ความอบอุ่นใจที่พระเจ้าสถิตด้วย

เพลงสดุดีของดาวิด เมื่อท่านอยู่ในถิ่นทุรกันดารยูดาห์

¹ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะ
แสวงหาพระองค์
 จิตใจของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์
เนื้อหนังของข้าพระองค์กระเสือกกระสนหาพระองค์
 ในดินแดนที่แห้งแล้งและอ่อนระโหย ที่ซึ่งไม่มีน้ำ
²เช่นนั้นแหละ ข้าพระองค์เคยเห็นพระองค์ในสถานนมัสการ
 เห็นฤทธานุภาพและพระสิริของพระองค์
³เพราะว่าความรักมั่นคงของพระองค์ดีกว่าชีวิต
 ริมฝีปากของข้าพระองค์จะยกย่องพระองค์
⁴เช่นนั้นแหละ ข้าพระองค์จะถวายสาธุการแด่พระองค์ ตราบที่ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่
 ข้าพระองค์จะชูมือต่อพระนามของพระองค์
⁵จิตใจของข้าพระองค์จะอิ่มหนำดังได้กินอาหารชั้นเลิศ
 และปากของข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ด้วยริมฝีปากที่ชื่นบาน
⁶เมื่อข้าพระองค์ระลึกถึงพระองค์ขณะอยู่บนที่นอน
 และใคร่ครวญถึงพระองค์ทุกๆ ยาม
⁷เพราะพระองค์ทรงเป็นความอุปถัมภ์ของข้าพระองค์
 ข้าพระองค์จะร้องเพลงด้วยความยินดีอยู่ในร่มปีกของพระองค์
⁸จิตใจของข้าพระองค์แนบสนิทกับพระองค์
 พระหัตถ์ขวาของพระองค์ค้ำจุนข้าพระองค์ไว้
⁹แต่บรรดาผู้มุ่งเอาชีวิตข้าพระองค์
 จะลงไปในที่ลึกแห่งแผ่นดินโลก
¹⁰เขาทั้งหลายจะล้มลงด้วยดาบ
 พวกเขาจะเป็นเหยื่อของสุนัขจิ้งจอก
¹¹แต่พระราชาจะทรงยินดีในพระเจ้า
 ทุกคนที่สาบานโดยอ้างพระเจ้าจะสรรเสริญพระองค์
 เพราะปากของคนพูดมุสาจะถูกปิด

พวกยิวปฏิเสธพระเยซู

 ²²ขณะนั้นเป็นเทศกาลฉลองพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็ม และเป็นฤดูหนาว ²³พระเยซูทรงดำเนินอยู่ในบริเวณพระวิหารที่เฉลียงของซาโลมอน ²⁴พวกยิวก็พากันมาห้อมล้อมพระองค์และทูลว่า “ท่านจะให้เราสงสัยไปอีกนานแค่ไหน? ถ้าท่านเป็นพระคริสต์ก็จงบอกให้ชัดเจนเถิด” ²⁵พระเยซูตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกพวกท่านแล้วแต่ท่านไม่เชื่อ สิ่งที่เราทำในพระนามพระบิดาของเราก็เป็นพยานให้กับเรา ²⁶แต่พวกท่านไม่เชื่อเพราะท่านไม่ได้เป็นแกะของเรา ²⁷แกะของเราย่อมฟังเสียงของเรา เรารู้จักแกะเหล่านั้น และแกะนั้นก็ตามเรา ²⁸เราให้ชีวิตนิรันดร์แก่แกะทั้งหลาย แกะเหล่านั้นจะไม่มีวันพินาศและจะไม่มีใครแย่งชิงแกะนั้นไปจากมือของเราได้ ²⁹พระบิดาของเราผู้ประทานแกะนั้นให้แก่เราทรงเป็นใหญ่กว่าทุกสิ่งสำเนาโบราณบางฉบับว่า สิ่งที่พระบิดาของเราประทานให้เรานั้นยิ่งใหญ่กว่าทุกสิ่ง และไม่มีใครสามารถชิงไปจากพระหัตถ์ของพระบิดาได้ ³⁰เรากับพระบิดาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน”
 ³¹พวกยิวจึงหยิบก้อนหินขึ้นมาอีกจะขว้างพระองค์ให้ตาย ³²พระเยซูจึงตรัสกับพวกเขาว่า “เราแสดงให้ท่านเห็นการดีหลายอย่างของพระบิดา พวกท่านหยิบก้อนหินจะขว้างเราให้ตายเพราะการดีข้อไหน?” ³³พวกยิวทูลตอบพระองค์ว่า “เราจะขว้างท่านไม่ใช่เพราะการดีใดๆ แต่เพราะการพูดหมิ่นประมาทพระเจ้า เพราะท่านเป็นเพียงมนุษย์แต่ตั้งตัวเป็นพระเจ้า” ³⁴พระเยซูตรัสว่า “ในพระคัมภีร์ของท่านมีคำเขียนไว้ไม่ใช่หรือว่า ‘เรากล่าวว่าพวกท่านเป็นพระ?’ ³⁵ถ้าคนที่รับพระวจนะของพระเจ้าได้ชื่อว่าเป็นพระ (และจะฝ่าฝืนพระคัมภีร์ไม่ได้) ³⁶พวกท่านจะกล่าวหาผู้ที่พระบิดาทรงตั้งไว้เป็นพิเศษและทรงใช้เข้ามาในโลกว่า ‘ท่านกล่าวคำหมิ่นประมาทพระเจ้า’ เพราะเรากล่าวว่า ‘เราเป็นบุตรของพระเจ้า’ อย่างนั้นหรือ? ³⁷ถ้าเราไม่ได้ปฏิบัติพระราชกิจของพระบิดาของเราก็อย่าวางใจเราเลย ³⁸แต่ถ้าเราปฏิบัติพระราชกิจนั้น แม้ว่าท่านไม่วางใจในเรา ก็จงวางใจในพระราชกิจเหล่านั้นเถิด เพื่อท่านจะได้รู้และเข้าใจว่าพระบิดาทรงอยู่ในเราและเราอยู่ในพระบิดา” ³⁹พวกเขาพยายามจะจับพระองค์อีกครั้งหนึ่ง แต่พระองค์ทรงรอดพ้นจากมือของเขา
 ⁴⁰พระองค์เสด็จข้ามแม่น้ำจอร์แดนอีก และไปถึงตำบลที่ยอห์นเคยให้บัพติศมา แล้วพระองค์ทรงพักอยู่ที่นั่น ⁴¹คนจำนวนมากพากันมาหาพระองค์กล่าวว่า “ถึงยอห์นไม่ได้ทำหมายสำคัญอะไรเลย แต่ทุกสิ่งที่ยอห์นกล่าวถึงท่านผู้นี้เป็นความจริง” ⁴²และมีคนที่นั่นหลายคนวางใจในพระองค์

กำเนิดและการถวายซามูเอล

 ¹มีชายคนหนึ่งเป็นชาวรามาธาอิมโซฟิม แห่งแดนเทือกเขาเอฟราอิมชื่อเอลคานาห์บุตรเยโรฮัม ผู้เป็นบุตรเอลีฮู ผู้เป็นบุตรโทหุ ผู้เป็นบุตรศูฟ คนเผ่าเอฟราอิม ²เขามีภรรยาสองคน คนหนึ่งชื่อฮันนาห์ อีกคนหนึ่งชื่อเปนินนาห์ เปนินนาห์มีบุตรแต่ฮันนาห์ไม่มี
 ³ชายผู้นี้เคยขึ้นไปจากเมืองของเขาทุกปี ไปนมัสการและถวายสัตวบูชาแด่พระยาห์เวห์จอมทัพที่เมืองชิโลห์ ที่นั่นมีบุตรชายสองคนของเอลีชื่อโฮฟนีและฟีเนหัส เป็นพวกปุโรหิตของพระยาห์เวห์ ⁴ในวันที่เอลคานาห์ถวายสัตวบูชา ท่านให้ส่วนแบ่งแก่เปนินนาห์ภรรยาของท่าน และแก่พวกบุตรชายบุตรหญิงทุกคนของนาง ⁵ท่านแบ่งให้ฮันนาห์สองส่วน เพราะท่านรักนางมาก แม้ว่าพระยาห์เวห์ทรงปิดครรภ์ของนางเสีย ⁶เมียคู่กับนางก็ยั่วเย้านางอย่างรุนแรงทำให้นางระคายเคือง เพราะเหตุที่พระยาห์เวห์ทรงปิดครรภ์ของนาง ⁷เหตุการณ์ก็เป็นอยู่ดังนี้ปีแล้วปีเล่า เมื่อนางขึ้นไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์ครั้งไหน เมียคู่ของนางก็เคยยั่วเย้านาง ดังนั้นนางฮันนาห์จึงร้องไห้ไม่รับประทานอาหาร ⁸เอลคานาห์สามีของนางจึงถามนางว่า “ฮันนาห์ทำไมเธอร้องไห้? ทำไมเธอจึงไม่รับประทานอาหาร? ทำไมจิตใจของเธอจึงโศกเศร้า? สำหรับเธอ ฉันไม่ดีกว่าบุตรชายสิบคนหรือ?”
 ⁹หลังจากที่ได้รับประทานอาหารและดื่มที่เมืองชิโลห์แล้ว ฮันนาห์ก็ลุกขึ้น เอลีปุโรหิตนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเสาประตูพระวิหารของพระยาห์เวห์ ¹⁰นางขมขื่นใจมากจึงอธิษฐานต่อพระยาห์เวห์และร้องไห้อย่างหนัก ¹¹นางบนไว้ว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์จอมทัพ ถ้าพระองค์จะทอดพระเนตรความทุกข์ใจของผู้รับใช้ของพระองค์จริงๆ ทรงระลึกถึงข้าพระองค์ และไม่ทรงลืมผู้รับใช้ของพระองค์ แต่จะประทานบุตรชายแก่ผู้รับใช้ของพระองค์สักคน แล้วข้าพระองค์จะถวายเขาแด่พระยาห์เวห์ตลอดชีวิตของเขา และมีดโกนจะไม่แตะต้องศีรษะของเขาเลย”
 ¹²อยู่มาเมื่อนางยังวิงวอนเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์อยู่นั้น เอลีก็สังเกตดูปากของนาง ¹³ฮันนาห์นั้นนางพูดแต่ในใจ ริมฝีปากของนางขยับอยู่เท่านั้น ไม่ได้ยินเสียงของนาง เพราะเหตุนี้เอลีจึงคิดว่านางเมา ¹⁴เอลีจึงพูดกับนางว่า “เธอจะเมาไปนานสักเท่าใด? จงทิ้งเหล้าองุ่นเถอะ” ¹⁵แต่ฮันนาห์ตอบว่า “ไม่ใช่เช่นนั้นค่ะเจ้านายของดิฉัน ดิฉันเป็นหญิงที่ทุกข์ใจยิ่งนัก ดิฉันไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นหรือของมึนเมา แต่ดิฉันระบายความในใจของดิฉันออกเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ¹⁶ขออย่าถือว่าหญิงผู้รับใช้ของท่านเป็นหญิงเลว ที่ดิฉันพูดตลอดมานั้น ก็พูดด้วยความกระวนกระวายและความเศร้าใจมาก” ¹⁷แล้วเอลีก็ตอบว่า “จงกลับไปเป็นสุขเถิด ขอพระเจ้าแห่งอิสราเอลโปรดประทานตามคำขอที่เจ้าได้ทูลขอจากพระองค์” ¹⁸และนางก็ตอบว่า “ขอหญิงผู้รับใช้ของท่านได้รับความโปรดปรานจากท่านเถิด” แล้วหญิงนั้นก็ไปตามทางของนาง รับประทานอาหาร และใบหน้าของนางก็ไม่โศกเศร้าอีกต่อไป
 ¹⁹พวกเขาลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ นมัสการพระยาห์เวห์ แล้วก็กลับไปบ้านที่รามาห์ และเอลคานาห์มีเพศสัมพันธ์กับฮันนาห์ภรรยาของเขา และพระยาห์เวห์ทรงระลึกถึงนาง ²⁰และต่อมาเมื่อถึงเวลาที่กำหนด ฮันนาห์ก็ตั้งครรภ์คลอดบุตรชายคนหนึ่ง และนางให้ชื่อเด็กนั้นว่าซามูเอล เพราะนางกล่าวว่า “ดิฉันทูลขอมาจากพระยาห์เวห์”
 ²¹เอลคานาห์สามีและทุกคนในครอบครัวของเขาจะขึ้นไปถวายสัตวบูชาประจำปีแด่พระยาห์เวห์ และแก้บนของเขา ²²แต่ฮันนาห์ไม่ได้ขึ้นไปด้วย เพราะนางบอกสามีว่า “ฉันจะไม่ไปจนกว่าเด็กคนนี้หย่านม แล้วฉันจะพาเขาขึ้นไป เพื่อเขาจะได้ปรากฏตัวเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ และอยู่ที่นั่นตลอดไป” ²³เอลคานาห์สามีบอกนางว่า “จงทำตามที่เธอเห็นว่าดีเถิด รออยู่จนให้เขาหย่านม ขอเพียงให้พระดำรัสของพระยาห์เวห์สำเร็จเถิด” นางนั้นก็คอยอยู่และให้บุตรกินนมของเธอ จนนางให้เขาหย่านม ²⁴และเมื่อนางให้เขาหย่านมแล้ว นางก็พาเขาขึ้นไปพร้อมกับวัวผู้อายุสามปีหนึ่งตัว แป้ง 10 กิโลกรัมและเหล้าองุ่นหนึ่งถุงหนัง และนางก็นำเขามาที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์ที่เมืองชิโลห์ และเด็กนั้นก็ยังเล็กอยู่ ²⁵แล้วพวกเขาก็ฆ่าวัวผู้ตัวนั้นและนำเด็กมาหาเอลี ²⁶นางก็กล่าวว่า “เจ้านายของดิฉันมีชีวิตอยู่แน่ฉันใด ท่านเจ้าข้า ดิฉันเองคือผู้หญิงที่เคยยืนอยู่ที่นี่ต่อหน้าท่าน และทูลวิงวอนต่อพระยาห์เวห์ ²⁷ดิฉันทูลวิงวอนขอเด็กคนนี้ และพระยาห์เวห์ประทานตามคำทูลขอของดิฉันตามที่ได้ทูลวิงวอนต่อพระองค์ ²⁸เพราะฉะนั้นดิฉันเองถวายเขาแด่พระยาห์เวห์ เขาถูกถวายแด่พระยาห์เวห์ตลอดชีวิตของเขา” และเขาก็นมัสการพระยาห์เวห์ที่นั่น

1 ซามูเอล 2

คำอธิษฐานของนางฮันนาห์

¹นางฮันนาห์อธิษฐานว่า
 “จิตใจของข้าพเจ้าชื่นชมในพระยาห์เวห์
ในพระยาห์เวห์ กำลังของข้าพเจ้าก็เข้มแข็ง
 ปากของข้าพเจ้าหัวเราะพวกศัตรูของข้าพเจ้า
เพราะข้าพเจ้ายินดีในความรอดของพระองค์
²“ไม่มีใครบริสุทธิ์ดังพระยาห์เวห์
 ไม่มีใครเปรียบเหมือนพระองค์
 ไม่มีใครปกป้องเหมือนพระเจ้าของพวกเรา
³อย่าพร่ำพูดเย่อหยิ่งโอหังอีกต่อไป
 อย่าให้ความจองหองออกมาจากปากของพวกเจ้า
เพราะพระยาห์เวห์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงรู้
 ผู้ตรวจการกระทำทั้งหลาย
⁴คันธนูของนักรบก็หัก
 แต่คนอ่อนแอก็ได้รับการเสริมกำลัง
⁵บรรดาคนที่เคยกินอิ่มก็ต้องออกรับจ้างหากิน
 แต่บรรดาคนที่หิวก็หยุดหิว
คนที่เป็นหมันมีบุตรเจ็ดคน
 แต่นางที่มีบุตรมากก็ร่วงโรยไป
⁶พระยาห์เวห์ทรงประหารและทรงให้มีชีวิต
 พระองค์ทรงนำลงไปถึงแดนคนตายและทรงนำขึ้นมา
⁷พระยาห์เวห์ทรงทำให้ยากจนและทรงทำให้มั่งคั่ง
ทรงทำให้ต่ำลงและทรงยกขึ้น
⁸ทรงยกคนยากจนขึ้นจากผงคลี
 ทรงยกคนขัดสนขึ้นจากกองขี้เถ้า
ทรงทำให้พวกเขานั่งร่วมกับพวกเจ้านาย
 และได้ที่นั่งอันมีเกียรติเป็นมรดก
เพราะว่าบรรดาเสาแห่งพิภพเป็นของพระยาห์เวห์
 พระองค์ทรงวางพิภพไว้บนเสาเหล่านั้น
⁹“พระองค์จะทรงดูแลย่างเท้าของธรรมิกชนของพระองค์
 แต่คนอธรรมจะต้องถูกทำลายในความมืด
 เพราะว่ามนุษย์จะชนะด้วยกำลังของเขาก็หาไม่
¹⁰บรรดาผู้ต่อสู้พระยาห์เวห์จะถูกทำลาย
 พระองค์จะทรงส่งฟ้าร้องจากสวรรค์ต่อสู้เขา
พระยาห์เวห์จะทรงพิพากษาจนสุดปลายพิภพ
 พระองค์จะประทานกำลังแก่พระราชาของพระองค์
และจะทรงเสริมอำนาจของผู้ที่พระองค์ทรงเจิมไว้”
 ¹¹แล้วเอลคานาห์ก็กลับไปบ้านของเขาที่รามาห์ และเด็กนั้นก็ปรนนิบัติพระยาห์เวห์ต่อหน้าเอลีปุโรหิต

บุตรชายชั่วร้ายของเอลี

 ¹²บุตรทั้งสองของเอลีเป็นคนอันธพาล ไม่รู้จักพระยาห์เวห์ ¹³ธรรมเนียมของพวกปุโรหิตที่มีต่อประชาชนเป็นอย่างนี้ เมื่อมีประชาชนคนใดถวายเครื่องสัตวบูชา คนใช้ของปุโรหิตจะเข้ามา มือถือสามง่าม ขณะเมื่อเนื้อกำลังต้มอยู่ ¹⁴เขาจะเอาสามง่ามแทงเข้าไปในกระทะ หรือหม้อหู หรือหม้อทะนน หรือหม้อธรรมดา สามง่ามติดอะไรขึ้นมา ปุโรหิตก็เอาสิ่งนั้นไปเป็นของตน พวกเขาทำเช่นนั้นแก่คนอิสราเอลทุกคนที่มาเมืองชิโลห์ ¹⁵ยิ่งกว่านั้น ก่อนที่พวกเขาเผาไขมัน คนใช้ของปุโรหิตเข้ามากล่าวแก่ชายผู้ทำสัตวบูชาว่า “ขอเนื้อไปให้ปุโรหิตทอด ท่านไม่รับเนื้อต้มจากเจ้า ท่านต้องการเนื้อดิบ” ¹⁶และถ้าชายคนนั้นกล่าวแก่เขาว่า “พวกเขาต้องเผาไขมันก่อนจริงๆ แล้วจงเอาไปตามชอบใจเถิด” เขาจะตอบว่า “ไม่ได้ เจ้าต้องให้เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ให้ข้าก็จะใช้กำลังเอาไป”  ¹⁷ดังนี้แหละ บาปของคนหนุ่มทั้งสองนั้นจึงใหญ่หลวงนักเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เพราะว่าคนหนุ่มทั้งสองนั้นได้ดูหมิ่นเครื่องถวายบูชาแด่พระยาห์เวห์ ¹⁸แต่ซามูเอลปรนนิบัติอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ เป็นเด็กคนที่คาดเอวด้วยเอโฟดผ้าป่าน ¹⁹มารดาเคยเย็บเสื้อคลุมตัวเล็กๆ นำมาให้เขาทุกปี เมื่อนางขึ้นไปพร้อมกับสามีเพื่อถวายเครื่องสัตวบูชาประจำปี ²⁰แล้วเอลีอวยพรเอลคานาห์และภรรยาของเขากล่าวว่า “ขอพระยาห์เวห์ประทานลูกๆ แก่ท่านโดยหญิงคนนี้ แทนคนที่นางเคยทูลขอและถวายไว้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์” แล้วพวกเขาก็กลับไปยังที่อยู่ของพวกเขา
 ²¹และพระยาห์เวห์ทรงเยี่ยมเยียนฮันนาห์ และนางก็ตั้งครรภ์คลอดบุตรเป็นชายสามหญิงสอง ส่วนกุมารซามูเอลก็เติบโตขึ้นเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ²²เอลีชรามากแล้ว และท่านได้ยินถึงเรื่องราวทั้งสิ้น ที่บุตรทั้งสองของท่านทำแก่คนอิสราเอล และที่พวกเขานอนกับหญิงที่ปรนนิบัติอยู่ที่ทางเข้าเต็นท์นัดพบด้วย ²³และท่านก็พูดกับพวกเขาว่า “ทำไมพวกเจ้าจึงทำสิ่งเหล่านั้น? เพราะเราได้ยินจากประชาชนทั้งปวงถึงความประพฤติชั่วร้ายมากซึ่งพวกเจ้าทำ ²⁴อย่าเลย ลูกเอ๋ย เรื่องที่เราได้ยินประชากรของพระยาห์เวห์เล่าแพร่ทั่วไปเป็นเรื่องไม่ดีเลย ²⁵ถ้ามนุษย์คนไหนทำบาปต่อมนุษย์ด้วยกัน พระเจ้าจะทรงวินิจฉัยให้เขา แต่ถ้ามนุษย์ทำบาปต่อพระยาห์เวห์ ใครจะทูลขอเพื่อเขาได้เล่า?” แต่เขาทั้งสองไม่เชื่อฟังบิดาของพวกเขา เพราะว่าเป็นพระประสงค์ของพระยาห์เวห์ที่จะทรงประหารเขาเสีย
 ²⁶ส่วนกุมารซามูเอลก็เติบโตขึ้น และเป็นที่ชอบมากขึ้น เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์และต่อหน้ามนุษย์