที่นั่น ²⁵เพราะเราจะให้จิตใจที่อ่อนแรงนั้นอิ่ม และทุกจิตใจที่อ่อนระอาเราจะให้อิ่มบริบูรณ์”
²⁶เมื่อนั้น ข้าพเจ้าตื่นขึ้นและมองดู และการนอนหลับของข้าพเจ้าก็เป็นที่ชื่นใจข้าพเจ้า

การตอบแทนรายบุคคล

 ²⁷พระยาห์เวห์ตรัสว่า “นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะหว่านเมล็ดพันธุ์ทั้งของคนและของสัตว์ในเชื้อสายของอิสราเอลและเชื้อสายของยูดาห์ ²⁸และเมื่อเราเฝ้าดูเขาเพื่อจะถอนออก พังลง คว่ำเสีย ทำลาย และนำเหตุร้ายมาอย่างไร เราจะเฝ้าดูเขาเพื่อจะสร้างขึ้นและปลูกฝังอย่างนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

²⁹“ในสมัยนั้น เขาจะไม่กล่าวต่อไปอีกว่า
 ‘พ่อกินองุ่นเปรี้ยวแล้วลูกก็เข็ดฟัน’

 ³⁰แต่ทุกคนจะต้องตายเพราะความผิดบาปของตนเอง มนุษย์ทุกคนที่รับประทานองุ่นเปรี้ยว ก็จะเข็ดฟัน”

พันธสัญญาใหม่

 ³¹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึง ซึ่งเราจะทำพันธสัญญาใหม่กับเชื้อสายของอิสราเอลและเชื้อสายของยูดาห์ ³²ไม่เหมือนกับพันธสัญญาซึ่งเราได้ทำกับบรรพบุรุษของเขาทั้งหลาย เมื่อเราจูงมือเขาเพื่อนำเขาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ เป็นพันธสัญญาของเราซึ่งเขาฝ่าฝืน ถึงแม้ว่าเราได้เป็นสามีของเขา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ³³“แต่นี่จะเป็นพันธสัญญาซึ่งเราจะทำกับเชื้อสายของอิสราเอลภายหลังสมัยนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “เราจะบรรจุธรรมบัญญัติไว้ในเขาทั้งหลาย และเราจะจารึกมันไว้บนดวงใจของเขาฮบ.10:16 และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา และเขาจะเป็นประชากรของเรา ³⁴และทุกคนจะไม่สอนเพื่อนบ้านและพี่น้องของตนแต่ละคนอีกว่า ‘จงรู้จักพระยาห์เวห์’ เพราะเขาทุกคนจะรู้จักเราตั้งแต่คนเล็กน้อยที่สุดถึงคนใหญ่โตที่สุด” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “เพราะเราจะให้อภัยความผิดบาปของเขา และจะไม่จดจำบาปของเขาอีกต่อไป”
³⁵พระยาห์เวห์ผู้ทรงให้ดวงอาทิตย์เป็นแสงสว่างตอนกลางวัน
 และทรงให้กฎเกณฑ์แก่ดวงจันทร์ และทรงให้บรรดาดวงดาวเป็นแสงสว่างตอนกลางคืน
ผู้ทรงกวนทะเลให้คลื่นกำเริบ
 พระนามของพระองค์ คือพระยาห์เวห์จอมทัพ ตรัสดังนี้ว่า
³⁶“หากระเบียบตายตัวนี้จะพรากไปจากหน้าเรา
 แล้วเชื้อสายของอิสราเอลจึงจะสิ้นสุด จากการเป็นชนชาติหนึ่งต่อหน้าเราเป็นนิตย์” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
³⁷พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “หากฟ้าสวรรค์เบื้องบนเป็นที่วัดได้ และรากฐานของพิภพเบื้องล่างเป็นที่ให้สำรวจได้
แล้วเราจึงจะปลดเชื้อสายทั้งสิ้นของอิสราเอลทิ้งไปเสีย เพราะทุกสิ่งซึ่งเขาได้ทำนั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

เยรูซาเล็มจะถูกขยายออกไป

 ³⁸พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า “นี่แน่ะ วันเวลาจะมาถึงที่เมืองนี้จะถูกสร้างขึ้นใหม่เพื่อพระยาห์เวห์ ตั้งแต่หอคอยฮานันเอลไปถึงประตูมุม ³⁹และเชือกวัดจะไปไกลกว่านั้นตรงไปถึงเนินเขากาเรบ แล้วจะเลี้ยวไปถึงตำบลโกอาห์ ⁴⁰และทั่วทั้งหุบเขาแห่งซากศพและขี้เถ้า และทุ่งนาทั้งหมดไกลไปจนถึงลำธารขิดโรน จนถึงมุมประตูม้าไปทางตะวันออก จะเป็นที่ศักดิ์สิทธิ์แด่พระยาห์เวห์ จะไม่ถูกถอนรากหรือคว่ำอีกต่อไปเป็นนิตย์”

เยเรมีย์ 32

เยเรมีย์ซื้อนาในช่วงถูกปิดล้อม

 ¹พระวจนะมาจากพระยาห์เวห์ถึงเยเรมีย์ในปีที่ 10 แห่งเศเดคียาห์ กษัตริย์ของยูดาห์ ซึ่งเป็นปีที่ 18 ของเนบูคัดเนสซาร์ ²ครั้งนั้น กองทัพของกษัตริย์แห่งบาบิโลนกำลังล้อมกรุงเยรูซาเล็มอยู่ และเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะถูกขังอยู่ในบริเวณทหารรักษาพระองค์ ซึ่งอยู่ในพระราชวังของกษัตริย์แห่งยูดาห์ ³เพราะเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ได้จำคุกท่านไว้ ตรัสว่า “ทำไมท่านจึงเผยพระวจนะโดยกล่าวว่า ‘พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า นี่แน่ะ เราจะมอบเมืองนี้ไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลน และเขาจะยึดเมืองนี้ ⁴เศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์จะหนีไปไม่พ้นจากมือของคนเคลเดีย แต่จะถูกมอบไว้ในมือของกษัตริย์แห่งบาบิโลนเป็นแน่ และจะได้พูดกันปากต่อปาก และเห็นกันตาต่อตา ⁵และเขาจะนำเศเดคียาห์ไปยังบาบิโลน และท่านจะอยู่ที่นั่นจนกว่าเราจะไปเยี่ยมท่าน พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ ถ้าเจ้าจะต่อสู้กับชาวเคลเดีย เจ้าจะทำไม่สำเร็จ’ ”
 ⁶เยเรมีย์กล่าวว่า “พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังข้าพเจ้าว่า ⁷‘นี่แน่ะ ฮานัมเอลบุตรชัลลูมอาของเจ้าจะมาหาเจ้าและกล่าวว่า “จงซื้อนาของข้าพเจ้าซึ่งอยู่ที่อานาโธท เพราะว่าสิทธิของการไถ่ด้วยการซื้อนั้นเป็นของท่าน” ⁸แล้วฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้าก็มาหาข้าพเจ้าที่บริเวณของทหารรักษาพระองค์ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ และพูดกับข้าพเจ้าว่า “จงซื้อนาของข้าพเจ้าซึ่งอยู่ที่อานาโธทในแผ่นดินเบนยามิน เพราะสิทธิของการถือกรรมสิทธิ์และการไถ่เป็นของท่าน จงซื้อไว้เถิด” แล้วข้าพเจ้าจึงทราบว่า นี่เป็นพระวจนะของพระยาห์เวห์
 ⁹“และข้าพเจ้าก็ซื้อนาที่อานาโธทจากฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้า และได้ชั่งเงินให้แก่เขา 17 เชเขลหนักประมาณ 200 กรัม ¹⁰ข้าพเจ้าก็ลงนามในโฉนดประทับตราไว้ให้พยานรับรองและเอาตาชั่งชั่งเงิน ¹¹แล้วข้าพเจ้าก็รับโฉนดของการซื้อที่ประทับตราแล้ว ซึ่งมีข้อตกลงและเงื่อนไขและฉบับที่เปิดอยู่ ¹²และข้าพเจ้าก็มอบโฉนดของการซื้อให้แก่บารุคบุตรเนริยาห์ ผู้เป็นบุตรของมัคเสยาห์ ต่อหน้าฮานัมเอลลูกพี่ลูกน้องของข้าพเจ้า ต่อหน้าพยานผู้ลงนามในโฉนดของการซื้อ และต่อหน้าพวกยูดาห์ ผู้ซึ่งนั่งอยู่ในบริเวณทหารรักษาพระองค์ ¹³ข้าพเจ้าได้กำชับบารุคต่อหน้าพวกเขาว่า ¹⁴‘พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า “จงเอาโฉนดเหล่านี้ไปเสีย ทั้งโฉนดของการซื้อที่ประทับตรากับฉบับที่เปิดนี้ และบรรจุไว้ในภาชนะดินเพื่อจะทนอยู่ได้นาน” ¹⁵เพราะพระยาห์เวห์จอมทัพพระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า “บ้านเรือนและไร่นาและสวนองุ่นจะมีการซื้อขายกันอีกในแผ่นดินนี้” ’

เยเรมีย์อธิษฐานขอความเข้าใจ

 ¹⁶“หลังจากข้าพเจ้ามอบโฉนดของการซื้อให้แก่บารุคบุตรเนริยาห์แล้ว ข้าพเจ้าได้อธิษฐานต่อพระยาห์เวห์ว่า ¹⁷‘ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย นี่แน่ะ พระองค์ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกด้วยฤทธานุภาพยิ่งใหญ่ของพระองค์ และด้วยพระหัตถ์ซึ่งเหยียดออกของพระองค์ สำหรับพระองค์ไม่มีสิ่งใดที่ยากเกิน ¹⁸พระองค์ทรงสำแดงความรักมั่นคงต่อคนเป็นพันๆ แต่ทรงตอบสนองความผิดบาปของบิดาให้ตกถึงลูกหลานสืบต่อมา พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่และทรงฤทธิ์ พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ ¹⁹ทรงยิ่งใหญ่ในคำปรึกษา ทรงฤทธานุภาพในพระราชกิจ พระเนตรของพระองค์เห็นทุกวิถีทางของมนุษย์ ประทานรางวัลแก่ทุกคนตามวิถีทางของเขาและตามผลแห่งการกระทำของเขา ²⁰ทรงเป็นผู้สำแดงหมายสำคัญและการอัศจรรย์ในแผ่นดินอียิปต์ และจนถึงสมัยนี้ก็ทรงสำแดงในอิสราเอล และท่ามกลางมนุษยชาติ และทรงทำให้พระนามเลื่องลือไปอย่างทุกวันนี้ ²¹พระองค์ได้ทรงนำอิสราเอลประชากรของพระองค์ออกจากแผ่นดินอียิปต์ ด้วยหมายสำคัญและการอัศจรรย์ และด้วยพระหัตถ์เข้มแข็งและพระกรที่เหยียดออกและด้วยความน่ากลัวอย่างยิ่ง ²²และพระองค์ประทานแผ่นดินนี้แก่พวกเขา ซึ่งทรงปฏิญาณแก่บรรพบุรุษของพวกเขาว่าจะประทานแก่เขา คือแผ่นดินซึ่งมีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลบริบูรณ์ ²³และพวกเขาก็ได้เข้าไปและถือกรรมสิทธิ์แผ่นดินนั้น แต่พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระองค์ หรือดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระองค์ สิ่งซึ่งพระองค์ทรงบัญชาเขาให้ทำนั้น พวกเขาไม่ได้ทำเลย เพราะฉะนั้นพระองค์ทรงให้เหตุร้ายทั้งสิ้นนี้มาถึงเขา ²⁴ดูสิ เชิงเทินที่ล้อมอยู่ได้มาถึงกรุงเพื่อจะยึดเอาแล้ว และเนื่องด้วยดาบ การกันดารอาหาร และโรคระบาด เมืองนี้ก็ได้ถูกมอบไว้ในมือของคนเคลเดียผู้กำลังต่อสู้อยู่นั้น สิ่งที่พระองค์ตรัสก็เกิดขึ้นแล้ว และนี่แน่ะ พระองค์ทอดพระเนตรเห็น ²⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย พระองค์ตรัสกับข้าพระองค์ว่า “จงเอาเงินซื้อนาและหาพยานเสีย” แม้ว่าเมืองนั้นจะถูกมอบไว้ในมือของคนเคลเดีย’ ”