¹⁰อย่าย้ายหลักเขตเก่าแก่
 และอย่ารุกล้ำไร่นาของลูกกำพร้า
¹¹เพราะพระผู้ไถ่ของลูกกำพร้านั้นแข็งแรง
 พระองค์จะทรงสู้ความกับเจ้าในคดีของพวกเขา
¹²จงเปิดใจรับคำสั่งสอน
 และจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้
¹³อย่าละเลยการตีสอนเด็ก
 เพราะถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย
¹⁴ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว
 เจ้าจะช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากแดนคนตาย
¹⁵ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้ามีปัญญา
 ใจของข้าเองก็จะยินดีด้วย
¹⁶จิตใจของข้าจะเปรมปรีดิ์
 เมื่อปากของเจ้าพูดสิ่งที่ถูกต้อง
¹⁷เจ้าอย่าริษยาคนบาป
 แต่จงยำเกรงพระยาห์เวห์ตลอดเวลา
¹⁸เพราะแน่นอนมีอนาคตสำหรับเจ้า
 และความหวังของเจ้าจะไม่สลาย

จงช่วยรับภาระของกันและกัน

 ¹พี่น้องทั้งหลาย แม้จับใครที่ละเมิดประการใดได้ พวกท่านซึ่งอยู่ฝ่ายพระวิญญาณ จงช่วยคนนั้นด้วยใจสุภาพอ่อนโยนให้เขากลับตั้งตัวใหม่ โดยคิดถึงตัวเอง เกรงว่าท่านจะถูกทดลองด้วย ²จงช่วยรับภาระของกันและกัน และด้วยการกระทำเช่นนี้ท่านทั้งหลายก็ได้ปฏิบัติตามธรรมบัญญัติของพระคริสต์ ³เพราะว่าถ้าใครถือตัวว่าเป็นคนสำคัญ ทั้งๆ ที่เขาไม่สำคัญอะไรเลย เขาก็หลอกตัวเอง ⁴แต่ละคนจงสำรวจการกระทำของตนเอง แล้วจึงจะมีอะไรอวดได้ในตัวเองโดยไม่ต้องเปรียบกับผู้อื่น ⁵เพราะว่าแต่ละคนต้องรับภาระของตัวเอง
 ⁶ส่วนคนที่รับการสอนพระวจนะ จงแบ่งสิ่งดีทุกอย่างให้แก่คนที่สอนตนเถิด
 ⁷อย่าหลงเลย ท่านจะล้อเล่นกับพระเจ้าไม่ได้ เพราะว่าใครหว่านอะไรลง ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น ⁸คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองเนื้อหนังของตน ก็จะเก็บเกี่ยวความเปื่อยเน่าจากเนื้อหนังนั้น แต่คนที่หว่านสิ่งที่ตอบสนองพระวิญญาณ ก็จะเก็บเกี่ยวชีวิตนิรันดร์จากพระวิญญาณนั้น ⁹อย่าให้เราเมื่อยล้าในการทำดี เพราะว่าถ้าเราไม่ท้อใจแล้ว เราก็จะเก็บเกี่ยวในเวลาอันสมควร ¹⁰เพราะฉะนั้นเมื่อเรามีโอกาส ให้เราทำดีต่อทุกคน และเฉพาะอย่างยิ่ง ต่อคนที่เป็นสมาชิกของครอบครัวแห่งความเชื่อ

คำเตือนสุดท้ายและคำอวยพร

 ¹¹จงสังเกตดูตัวอักษรที่ข้าพเจ้าเขียนถึงท่านด้วยมือของข้าพเจ้าเองว่าตัวโตเพียงใด ¹²คนที่ปรารถนาได้หน้าตามเนื้อหนังก็จะบังคับพวกท่านให้เข้าสุหนัต เพียงเพื่อพวกเขาจะได้ไม่ถูกข่มเหงเพราะเรื่องกางเขนของพระคริสต์เท่านั้น ¹³แม้แต่คนที่เข้าสุหนัตแล้ว ก็ไม่ได้ประพฤติตามธรรมบัญญัติ แต่พวกเขาปรารถนาให้พวกท่านเข้าสุหนัต เพื่อพวกเขาจะได้เอาเนื้อหนังของพวกท่านไปอวด ¹⁴ข้าพเจ้าไม่ขออวดอะไรนอกจากเรื่องกางเขนของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ซึ่งโดยกางเขนนั้นโลกได้ตายจากข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็ได้ตายจากโลก ¹⁵เพราะว่าจะเข้าสุหนัตหรือไม่นั้น ไม่สำคัญอะไร แต่การที่ถูกสร้างใหม่นั้นสำคัญ ¹⁶สันติสุขและพระเมตตาจงมีแก่ทุกคนที่ประพฤติตามกฎนี้ และแก่อิสราเอลของพระเจ้า  ¹⁷ตั้งแต่นี้ไป ขออย่าให้ใครมารบกวนข้าพเจ้าเลย เพราะว่าข้าพเจ้ามีรอยประทับตราของพระเยซูติดอยู่ที่กายของข้าพเจ้าแล้ว
 ¹⁸พี่น้องทั้งหลาย ขอให้พระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจงสถิตอยู่กับจิตวิญญาณของท่านทั้งหลายด้วยเถิด อาเมน

การทรงนำชาวศิโยนกลับสู่บ้านเกิด

⁸พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “ในเวลาโปรดปราน เราได้ตอบเจ้าแล้ว
ในวันแห่งความรอดเราได้ช่วยเจ้า
 เราได้ดูแลเจ้า และมอบเจ้าไว้
ให้เป็นพันธสัญญาของชนชาติ
 เพื่อฟื้นฟูแผ่นดิน
 เพื่อแบ่งที่ร้างเปล่าให้เป็นมรดก
⁹และเพื่อกล่าวกับพวกถูกจำจองว่า ‘จงออกมา’
 กล่าวกับพวกที่อยู่ในความมืดว่า ‘จงเผยตัว’
พวกเขาจะเลี้ยงชีพตามทาง
 และที่เลี้ยงดูของพวกเขาจะอยู่ตามที่สูงโล้นทุกแห่ง
¹⁰เขาทั้งหลายจะไม่หิวหรือกระหาย
 ความร้อนแผดเผาหรือดวงอาทิตย์จะไม่ทำลายเขา
เพราะพระองค์ผู้ทรงสงสารพวกเขาจะทรงนำพวกเขา
 และจะนำพาเขาไปยังน้ำพุ
¹¹เราจะปรับภูเขาทุกแห่งของเราให้เป็นทางเดิน
 และทางหลวงทั้งหลายของเราจะถูกยกให้สูง
¹²นี่แน่ะ พวกเหล่านี้จะมาจากเมืองไกล
 และดูสิ เหล่านี้มาจากเหนือและจากตะวันตก
 และเหล่านี้มาจากแผ่นดินซีนิม”
¹³โอ ฟ้าสวรรค์ จงเปล่งเสียงชื่นบาน และแผ่นดินโลกจงชื่นชมยินดีเถิด
 โอ ภูเขาเอ๋ย จงร้องด้วยความเปรมปรีดิ์
เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงปลอบโยนชนชาติของพระองค์แล้ว
 และทรงสงสารคนของพระองค์ที่ถูกข่มใจ
¹⁴แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระยาห์เวห์ได้ทรงละทิ้งข้าแล้ว
 และองค์เจ้านายทรงลืมข้าเสียแล้ว”
¹⁵“ผู้หญิงจะลืมบุตรของนางที่ยังกินนมอยู่  และไม่สงสารบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ?
และถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะลืมได้
 แต่เราก็จะไม่ลืมเจ้า
¹⁶ดูสิ เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรา  กำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
¹⁷บรรดาบุตรของเจ้าจะรีบมา แต่พวกผู้ทำลายเจ้าจะจากไป
 และพวกที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
¹⁸จงเงยตาขึ้นและมองไปรอบๆ
 เขาทั้งหลายชุมนุมกัน และพวกเขามายังเจ้า”
พระยาห์เวห์ตรัสว่า “ตราบใดที่เราเองมีชีวิตอยู่
 เจ้าจะสวมพวกเขาทุกคนเหมือนเครื่องประดับ
 เจ้าจะผูกพวกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
¹⁹“แม้ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้า  และแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้า
แน่ะ บัดนี้เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับผู้อาศัย
 และพวกกลืนกินเจ้าจะอยู่ห่างไกล
²⁰ลูกๆ ที่เกิดยามเจ้าทุกข์ใจจากการเสียลูก
 จะพูดที่หูของเจ้าอีกว่า
‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้ว
 จงหาที่กว้างขึ้นให้ฉันอยู่’
²¹แล้วเจ้าจะพูดในใจของเจ้าว่า
 ‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้า
ข้าทุกข์ระทมเพราะเสียลูกและเป็นหมัน
 ถูกกวาดต้อนเป็นเชลยและถูกขับไล่
แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้?
นี่แน่ะ ข้าถูกทิ้งไว้แต่ลำพัง
 แล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน?’ ”
²²พระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า
 “ดูสิ เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติ
และชูธงสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลาย
 แล้วพวกเขาจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาในอ้อมอก  และจะแบกบรรดาบุตรหญิงของเจ้ามาบนบ่า
²³กษัตริย์ทั้งหลายจะเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้า
 และบรรดาพระราชธิดาของท่านเหล่านั้นจะเป็นแม่นมของเจ้า
พวกเขาจะก้มหน้าลงถึงดินและกราบเจ้า
 และจะเลียผงคลีที่เท้าของเจ้า
แล้วเจ้าจะรู้ว่าเราเองคือยาห์เวห์
 บรรดาผู้รอคอยเราจะไม่อับอาย”
²⁴จะเอาเหยื่อไปจากนักรบได้หรือ?
 และจะช่วยเชลยของผู้กดขี่ให้หลุดได้หรือ?
²⁵พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “แน่นอน แม้แต่เชลยของผู้มีกำลังก็จะต้องถูกเอาไป
และเหยื่อของผู้น่ากลัวก็จะต้องช่วยให้หลุด
 เพราะเราเองจะต่อสู้กับผู้ต่อสู้เจ้า
 และเราเองจะช่วยบุตรทั้งหลายของเจ้าให้รอด
²⁶เราจะให้พวกบีบบังคับเจ้ากินเนื้อของตนเอง
 และเขาจะเมาโลหิตของเขาเองเหมือนเมาเหล้าองุ่น
แล้วมนุษย์ทุกคนจะรู้ว่า
 เราคือยาห์เวห์เป็นพระผู้ช่วยของเจ้า
 และเป็นพระผู้ไถ่ของเจ้า องค์อานุภาพของยาโคบ”

อิสยาห์ 50

¹พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 “ใบหย่ากับแม่ของพวกเจ้า
ที่เราใช้ไล่นางไปนั้นอยู่ที่ไหน?
 หรือเจ้าหนี้ของเราคนใด
ที่เราขายพวกเจ้าไปให้เขา?
 นี่แน่ะ เจ้าถูกขายเพราะบาปของเจ้า
 และแม่ของเจ้าถูกไล่ไปเพราะความทรยศของเจ้า
²ทำไมนะ เมื่อเรามาจึงไม่พบผู้ใดเลย?
 เมื่อเราร้องเรียกจึงไม่มีใครตอบ?
มือเราสั้นเกินกว่าจะไถ่ถอนได้หรือ?
 และเราไม่มีกำลังจะช่วยกู้หรือ?
ดูสิ เราทำให้น้ำทะเลแห้งด้วยการกำราบของเรา
 เราทำให้แม่น้ำทั้งหลายเป็นถิ่นทุรกันดาร
ปลาของแม่น้ำนั้นๆ ก็เน่าเหม็นเพราะขาดน้ำ
 และตายไปเพราะกระหายน้ำ
³เราห่มท้องฟ้าด้วยความดำมืด
 และใช้ผ้ากระสอบเป็นผ้าคลุมของมัน”
 ผู้รับใช้ถูกทำให้อัปยศแต่ได้รับการแก้ต่าง
⁴พระยาห์เวห์องค์เจ้านายประทานแก่ข้าพเจ้า
 ให้มีลิ้นของผู้ได้รับการสั่งสอน
เพื่อข้าพเจ้าจะรู้จักการค้ำชู
 คือค้ำชูผู้อิดโรยด้วยถ้อยคำ
ทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุก
 พระองค์ทรงปลุกหูของข้าพเจ้า
 เพื่อให้ฟังเหมือนอย่างคนได้รับการสั่งสอน
⁵พระยาห์เวห์องค์เจ้านายทรงเปิดหูข้าพเจ้า
 และข้าพเจ้าเองไม่ได้ขัดขืน
 ข้าพเจ้าไม่ได้หันหลังกลับ
⁶ข้าพเจ้าเปิดหลังให้ผู้โบยตีข้าพเจ้า
 และหันแก้มแก่คนดึงเคราข้าพเจ้าออก
ข้าพเจ้าไม่ได้ซ่อนหน้า
 จากการเยาะเย้ยและการถ่มน้ำลายรด
⁷แต่พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้า
เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจะไม่ถูกทำให้อัปยศ
เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าข้าพเจ้าให้เหมือนหินเหล็กไฟ
 และข้าพเจ้าทราบว่าข้าพเจ้าจะไม่อับอาย
⁸พระองค์ผู้ทรงแก้ต่างให้ข้าพเจ้านั้นอยู่ใกล้
 ใครจะสู้ความกับข้าพเจ้า
ก็ให้เรายืนขึ้นมาด้วยกัน
 และใครจะกล่าวหาข้าพเจ้า
 ก็ให้เขาเข้ามาใกล้ข้าพเจ้า
⁹นี่แน่ะ พระยาห์เวห์ องค์เจ้านายทรงช่วยข้าพเจ้า
 ใครจะกล่าวว่าข้าพเจ้ามีความผิด?
ดูสิ พวกเขาทุกคนจะหลุดลุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
 ตัวแมลงจะกัดกินพวกเขาเสีย
¹⁰ใครบ้างในพวกเจ้าที่เกรงกลัวพระยาห์เวห์
 และฟังเสียงผู้รับใช้ของพระองค์?
เขาผู้ดำเนินในความมืด
 และปราศจากความสว่าง
แต่ยังวางใจในพระนามพระยาห์เวห์
 และพึ่งอาศัยพระเจ้าของเขา
¹¹นี่แน่ะ พวกเจ้าทุกคนที่ก่อไฟ
 ผู้เอาดุ้นไฟคาดตัวเจ้าไว้
จงเดินด้วยแสงไฟของพวกเจ้า
 และด้วยดุ้นไฟซึ่งเจ้าได้ก่อ
พวกเจ้าจะได้รับสิ่งนี้จากมือของเรา
 คือ เจ้าจะต้องนอนลงในที่ทุกข์ทรมาน

อิสยาห์ 51

พรที่สะสมไว้เพื่อประชากรของพระเจ้า

¹จงฟังเราสิ เจ้าทั้งหลายผู้ขวนขวายความชอบธรรม
 พวกเจ้าผู้แสวงหาพระยาห์เวห์
จงมองดูหินที่ตัวเจ้าถูกตัดออกมา
 และบ่อหินที่พวกเจ้าถูกขุดขึ้นมา
²จงมองดูอับราฮัมบรรพบุรุษของเจ้า
 และซาราห์ผู้คลอดเจ้าทั้งหลายมา
เพราะเมื่อเขายังเป็นเพียงคนเดียว เราได้เรียกเขา
 เราได้อวยพรเขาและทวีจำนวนของเขา
³เพราะว่าพระยาห์เวห์จะทรงชูใจศิโยน
 พระองค์จะทรงชูใจที่ทิ้งร้างทุกแห่งของเธอ
และจะทำให้ถิ่นทุรกันดารของเธอเหมือนสวนเอเดน
 และที่ราบแห้งแล้งของเธอเหมือนพระอุทยานของพระยาห์เวห์
จะพบความชื่นบานและความยินดีในเธอ
 ทั้งการขอบพระคุณและเสียงเพลง
⁴ชนชาติของเราเอ๋ย จงฟังเสียงของเรา
 ประชากรของเราเอ๋ย จงเงี่ยหูฟังเรา
เพราะว่าธรรมบัญญัติจะออกไปจากเรา
 และความยุติธรรมของเราจะเป็นความสว่างของชนชาติทั้งหลาย
⁵ความชอบธรรมของเราได้มาใกล้
 และการช่วยกู้ของเราออกไปแล้ว
แขนของเราจะพิพากษาชนชาติทั้งหลาย
 และคาดหวังต่อแขนของเรา
⁶จงเงยหน้าของพวกเจ้าดูฟ้าสวรรค์
 แล้วมองดูแผ่นดินโลกเบื้องล่าง
เพราะว่าฟ้าสวรรค์จะสูญไปเหมือนควัน
 และแผ่นดินโลกจะหลุดลุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้า
แล้วผู้อาศัยอยู่ในนั้นจะตายไปเหมือนริ้น
 แต่ความรอดของเราจะอยู่เป็นนิตย์
 และความชอบธรรมของเราจะไม่สิ้นสุด
⁷จงฟังเรา พวกเจ้าผู้รู้จักความชอบธรรม
 ชนชาติที่มีธรรมบัญญัติของเราอยู่ในใจ
อย่ากลัวการเยาะเย้ยของมนุษย์
 และอย่าวิตกต่อการถากถางของเขา
⁸เพราะว่าตัวแมลงจะกินเขาเหมือนกินเสื้อผ้า
 และตัวหนอนจะกินเขาเหมือนกินขนแกะ
แต่ความชอบธรรมของเราจะดำรงเป็นนิตย์
 และความรอดของเราอยู่ทุกชั่วชาติพันธุ์
⁹ข้าแต่พระกรของพระยาห์เวห์
 จงตื่นเถิด ตื่นขึ้นเถิด จงสวมกำลัง
ตื่นขึ้นอย่างในอดีตกาล
 อย่างในชั่วชาติพันธุ์นานมาแล้วนั้น
ท่านไม่ใช่หรือที่หั่นราหับเป็นชิ้นๆ
 และแทงมังกรทะลุ?
¹⁰ท่านไม่ใช่หรือที่ทำให้ทะเลแห้งไป?
 คือน้ำของที่ลึกยิ่งนั้น
และทำที่ลึกของทะเลให้เป็นหนทาง
 เพื่อให้พวกที่ทรงไถ่ไว้แล้วเดินผ่านไป
¹¹แล้วพวกที่ไถ่ไว้แล้วของพระยาห์เวห์จะกลับมา
 และจะมายังศิโยนด้วยการร้องเพลง
ความชื่นบานเป็นนิตย์จะอยู่บนศีรษะของพวกเขา
 เขาจะได้รับความชื่นบานและความยินดี
 ความโศกเศร้าและการถอนหายใจจะหนีไป
¹²เราเอง คือเราเองผู้ชูใจเจ้า
 เจ้าเป็นใครเล่าที่กลัวคนซึ่งจะต้องตาย
 คือกลัวมนุษย์ซึ่งถูกทำให้เหมือนหญ้า?
¹³เจ้าลืมพระยาห์เวห์ผู้สร้างของเจ้า
 ผู้ทรงขึงฟ้าสวรรค์
และทรงวางรากฐานของแผ่นดินโลก
 และเจ้ากลัวอยู่เรื่อยไปตลอดวัน
เพราะความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับ
 เมื่อเขาตั้งตัวขึ้นที่จะทำลาย
 แต่ความเกรี้ยวกราดของผู้บีบบังคับอยู่ที่ไหนเล่า?
¹⁴นักโทษจะได้รับการปลดปล่อยโดยเร็ว
 เขาจะไม่ตายในที่กักขัง
 และอาหารของเขาก็ไม่ขาดแคลน
¹⁵เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
 ผู้กวนทะเลให้คลื่นของมันคะนอง
 (พระนามของพระองค์คือพระยาห์เวห์จอมทัพ)
¹⁶และเราใส่ถ้อยคำของเราไว้ในปากของเจ้า
 และซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเรา
เราตั้งฟ้าสวรรค์
 และวางรากฐานแผ่นดินโลก
 และกล่าวกับศิโยนว่า “เจ้าเป็นชนชาติของเรา”