י (โยด)
⁷³พระหัตถ์ของพระองค์ได้สร้างและสถาปนาข้าพระองค์
 ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะเรียนรู้พระ
  บัญญัติของพระองค์
⁷⁴ให้บรรดาผู้ที่ยำเกรงพระองค์เห็นข้าพระองค์และยินดี
 เพราะว่าข้าพระองค์หวังในพระวจนะของพระองค์
⁷⁵ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ทราบว่าการพิพากษาของพระองค์นั้นถูกต้องแล้ว
 และทราบว่าด้วยความซื่อสัตย์ พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์ทุกข์ยาก
⁷⁶ขอความรักมั่นคงของพระองค์เป็นที่ปลอบโยนข้าพระองค์
 ตามพระสัญญาของพระองค์แก่ผู้รับใช้ของพระองค์
⁷⁷ขอพระกรุณาของพระองค์มาถึงข้าพระองค์ เพื่อข้าพระองค์จะมีชีวิตอยู่
 เพราะธรรมบัญญัติของพระองค์เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์
⁷⁸ขอทรงให้คนโอหังอับอาย
 เพราะเขาได้กล่าวร้ายข้าพระองค์ด้วยความเท็จ
 ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะตรึกตรองข้อบังคับของพระองค์
⁷⁹ขอให้บรรดาผู้ที่ยำเกรงพระองค์หันกลับมาหาข้าพระองค์
 คือบรรดาผู้ที่รู้จักพระโอวาทของพระองค์นั้น
⁸⁰ขอให้ใจข้าพระองค์ไร้ตำหนิในเรื่องกฎเกณฑ์ของพระองค์
 เพื่อข้าพระองค์จะไม่ต้องอับอาย

 ³ถ้าใครสอนผิดแปลกไป และไม่ยอมเห็นด้วยกับบรรดาพระวจนะที่ถูกต้องของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา และกับคำสอนที่สมกับทางพระเจ้า ⁴เขาก็เป็นคนยโสและไม่เข้าใจอะไรเลย เขามีความผิดปกติที่ชอบทุ่มเถียงและโต้แย้งในเรื่องถ้อยคำ ซึ่งเป็นเหตุให้เกิดการอิจฉา การวิวาท การกล่าวร้าย การไม่ไว้วางใจ ⁵และการโต้เถียงท่ามกลางพวกที่มีความคิดเสื่อมทรามและสูญเสียความจริง ที่คิดว่าทางพระเจ้านั้นเป็นช่องทางแสวงหาผลประโยชน์ ⁶อันที่จริง การอยู่ในทางพระเจ้าพร้อมกับมีความพอใจก็เป็นประโยชน์อย่างใหญ่หลวง ⁷เพราะว่าเราไม่ได้เอาอะไรเข้ามาในโลกเช่นไร เราก็เอาอะไรออกไปจากโลกไม่ได้เช่นกัน ⁸ถ้ามีอาหารและเสื้อผ้า เราก็ควรพอใจในสิ่งเหล่านั้น ⁹ส่วนพวกที่อยากร่ำรวยก็ตกอยู่ในการล่อลวงและติดกับดักของความอยากมากมายที่โง่เขลาและอันตราย ซึ่งฉุดคนเราให้ลงไปสู่ความพินาศและความย่อยยับ ¹⁰เพราะว่าการรักเงินทองเป็นรากเหง้าของความชั่วทั้งหมด ความโลภเงินทองนี้ที่ทำให้บางคนหลงไปจากความเชื่อ และตรอมตรมด้วยความทุกข์มากมาย

การต่อสู้อย่างเต็มกำลังเพื่อความเชื่อ

 ¹¹แต่ท่านผู้เป็นคนของพระเจ้า จงหลีกหนีจากสิ่งเหล่านี้ และจงใฝ่หาความชอบธรรม ทางพระเจ้า ความเชื่อ ความรัก ความทรหดอดทน และความสุภาพอ่อนโยน ¹²จงต่อสู้อย่างเต็มที่เพื่อความเชื่อ จงยึดชีวิตนิรันดร์ให้มั่น คือชีวิตที่พระเจ้าทรงเรียกให้ท่านไปรับ ในตอนที่ท่านกล่าวคำยอมรับอันดีต่อหน้าพยานหลายคน ¹³ข้าพเจ้ากำชับท่านเฉพาะพระพักตร์พระเจ้า ผู้ประทานชีวิตแก่ทุกสิ่ง และเฉพาะพระพักตร์พระเยซูคริสต์ ผู้ประทานคำพยานด้วยการกล่าวคำยอมรับอย่างดีต่อหน้าปอนทิอัสปีลาต ¹⁴ขอให้ท่านรักษาคำบัญชานี้โดยไม่ด่างพร้อย และไม่มีที่ติ จนกว่าพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าของเราจะเสด็จมา ¹⁵ซึ่งพระเจ้าจะทรงให้ปรากฏขึ้นในเวลาที่เหมาะสม พระองค์ผู้ทรงสมควรแก่การสรรเสริญและทรงฤทธานุภาพสูงสุดแต่เพียงพระองค์เดียว เป็นพระมหากษัตริย์เหนือกษัตริย์ทั้งหลาย และเป็นองค์เจ้านายเหนือบรรดาเจ้านาย ¹⁶พระองค์เพียงผู้เดียวที่เป็นองค์อมตะ และสถิตในความสว่างที่ไม่มีใครเข้าใกล้ได้ พระองค์ทรงเป็นผู้ที่ไม่เคยมีใครได้เห็นและจะเห็นไม่ได้ ขอพระเกียรติและพระอานุภาพนิรันดร์จงมีแด่พระองค์ อาเมน
 ¹⁷ส่วนพวกที่มั่งคั่งในชีวิตนี้ จงกำชับพวกเขาไม่ให้เย่อหยิ่ง หรือมุ่งหวังในทรัพย์ที่ไม่ยั่งยืน แต่ให้มุ่งหวังในพระเจ้าผู้ประทานทุกสิ่งแก่เราอย่างบริบูรณ์ เพื่อให้เราได้ชื่นชม ¹⁸จงกำชับพวกเขาให้ทำการดี ให้ทำการดีมากๆ ให้เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และแบ่งปัน ¹⁹การทำเช่นนี้เป็นการสะสมทรัพย์ที่เป็นรากฐานอันดีสำหรับตนในภายหน้า เพื่อพวกเขาจะยึดมั่นในชีวิต คือชีวิตที่แท้จริงนั้น
 ²⁰ทิโมธีเอ๋ย จงเฝ้ารักษาสิ่งที่ท่านได้รับมอบหมาย จงหลีกหนีจากคำพูดที่ไร้คุณธรรมและโง่เขลา และการโต้แย้งที่สำคัญผิดว่าเป็นความรู้ ²¹บางคนยอมรับความรู้นี้จึงหลงไปจากความเชื่อ

ขอพระคุณดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด

การพิพากษาอียิปต์

¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวกับบรรดาประชาชาติ
 ²เรื่องอียิปต์ เกี่ยวกับกองทัพของฟาโรห์เนโคกษัตริย์แห่งอียิปต์ ซึ่งอยู่ที่ริมแม่น้ำยูเฟรติสที่เมืองคารเคมิช และซึ่งเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้ตีแตกในปีที่ 4 แห่งรัชกาลเยโฮยาคิมโอรสของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า

³“จงเตรียมดั้งและโล่
 และเข้าประชิดสงคราม
⁴จงผูกอานม้า
 และขึ้นขี่เถิด
จงสวมหมวกเข้าประจำที่
 จงขัดหอก
 จงสวมเสื้อเกราะไว้
⁵ทำไมเราเห็นพวกเขาครั่นคร้าม
 และหันหลังกลับ?
นักรบของเขาถูกตีล้มลงและรีบหนีไป
 พวกเขาไม่เหลียวกลับ
ความสยดสยองอยู่ทุกด้าน”
 พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
⁶“คนเร็วก็หนีไปไม่ได้
 นักรบก็หนีไปไม่รอด
พวกเขาสะดุดและล้มลง
 ในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส
⁷“นี่ใครกัน? โผล่ขึ้นมาดั่งแม่น้ำไนล์
 เหมือนแม่น้ำซึ่งน้ำของมันซัดขึ้น
8อียิปต์โผล่ขึ้นมาดั่งแม่น้ำไนล์
 เหมือนแม่น้ำของมันซัดขึ้น
เขาว่า ‘ข้าจะขึ้น ข้าจะคลุมโลก
 ข้าจะทำลายเมืองต่างๆ และชาวเมืองนั้นเสีย’
⁹ม้าทั้งหลายเอ๋ย รุดหน้าไปเถิด
 รถรบทั้งหลายเอ๋ย เดือดดาลเข้าเถิด
จงให้นักรบออกไป
 คือคนคูชและคนพูตผู้ถือโล่
 คนลูดิมผู้ถือและโก่งธนู
¹⁰วันนั้นเป็นวันแห่งพระยาห์เวห์จอมทัพ
 เป็นวันแห่งการแก้แค้น
ที่จะแก้แค้นศัตรูของพระองค์
 ดาบจะกินจนอิ่ม
และดื่มโลหิตของเขาจนเต็มคราบ
 เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายผู้ทรงเป็นจอมทัพทรงเตรียมสัตวบูชา
 ในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส
¹¹ธิดาพรหมจารีแห่งอียิปต์เอ๋ย
 จงขึ้นไปที่กิเลอาดและไปเอายามา
เจ้าได้ใช้ยาเป็นอันมากแล้วแต่ก็ไร้ผล
 สำหรับเจ้านั้นรักษาไม่หาย
12บรรดาประชาชาติได้ยินถึงความอายของเจ้า
 และโลกก็เต็มด้วยเสียงคร่ำครวญของเจ้า เพราะว่านักรบสะดุดกันเอง
 พวกเขาได้ล้มลงด้วยกันทั้งคู่”

บาบิโลนจะโจมตีอียิปต์

¹³พระวจนะซึ่งพระยาห์เวห์ตรัสกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เรื่องการมาของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เพื่อจะโจมตีแผ่นดินอียิปต์ ว่า

¹⁴“จงประกาศในอียิปต์ และป่าวร้องในเมืองมิกดล
 จงป่าวร้องในเมืองเมมฟิส และทาปานเหส
จงกล่าวว่า ‘เข้าประจำที่และเตรียมพร้อม
 เพราะว่าดาบจะสังหารคนที่อยู่รอบตัวเจ้า
¹⁵ทำไมพระอะบิสจึงหนีเสียเล่า?
 ทำไมรูปวัวผู้ของเจ้าไม่ยืนมั่นอยู่?  เพราะว่าพระยาห์เวห์ทรงผลักเขาล้มลง
¹⁶ฝูงชนสะดุดและต่างก็ล้มทับกัน
 และพวกเขาพูดว่า
“ลุกขึ้นเถอะ ให้เรากลับไปยังชนชาติของเรา
 ไปยังแผ่นดินที่เราถือกำเนิดมา
 ไปจากดาบของผู้บีบบังคับ”
¹⁷พวกเขาเรียกฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่า
 “ผู้ส่งเสียงดัง ผู้ปล่อยให้โอกาสผ่านไป” ’
¹⁸“พระมหากษัตริย์ ผู้ทรงพระนามว่า พระยาห์เวห์จอมทัพ
 ตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่แน่ฉันใด จะมีผู้หนึ่งมา
 เหมือนภูเขาทาโบร์ท่ามกลางภูเขาทั้งหลาย
 และเหมือนภูเขาคารเมลข้างทะเล
¹⁹เจ้าผู้อาศัยอยู่ในอียิปต์เอ๋ย
 จงเตรียมข้าวของสำหรับตัวเจ้า เพื่อการถูกกวาดไปเป็นเชลย
เพราะว่าเมืองเมมฟิสจะกลายเป็นที่ร้างเปล่า
 เป็นที่ปรักหักพังปราศจากผู้อาศัย
²⁰“อียิปต์เป็นโคสาวตัวงาม
 แต่ตัวเหลือบจากทิศเหนือมาจับเธอ
²¹แม้ว่าพวกทหารรับจ้างที่มาอยู่ท่ามกลางเธอ
 ก็เหมือนลูกโคที่ได้ขุนไว้
พวกเขาหันกลับและหนีไปด้วยกัน
 พวกเขาไม่ได้ตั้งมั่นอยู่
เพราะวันแห่งภัยพิบัติได้มาเหนือเขา
 เป็นเวลาแห่งการลงโทษเขา
²²“เธอทำเสียงเหมือนงูที่เลื้อยออกไป
 เพราะพวกเขาเข้ามาเหมือนกองทัพ
และมาสู้กับเธอด้วยขวาน
 เหมือนคนโค่นต้นไม้
²³พระยาห์เวห์ตรัสว่า พวกเขาจะโค่นป่าของเธอลง
 แม้ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้
เนื่องจากพวกเขามีจำนวนมากกว่าฝูงตั๊กแตน
 ที่นับไม่ถ้วน
²⁴ธิดาของอียิปต์จะต้องอับอาย
 เธอจะถูกมอบไว้ในมือของชนชาติหนึ่งจากทิศเหนือ”
 ²⁵พระยาห์เวห์จอมทัพ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “นี่แน่ะ เราจะนำการลงโทษมาเหนือพระอาโมนแห่งเมืองเธเบส ฟาโรห์ อียิปต์ บรรดาพระ และกษัตริย์ทั้งปวงของเมืองนั้น คือมาเหนือฟาโรห์และคนเหล่านั้นที่วางใจในท่าน ²⁶เราจะมอบพวกเขาไว้ในมือของบรรดาผู้ที่แสวงเอาชีวิตของเขา และในมือของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลนและข้าราชการของท่าน ภายหลังอียิปต์จึงจะมีคนอาศัยอยู่อย่างสมัยก่อน” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

พระเจ้าจะช่วยกู้อิสราเอล

²⁷“ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย
 อิสราเอลเอ๋ย อย่าตกใจเลย
เพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าให้รอดจากที่ไกล
 และช่วยลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่พวกเขาเป็นเชลย
ยาโคบจะกลับมาและมีความสงบและความสบาย
 และไม่มีใครทำให้เขากลัว
²⁸ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย
 เพราะเราอยู่กับเจ้า
พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
 เราจะทำให้ประชาชาติทั้งสิ้นมาถึงอวสาน
คือประชาชาติที่เราได้ขับไล่เจ้าให้ไปอยู่นั้น
 แต่ส่วนเจ้า เราจะไม่ทำให้ถึงอวสานเสียทีเดียว
เราจะตีสอนเจ้าตามขนาด
 เราจะไม่ปล่อยเจ้าไปโดยไม่ถูกลงโทษเป็นอันขาด”

เยเรมีย์ 47

การพิพากษาฟีลิสเตีย

¹พระวจนะของพระยาห์เวห์มายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะเกี่ยวกับฟีลิสเตีย ก่อนที่ฟาโรห์โจมตีเมืองกาซา ว่า
²“พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ว่า
 ‘ดูสิ น้ำทั้งหลายกำลังขึ้นมาจากทิศเหนือ
และจะกลายเป็นกระแสน้ำท่วม
 มันจะท่วมแผ่นดินและทุกสิ่งที่อยู่ในนั้น
ทั้งเมืองและผู้อาศัยอยู่ในเมือง
 คนจะร้องให้ช่วย
 และชาวแผ่นดินนั้นทุกคนจะคร่ำครวญ
³เมื่อได้ยินเสียงควบของกีบม้าตัวผู้ของเขา
 และเสียงรถรบของเขากรูกันมา
และเสียงล้อรถดังสนั่น
 พวกพ่อไม่ได้หันมาดูลูกๆ ของตน
 มือของพวกเขาอ่อนเปลี้ย
⁴เพราะวันที่จะทำลาย
 ฟีลิสเตียทั้งสิ้นจะมาถึง
วันที่จะตัดผู้อุปถัมภ์ทุกคนที่เหลืออยู่
 ออกจากเมืองไทระและเมืองไซดอน
เพราะพระยาห์เวห์จะทรงทำลายคนฟีลิสเตีย
 คือชาวชายทะเลแถบคัฟโทร์ที่เหลืออยู่นั้น
⁵เมืองกาซาก็ล้านเลี่ยน
 และเมืองอัชเคโลนก็พินาศ
คนที่เหลืออยู่จากหุบเขาเอ๋ย
 เจ้าจะทำร้ายตัวเองไปอีกนานเท่าใด?
⁶โอ ดาบแห่งพระยาห์เวห์
 อีกนานเท่าไรท่านจึงจะหยุด?
จงสอดตัวเข้าในฝักเถิด
 จงหยุดพักและอยู่นิ่งๆ เสียที
⁷เมื่อพระยาห์เวห์ทรงบัญชา
 มันจะหยุดได้อย่างไรเล่า?
พระองค์ทรงกำหนดให้ดาบนั้น
 ต่อสู้อัชเคโลนและชายทะเล”