ผู้ใดจะอาศัยอยู่ในพลับพลาของพระเจ้า?

เพลงสดุดีของดาวิด

¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ผู้ใดจะอาศัยอยู่ในพลับพลาของพระองค์?
 ผู้ใดจะอยู่บนภูเขาบริสุทธิ์ของพระองค์?
²คือผู้ดำเนินชีวิตอย่างหาที่ติมิได้และทำสิ่งที่ชอบธรรม
 และพูดความจริงจากใจของตน
³ผู้ไม่ใช้ลิ้นของตนในการนินทาว่าร้าย
 ไม่ทำชั่วต่อเพื่อน
 และไม่เยาะเย้ยเพื่อนบ้านของตน
⁴ในสายตาของเขา คนถ่อยเป็นผู้ที่น่าดูหมิ่นเหยียดหยาม
 แต่เขายกย่องผู้ที่ยำเกรงพระยาห์เวห์
ถึงสาบานแล้ว และต้องเสียประโยชน์ เขาก็ไม่กลับคำ
⁵เขามิได้ให้คนอื่นกู้เงินโดยคิดดอกเบี้ย
 และไม่ยอมรับสินบนต่อสู้ผู้ไร้ความผิด
ผู้ทำสิ่งเหล่านี้จะไม่หวั่นไหวเป็นนิตย์

การทรงรักษาเด็กที่มีผีสิง

 ¹⁴เมื่อพระเยซูกับพวกสาวกเสด็จมาถึงฝูงชนแล้ว มีชายคนหนึ่งมาหาพระองค์คุกเข่าลง ทูลว่า ¹⁵“องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงพระเมตตาลูกของข้าพระองค์เถิด เพราะเขาเป็นโรคลมบ้าหมู มีความทุกข์ทรมานมาก เคยตกไฟตกน้ำบ่อยๆ ¹⁶ข้าพระองค์พาเขามาหาพวกสาวกของพระองค์ แต่สาวกรักษาเขาไม่ได้” ¹⁷พระเยซูตรัสตอบว่า “โอ นี่เป็นยุคที่ขาดความเชื่อและวิปลาส เราจะต้องอดกลั้นกับพวกท่านนานเพียงไร? จงพาเด็กคนนั้นมาหาเราที่นี่เถิด” ¹⁸พระเยซูจึงตรัสสำทับผีนั้น มันก็ออกจากตัวเด็ก ในทันใดนั้นเด็กก็หายเป็นปกติ ¹⁹ภายหลังสาวกทั้งหลายของพระเยซูมาหาพระองค์เป็นการส่วนตัว ทูลถามว่า “ทำไมพวกข้าพระองค์ขับผีนั้นออกไม่ได้?” ²⁰พระเยซูตรัสตอบว่า “เพราะว่าพวกท่านมีความเชื่อน้อย เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ถ้าพวกท่านมีความเชื่อเท่าเมล็ดมัสตาร์ดเมล็ดหนึ่ง พวกท่านจะสั่งภูเขานี้ว่า ‘จงเคลื่อนจากที่นี่ไปที่โน่น’ มันก็จะเคลื่อนไป และสิ่งใดที่เป็นไปไม่ได้สำหรับพวกท่านจะไม่มีเลย” ²¹แต่ผีชนิดนี้จะขับไม่ออกนอกจากโดยการอธิษฐานและการอดอาหาร

การทรงพยากรณ์อีกครั้ง ถึงการสิ้นพระชนม์ และการคืนพระชนม์ของพระองค์

 ²²เมื่อพระองค์กับบรรดาสาวกชุมนุมกันอยู่ในแคว้นกาลิลี พระเยซูตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “บุตรมนุษย์จะต้องถูกมอบไว้ในมือคนทั้งหลาย ²³และเขาทั้งหลายจะประหารชีวิตท่านเสีย ในวันที่สามพระเจ้าจะโปรดให้ท่านเป็นขึ้นมาใหม่” บรรดาสาวกก็พากันเป็นทุกข์ยิ่งนัก

พระเยซูและค่าบำรุงพระวิหาร

 ²⁴เมื่อเขาทั้งหลายมาถึงเมืองคาเปอรนาอุมแล้ว ผู้เก็บค่าบำรุงพระวิหารมาหาเปโตรถามว่า “อาจารย์ของท่านไม่เสียค่าบำรุงพระวิหารหรือ?” ²⁵เปโตรตอบว่า “เสีย” เมื่อเปโตรเข้าไปในบ้าน พระเยซูตรัสกับเขาก่อนว่า “ซีโมนเอ๋ย ท่านคิดอย่างไร? กษัตริย์ของโลกเก็บภาษีและส่วยจากใคร? จากโอรสหรือจากคนอื่น?” ²⁶เปโตรทูลตอบว่า “เก็บจากคนอื่น” พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า “ถ้าเช่นนั้นโอรสก็ไม่ต้องเสีย ²⁷แต่เพื่อไม่ให้พวกเขาสะดุด ท่านจงไปตกเบ็ดที่ทะเล เมื่อได้ปลาตัวแรกขึ้นมาก็ให้เปิดปากมัน แล้วท่านจะพบเหรียญอันหนึ่ง จงเอาไปชำระค่าบำรุงพระวิหารสำหรับเรากับท่านเถิด”

มัทธิว 18

คนที่เป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์

 ¹ในเวลานั้นสาวกทั้งหลายมาเฝ้าพระเยซูทูลว่า “ใครเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์?” ²พระเยซูจึงทรงเรียกเด็กเล็กๆ คนหนึ่งมา และให้มายืนท่ามกลางเขาทั้งหลาย ³แล้วตรัสว่า “เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ถ้าพวกท่านไม่กลับใจและเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ก็จะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ไม่ได้เลย ⁴เพราะฉะนั้น ถ้าใครถ่อมจิตใจลงเหมือนเด็กเล็กๆ คนนี้ คนนั้นจะเป็นใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์
 ⁵“และถ้าใครจะยอมรับเด็กเล็กๆ อย่างนี้สักคนหนึ่งในนามของเรา คนนั้นก็ยอมรับเราด้วย

การทดลองให้ทำบาป

 ⁶“แต่ถ้าใครทำให้ผู้เล็กน้อยเหล่านี้คนหนึ่งที่วางใจในเราหลงผิดไป เอาหินโม่ก้อนใหญ่ผูกคอคนนั้นแล้วถ่วงเขาเสียที่ทะเลลึกก็จะดีกว่า ⁷วิบัติแก่โลกนี้ที่ทำให้มีการหลงผิด การหลงผิดย่อมจะต้องมี แต่วิบัติจงมีแก่คนที่ทำให้เกิดการหลงผิด ⁸ถ้ามือหรือเท้าของท่านทำให้ท่านหลงผิด จงตัดทิ้งเสีย การเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ด้วยมือและเท้าด้วนหรือพิการ ยังดีกว่ามีสองมือสองเท้า แต่ต้องถูกทิ้งในไฟซึ่งไหม้อยู่เป็นนิตย์ ⁹ถ้าตาของท่านทำให้ท่านหลงผิด จงควักออกทิ้งเสีย การเข้าสู่ชีวิตนิรันดร์ด้วยตาข้างเดียว ยังดีกว่ามีสองตาแต่ต้องถูกทิ้งในไฟนรก

ถ้อยคำสุดท้ายของยาโคบ ต่อบรรดาบุตรชาย

 ¹ยาโคบเรียกบรรดาบุตรชายของท่านมา สั่งว่า “พวกเจ้ามารวมกันแล้วเราจะบอกสิ่งที่จะบังเกิดแก่พวกเจ้าภายหน้า
²“บรรดาบุตรชายของยาโคบเอ๋ย จงมารวมกันฟัง
  จงฟังอิสราเอลบิดาของพวกเจ้า
³“รูเบนเอ๋ย เจ้าเป็นบุตรหัวปีของเรา
  เป็นกำลังและเป็นผลแรกแห่งเรี่ยวแรงของเรา
  เป็นสูงสุดของเกียรติและสูงสุดของพลัง
⁴เจ้าเชี่ยวกรากอย่างน้ำจึงสูงสุดไม่ได้
  เพราะเจ้าขึ้นไปบนเตียงบิดาของเจ้า
  เจ้าทำให้เป็นมลทิน เจ้าขึ้นไปนอนที่ของเรา
⁵“สิเมโอนกับเลวีเป็นพี่น้องกัน
  กระบี่ของพวกเขาเป็นอาวุธร้ายแรง
⁶จิตใจของเราเอ๋ย อย่าเข้าไปในที่ชุมนุมของพวกเขา
  ศักดิ์ศรีของเราเอ๋ย อย่าเข้าร่วมในที่ประชุมของพวกเขา
  เพราะพวกเขาฆ่าคนด้วยความโกรธ
  เขาตัดเอ็นโคตัวผู้ตามอำเภอใจพวกเขา
⁷ให้ความโกรธของพวกเขาถูกแช่งเพราะรุนแรง
  ให้ความโมโหของพวกเขาถูกแช่งเพราะดุร้าย
  เราจะให้พวกเขาแตกแยกกันในยาโคบ
  จะให้พวกเขาพลัดพรากกันไปในอิสราเอล
⁸ยูดาห์เอ๋ย พวกพี่น้องจะสรรเสริญเจ้า
  มือของเจ้าจะจับคอเหล่าศัตรูของเจ้า
  บรรดาบุตรชายของบิดาจะน้อมลงคำนับเจ้า
⁹“ยูดาห์เป็นลูกสิงห์
  ลูกเอ๋ย เจ้าขึ้นไปจากเหยื่อ
  เขาก้มลง เขาหมอบลงเหมือนสิงห์ตัวผู้
  และเหมือนสิงห์ ใครจะกล้าแหย่เขาให้ลุกขึ้น
¹⁰คทาจะไม่ขาดไปจากยูดาห์
  ทั้งไม้ถือของผู้ปกครองจะไม่ขาดไปจากหว่างเท้าของเขา
  จนกว่าชีโลห์จะมา
  และชนชาติทั้งหลายจะเชื่อฟังเขา
¹¹ผูกลาผู้ของเขาไว้ที่เถาองุ่น
  ผูกลูกลาไว้ที่เถาองุ่นผลแดง
  เขาซักเสื้อผ้าของเขาด้วยเหล้าองุ่น
  ซักเสื้อคลุมของเขาด้วยน้ำองุ่นสีเลือด
¹²ตาเขาแดงด้วยเหล้าองุ่น
  ฟันขาวกว่าน้ำนม
¹³“เศบูลุนจะอาศัยอยู่ที่ท่าเรือริมทะเล
  เขาจะเป็นท่าจอดเรือ
  เขตแดนของเขาจะไปถึงไซดอน
¹⁴“ฝ่ายอิสสาคาร์เป็นตัวลามีกำลังมาก
  หมอบลงกลางอานสองข้างของมัน
¹⁵เขาเห็นว่าที่พักดี
  และแผ่นดินสบาย
  จึงย่อบ่าของเขาลงรับไว้
  กลายเป็นทาสแรงงาน
¹⁶“ส่วนดานจะพิพากษาประชาชนของเขา
  เป็นเผ่าหนึ่งในอิสราเอล
¹⁷ดานจะเป็นงูอยู่กลางทาง
  เป็นงูพิษที่อยู่ในหนทางที่กัดส้นเท้าม้า
  ให้คนขี่ตกหงายลง
¹⁸ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์รอคอยความรอดของพระองค์
¹⁹“ฝ่ายกาดนั้นจะถูกพวกปล้น ไล่ปล้นเขา
  แต่เขาจะกลับไล่ปล้นติดส้นพวกนั้น
²⁰“อาหารของอาเชอร์จะบริบูรณ์
  และเขาจะผลิตเครื่องเสวยสำหรับกษัตริย์
²¹“นัฟทาลีเป็นกวางตัวเมียที่ถูกปล่อย
  ผู้ให้กำเนิดลูกกวางงดงาม
²²“โยเซฟเป็นกิ่งที่เกิดผล
  เป็นกิ่งที่เกิดผลอยู่ริมบ่อน้ำ
  มีกิ่งเลื้อยบนกำแพง
²³พวกทหารธนูโจมตีเขาอย่างโหดร้าย
  ทั้งยิงและข่มขู่เขา
²⁴แต่ธนูของเขาเองยืนหยัด
  ลำแขนของเขามีกำลังขึ้น
  โดยพระหัตถ์ของผู้ทรงฤทธิ์ของยาโคบ
  โดยพระนามของผู้เลี้ยงแกะคือศิลาแห่งอิสราเอล
²⁵โดยพระเจ้าของบิดาเจ้าผู้ทรงช่วยเจ้า
  โดยพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ผู้ทรงอวยพรแก่เจ้า
  ด้วยพรที่มาจากฟ้าเบื้องบน
  พรที่มาจากที่ลึกเบื้องล่าง
  พรที่มาจากนมและครรภ์
²⁶ส่วนพรจากบิดาของเจ้า
  ยิ่งใหญ่กว่าพรของภูเขา
  จนถึงความบริบูรณ์ของเนินเขานิรันดร์
  ขอพรเหล่านั้นอยู่บนศีรษะของโยเซฟ
  และอยู่บนหน้าผากของผู้ที่ยิ่งใหญ่ท่ามกลางพี่น้อง
²⁷“ฝ่ายเบนยามินเป็นสุนัขป่าที่ล่าเหยื่อ
  เวลาเช้าก็กินเหยื่อเสีย
  เวลาเย็นก็แบ่งปันของที่ยึดได้”
 ²⁸ทั้งหมดนี้เป็นเผ่าทั้งสิบสองของอิสราเอล นี่เป็นถ้อยคำที่บิดาของพวกเขากล่าวไว้เมื่ออวยพรพวกเขา ยาโคบให้พรแก่พวกเขาทุกคนตามพรของแต่ละคน

มรณกรรมและการฝังศพยาโคบ

 ²⁹ยาโคบสั่งพวกเขาว่า “พ่อจะถูกรวมไปอยู่กับคนของพ่อ จงฝังพ่อไว้กับบรรพบุรุษของพ่อ ในถ้ำที่นาของเอโฟรนคนฮิตไทต์ ³⁰ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อมัคเป-ลาห์ หน้ามัมเรในดินแดนคานาอัน ถ้ำกับนานี้อับราฮัมซื้อจากเอโฟรนคนฮิตไทต์ไว้เป็นสุสาน ³¹ณ ที่นั่น พวกเขาฝังศพอับราฮัม และซาราห์ภรรยา ที่นั่นพวกเขาฝังศพอิสอัค และเรเบคาห์ภรรยา และที่นั่นเราฝังศพเลอาห์ ³²นากับถ้ำที่อยู่ในนานั้นซื้อมาจากคนฮิตไทต์” ³³เมื่อยาโคบสั่งพวกบุตรชายของท่านเสร็จแล้ว ก็ยกเท้าขึ้นบนที่นอน แล้วก็สิ้นใจ และถูกรวมไปอยู่กับบรรพบุรุษของท่าน

ปฐมกาล 50

 ¹โยเซฟซบหน้าลงที่หน้าบิดาแล้วร้องไห้และจูบท่าน ²โยเซฟบัญชาพวกหมอที่เป็นข้าราชการของท่าน ให้อาบยารักษาศพบิดาไว้ พวกหมอก็อาบยารักษาศพอิสราเอล ³การอาบยารักษาศพใช้เวลาสี่สิบวันตามจำนวนวันในการอาบยารักษาศพ ชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้อิสราเอลถึงเจ็ดสิบวัน ⁴เมื่อเวลาไว้ทุกข์ล่วงไปแล้ว โยเซฟก็แจ้งคนในราชสำนักฟาโรห์ว่า “ถ้าข้าพเจ้าเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่าน ขอทูลฟาโรห์ดังนี้ว่า ⁵บิดาให้ข้าพระบาทสาบานว่า ‘พ่อจวนจะตายแล้ว เมื่อตายแล้วจงเอาศพพ่อไปฝังไว้ในสุสานที่พ่อได้ขุดไว้สำหรับพ่อ ณ ดินแดนคานาอัน’ ดังนั้น ขอโปรดให้ข้าพระบาทไปฝังศพบิดาแล้วข้าพระบาทจะกลับมาอีก” ⁶ฟาโรห์ก็รับสั่งว่า “ไปฝังศพบิดาของท่านตามที่บิดาให้ท่านสาบานไว้” ⁷โยเซฟจึงไปฝังศพบิดา ส่วนพวกข้าราชการของฟาโรห์ ผู้ใหญ่ในราชสำนักและบรรดาผู้ใหญ่ทั่วแผ่นดินอียิปต์ก็ไปกับท่าน ⁸พร้อมกับครอบครัวทั้งหมดของโยเซฟ พวกพี่น้องและครอบครัวของบิดาท่านก็ไปด้วยเช่นกัน เว้นแต่เด็กเล็กๆ และฝูงแพะแกะฝูงโคเท่านั้น เขาให้อยู่ในดินแดนโกเชน ⁹มีขบวนรถรบ ขบวนม้าไปกับท่านเป็นขบวนใหญ่โตมาก ¹⁰เมื่อเขาพากันมาถึงลานนวดข้าวแห่งหนึ่งที่อาทาด ซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน พวกเขาคร่ำครวญและร้องไห้มากยิ่งนัก โยเซฟก็ไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน ¹¹เมื่อชาวดินแดนนั้นคือคนคานาอันเห็นการไว้ทุกข์ที่ลานอาทาด จึงพูดกันว่า “นี่เป็นการไว้ทุกข์ใหญ่ของชาวอียิปต์” ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกชื่อที่นั่นว่า อาเบลมิสราอิม ที่นั้นอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน ¹²พวกบุตรของยาโคบก็ทำให้บิดาตามคำที่ท่านสั่งไว้ ¹³คือบรรดาบุตรนำศพไปยังดินแดนคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งอับราฮัมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเรก¹⁴เมื่อฝังศพบิดาแล้ว โยเซฟก็กลับมาอียิปต์ ทั้งท่านกับพวกพี่น้องและคนทั้งปวงที่ขึ้นไปฝังศพบิดาพร้อมกับท่าน

โยเซฟยกโทษให้พวกพี่ชาย

 ¹⁵เมื่อพวกพี่ชายของโยเซฟเห็นว่าบิดาสิ้นชีวิตแล้ว จึงพูดว่า “น่ากลัวโยเซฟจะชังพวกเรา และจะแก้แค้นพวกเราแน่ๆ เพราะการร้ายทั้งหมดที่พวกเราเคยทำแก่เขา” ¹⁶พวกพี่ก็สั่งให้คนไปหาโยเซฟกล่าวว่า “บิดาท่านเมื่อก่อนตายสั่งไว้ว่า ¹⁷‘พวกเจ้าจงพูดกับโยเซฟอย่างนี้ว่า พ่อขอให้เจ้ายกโทษบาปของพวกพี่ชายและความผิดเนื่องจากการร้ายที่พวกเขาทำต่อเจ้า’ บัดนี้ขอท่านโปรดยกโทษบาปของพวกผู้รับใช้ของพระเจ้าของบิดาท่าน” โยเซฟร้องไห้เมื่อพวกพี่ชายพูด ¹⁸พวกพี่ชายก็พากันมาค้อมตัวลงต่อหน้าโยเซฟแล้วว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นพวกผู้รับใช้ของท่าน” ¹⁹โยเซฟจึงบอกพวกเขาว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นดังพระเจ้าหรือ? ²⁰พวกท่านคิดร้ายต่อเราก็จริง แต่ฝ่ายพระเจ้าทรงดำริให้เกิดผลดีดังที่เป็นอยู่วันนี้ คือช่วยชีวิตคนเป็นอันมาก ²¹ดังนั้นเวลานี้พวกพี่อย่ากลัวเลย เราจะบำรุงเลี้ยงพวกพี่ทั้งพวกลูกๆ ของพวกพี่ด้วย” โยเซฟพูดปลอบโยนพวกพี่และพูดให้พวกเขาอุ่นใจ

มรณกรรมของโยเซฟ

 ²²โยเซฟอาศัยอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวบิดาของท่าน โยเซฟมีอายุ 110 ปี ²³โยเซฟเห็นพวกลูกๆ ของเอฟราอิมจนถึงชนรุ่นที่สาม บรรดาบุตรของมาคีร์ผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ก็เกิดมาบนเข่าของโยเซฟ ²⁴โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า “เราจะตายแล้ว แต่พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ และจะพาออกไปจากดินแดนนี้ ไปสู่ดินแดนที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับอับราฮัม อิสอัคและยาโคบ” ²⁵โยเซฟให้พงศ์พันธุ์อิสราเอลสาบานว่า “พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไปจากที่นี่” ²⁶โยเซฟตายเมื่ออายุได้ 110 ปี พวกเขาก็อาบยารักษาศพ แล้วบรรจุโลงไว้ในอียิปต์