¹⁹พระองค์ทรงตั้งดวงจันทร์ให้กำหนดฤดู
 ดวงอาทิตย์รู้จักเวลาตกของมัน
²⁰พระองค์ทรงให้เกิดความมืด และนั่นเป็นกลางคืน
 ในเวลาเช่นนั้น สัตว์ทั้งสิ้นของป่าไม้คลานออกมา
²¹สิงโตหนุ่มคำรามหาเหยื่อ
 และแสวงหาอาหารของมันจากพระเจ้า
²²เมื่อดวงตะวันขึ้น มันก็ไปเสีย
 ไปนอนอยู่ในถ้ำของมัน
²³มนุษย์ก็ออกไปทำงานของเขา
 ไปทำภารกิจของเขาจนเวลาเย็น
²⁴ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระราชกิจของพระองค์มากมายจริงๆ
 พระองค์ทรงสร้างทุกสิ่งด้วยพระปัญญา
 แผ่นดินโลกเต็มไปด้วยสิ่งที่ทรงสร้าง
²⁵ทะเลอยู่ข้างโน้น ทั้งใหญ่และกว้าง
 ในนั้นมีสิ่งเคลื่อนไหวนับไม่ถ้วน
 คือสิ่งมีชีวิตทั้งเล็กและใหญ่
²⁶กำปั่นเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ชนิดหนึ่งแล่นไปโน่นแน่ะ
 และเลวีอาธานที่พระองค์ทรงสร้างไว้ให้เล่นในนั้น
²⁷สิ่งทั้งหมดนี้แหงนหาพระองค์
 เพื่อให้พระองค์ประทานอาหารแก่มันตามเวลา
²⁸เมื่อพระองค์ประทาน มันก็เก็บไป
 เมื่อพระองค์แบพระหัตถ์ออก มันก็อิ่มหนำด้วยของดี
²⁹เมื่อพระองค์ซ่อนพระพักตร์เสีย มันก็ลำบากใจ
 เมื่อพระองค์ทรงเอาลมหายใจมันไปเสีย มันก็ตาย และกลับเป็นผงคลี
³⁰เมื่อพระองค์ทรงส่งลมหายใจของพระองค์ออกไป มันก็ถูกสร้างขึ้นมา
 และพระองค์ก็ทรงเปลี่ยนโฉมหน้าของพื้นดินเสียใหม่

 ⁷แต่ถ้าการปรนนิบัติที่ทำให้ตายคือตามตัวอักษรที่จารึกไว้บนแผ่นศิลานั้นยังมาด้วยรัศมี (แม้จะเป็นรัศมีที่จางหายไป) ที่ทำให้พวกอิสราเอลไม่อาจเพ่งดูหน้าของโมเสสเพราะรัศมีบนใบหน้าของท่าน ⁸การปรนนิบัติตามพระวิญญาณก็จะมีรัศมียิ่งกว่านั้นอีกไม่ใช่หรือ? ⁹เพราะว่าถ้าการปรนนิบัติที่เกี่ยวกับการลงโทษยังมีรัศมี การปรนนิบัติที่เกี่ยวกับความชอบธรรมจะยิ่งมีรัศมีมากกว่านั้นหลายเท่า ¹⁰อันที่จริงรัศมีที่เคยมีนั้นก็อับแสงไปแล้ว ในกรณีนี้เป็นเพราะมีรัศมีที่ยิ่งใหญ่กว่า ¹¹เพราะว่าถ้าสิ่งที่จางหายไปยังมาด้วยรัศมี สิ่งที่ยั่งยืนก็จะยิ่งมาด้วยรัศมีมากกว่านั้นหลายเท่านัก
 ¹²เมื่อมีความหวังเช่นนั้นแล้วเราจึงพูดด้วยความกล้าอย่างยิ่ง ¹³และเราไม่เหมือนโมเสสที่เอาผ้าคลุมไว้บนใบหน้า เพื่อไม่ให้ชนอิสราเอลเพ่งดูการสิ้นสุดของรัศมีที่ค่อยๆ จางหายไปนั้น ¹⁴แต่ความคิดของพวกเขามืดมัวไป เพราะว่าตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อเขาทั้งหลายอ่านพันธสัญญาเดิม ผ้าคลุมนั้นยังคงอยู่ ไม่ได้ถูกเปิดออก เพราะผ้าคลุมนั้นจะถูกเปิดออกโดยพระคริสต์ ¹⁵แต่ว่าจนถึงทุกวันนี้ เมื่อใดที่อ่านคำของโมเสส ผ้าคลุมนั้นยังปิดบังใจของเขาไว้ ¹⁶แต่ถ้าใครหันมาหาองค์พระผู้เป็นเจ้า ผ้าคลุมนั้นก็จะถูกเปิดออก ¹⁷องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นพระวิญญาณ และพระวิญญาณขององค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ที่ไหน เสรีภาพก็มีอยู่ที่นั่น ¹⁸แต่เราทุกคนไม่มีผ้าคลุมหน้าแล้ว และมองดูพระรัศมีขององค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วเราก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงให้เป็นเหมือนพระฉายาของพระองค์โดยมีศักดิ์ศรีเป็นลำดับขึ้นไป เหมือนอย่างศักดิ์ศรีที่มาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงเป็นพระวิญญาณ

โยสิยาห์ทรงพ่ายแพ้ฟาโรห์เนโคและสิ้นพระชนม์

 ²⁰ภายหลังสิ่งทั้งหมดนี้เมื่อโยสิยาห์ทรงจัดพระวิหารภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พระนิเวศเสร็จแล้ว เนโคพระราชาแห่งอียิปต์เสด็จขึ้นไปสู้รบที่คารคะมีชที่แม่น้ำยูเฟรติส และโยสิยาห์เสด็จไปสู้รบกับพระองค์ ²¹แต่พระองค์ทรงส่งทูตไปทูลโยสิยาห์ว่า “พระราชาแห่งยูดาห์ เรามีเรื่องอะไรกับท่านหรือ? วันนี้เราไม่ได้มาต่อสู้กับท่านแต่มาต่อสู้กับประเทศภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า สู้กับบ้านซึ่งเราทำสงครามด้วย และพระเจ้าทรงบัญชาเราให้รีบไป จงหยุดขัดขวางพระเจ้าผู้สถิตกับเรา มิฉะนั้นพระองค์จะทรงทำลายท่าน” ²²อย่างไรก็ตามโยสิยาห์ไม่ยอมหันไปจากเนโค แต่ทรงปลอมพระองค์เพื่อจะสู้รบกับเนโค พระองค์ทรงไม่ฟังพระดำรัสของเนโคที่มาจากพระโอษฐ์ของพระเจ้า และทรงเข้าสู้รบ ณ ที่ราบเมกิดโด ²³นักธนูยิงพระราชาโยสิยาห์ พระราชาจึงตรัสกับข้าราชการของพระองค์ว่า “จงพาเราออกไป เพราะเราบาดเจ็บสาหัส” ²⁴ข้าราชการของพระองค์จึงพาพระองค์ออกจากรถรบ และให้พระองค์ประทับในรถรบคันที่สองของพระองค์ แล้วนำพระองค์มายังกรุงเยรูซาเล็มและพระองค์ก็สิ้นพระชนม์ เขาทั้งหลายฝังพระองค์ไว้ในอุโมงค์ของบรรพบุรุษของพระองค์ ยูดาห์และเยรูซาเล็มทั้งหมดก็ไว้ทุกข์ให้โยสิยาห์ ²⁵เยเรมีย์กล่าวคำคร่ำครวญถวายโยสิยาห์ด้วย นักร้องชายและนักร้องหญิงทั้งหมดก็กล่าวถึงโยสิยาห์ในคำคร่ำครวญของพวกเขาจนถึงทุกวันนี้ พวกเขาทำสิ่งนี้ให้เป็นธรรมเนียมแปลได้อีกว่า เป็นกฎเกณฑ์ในอิสราเอล ดูสิ มีการบันทึกไว้ในหนังสือคร่ำครวญ ²⁶ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของโยสิยาห์และการกระทำอย่างซื่อสัตย์ ตามสิ่งที่เขียนไว้ในธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์ ²⁷และพระราชกิจของพระองค์ ตั้งแต่ต้นจนจบนั้น ดูสิ มีบันทึกไว้ในหนังสือพงศ์กษัตริย์อิสราเอลและยูดาห์

2 พงศาวดาร 36

รัชกาลเยโฮอาหาส

 ¹แล้วประชาชนในแผ่นดินนั้นก็นำเยโฮอาหาสพระราชโอรสของโยสิยาห์มา และตั้งให้เป็นกษัตริย์แทนพระราชบิดาในกรุงเยรูซาเล็ม ²เยโฮอาหาสมีพระชนมายุ 23 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็มสามเดือน ³และพระราชาแห่งอียิปต์ทรงถอดถอนพระองค์ในกรุงเยรูซาเล็ม และปรับแผ่นดินนั้นให้ถวายบรรณาการเป็นเงินหนัก 3,400 กิโลกรัม และทองคำหนัก 34 กิโลกรัม ⁴และพระราชาแห่งอียิปต์ทรงตั้งเอลียาคิมพระเชษฐาของเยโฮอาหาส ให้เป็นกษัตริย์เหนือยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม และทรงเปลี่ยนพระนามให้ใหม่ว่า เยโฮยาคิม แต่เนโคทรงจับเยโฮอาหาส พระอนุชา แล้วนำไปยังอียิปต์

เยโฮยาคิมทรงปกครองและถูกจับเป็นเชลย

 ⁵เยโฮยาคิมมีพระชนมายุ 25 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 11 ปี พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพระองค์ ⁶เนบูคัดเนสซาร์พระราชาแห่งบาบิโลนเสด็จมาต่อสู้กับพระองค์ และล่ามพระองค์ด้วยโซ่ตรวนเพื่อนำไปยังบาบิโลน ⁷เนบูคัดเนสซาร์ทรงนำเครื่องใช้ส่วนหนึ่งแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ไปยังบาบิโลน และทรงเก็บไว้ในพระวิหารของพระองค์ในบาบิโลน ⁸ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเยโฮยาคิม และสิ่งน่าเกลียดน่าชังที่พระองค์ทรงกระทำ รวมทั้งสิ่งที่ไม่ดีอื่นๆ ซึ่งพบในพระองค์ ดูสิ มีบันทึกในหนังสือพงศ์กษัตริย์ของอิสราเอล และยูดาห์ และเยโฮยาคีนพระราชโอรสของพระองค์ทรงขึ้นครองราชย์แทน

เยโฮยาคีนทรงปกครองและถูกจับเป็นเชลย

 ⁹เยโฮยาคีนมีพระชนมายุ 18 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 3 เดือนกับ 10 วัน พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ ¹⁰เมื่อถึงฤดูแล้งกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ทรงใช้คนไปนำเยโฮยาคีนมายังบาบิโลนพร้อมกับเครื่องใช้มีค่าแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และทรงตั้งเศเดคียาห์พระญาติของพระองค์เป็นกษัตริย์เหนือยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม

รัชกาลเศเดคียาห์

 ¹¹เศเดคียาห์ มีพระชนมายุ 21 พรรษาเมื่อทรงเป็นกษัตริย์ และทรงครองราชย์ในกรุงเยรูซาเล็ม 11 ปี ¹²พระองค์ทรงทำสิ่งชั่วร้ายในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพระองค์ และพระองค์ทรงไม่ถ่อมตัวลงต่อเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ผู้กล่าวจากพระโอษฐ์ของพระยาห์เวห์ ¹³ยิ่งกว่านั้นพระองค์ยังทรงกบฏต่อกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ผู้ทรงให้พระองค์สาบานโดยอ้างพระเจ้า พระองค์แข็งพระศอของพระองค์และทำพระทัยให้กระด้าง โดยไม่หันไปหาพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอล ¹⁴พวกหัวหน้าปุโรหิตและบรรดาผู้นำของประชาชนก็เหมือนกัน คือล้วนไม่ซื่อสัตย์เป็นอย่างยิ่ง พวกเขาติดตามสิ่งน่าเกลียดน่าชังของประชาชาติ และเขาทั้งหลายทำให้พระนิเวศของพระยาห์เวห์ในกรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งพระองค์ทรงชำระให้บริสุทธิ์นั้นเป็นมลทินไป

กรุงเยรูซาเล็มถูกทำลาย

 ¹⁵พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของพวกเขาทรงกล่าวโดยไม่หยุดยั้ง เพราะพระองค์ทรงเมตตาสงสารประชากรและที่ประทับของพระองค์ ¹⁶แต่เขาทั้งหลายเย้ยหยันบรรดาทูตของพระเจ้าอยู่เสมอ และดูหมิ่นพระวจนะของพระองค์ ทั้งเยาะเย้ยบรรดาผู้เผยพระวจนะของพระองค์ จนพระพิโรธของพระยาห์เวห์พลุ่งขึ้นต่อประชากรของพระองค์จนแก้ไขไม่ได้ ¹⁷พระเจ้าจึงทรงนำพระราชาของคนเคลเดียหมายถึง พวกบาบิโลนมาต่อสู้กับเขาทั้งหลาย พระราชานั้นทรงฆ่าชายหนุ่มของพวกเขาด้วยดาบในพระนิเวศ อันเป็นสถานนมัสการของเขาและไม่มีความกรุณาต่อชายหนุ่ม หรือหญิงพรหมจารี คนแก่หรือคนชราแปลได้อีกว่า หรือคนอ่อนแอ พระเจ้าทรงมอบทุกคนไว้ในพระหัตถ์ของพระราชานั้น ¹⁸รวมทั้งเครื่องใช้ทั้งหมดแห่งพระนิเวศของพระเจ้า ทั้งใหญ่และเล็ก กับทรัพย์สมบัติแห่งพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และทรัพย์สมบัติของกษัตริย์และพวกเจ้านายของพระองค์ พระราชานั้นทรงนำของทั้งหมดมายังบาบิโลน ¹⁹เขาทั้งหลายเผาพระนิเวศของพระเจ้า พังกำแพงกรุงเยรูซาเล็มลงและเอาไฟเผาวังทั้งหมดของเมืองนั้น ทั้งทำลายเครื่องใช้มีค่าทุกอย่างในนั้น ²⁰และพวกที่เหลือรอดจากดาบนั้น พระราชานั้นทรงกวาดต้อนไปยังบาบิโลน พวกเขาจึงเป็นทาสรับใช้ของพระองค์ และของบรรดาราชวงศ์ของพระองค์จนถึงสมัยที่อาณาจักรเปอร์เซียเรืองอำนาจ ²¹เพื่อให้สำเร็จตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ผ่านปากของเยเรมีย์ จนกว่าแผ่นดินได้พักตามสะบาโตที่ควรมี คือตลอดวันเวลาที่ถูกทิ้งร้างนั้น มันได้พักตามสะบาโต จนครบกำหนดเจ็ดสิบปี

ไซรัสประกาศอิสรภาพแก่พวกเชลย

 ²²ในปีแรกแห่งรัชสมัยของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย เพื่อให้พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่ผ่านปากของเยเรมีย์สำเร็จ พระยาห์เวห์ทรงเร่งเร้าใจของไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซีย พระราชาจึงทรงให้มีการประกาศทั่วราชอาณาจักรของพระองค์ และยังให้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรด้วย กล่าวว่า ²³“ไซรัสพระราชาแห่งเปอร์เซียตรัสดังนี้ว่า ‘พระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ได้ประทานอาณาจักรทั้งหมดแห่งแผ่นดินโลกแก่เรา และพระองค์ทรงกำชับเราให้สร้างพระนิเวศแด่พระองค์ที่กรุงเยรูซาเล็ม ซึ่งอยู่ในยูดาห์ มีใครในท่ามกลางพวกท่านที่เป็นประชากรของพระองค์ ขอพระยาห์เวห์พระเจ้าของเขาสถิตกับเขา ขอให้เขากลับไปเถิด’ ”