การพิพากษาคนล่อลวง

ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด เมื่อโดเอก คนเอโดมมาทูลซาอูล
ว่า “ดาวิดได้มาที่บ้านของอาหิเมเลค”

¹เจ้าผู้มีอำนาจเต็มประดา ไฉนจึงโอ้อวดในการชั่ว?
 อ้างความรักมั่นคงของพระเจ้าวันยังค่ำ
²ลิ้นของเจ้าวางแผนการทำลาย
 เหมือนมีดโกนคมนะ เจ้านักล่อลวง
³เจ้ารักชั่วมากกว่าดี
 รักการมุสามากกว่าการพูดความจริง
⁴เจ้ารักทุกคำที่ทำลาย
 แหม เจ้าคนร้อยลิ้น
⁵แต่พระเจ้าจะทรงคว่ำเจ้าลงเป็นนิตย์
 พระองค์จะทรงฉวยและดึงเจ้าจากเต็นท์
 พระองค์จะทรงถอนรากถอนโคนเจ้าจากแดนคนเป็น
⁶คนชอบธรรมจะเห็นและเกรงกลัว
 และจะหัวเราะเยาะคนอธรรมกล่าวว่า
⁷“จงดูบุรุษผู้ไม่ให้พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยของตน
 แต่ไว้ใจในทรัพย์สินมากมายของเขาเอง
 เขาเข้มแข็งในความปรารถนาชั่ว”
⁸ส่วนข้าพเจ้าเป็นเหมือนต้นมะกอกเขียวสดในพระนิเวศของพระเจ้า
 ข้าพเจ้าวางใจในความรักมั่นคงของพระเจ้าเป็นนิตย์นิรันดร์
⁹ข้าพระองค์จะขอบพระคุณพระองค์เป็นนิตย์
 เพราะพระองค์ได้ทรงทำเช่นนั้น
ต่อหน้าผู้จงรักภักดีของพระองค์
 ข้าพระองค์จะประกาศพระนามของพระองค์ เพราะเป็นพระนามประเสริฐ

การทรงปรากฏต่อพวกสาวก

 ³⁶ระหว่างที่พวกเขากำลังพูดเรื่องนี้อยู่ พระองค์เสด็จมาและทรงยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา และตรัสกับเขาว่า “สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด” ³⁷พวกเขาต่างตื่นตกใจหวาดกลัวคิดว่าเห็นผี ³⁸พระองค์จึงตรัสกับพวกเขาว่า “ท่านทั้งหลายวุ่นวายใจทำไม? เพราะอะไรท่านถึงเกิดความคิดสงสัยขึ้นในใจ? ³⁹จงดูที่มือและเท้าของเราว่าเป็นเราเอง จงคลำตัวเราดู เพราะว่าผีไม่มีเนื้อและกระดูกเหมือนอย่างที่พวกท่านเห็นว่าเรามี” ⁴⁰เมื่อตรัสอย่างนั้นแล้ว พระองค์ทรงสำแดงพระหัตถ์และพระบาทให้เขาเห็น ⁴¹เมื่อพวกเขายังไม่ค่อยเชื่อเพราะเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างเหลือเชื่อ และกำลังประหลาดใจอยู่นั้น พระองค์ตรัสถามพวกเขาว่า “ที่นี่มีอะไรกินบ้างไหม?” ⁴²พวกเขาก็เอาปลาย่างชิ้นหนึ่งมาให้พระองค์ ⁴³พระองค์ทรงรับมาเสวยต่อหน้าพวกเขา
 ⁴⁴พระองค์ตรัสกับเขาว่า “นี่เป็นถ้อยคำของเรา ซึ่งเราบอกไว้กับท่านทั้งหลายขณะที่เรายังอยู่กับท่านว่า บรรดาถ้อยคำที่เขียนไว้ในหมวดธรรมบัญญัติของโมเสส ในหมวดผู้เผยพระวจนะ และในหมวดเพลงสดุดีที่กล่าวถึงเรานั้น จำเป็นจะต้องสำเร็จ” ⁴⁵แล้วพระองค์ทรงช่วยให้ใจของพวกเขาสว่างเพื่อจะได้เข้าใจพระคัมภีร์ ⁴⁶พระองค์ตรัสกับเขาว่า “มีถ้อยคำเขียนไว้อย่างนั้นว่า พระคริสต์จะต้องทนทุกข์และเป็นขึ้นจากตายในวันที่สาม ⁴⁷และจะต้องประกาศทั่วทุกประชาชาติในพระนามของพระองค์เรื่องการกลับใจใหม่ เพื่อสำเนาโบราณบางฉบับใช้คำว่า และ แทนคำว่า เพื่อการยกบาป โดยเริ่มต้นที่กรุงเยรูซาเล็ม ⁴⁸พวกท่านเองก็เป็นพยานถึงสิ่งเหล่านี้ ⁴⁹นี่แน่ะ เราจะส่งสิ่งที่พระบิดาของเราทรงสัญญานั้นลงมาเหนือท่าน แต่ท่านทั้งหลายจงคอยอยู่ในกรุง จนกว่าท่านจะสวมด้วยฤทธิ์เดชที่มาจากเบื้องบนแปลได้อีกว่า ท่านจะได้รับฤทธิ์เดชที่มาจากเบื้องบนอย่างเต็มล้น”

การเสด็จขึ้นสู่สวรรค์

 ⁵⁰พระองค์จึงพาพวกเขาออกไปจนถึงหมู่บ้านเบธานี และยกพระหัตถ์ทั้งสองอวยพรเขา ⁵¹ขณะที่ทรงอวยพรอยู่นั้น พระองค์เสด็จจากพวกเขาไป [และพระเจ้าทรงรับพระองค์ขึ้นสู่สวรรค์] ⁵²พวกเขาจึง [นมัสการพระองค์แล้ว] กลับไปที่กรุงเยรูซาเล็มด้วยความยินดีอย่างยิ่ง 53และอยู่ในพระวิหารทุกวัน สรรเสริญพระเจ้า

แผ่นดินคานาอันส่วนที่ยังไม่ได้ยึดครอง

 ¹เมื่อโยชูวาชราลงมีอายุมากแล้ว พระยาห์เวห์ตรัสกับท่านว่า “เจ้าชราลงมีอายุมากแล้ว แต่แผ่นดินที่จะต้องยึดครองนั้นยังมีอีกมาก ²ต่อไปนี้เป็นแผ่นดินที่ยังเหลืออยู่ คือท้องถิ่นฟีลิสเตียทั้งหมด และท้องถิ่นของคนเกชูร์ทั้งหมด ³(ตั้งแต่ลำน้ำชิโหร์ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของอียิปต์เหนือขึ้นไปถึงเขตแดนเอโครน นับกันว่าเป็นของคนคานาอัน เจ้านายของชาวฟีลิสเตียมีห้าคน เป็นชาวกาซา ชาวอัชโดด ชาวอัชเคโลน ชาวกัท และชาวเอโครน) รวมทั้งชาวอัฟวิมด้วย ⁴ทางทิศใต้คือแผ่นดินทั้งหมดของคนคานาอัน และเขตเมอาราห์ ซึ่งเป็นของชาวไซดอนถึงเมืองอาเฟก ถึงเขตแดนของคนอาโมไรต์ ⁵และแผ่นดินของชาวเกบาลและเลบานอนทั้งหมด ไปทางตะวันออก จากบาอัลกาดที่อยู่เชิงภูเขาเฮอร์โมน ถึงทางเข้าเมืองฮามัท ⁶ชาวแดนเทือกเขาทั้งหมดจากเลบานอน จนถึงมิสเรโฟทมาอิม คือคนไซดอนทั้งหมด เราเองจะขับไล่พวกเขาออกไปให้พ้นหน้าประชาชนอิสราเอล เพียงแต่เจ้าจงแบ่งดินแดนนั้นให้อิสราเอลเป็นมรดก ดังที่เราบัญชาเจ้าไว้ ⁷บัดนี้จงแบ่งแผ่นดินนี้ให้เป็นมรดกแก่คนเก้าเผ่ารวมกับคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าด้วย”

ดินแดนฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน

 ⁸ส่วนมนัสเสห์อีกครึ่งเผ่า เผ่ารูเบน และเผ่ากาดได้รับส่วนมรดกของพวกเขา ซึ่งโมเสสได้มอบให้ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ส่วนที่โมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์มอบให้เขาคือ ⁹จากอาโรเออร์ ซึ่งอยู่ริมลุ่มน้ำอารโนน กับเมืองที่อยู่กลางลุ่มน้ำนี้ และที่ราบสูงเมเดบาทั้งหมด จนถึงดีโบน ¹⁰และเมืองทั้งสิ้นของสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์ ผู้ซึ่งครอบครองอยู่ในเฮชโบน ไกลออกไปจนถึงเขตแดนคนอัมโมน ¹¹กับเขตกิเลอาด และท้องถิ่นของคนเกชูร์กับคนมาอาคาห์ และภูเขาเฮอร์โมนทั้งหมด และทั่วทั้งบาชานจนถึงสาเลคาห์ ¹²ตลอดราชอาณาจักรของโอกในบาชาน ผู้ครอบครองอยู่ในอัชทาโรทและในเอเดรอี (ท่านเป็นพวกเรฟาอิมผู้เดียวที่เหลืออยู่) โมเสสรบชนะพวกเขาและได้ขับไล่ออกไป ¹³แต่ประชาชนอิสราเอลไม่ได้ขับไล่คนเกชูร์หรือคนมาอาคาห์ออกไป ชาวเกชูร์กับชาวมาอาคาห์จึงยังอาศัยอยู่ท่ามกลางอิสราเอลจนทุกวันนี้
 ¹⁴เฉพาะเผ่าเลวีเผ่าเดียวที่โมเสสไม่ได้มอบมรดกให้ เครื่องบูชาด้วยไฟที่ถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลเป็นมรดกของเขาดังที่พระองค์ตรัสไว้แก่เขาแล้ว

ดินแดนของเผ่ารูเบน

 ¹⁵และโมเสสได้มอบส่วนมรดกให้แก่เผ่ารูเบนตามตระกูลของพวกเขา ¹⁶ดังนั้นเขตแดนของพวกเขาจึงตั้งแต่อาโรเออร์ซึ่งอยู่ริมลุ่มน้ำอารโนน กับเมืองซึ่งอยู่กลางลุ่มน้ำนั้นและที่ราบสูงทั้งหมดข้างเมเดบา ¹⁷รวมทั้งเมืองเฮชโบน กับเมืองขึ้นทั้งสิ้นซึ่งอยู่บนที่ราบนั้น คือดีโบน และบาโมทบาอัล และเบธบาอัลเมโอน ¹⁸กับยาฮาส และเคเดโมท และเมฟาอาท ¹⁹และคีริยาธาอิม และสิบมาห์ และเศเรทชาหาร์ ซึ่งอยู่บนเนินเขาในลุ่มน้ำนั้น ²⁰กับเบธเปโอร์ และที่ลาดภูเขาปิสกาห์และเมืองเบธเยชิโมท ²¹คือเมืองทั้งสิ้นซึ่งอยู่บนที่ราบสูง และราชอาณาจักรทั้งหมดของสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์ ผู้ทรงครองราชย์อยู่ในเฮชโบน ซึ่งโมเสสได้ทำให้พ่ายแพ้ พร้อมกับพวกผู้นำของชาวมีเดียนคือ เอวี เรเคม ศูร์ เฮอร์ และเรบา เป็นเจ้านายซึ่งขึ้นแก่กษัตริย์สิโหนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้น ²²อนึ่ง ประชาชนอิสราเอลได้ฆ่าบาลาอัมบุตรเบโอร์ผู้เป็นคนทำนายเสียด้วยดาบพร้อมกับคนอื่นที่เขาได้ฆ่านั้น ²³อาณาเขตของคนรูเบนมีแม่น้ำจอร์แดนเป็นพรมแดน นี่เป็นมรดกของคนรูเบนตามตระกูล รวมทั้งเมืองต่างๆ กับหมู่บ้านโดยรอบเมืองนั้นๆ ด้วย

ดินแดนของเผ่ากาด

 ²⁴โมเสสได้มอบมรดกให้แก่คนเผ่ากาดตามตระกูลของเขาด้วย ²⁵อาณาเขตของเขาคือยาเซอร์และเมืองทั้งหมดของกิเลอาด และครึ่งหนึ่งของแผ่นดินคนอัมโมนถึงอาโรเออร์ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของเมืองรับบาห์ ²⁶ตั้งแต่เมืองเฮชโบนจนถึงเมืองรามัทมิสเปห์และเบโทนิม และตั้งแต่มาหะนาอิมจนถึงเขตแดนเดบีร์ ²⁷และในหุบเขา มีเมืองเบธฮารัม เบธนิมราห์ สุคคท และศาโฟน ราชอาณาจักรส่วนที่เหลือของสิโหนกษัตริย์แห่งเฮชโบน มีแม่น้ำจอร์แดนเป็นพรมแดน จนจดทะเลคินเนเรท ตอนปลายล่าง ด้านตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน ²⁸นี่เป็นมรดกของคนเผ่ากาดตามตระกูลของเขา รวมทั้งเมืองต่างๆ กับหมู่บ้านโดยรอบเมืองนั้นๆ ด้วย

ดินแดนของคนมนัสเสห์ครึ่งเผ่า(ด้านตะวันออก)

 ²⁹อนึ่ง โมเสสได้มอบมรดกให้แก่คนมนัสเสห์ครึ่งเผ่า เป็นส่วนแบ่งแก่คนมนัสเสห์ครึ่งเผ่าตามตระกูลของเขา ³⁰อาณาเขตของเขาทั้งหลายเริ่มตั้งแต่มาหะนาอิม ตลอดบาชานทั้งสิ้น คือราชอาณาจักรทั้งสิ้นของโอกกษัตริย์แห่งบาชาน และเมืองทั้งหมดของยาอีร์มี 60 เมืองด้วยกันอยู่ในบาชาน ³¹และกิเลอาดครึ่งหนึ่ง และเมืองอัชทาโรทกับเมืองเอเดรอี เมืองต่างๆ ของราชอาณาจักรโอกในบาชาน เมืองเหล่านี้เป็นส่วนแบ่งของเชื้อสายมาคีร์บุตรมนัสเสห์ เป็นของครึ่งหนึ่งของเชื้อสายมาคีร์ ตามตระกูลของเขา
 ³²นี่คือส่วนมรดกซึ่งโมเสสได้จัดสรร ณ ที่ราบโมอับฟากแม่น้ำจอร์แดนข้างโน้น ทางทิศตะวันออกของเมืองเยรีโค ³³แต่โมเสสไม่ได้มอบมรดกให้คนเผ่าเลวี พระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลทรงเป็นมรดกของพวกเขา ดังที่พระองค์ตรัสไว้แก่เขา

โยชูวา 14

การแบ่งดินแดนฟากตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน

 ¹ต่อไปนี้เป็นส่วนมรดกที่ประชาชนอิสราเอลได้รับในแผ่นดินคานาอัน ซึ่งเอเลอาซาร์ปุโรหิตและโยชูวาบุตรนูนและหัวหน้าสกุลของเผ่าคนอิสราเอลได้แจกจ่ายให้แก่เขา ²พวกเขาจับฉลากแบ่งมรดกกันในระหว่างคนเก้าเผ่าครึ่งตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาทางโมเสส ³เพราะโมเสสได้ให้มรดกแก่สองเผ่าครึ่งทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดนแล้ว แต่ท่านไม่ได้แบ่งให้พวกเลวี ⁴เพราะว่าพงศ์พันธุ์ของโยเซฟมีสองเผ่า คือมนัสเสห์และเอฟราอิม พวกเลวีไม่มีส่วนแบ่งในแผ่นดินนั้น ได้แต่เมืองต่างๆ ที่จะเข้าอาศัยอยู่ กับทุ่งหญ้ารอบเมืองสำหรับฝูงปศุสัตว์และทรัพย์สินของเขาเท่านั้น ⁵คนอิสราเอลได้แบ่งที่ดินกันตามที่พระยาห์เวห์ทรงบัญชาไว้กับโมเสส

เฮโบรนเป็นส่วนแบ่งของคาเลบ

 ⁶แล้วคนยูดาห์มาหาโยชูวา ณ เมืองกิลกาล และคาเลบบุตรเยฟุนเนห์ชาวตระกูลเคนัส ได้กล่าวแก่ท่านว่า “ท่านทราบเรื่อง ซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสคนของพระเจ้าที่คาเดชบารเนีย เกี่ยวกับท่านและข้าพเจ้าแล้ว ⁷เมื่อโมเสสผู้รับใช้ของพระยาห์เวห์ใช้ให้ข้าพเจ้าไปจากคาเดชบารเนีย เพื่อสอดแนมดูแผ่นดิน ข้าพเจ้ามีอายุสี่สิบปี ข้าพเจ้าได้นำข่าวกลับมาแจ้งแก่ท่านตามความคิดเห็นของข้าพเจ้า ⁸แต่ส่วนพี่น้องซึ่งขึ้นไปพร้อมกับข้าพเจ้าได้ทำให้ประชาชนใจเสีย แต่ข้าพเจ้าได้ติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าอย่างสุดใจ ⁹ในวันนั้นโมเสสได้สาบานว่า ‘แท้จริงแผ่นดินซึ่งเท้าของท่านได้เหยียบย่ำไปนั้น จะตกเป็นมรดกของท่านและของบุตรหลานของท่านสืบไปเป็นนิตย์ เพราะว่าท่านได้ติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพเจ้าอย่างสุดใจ’ ¹⁰และบัดนี้ ดูสิ พระยาห์เวห์ยังทรงให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ตลอดสี่สิบห้าปีนี้ ดังที่พระองค์ตรัสไว้ ตั้งแต่พระยาห์เวห์ตรัสเช่นนี้แก่โมเสส เมื่อคนอิสราเอลเดินทางอยู่ในถิ่นทุรกันดาร และนี่แน่ะ วันนี้ข้าพเจ้ามีอายุแปดสิบห้าปีแล้ว ¹¹ข้าพเจ้ายังมีกำลังแข็งแรง เช่นเดียวกับวันที่โมเสสใช้ให้ข้าพเจ้าไป กำลังของข้าพเจ้าในการทำศึกสงครามหรือออกไปและเข้ามา เดี๋ยวนี้ก็เป็นเหมือนครั้งนั้น ¹²เพราะฉะนั้นขอมอบแดนเทือกเขานี้ ซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสในวันนั้นให้แก่ข้าพเจ้า เพราะท่านได้ยินในวันนั้นแล้วว่าคนอานาคอยู่ที่นั่น มีเมืองใหญ่ที่มีกำแพงล้อมอย่างเข้มแข็ง บางทีพระยาห์เวห์จะสถิตกับข้าพเจ้า และข้าพเจ้าก็จะขับไล่เขาออกไปได้ ดังที่พระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว”
 ¹³แล้วโยชูวาก็อวยพรท่านและยกเมืองเฮโบรนให้คาเลบบุตรเยฟุนเนห์เป็นมรดก ¹⁴เฮโบรนจึงตกเป็นมรดกแก่คาเลบบุตรเยฟุนเนห์ตระกูลเคนัสจนทุกวันนี้ เพราะว่าท่านติดตามพระยาห์เวห์พระเจ้าของอิสราเอลอย่างสุดใจ ¹⁵เมืองเฮโบรนนั้นแต่เดิมมีชื่อว่าคีริยาทอารบาแปลว่า เมืองของอารบา อารบาคนนี้เป็นคนใหญ่โตที่สุดในคนอานาค แผ่นดินจึงได้สงบจากการศึกสงคราม