⁸พระองค์ทรงนำเถาองุ่นออกจากอียิปต์
 พระองค์ทรงขับไล่บรรดาประชาชาติออกไป และทรงปลูกเถาองุ่นไว้
⁹พระองค์ทรงปราบดินให้
 มันก็หยั่งรากลึก และแผ่เต็มแผ่นดิน
¹⁰ร่มเงาของมันคลุมภูเขา
 และกิ่งก้านของมันคลุมต้นสนสีดาร์ขนาดใหญ่
¹¹มันยื่นกิ่งไปถึงทะเล
 และแขนงไปถึงแม่น้ำยูเฟรติส
¹²ไฉนพระองค์จึงทรงพังกำแพงของมันลง?
 ทำให้ทุกคนที่ผ่านทางเด็ดผลของมัน
¹³หมูป่าจากดงมาย่ำยีมัน
 และสัตว์ในท้องทุ่งกินมันเป็นอาหาร
¹⁴ข้าแต่พระเจ้าจอมทัพ ขอทรงหันกลับมาเถิด พระเจ้าข้า
 ขอทรงมองจากฟ้าสวรรค์และทรงเห็น
 ขอสนพระทัยในเถาองุ่นนี้
¹⁵คือหน่อซึ่งพระหัตถ์ขวาของพระองค์ทรงปลูกไว้
 และบุตรซึ่งพระองค์ทรงให้เจริญแข็งแรงเพื่อพระองค์เอง
¹⁶มันถูกพวกเขาตัดและเผาเสียด้วยไฟ
 ขอทอดพระเนตรดูและทรงพิพากษาพวกเขา
¹⁷ขอพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือคนที่อยู่เบื้องขวาพระหัตถ์ของพระองค์
 เหนือมนุษย์ที่พระองค์ทรงทำให้แข็งแรงเพื่อพระองค์เอง
¹⁸แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะไม่หันไปจากพระองค์
 ขอประทานชีวิตแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย แล้วข้าพระองค์ทั้งหลายจะทูล
  ออกพระนามพระองค์
¹⁹ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพ ขอทรงช่วยข้าพระองค์ทั้งหลายให้
  กลับสู่สภาพดี
 ขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสง เพื่อข้าพระองค์ทั้งหลายจะรอด

เปาโลถูกฟ้องร้อง

 ¹พอผ่านไปได้ห้าวัน อานาเนีย มหาปุโรหิตจึงลงไปกับพวกผู้ใหญ่และทนายคนหนึ่งชื่อเทอร์ทูลลัส เขาทั้งหลายฟ้องเปาโลต่อหน้าผู้ว่าราชการเมือง ²เมื่อเรียกเปาโลเข้ามาแล้ว เทอร์ทูลลัสจึงเริ่มฟ้องว่า
 “ท่านเฟลิกส์ที่เคารพอย่างสูง เรามีความสงบสุขอย่างยิ่งก็เพราะท่าน และชนชาตินี้มีการพัฒนาก็เพราะท่านเห็นการณ์ไกล ³เรารับสิ่งเหล่านี้ในทุกด้านและจากทุกแห่งหนด้วยความซาบซึ้งใจอย่างที่สุด ⁴แต่เพื่อไม่ให้ท่านเสียเวลามากไปกว่านี้ ข้าพเจ้าจึงขอความกรุณาจากท่านได้ฟังข้าพเจ้าต่ออีกสักหน่อยหนึ่ง ⁵เราพบว่าคนนี้เป็นผู้ก่อการร้ายและเป็นตัวก่อการจลาจลท่ามกลางพวกยิวในทุกที่ และเป็นผู้นำของลัทธินาซาเร็ธ ⁶เขายังพยายามทำให้พระวิหารเป็นมลทิน เราจึงจับเขาไว้ [และน่าจะได้พิพากษาเขาตามกฎหมายของเราไปแล้ว ⁷แต่นายพันลีเซียสใช้อำนาจมาแย่งตัวเขาไปจากมือของเรา ⁸และสั่งให้โจทก์มาฟ้องเขาต่อหน้าท่าน] ⁸หากท่านไต่สวนเขาด้วยตัวเอง ท่านก็จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดที่เรากล่าวหาเขา”
 ⁹พวกยิวก็ร่วมกล่าวหาด้วยโดยยืนยันว่าเรื่องนี้เป็นความจริง

เปาโลแก้คดีต่อหน้าเฟลิกส์

 ¹⁰เมื่อผู้ว่าราชการเมืองทำสัญญาณให้เปาโลพูด ท่านจึงเรียนว่า “เนื่องจากข้าพเจ้าทราบมาว่า ท่านเป็นผู้พิพากษาของชนชาตินี้มาหลายปีแล้ว ข้าพเจ้าจึงแก้คดีของข้าพเจ้าเองได้ด้วยความสบายใจ ¹¹ท่านสามารถสืบดูได้ว่า ตั้งแต่ข้าพเจ้าขึ้นไปนมัสการในกรุงเยรูซาเล็มนั้น ยังไม่เกินสิบสองวัน ¹²เขาทั้งหลายไม่เคยพบข้าพเจ้าเถียงกับใคร หรือยุยงฝูงชนให้วุ่นวาย ไม่ว่าในพระวิหาร ในธรรมศาลา หรือในเมือง ¹³เรื่องทั้งหมดที่พวกเขากำลังฟ้องข้าพเจ้านี้ เขาไม่สามารถหาข้อพิสูจน์ได้ ¹⁴แต่ว่าข้าพเจ้ายอมรับอยู่เรื่องหนึ่งต่อหน้าท่าน คือข้าพเจ้ารับใช้พระเจ้าของบรรพบุรุษของเราตาม “ทางนั้น” ซึ่งพวกเขาว่านอกรีต ข้าพเจ้าเชื่อถือทุกถ้อยคำที่เขียนในธรรมบัญญัติและในคัมภีร์ของผู้เผยพระวจนะ ¹⁵ข้าพเจ้ามีความหวังในพระเจ้าซึ่งเป็นความหวังที่พวกเขาเองก็ยอมรับ คือหวังว่าทั้งคนชอบธรรมและคนไม่ชอบธรรมจะเป็นขึ้นจากตาย ¹⁶เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงอุตส่าห์ประพฤติตามมโนธรรมที่ดีเสมอ ไม่ให้ผิดต่อพระเจ้าและต่อมนุษย์ ¹⁷หลังจากผ่านไปหลายปี ข้าพเจ้านำเงินช่วยเหลือมายังชนชาติของข้าพเจ้าและถวายเครื่องบูชา ¹⁸เวลานั้นพวกเขาก็พบข้าพเจ้าในพระวิหาร คือในขณะที่ข้าพเจ้าชำระตัวแล้ว และเขาไม่พบว่าข้าพเจ้าอยู่กับฝูงชนหรือก่อความวุ่นวาย ¹⁹แต่มียิวบางคนที่มาจากแคว้นเอเชีย ซึ่งเป็นพวกที่น่าจะมาอยู่ที่นี่ต่อหน้าท่านด้วยเพื่อฟ้องร้องหากเขามีอะไรจะกล่าวหาข้าพเจ้า ²⁰หรือไม่ก็ให้พวกที่อยู่ที่นี่แจ้งความผิดที่เขาพบขณะข้าพเจ้ายืนอยู่ต่อหน้าสภายิว ²¹นอกจากข้อเดียวที่ข้าพเจ้าตะเบ็งเสียงขึ้นเมื่ออยู่ท่ามกลางพวกเขา ซึ่งเกี่ยวกับการเป็นขึ้นจากความตายอันเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้าพเจ้าถูกพิพากษาต่อหน้าท่านทั้งหลายในวันนี้”
 ²²แต่เฟลิกส์รู้เรื่องของ “ทางนั้น” เป็นอย่างดี จึงเลื่อนการพิจารณาออกไปโดยกล่าวว่า “เมื่อลีเซียสนายพันลงมา ข้าพเจ้าจึงจะตัดสินคดีของพวกท่าน” ²³เฟลิกส์จึงสั่งนายร้อยให้คุมตัวเปาโลไว้ แต่ลดหย่อนการกวดขันลงบ้าง ทั้งยังไม่ห้ามพวกพ้องของท่านมาดูแลท่าน

เปาโลถูกขัง

 ²⁴หลังจากนั้นหลายวัน เฟลิกส์มากับภรรยาชื่อดรูสิลลาซึ่งเป็นชาวยิว ท่านให้ไปเรียกเปาโลมา และฟังเปาโลกล่าวเรื่องความเชื่อในพระเยซูคริสต์ ²⁵ขณะที่เปาโลอ้างถึงความยุติธรรม ความอดกลั้นใจทางกามและการพิพากษาซึ่งจะมาภายหน้านั้น เฟลิกส์ก็สะดุ้งตกใจกลัว จึงกล่าวว่า “วันนี้เจ้าไปได้แล้ว ถ้ามีโอกาสข้าจะเรียกเจ้ามาอีก” ²⁶แต่ในขณะเดียวกันเฟลิกส์ก็นึกในใจว่า เปาโลอาจจะให้เงินสินบนแก่ท่าน เพราะฉะนั้นท่านจึงเรียกเปาโลมาสนทนาด้วยบ่อยๆ ²⁷หลังจากผ่านไปสองปี ปอรสิอัสเฟสทัสมารับราชการแทนเฟลิกส์ เฟลิกส์อยากได้ความชอบจากพวกยิวจึงทิ้งเปาโลไว้ในคุก

เยฮูทำลายล้างราชวงศ์ของอาหับ

 ¹อาหับมีโอรส 70 องค์ในกรุงสะมาเรีย เยฮูจึงทรงพระอักษรคำราชาศัพท์หมายถึง เขียนจดหมายส่งไปสะมาเรีย ถึงบรรดาผู้ปกครองเมืองยิสเรเอล พวกผู้ใหญ่ และบรรดาพี่เลี้ยงของโอรสของอาหับว่า ²“ในเมื่อบรรดาโอรสของนายของพวกท่านอยู่กับท่าน และท่านมีรถรบกับม้า และเมืองที่มีป้อม และอาวุธ พอจดหมายนี้มาถึงท่าน ³จงคัดเลือกโอรสนายของท่านองค์ที่ดีที่สุด และเหมาะสมที่สุด แล้วตั้งองค์นั้นไว้บนบัลลังก์ของพระราชบิดา และจงสู้รบเพื่อราชวงศ์นายของท่าน” ⁴แต่พวกเขากลัวมาก และพูดว่า “ดูสิ พระราชาสองพระองค์ยังทรงต้านทานเยฮูไม่ได้ แล้วเราจะต้านทานได้อย่างไร?” ⁵ดังนั้นผู้ดูแลพระราชวัง ผู้ดูแลเมือง พวกผู้ใหญ่และพวกพี่เลี้ยง ส่งสารไปถึงเยฮูว่า “พวกข้าพระบาทเป็นผู้รับใช้ของฝ่าพระบาท และจะทำทุกอย่างที่ฝ่าพระบาทตรัสสั่ง พวกข้าพระบาทจะไม่ตั้งผู้ใดเป็นกษัตริย์ ขอทรงทำตามที่ทรงเห็นว่าดีเถิด” ⁶แล้วพระองค์ทรงพระอักษรเป็นฉบับที่สองถึงพวกเขาว่า “พรุ่งนี้เวลานี้ ถ้าท่านทั้งหลายอยู่ฝ่ายเรา และพร้อมจะเชื่อฟังเรา จงนำศีรษะของบรรดาโอรสนายของท่านมาหาเราที่ยิสเรเอล” บรรดาโอรส 70 องค์ของพระราชาอยู่กับคนใหญ่คนโตในเมือง ผู้ได้ชุบเลี้ยงพวกเขามา ⁷ต่อมาเมื่อจดหมายมาถึงพวกเขา เขาก็จับโอรสของพระราชาทั้ง 70 องค์ประหารเสีย แล้วเอาศีรษะใส่ตะกร้าส่งไปให้พระองค์ที่ยิสเรเอล ⁸เมื่อผู้สื่อสารมาทูลพระองค์ว่า “พวกเขานำศีรษะโอรสของกษัตริย์มาแล้ว พ่ะย่ะค่ะ” พระองค์ตรัสว่า “จงกองไว้เป็นสองกองตรงทางเข้าประตูเมืองจนถึงรุ่งเช้า” ⁹พอรุ่งเช้าพระองค์เสด็จออกไป ทรงยืน และตรัสกับประชาชนทั้งปวงว่า “ท่านทั้งหลายเป็นผู้ไร้ความผิด ส่วนเราได้กบฏต่อนายของเราและประหารพระองค์เสีย แต่ใครเล่าที่ฆ่าคนเหล่านี้? ¹⁰จงทราบเถิดว่า พระวจนะของพระยาห์เวห์ ซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสเกี่ยวกับราชวงศ์ของอาหับจะไม่ตกดินแต่อย่างใดเลย เพราะพระยาห์เวห์ทรงทำตามที่ตรัสทางเอลียาห์ผู้รับใช้ของพระองค์” ¹¹เยฮูทรงประหารทุกคนที่เหลืออยู่ในราชวงศ์ของอาหับในเมืองยิสเรเอล อีกทั้งคนใหญ่คนโตทุกคนของพระองค์ สหายสนิทของพระองค์ และปุโรหิตของพระองค์ จนไม่เหลือรอดชีวิตสักคนเดียวเลย
 ¹²แล้วเยฮูทรงลุกขึ้นเสด็จออกไปยังสะมาเรีย ในระหว่างทาง พระองค์ประทับที่เบธเอเขดหมู่บ้านของผู้เลี้ยงแกะ ¹³เยฮูทรงพบพระญาติของอาหัสยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ และพระองค์ตรัสถามว่า “พวกท่านเป็นใคร?” พวกเขาทูลตอบว่า “พวกเราเป็นญาติของอาหัสยาห์ และลงมาเยี่ยมบรรดาโอรสของกษัตริย์และของพระราชชนนี” ¹⁴พระองค์รับสั่งว่า “จับพวกเขาทั้งเป็น” เขาทั้งหลายก็จับคนเหล่านั้นทั้งเป็น และประหารทั้ง 42 คนที่บ่อเบธเอเขด ไม่เหลือไว้สักคนเดียว
 ¹⁵และเมื่อพระองค์เสด็จจากที่นั่น ก็ทรงพบเยโฮนาดับบุตรเรคาบมาหาพระองค์ พระองค์ทรงต้อนรับเขา และตรัสกับเขาว่า “จิตใจของท่านซื่อตรงต่อจิตใจของเรา อย่างที่จิตใจของเราซื่อตรงต่อจิตใจของท่านหรือ?” เยโฮนาดับทูลว่า “ซื่อตรง พ่ะย่ะค่ะ” เยฮูตรัสว่า “ถ้าซื่อตรงก็ยื่นมือมาให้เรา” เขาจึงยื่นมือของเขา และเยฮูก็ทรงดึงเขาขึ้นมาบนรถรบ ¹⁶พระองค์ตรัสว่า “มากับเราเถิด และดูความกระตือรือร้นของเราเพื่อพระยาห์เวห์” พระองค์ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า พวกเขาจึงให้เขานั่งรถรบของพระองค์ไป ¹⁷เมื่อมาถึงสะมาเรีย พระองค์ทรงประหารทุกคนในราชวงศ์ของอาหับที่เหลืออยู่ในสะมาเรียจนหมด ตามพระวจนะของพระยาห์เวห์ซึ่งตรัสกับเอลียาห์

เยฮูทำลายล้างผู้นมัสการพระบาอัล

 ¹⁸แล้วเยฮูทรงเรียกประชุมประชาชนทั้งหมด และตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “อาหับปรนนิบัติพระบาอัลนิดหน่อย แต่เยฮูจะปรนนิบัติพระองค์มากกว่า ¹⁹ฉะนั้นจงเรียกผู้เผยพระวจนะของพระบาอัลมาให้หมด ทั้งผู้นมัสการและปุโรหิตทั้งหมดของพระบาอัล อย่าให้ใครขาดไปเลย เพราะเราจะมีการถวายสัตวบูชาครั้งใหญ่แก่พระบาอัล ใครขาดก็จะไม่ให้มีชีวิตอยู่” แต่เยฮูทรงทำเป็นอุบายเพื่อจะทำลายผู้นมัสการพระบาอัล ²⁰และเยฮูตรัสว่า “จงจัดประชุมเพื่อนมัสการพระบาอัล” เขาก็ป่าวร้องเรียกประชุมดังกล่าว ²¹และเยฮูทรงส่งข่าวไปทั่วอิสราเอล ผู้นมัสการพระบาอัลก็มาทั้งหมด จึงไม่มีเหลือสักคนหนึ่งที่ไม่ได้มา และเขาทั้งหลายก็เข้าไปในนิเวศของพระบาอัล แล้วนิเวศของพระบาอัลก็เต็มแน่นขนัดจากข้างหนึ่งถึงอีกข้างหนึ่ง ²²เยฮูตรัสสั่งผู้ดูแลตู้เสื้อว่า “จงเอาเสื้อสำหรับผู้นมัสการพระบาอัลออกมา” เขาก็เอาเสื้อออกมาให้เขาทั้งหลาย ²³แล้วเยฮูเสด็จเข้าไปในนิเวศของพระบาอัล พร้อมกับเยโฮนาดับบุตรเรคาบ พระองค์ตรัสกับผู้นมัสการพระบาอัลว่า “จงค้นดู ดูให้ดีว่าไม่มีผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์อยู่กับพวกท่าน ให้มีแต่ผู้นมัสการพระบาอัลเท่านั้น” ²⁴แล้วเขาทั้งหลายเข้าไปถวายเครื่องสัตวบูชาและเครื่องบูชาเผาทั้งตัว  เยฮูทรงวางคน 80 คนไว้ภายนอก และตรัสว่า “คนไหนปล่อยให้คนหนึ่งคนใดซึ่งเรามอบไว้ในมือพวกเจ้าหนีรอดไปได้ เขาต้องเสียชีวิตของเขาแทน” ²⁵ต่อมาเมื่อเสร็จการถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัว เยฮูรับสั่งแก่ทหารรักษาพระองค์และพวกนายทหารว่า “จงเข้าไปฆ่าพวกเขาเสีย อย่าให้รอดสักคนเดียว” เมื่อฆ่าเขาทั้งหลายด้วยคมดาบแล้ว ทหารรักษาพระองค์และพวกนายทหารก็โยนศพออกไปข้างนอก แล้วก็เข้าไปที่แท่นบูชาในนิเวศพระบาอัล ²⁶และนำเอาเสาศักดิ์สิทธิ์แห่งนิเวศของพระบาอัลออกมาเผาเสีย ²⁷อีกทั้งทลายเสาศักดิ์สิทธิ์ของพระบาอัล และทลายนิเวศของพระบาอัล แล้วทำให้เป็นส้วมจนทุกวันนี้
 ²⁸ดังนั้นเยฮูทรงกวาดล้างพระบาอัลออกจากอิสราเอล ²⁹แต่เยฮูไม่ได้ทรงหันจากบาปของเยโรโบอัมบุตรเนบัท ผู้ได้นำอิสราเอลให้ทำบาปด้วย คือลูกวัวทองคำซึ่งอยู่ในเมืองเบธเอลและในเมืองดาน ³⁰พระยาห์เวห์ตรัสกับเยฮูว่า “เพราะเจ้าได้ทำดีโดยทำสิ่งที่ชอบในสายตาของเรา และได้ทำต่อราชวงศ์อาหับตามทุกอย่างที่อยู่ในใจของเรา เชื้อสายของเจ้าสี่ชั่วอายุคนจะได้นั่งบนบัลลังก์ของอิสราเอล” ³¹แต่เยฮูไม่ทรงระมัดระวังที่จะดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระยาห์เวห์พระเจ้าแห่งอิสราเอลด้วยสุดพระทัยของพระองค์ พระองค์ไม่ได้ทรงหันจากบาปของเยโรโบอัม ผู้นำอิสราเอลให้ทำบาปด้วย

เยฮูสิ้นพระชนม์

 ³²ในสมัยนั้น พระยาห์เวห์ทรงเริ่มตัดดินแดนของอิสราเอลออกแปลได้อีกว่า ทรงเริ่มลดขนาดของเขตแดนอิสราเอล ส่วนฮาซาเอลก็รบชนะทั่วดินแดนอิสราเอล ³³ตั้งแต่แม่น้ำจอร์แดนฟากตะวันออก ทั่วแผ่นดินกิเลอาด คนกาด คนรูเบน และคนมนัสเสห์ ตั้งแต่อาโรเออร์ ซึ่งอยู่ข้างที่ลุ่มแม่น้ำอารโนน คือกิเลอาดและบาชาน ³⁴ส่วนพระราชกิจอื่นๆ ของเยฮู และทุกสิ่งที่ทรงกระทำ และพระราชอำนาจทั้งสิ้นของพระองค์ ได้บันทึกไว้ในหนังสือพงศาวดารกษัตริย์แห่งอิสราเอลไม่ใช่หรือ? ³⁵เยฮูจึงทรงล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษ และเขาก็ฝังพระองค์ไว้ในกรุงสะมาเรีย และเยโฮอาหาสพระราชโอรสของพระองค์ได้ขึ้นครองราชย์แทน ³⁶เวลาที่เยฮูทรงครองอิสราเอลในสะมาเรียนั้นคือ 28 ปี

2 พงศ์กษัตริย์ 11

พระนางอาธาลิยาห์ขึ้นครองยูดาห์

 ¹เมื่ออาธาลิยาห์พระราชมารดาของอาหัสยาห์ ทรงเห็นว่าพระราชโอรสของพระนางสิ้นพระชนม์ พระนางก็ทรงตั้งต้นทำลายเชื้อพระวงศ์ทั้งสิ้น ²แต่เยโฮเชบาพระราชธิดาของกษัตริย์เยโฮรัม พระน้องนางของอาหัสยาห์ ได้ลักลอบนำโยอาชพระราชโอรสของอาหัสยาห์ ไปจากท่ามกลางบรรดาพระราชโอรสของพระราชา ซึ่งต้องถูกประหาร และพระนางก็เก็บพระราชโอรสและพระพี่เลี้ยงไว้ในห้องนอน ดังนั้นพวกเขาซ่อนพระราชโอรสเสียจากอาธาลิยาห์ พระราชโอรสจึงไม่ถูกประหารชีวิต ³และพระราชโอรสอยู่กับพระพี่เลี้ยงในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และซ่อนตัวอยู่ 6 ปี ในขณะที่อาธาลิยาห์ทรงครองแผ่นดิน

เยโฮยาดาเจิมตั้งพระกุมารโยอาช

 ⁴แต่ในปีที่ 7 เยโฮยาดาได้ใช้คนไปตามบรรดานายร้อยของพวกคารี และของพวกทหารรักษาพระองค์ให้มาหาท่านในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และท่านได้ทำพันธสัญญากับเขาทั้งหลาย และให้พวกเขาสาบานในพระนิเวศของพระยาห์เวห์ และท่านได้นำพระโอรสของพระราชามาให้เขาเห็น ⁵และท่านกำชับเขาทั้งหลายว่า “นี่เป็นสิ่งที่ท่านทั้งหลายพึงทำคือ ผู้เข้าเวรวันสะบาโตกลุ่มหนึ่งให้เป็นผู้เฝ้าพระราชวัง ⁶(อีกกลุ่มหนึ่งให้ประจำอยู่ที่ประตูสูร และอีกกลุ่มหนึ่งให้ประจำอยู่ที่ประตูข้างหลังทหารรักษาพระองค์) ให้เฝ้าพระราชวังเพื่อป้องกันรักษาแปลได้อีกว่า ให้เฝ้าพระราชวังโดยผลัดเปลี่ยนกัน ⁷ส่วนท่านทั้งหลายอีกสองพวก คือผู้ที่ออกเวรวันสะบาโต ให้เฝ้าพระนิเวศของพระยาห์เวห์รอบพระราชา ⁸ท่านทั้งหลายจงล้อมพระราชาไว้โดยรอบ แต่ละคนมีอาวุธในมือ ผู้ที่เข้าใกล้แถวจะต้องถูกประหาร จงอยู่กับพระราชาเมื่อพระองค์เสด็จออกและเสด็จเข้า”
 ⁹บรรดานายร้อยก็ได้ทำทุกสิ่งตามที่เยโฮยาดาปุโรหิตสั่งไว้ ต่างก็นำคนของตนที่จะเข้าเวรวันสะบาโต พร้อมกับคนที่จะออกเวรวันสะบาโตนั้นมาหาเยโฮยาดาปุโรหิต ¹⁰และปุโรหิตก็มอบหอกและโล่ซึ่งเป็นของกษัตริย์ดาวิดนั้น ที่อยู่ในพระนิเวศของพระยาห์เวห์แก่บรรดานายร้อย ¹¹และทหารรักษาพระองค์แต่ละคนยืนประจำอยู่ มีอาวุธในมือ ตั้งแต่ด้านขวาของพระนิเวศไปถึงด้านซ้ายของพระนิเวศ บริเวณแท่นบูชาและพระนิเวศล้อมรอบพระราชา ¹²ท่านก็นำโอรสของพระราชาออกมาและสวมมงกุฎให้ แล้วมอบพระโอวาทให้ และเขาทั้งหลายตั้งพระโอรสให้เป็นกษัตริย์ และได้เจิมพระองค์ แล้วเขาทั้งหลายก็ตบมือร้องว่า “ขอพระราชาทรงพระเจริญ”

พระนางอาธาลิยาห์สิ้นพระชนม์

 ¹³เมื่ออาธาลิยาห์ทรงได้ยินเสียงทหารรักษาพระองค์และเสียงประชาชน ก็เสด็จเข้าไปหาประชาชนที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์ ¹⁴เมื่อพระนางทอดพระเนตร และดูสิ พระราชาทรงยืนอยู่ข้างเสา ตามธรรมเนียม มีบรรดาเจ้านายและพลแตรอยู่ข้างพระราชา ประชาชนทั้งสิ้นในแผ่นดินก็เปรมปรีดิ์และเป่าแตร พระนางอาธาลิยาห์ก็ฉีกฉลองพระองค์แล้วทรงร้องว่า “กบฏ กบฏ” ¹⁵แล้วเยโฮยาดาปุโรหิตก็สั่งพวกนายร้อยที่ได้รับการตั้งให้ควบคุมกองทัพว่า “จงคุมนางออกมาระหว่างแถวทหาร ใครติดตามนางไปก็จงประหารเสียด้วยดาบ” เพราะปุโรหิตกล่าวว่า “อย่าให้นางถูกประหารในพระนิเวศของพระยาห์เวห์” ¹⁶เขาทั้งหลายจึงจับพระนาง และพระนางก็เสด็จไปตามทางที่ม้าเข้าพระราชวัง และถูกประหารเสียที่นั่น
 ¹⁷เยโฮยาดาได้ทำพันธสัญญาระหว่างพระยาห์เวห์กับพระราชาและประชาชน ว่าพวกเขาจะเป็นประชากรของพระยาห์เวห์ และท่านยังทำพันธสัญญาระหว่างพระราชากับประชาชนด้วย ¹⁸แล้วประชาชนหมดทั้งแผ่นดินก็เข้าไปในนิเวศของพระบาอัล และพังนิเวศเสีย พวกเขาทำลายแท่นบูชาและรูปเคารพของพระบาอัลแตกยับเยิน และได้ประหารมัทตานปุโรหิตของพระบาอัลเสียที่หน้าแท่นบูชา และเยโฮยาดาวางยามไว้ดูแลพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ¹⁹และท่านได้พาพวกนายร้อย พวกคารี พวกทหารรักษาพระองค์ และประชาชนทั้งสิ้นแห่งแผ่นดิน แล้วเขาทั้งหลายได้เชิญพระราชาเสด็จลงมาจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์ ไปตามทางประตูทหารรักษาพระองค์จนถึงพระราชวัง และพระองค์ก็ประทับบนบัลลังก์ของพระราชา ²⁰ประชาชนทั้งสิ้นแห่งแผ่นดินก็เปรมปรีดิ์และบ้านเมืองก็สงบ หลังจากประหารอาธาลิยาห์ด้วยดาบแล้วที่พระราชวัง ²¹เมื่อโยอาชทรงเป็นกษัตริย์นั้น มีพระชนมายุ 7 พรรษา