บทเพลงแห่งความวางใจในพระเจ้า

ถึงหัวหน้านักร้อง ของดาวิด

¹ข้าพเจ้าลี้ภัยอยู่ในพระยาห์เวห์ แล้วไฉนพวกท่านจะกล่าวกับข้าพเจ้าว่า
 “จงหนีไปที่ภูเขาอย่างนก
²เพราะนี่แน่ะ คนอธรรมโก่งธนู
 และเอาลูกธนูพาดสายไว้แล้ว
 เพื่อจะยิงในความมืดให้ถูกคนใจเที่ยงธรรม
³ถ้ารากฐานถูกทำลายเสียแล้ว
 คนชอบธรรมจะทำอะไรได้?”
⁴พระยาห์เวห์สถิตในพระวิหารบริสุทธิ์ของพระองค์
 พระที่นั่งของพระยาห์เวห์อยู่บนฟ้าสวรรค์
 พระเนตรของพระองค์มองและทดสอบมนุษย์ทั้งหลาย
⁵พระยาห์เวห์ทรงทดสอบทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรม
 และพระองค์ทรงเกลียดชังผู้ที่รักความรุนแรง
⁶พระองค์จะทรงเทถ่านเพลิงและไฟกำมะถันใส่คนอธรรม
 ลมที่แผดเผาจะเป็นส่วนที่เขาได้รับ
⁷เพราะพระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมจึงทรงรักกิจการที่ชอบธรรม
 คนเที่ยงตรงจะเห็นพระพักตร์ของพระองค์

การทรงอธิบายอุปมาเรื่องข้าวละมาน

 ³⁶แล้วพระเยซูเสด็จไปจากฝูงชนเข้าไปในบ้าน พวกสาวกมาเฝ้าพระองค์ทูลว่า “ขอพระองค์โปรดอธิบายให้ข้าพระองค์ทั้งหลายเข้าใจอุปมาเรื่องข้าวละมานในนานั้น” ³⁷พระองค์ตรัสตอบว่า “ผู้หว่านเมล็ดพืชดีนั้นได้แก่บุตรมนุษย์ ³⁸และนานั้นได้แก่โลก ส่วนเมล็ดพืชดีได้แก่พลเมืองแห่งแผ่นดินของพระเจ้า แต่ข้าวละมานได้แก่พลเมืองของมารร้าย ³⁹ศัตรูผู้หว่านเมล็ดพืชเลวได้แก่มารนั้น ฤดูเกี่ยวได้แก่เวลาสิ้นยุค และผู้เกี่ยวทั้งหลายนั้นได้แก่ทูตสวรรค์ ⁴⁰เพราะฉะนั้นเขาเก็บข้าวละมานเผาไฟเสียอย่างไร เมื่อเวลาสิ้นยุคก็จะเป็นอย่างนั้น ⁴¹บุตรมนุษย์จะใช้บรรดาทูตสวรรค์ของท่านออกไปเก็บกวาดทุกสิ่งที่ทำให้หลงผิด และพวกผู้ที่ทำชั่วไปจากแผ่นดินของท่าน ⁴²และจะทิ้งลงในเตาไฟที่ลุกโพลง ที่นั่นจะมีการร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ⁴³เวลานั้นบรรดาคนชอบธรรมจะส่องแสงอยู่ในแผ่นดินพระบิดาของพวกเขาดุจดวงอาทิตย์ ใครมีหูจงฟังเถิด

อุปมาสามเรื่อง

 ⁴⁴“แผ่นดินสวรรค์เปรียบเหมือนขุมทรัพย์ที่ซ่อนไว้ในทุ่งนา เมื่อมีผู้พบแล้วก็กลับซ่อนเสียอีก และเพราะความยินดีจึงไปขายทุกสิ่งที่เขามีอยู่แล้วไปซื้อนานั้น
 ⁴⁵“อีกประการหนึ่ง แผ่นดินสวรรค์เปรียบเหมือนพ่อค้าที่ไปหาไข่มุกอย่างดี ⁴⁶และเมื่อพบไข่มุกเม็ดหนึ่งมีค่ามาก ก็ไปขายทุกสิ่งซึ่งเขามีอยู่ ไปซื้อไข่มุกนั้น
 ⁴⁷“อีกประการหนึ่ง แผ่นดินสวรรค์เปรียบเหมือนอวนที่ลากอยู่ในทะเล ติดปลามาทุกชนิด ⁴⁸เมื่อเต็มแล้วเขาก็ลากขึ้นฝั่ง นั่งเลือกเอาแต่ที่ดีใส่ตะกร้า แต่ที่ไม่ดีนั้นก็ทิ้งเสีย ⁴⁹ในเวลาสิ้นยุคก็จะเป็นอย่างนั้น ทูตสวรรค์ทั้งหลายจะออกมาแยกพวกคนชั่วออกจากคนชอบธรรม ⁵⁰แล้วจะทิ้งลงในเตาไฟที่ลุกโพลง ที่นั่นจะมีการร้องไห้ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน”

ทรัพย์เก่าและทรัพย์ใหม่

 ⁵¹“ข้อความเหล่านี้ท่านทั้งหลายเข้าใจแล้วหรือ?” พวกเขาทูลตอบพระองค์ว่า “เข้าใจพระเจ้าข้า” ⁵²พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “เพราะเหตุนี้พวกธรรมาจารย์ทุกคน ที่ได้เรียนรู้ถึงแผ่นดินสวรรค์แล้ว ก็เป็นเหมือนเจ้าของบ้านที่เอาทั้งของใหม่และของเก่าออกจากคลังของตน”
 ⁵³เมื่อพระเยซูตรัสอุปมาเหล่านี้เสร็จแล้ว ก็เสด็จไปจากที่นั่น

ชาวนาซาเร็ธไม่ยอมรับพระเยซู

 ⁵⁴เมื่อเสด็จมาถึงตำบลบ้านของพระองค์แล้ว ก็ทรงสั่งสอนในธรรมศาลาของพวกเขา จนคนทั้งหลายประหลาดใจแล้วพูดกันว่า “คนนี้ได้สติปัญญาและฤทธิ์เดชนี้มาจากไหน? ⁵⁵คนนี้เป็นลูกช่างไม้ แม่ของเขาชื่อมารีย์ไม่ใช่หรือ? น้องชายของเขาชื่อยากอบ โยเซฟ ซีโมน และยูดาสไม่ใช่หรือ? ⁵⁶และน้องสาวทั้งหมดก็อยู่กับเราไม่ใช่หรือ? เขาได้สิ่งทั้งหมดนี้มาจากไหน?” ⁵⁷เขาทั้งหลายก็ปฏิเสธพระองค์ พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “ผู้เผยพระวจนะจะไม่ขาดความนับถือ เว้นแต่ในบ้านเกิด และในวงศ์วานของตน” ⁵⁸พระองค์ก็ไม่ได้ทรงทำการอัศจรรย์มากนักในเมืองนั้น เพราะความไม่เชื่อของพวกเขา

ยูดาห์และทามาร์

 ¹ครั้งนั้นยูดาห์ลงไปจากพวกพี่น้อง ไปอาศัยอยู่กับคนอดุลลามคนหนึ่งชื่อฮีราห์ ²ยูดาห์เห็นบุตรีคนหนึ่งของคนคานาอันที่นั่น บิดาของหญิงนั้นชื่อชูวา จึงแต่งงานกับหญิงนั้นและเข้าหานาง ³หญิงนั้นก็ตั้งครรภ์มีบุตรชาย บิดาจึงตั้งชื่อว่าเอร์ ⁴หญิงนั้นก็ตั้งครรภ์อีกมีบุตรชาย และนางให้ชื่อว่าโอนัน ⁵นางมีบุตรชายอีกคนหนึ่ง นางให้ชื่อว่าเช-ลาห์ นางอยู่ที่เคซิบเมื่อนางมีเขา ⁶ยูดาห์ก็ได้หาหญิงคนหนึ่งชื่อทามาร์ให้เป็นภรรยาของเอร์บุตรหัวปีของเขา ⁷เอร์บุตรหัวปีของยูดาห์เป็นคนชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์ พระยาห์เวห์จึงทรงประหารเขาเสีย ⁸ยูดาห์จึงบอกโอนันว่า “จงเข้าหาภรรยาพี่ชายของเจ้าเถิด และทำหน้าที่ของน้องสามี เพื่อจะได้สืบเชื้อสายของพี่ชายไว้” ⁹โอนันรู้ว่าเชื้อสายนั้นจะไม่ได้นับเป็นของเขา เมื่อเขาเข้าหาภรรยาของพี่ชายจึงทำให้น้ำกามตกดินเสีย เพราะเกรงว่าจะมีเชื้อสายให้แก่พี่ชาย ¹⁰ในสายพระเนตรพระยาห์เวห์ สิ่งที่โอนันทำนั้นชั่วร้าย พระองค์จึงทรงประหารชีวิตเขาเช่นกัน ¹¹ยูดาห์จึงบอกทามาร์บุตรสะใภ้ว่า “กลับไปอยู่อย่างหญิงม่ายที่บ้านบิดาของเจ้าจนกว่าเช-ลาห์บุตรของเราจะโต” เพราะยูดาห์คิดว่าเขาจะตายเสียเหมือนพี่ชายทั้งสองคน ทามาร์จึงไปอาศัยอยู่กับบิดาของนาง
 ¹²อยู่มานานหลังจากนั้น ภรรยาของยูดาห์ผู้เป็นบุตรีของชูวาก็ตาย เมื่อยูดาห์คลายความเศร้า จึงขึ้นไปหาคนตัดขนแกะของเขาที่บ้านทิมนาห์ กับเพื่อนชื่อฮีราห์ เป็นคนอดุลลาม ¹³มีคนมาบอกทามาร์ว่า “นี่แน่ะ พ่อสามีของเจ้าขึ้นไปบ้านทิมนาห์จะตัดขนแกะ” ¹⁴นางจึงผลัดเสื้อสำหรับหญิงม่ายออก เอาผ้าคลุมหน้าและห่มตัวเอง แล้วนั่งอยู่ที่ทางเข้าบ้านเอนาอิมริมทางที่จะไปบ้านทิมนาห์ เพราะนางเห็นว่าเช-ลาห์โตขึ้นแล้ว แต่นางยังไม่ได้ถูกยกให้เป็นภรรยาของเขา ¹⁵เมื่อยูดาห์เห็นนางก็คิดว่าเป็นหญิงโสเภณี เพราะนางได้เอาผ้าคลุมหน้าไว้ ¹⁶ยูดาห์จึงเข้าไปพูดกับหญิงริมทางนั้นว่า “มาเถอะ ให้เราเข้านอนด้วย” เพราะไม่ทราบว่านางเป็นบุตรสะใภ้ของเขา นางจึงว่า “ท่านจะให้อะไรสำหรับการที่จะเข้าหาฉัน?” ¹⁷ยูดาห์ตอบว่า “เราจะส่งลูกแพะจากฝูงมาให้เจ้าตัวหนึ่ง” นางก็ถามว่า “ท่านจะให้ของมัดจำไว้ก่อนจนกว่าจะส่งลูกแพะนั้นมาได้ไหม?” ¹⁸ยูดาห์ถามว่า “เจ้าจะเอาอะไรเป็นของมัดจำ?” นางจึงตอบว่า “จะขอแหวนตรากับเชือก และไม้เท้าที่มือท่านด้วย” ยูดาห์ก็ให้ และเข้าหานาง นางก็ตั้งครรภ์กับเขา ¹⁹นางจึงลุกขึ้นไปและเอาผ้าคลุมหน้าออก ใส่เสื้อผ้าสำหรับหญิงม่ายอีก ²⁰ฝ่ายยูดาห์ฝากลูกแพะมากับเพื่อนคนอดุลลามเพื่อให้เอาของมัดจำจากมือหญิงนั้น แต่เขาหานางไม่พบ ²¹เขาจึงถามคนที่อยู่ที่นั่นว่า “หญิงโสเภณีที่อยู่เอนาอิมริมทางนี้ไปไหน?” พวกเขาตอบว่า “ไม่มีหญิงโสเภณีที่นี่” ²²เพื่อนก็กลับไปบอกยูดาห์ว่า “ฉันหาไม่พบ ทั้งชาวตำบลนั้นก็ว่า ‘ที่นี่ไม่มีหญิงโสเภณี’ ” ²³ยูดาห์จึงว่า “ให้หญิงนั้นเก็บของนั้นไว้ มิฉะนั้นคนจะหัวเราะเยาะเรา ฉันฝากลูกแพะตัวนี้ไปให้ แต่ท่านก็หาหญิงนั้นไม่พบ” ²⁴อยู่มาอีกสามเดือน มีคนมาบอกยูดาห์ว่า “ทามาร์บุตรสะใภ้ของท่านล่วงประเวณี ยิ่งกว่านั้นอีก นางมีครรภ์เพราะการล่วงประเวณีแล้ว” ยูดาห์จึงสั่งว่า “พานางออกมานี่ เผานางเสีย” ²⁵เมื่อนางถูกนำตัวออกมา นางก็ส่งคนไปหาพ่อสามีบอกว่า “ข้าพเจ้ามีครรภ์กับคนที่เป็นเจ้าของสิ่งเหล่านี้” และนางว่า “ขอท่านพิจารณาดูแหวนตรา เชือก และไม้เท้า เหล่านี้ว่าเป็นของใคร” ²⁶ยูดาห์จำได้ จึงว่า “หญิงคนนี้ชอบธรรมยิ่งกว่าเรา เพราะว่าเราไม่ได้ยกนางให้แก่เช-ลาห์บุตรของเรา” ฝ่ายยูดาห์ก็ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับนางต่อไปอีก
 ²⁷อยู่มาเมื่อถึงกำหนดคลอดบุตร ก็มีลูกแฝดอยู่ในครรภ์ ²⁸ขณะจะคลอดนั้น บุตรคนหนึ่งยื่นมือออกมาก่อน นางผดุงครรภ์จึงเอาด้ายแดงผูกไว้ที่มือและกล่าวว่า “คนนี้คลอดก่อน” ²⁹เมื่อบุตรนั้นหดมือเข้าไป นี่แน่ะ น้องอีกคนหนึ่งก็คลอดออกมาก่อน นางผดุงครรภ์จึงร้องว่า “อะไรกัน แหวกออกมาได้จริงๆ” จึงให้ชื่อบุตรนั้นว่า เปเรศ ³⁰ภายหลังบุตรที่มีด้ายแดงผูกมือนั้นก็คลอด จึงให้ชื่อว่า เศ-ราห์

ปฐมกาล 39

โยเซฟและภรรยาของโปทิฟาร์

 ¹โยเซฟถูกพาลงไปยังอียิปต์ แล้วโปทิฟาร์ขุนนางของฟาโรห์ ผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์ซึ่งเป็นคนอียิปต์ซื้อท่านไว้จากมือพวกอิชมาเอลที่พาท่านมาที่นั่น ²พระยาห์เวห์ทรงอยู่กับโยเซฟ ท่านจึงประสบความสำเร็จ ท่านอยู่ในบ้านคนอียิปต์นายของท่าน ³นายของท่านก็เห็นว่าพระยาห์เวห์ทรงอยู่กับท่าน และพระยาห์เวห์ทรงให้การงานทุกอย่างที่มือท่านทำสำเร็จ ⁴โยเซฟเป็นที่โปรดปรานของนาย และท่านรับใช้นาย นายก็ตั้งให้เป็นผู้ดูแลบ้าน และมอบทุกสิ่งที่เขามีไว้ในมือของท่าน ⁵ตั้งแต่โปทิฟาร์ตั้งโยเซฟให้เป็นผู้ดูแลบ้านและทุกสิ่งที่เขามีแล้ว พระยาห์เวห์ก็ทรงอวยพรแก่ครอบครัวของคนอียิปต์นั้นเพราะเห็นแก่โยเซฟ และพระพรของพระยาห์เวห์มาเหนือทุกสิ่งซึ่งเขามี ทั้งในบ้านและในนา ⁶เขามอบของทุกอย่างของเขาไว้ในความดูแลของโยเซฟ เมื่อมีท่านแล้ว เขาก็ไม่ได้เอาใจใส่สิ่งใดเลย เว้นแต่อาหารที่เขารับประทาน
 โยเซฟนั้นรูปร่างหน้าตาดี ⁷อยู่มาภายหลัง ภรรยาของนายจ้องมองโยเซฟ และชวนว่า “มานอนกับฉันเถิด” ⁸แต่ท่านปฏิเสธ และตอบกับภรรยาของนายว่า “คิดดูเถิด เมื่อมีข้าพเจ้า นายก็ไม่ได้ห่วงสิ่งใดซึ่งอยู่ในบ้านเรือน นายได้มอบของทุกอย่างที่มีอยู่ไว้ในมือข้าพเจ้า ⁹ในบ้านนี้นายก็ไม่ใหญ่กว่าข้าพเจ้า นายไม่ได้หวงสิ่งใดจากข้าพเจ้า เว้นแต่ตัวท่านเพราะเป็นภรรยาของนาย ข้าพเจ้าจะทำความชั่วร้ายใหญ่หลวงนี้ และทำบาปต่อพระเจ้าอย่างไรได้?” ¹⁰แม้นางชวนโยเซฟวันแล้ววันเล่า ท่านก็ไม่ยอมฟังนางคือที่จะไปนอนกับนางหรืออยู่ด้วยกันกับนาง ¹¹วันหนึ่งท่านเข้าไปในบ้านเพื่อทำงานของท่าน ไม่มีชายประจำบ้านคนใดอยู่ในนั้น ¹²นางก็คว้าผ้าพันตัวของท่านไว้ แล้วพูดว่า “มานอนกับฉันเถิด” แต่ท่านทิ้งผ้าพันตัวไว้ในมือนาง หนีออกไปข้างนอก ¹³เมื่อนางเห็นว่าท่านทิ้งผ้าพันตัวไว้ในมือของนาง หนีไปข้างนอกแล้ว ¹⁴นางก็ร้องเรียกพวกผู้ชายประจำบ้านของนางมาบอกว่า “ดูซิ นายเอาคนฮีบรูมาเพื่อเหยียดหยามพวกเรา มันเข้ามาหาจะนอนกับฉัน แต่ฉันร้องเสียงดัง ¹⁵เมื่อมันได้ยินฉันส่งเสียงร้องขึ้น มันก็ทิ้งผ้าพันตัวไว้กับฉัน หนีออกไปข้างนอก” ¹⁶แล้วนางก็เก็บผ้าพันตัวไว้ใกล้ตัวจนนายของท่านกลับมาบ้าน ¹⁷แล้วนางก็บอกกับเขาดังนี้ “ทาสฮีบรูที่ท่านนำมาไว้นั้นเข้ามาหาจะเหยียดหยามฉัน ¹⁸เมื่อฉันส่งเสียงร้องขึ้น มันก็ทิ้งผ้าพันตัวไว้กับฉัน หนีออกไปข้างนอก”
 ¹⁹เมื่อนายของท่านได้ฟังคำบอกเล่าของภรรยาว่า “ทาสของท่านทำกับฉันดังนั้น” ก็โกรธนัก ²⁰จึงเอาโยเซฟไปไว้ในคุกที่ขังนักโทษหลวง ท่านก็ถูกขังอยู่ที่นั่น ²¹แต่ว่าพระยาห์เวห์ทรงอยู่กับโยเซฟ ทรงสำแดงความรักมั่นคงต่อท่าน และทรงให้พัศดีโปรดปรานท่าน ²²พัศดีก็มอบนักโทษทั้งหมดในเรือนจำไว้ในความดูแลของโยเซฟ การงานที่ทำในที่นั้นทุกอย่างโยเซฟเป็นผู้ทำ ²³พัศดีไม่ต้องดูการงานทุกอย่างที่โยเซฟดูแล เพราะพระยาห์เวห์ทรงอยู่กับท่าน และพระยาห์เวห์ก็ทรงทำให้สิ่งที่ท่านทำนั้นสำเร็จ