¹²พระยาห์เวห์ทรงระลึกถึงเราทั้งหลาย พระองค์จะทรงอวยพร
 จะทรงอวยพรวงศ์วานอิสราเอล
 จะทรงอวยพรวงศ์วานอาโรน
¹³พระองค์จะทรงอวยพรบรรดาผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์
 ทั้งผู้น้อยและผู้ใหญ่
¹⁴ขอพระยาห์เวห์ทรงให้พวกท่านเพิ่มพูนขึ้น
 ทั้งท่านและลูกหลานของท่าน
¹⁵ขอให้พวกท่านรับพระพรจากพระยาห์เวห์
 ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก
¹⁶ฟ้าสวรรค์สูงสุดเป็นของพระยาห์เวห์
 แต่พระองค์ประทานแผ่นดินโลกแก่มนุษย์ทั้งหลาย
¹⁷คนตายไม่สรรเสริญพระยาห์เวห์
 และทุกคนที่ลงไปสู่ที่สงัดก็เช่นกัน
¹⁸แต่เราทั้งหลายจะถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์
 ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเป็นนิตย์

สรรเสริญพระยาห์เวห์

ส่องแสงดุจดวงสว่างต่างๆ ในโลก

 ¹²ฉะนั้น พวกที่รักของข้าพเจ้า เหมือนอย่างที่ท่านเชื่อฟังข้าพเจ้าอยู่เสมอ ท่านจงอุตส่าห์ประพฤติอย่างสมกับความรอดของท่านทั้งหลาย ด้วยความเกรงกลัวและตัวสั่น ไม่เฉพาะในเวลาที่ข้าพเจ้าอยู่ด้วยเท่านั้น แต่มากยิ่งกว่านั้นอีกในเวลาที่ข้าพเจ้าไม่อยู่ ¹³เพราะว่าพระเจ้าเป็นผู้ทรงทำการอยู่ภายในพวกท่าน ให้ท่านมีความประสงค์และมีความสามารถทำตามชอบพระทัยของพระองค์
 ¹⁴จงทำทุกสิ่งโดยปราศจากการบ่นและการทุ่มเถียงกัน 15เพื่อท่านทั้งหลายจะไม่มีที่ติและไร้ความผิด เป็นบุตรของพระเจ้าที่ปราศจากตำหนิท่ามกลางชนชาติที่คดโกงและวิปลาส ท่านปรากฏในหมู่พวกเขาดุจดวงสว่างต่างๆ ในโลก ¹⁶จงยึดมั่นในพระวจนะแห่งชีวิต เพื่อข้าพเจ้าจะมีความภูมิใจในวันของพระคริสต์ว่าข้าพเจ้าไม่ได้วิ่งแข่งโดยเปล่าประโยชน์ หรือตรากตรำโดยเปล่าประโยชน์ ¹⁷แต่ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าถูกเทดุจเครื่องดื่มบูชาลงบนเครื่องบูชาที่ท่านถวายเพราะความเชื่อ ข้าพเจ้าก็ยินดีและร่วมยินดีกับพวกท่านทุกคน ¹⁸และท่านก็ควรยินดีและร่วมยินดีกับข้าพเจ้าด้วย

ทิโมธีและเอปาโฟรดิทัส

 ¹⁹ข้าพเจ้าหวังในพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า ในไม่ช้านี้ข้าพเจ้าจะส่งทิโมธีไปหาพวกท่าน เพื่อข้าพเจ้าจะได้รับความชูใจเมื่อรู้ข่าวของท่าน ²⁰เพราะว่าข้าพเจ้าไม่มีใครอื่นที่เหมือนทิโมธีซึ่งเอาใจใส่เรื่องของพวกท่านจริงๆ ²¹เพราะว่าคนอื่นๆ แสวงหาประโยชน์ของพวกเขาเองทุกคน ไม่ใช่ประโยชน์ของพระเยซูคริสต์ ²²และท่านทั้งหลายรู้ถึงคุณค่าของทิโมธีดีว่าเขาได้รับใช้ร่วมกับข้าพเจ้าในการประกาศข่าวประเสริฐ เหมือนอย่างบุตรกับบิดา ²³เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงหวังว่าจะส่งเขาไปโดยเร็ว เมื่อพอจะเห็นได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับข้าพเจ้า ²⁴และข้าพเจ้าแน่ใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าว่าในไม่ช้าข้าพเจ้าก็จะไปหาด้วย
 ²⁵ข้าพเจ้าเห็นว่าจำเป็นจะต้องส่งเอปาโฟรดิทัสไปหาพวกท่าน เขาเป็นทั้งพี่น้อง เพื่อนร่วมงาน และเพื่อนทหารของข้าพเจ้า และยังเป็นตัวแทนที่พวกท่านส่งมาปรนนิบัติข้าพเจ้าในยามที่ข้าพเจ้าขาดแคลน ²⁶เพราะเขาคิดถึงท่านทุกคนและเป็นทุกข์เพราะว่าพวกท่านได้ยินว่าเขาป่วย ²⁷เขาป่วยจริงๆ จนเกือบจะตาย แต่พระเจ้าทรงพระเมตตาเขา และไม่เฉพาะแต่เขาคนเดียว แต่ทรงเมตตาข้าพเจ้าด้วยเพื่อไม่ให้ข้าพเจ้ามีทุกข์ซ้อนทุกข์ ²⁸เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงปรารถนาที่จะส่งเขาไปยิ่งขึ้น เพื่อพวกท่านจะได้ยินดีที่เห็นเขาอีก และเพื่อความร้อนใจของข้าพเจ้าจะบรรเทาลง ²⁹เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงต้อนรับเขาในองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยความยินดียิ่ง และจงนับถือคนประเภทนี้ ³⁰เพราะเขาเกือบจะตายเนื่องจากงานของพระคริสต์ เขาเสี่ยงชีวิตของเขาเพื่อการปรนนิบัติของพวกท่านที่ไม่อาจทำให้ข้าพเจ้าได้นั้นจะสำเร็จบริบูรณ์

³¹คนยุคนี้เอ๋ย เจ้าทั้งหลายจงคิดพิจารณาดูพระวจนะของพระยาห์เวห์
 เราเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือ
หรือเหมือนแผ่นดินที่มืดทึบ?
 ทำไมประชากรของเราจึงกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นอิสระ
 ข้าพระองค์จะไม่มาหาพระองค์อีก’?
³²สาวพรหมจารีจะลืมเครื่องประดับของเธอได้หรือ?
 เจ้าสาวจะลืมอาภรณ์ของตนได้หรือ?
แต่ประชากรของเราได้ลืมเรา
 เป็นจำนวนวันที่นับไม่ถ้วน
³³“เจ้าหาทางไปพบรักได้อย่างแนบเนียน
 ซ้ำเจ้ายังสอนทางของเจ้าให้หญิงชั่ว
³⁴ที่ชายเสื้อของเจ้ามี
 โลหิตของคนจนที่ไร้ความผิดติดอยู่
ทั้งที่เจ้าไม่ได้จับเขาขณะทำการโจรกรรม
 แต่ถึงจะมีเรื่องต่างๆ เหล่านี้
³⁵เจ้าก็ยังกล่าวว่า ‘ข้าไม่มีความผิดเลย
 พระพิโรธของพระองค์ได้หันกลับจากข้าแล้ว’
นี่แน่ะ เราจะนำเจ้าไปสู่การพิพากษา
 เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ข้าไม่ได้ทำบาป’
³⁶ทำไมเจ้าเร่ร่อนไปอย่างนั้น
 โดยเปลี่ยนเส้นทางของเจ้า?
อียิปต์จะทำให้เจ้าอับอาย
 เหมือนที่อัสซีเรียทำให้เจ้าอับอายมาแล้วนั้น
³⁷เช่นเดียวกันเจ้าจะออกมาจากที่นั่น
 โดยเอามือกุมศีรษะของเจ้าไว้
เพราะพระยาห์เวห์ทรงปฏิเสธคนเหล่านั้นที่เจ้าไว้วางใจ
 เจ้าจะไม่เจริญขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากพวกเขา”

เยเรมีย์ 3

อิสราเอลผู้ไม่ซื่อสัตย์

¹“ถ้าชายใดหย่าภรรยาของตน
 และเธอก็ไปจากเขาเสีย
และไปเป็นภรรยาของชายอีกคนหนึ่ง
 เขาจะกลับไปหาเธอหรือ?
แผ่นดินนั้นจะไม่โสโครกมากมายหรือ?
 เจ้าได้เล่นชู้กับคนรักหลายคนแล้ว
และเจ้าจะกลับมาหาเราหรือ?”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
²“จงแหงนหน้าขึ้นสู่บรรดาที่สูงโล่งนั้น และดูสิ
 ที่ไหนบ้างที่เจ้าไม่มีคนมานอนด้วย?
เจ้าได้นั่งคอยคนรักของเจ้าอยู่ริมทาง
 อย่างคนเร่ร่อนในถิ่นทุรกันดาร
เจ้าได้ทำให้แผ่นดินโสโครก
 ด้วยการแพศยาอย่างชั่วร้ายของเจ้า
³เพราะฉะนั้น ฝนจึงถูกระงับเสีย
 และฝนปลายฤดูจึงขาดไป
แต่เจ้ามีหน้าผากของหญิงแพศยา
 เจ้าปฏิเสธไม่ยอมอาย
⁴เจ้าเพิ่งจะเรียกเราไม่ใช่หรือว่า
 ‘พระบิดาของข้าพระองค์ พระองค์ทรงเป็นสหายในวัยเยาว์ของข้าพระองค์
⁵พระองค์จะทรงพระพิโรธอยู่เป็นนิตย์หรือ?
 พระองค์จะกริ้วอยู่จนถึงที่สุดปลายหรือ?’
นี่แน่ะ เจ้าลั่นวาจาแล้ว
 แต่เจ้าก็ยังทำความชั่วทุกอย่างซึ่งเจ้าทำได้”
 ทรงเรียกให้กลับใจ
 ⁶พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าในรัชกาลกษัตริย์โยสิยาห์ว่า “เจ้าเห็นอิสราเอลผู้กลับสัตย์ทำอะไร? เธอขึ้นไปบนภูเขาสูงทุกลูก และใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น แล้วก็ไปเล่นชู้อยู่ที่นั่น ⁷และเราคิดว่า เมื่อเธอทำทุกสิ่งเหล่านี้แล้ว เธอจะกลับมาหาเรา แต่เธอก็ไม่กลับมา และยูดาห์น้องสาวที่ทรยศนั้นก็เห็น ⁸เราเห็นว่าเพราะการล่วงประเวณีทั้งสิ้นของอิสราเอลผู้กลับสัตย์ เราจึงไล่เธอไปพร้อมกับให้หนังสือหย่า แต่ยูดาห์น้องสาวที่ทรยศนั้นก็ไม่กลัว เธอกลับไปเล่นชู้ด้วย ⁹เพราะเห็นว่าการแพศยาของเธอยังเบาไป เธอก็ทำให้แผ่นดินโสโครก โดยไปล่วงประเวณีกับศิลาและต้นไม้ ¹⁰แม้เป็นอย่างนี้ทั้งสิ้น ยูดาห์น้องสาวที่ทรยศของเธอก็ไม่ได้หันกลับมาหาเราด้วยสุดใจ แต่แสร้งทำเป็นกลับมา” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 ¹¹แล้วพระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อิสราเอลผู้กลับสัตย์ยังสำแดงตัวว่าชอบธรรมยิ่งกว่ายูดาห์ที่ทรยศ ¹²จงไปประกาศถ้อยคำเหล่านี้ทางทิศเหนือกล่าวว่า
 อิสราเอลผู้กลับสัตย์เอ๋ย กลับมาเถิด
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 เราจะไม่มองดูพวกเจ้าด้วยความโกรธ เพราะเรามีความรักมั่นคง
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 เราจะไม่โกรธอยู่เป็นนิตย์
¹³เพียงแต่ยอมรับความผิดของเจ้า
 ว่าเจ้าได้กบฏต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
และเที่ยวเอาใจบรรดาพระอื่นที่ใต้ต้นไม้เขียวสดทุกต้น
 และพวกเจ้าไม่ได้ฟังเสียงของเรา
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
¹⁴พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า ลูกหลานที่กลับสัตย์เอ๋ย กลับมาเถิด
 เพราะเราเป็นนายเหนือพวกเจ้า
เราจะรับพวกเจ้ามาเมืองละคนและตระกูลละสองคน
 และเราจะนำเจ้ามาถึงศิโยน”
 ¹⁵“และเราจะให้บรรดาผู้เลี้ยงแกะคนที่เราพอใจแก่พวกเจ้า ผู้ซึ่งจะเลี้ยงเจ้าด้วยความรู้และความเข้าใจ ¹⁶และเมื่อพวกเจ้าทวีและเพิ่มขึ้นในแผ่นดินนั้น ในเวลานั้น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ “เขาทั้งหลายจะไม่กล่าวอีกว่า ‘หีบพันธสัญญาแห่งพระยาห์เวห์’ เรื่องนี้จะไม่มีขึ้นในใจ ไม่มีใครกล่าวถึง ไม่มีใครนึกถึง จะไม่ทำขึ้นอีกเลย ¹⁷ในครั้งนั้นจะเรียกกรุงเยรูซาเล็มว่าเป็นพระที่นั่งของพระยาห์เวห์ และบรรดาประชาชาติจะรวบรวมกันเข้ามายังกรุงเยรูซาเล็มเพื่อพระนามของพระยาห์เวห์ และพวกเขาจะไม่ดื้อรั้นดำเนินตามใจชั่วของเขาอีกต่อไป ¹⁸ในเวลานั้นเชื้อสายของยูดาห์จะเดินมากับเชื้อสายของอิสราเอล เขาทั้งสองจะรวมกันมาจากแผ่นดินฝ่ายเหนือมายังแผ่นดินซึ่งเรามอบให้แก่บรรพบุรุษของเจ้าเป็นมรดก
¹⁹“เราคิดว่า
 เราจะตั้งเจ้าไว้ท่ามกลางบุตรทั้งหลายของเราอย่างไรดีหนอ
และให้แผ่นดินที่น่าปรารถนาแก่เจ้า
 เป็นมรดกสวยงามที่สุดในบรรดาประชาชาติ
และเราคิดว่าเจ้าจะเรียกเราว่าพระบิดาของข้าพระองค์
 และจะไม่หันกลับจากการติดตามเรา
²⁰แต่เชื้อสายอิสราเอลเอ๋ย พวกเจ้าได้ทรยศต่อเรา
 เช่นเดียวกับภรรยาทรยศต่อสามี”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
²¹เขาได้ยินเสียงมาจากที่สูงโล่ง
 เป็นเสียงร้องไห้และเสียงวิงวอนของบุตรทั้งหลายของอิสราเอล
เพราะเขาได้แปรวิถีของเขาเสียแล้ว
 เขาได้ลืมพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขา
²²“บรรดาบุตรที่กลับสัตย์เอ๋ย จงกลับมาเถิด
 เราจะรักษาการกลับสัตย์ของเจ้าให้หาย”
“นี่แน่ะ ข้าพระองค์ทั้งหลายมาหาพระองค์แล้ว
 เพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกข้าพระองค์”
²³“แท้จริง เนินเขาก็เป็นแต่สิ่งหลอกลวง
 และความสับสนอลหม่านบนภูเขาก็เช่นกัน
แท้จริงความรอดของอิสราเอลนั้น
 อยู่ในพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา
 ²⁴“แต่ว่าสิ่งน่าอายนั้นได้กัดกินสิ่งทั้งปวงที่บรรพบุรุษของเราได้ลงแรงทำไว้ ตั้งแต่เรายังเป็นเด็กอนุชนอยู่ คือฝูงแกะ ฝูงโค บรรดาบุตรชาย และบุตรหญิงของพวกเขา ²⁵ให้เรานอนลงในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้ทำบาปต่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เราเป็นอนุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราไม่ได้ฟังพระสุรเสียงแห่งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเรา”

เยเรมีย์ 4

¹“อิสราเอลเอ๋ย ถ้าเจ้าจะกลับมา
 เจ้าก็ควรจะกลับมาหาเรา”
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 “ถ้าเจ้ายอมเอาสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนไปให้พ้นหน้าเราเสีย
 ไม่โลเล
²และถ้าเจ้าสาบานอย่างสัตย์จริง อย่างยุติธรรม และอย่างเที่ยงตรงว่า
 ‘พระยาห์เวห์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’
บรรดาประชาชาติจะให้พรกันโดยพระองค์
 และโดยพระองค์เขาทั้งหลายจะได้รับเกียรติ”
³เพราะพระยาห์เวห์ตรัสกับคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า
 “จงทุบดินที่ไถไว้แล้วนั้น
 และอย่าหว่านลงกลางพงหนาม
⁴คนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย
 จงเข้าสุหนัตถวายแด่พระยาห์เวห์
จงตัดหนังหุ้มปลายหัวใจของเจ้าเสีย
 เกรงว่าความโกรธของเราจะพลุ่งออกไปอย่างไฟ
และเผาไหม้โดยไม่มีใครจะดับได้
 เนื่องจากการกระทำความชั่วของพวกเจ้า”
 ยูดาห์ได้รับการเตือนเรื่องการบุกรุกและการถูกทิ้งร้าง
⁵“จงประกาศในยูดาห์และป่าวร้องในกรุงเยรูซาเล็มว่า
 ‘จงเป่าเขาสัตว์ไปทั่วแผ่นดิน’ จงร้องประกาศดังๆ ว่า
‘มารวมกันเถิด ให้เราเข้าไป
 ในบรรดาเมืองที่มีป้อม’
⁶จงยกธงขึ้นสู่ศิโยน
 จงรีบหนีไปให้ปลอดภัย อย่ารออยู่
เพราะเรานำสิ่งร้ายมาจากทิศเหนือ
 และนำการทำลายอย่างใหญ่หลวงมา
⁷สิงห์ตัวหนึ่งได้ออกจากซุ้มของมันแล้ว
 และผู้ทำลายประชาชาติได้ยกมาแล้ว
เขาได้ออกไปจากสถานที่ของเขา
 เพื่อทำให้แผ่นดินของเจ้าร้างเปล่า
เมืองต่างๆ ของเจ้าจะถูกทิ้งร้าง
 ปราศจากคนอาศัย
⁸ด้วยเหตุนี้ เจ้าจงสวมผ้ากระสอบ
 จงคร่ำครวญและร้องไห้ว่า
‘เพราะพระพิโรธร้อนแรงของพระยาห์เวห์
 ไม่ได้หันกลับไปจากเรา’ ”
 ⁹พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ในวันนั้นทั้งกษัตริย์และพวกเจ้านายจะหมดกำลังใจ บรรดาปุโรหิตจะตกตะลึงและผู้เผยพระวจนะก็จะแปลกใจ”