วางใจพระเจ้าเมื่อถูกข่มเหง

ถึงหัวหน้านักร้อง ตามทำนองอย่าทำลาย มิคทามบทหนึ่งของดาวิด
เมื่อท่านหนีซาอูลเข้าถ้ำ

¹ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพระกรุณาข้าพระองค์ ขอทรงพระกรุณาข้าพระองค์
 เพราะจิตใจของข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์
ข้าพระองค์จะลี้ภัยใต้ร่มปีกของพระองค์
 จนกว่าภัยอันตรายจะผ่านพ้นไป
²ข้าพเจ้าจะร้องทูลต่อพระเจ้าผู้สูงสุด
 ต่อพระเจ้าผู้ทรงทำการให้สำเร็จเพื่อข้าพเจ้า
³พระองค์จะทรงส่งความช่วยเหลือมาจากฟ้าสวรรค์
  และช่วยข้าพเจ้าให้รอด
 พระองค์จะทรงให้ผู้เหยียบย่ำข้าพเจ้าอับอาย
 พระเจ้าจะทรงส่งความรักมั่นคงและความซื่อสัตย์ลงมา
⁴ข้าพเจ้านอนท่ามกลางเหล่าสิงห์
 ผู้ที่ผลาญชีวิตมนุษย์
ฟันของมันคือหอกและลูกธนู
 ลิ้นของมันคือดาบคม
⁵ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงเป็นที่ยกย่องเหนือฟ้าสวรรค์
 ขอพระสิริของพระองค์อยู่ทั่วทั้งแผ่นดินโลก
⁶เขาทั้งหลายวางตาข่ายดักเท้าข้าพเจ้า
 จิตใจของข้าพเจ้าก็เป็นทุกข์
เขาขุดหลุมพรางไว้ในทางของข้าพเจ้า
 แต่เขาตกลงไปเสียเอง

การทรงรักษาบุตรชายของข้าราชการ

 ⁴³เมื่อผ่านไปสองวัน พระเยซูก็เสด็จออกจากที่นั่นไปที่แคว้นกาลิลี ⁴⁴(พระองค์ทรงเป็นพยานว่า ผู้เผยพระวจนะจะไม่ได้รับเกียรติในบ้านเกิดของตน) ⁴⁵ดังนั้นเมื่อพระองค์เสด็จไปถึงแคว้นกาลิลี ชาวกาลิลีก็ต้อนรับพระองค์ เพราะพวกเขาเห็นทุกสิ่งที่พระองค์ทรงทำในเทศกาลที่กรุงเยรูซาเล็ม เพราะพวกเขาก็ไปในเทศกาลนั้นด้วย
 ⁴⁶ดังนั้นพระองค์จึงเสด็จไปที่หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลีอีก ซึ่งเป็นที่ที่พระองค์ทรงทำให้น้ำกลายเป็นเหล้าองุ่น และที่เมืองคาเปอรนาอุมมีข้าราชการคนหนึ่งที่มีบุตรป่วยหนัก ⁴⁷เมื่อท่านทราบข่าวว่าพระเยซูเสด็จออกจากแคว้นยูเดียไปแคว้นกาลิลีแล้ว ท่านจึงไปอ้อนวอนพระองค์ขอให้เสด็จไปรักษาบุตรของตนเพราะว่าเขาใกล้จะตายแล้ว ⁴⁸พระเยซูจึงตรัสกับเขาว่า “ถ้าพวกท่านไม่เห็นหมายสำคัญและการอัศจรรย์ ท่านก็จะไม่เชื่อ” ⁴⁹ข้าราชการคนนั้นทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอเสด็จไปก่อนที่ลูกน้อยของข้าพเจ้าจะตาย” ⁵⁰พระเยซูตรัสกับเขาว่า “กลับไปเถิด ลูกของท่านจะไม่ตาย” ชายคนนั้นเชื่อพระดำรัสที่พระเยซูตรัสกับเขาจึงกลับไป ⁵¹ขณะที่กลับไปนั้น พวกทาสของเขามาพบและเรียนว่า “ลูกของท่านหายแล้ว” ⁵²เขาจึงถามถึงเวลาที่บุตรมีอาการดีขึ้นนั้น และพวกทาสก็เรียนว่า “ไข้หายเมื่อวานนี้เวลาบ่ายโมง” ⁵³บิดาจึงรู้ว่าเป็นเวลาที่พระเยซูตรัสกับตนว่า “ลูกของท่านจะไม่ตาย” เขาเองก็เชื่อพร้อมทั้งครอบครัวด้วย ⁵⁴นี่เป็นหมายสำคัญครั้งที่สองที่พระเยซูทรงทำเมื่อพระองค์เสด็จออกจากแคว้นยูเดียไปแคว้นกาลิลี

ยอห์น 5

การทรงรักษาโรคที่สระน้ำ

 ¹หลังจากนั้นก็ถึงเทศกาลของพวกยิว และพระเยซูก็เสด็จขึ้นไปที่กรุงเยรูซาเล็ม
 ²ที่ริมประตูแกะในกรุงเยรูซาเล็มมีสระน้ำ ภาษาฮีบรูเรียกสระนั้นว่า เบธซาธา ที่นั่นมีศาลาห้าหลัง ³ในศาลาเหล่านั้นมีคนป่วยจำนวนมาก มีทั้งคนตาบอด คนง่อย และคนเป็นอัมพาตนอนอยู่สำเนาโบราณบางฉบับเพิ่มข้อความ คอยน้ำกระเพื่อม และมีข้อ ⁴เพราะมีทูตสวรรค์องค์หนึ่งของพระเจ้าลงมากวนน้ำในสระเป็นครั้งคราว และเมื่อน้ำกระเพื่อมอยู่ ใครก้าวลงไปในน้ำก่อนก็จะหายจากโรคที่เขาเป็นอยู่นั้น ⁵ที่นั่นมีชายคนหนึ่งป่วยมาสามสิบแปดปีแล้ว ⁶เมื่อพระเยซูทอดพระเนตรเห็นคนนั้นนอนอยู่ และทรงทราบว่าเขาป่วยอยู่อย่างนั้นนานแล้ว พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า “ท่านอยากจะหายเป็นปกติหรือเปล่า?” ⁷คนป่วยคนนั้นทูลตอบพระองค์ว่า “ท่านเจ้าข้า เมื่อน้ำกำลังกระเพื่อมนั้น ไม่มีใครเอาตัวข้าพเจ้าลงไปในสระ แล้วพอจะลงไปเอง คนอื่นก็ลงไปก่อนแล้ว” ⁸พระเยซูตรัสกับเขาว่า “ลุกขึ้นเถิด จงยกแคร่ของท่านเดินไป” ⁹ทันใดนั้นเขาก็หายเป็นปกติและยกแคร่ของเขาเดินไป แต่วันนั้นเป็นวันสะบาโต ¹⁰พวกยิวจึงพูดกับชายที่พระองค์ทรงรักษานั้นว่า “วันนี้เป็นวันสะบาโต การที่เจ้าแบกแคร่ไปนั้นผิดบัญญัติ” ¹¹คนนั้นจึงตอบพวกเขาว่า “คนที่รักษาข้าพเจ้าให้หายสั่งว่า ‘จงยกแคร่ของท่านและเดินไป’ ” ¹²พวกยิวถามเขาว่า “คนที่สั่งเจ้าว่า ‘จงยกแคร่และเดินไป’ นั้นเป็นใคร?” ¹³คนที่ได้รับการรักษานั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร เพราะพระเยซูทรงหายไปท่ามกลางฝูงชนที่อยู่ที่นั่น ¹⁴ภายหลังพระเยซูทรงพบคนนั้นในบริเวณพระวิหารจึงตรัสกับเขาว่า “นี่แน่ะ ท่านหายโรคแล้ว อย่าทำบาปอีก เพื่อจะไม่มีเหตุเลวร้ายกว่านั้นเกิดกับท่าน” ¹⁵ชายคนนั้นก็ออกไปบอกพวกยิวว่าคนที่ทำให้เขาหายนั้นคือพระเยซู

เดโบราห์และบาราค

 ¹หลังจากเอฮูดสิ้นชีวิตแล้ว คนอิสราเอลก็ทำสิ่งชั่วในสายพระเนตรของพระยาห์เวห์อีก ²พระยาห์เวห์จึงทรงขายพวกเขาไว้ในมือของยาบินกษัตริย์คานาอัน ผู้ทรงครองราชย์อยู่ ณ กรุงฮาโซร์ แม่ทัพของท่านชื่อสิเสรา เป็นชาวเมืองฮาโรเชทฮาโกยิม ³แล้วคนอิสราเอลก็ร้องทุกข์ต่อพระยาห์เวห์ เพราะว่ากษัตริย์ยาบินมีรถรบเหล็ก 900 คัน และได้ข่มเหงคนอิสราเอลอย่างหนักถึง 20 ปี
 ⁴ยังมีผู้เผยพระวจนะหญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้วินิจฉัยคนอิสราเอลในเวลานั้น ชื่อเดโบราห์ ภรรยาของลัปปิโดท ⁵นางเคยนั่งอยู่ใต้ต้นอินทผลัมแห่งเดโบราห์ที่อยู่ระหว่างรามาห์และเบธเอลในแดนเทือกเขาเอฟราอิม และคนอิสราเอลก็ขึ้นมาหานางที่นั่น เพื่อให้ตัดสินคดี ⁶นางใช้คนไปเรียกบาราคบุตรอาบีโนอัม ให้มาจากเคเดชในนัฟทาลีและกล่าวแก่เขาว่า “พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลทรงบัญชาท่านว่า ‘จงไปรวบรวมพล 10,000 คน จากเผ่านัฟทาลีและเผ่าเศบูลุนไว้ที่ภูเขาทาโบร์ ⁷และเราจะชักนำสิเสราแม่ทัพของยาบินให้มาพบกับเจ้าที่แม่น้ำคีโชน พร้อมกับรถรบและกองทหารของเขา และเราจะมอบเขาไว้ในมือของเจ้า’ ” ⁸บาราคจึงตอบนางว่า “ถ้าท่านไปกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็จะไป ถ้าท่านไม่ไปกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ไม่ไป” ⁹นางจึงตอบว่า “ฉันจะไปกับท่านแน่ แต่ว่าทางที่ท่านไปจะทำให้ท่านไม่ได้รับเกียรติ เพราะว่าพระยาห์เวห์จะขายสิเสราไว้ในมือของหญิงคนหนึ่ง” แล้วนางเดโบราห์ก็ลุกขึ้นไปกับบาราคถึงเมืองเคเดช ¹⁰บาราคจึงเรียกเศบูลุนกับนัฟทาลีให้ไปที่เคเดช มีคน 10,000 คนเดินตามขึ้นไปและนางเดโบราห์ก็ไปด้วย
 ¹¹เฮเบอร์คนเคไนต์ได้แยกตัวออกจากคนเคไนต์ทั้งหลาย คือจากพงศ์พันธุ์ของโฮบับพ่อตาของโมเสส มาตั้งเต็นท์อยู่ไกลออกไปถึงต้นโอ๊กคือ ต้นก่อซึ่งเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ในศานันนิม ซึ่งอยู่ใกล้เมืองเคเดช
 ¹²เมื่อมีคนไปแจ้งแก่สิเสราว่า บาราคบุตรอาบีโนอัมขึ้นไปที่ภูเขาทาโบร์แล้ว ¹³สิเสราก็เรียกรถรบทั้งหมดของท่านออกมา เป็นรถรบเหล็ก 900 คัน รวมกับกองทหารทั้งหมดที่ไปด้วย ยกไปจากเมืองฮาโรเชทฮาโกยิมไปถึงแม่น้ำคีโชน ¹⁴นางเดโบราห์จึงกล่าวแก่บาราคว่า “ลุกขึ้นเถิด เพราะว่านี่เป็นวันที่พระยาห์เวห์ทรงมอบสิเสราไว้ในมือของท่าน พระยาห์เวห์เสด็จนำหน้าท่านไปมิใช่หรือ?” บาราคจึงลงไปจากภูเขาทาโบร์พร้อมกับทหาร 10,000 คนติดตามท่านไป ¹⁵พระยาห์เวห์ทรงทำให้สิเสราและรถรบทั้งสิ้น อีกทั้งกองทัพทั้งหมดของท่านแตกพ่ายด้วยคมดาบต่อหน้าบาราค แล้วสิเสราก็ลงจากรถรบวิ่งหนีไป ¹⁶และบาราคได้ไล่ติดตามรถรบทั้งหลายและกองทัพไปจนถึงฮาโรเชทฮาโกยิม และกองทัพของสิเสราก็ล้มตายสิ้นด้วยคมดาบ ไม่เหลือสักคนเดียว
 ¹⁷สิเสราวิ่งหนีไปถึงเต็นท์ของยาเอลภรรยาของเฮเบอร์คนเคไนต์ เพราะว่ายาบินกษัตริย์เมืองฮาโซร์เป็นไมตรีกันกับพงศ์พันธุ์เฮเบอร์คนเคไนต์ ¹⁸ยาเอลจึงออกไปต้อนรับสิเสราเรียนว่า “เจ้านายของดิฉัน เชิญแวะเข้ามา เชิญแวะเข้ามาหาดิฉัน อย่ากลัวเลย” สิเสราจึงแวะหานางในเต็นท์ และนางก็คลุมตัวท่านด้วยผ้าห่ม ¹⁹ท่านจึงพูดกับนางว่า “ขอน้ำให้เราดื่มสักหน่อยเพราะเรากระหาย” นางก็เปิดถุงหนังเอานมให้ท่านดื่ม และเอาผ้าคลุมท่านไว้ ²⁰สิเสราบอกนางว่า “ขอยืนเฝ้าที่ประตูเต็นท์ ถ้ามีใครมาถามว่า ‘มีใครมาพักที่นี่บ้าง?’ จงบอกว่า ‘ไม่มี’ ” ²¹แต่ยาเอลภรรยาของเฮเบอร์หยิบหลักขึงเต็นท์ ถือค้อนเดินย่องเข้ามา ตอกหลักเข้าที่ขมับของสิเสราทะลุติดดิน ขณะเมื่อสิเสรากำลังหลับสนิทอยู่เพราะความเหน็ดเหนื่อย แล้วสิเสราก็สิ้นชีวิต ²²และดูสิ ขณะที่บาราคไล่ติดตามสิเสรา ยาเอลก็ออกไปต้อนรับและเรียนท่านว่า “เชิญเข้ามาเถิด ดิฉันจะชี้ให้ท่านเห็นคนที่ท่านค้นหาอยู่นั้น” บาราคก็เข้าไปเห็นสิเสรานอนสิ้นชีวิตอยู่ มีหลักเต็นท์ในขมับ
 ²³ในวันนั้น พระเจ้าทรงทำให้ยาบินกษัตริย์คานาอันนอบน้อมต่อคนอิสราเอล ²⁴และมือของคนอิสราเอลก็ทำต่อยาบินหนักขึ้นทุกที จนเขาทั้งหลายได้กำจัดภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า ตัดออกยาบินกษัตริย์คานาอันเสีย

ผู้วินิจฉัย 5

บทเพลงของนางเดโบราห์

¹ในวันนั้น นางเดโบราห์กับบาราคบุตรอาบีโนอัมร้องเพลงว่า
²“จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์
 เมื่อพวกผู้นำได้นำคนอิสราเอล
 เมื่อประชาชนอาสาสมัคร
³“กษัตริย์ทั้งหลายขอทรงสดับ เจ้านายทั้งหลายขอจงเงี่ยหูฟัง
 ข้าพเจ้าเองจะร้องเพลงถวายแด่พระยาห์เวห์
 ข้าพเจ้าจะร้องเพลงสรรเสริญพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอล
⁴“ข้าแต่พระยาห์เวห์ เมื่อพระองค์เสด็จออกจากเสอีร์
 เมื่อพระองค์ทรงดำเนินจากถิ่นเอโดม
 แผ่นดินก็สั่นไหว ท้องฟ้าก็หลั่งริน เออ เมฆก็หลั่งรินฝนลงมา
⁵ภูเขาทั้งหลายก็ไหวสะท้านเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งภูเขาซีนาย
 เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล
⁶“ในสมัยชัมการ์บุตรอานาท
 สมัยยาเอล ทางหลวงก็ว่างเปล่า
 ผู้สัญจรไปมาก็หลบไปเดินตามทางคดเคี้ยว
⁷ชาวไร่ชาวนาในอิสราเอลก็หยุด
 เขาหยุดจนกระทั่งข้าพเจ้าเดโบราห์ขึ้นมา
 จนข้าพเจ้าขึ้นมาเป็นอย่างมารดาในอิสราเอล
⁸เมื่อเลือกนับถือพระใหม่
 สงครามก็ประชิดเข้ามาถึงประตูเมือง
 ไม่มีโล่หรือหอกสักอันให้เห็นในพลอิสราเอล 40,000 คน
⁹ใจข้าพเจ้าอยู่ฝ่ายบรรดาเจ้านายแห่งอิสราเอล
 ผู้อาสาสมัครท่ามกลางประชาชน
 จงถวายสาธุการแด่พระยาห์เวห์
¹⁰“บรรดาท่านผู้ขี่ลาขาว
 ผู้นั่งบนผ้าที่ใช้เป็นอาน
 และผู้สัญจรไปมา จงเล่าขานเถิด
¹¹มีเสียงนักดนตรี ณ ที่ตักน้ำ
 เขากล่าวถึงชัยชนะของพระยาห์เวห์
คือชัยชนะของชาวไร่ชาวนาในอิสราเอล
 “แล้วประชากรของพระยาห์เวห์ก็เดินไปที่ประตูเมือง
¹²“เดโบราห์เอ๋ย ตื่นเถิด ตื่นเถิด
 ตื่นเถิด ตื่นมาร้องเพลง
ลุกขึ้นเถิด บาราค บุตรอาบีโนอัมเอ๋ย
 พาพวกเชลยของท่านไป
¹³ครั้งนั้นพวกที่เหลืออยู่ลงมาหาผู้สูงศักดิ์
 ประชากรของพระยาห์เวห์ลงมาเพื่อข้าพเจ้าดั่งนักรบ
¹⁴จากเอฟราอิม ผู้ถอนรากถอนโคนอามาเลขได้ลงมา
 พวกเขาเดินตามท่านนะ เบนยามิน ท่ามกลางประชาชนของท่าน
จากมาคีร์ ผู้บัญชาการเดินลงมา
 และจากเศบูลุน ผู้ถือไม้อาญาสิทธิ์ออกมา
¹⁵พวกเจ้านายแห่งอิสสาคาร์มากับเดโบราห์
 และบาราคทำอย่างไร อิสสาคาร์ก็ทำด้วย
พวกเขาเร่งติดตามท่านไปในหุบเขา
 มีการคิดตัดสินใจครั้งใหญ่
 ในตระกูลต่างๆ ของรูเบน
¹⁶ทำไมท่านจึงนั่งอยู่ที่คอกแกะ
 เพื่อฟังเสียงปี่ที่เป่าให้แกะฟัง
ในตระกูลต่างๆ ของรูเบน
 มีการชั่งใจ
¹⁷กิเลอาดอยู่ฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน
 แล้วทำไมดานยังอยู่กับเรือ?
อาเชอร์นั่งอยู่ที่ฝั่งทะเล
 ตั้งบ้านเรือนอยู่ตามท่าเรือของเขา
¹⁸เศบูลุนเป็นเผ่าที่เสี่ยงตาย
 ฝ่ายนัฟทาลีก็เช่นกัน ณ ที่สูงของสนามรบ
¹⁹“พอบรรดากษัตริย์มาถึง ก็รบกัน
 บรรดากษัตริย์คานาอันก็รบ
ที่ทาอานาค ริมห้วงน้ำเมกิดโด
 โดยมิได้ริบเงินเลย
²⁰ดวงดาวก็สู้รบจากสวรรค์
 จากวิถีของมัน พวกมันรบกับสิเสรา
²¹แม่น้ำคีโชนพัดกวาดพวกเขาไป
 คือแม่น้ำคีโชน แม่น้ำโบราณนั้น
 จิตใจของข้าเอ๋ย จงเดินต่อไปด้วยความเข้มแข็ง
²²“แล้วเสียงกีบม้าก็กระทบแรง
 โดยม้าของเขาวิ่งควบไป ควบไป
²³“ทูตพระยาห์เวห์กล่าวว่า จงสาปแช่งเมโรสเถิด
 จงสาปแช่งชาวเมืองให้หนัก
เพราะพวกเขาไม่ได้ออกมาช่วยพระยาห์เวห์
 คือช่วยพระยาห์เวห์สู้ผู้มีกำลังมาก
²⁴“หญิงที่น่าสรรเสริญที่สุดก็คือยาเอล
 ภรรยาของเฮเบอร์คนเคไนต์
 ในพวกผู้หญิงที่อยู่ในเต็นท์ นางน่าสรรเสริญที่สุด
²⁵เขาขอน้ำ เธอก็ให้น้ำนม
 เธอเอานมข้นใส่ชามอย่างดีมายื่นให้
²⁶เธอเอื้อมมือหยิบหลักเต็นท์
 มือขวาของเธอฉวยค้อนใหญ่
เธอตอกสิเสราเข้าทีหนึ่ง
 เธอบี้ศีรษะของเขา
 เธอตอกทะลุขมับ
²⁷เขาทรุดตัวล้มลง
 แน่นิ่งแทบเท้าของนาง
แทบเท้าของนาง เขาทรุดตัวล้มลง
 เขาทรุดตัวลงที่ไหน ที่นั่นเขาล้มลงตาย
²⁸“มารดาของสิเสรามองออกไปทางหน้าต่าง
 นางจ้องมองแปลได้อีกว่า ร้องร่ำรำพันผ่านช่องตารางหน้าต่าง ร้องว่า
‘ทำไมหนอ รถรบของเขาจึงมาช้าเหลือเกิน?
 ทำไมล้อรถของเขาจึงเนิ่นช้าอยู่?’
²⁹บรรดาสตรีสูงศักดิ์และปราดเปรื่องของนางจึงตอบนาง
 อันที่จริง นางรำพึงตอบตัวเองว่า
³⁰‘พวกเขาคงกำลังแบ่งของริบที่ได้มากัน
 หญิงหนึ่งหรือสองคนตกเป็นของชายหนึ่งคน
ผ้าย้อมสีที่ริบมาเป็นของสิเสรา
 ผ้าย้อมสีที่ปักลวดลาย
 ผ้าย้อมสีที่ปักลวดลายสองหน้าสำหรับพันคอของข้าเป็นของที่ริบมา’
³¹“ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอให้ศัตรูทั้งสิ้นของพระองค์พินาศดังนี้
 แต่ขอให้ผู้ที่รักพระองค์เป็นดั่งดวงตะวันเมื่อโผล่ขึ้นด้วยอานุภาพ”
 และแผ่นดินก็สงบสุขอยู่ 40 ปี